"Καλύτερα να ζήσεις ελλιπώς το δικό σου πεπρωμένο παρά να ζήσεις τέλεια την απομίμηση της ζωής κάποιου άλλου"... Πολύ σοφή κουβέντα, ίσως η σοφότερη που έχω ακούσει έως σήμερα κατευθείαν από την ινδουσιτική θρησκευτική παράδοση.
Με αφορμή τη φράση αυτή αναλογίστηκα ξανά κάποια πράγματα για την έως τώρα μικρή- πορεία της ζωής μου. Κάποιες στιγμές σκέφτομαι πως ότι έκανα, το έκανα όχι γαιτί το ήθελα πραγματικά, αλλά για να αποδείξω στους άλλους ότι απλά μπορύσα να το κάνω και το έκανα. Μονίμως θυμάμαι να συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους και όποτε άκουγα για "επιτυχίες" και για στόχους που οι άλλοι πέτυχαιναν τότε σα να χτυπούσε μέσα μου ένα καμπανάκι που με ξυπνούσε, μια φωνή που με πρόσταζε να κάνω κάτι αντίστοιχο και να αποδείξω ότι μπορώ κι εγώ... μα σε ποιόν? Πόσο με κούρασε αυτή η διαδικασία... Αίσθημα κατωτερώτητας? Τελειομανία? Σε κάποιο βαθμό κατόρθωσα να ξεπεράσω και τα δύο αυτά συμπλέγματα και άρχισα να αναρωτιέμαι τι απ' όλα όσα έχω κάνει μέχρι σήμερα τα ήθελα πραγματικά. Αποτέλεσμα να βάλω για λίγο στην άκρη το διδακτορικό μου. Το ήθελα πραγματικά? Ή μόνο και μόνο ήθελα να με προσφωνούν "Υποψήφια Διδάκτωρ"? [Και ο τίτλος από μόνος του μου φαίνεται πλέον γελοίος]. Κάποτε το ήθελα πολύ, τώρα όμως κουράστηκα και εξαντλήθηκα από την συνεχόμενη επτάχρονη προσπάθειά μου να διαπρέψω στο Πανεπιστήμιο. Και όντως διέπρεψα..Τώρα όμως είμαι σε αναζήτηση. Βάζω στόχους διαφορετικούς αυτή τη φορά. Χαίρομαι όμως διότι χρειάστηκε να περάσει ενάμισις χρόνος για να αποκτήσω και πάλι στόχους στη ζωή μου. Αυτή τη φορά όμως θα προσπαθήσω να τους εκπληρώσω με διαφορετική φιλοσοφία ζωής. Αυτό για μένα ήταν μια προσωπική κατάκτηση.
Καμιά φορά νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες ...αμ δε! κάποιες παλιότερες επιθυμίες που θεωρούσες ότι είχες ξεμπερδέψει με αυτές έρχονται πάλι. Για παράδειγμα, το ζιζάνιο του διδακτορικού και πάλι εμφανίζεται... Πόσο κουράγιο έχω όμως? Θ δείξει... Δεν αποκλείω τίποτα. Συν τοις άλλοις ορίζω το χρόνο πλεόν διαφορεικά..Δε βιάζομαι για τίποτα ...Ποιός είπε ότι μέχρι τα 30 θα πρέπει να έχω καθαρίσει με τα πάντα, να έχω σταθερή δουλειά και να παντρευτώ? Θέλω να κάνω κάποια πράγματα κι ας είμαι 50 χρονών, και ας είμαι με την κοιλιά στο στόμα ή δε ξέρω τι άλλο....Κατάλαβα ότι δε θέλω να βάλω τη ζωή μου στο γνωστό και απαράλλαχτο καλούπι...Με τον καιρό αρχίζω και βρίσκω το κουράγιο ώστε να σπάσω και να κάνω κομμάτια το καλούπι αυτό...Και θα το κάνω! Ναι θα το κάνω σου λεω!!!
Με αφορμή τη φράση αυτή αναλογίστηκα ξανά κάποια πράγματα για την έως τώρα μικρή- πορεία της ζωής μου. Κάποιες στιγμές σκέφτομαι πως ότι έκανα, το έκανα όχι γαιτί το ήθελα πραγματικά, αλλά για να αποδείξω στους άλλους ότι απλά μπορύσα να το κάνω και το έκανα. Μονίμως θυμάμαι να συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους και όποτε άκουγα για "επιτυχίες" και για στόχους που οι άλλοι πέτυχαιναν τότε σα να χτυπούσε μέσα μου ένα καμπανάκι που με ξυπνούσε, μια φωνή που με πρόσταζε να κάνω κάτι αντίστοιχο και να αποδείξω ότι μπορώ κι εγώ... μα σε ποιόν? Πόσο με κούρασε αυτή η διαδικασία... Αίσθημα κατωτερώτητας? Τελειομανία? Σε κάποιο βαθμό κατόρθωσα να ξεπεράσω και τα δύο αυτά συμπλέγματα και άρχισα να αναρωτιέμαι τι απ' όλα όσα έχω κάνει μέχρι σήμερα τα ήθελα πραγματικά. Αποτέλεσμα να βάλω για λίγο στην άκρη το διδακτορικό μου. Το ήθελα πραγματικά? Ή μόνο και μόνο ήθελα να με προσφωνούν "Υποψήφια Διδάκτωρ"? [Και ο τίτλος από μόνος του μου φαίνεται πλέον γελοίος]. Κάποτε το ήθελα πολύ, τώρα όμως κουράστηκα και εξαντλήθηκα από την συνεχόμενη επτάχρονη προσπάθειά μου να διαπρέψω στο Πανεπιστήμιο. Και όντως διέπρεψα..Τώρα όμως είμαι σε αναζήτηση. Βάζω στόχους διαφορετικούς αυτή τη φορά. Χαίρομαι όμως διότι χρειάστηκε να περάσει ενάμισις χρόνος για να αποκτήσω και πάλι στόχους στη ζωή μου. Αυτή τη φορά όμως θα προσπαθήσω να τους εκπληρώσω με διαφορετική φιλοσοφία ζωής. Αυτό για μένα ήταν μια προσωπική κατάκτηση.
Καμιά φορά νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες ...αμ δε! κάποιες παλιότερες επιθυμίες που θεωρούσες ότι είχες ξεμπερδέψει με αυτές έρχονται πάλι. Για παράδειγμα, το ζιζάνιο του διδακτορικού και πάλι εμφανίζεται... Πόσο κουράγιο έχω όμως? Θ δείξει... Δεν αποκλείω τίποτα. Συν τοις άλλοις ορίζω το χρόνο πλεόν διαφορεικά..Δε βιάζομαι για τίποτα ...Ποιός είπε ότι μέχρι τα 30 θα πρέπει να έχω καθαρίσει με τα πάντα, να έχω σταθερή δουλειά και να παντρευτώ? Θέλω να κάνω κάποια πράγματα κι ας είμαι 50 χρονών, και ας είμαι με την κοιλιά στο στόμα ή δε ξέρω τι άλλο....Κατάλαβα ότι δε θέλω να βάλω τη ζωή μου στο γνωστό και απαράλλαχτο καλούπι...Με τον καιρό αρχίζω και βρίσκω το κουράγιο ώστε να σπάσω και να κάνω κομμάτια το καλούπι αυτό...Και θα το κάνω! Ναι θα το κάνω σου λεω!!!
