Η ατάκα στο τέλος είναι όλα τα λεφτά.
Σλουρπ
The Great Debaters
Ένα καταπληκτικό έργο κατά την γνώμη, που κυρίως όμως ασχολείται με τον φυλλετικό ρατσισμό στην Αμερική το 1936.
Αντε μην ανοίξω το στόμα μου για τους μαλάκες τους λευκούς της εποχής ειδικά στην Αμερική.
Πάντως το debate είναι κάτι πάρα πολύ καλό, και πραγματικά θα ήθελα να το είχαμε και σε αυτή τη χώρα. Ίσως και να ήταν ο μόνος σοβαρός λόγος να μάθω να εκφράζομαι καλύτερα, για να ισοπεδώνων τον κόσμο δημόσια με την δύναμη της μαθηματικής λογικής. Βέβαια εδώ στην ΕΛλάδα το έχουμε μάθει μόνο χάρις στις προεκλογικές αναμετρήσεις που πραγματικά δεν έχουν καμιά σχέση με debating.
Εφορία κομπλέ
Δεν το περίμενα να ξεμπερδέψω έτσι γρήγορα. Τελικά τον να πηγαίνεις στις μέρες που όλοι είναι σε διακοπές παρόλο που θα είναι στις υπηρεσίες σε διακοπές είναι σχεδόν εγγύση.
Τσάκα τσάκα.
Και αν μπορώ να πω ότι ευγενικότατοι οι υπάλληλοι στην εφορία, τουλάχιστον αυτός που πήρε την δήλωση. Βέβαια όταν πήγα σε άλλο γραφείο να ρωτήσω κάτι, τρώγαν κάτι σάντουιτσ και μιλάγαν στο τηλέφωνο και σαν να ενοχλήθηκαν λίγο που τους ρώτησα κάτι.
Αυτό είναι.Τα δύο κουτάκια στην φορολογική δήλωση
Διάβασα λοιπόν όλο το κατεβατο, και πάλι καλά που είχα την περσυνή για να βρίσκω και τις αντιχοίες. Είχα όμως μια βάσικη απορία σε όλο την φάση!
Γιατί κάθε σχεδόν πεδίο είχε δύο κουτάκια? Αν είναι από δύο διαφορετικές πηγές καλώς? Αν είναι όμως από τρείς?
Τελικά το μυστήριο λύθηκε. Ναι δεν είμαι παντρεμένος συνεπώς συμπληρώνω μόνο το ένα κουτάκι.Το άλλο θα ήταν της συζήγου (απομακρύνθηκε εως εξαφανίστηκε το ενδεχόμενο ασε μην τα θυμάμαι τώρα). Εχω μια μικρή απορία όμως αλλά θα την τσεκάρω εκει πέρα.
Παρασκευή πρωί στην εφορία, Μπρρρρρ πήρα και άδεια κιόλας να το χαρώ. Μετά ίσως όμως πάω κανά μπάνιο.
Γράψιμο με στυλό?
Πώπω και αν είχα αιώνες να χρησιμοποιήσω. Νομίζω πραγματικά ότι το χέρι μετά την εξεταστική του μεταπτυχιακού έχει ξεχάσει να γράφει. Κυριολεκτικά μου φαίνεται ξένο αντικείμενο ο στυλός αν είναι να κρατηθεί στο χέρι μου για πάνω από 10 γράμματα.
Θυμάμαι τότε το 2003 νομίζω, είχα συμπληρώσει τις άπειρες αιτήσεις για το ΤΕΙ που φυσικά δεν με πήραν και είχα ξαναθυμηθεί το γράψιμο. Μετά κάθε μήνα για το ΕΑΙΤΥ στο μπλοκ αποδείξεων, μετά για την θητεία, μετά κάτι στοιχεία στις διάφορες δουλειές και τώρα στο τέλος?
ΕΦΟΡΙΑ.
