Flamboyant

Ik ben een cadeautjesmand aan het bijeenbreien. Correcter: ik heb een mand staan die ik vul met gebreide cadeautjes. 

Doel: een deel van mijn wolvoorraad opbreien, om dan tegen eind 2022 dertig cadeautjes klaar te hebben. 

En een ander doel: het juiste cadeautje voor de juiste persoon maken. Kleine accesoires zoals sokken zijn altijd een mooi cadeau (vind ik zelf dan toch).

Ik gebruikte de helixtechniek en drie zelfstrepende garens om een flamboyant paar sokken te breien. De blauwe en de groene wol is Opal 3draads.  Het oranje is Zauberball, een garen met een heel traag kleurverloop van oranje over rood naar paars.

Driedraads is heel dunne sokkenwol.  Ik zette 72 steken op en breide met een naald 1,75mm. Met mijn pijnlijke schouder deed ik ongeveer een maand over dit paar sokken. Ik maakte een maat 45, want ik heb al iemand in gedachten. Flamboyante sokken voor een flamboyante man!

Ik heb een cadeautje af, maar de doelstelling van de wolvoorraad op te gebruiken gaat niet echt vooruit zo. Misschien moet ik toch weer een trui breien? Deze 'simple something' vind ik erg mooi. Je neemt twee draden sokkenwol samen voor een dikkere trui.

De techniek is 'Marling', en binnenkort komt er een boek uit van Cecelia Campochiaro hierover. Een trui zal ik dit jaar niet maken, maar misschien kan deze techniek wel in een ander accesoire verwerkt worden. De ideeën blijven komen...

ik weet van wanten - two thumbs up

Voor nog een collega die weggaat heb ik wanten gebreid. Het was leuk om al mijn wantenboeken uit de kast te trekken, en door te bladeren. Uiteindelijk koos ik voor een ontwerp uit ‘the mitten book’. Eigenlijk is er niet echt een ontwerp, alleen een schema, en er is een algemeen 'wantenrecept'. Voor de rest: trek uw plan. Maar blijkbaar is dat normaal in wantenbreiende landen, iedereen kan dat daar zo'n beetje uit het hoofd. Net daarom vind ik het boekje 'warme handen' van de Dutch knitters zo interessant, daar staat de hele want (met plaatsing van de duim) rij per rij uitgetekend. Er loopt trouwens een workshop Estse wantenbreien in 't wolwinkeltje in Leuven, dus daar staat nog een ander paar op stapel.
For another colleague who leaves I decided to knit mittens. It was great fun to pull all my books out and leave through them. Eventually I choose a design from 'the mitten book'. Although, there is not really a design, just a chart and a general 'mitten recipe'. You have to figure out the rest yourself. Apparently that is normal in mittenknitting countries. Everybody knows how to do it. That's the reason I like the small book in the back, Warme handen by the Dutch knitters. There really is a pattern row by row for each mitten.

Het is me toch gelukt zonder echt patroon. Ik heb ze in acrylic gebreid, want die collega heeft zwaar eczeem en is écht allergisch. Normaal zou ik nooit met acrylic breien, maar voor haar wil ik het wel doen. En ik moet zeggen, het is van de betere soort acrylic (Katia promo-fin).Superwarm zijn ze niet, maar ze zijn prima als windbreker op de fiets. En Pia is niet ver verhuisd, gewoon naar de overkant van de gang. Ik zal de wanten dus nog in actie kunnen zien. Veel doorzettingsvermogen en creativiteit bij de nieuwe uitdaging Pia!
I managed to finish without a real pattern. I did these in acrylic, because they are for a colleague who is highly allergic to all animal fibers. Not my favorite fiber, but I must say it’s a very nice acrylic. And they may not be superwarm, but they are perfect windbreakers on the bike.

Het wantenvirus heeft toegeslagen, en ik wou verder iets doen met het nieuwe boek over twijnend breien. Dus heb ik tijdens de oefenavond twijnend breien in 't wolwinkeltje een want opgezet. Het leuke aan zo'n oefenavond is dat je veel inspiratie opdoet. Ik heb dus al direct het patroon van de manchet veranderd, want ik vind een vlechtje zo mooi...Wie wil kan aansluiten, de oefenavond  gaat elke 4de dinsdagavond door. En wie nieuw is met twijnend breien, op 7 februari komen de Dutch Knitters een workshop geven in 't wolwinkeltje in Leuven.
The mittenvirus has struck. I started another one, this time in twined knitting. I really wanted to try out some of this technique after the release of the book. And my local yarn store hosts a practise evening on twined knitting, so perfect to try it out and get inspired by other knitters.

