Mandjes Mania

De naaimachine is nog steeds niet al te vaak boven water gekomen, maar de mandjes mania van een paar weken geleden deden de naaikriebels wel heel hard oplaaien.

Overal zag ik prachtige mandjes gemaakt van touw en naaigaren opduiken. Bovendien werden ze aangeprezen als een snel-klaar projectje. Exact wat ik nodig had dus! De 70^e verjaardag van de creatieve mama van lief trok me helemaal over de streep. Even de werk beschrijving van de Zuster van erbij nemen en ik kon aan de slag.

Niet veel tijd later en een volledig bobijntje garen verder toverde ik dit tevoorschijn:

Foto credits: ons snottebELKE

Het paarse naaigaren koos ik op basis van wat we in het mandje gingen stoppen, een assortimentje zeepjes en verwennerijtjes met lavendel. Je kan dus wel zeggen dat paars de rode draad was.

Aangezien het verrassingsfeest bij ons in het nieuwe stekje plaatsvond en ik NATUURLIJK alles last minute nog moest inpakken, vergat ik foto’s te maken. Gelukkig hebben we lief zijn allerliefste nichtje nog die tijdens haar vakantie bij haar oma toch nog enkele foto’s maakte. 

En de schoonmama? Die was heel erg blij met haar cadeau en het verrassingsfeest. 

Fox on the run!

Gisteren waren we uitgenodigd op het verjaardagsfeest van een klein meisje dat eigenlijk al lang niet meer zo klein is. 7 kaarsjes mocht ze uitblazen, dat kan al tellen. Elke keer opnieuw is het cadeautje uitkiezen een echte uitdaging. Dit keer hadden we een loombord in gedachten, maar ze kreeg het van de oma voor haar goed rapport. Ander idee dus!

Uiteindelijk kochten we haar de nieuwe Disneyfilm Frozen, het Leuke vakantieboek van Lobke en nog enkele gekleurde rekkertjes voor op haar nieuwe loombord. De mama gaf al een paar hints richting een zelfgemaakt rokje of kleedje dus doorzocht ik mijn stoffenkast. Veel tijd was er niet meer dus uiteindelijk toverde ik het rimpelrokje van Mina Dotter als extraatje van onder mijn naaimachine. De gekleurde elastiek vond ik bij Hexagoon in Leuven.

Dit is het resultaat:

Alle presentjes werden samen in een zakje gestopt en we konden feest gaan vieren!

Het leuke vakantieboek werd al enthousiast doorspit en er stonden al meteen enkele pagina's op nummer 1!

De rode draad: MUZIEK

Muziek is belangrijk bij ons thuis. Vinyl plaatjes, de radio, een cd’tje, ellenlange speellijsten op de Ipod, harde schijven vol muziek… Kortom, wij hebben een serieuze collectie in onze living staan. Toen het idee van een verrassingsfeestje voor Ives in mijn gedachten begon, was het kiezen van een thema dus absoluut niet moeilijk. Muziek, natuurlijk!

De 40^e verjaardag van mijn wederhelft kon ik moeilijk zomaar voorbij laten gaan, vandaar het idee om een surprise party te organiseren voor onze beste vrienden. Weken werd er naar een stofje gezocht dat niet te kinderachtig was en dat bij het thema paste. Toen ik uiteindelijk eentje vond dat me perfect leek, bleek het uitverkocht nadat ik besteld en betaald had. Jammer! Uiteindelijk bleek Ki en Ko mijn redder in nood, daar hadden ze nog stof met vinyl platen.

Die stof had ik nodig voor deze vlaggetjes:

Verder maakte ik prikkers met platen zodat de mensen konden zien wat ze aten.

De Duitse schlagermuziekplaten werden opgeofferd om het plafond op te fleuren en oude cassetjes dienden als theelichthouders. (toen Ives doorkreeg dat het ZIJN oude cassetjes waren, kreeg ik toch de opdracht van die ZEKER mee naar huis te nemen, oeps…)

Als cadeau had iedereen samengelegd zodat we zijn ultieme cadeau konden kopen: de Ipod Classic. (“want op geen enkele Ipod/mp3-speler kan je zoveel muziek zetten als op dat toestel”). Voor de centjes knutselde ik een music gift box in elkaar.

Voor de zoete bekjes bakte ik koekjes in de vorm van gitaren en muzieknootjes, de uitsteekvormpjes vond ik bij Kookhuys Mafrans in Leuven.

Het werd uiteindelijk een heel fijn feest. Omdat het ons gelukt is om alles tot op het allerlaatste moment geheim te kunnen houden, was het een echte verrassing voor hem. Compleet overdonderd was hij, missie geslaagd! De allereerste reactie? “Potverdomme, wuttels (wortels)” + een “ik weet echt niet wat zeggen hoor”. Graag gedaan lieveke!