Τρόμαξε κανείς? Τόσα χρόνια τα έσκαγα στο λογιστή εκτός από πέρσυ που την συμπλήρωσε ένας συμπαίκτης μου και παρόλες τις πιέσεις μου δεν ήθελε λεφτά γιατί γέλαγε με την απλότητα της. Φέτος όμως δεν είμαι στην ομάδα και είπα να την κάνω μόνος. Διάβασα το βιβλιαράκι, και φυσικά για μισθωτός είχα απορίες. Μου τα εξήγησε τελικά η σύζηγος ενός πρώην απερχόμενου συνεργάτη και με βαθύτατη ευθύνη σήμερα κάθησα να τα γράψω σήμερα.
3 φορές γαμώ το κεράτο μου. Πάλι κάλα που έχουν τα στοιχεία έτοιμα. Πάντως το χέρι κουράστικε και ελπίζω να κάνω πάλι κανά χρόνο να γράψω έτσι συστηματικά και καθαρά. Αυτό με κούρασε δηλαδή το να μην κάνω λάθος, γιατί ανέκαθεν από μουτζούρα μάλλον ζωγράφιζα παρά έγραφα.
Γιατί δεν το έκανα ηλεκτρονικά?
- Έχει τον κωδικό μου ο λογιστής στην Πάτρα και δεν έχω πια το τηλέφωνο του.
- Δύο φορές που την έκανα εν εποχή ΤΕΒΕ μου ζήτησαν μέσα από το εκκαθαριστικό να πάω να παραδώσω κανονικά την δήλωση! Ε ποιος ο λόγος ρε φίλε πάρτην κανονικά και αντε και γαμήσου κράτος. Και αυτό γιατί είχα επιστροφή πάνω από 1500 ευρώ ΟΥΑΟΥΑ το μεγάλο ποσό που θα κλέψω.
Αυριο θα έχουν λυθεί όλα μαγικα.
Διάβαζα το παρακάτω άρθρο από το blog του stelpa, που μεταξύ άλλων λέει πόσο ατομικιστές έχουμε γίνει και άλλα μπλα μπλα.
Εγώ θέλω να συμπλήρώσω ότι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο ελάτωμα είναι η πεποιθηση ότι για κάποιο λόγο η κοινωνία μας χρωστάει στο επόμενο ξημέρωμα να έχει λύσει ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα μας, να έχει πάρει τις δύσκολες για μας αποφάσεις και φυσικά αν δεν μας βγουν και σε καλό η κοινωνία θα φταίει αντε και κανένας θεός άδικος.
Εμείς φυσικά να αναλάβουμε ευθύνη να πράξουμε, ή το αποτέλεσμα των πράξεων μας δεν υπάρχει. Εμείς είμαστε ελληνάρες και δεν κάνουμε ποτέ λάθη, μα φυσικά γιατί δεν αποφασίζουμε να πράξουμε κιόλας.
Έχω βαρεθεί να βλέπω στον κοινωνικό μου κύκλο αλλά και στον κόσμο γενικότερα κόσμο που μέσα σε μια ομίχλη δικαιολογιών, απλά να μην πράτει. Κόσμο που δεν είναι ευχαριστημένος από την δουλειά του, κόσμο που δεν έχει δουλειά και καλά γιατί δεν θέλει να στριμωχτεί και να ζοριστεί, φοιτητές που νομίζουν ότι ο λόγος υπαρξής τους είναι 10 χρόνια τσάμπα διακοπές και ας τραβάνε τα χίλια μύρια οι γονείς τους, δημοσίους υπαλλήλους που γκρινιάζουν ότι δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά σωστά γιατί ο διπλανός τους είναι ρεμάλι και θα τους φάει το σύστημα. Πολιτικούς που δεν λένε να πάρουν μια απόφαση σε φλέγοντας ζητήματα της κοινωνίας.