En ja, ook in ons klimaat komen  (heel oude) wanten wel eens van pas...al was het maar om een mooie foto te maken voor de kerstwensen.
And even in mild Belgium you occassionally can use a pair of (very old)  mittens...if only to make a nice picture for my Christmas wishes.

Christel Seyfarth

Toen we terugkwamen van Groningen zijn we 'even' over Amsterdam gereden, omdat daar in wolwinkel de Afstap de Deense ontwerpster Christel Seyfarth haar boek kwam presenteren. 'Even', want ik had nagekeken dat Leuven via Amsterdam maar 70km om was. En daaruit had ik de totaal verkeerde conclusie getrokken dat de afstand Groningen-Amsterdam slechts 70km was. Ik moet dringend mijn aardrijkskundige kennis van Nederland opfrissen!
When we came back from Groningen I traveled over Amsterdam, to attend the book presentation by the Danish designer Christel Seyfarth.

 Christel Seyfarth is gekend om haar heel kleurrijke omslagdoeken en losse truien, met veel inspiratie van ontwerpers zoals Kaffe Fassett. Dat soort breiwerk is heel erg interessant en uitdagend om te doen, maar zelf zou ik het niet dragen, toch niet in die felle kleuren.
Christel Seyfarth is known because of her very colorfull designs, inspired by what Kaffe Fassett did in the eighties. I love to knit intricate designs like this, but am not sure if I would ever wear it.

Ze heeft nu voor het eerst een boek uit, en de ontwerpen daarin zijn geïnspireerd op traditionele klederdracht van het eiland Fano, waar ze woont. Tot mijn verrassing zijn de ontwerpen soberder, nog altijd in felle kleuren, maar draagbaarder. Als je een boekbespreking wil lezen en nog wat meer foto's van de projecten in het boek wil zien, dan kan je op de blog van Hélène bijlezen.
Christel Seyfarth is ook een heel vlotte dame, en ze heeft ons verteld over het jaarlijks breifestival in september op het eiland Fano, waar tienduizend breisters op af komen. Dat doet dromen van een reis naar Denemarken...
Christel Seyfarth has published her first book (and last, she claims). The designs in this book are inspired by the traditions and life on Fano, the Danish Island where she lives. To my surprise these designs are more pure, more wearable then her big floral shawls. Christel Seyfarth is also a very nice lady. She told us about the anual knit festival on the island, that attracts ten thousand knitters each year...makes me dream about a trip to Denmark...

Bloggen is er een beetje bij ingeschoten, heel druk op 't werk, en voor zo'n blogpost moet ik me toch even 'eraan zetten'. 's Avonds kruip ik meestal in de zetel, geen puf meer om nog aan de computer te gaan zitten... Nochthans  heb ik nog veel andere dingen te vertellen waar ik op breigebied mee bezig geweest ben - een brei-kunstproject, een knuffel-wolfeestje, Litouws breien met kralen, 'affe' projecten... Ik hoop in het komende lange weekend wat 'bij te benen'. Of een extra lang stuk aan een trui te breien?

quilt tentoonstelling - quilt exhibit

 Vorige week zaterdag ben ik hier binnengesprongen - de jaarlijkse tentoonstelling van de Belgische quiltersvereniging. 
Last weekend I visited the yearly exhibition of the Belgian Quilters association.

De tentoonstelling vond plaats in Edingen, provincie Henegouwen. Ze hebben ook bier daar, de double Enghien, gebrouwen in Silly.(dit even tussendoor voor de eventuele mannen die mijn blog zouden lezen....)
This exhbition took place in Edingen/Enghien. They also had a local beer on display, brewed in Silly (my Englishspeaking readers will probably find this amusing...)

Bij quilts denk ik vooral aan kleine lapjes die aaneengenaaid zijn in  zichzelf herhalende geometrische figuren. Soms zijn het simpele vierkantjes...
When I think of quilts I mainly think of patchwork in geometric repeating forms. I learned from the CookieA sock book that this is also called 'tesselations'. Sometimes it's just simple squares...

 ... soms monochromatische complexere figuren...
... sometimes monochromatic more complex shapes...

 ... of je kan in een bepaald kleurenpalet vormen herhalen.
... or repeating shapes in a certain colorscheme...

Het kan ook meer figuratief...
You can depict something...

... of compleet 'free-form', zowel op het vlak van kleur als vorm.
... or go completely wild.

