Η παλιά ραπτομηχανή

  Όλοι ξέρουμε ότι ειδικά στην ελληνική επαρχία, όπως στη Γορτυνία, από την δεκαετία του 1970 και πριν, οι κάτοικοι έραβαν τα ρούχα που φορούσαν στις μοδίστρες και στους ράφτες. Σπάνια αγόραζαν έτοιμα ενδύματα.
Έτσι, οι μοδίστρες υπήρχαν σε κάθε χωριό ακόμα και στο πιο μικρό. Οι μεγαλύτερες και οι εμπειρότερες  εκπαίδευαν τις νέες κοπέλες που ήθελαν να μάθουν την τέχνη. Η γνώση της μοδιστρικής από μια κοπέλα που την προξένευαν, ήταν ένα ακόμα προσόν που προστίθετο στην προίκα της.
Η αλήθεια είναι ότι στις δεκαετίες του ‘50 και ‘60 τα ενδύματα, γυνακεία και ανδρικά, ήταν πολύ κομψά με συγκεκριμένα σχέδια και πατρόν. Οι νέες εγκατέλειπαν σιγά-σιγά τα υφαντά που τα φορούσαν μόνο οι ηλικιωμένες, και έραβαν με υφάσματα της εποχής. 

Εσπερινός Κοίμησης Θεοτόκου στου Σέρβου Γορτυνίας

Στιγμιότυπα από τον Εσπερινό και την Περιφορά της εικόνας της Παναγίας που τελέστηκε στο Ι.Ν. Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, Πολιούχου του χωριού Σέρβου Γορτυνίας.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Χιονισμένες εικόνες από του Σέρβου Γορτυνίας

Μετά την νυχτερινή χιονόπτωση σήμερα τ' Αγιαννιού, αυτή είναι η εικόνα που παρουσιάζει το χωριό Σέρβου Γορτυνίας. 

Η χιονόπτωση συνεχίζεται κατά διαστήματα, άλλοτε ασθενής και άλλοτε πιο πυκνή.

 Επιβεβαιώθηκαν και οι μετεωρολόγοι.....

Εορτή Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στο χωριό Αράπηδες Γορτυνίας

Εικόνες από τον εορτασμό του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης (21-5-2015) που έγινε στο ομώνυμο εκκλησάκι στο χωριό Αράπηδες, που αποτελεί οικισμό της Τοπικής Κοινότητας Σέρβου του Δήμου Γορτυνίας.

Κατανυκτική Θεία Λειτουργία, αρτοκλασία, λιτός εορτασμός, λίγοι προσκυνητές, πολλοί εορτάζοντες και εορτάζουσες, χαμόγελα, ευχές, το αντάμωμα με συγγενείς και φίλους..........και η μικρή παραδοσιακή καμπάνα στον τεράστιο κορμό της αιωνόβιας βελανιδιάς!

Συνεστίαση με την ευλογία του π. Γρηγορίου και με τοπικά εδέσματα στο άνετο προαύλιο κάτω από τους ίσκιους, αραιή συννεφιά και δροσερή ατμόσφαιρα. Ανοιξιάτικες μυρωδιές και θέα μέχρι το Ιόνιο! 

Και του χρόνου!

Σέρβου Γορτυνίας-Η Φύση στα κίτρινα!

Η άνοιξη στα βουνά αργεί… τα κλαριά καθυστερούν ν’ ανοίξουν….. κι ο κούκος να λαλήσει..

Σέρβου Γορτυνίας, 31 Μαΐου 2014! Την φετινή άνοιξη έχουμε πολλές βροχοπτώσεις  και χαμηλές θερμοκρασίες.  Έντονα βροχερό ήταν και το Πάσχα.  Ακόμα και  τώρα, τα κρύα βράδια, καπνίζουν τα τζάκια και οι ξυλόσομπες του χωριού. Στα ενδιάμεσα των βροχών απολαύσαμε λαμπερές και ηλιόλουστες μέρες, μα ήταν λίγες.