Όλα αυτά τα βλέπει μια νεολαία που έχει πιστεί ότι το να πάει για καφέ να κοζάρει γκομενάκια και γκόμενους να ξεκολιάζονται στο τσιγάρο είναι ο απόλυτος τρόπος να βρουν λύση στα προβλήματα που θεωρητικά τους ανησυχούν, αν τους ανησυχούν δηλαδή. Βέβαια καπνίζουμε και ακούμε την ατελείωτη κλαψομουνιά στην ελληνική μουσική σκηνή γιατί έχει ΝΤΕΡΝΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ. Να κάνει και τίποτα να το λύσει καλά θα ήταν.
Μια κοινωνία που αρνείται να πάρει ρίσκα για να λύσει τα προβλήματα της, προσμένοντας την καλύτερευση της κατάστασης της από το πουθενά, κάτι σαν την ανεμογκάστρη, είναι απλά παρακμησμάνη και αναποτελεσματική. Σαπίλα στο μεγαλείο της. Αν δεν μπορεί να καταλάβει ότι κάθε κίνηση μπορεί μεν να προβεί σε καλό ή κακό, αλλά η στασιμότητα είναι η χειρότερη σε βάθος χρόνου επιλογή είναι άξια της μοίρας της.
Εργασία και κοινωνία στην Ελλάδα
Από το ποστ του g700, παραθέτω δύο παραγράφους με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δεν αφήνουν περιθώρια δικαιολογίας για τα μαύρα χάλια αυτής της κοινωνίας. Υπογραμίζω και τα σημαντικότερα.
Έτσι λοιπόν, δημιουργείται το παράδοξο της “rigidanomy”. Ενός κυκεώνα ανεφάρμοστων εργασιακών αρτηριοσκληρωτικών ρυθμίσεων, εντός μιας καθημερινής εργασιακής ζούγκλας. Βιώνουμε συνεχώς την άρνηση εφαρμογής των ρυθμίσεων, ενώ το κράτος συναινεί, με την απουσία του, αναγνωρίζοντας κάτω από το τραπέζι ότι αυτές οι ρυθμίσεις είναι απλά παράλογες και ανεφάρμοστες, δημιουργώντας έτσι εκατοντάδες παραθυράκια για την παράκαμψη των ρυθμίσεων που το ίδιο έχει θεσπίσει.
Ακριβώς απέναντι από την ελληνική “rigidanomy” βρίσκεται η ευρωπαϊκή flexicurity. Ένα εργασιακό μοντέλο που συνδυάζει το ελαφρύ θεσμικό πλαίσιο στην εργατική νομοθεσία με την ασφάλεια στην απασχόληση πετυχαίνοντας σπουδαίες επιδόσεις για τον ευρωπαίο εργαζόμενο, χωρίς αυτός να χρειαστεί να περιμένει την κομμουνιστική επανάσταση για να δει άσπρη μέρα.
Προσοχή όμως! Το μοντέλο αυτό, που συνδυάζει την ευελιξία με την ασφάλεια, εφαρμόζεται επιτυχώς στις Σκανδιναβικές χώρες, με πρωτοπόρα τη Δανία. Δηλαδή σε χώρες οι οποίες διαθέτουν ένα διαφανή, λειτουργικό, ισχυρό και αποδοτικό κράτος, με προοδευτική και στοχευμένη φορολογική πολιτική και το πλέον αναβαθμισμένο ασφαλιστικό σύστημα, προσαρμοσμένο στους κινδύνους που εγκυμονούν από τη δημογραφική γήρανση του πληθυσμού τους. Πάνω απ’ όλα όμως, οι σκανδιναβικές κοινωνίες συνιστούν οικονομίες έντασης γνώσης με εργάτες γνώσης και επιχειρηματικότητα υψηλών δυνατοτήτων, καθώς και κοινωνίες καλής πίστης μεταξύ των πολιτών, εμπιστοσύνης και σεβασμού των νόμων. Διαθέτουν δηλαδή υψηλής ποιότητας ανθρώπινο και κοινωνικό κεφάλαιο.
