Νέα χρονιά....

Η πρώτη σκέψη της νέας χρονιάς θα είναι για όλους αυτούς που είναι τούτες τις ημέρες μακριά από τους αγαπημένους τους είτε λόγω υγείας είτε λόγω εργασίας είτε λόγω υποχρεώσεων είτε ακόμα και για λόγους που σε εμάς μπορεί να μην είναι κατανοητοί απόλυτα, αλλά για αυτούς προφανώς είναι ιδιαίτερα σημαντικοί...

Σας σκεφτόμαστε και σας αγαπάμε... Είστε πάντα στη σκέψη μας! και θα είστε....

Σημασία τι έχει τελικά;

Σημασία δεν έχει που βρίσκεται το κορμί,

αλλά που ταξιδεύει η ψυχή...

(Σωκράτης)

Χρόνια καλά για τις μέρες αυτές!
Στιγμές όπως τις θέλει ο καθένας και η καθεμία από εσάς...

Γεννησα στις 17/10, αλλα δεν ειχα ιντερνετ να το "φωναξω"!!

Γεννησα στις 17/10 (Παρασκευη) στις 21.25 την κορουλα μου στο λητω...

απο την τριτη 14 ξεκινησαν κατι ακανονιστα πονακια... την τεταρτη ειδα λιγο αιμα με βλεννες... πηγα λητω και ξαναγυρισα (false alarm που λενε)... πεμπτη πρωι ειδα παλι βλεννες με αιμα και ειχα παλι κατι ακανονιστους πονους, οι οποιοι οποιοι ηταν σαφως πιο εντονοι απο της τριτης... οι δυνατοι και "κανονικοι" πονοι με επιασαν απο την πεμπτη το βραδυ στις 20.00 με συχνοτητα 10'... αφου περασα ενα βραδυ μαρτυρικο και διχως υπνο (μαζι με εμενα και ο καλος μου και η μαμα μου που ειχε ερθει για συμπαρασταση )

το πρωι της παρασκευης οι πονοι ειχαν ξαναγινει ακανονιστοι (μια καθε 7' & μια καθε 20') αλλα εντονοι, ειχα πολλες βλεννες με αιμα και δεν "ακουγα το μωρο" απο το βραδυ...ειχα αρχισει να μην αντεχω πια... τοτε ξανακαλω τη μαια μου και της τα λεω (την ειχα παρει και το βραδυ της πεμπτης και μου ειχε πει οτι αν δεν γινουν οι πονοι ανα 5' τουλαχιστον δεν μπορουμε να κανουμε κατι)... μου λεει να κανω ζεστα ντους και να παω να με δει ο γιατρος μου στι λητω στις 4 αντι για τις 7 που ειχαμε ραντεβου καθως την κυριακη 19/10 ηταν η πητ και αν δεν γινοταν κατι την τριτη 21/10 θα εμπαινα μεσα... παμε οντως στις 4 εγω, ο καλος μου και η μαμα μου και μου κανει υπερηχο (μου λεει οτι το μωρο θα ειναι γυρω στα 3400 και ψηλο), με "κοιταει" και απο κατω και με στελνει για καρδιογραφημα του εμβρυου (δε θυμαμαι τον ακριβη ορισμο ) για να προχωρησουμε καθως τελικα οντως θα γενναγα!!!
εκει αρχιζουν τα δυσκολα... στην ωρα εκεινη (σε κρατανε γυρω στη μιση ωρα ξαπλωμενη υπτια-ανασκελα για να παρακολουθουν τις σφυξεις του μωρου) εξακολουθουσα να εχω ολοενα και πιο εντονους πονους και να μην ακουω το μωρο.. ο υπευθυνος γιατρος εκει μπαινοβγαινε, κοιταγε το καρδιογραφημα και με ρωταγε πως πανε οι πονοι. Καποια στιγμη μου λεει οτι ισως να με κρατησουν λιγο παραπανω απο 30'... τον ρωτησα αν συμβαινει κατι και μου ειπε να μην ανησυχω... ομως τελικα με περασαν διπλα (εκει που γινονται οι υπερηχοι β-επιπεδου ) για να κανω ενα ακομα υπερηχο... ερχεται και ο γιατρος μου επανω και ο καλος μου μεσα... τελικα μαθαινω εκει οτι η καρδια του μωρου παρουσιασε καμψη κατα την ωρα του καρδιογραφηματος και οτι ηθελαν να δουν τι γινοταν... οπως φανηκε ειχε 2 φορες τυλιχτει ο ομφαλιος λωρος γυρω απο το λαιμο της και αυτο τα δημιουργουσε ολα... και πως θα ηταν γυρω στα 3300 γρ! (το λιγοτερο που ενοιαζε εκεινη τη στιγμη ηταν το βαρος της) φανταστειτε αγχος δικο μου.. οι πονοι πια καθε 7 λεπτα και αρκετα δυνατοι... μου λεει ο γιατρος μου "καντε καμια βολτα με τον αντρα σου γυρω απο τη λητω μεχρι να πεσουν οι πονοι στα 3 λεπτα γιατι αν σε βαλω μεσα για προκληση παμε 100% για καισαρικη ενω μπορουμε να προσπαθησουμε οσο μας "επιτρεπει το μωρο" για φυσιολογικο τοκετο"... του λεω εγω "γιατρε ο,τι ειναι καλυτερο και ασφαλεστερο για το μωρο και την καρδια του".. και μου απαντα "μα φυσικα πανω απο ολα ειναι το μωρο... μην ανησυχεις... απλα ειναι κριμα να μην προσπαθησουμε για φυσιολογικο... και αν δεν.. τοτε θα παμε για καισαρικη..." ξεκιναμε τις βολτες γυρω γυρω απο το λητω... με σταματημα τις ωρες των πονων.. μας κοιταγαν οι περαστικοι εκεινες τις στιγμες με ενα υφος "μα καλα εδω εξω θα το κανεις?" τελικα πεφτει η συχνοτητα στα 3 '+καποια δευτερολεπτα και παμε στο γιατρο ξανα.. με βαζει για ενα τελευταιο υπερηχο και με κοιταει απο κατω... "ολα καλα, μου λεει.. διαστολη 2! πηγαινε μεσα με τη μαια να σε ετοιμασουν! ολα καλα θα πανε"... οντως παμε μεσα με τη μαια (εξω ο καλος μου και η μαμα μου) και αρχιζει η "ετοιμασια" ξυρισμα, κλυσμα, ξανα ελεγχος των σφυξεων του μωρου.. παω μεχρι την πορτα να με δουν τελευταια φορα με την κοιλια και τη ρομπιτσα του λητω και μετα επανω "αιθουσα ωδινων"... οι πονοι πια αρκετα εντονοι (ωρα γυρω στις 18,30).. η μαια μου συνεχεια μαζι να κραταει το μηχανημα στην κοιλια μου για να βλεπει τις σφυξεις της μικρης~ οσο ημουν ανασκελα επεφταν απο 140-160 στις 60-70 σφυξεις... με βαζει στο αριστερο πλαι (σχεδον ολην την ωρα του τοκετου ετσι ημουν~ για να ειναι ασφαλες το μωρο μιας και ετσι ηταν ενταξει οι παλμοι της μικρης) και αρχιζει η δευτερη φαση ετοιμασιας ~ οροι, αιμοληψιες κλπ ερχεται και καρδιολογος, καθως ειχα προπτωση μιτροειδους βαλβιδας,με γυρναει ανασκελα να μου κανει το καρδιογραφημα και την ακουω να του λεει "γρηγορα γιατρε δε μας παιρνει!" γυρναω στο μηχανημα που εγραφε τις σφυξεις του μωρου και τι να δω...? τις εβλεπα να πεφτουν ωσπου ειδα την ----- τα'χασα! με ξανακουναει η μαια και ακουσαμε ξανα τις σφυξεις του μωρου... τελικα ουτε θυμαμαι πως εγινε το καρδιογραφημα αυτο...η η επισκληριδιος... τα νερα εσπασαν εκει μεσα... την ωρα των εξωθησεων η μαια με "τραβαγε" απο τα χερια να σηκωνομαι να σπρωχνω απο βαθυ καθισμα πατωντας πανω στο κρεβατι! (πως εισαι οταν πας σε αραβικη-τουρκικη τουαλετα?) καποια στιγμη ειχα κουραστει πια (ειχα κλεισει ενα 24+ ωρο πονωντας, ειχα κουραστει και να σπρωχνω ετσι) λεω στο γιατρο μου "δεν κανουμε καισαρικη?" και μου απαντα "μια χαρα τα πας... συνεχισε ετσι... αν ειναι θα σου πω εγω.." σε ολη την διαρκεια που ημουν στο δωματιο των ωδινων ειχαν το μηχανημα για τον ελεγχο των σφυξεων του μωρου που το κρατουσε καποια μαια εναλλαξ "κολλημενο" στην κοιλια μου... μια στιγμη που επαιρνα μια ανασα γυρναω να δω... 148 σφιξεις-100-80-40 κατι... ξανα στο πλαι... ξανα ανεβαιναν... η μαια μου να με ενθαρρυνει συνεχεια και να με βοηθαει... ο καλος μου εμπαινε οποτε τον αφηναν ψιλοαγχωμενος και αυτος... τελικα καποια στιγμη εχοντας βγαλει ολες τις εξωθησεις ουσα σε βαθυ καθισμα εκτος απο 2-3 απο υπτια θεση μπαινει ο γιατρος μου και ρωταει τη μαια "καλα εδω θα το βγαλεις το παιδι? εχει βγει σχεδον ολο..." και μου κανει αυτη " μην τον ακους! αλλα 2 σπρωξιματα και φυγαμε για μεσα...να ξερεις οσο περισσοτερη δουλεια κανουμε εδω μεσα τοσο καλυτερα θα ειναι και για σενα και για το μωρο με ολους αυτους εκει μεσα στη αιθουσα τοκετου" και δεν ειχε αδικο! οντως μετα απο 2 ακομα σπρωξιματα με πανε μεσα γρηγορα (διπλα και ο καλος μου), με φτιαχνουν και μετα απο 2 εξωθησεις βγηκε η μπεμπα! βασικα εγω εκανα τη 1.5 καθως προς το τελος ειχα ζαλιστει και μια μαια εβαλε το αντιβραχιο της στην κοιλια μου και εσπρωξε και αυτη την κοιλια μου να βγει το μωρο καθως ειχε βγει το κεφαλι του απο ο,τι μου ειπαν! περιττο να σας πω πως ενιωσα οταν την ακουμπησαν πανω μου! τα μονα που της ειπα ηταν" εσυ ησουν τελικα μεσα μου? καλως ορισες πλασματακι στη ζωη μας! σ'αγαπαμε πριν σε γνωρισουμε καν!" και εμεινα εκστασιαμενη να την κοιταζω! ο καλος μου ειχε βουρκωσει... η μπεμπα τελικα γεννηθηκε στις 21.25, με βαρος 2780 γρ ( ο γιατρος ειπε οτι πρωτη φορα επεσε τοσο εξω στο βαρος αλλα ηταν καλυτερα ετσι καθως ισως και να μην "εβγαινε" αν ηταν πιο μεγαλη ), 52 ποντους υψος και με πεγκυ ζηνα-"εγω τα σπαω εγω πληρωνω" στο cdplayer της αιθουσας τοκετου (ειχαν κεφια οι γιατροι)! ΑΑΑΑ ξεχασα να πω οτι το μωρο ερχοταν και αναποδα και το γυρισε η μαια μου με το χερι μεσα στην αιθουσα ωδινων! περα απο τα αλλα οσα εκανε εκεινες τις στιγμες! αναπνοες, συμπαρασταση κοκ
ποσα της χρωσταω αυτης της κοπελας!!!