Maar hier was ik dus voor gekomen. Trees wou een 'sokkenquilt' maken, en ik heb mijn (bescheiden) bijdrage geleverd. Ik vind het leuk om te zien hoe ze met dit  idee creatief aan de slag is gegaan. Natuurlijk heb ik voor deze quilt gestemd in de wedstrijd. Ik was er zaterdag, en zondag werd de winnaar bekendgemaakt, dus jammer genoeg weet ik niet hoe het afgelopen is...
But I really visited to see this sockquilt by Trees. I also contributed to it! (you can probably guess how...).

Ooit heb ik zelf eens geprobeerd een quilt te maken, maar dat is niet echt een succes geworden...Ik hou het maar bij breien. Op het kleine maar interessante marktje bij de tentoonstelling heb ik nog dit boek gevonden. Principles of knitting is een standaard, is een hele tijd uit druk geweest, maar nu heruitgegeven. In de breiwereld bekend als POK, meer dan 700 pagina's met alle mogelijke technieken en meer dan je ooit wil weten over breien.  't 't Is een heel zwaar boek, dus niet direct lectuur voor op het nachtkastje!
Five years ago I tried quilting myself, and decided that I would stick to knitting. My visit to the quilt exhibition ended with this find.  The book Principles of knitting, also known as POK, over 700 pages with everything you want to know about knitting, and then some more. I just  found out that it is also available as an e-book, but I got  the doorstopper version...

cookie marathon

Waar waren we gebleven? Bij een rode sok. Een heel mooie rode sok. Een sok waar ik heel geconcentreerd voor moet zijn. En een sok die te klein wordt. Eerst wil ik dat niet toegeven, maar uiteindelijk is de harde waarheid : dit werkt niet. Ik brei los, en normaal gezien brei ik een sok over 60 steken. De allerkleinste maat in dit patroon had 72 steken, dus ik dacht dat dat zeker genoeg zou zijn, maar ik had het mis! Met al die kabels, diagonaal breien en gedraaide steken trekt het breiwerk heel erg in.
I left this blog after I showed you the start of this red sock. I am a loose knitter, and my standard stitch count for socks is 60. The XS has 72 after finishing the leg chart, so I thought I would be fine. Wrong! They are too tight (all those twisted stitches!).

2 opties : voortdoen in dezelfde wol en een grotere naald gebruiken, of een grotere maat breien? Mijn enthousiasme voor deze sok is al een beetje gezakt...Uiteindelijk heb ik de naald, het stekenaantal, en ook nog de wol veranderd, en nu ziet het er wel goed uit... Ik gebruik nu Wollmeise in de kleur 'Zilverdistel'. Het garen is iets dikker dan mijn standaard sokkenwol.
Now to decide what to do next : should I go up a needle size and keep the same stitch count? Or should I change size and knit a small? Any which way, I’ll have to reknit the sock. My enthousiasm for this sock has cooled down considerably… It’s still a beautifull design, but am I up to it?
I decided to restart in a different yarn. Now I am using Wollmeise in the color ‘silberdistel’. The Wollmeise is a slightly heavier yarn, and I am doing size small now. Looks like this will work! Fingers crossed…

Ondertussen heb ik mijn 8-jarig neefje te logeren. Neefje entertainen en ingewikkelde sokken breien gaan niet goed samen. Dus begin ik een simpele kabelsok in een zelfstrepend wolletje.
My 8-year old nephew stayed here for a week. Entertaining an 8-year old and knitting complicated socks don't go together well, so I started a simple cabled sock in a selfstriping yarn.

...niet veel vooruitgang bij de grijsgroene sokken...
... not much progress on the teal socks...

maar de gestreepte sokken vliegen van de naalden. Dat ik deze week 2 paar sokken van de zoon met gaten heb weggegooid helpt ook. En ondanks de maat 46 zijn ze snel klaar.
the striped socks fly off the needle. It also helps that I threw away 2 pairs of DS socks with holes in them. Even with his size 46, these were a quick knit.

Na de logeerpartij zijn we in huis gestart met grote herinrichtingswerken. De plakker heeft een muur afgekapt en hergepleisterd. Alle kasten zijn uitgeladen en in dozen gepakt. Al het behangpapier is van de muren verwijderd. Ook geen moment om ingewikkelde sokken te breien. Dus begin ik maar een gemakkelijk ajourpatroontje voor mezelf. Gelukkig zijn er breibijeenkomsten in Gent en Brugge(en lange treinritten daarnaartoe) waar ik het huis in afbouw kan vergeten en aan mijn sokken kan breien.
After the stay-over we started renovating the house. Everything is packed in boxes now, so that's not the time to knit complicated socks either. So I started a simple lace sock for me. Fortunately there are knitgatherings in Ghent and Bruges where I can forget the house and work on my socks.