Για να λέμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομα τους. Στην Ελλάδα έχουμε ένα κικαιώνα γραφειοκρατίας με αποκλειστικό στόχο, την ύπαρξη παραθύρων. Όποιος ξέρει απο μαθηματικά, ξέρει ότι η ελαχιστοποιήσει παρερμήνευσης πετυχαίνεται μόνο με την αυστηρή και λακωνική έκφραση, και όχι με τις πεντακόσιες χιλιάδες ανούσιες επεξηγήσεις. Βέβαια στην τρομερή μας κοινωνία, στο μάθημα της έκθεσης μαθαίνουμε την νεολαία να γράφει παπαριές, γαρνιρισμένες με 10 τόνους σάλτσα για να γεμίζει σελίδες και όλα αυτά για να εκφράσει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.
Διαφανή, Λειτουργικό και αποδοτικό κράτος? χαχαχαχαχαχαχα θα σας έβαζα το smiley από το msn αλλά....
Τέλος και σημαντικότερο. καλή πίστη και εμπιστοσύνη? Καλά είναι σοβαρή οι ξένοι? Και το εγώ? Πως θα χωρέσει το εγώ στην εμπιστοσύνη και καλή πίστη? Εδώ στην Ελλάδα που γεννήσαμε τον πολιτισμό, θέλουμε και το ΕΓΩ, γιατί αν ο καθέ Δεμελενε θέλει να ξεγελάσει τον συνάνρθωπο του, δεν είναι απόλυτα λογικό και ο συνάνθρωπος να θέλει να ξεγελάσει τον Δεμελένε? Μα απόλυτα. Συνεπώς ΕΓΩ δεν ξεγελιέμαι, ΕΓΩ είμαι έξυπνος, ΕΓΩ θα το κάνω καλύτερα και όπως είχε πει ένας τύπος για το κάπνισμα και ότι ποτέ δεν πρόκειται να απογορευτεί,
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Eat crap με γαρνίρισμα την απίστευτη παπαρολογία που μας διδάσκουν στο μάθημα της έκθεσης. Είναι όπως και στο φαγητό. Ποσότητα αντί για ποιότητα. Τουλάχιστον στο φαγητό παίζει να φάς πολύ και φθηνά. Στην Ελλάδα μόνο πολύ ΘΑ θα ακούσεις, αλλά δεν θα φας καθόλου.
Ρόδισα
Πήγα για ένα καφεδάκι το μεσημέρι απόγευμα προς Βουλιαγμένη και άραξα φάτσα κάρτα απέναντι από τον ήλιο. Καράφλα και πρόσωπο έχουν ροδίσει άσε που με έχει βαρέσει και ο ήλιος.
Αν και φανατικά κατά της περιοχής, σήμερα χωρίς κίνηση και με ήλιο να δεις την θάλασσα και γαμώ. Βέβαια το συγκεκριμένο μαγαζί Εν πλω πιστεύω ότι είναι ήδη πολύ φθηνό και θα έπρεπε να πάει το αναψυκτικό στα 10 ευρώ. Μιας και ακρίβεινε και το πετρέλαιο δηλαδή.
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είχαμε και ευτυχής ή ατυχής συναντήση. Το τι από τα δύο είναι? Δεν ξέρω. Έτσι όπως αποφασίζει ο κύριος φόβος πρέπει να γίνει ευτυχώς και ατυχής αντιστοίχως.
Είδα και κάτι τύπους να κάνουν Wind Surfing που έχω ψυθεί, αλλά έλειπε ο υπεύθυνος σε ταξίδι με την σανίδα και βαριόμουν να τον περιμένω να μάθω πόσο πάει το μαλλι. Προς το παρόν ξέρουμε για την Ανάβυσο 35 ευρώ την ώρα, αλλά είναι και λίγο μακρυα.
Ρομαντικό ξύρισμα ή μια ηλίθια απόφαση?
Έχει καεί η λάμπα στην τουαλέτα και πάω εγώ με τα μούσια τα τεράστια να ξυριστώ γιατί αύριο θα βγω να με χαρεί η δουλειά πάλι. Μην έχει και τρίχες ο κώδικας που γράφω!!