θα με πειτε τρελη αν μετα απο ολα αυτα το μονο που θυμαμαι ενοχλητικο ηταν το χρατς απο το ψαλιδι στην περινεοτομη...? αυτον τον ηχο ακομα τον εχω στα αυτια μου!
μολις ειδα την μπεμπα οτι ειναι καλα και την ειδε και η παιδιατρος και μου ειπε οτι ειναι μια χαρα δε με ενοιαζε τιποτα.. ουτε που τοτε συνειδητοποιησα οτι ηταν ενα καρο αγνωστοι νοσηλευτες-τριες, γιατροι, μαιες γυρω και με εβλεπαν~ βοηθουσαν την ωρα που εβγαινε το μωρο.. η που ειχε καθισει ενας γιατρος απεναντι να μου κανει τα ραμματα απο "κατω" εκεινην την ωρα δεν το σκεφτομουν! μετα ομως... την αλλη μερα οταν τα θυμομουν με επιασαν οι ντροπες!
στη συνεχεια αφου με πηγαν να με δουν οι δικοι μου εξω (τελικα εχω μεγαλο σοι!!!) με ξαναπηγαν στην αιθουσα ωδινων και εφεραν και την μπεμπα για την πρωτη αποπειρα θηλασμου! βασικα η μαια μου τα εκανε ολα! εγω ημουν ξαπλωμενη και εκστασιασμενη με το πλασματακι που μου φαινοταν τοσο ευθραυστο... οταν μου την πηραν να την πανε επανω βουρκωσα! ηθελα να την εχω συνεχεια κοντα μου... στη συνεχεια "ξεχαστηκα" βλεποντας το grey's anatomy στην τηλεοραση που ειχε το δωματιο μεχρι να με ανεβασουν επανω... αλλα ηδη η "σκατουλα" μου ελειπε... χαιδευα την κοιλια μου "ψαχνοντας" την... ηταν η παρειτσα μου τοσο καιρο...
οι επομενες μερες στο λητω κυλησαν ομορφα! παρα τα οσα ειχα ακουσει η μαλλον διαβασει, οι κοπελες ηταν πολυ ευγενικες και οποτε ζηταγα κατι μεσα στο 5λεπτο ειχε γινει!!! σε αντιθεση με τη διπλανη μου που απο την αρχη γκρινιαζε ποσο ασχημα ειναι τα ιδιωτικα νοσοκομεια κ.α. και που δεν ξερω για ποιο λογο ολα της πηγαιναν αναποδα... απο το ο,τι π.χ. μπηκε για μπανιο και τη μια της χυθηκε ολο το αφρολουτρο κατω και παραλιγο να γλιστρησει, η πηγε να φαει και της επεσε ο δισκος κατω η ζηταγε μια παυσιπονη ενεση και εκαναν 10' να της την κανουν! και αλλα τετοια παρομοια πραγματα! δεν ξερω.. θεωρω οτι ειναι και θεμα διαθεσης.. αν πιστευεις οτι ολα θα σου πανε καλα ε θα σου πανε βρε αδερφε.. γιατι αλλιως πως να το εξηγησω οτι ο,τι ζηταγα εγω μου το εφερναν αμεσως ενω σε αυτη αργουσαν? σαμπως τις ηξερα τις κοπελες και απο χτες? η πως παρα τα ραμματα και τις ενοχλησεις "εκοβα βολτες" στο διαδρομο απο το επομενο πρωινο και δεν πηρα ουτε ενα παυσιπονο? η χαρα μου ειχε επισκιασει καθετι "ενοχλητικο" η εν δυναμει αρνητικο! ημουν μεσα στο ροζ συννεφακι μου πλεον! και θα τα ξαναπερναγα αυτα και αλλα τοσα οσες φορες και αν χρειαζοταν προκειμενου να αγκαλιασω το μωρακι μου!