En zo geraken ook de ingewikkeldste sokken af. Ik ben er heel trots op. Dit is denk ik de moeilijkste sok die ik ooit gebreid heb. Niet om het kabelpatroon, maar om het combineren van de verschillende schemas - en het tegelijkertijd diagonaal laten lopen van de kabels. Maar ze zijn heel erg goed gelukt al zeg ik het zelf. Het patroon is 'Stricken' van CookieA. En toen ik op Ravelry wat tips zocht, vond ik een groep die als doel heeft alle sokken uit het boek van CookieA te breien. Eerst vond ik dat wat 'erover', 19 paar sokken breien, 1 per maand, dus anderhalf jaar... maar nu heeft de microbe mij te pakken...
And even the most complicated socks get finished eventually. When looking for tips about this pattern on Ravelry, I found a group that's knitting along through the Cookie book.

Er is dus 1 boek niet in een doos ingepakt!
So one book did not end up in a box during our renovation!

een werk van liefde - labour of love

Echt - een werk van liefde. Zwarte lange kuitkousen, voor de zoon met maat 46.
Knitting long black socks for a son with foot size 46 - that is really a labor of love.


Het patroon komt uit het boek 'knitting vintage socks' van Nancy Bush. Oude sokpatronen, omgezet naar hedendaagse breitechnieken. Dit is 'gentleman's half hose with ringwood pattern'. En 'half hose' is dan een lange kuitkous.
This is a sock from the book 'knitting vintage socks' by Nancy Bush, pattern used is 'gentleman's half hose with ringwood pattern'.


't Is niet zo gemakkelijk om zwarte sokken goed te fotograferen. Om de minderingen op de kuit te tonen daarom een overbelichte foto... zien jullie het niet, dan kan je nog op de foto klikken voor meer detail.
It's not so easy to take a good picture of a black sock...this shows the calf shaping on the back (I hope...).


Maar jammer genoeg was de wol opeens op bij de 2de sok. (wel niet opeens, ik zag het wel aankomen, maar bleef hopen...). Dus ik terug naar de winkel, en natuurlijk was dit garen al uit stock en moest opnieuw besteld worden. Wachten, wachten, wachten... nieuwe levering garen in de winkel, maar geen zwart. Uiteindelijk heb ik maar besloten om met een overschotje zwart de 2de sok af te breien. (deze sok doet mee aan de sockknitters anonymous van januari, en uiterlijk vandaag moet die sok af...) 't Is geen alpaca, gewoon basis sokkengaren. Ik ben eens curieus of de zoon het zal merken. Misschien wel, want hij voelt heel duidelijk het verschil tussen de marineblauwe wol/zijde sokken, en de gewone marineblauwe die ik ooit breide. Hij herkent dus wel luxe als hij het aan zijn voeten voelt...
Unfortunately I ran out of yarn on the foot of the 2d sock. Went back to the yarn store, and they had to re-order it. The delivery didn’t include the colorway I had ordered. So I decided to finish of with some other black sock yarn I had in my stash. I know DS won’t even notice, unless I tell him. Or maybe he will, he might sense the difference between the very nice alpaca sockyarn, and the plain yarn on the 2d sock… He claims the regia silk socks I once knit him are the nicest ever, so he knows luxury when he feels it on his feet…

een dagje amsterdam - a day in Amsterdam

Gisteren heb ik 'een dagje Amsterdam' gedaan. Met een B-dagtrip van de Belgische spoorwegen heb ik in de voormiddag de toerist uitgehangen, inclusief boottocht op de grachten.
Yesterday I went to Amsterdam. The Belgian rail has a daytrip offer, a boattrip on the canals included. I enjoyed it, warm and cozy and a good overview of the city.




Maar eigenlijk ging ik voor een brei-evenement. Nancy Marchant presenteerde haar boek over de patentsteek, bij ons vooral bekend als 'sjaalsteek', en in het engels 'brioche stitch'.
Actually, I went there for a book launch. Nancy Marchant presented her book on 'brioche stitch'.



Je kon al de kleinere projecten uit het boek ter plekke bewonderen en aanpassen. Ik vind vooral de 'Delfts blauw'-muts intriguerend. Ik heb vroeger wel al eens patentsteek gebreid in een simpele sjaal, maar nog nooit 2 kleuren en met minderingen. Een muts lijkt wel een ideaal project om deze technieken eens uit te proberen.
She brought all the smaller finished objects from the book. I really like the 'Delfts blauw' hat (all the projects have Dutch names, because she lives in Amsterdam). That hat will probably be the first project I will try out. I am new at knitting brioche, and have never tried 2-color brioche, or decreasing in brioche stitch.