ΤΙ να κάνω τι να κάνω με τρώνε και τα γένια που είναι και δυνατά. Πήραν την δύναμε από τις τρίχες του κροτάφου μου. Λέω θα φέρω το έμπιστο K750I με τον γαμάτω φακό και θα ξυριστώ και όποιον πάει ο χάρος. Και έτσι λοιπόν έγινε, υπό το φως τον κεριών του κινητού μου, ξεκίνησε η επέμβαση.
Το αποτέλεσμα? Θα δούμε αύριο στην δουλειά. Ίσως καθώς οδηγάω προς την δουλειά να με κοιτάνε και σαν εξωγηίνο?
Χυλόπιτες
Οκ δεν θα φάω χυλόπιτες, αλλά με φορμή ότι μου της προσφέραν χθες, λέω να τιμήσω την απόφαση μαγειρεύοντας το μακαρονάκι σούπα που μαρέσει.
Πάντως οι χυλόπιτες ήταν μάρκας "φοβάμαι", και προσφορά σε ειδική έκδοση λόγω της σημερινή για ορισμένους εορταστικής μέρας.
Ένα ενδιαφέρον άρθρο
οκ είναι το επάγγελμα μου περίπου, σιγά μην σας ενδιαφέρει το θέμα αλλά για διαβάστε και τίποτα να ξεστραβωθείτε.
Μια συνοπτική περίληψη της ιστόρίας του hacking.
Τρέχουμε τώρα, τρέχουμε.
Ειμαι τελικά λίγο μελό
Είδα το 27 Dresses και έχω να ξαναπω στον ευατό μου ότι
- είμαι λίγο sucker για ρομαντικές ιστορίες
- καλά της έκανες της μικρής της αδερφής της κάργιας.
Όμως βλέπω κάτι τέτοια εργάκια, και κάτι παθαίνω. Ψήνομαι και εγώ στην ιδέα του να αγαπάς μια κοπέλα όχι γιατί έχεις κοινά γούστα και ούτε γιατί της είπα γαμώ τις ατάκες αλλά γιατί βλέπεις κάτι μέσα της που εκτιμάς και την αγαπάς για αυτό όντας ο ευατός σου, ώστε να κάνει και αυτή το ίδιο.
Πραγματικά πιστεύω ότι πρέπει να αγαπάς και να σε αγαπάνε για αυτό που είσαι και όχι γιαυτό που μπορείς να είσαι για τον άλλον. Και εγώ κάνω την μαλακία να θέλω περισσότερα όλοι το κάνουμε, ίσως γιατί μπορείς να βλέπεις την δυναμική μέσα στον άλλον. Δεν είμαι σίγουρος σε ποιο σημείο αυτό καταντάει να είναι λάθος, δηλαδή να αγαπάς τον άλλον μαζί με τα στραβά του. Δηλαδή τι κρίνει αν ένα στραβό είναι αδιόρθωτο και τόσο σημαντικό? Πιστεύω όμως ότι αν βλέπεις την θετική δυναμική τότε τα ανάποδα μπορούν και να αλλάξουν και να διορθωθούν. Αυτά όμως λίγο δύσκολα με το σιδέρωμα που πέφτει στην κοινωνία με τον τέλειο γκόμενα και την τέλεια γκόμενα, το λεγόμενο δηλαδή rulebook της καλής κοπέλας και αγοριού.
Τέλος για την ταινία πολύ γλυκιά και όμορφη η πρωταγονίστρια αν και εξαιρετικό θέμα μέχρι να φάει την σφαλιάρα της και να συνέλθει, και όχι σαν το ξεκολο τσουλάκι την αδερφή της. Αυτή η σφαλιάρα είναι όμως που πρέπει όλη μας κάποια φάση να φάμε για να δούμε και κάποια πράγματα στην πραγματική τους υπόσταση. Κυριακή λοιπόν μεσημέρι, με κλασσική Κυριακάτικη ταινία. Θα μπορούσα και να την είχα δει σινεμά με κάποια να κοιμάται στο χέρι μου πάνω.