σε καθε περιπτωση συμβουλη προς ολες τις μελλουσες μαμαδες... κοιμηθειτε στο μαιευτηριο οσο παραπανω μπορειτε! ειναι ισως οι τελευταιες ξεκουραστες μερες σας για πολυ καιρο!

οταν κλεισαμε τους 2 μηνες ημασταν και 5240 γρ (θα γραψω σε αλλο ποστ για εναν ανεκδιηγητο νεογνολογο που κοντεψε να μας τρελανει οταν ηρθαμε σπιτι με το μωρο) και 60 ποντους μποι! κοτζαμ κοπελαρες!!!

φωτογραφιες προσεχως!

πριν κλεισω να πω ενα μεγαλο ευχαριστω στον γιατρο μου και στη μαια μου γιατι περα απο πολυ καλοι επιστημονες ειναι και εξαιρετικοι ανθρωποι! με στηριξαν απο την πρωτη στιγμη και δεν επελεξαν την ενδεχομενως πιο ευκολη λυση της καισαρικης ενω θα μπορουσαν... τους ευχαριστω που με εκαναν να νιωθω καθε στιγμη ασφαλεια και για μενα και για το παιδι μου! (τα ονοματα τους οποια-ος ενδιαφερεται στη διαθεση τους) ευχαριστω τον αντρα της ζωης μου που ηταν διπλα μου και που καθε στιγμη μας κανει να νιωθουμε μοναδικες και γω και η μπεμπα! τελικα ειναι γεννημενος πατερας και ας μην το ειχε καταλαβει! αλλα πανω απο ολα και ολους το Θεο που τα "εφερε ολα δεξια" και εχουμε την αγαπιτσα μας στην αγκαλια μας υγιη! την περιμεναμε τοσο καιρο και σκοπευουμε καθε στιγμη να της δειχνουμε ποσο πολυτιμη ειναι στη ζωη μας!

α και να πω οτι η προισταμενη στον 2ο οροφο του λητω ειναι τρελη και παλαβη υπερμαχος του μητρικου θηλασμου! και υπερβολικα συνεργασιμη και εξυπηρετικη! ποσο με βοηθησε και ψυχολογικα δε λεγεται!!!! να'ναι καλα η γυναικα!!!


Συγγνωμη για την πολυλογια,αλλα ξαναλλαξαμε παροχο στο ιντερνετ και με αυτα και με αυτα για να μας το φτιαξουν ρημαδοt(ρ)ellas περασαν 2 μηνες!!! καθε φορα συγκινουμαι που τα σκεφτομαι! μεχρι να τη δω να μου χαμογελα.. τοτε παλι επανερχομαι στο ροζ συννεφακι μου...

ηδη ειμαι τρελαμενη με τη μικρη... μου χαμογελαει οταν με κοιταει να της μιλαω και λιωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωνω!!!! εκεινη τη στιγμη ξεχναω τα παντα και νιωθω τοσο τυχερη!!! αχαχ! μια χαζομαμα ειμαι τελικα!!!

Βασικα η μικρη μου εχει παρει τα μυαλα και τον χρονο (βεβαιως βεβαιως) οποτε δνε ξερω ποτε θα μπαινω να τα λεμε... μεχρι να στρωσουν τα ωραρια της την ακολουθω με ευλαβεια!! ακομα ξυπναμε στις 4 για να φαμε... και στη 1 παλι τρωμε.... οποτε τα ξενυχτια μου συνεχιζονται.... αληθεια ειμαι η μοναδικη που την εχει "κακομαθει" οπως μου λενε στην αγκαλια?????? αλλα αν δεν την παρω τωρα στην αγκαλαι μου ποτε θα την παρω???? ειμαστε αυτοκολλητακια ολη μερα!!!!

ουφ! περασε η ωρα!!! και ποσο μου λειψατε!!! θα κανω φιλοτιμες προσπαθειες να "περασω" για ευχες... Σας ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου "Καλα Χριστουγεννα!!! Με υγεια, ευτυχια και ηρεμια!!!!" (για καθε περιπτωση!)




ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ!!!

Ετσι στα βιαστικα....

Ενα χρονο πριν εγραφα αυτο! Μεσα σε ενα χρονο εχουν αλλαξει τοσα πολλα στη ζωη μου! Ομολογω οτι καποιες στιγμες περυσι ενιωθα οτι δεν εβλεπα φως στην ακρη του τουνελ... Ηταν πολυ δυσκολα τα πραγματα εκει κατω στο νησι... Σε καθε περιπτωση ενα χρονο μετα και μη εχοντας ακομα μονιμη λυση για την οριστικη παραμονη μου στην Αθηνα δεν αγχωνομαι! Δε θελω να σκεφτομαι αλλο τα παλια και κοιταω μονο μπροστα! Ο,τι ειναι να γινει στον εργασιακο μου τομεα θα γινει... Αλλα δε θα επιτρεψω να μου "ασχημαινει" αλλο τη ζωη αυτο το θολο τοπιο... Ειμαι με τους ανθρωπους που με αγαπουν και τους αγαπω και σε λιγο καιρο η μικρη μας θα μας κοιταει στα ματια!!! και αυτα δε θα αφησω να μου τα "αγγιξει" κανεις και τιποτα πια! Οφειλω ενα μεγαλο ευχαριστω σε ολους και ολες εσας που σας "γνωρισα" σε πολυ δυσκολες συνθηκες για μενα και ας μην με "ξερατε" με στηριξατε με τα λογια σας η με την "παρεα" σας... Ειναι κατι που δε θα το ξεχασω ποτε! και ναι θα το πω...υπαρχουν και καλες ψυχες στον κυβερνοχωρο ρε γμτ! ανθρωποι πραγματικοι και οχι ips! οσο αρνητικη και αν ειχα γινει παλαιοτερα με το ιντερνετ... Σας ευχαριστω απο καρδιας!