Εν τούτοις η φύση συνεχίζει τον κύκλο της ζωής, αναγεννιέται και ανανεώνεται. Ξεθαρρεύει στα ζεστά διαλλείματα του καιρού και ξεπροβάλλει τ’ άνθη της.  Αυτές τις μέρες, κυρίαρχο φυτό στην φύση είναι το ανθισμένο σπάρτο, που μαζί με την ασφάκα και τον σφέλαχτο στόλισαν τις πλαγιές των λόφων, τις ρεματιές και τις ραχούλες με λαμπερούς κίτρινους σχηματισμούς στο καταπράσινο φόντο.

Το απόλυτο κίτρινο παντού! Αναρίθμητες  όμορφες εικόνες  προς τέρψιν οφθαλμών και ψυχής!

Αυτός ο θάμνος (το σπάρτο,) στα παλιότερα χρόνια ήταν πολύ χρήσιμος στους κατοίκους. Μετά από κατάλληλη επεξεργασία των βλαστών του, έφτιαχναν υφαντική ύλη, την οποία ύφαιναν και κατασκεύαζαν σακούλια, σακιά, «ματαράτσια» και χαλιά.. Κατά τη περίοδο της Κατοχής έφτιαχναν από το νήμα του σπάρτου ακόμα και ρούχα για να ντυθούν. (σχετικό άρθρο: Το σπάρτο στην Αρκαδία)

 Εικόνες από την ανατολική πλευρά του χωριού

Τα γαρύφαλλα- Διήγημα του Θεοδώρου Κ. Τρουπή

Το Γυμνάσιο ήτανε στη χώρα…. δύο ώρες στράτα από το χωριό. Κείνο το γυμνάσιο ήτανε ξακουστό σχολειό για τα εργαστήρια της Φυσικής και της Χημείας που ‘χε. Κρεμότανε το χτήριο του στην ορθή βουνοπλαγιά όπως κι όλα τα σπίτια της χώρας κι είχε μια αυλή ίσαμε δυο σπιτοτόπια τόπο. Και στα ριζά πίσω του γκρεμού με τους πορόβραχους ήτανε απαγκιασμένη η εκκλησούλα της Παναγίτσας. Κρυμμένο μπιζουδάκι.

Κείνο το γυμνάσιο μάζευε παιδιά από δέκα-δεκαπέντε χωριά και τα γραμμάτιζε, τα ‘κανε πελεκημένα ξύλα.

Από το δικό μας χωριό πηγαίναν τότες, με το ξεκούμπισμα της γερμανουριάς, καμμιά δεκαπενταριά παιδιά σ’ ούλες τις τάξεις.

Τα Σαββατοκύριακα ερχόντουσαν τα παιδιά στο χωριό. Ήτανε να ξεπονέσουν. Να ζαλωθούν τις τροφές της βδομάδας, που θα ‘ρχότανε, ν’ αλλάξουνε και να λουστούνε, να λειτουργηθούνε στην εκκλησία της Κυριακής και να μεταλάβουν, αν ήτανε καιρός νήστιας ή λαμπρής.

Ένα αυγουστιάτικο πρωινό στο Φαράγγι της Γκούρας

Δυο φίλοι από την Αθήνα ήρθαν για ένα τριήμερο στη Γορτυνία. Συναντηθήκαμε στου Σέρβου και κανονίσαμε το άλλο πρωί να πάμε στο Φαράγγι της Γκούρας για πεζοπορία. Ήθελαν να γνωρίσουν το φαράγγι, για να φέρουν και τους φίλους τους από το πεζοπορικό όμιλο, σε μια επόμενη εξόρμηση.