Η καλύτερη πάντως κυριακάτικη ταινία ? Μα φυσικά Groundhog Day γνωστή και ως η μέρα της Μαρμότας
Τέλος η ημερομηνία συμπίπτει με την Κυριακή του Πάσχα. Ο ναι λοιπόν όλοι με τις οικογένειες τους και σε κάποιο εξοχικό εκτός από μένα που θα δει φόρμουλα, θα φάει ξαναζεσταμένη χθεσινή σπανακόπιτα που είναι όλα καλύτερα από το καλαμάρι ψητό με τους γονείς, που λίγο πολύ είναι γνωστό πόσο καλά τα πάμε. Προτιμώ την καταστροφή από τον εκνευρισμό.
The Dark Knight
Έρχεταιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
Και για να συμφωνήσω με τον τίτλο του ποστ από το οποίο το έμαθα
Um, can a poster get much cooler than this?
Μα τι αθώος
Ίσως και φλώρος. Όχι πως έχουν κανά σοβαρό νόημα αυτά αλλά για κάποιο λόγο γουστάρω να κάνω ανόητα και χωρίς νόημα quiz. Μήπως έχει πολύ ελεύθερο χρόνο όπως λέει και ένας συνεργάτης?
Άδεια Αθήνα
Επιτέλους ξανά Αθήνα χωρίς κίνηση να την γουστάρουμε και να μας γουστάρει. Ειλικρινά αν ήμουν τουρίστας θα ήταν η καλύτερη εποχή. Όλοι στα χωριά τους για ελπίζω κανά 10μερο μιας κολάει με την Πρωτομαιά. Ετσι εμείς που μένουμε εδώ να γουστάρουμε.
Ανιαρές μέρες προβλέπω
Μέρες Πάσχα και όλοι ή σε κάποιο εξωχικό, ή με τις οικογένειες τους ή σε κάποια εκκλησία συνήθως και καλά για το εντελώς τυπικό της υπόθεσης.
Εμένα δεν με αφορά τίποτα από όλα αυτά, συνεπώς προβλέπω να τελειώνουν Lost, Terminator - The Sarah o' Conor Chronicles με την τηλεόραση να δίνει ρέστα.
Αμάξια που μου τραβάνε το μάτι
Μέχρι πρότεινος υπήρχαν τρία ακριβώς αμάξια που είχες γενικά ελπίδες να συναντάς στο δρόμο.Και για τα τρία έλεγα ουουουουαααααουου θέλω και εγώ ένα
Subaru Imprezza
Mitsubishi Evo
Honda Civic Type-R
Αυτά λοιπόν είναι τα τρία γαμάτα αυτοκίνητα που μου τραβάνε πάντα το βλέμα θετικά, αν μπορεί να πει κάποιος το σλουρπ και drooling και την γλώσσα στο πάτωμα θετική.
Πρόσφατα γεγονόταν όμως με έχουν κάνει να αγχώνομαι υπό την παρουσιά και ενός άλλου αυτοκινήτου. Είναι και πολύ κοινό αμάξι το άτιμο. Δεν είναι απλά το μοντέλο αλλά και το χρώμα. Μάλλον είχε παραγγείλει με τους τόνους η αντιπροσωπεία και τα έδινε με τίποτα προσφορούλες αέρα πατέρα.
Το αμάξι λοιπόν αυτό είναι το Ford Focus με τα προηγούμενα φανάρια, πριν δηλαδή το μοντέλο με τα kinetic φανάρια του mondeo. Και το μαγικό χρώμα? Μα θαλασσί μολυβί που είναι και λίγο τρισάθλιο για τα δικά μου γούστα. Βλέπω λοιπόν το αμάξι αυτό στο δρόμο και σκέφτομαι "ωχ λες να είναι εδώ?"
Και ιδού ο ένοχος.