Επειδη αυριο το πρωι φευγουμε για 10 και κατι ημερουλες ξεκουρασης και ο χρονος τρεχει αδυσωπητα και που να τον προλαβω η ερμη με την κοιλια θα χρωσταω το κερασμα σαν γυρισω! και αυτο γιατι χτες ειχα τα γενεθλια μου!!!


Ευχαριστω πολυ τη Νατασσουκο, τη Λενα και τη unamama που τα θυμηθηκαν πριν τα γραψω! Με συγκινησατε!


και να πω ενα μεγααααλο ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στην καταπληκτικη Αμαλια-unamama καθως εχουμε την ιδια μερα γενεθλια!!! Να τα εκατοστησεις μοναδικη μαμα!

και ενα μεγαλο επισης ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στον μπαμπα μιας αλλης μαμας- της Νατασσουκως!!! και αυτος φυσικα την ιδια μερα γενεθλια εχει!!! (μα καλα εκεινη την ημερα γεννιουνται ολο καλοι ανθρωποι??? χεχε!!!)


Α ενημερωση και απο τον γιατρο! Η μικρη εξακολουθει να ειναι 1,5-2 βδομαδες μπροστα στο υψος, εχει γυρισει προς τα αριστερα και κατω (παιρνει θεση σιγα σιγα οπως ειπε ο γιατρος!), αριστερη μου ιερολαγονιος και ο αριστερος μου ρομβοειδης στην πλατη που με πονουν ειναι φυσιολογικες αντιδρασεις ειπε ο γιατρος και το βαρος της μικρης ειναι περιπου 2250 γρ (συμφωνα με το βιβλιο θα επρεπε να ειναι γυρω στα 1600 γρ στην 32η εβδομαδα! αλλα μας βγαινει μεγαλη! ε ρε κοριτσαρο που θα δωσουμε!) Δεν πιστευω να ειπατε τιποτα περι χαζομαμας??????? ε? ε?


Τρεχω τρεχω να ετοιμασω βαλιτσα γιατι δεν εχω μαζεψει τιποτα και τον τελευταιο καιρο "θελω τον χρονο μου βρε αδερφε!" :) και ΟΧΙ δε θα παρουμε αυτη τη φορα τις ρακετες μαζι μας! παλι βολτα να τις κανουμε???



Επειδη λογικα θα γυρισουμε γυρω στις 4 Σεπτεμβριου σας ενημερωνω απο τωρα για...


Νεοπαλλήνεια 2008!!!!

Πρόκειται για μια εκδήλωση του συλλόγου «Νέα Παλλήνη».

Το ξεκίνημα της γίνεται το 1979, όταν το τέλος του καλοκαιριού έβρισκε τους κατοίκους της περιοχής και τους φίλους τους στην πλατεία για τον αποχαιρετισμό του καλοκαιριού και το καλωσόρισμα του φθινοπώρου. Παραδοσιακά, η γιορτή των "Νεοπαλληνείων" γινόταν το τριήμερο πριν την "έναρξη" των σχολείων, καθώς οι παραθεριστές της περιοχής έφευγαν για να "επιστρέψουν" στις μόνιμες κατοικίες τους.

Τα τελευταία χρόνια, έχοντας πλέον σταθεροποιήσει το βήμα μας, ενισχύουμε την εξωστρέφειά μας και θέλουμε όλη αυτή η ενέργεια, το κέφι και το μεράκι να περάσει σε ακόμα περισσότερο κόσμο... Αγωνιζόμαστε για να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες που θα κάνουν πιο εύκολο στον κάθε ένα να "ξεκολλήσει" από την συνήθεια του καναπέ, να βγει έξω στο κοινωνικό παιχνίδι και να θέσει τις σκέψεις, το κορμί και τα συναισθήματα του σε κίνηση...

Φέτος περιμένουμε και σένα...

Την Παρασκευή μαζί μας οι:

Palyrria

Maraveyas Ilegal

Sugah Galore

Συμμετέχει το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα
- Με χορευτικά δρώμενα &
- τη βραβευμένη κινητή έκθεση χειροποίητων εικονογραφημένων βιβλίων με θέμα το "Ρατσισμό"

Το Σάββατο μαζί μας η:

Στέλλα Κονιτοπούλου και η ορχήστρα της

στο βιολί τη συντροφεύει ο Νίκος Χατζόπουλος

Συμμετέχει το νεανικό τμήμα του Πνευματικού & Πολιτιστικού Κέντρου Παλλήνης με παραδοσιακούς χορούς.

μετακίνηση

χάρτης περιοχής

περισσότερες πληροφορίες εδώ

Χώρος:

Πλατεία Αγίου Γεωργίου ~ Νέα Παλλήνη Αττικής
(όπισθεν Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής)

τηλέφωνα επικοινωνίας: 6984196203 ~ 6984196214

Εισιτήριο:

Δωρεάν - Free

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

neopallineia@gmail.com

http://www.myspace.com/neopallineia

Διοργάνωση:

Σύλλογος "Νέα Παλλήνη"





και φέτος όλοι μαζί... στην πλατεία!

Εμείς σ' αυτή τη γειτονιά τα περιμένουμε πώς και πώς.... μαζί και σας... τους φίλους μας!

και μη ρωτηστε αν θα'μαι εκει!!!! Φυσικα!!!

Γενέθλια part I (ένα χρόνο μετά)

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που έγραφα αυτό....


Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να πρωτογράψω... Κάθε χρονιά νιώθω όλο και περισσότερο ευλογημένη που περιτριγυρίζομαι από τόση αγάπη και τόσο καλούς ανθρώπους! και αν όπως λένε τους φίλους τους επιλέγεις, ενώ τους συγγενείς τους "βρίσκεις" και τους"παντρεύεσαι", τότε νιώθω πολλαπλά ευτυχισμένη που δεν "αναγκάζομαι" να το ζω αυτό, αφού και αν δεν ήξερα τους συγγενείς μου, πάλι θα τους διάλεγα για φίλους!!!



Χρόνια πολλά πατεροκουμπάρε! Να τα εκατοστήσεις! είθε να γειτονοκουμπαριάσουμε ακόμα περισσότερο!!! (ξέρεις ;-) )
τσάκω και μια κλωτσιά δώρο από τη μικρή.. μάλλον ήρθε στο τσακίρ κέφι και αυτή!

o brother louie louie...