Παρά το ξενύχτι της προηγούμενης βραδιάς λόγω του πετυχημένου πανηγυριού, η πεζοπορία στο φαράγγι ήταν ελκυστική και δεν έπαιρνε αναβολή. Με δυο ώρες ύπνο μόνο, αλλά με πολύ διάθεση για περπάτημα στην εξοχή ξεκινήσαμε στις 9.30 το πρωί, από το γεφύρι στο χωριό Λυκούρεση  με το Κώστα, τον Γιάννη και τους δυο φίλους από την Αθήνα το Μάρκο και το Δημήτρη, συνολικά πέντε άτομα.

Με κουβεντούλα, εξερεύνηση του χώρου, φωτογράφηση και δυο μικρά διαλλείματα διασχίσαμε το τμήμα του φαραγγιού από το γεφύρι του χωριού Λυκούρεση ως το γεφύρι του χωριού Λυσσαρέα, μήκους 6 χιλ. περίπου σε 4 ώρες. Η διάσχιση έχει δυσκολίες και δεν είναι κατάλληλη για αρχάριους.

Χρειάστηκε να κάνουμε μια παράκαμψη στο σημείο που βρίσκεται η "Τρανή Σπηλιά" και ξαναμπήκαμε στο φαράγγι στη τοποθεσία "Παλιόμυλος". Αυτή την εποχή, το τμήμα που περπατήσαμε κατά το μεγαλύτερο μέρος δεν είχε νερό, εκτός από κάποια σημεία.

Δημοτικά τραγούδια από τη Γορτυνία

«Πήγαινε στα δημοτικά τραγούδια, στη δημοτική τέχνη, και στη χωριάτικη και στη λαική ζωή για να βρείς τη γλώσσα σου και την ψυχή σου. Με αυτά τα εφόδια αν έχεις μέσα σου ορμή και φύσημα θα πλάσεις ότι θέλεις : Παράδοση και Πολιτισμό και Αλήθεια και Φιλοσοφία... »

Ίων Δραγούμης

Στο πνεύμα της παραπάνω σπουδαίας φράσης του Ίωνα Δραγούμη.....

παραθέτω δυο αυθεντικά δημοτικά τραγούδια, όπως τα κατέγραψα στο χωριό Σέρβου Γορτυνίας πέρσι το καλοκαίρι, θέλοντας να συμβάλλω στη διάσωση γνήσιων τραγουδιών της πατρίδας μου, από αυθεντικές φωνές, με το τοπικό ύφος και  ηχόχρωμα.... όσο αυτές υπάρχουν ακόμα...

Η καταγραφή ήταν ιδιαιτέρως ευχάριστη αφού έγινε ένα καλοκαιρινό δροσερό βράδυ με φεγγάρι και ολιγομελή παρέα.

1. "Αυτή την ακροπελαγιά"

(Ν) αυτή την ακροπελαγιά (ή ακροποταμιά) θελά τη βοτανίσω

και το κορίτσι του παπά θέλω να το φιλήσω.

Νύχτα ήταν που το φίλησα, ποιος ήταν, ποιος μας είδε.

Μας είδε τ’ άστρι της αυγής, Αυγερινός και η Πούλια.

Και τι γλυκό ήταν το φιλί κειν’ της παπαδοπούλας.

Σα να ‘τρωγα μια προσφορά με μέλι ζυμωμένη.

Με μέλι και με ζάχαρη, με μόσκο(ή δυόσμο) με κανέλα.

2. "Σ’ ένα χωριό θέλω να πάω"
 

Σ’ ένα χωριό θέλω να πάω, να ειπώ ‘να τραγουδάκι,

Και δεν με ‘δέχτει  το χωριό, να βγω να τραγουδήσω.

Αγνάντιο πήγα κι έκατσα σε ριζιμιό λιθάρι,

με πήρε το παράπονο κι άρχισα το τραγούδι.

Κι όσοι κοιμόσαν,  ξύπνησαν κι όσοι καθόσαν λένε:

-Χαρά στο νιό που τραγουδά, το όμορφο παλικάρι!

Αν είναι νιός κι ανύπαντρος, χαλάλι να του γίνει!

Αν είναι γέρος με παιδιά, χαράμι να του γίνει!