Het boek is opgevat als een heel grondige lessenreeks, en begint dan ook met een uitgebreide fotoreeks over de techniek. Alles wordt behandeld met foto's die tonen wat je juist moet doen - bvb hier hoe je fouten moet herstellen. Een uitgebreide boekbespreking (in het Engels) vind je bij knitters review, en op grumperina's blog.
The book starts with a very thorough fotochapter on techniques, for instance here on fixing mistakes. You can read a review here and on Grumperina's blog.


De 'Dutch knitters', Carla en Hilly hadden een bijzonder boeket bij voor Nancy. Zie je de gebreide bloemen? Meer en duidelijker foto's op Carla's blog...
The Dutch knitters, Carla and Hilly brought a very special bouqet of flowers for Nancy. Can you spot which flowers are knitted? (more and clearer pictures on Carla's blog...)



Na nog een paar 'projecten-in-ontwikkeling' bewonderd te hebben, moest ik in Amsterdam toch nog even langslopen bij de Afstap, het wolwinkeltje van Amsterdam.
After some more WIP-fondling, I dropped by at 'de afstap', Amsterdams local yarn store.


En daar kon ik niet weerstaan aan 2 sokkenboekjes, 1 over van de teen omhoog breien, en 1 met spectaculaire Noorse kniekousen.
And of course I could not resist. I bought 2 sockbooks. One about toe-up socks (in Dutch); and one with some spectacular Norwegian knee stockings.


En bij mijn laatste aankoop in Amsterdam hoop ik geen kniekousen nodig te hebben. Nu mag de lente beginnen.
And my last purchase in Amsterdam : a pair of shoes. I am so ready for spring now...

Haslach webermarkt

Back to Austria : on an Iron Man rest day, we took a trip to a small town on the Czech and German border. Haslach an der Mühl, used to be a weavers town. They have a weavers museum, where you can learn all about the textile tradition in this part of Austria. Every year, they hold a summer symposium, with all kinds of workshops on textile related subjects. They end with a big 'weavers market', an international event for all textile lovers.
Terug naar Oostenrijk : op de rustdag van de Ijzeren man maakten we een uitstapje naar Haslach an der Mühl, een klein stadje op de Duits-Tsjechische grens. Haslach heeft een rijke traditie als centrum van vlasspinnerijen en weverijen. Er is nog een weversmuseum waar je meer te weten komtover de textieltradities in dit deel van Oostenrijk. Elk jaar is er een zomersymposium; 2 weken vol workshops en lezingen. Dit eindigt dan in een grote 'weversmarkt', een internationale beurs voor alle textielliefhebbers.

I followed the sheep, and did not know where to look first.
Ik volgde het schaap, en wist niet waar eerst kijken.

Of course there was weaving (beautifull linen shawls)...
Natuurlijk waren er veel geweven projecten (prachtige linnen sjaals)...


... but also felting...
... maar ook vilten...

.... handcarved wooden buttons...
... handgemaakte knopen...

.... machine knit hats...
... met de machine gebreide mutsen...

... handdyed and printed indigo fabrics (check out the video on their website!)...
... artisanaal geverfde en bedrukte indigostoffen (bekijk ook eens de video op hun website!)...

... and knitting yarn too. This small Austrian mill had some very nice alpaca, but I resisted...
... en ook breiwol. Deze kleine Oostenrijkse spinnerij had mooie alpaca, maar ik kon aan de verleiding weerstaan.

But I could not resist the Wollmeise boot...2 skeins came with me to Belgium
Maar de prachtige sokkengarens van Wollmeise moesten mee naar België...2 strengen toch.

And then I stumbled on the boot of Frau Wolle, and bought some thick and thin handspun, and some plantdyed sockyarn.
Ik was toch bezig - van bij Frau Wolle nam ik wat dik-en-dun handgesponnen garen mee, en met planten geverfd sokkengaren.

And my final purchase - 2 small books on Austrian twisted stitches, Uberlieferte Strickmuster, by Maria Erlbacher. I bought these from a German 2d hand bookshop, specialized in textile books.
En mijn laatste aankoop - 2 kleine boekjes over traditioneel Oostenrijkse stekenpatronen, Uberlieferte Strickmuster, door Maria Erlbacher. Ik kocht deze van een Duitse 2de-hands boekenwinkel, gespecialiseerd in textielboeken. Als je in iets specifieks geïnteresseerd bent, dan kan je hem mailen en verwittigt hij jou als hij het in stock heeft.

Too bad my German is too limited to take one of the courses...maybe I should start studying it and return to Haslach some day and attend their summer school....