(νέα δεν έχω... καθώς τρέχω και δεν προλαβαίνω να δω κρεββάτι, έπιπλα, καρότσι και ένα κάρο άλλα πράγματα για το μωρό πριν τελειώσουν οι εκπτώσεις ~ έτσι και αλλιώς όλοι έχουν ένα μηνα για παράδοση, όπως κατάλαβα~, να φτιάξω τα χαρτιά για το κτηματολόγιο, να δω τους δικούς μου που επιτέλους γύρισαν μετά από ένα μήνα διακοπές~ άλλη φορά δε θα τους αφήσω να φύγουν τόσο καιρό, μου έλειψαν παααρα πολυ~και μέσα σε όλα αυτά, αν πάνε όλα καλά, την άλλη βδομάδα να ξαναφυγουμε για διακοπουλες!)

Σας φιλώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (θα προσπαθησω να περασω μια e-βολτα)

Να σας τα πούμε????

(πατήστε πάνω στις εικόνες να δείτε τις ευχές μας και όχι μόνο!!! :D)


α και για να μην ξεχνιόμαστε..... με περιμένει τελικά ο Ρούντολφ!!! έπιασε οσφυαλγία τον άγιο Βασίλη και θα μοιράσουμε μαζί τα δώρα!!!
Ραφάκι άσε και καμιά σοκολάτα για τους βοηθούς του άγιου βασίλη (γκουχ, γκουχ), όχι μόνο γάλα και μπισκότα που θέλει ο "μεγάλος"!

θα τα λέμε και το νέο χρόνο!!! σας φιλώ!!!!

εφυγαααααααααααααααααααααα!

Να σας ευχηθώ θέλω....

Επειδή θα λείψουμε τούτες τις μέρες...

θέλω να σας ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου....

ό,τι καλύτερο.... τούτες οι άγιες μέρες να είναι μοναδικές για εσάς και τις οικογένειές σας...

και η γέννηση του Κυρίου να φωτίσει τις καρδιές όλων μας... να τις αναγεννήσει...


"Σε μια εποχή που ο άνθρωπος φαίνεται ότι έχει χάσει τον προσανατολισμό του, ζώντας ασώτως επειδή εγκατέλειψε και ξέχασε το μήνυμα της Βηθλεέμ, τα φετινά Χριστούγεννα που μας αξιώνει ο Θεός και πάλι να εορτάσουμε, ας γίνει αιτία να ακολουθήσουμε εκεί “που οδεύει το άστρο της Βηθλεέμ”. Στο ταπεινό σπήλαιο δηλαδή. Ας επιδιώξουμε, το μήνυμά του, να μας φέρει την ατομική Ειρήνη, την επίγεια ευτυχία και το κυριώτερο, να γίνει αιτία να κληρονομήσουμε την αιώνιο Βασιλεία των Ουρανών."


θα μου λείψετε....

για τη νέα χρονιά θα τα πούμε ξανά...



ώρα 11,27 μμ επειδή είναι "πονηροί" οι καιροί και δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει με τις "ανώνυμες ιώσεις" που κυκλοφορούν ενεργοποίησα το μετριασμό σχολίων... σα γυρίσω, πρώτα ο Θεός, και μπορώ να το "κοιτάω πιο συχνά" θα το απενεργοποιήσω! για να τα λέμε σαν και πρώτα!!!

σας φιλώ!

Γενέθλια (part I)

Μπαίνουμε στην περίοδο γενεθλίων του σογιού! Η οποία ξεκινάει από σήμερα με τα γενέθλια του θείου Αντρέα! Βασικά θείο δεν το λέω πια εδώ και καιροοοο! Τον λέω γειτονοκουμπάρο (καθότι και γείτονας και νονός του αδελφού μου) πατεροκουμπάρο (καθότι πατέρας της ξαδέλφης μου-κουμπάρας μου) και αυτός με λέει brother Louie Louie (επειδή ένα καλοκαίρι στους Νέους Πόρους, στην Πιερία, και στη Ραψάνη, στον Όλυμπο, τους είχα πρήξει τα συκώτια με το εν λόγω άσμα… ούτε που θυμάμαι ακριβή χρονολογία…και όσοι τη θυμούνται παρακαλούνται να την ξεχάσουν… απλά για την ιστορία ήμουν πααααααρα πολύ μικρή… χμμ μήπως να πω σε βρεφική ηλικία?? Χαχα)

Mε την οικογένεια του θείου έχουμε κάνει απίστευτες διακοπές σε πολλά μέρη της Ελλάδας… και οι πλέον αξιομνημόνευτες στη Ραψάνη & στους Νέους Πόρους, όπως ήδη ανέφερα! Όπου το εξής φοβερό! Έχει φαγωθεί μέρες ο θείος να μας μαγειρέψει σε ένα γκάζι που είχαμε εκεί, τη φοβερή μακαρονάδα του με ζαμπόν-κάτι σαν τούλιπ- και κόκκινη σάλτσα (μακαρονάδα Andrew!).. αφού τα φτιάχνει όλα αυτά και τα έχει βάλει σε πλαστικά πιατάκια, για να φάμε όλοι οι παρευρισκόμενοι (4 αυτοί και 4 εμείς), πιάνει ένα μπουρίνι, μα ένα μπουρινι άλλο να σας λέω και άλλο να το ζείτε! Και μια βροχή… Ο πανικός! Για πότε μαζευτήκαν όλα και την κάναμε για τη Ραψάνη, ούτε και γω δεν ξέρω… τελικά την άλλη μέρα το πρωί, όπως κατεβαίναμε από το βουνό, σταματήσαμε σε μια πηγή και ξεχωρίζαμε τα πράγματα μέσα από το τραπεζομάντιλο που τα είχαμε πετάξει όλα χύμα… τα πιατάκια..τα μακαρόνια… το ζαμπόν… τα πιρουνάκια… για να τα πετάξουμε τελικά πάλι όλα μαζί σε ένα κάδο σκουπιδιών… τελικά αυτή η μακαρονάδα πότε δε μάθαμε τι γεύση είχε! Αυτό όμως που δε θα ξεχάσω ποτέ, ήταν κάποιες διακοπές που είχαμε πάει (ο αδερφός μου-η μαμά μου εγώ-η θεία μου – η ξαδελφοκουμπάρα μου-ο ξάδελφός μου) στη Σέριφο, δίχως τους μπαμπάδες γιατί δεν είχαν άδεια…. Τότε λοιπόν είδα μια άλλη πλευρά του κατά τα άλλα «σκληρού» θείου.. έπαιρνε τη θεία μου τηλέφωνο (δε θυμάμαι αν υπήρχαν κινητά τότε αλήθεια..) και της έβαζε να ακούσει το «ζήτα μου ό,τι θες» της πρωτοψάλτη.. απλά για να της πει ότι του λείπει… βασικά το είχε τόσο δυνατά που το ακούγαμε και μείς που ήμασταν παραδίπλα… και συγκίιιινηση η θεία μου!!!!

