Παρουσίαση εργασίας

Πραγματικά δε μπορω να καταλάβω πως μπορεί μια παρουσίαση εργασίας στη σχολή να με πανικοβάλει τόσο. Ειλικρινά. Δεν υπάρχει χειρότερο για μένα. Τις προφορικές εξετάσεις τις παλεύω καλύτερα! Πολυ καλύτερα! Η ιδέα και μόνο να μιλάω μπορστά σε τόσα μάτια σε σκηνικό απόλυτης ησυχίας με τρελαίνει! Απο μικρή έτσι ήμουν..δεν ήθελα να τραβώ την προσοχή..ακόμα και όταν μεγάλωσα π.χ. ποτέ δε σήκωσα το χέρι μου για να πω εξυπνάδα στην αίθουσα. Βέβαια, αν εξαιρέσεις ότι μπορεί η ανασφάλειά μου αυτή να οφείλεται σε έλλειψη αυτοπεποίθησης, έχω μια πιο διασκεδαστική εκδοχή. Πρίν δύο χρόνια συμμετείχα σε μια ομάδα εργασίας, είχαμε ετοιμάσει το κείμενο και τα κομμάτια που θα έλεγε ο καθένας. Ήρθε λοιπόν και η δική μου ώρα να διαβάσω το κειμενάκι μου. Εκτός του ότι ήμουν δεύτερη μετά απο μια κοπέλα που καθόταν δίπλα και είχε λιώσει στο άγχος , είχαμε βάλει μουσική υπόκρουση---να συνοδεύει την παρουσίασή μας βρε! Και εκεί που έκανα την παρουσίαση και προσπαθούσα να ελέγξω τον εαυτό μου, έπεσε το ράδιο και άρχισαν όλοι να γελάνε απο κάτω. Τέρμα , αυτό ήταν! Μπορεί κανείς να μη το κατάλαβε--έτσι μου είπαν τουλάχιστον--αλλά δε μπορούσα με τίποτα να συγκεντρωθώ, μου ερχόντουσαν γέλια συνεχώς!
Μου έχει μείνει ακόμα, τραυματική εμπειρία!
Αφού δεν ήθελα να απαγγείλω και τον όρκο της αποφοίτησης!--μετά το ξανασκέφτηκα καλύτερα --και δε με έπιασαν τα γέλια!
Τέλοσπαντων, ελπίζω αύριο να τα καταφέρω ...