Γιατί θα πλακωθώ με την μάνα μου, ΠΑΛΙ
Μου κάνει η μάνα μου μέσα στην εβδομάδα, θα κάνω τραπέζι στο σόι του άνδρα της αδερφής μου μπλα μπλα. Θα έρθεις? Εγώ βασικά δεν γουστάρω μία, για τον κυριότερο λόγο ότι δεν γουστάρω τις οικογενειακές μαλακίες και τα σλουρπ σλουρπ και μετά θαψίματα. Μια Κυριακή έχω, προτιμώ να την κάνω ότι θέλω από την αναλώσω σε κοινωνικά και οικογενειακά πρέπει, ιδιώς όταν ουσιαστικά την οικογένεια μου έχει φροντίσει η μάνα μου αλλά και ο πατέρας μου να μην την αίσθανομαι οικογένεια.
Με παίρνει λοιπόν το μεσημέρι, ενώ έχει σκάσει μύτη ο φίλος σκακιστής που θα πηγαίναμε για σουβλάκια σε ένα σπίτι, και μου λέει που είσαι και γιατί δεν έχω πάει από εκεί!
Της λεω δεν θα έρθω.
Μααααααααααααα ου και φωνές και είπες θα έρθεις.....
Εσύ τις λεω είπες, εγώ σου είπα δεν ξέρω και δεν νομίζω.
Κλείνει το τηλέφωνο
Παίρνει μετά ο πατέρας που θα τα κάνει όλα σωστά και μούρη. Γιατί δεν έρχεσαι?
Φίλε εγώ δεν είπα θα έρθω. Εσείς αποφασίσετε καλώς αλλά εγώ δεν συμφωνώ.
Ελα για μισή ώρα να φάς μόνο, να δείξουμε και τι γαμώ τις οικογένειες είμαστε. (Αν και μας έχει ακούσει όλη η πολυκατοικία?)
Έχω κόσμο πάνω και έχω κανονίσει για μεσημέρι.
Καλά θα ακούσεις το κύρηγμα άλλη ώρα.......
Έλα σε προκαλώ, να δω ποιος τελικά θα τα ακούσει. ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ. Ιδιώς όταν είναι συνταγή καταστροφής για μένα. Δεν θα πάω εγώ να προβάλω την γαμάτη ευτυχισμένη οικογένεια που είμαστε σε ανθρώπους που δεν ξέρω, δεν έχω να πω κάτι μαζί τους και ιδιώς όταν θα είναι ένα ψέμα.
Να βρουν άλλο μαλάκα. Προτιμώ να περάσω καλά.
Ενα γαμάτο ΣαββατοΚύριακο
Σκάκι, Pro Evolution Soccer, σουβλάκια σε ένα φιλικό σπίτι,ένα live από τους Maidenist καφές και ηλιοθεραπεία ήταν τα καλά του ΣαββατοΚύριακου. Πήγα και απο το μεταλάδικο αλλά έχω βαρεθεί την φάση συνεπώς την έκανα συντόμως για ύπνο.
Μετά από μια έβδομάδα κυριολεκτικής πόρωσης στον κώδικα, που έγραψα και έκανα πράγματα που δεν πίστευα ποτέ ότι γινόντουσαν, ήμουν σε φάση άντε να έρθει η Δευτέρα να γράψουμε και άλλο κώδικα. Αλλά τελικά καλά ήταν, με τον φίλο αυτό τον σκακιστή που ήρθαμε και ισοπαλία, έχει τρελό χαβαλέ, κλαίμε και λίγο την μοίρα μας με το γυναικαίο φύλλο και αυτά που ακούμε, αλλά οκ κάνουμε και τον χαβαλέ μας.
Τα σουβλάκια σήμερα γάμησαν. Ένα παλικάρι τα έψησε και τις πίτες, είχε κάνει και ένα evol τζατσίκι και καθόταν και τα τύλιγε. Δεν έχω ξαναφάει 4 σουβλάκια και να νιώθω έτσι κυριλέ.
Συνεπώς ένα ΣΚ με χαβαλέ και χαρά και γενικά μακρυά από σκέψεις που με βασανίζουν.
Μόνο μελανό σημείο ένας επικείμενος καβγάς με την οικογένεια μου, που αρνείται να καταλάβει κάποια πράγματα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)