Αυτό που μου «χτυπάει» ακόμα είναι όταν με μια ξαδέλφη μου την Άννα- σχεδόν συνομήλικη (πάντα θα της θυμίζω ότι με περνάει 1 ολόκληρο μήνα και 16 ημέρες… δηλαδή με τις στρογγυλοποιήσεις σχεδόν δυο μήνες!!! Χα!) καθόμασταν στη βεράντα ένα βράδυ Ιουλίου νομίζω και συζητάγαμε περί μαγειρικής… τότε σκεφτόμασταν να ξεκινήσουμε τις πρώτες μας συνδυασμένες μαγειρικές απόπειρες (οι οποίες ουσιαστικά ξεκίνησαν και τελείωσαν με το τραπέζι για κάποια επέτειο γάμου των γονιών μου, γιατί η Άννα καθώς έπλαθε κάτι ατομικά ρολακια με αυγό βρασμένο μέσα, έχασε το δαχτυλίδι της και όλοι αποφάσισαν ότι καλυτέρα να παίρνουμε απέξω παρά να χάνουμε δαχτυλίδια κάθε φορά ~ οικονομικά είπαν δεν τους συνέφερε! Εύχομαι να μην ήταν άλλοι οι λόγοι οι πραγματικοί!) τεσπα… αφού λοιπόν συζητάγαμε με την Άννα τι να μαγειρέψουμε την άλλη μέρα και αφού είχαμε κατεβάσει τα βιβλία μαγειρικής της μαμάς της και σχολιάζαμε όποια συνταγή υπήρχε στην ελληνική και όχι μόνο κουζίνα, καταλήξαμε ότι καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε με κάτι εύκολο.. βλέπε καγιανά! (ντομάτες με αυγά τουρλού στο τηγάνι, για τους μη μυημένους! :P )… και έτσι καληνυχτίσαμε το θειο… στον οποίο υποσχεθήκαμε ότι όταν γυρίσει από τη δουλειά του το επόμενο απόγευμα θα του έχουμε ένα καγιανά μούρλια!!!! Τελικά την άλλη μέρα έρχεται ο θείος πεινασμένος ~δεν είχε φάει τίποτα ο άνθρωπος όλη μέρα στη δουλειά του για να τιμήσει τον καγιανά μας~ και τι να δει??? Το απόλυτο τίποτα! Είχαμε φύγει για διακοπές!!! Τώρα αυτό πως προέκυψε δε θυμάμαι καθόλου... ειλικρινά!!! αλλά ακόμα το χτυπάει ρε γμτ!!!

Ο πατεροκουμπάρος λοιπόν έχει τα ακόλουθα χαρίσματα! Τρελαίνεται για αναλυτικότατες συζητήσεις την ώρα του φαγητού! Και αυτό είναι προσόν αρκεί να μην πεινάς… τρώει πιο αργά από όσο μίλαγε ο Καραμανλής~ ο αείμνηστος… ένα «φαγητό» μπορεί να διαρκέσει ωωωωρες ατελείωτες! Αλλά πέρα από αυτό στο ενδιάμεσο θα συζητάει κιόλας!!! Έχει απίστευτες γνώσεις στα οικονομικά… (κάνει και τις δηλώσεις όλης της οικογένειας).. έχει τρομερή υπομονή με τα μαστορέματα του (μιλάμε Ο τεχνίτης!).. έχει φοβερό κρασί πάντα ( «κάβα Andrew» τη λέει! Μέχρι και εμφιάλωση κάνει για ειδικές περιστάσεις. Και μάλιστα ψάχνει στο ιντερνετ να βρει που είχε βρέξει ή όχι (?) ~πότε δε το θυμάμαι ποιο είναι το σωστό~ για να πάρει μούστο από εκείνη την περιοχή και να βάλει κρασί! Μια φορά είχε φέρει και από κάποιο νησί- Λέσβο θαρρώ πως ήταν…αλλιώς πάει με την μπαγαζιερα να φέρει η από το χωριό… ή από τη Νεμέα! Όχι παίζουμε!)… φτιάχνει φοβερή τσιντσιρελλλα (ανάμιξη απροσδιόριστης ποσότητας λευκού κρασιού-σόδας-σεβεν απ-κοκα κολα νομίζω) που ακόμα και στην Εύβοια που είχαμε πάει μαζί οι οικογένειες για διακοπές στην Κύμη~ τη ζήλεψε ο κύριος που είχε το ξενοδοχείο όπου μέναμε και τρώγαμε ενίοτε και ήθελε να του πει τη συνταγή ο θείος… κάνει καταπληκτική παρέα στο μπαμπακά μου με τα «καψούλια» τους κάποια βράδια καλοκαιριού, όταν έχουν τα «δικά» τους και κάθονται στη βεράντα μας για ένα «καψούλι» (βλ. ουίσκι με κόκα κόλα) όπου κάθονται και συζητααανε… βασικά το μεγαλύτερο προσόν του είναι ότι μένει απέναντι μας! (χα! Σιγά μην έλεγα κάτι άλλο! ) Μια φορά θυμάμαι, παλιά, είχα βάλει δυνατά μουσική, όταν έλειπαν οι δικοί μου για διακοπές, και σιδέρωνα στη βεράντα μας, και είχα λιώσει το “why does my heart feel so bad ”του Moby…από τις τόσες φορές που το έπαιξα μάλλον ανησύχησε ο άνθρωπος και κάποια στιγμή τον άκουσα να μου φωνάζει από απέναντι…«όλα καλά Ρηνούλι?» Ακόμα και τώρα με παίρνει τηλέφωνο να μου πει το ίδιο… «Γερά Ρηνούλι! Αγάντα!» Πέρα από την πλάκα είναι ένας εκπληκτικός άνθρωπος με μια καταπληκτική οικογένεια που έχει δημιουργήσει μαζί με τη θεία μου-αδερφή της μαμάς μου, στην οποία δεν είναι τυχαίο βεβαίως βεβαίως ότι ανήκει και η κουμπάρα μου! (Ειρήνη μικρή είδες πώς το έφερα? Σεμνά και ταπεινά!! Εξάλλου εμείς είμαστε άνθρωποι χαμηλών τόνων!!! Ούτε κόκκινα χαλιά! Ούτε ελικόπτερα… :P ) Την οικογένεια απλά συμπληρώνει ο φανταστικός ξάδερφος Τάκης! :PPP (λέγε με “οδοστρωτήρα”! Ξέρεις εσύ!!! Χα!χα!)

Χρόνια πολλά γειτονοκουμπάρε!!! Να τα χιλιάσεις!!!

Και φυσικά το τραγούδι που συμπληρώνει το κείμενο δε θα μπορούσε να ήταν άλλο από το…

Δεκαπενταύγουστος

Πίσω ξανά! Τούτη τη φορά μου βγήκε μια κούραση που με έκανε να περιοριστώ στις απολύτως αναγκαίες κινήσεις... κρεββάτι κουζίνα wc αμάξι δουλειά! σήμερα μπορώ να πω ότι έχω σχεδόν επανέλθει... Σήμερα! Μεγάλη ημέρα...πάντα με συγκλόνιζε η Κοίμηση της Θεοτόκου... Πιο πολύ και από το Πάσχα ίσως... Πάντα ένιωθα πολύ μικρή μπροστα στο μεγαλείο της ημέρας... θα δανειστώ δύο άρθρα που διάβασα για την Παναγία μας-την Παναγία όλων των ανθρώπων...

Τριακόσια ονόματα για χάρη Της Θεοτόκου

Ξεπερνούν στην Ορθοδοξία τα 300, τα επίθετα που έχουν αποδοθεί στην Παναγία. Ο κάθε ερευνητής όλο και νομίζει ότι ολοκλήρωσε τον κατάλογο και όλο κάποιο νέο και άγνωστο ως τα τώρα προκύπτει. Τόση είναι η αγάπη, η γόνιμη σκέψη και η εφευρετικότητα, όχι μόνο των καλλιτεχνών και των λογίων, αλλά και του απλού πιστού λαού, που γεννά συνεχώς και νέα επίθετα στην Παναγία, που μπορούν να χωριστούν σε οκτώ κατηγορίες.

1. Από την παράσταση της Παναγίας στην εικόνα: Τέτοια επίθετα είναι η Βρεφοκρατούσα, η Γλυκοφιλούσα, η Γαλακτοτροφούσα, η Πλατυτέρα των Ουρανών, η Οδηγήτρια και άλλα. Είναι ακόμη το επίθετο Δεξιοκρατούσα ή Δεξιά, όταν κρατάει τον Χριστό στο δεξί της χέρι και όχι προς το μέρος της καρδιάς της. Ακόμη, Μεγαλομάτα, όταν έχει μεγάλα μάτια. Υπάρχουν και ονόματα που συνδυάζονται με μιαν ιερή ιστορία. Λ.χ. το όνομα της Εικόνας «Αξιον Εστίν», που είναι θησαυρισμένη στο Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγίου Ορους, πήρε το όνομα από το θαύμα που επιτελέσθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, μπροστά της, όταν βρισκόταν σε κελί του Αγίου Ορους. Κατά την παράδοση, ο Αρχάγγελος έψαλε το γνωστό ύμνο «Αξιον εστίν…» σε πλάκα και έγινε άφαντος. Επίσης, το επίθετο Τριχερούσα το πήρε η εικόνα της Παναγίας από το ότι υπάρχει σε αυτήν ένα τρίτο χέρι, που συμβολίζει το θαύμα που συνέβη στον υμνητή και δογματίσαντα για την Παναγία, Αγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Το δεξί χέρι τού το έκοψαν Μουσουλμάνοι και θαυματουργικά αποκαταστάθηκε. Η Παναγία η Εσφαγμένη ονομάστηκε έτσι γιατί κατά την παράδοση μοναχός θύμωσε μαζί της και με μαχαίρι χτύπησε την εικόνα της Παναγίας στο πρόσωπο. Τότε από την εικόνα άρχισε να τρέχει αίμα, ενώ ο μοναχός τυφλώθηκε και έκανε ως τρελός. Ο μοναχός ζήτησε συγγνώμη και συγχωρήθηκε, αλλά το χέρι που χτύπησε την Παναγία τιμωρήθηκε, αφού έμεινε άλιωτο μετά το θάνατο του μοναχού. Υπάρχει ακόμη η Παναγία η Πυροβοληθείσα, στη Μονή Βατοπεδίου, αφού την εικόνα της τη χτύπησαν με όπλο Τούρκοι. «Σφαγμένη» είναι και η εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας, της Μονής Ιβήρων, που ονομάστηκε έτσι με το θαύμα που έκανε η Παναγία να φανερώσει τη θέλησή της να παραμείνει στην είσοδο της Μονής ως θυρωρός, για να την προστατεύει…

2. Από τον τόπο Της: Ετσι υπάρχει η Παναγία η Αθηνιώτισσα, η Καστριώτισσα, η Κάμπου, η Πυργιανή, η Εγκλειστριανή (από τη μονή του Οσίου Νεοφύτου του Εγκλείστου), η Σπηλιανή, η Μεγαλοσπηλαιώτισσα (του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων), η Τουρλιανή, η Θαλασσινή, η Καλαμού, η Καμινιώτισσα, η Βλαχερνίτισσα, η Ολυμπιώτισσα, η Σουμελιώτισσα, η Πλατανιώτισσα, η Καταπολιανή, η Χοζοβιώτισσα (από τη μονή Χοζεβά των Αγίων Τόπων), η Παμμακάριστος (από μονή της Κωνσταντινούπολης), η Αγία Σιών, η Εικοσιφοίνισσα, η Ελωνα, η Τροοδίτισσα, η Κυκκώτισσα, η Μαλεβή (από το όρος Πάρνων, που λέγεται και Μαλεβός).

3. Από την τεχνοτροπία του ναού Της: Τέτοια επίθετα είναι η Θολοσκέπαστη, η Μολυβδοσκέπαστη, η Πελεκητή, η Κρεμαστή, η Μαρμαριώτισσα.

4. Από το όνομα του κτήτορα του ναού ή της μονής Της: Τέτοια επίθετα είναι Παναγία η Παχειά, η Γλυκειά (από το επίθετο γλυκύς), η Περλιγκού, η Λυκοδήμου, η Κοροβιλιά.

5. Από το μήνα που εορτάζεται η Παναγία: Σοτομπριανή, Βρεχούσα, Αυγουστιανή και Δεκαπεντούσα, Τριτιανή, Μεσοσπορίτισσα, Βροντού, Ακαθή (από τον Ακάθιστο Υμνο).

6. Από τα θαύματα της Παναγίας: Γοργοϋπήκοος, Ελεούσα, Ελεήστρα, Γιάτρισσα, Θεραπεία, Γαιματούσα (σταματά την αιμορραγία), Υγεία, Υπακοή, Ψυχοσώστρα, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Παυσολύπη, Φανερωμένη, Μυροβλύτισσα.

7. Εγκωμιαστικά από την έξαρση της αγάπης των πιστών: Συνήθως χρησιμοποιείται επίθετο με πρώτο συνθετικό το χρυσό: Χρυσοκελλαριά, Χρυσοσπηλιώτισσα, Χρυσοπηγή, Χρυσογαλούσα, Χρυσοποδαρίτισσα, Χρυσοχεριά… Υπάρχουν όμως και άλλα, όπως Αγγελόκτιστη, Αερινή, Αναφωνήτρα, Επίσκεψις, Παντάνασσα, Τρανή, Χιλιαρμενίτισσα.

8. Αυτά που Της έδωσαν οι υμνογράφοι της Εκκλησίας: Κυρίως προέρχονται από τον Ακάθιστο Υμνο: Αμόλυντος, Υψηλοτέρα, Καθέδρα, Κλίμαξ, Σκέπη, Πόλη, Παράκλησις, Επίσκεψις, Καταφυγή, Κεχαριτωμένη, Χώρα του Αχώρητου, Ορος Αλατόμητον.

πηγή Ελεύθερος Τύπος

Δεκαπενταύγουστος

Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ δεν επιδέχεται εξήγηση ούτε συζήτηση. Υπάρχει εκεί ψηλά, στην αιωρούμενη ολοκλήρωση του καλοκαιριού, μεταξύ ουρανού και θάλασσας, ορατών και αόρατων, υπαρξιακών παλμών και συναισθηματικού φόρτου. Ακόμη κι εκείνοι που βρίσκουν στη γιορτή μοναδική ευκαιρία για απλώς περισσότερη καλοκαιρινή διασκέδαση δε μένουν ανέγγιχτοι από τη συγκινησιακή δόνηση που πλανάται στην ατμόσφαιρα. Η σχέση με την Παναγία είναι υπόθεση προσωπική του κάθε ατόμου – αλλά και ταυτότητα θρησκευτική του κάθε τόπου. Το μαρτυρούν τα επίθετα που ονοματίζουν τις τοπικές Παναγιές, κυρίως στα νησιά του Αιγαίου: Θαλασσινή, Βουνιώτισσα, Γκρεμιώτισσα, Τουρλιανή, Καστρινή, Αρχοντοπαναγιά, Σπηλιανή, Εκατονταπυλιανή... Ονόματα που το καθένα τους δηλώνει τη βεβαιότητα της αναμφισβήτησης και προσωπικής παρουσίας της Θεομήτορος στη Σίφνο, την Ίο, τη Μύκονο, τη Σκύρο, τη Νίσυρο, την Πάρο...

Πάντα την αγαπάμε την Παναγία ως την πιο κοντινή αγία στα ανθρώπινα δεσμά. Την επικαλούμαστε σε εκδηλώσεις χαράς και λύπης, ως μάρτυρα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Τη θεωρούμε κοντά μας, γιατί η αγιοσύνη της δεν προήλθε από έκδηλα ψυχικά χαρίσματα ή θεϊκές επεμβάσεις, αλλά από το μεγαλείο της ως κοινή μητέρα. Η Παναγία υπέφερε όχι ως θεάνθρωπος ή πεφωτισμένη αγία, αλλά ως θνητή και ως μάνα. Είναι εκείνη που δέχτηκε ταπεινά την εύνοια του Θεού και γέννησε τον Λυτρωτή, που για εκείνη δεν ήταν άλλος από το αγαπημένο της παιδί. Ως απλή γυναίκα κλήθηκε να δει τη σταύρωση του ίδιου του γιου της. Σκούπισε τα αίματά του, σπάραξε και υπέστη το μαρτύριο να τον κρατήσει νεκρό στα χέρια της. Εξ' ου κι έγινε αντιπρόσωπος του ανθρώπινου πόνου και κοσμικό σύμβολο μητρότητας.

Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες, τιμάται με τον δυνατόν καλύτερο η μνήμη της Θεομήτορος και η μετάστασή της από την γη στον ουρανό.

Κατά τον συναξαριστή, τη μετάσταση της Παναγίας ανήγγειλε στην ίδια ο Άγγελος τρεις μέρες πριν την πραγμάτωσή της. Εκείνη με χαρά δέχτηκε το άγγελμα αφού θα συναντούσε τον πολυαγαπημένο και μονάκριβο γιο της στην Άνω Ιερουσαλήμ, στη θριαμβεύουσα Εκκλησία Του.

«Κάλεσε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες, τους ανακοίνωσε το επίκεντρο μεγάλο ταξίδι «σαροϊ την οικίαν, ετοιμάζει την κλίνη και πάντα τα προς ταφήν επιτήδεια».
Οι γυναίκες καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος, «μετ’οιμωγής ωλοφύροντο».

Η Παναγία τις διαβεβαίωσε πως δεν θα παύσει να φροντίζει για όλον τον κόσμο και μετά την μετάσταση.
Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου.
Υπόσχεση που τηρεί μέχρι σήμερα. Και θα τηρεί ως τη συντέλεια του κόσμου.

Εμείς οι Έλληνες και ως έθνος έχουμε πολλές φορές βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης.
Η Παναγία είναι η Μάνα η δική μας και του έθνους μας.
Ο Αύγουστος είναι όπως είπαμε ο μήνας της Παναγίας, της Μάνας που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο.
Και μεσιτεύει στον υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Έτσι, περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο, ο λαός μας τιμά και σέβεται την Παναγία, την οποία επικαλείται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του.Την επικαλούμαστε για βοήθεια κι εκπνέουμε το όνομά της ως παρηγοριά στις έγνοιες μας. Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, οι γυναίκες που έχαναν το παιδί τους και θρηνούσαν, νουθετούνταν και παρηγορούνταν από τις γειτόνισσες με τα λόγια: «μην κλαις και κλαίει η Παναγιά για το γιο της».

πηγή Καθημερινή της Κυριακής

Ευχές...

Να μην ξεχάσω να πω χρόνια πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουν... και ιδιαίτερα στη μαμά μου (πλέον είναι Αθήνα! Μανουλίτσα χρόνια πολλά!), στη θεία μου και τον ξάδερφό μου (χρόνια πολλά γειτονοκουμπάροι), στον άντρα της ξαδέρφης μου και την μικρή μας ανιψιά (αν και μεγάλωσε πια η μικρή φουσκίτσα, όπως τη λέγαμε παλιά, και έχει γίνει μια δεσποινιδούλα καταπληκτική!) και σε όσους άλλους δε θυμάμαι ετούτη τη στιγμή...

Δεκαπενταύγουστος- Γλυκερία

Στην εξοχή εκεί έχω αφήσει τη ψυχή
στη πόλη αυτή, ούτε ελπίδα ούτε φιλί.
Μες στο βυθό θα μείνω εκεί θα ξεχαστώ
σε μια στροφή, στην άσφαλτο άδειο κορμί

Κι όλο ζητώ πάνω στο νήμα να σταθώ καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό (δις)

Μια φυλακή και πως να βγω μες από ΄κει
ποια να ΄ναι η αρχή έρωτας, λάθος ή αφορμή;
Πριν να χαθώ, μες απ΄το τίποτα που ζω,
θα γεννηθώ σε άλλο κόσμο να βρεθώ.

Κι όλο ζητώ πάνω στο νήμα να σταθώ, καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό (δις)


άλλο ένα τραγούδι που το λατρεύω και πάντα με συγκινεί όταν το ακούω...