Κατσίκα του γείτονα

Σε ένα φόρουμ που γράφω, ένα μέλος επισημάνει οτι στην Ελλάδα ο κάθε γείτονας χαιρέκακα ήθελε να καεί το σπίτι του γείτονα.

Προσωπικά πιστεύω ότι η εκδοχή είναι χειρότερη, γιατί έβλεπε το σπίτι να καίγεται και χαιρέκακα το άφηνε να καεί.

Η σκέψη μου είναι ότι ακόμα περιμένω πότε οι κατηγορίες των εργαζομένων θα δείξουν έμπρακτα ότι ενδιαφέρονται η μια για την άλλη.

Τι εννοώ;

• Πότε πχ η επιθεώρηση εργασίας θα κάνει την δουλειά της σωστά με δειγματολειπτικούς ελέγχους;
• Πότε πχ θα κυνηγηθούν πραγματικά τα νομικά όργανα
• Πότε πχ θα σταματήσουν οι μίζες και θα κυνηγηθούν τα πρόστιμα.
• Πότε πχ θα σταματήσουν ορισμένοι πρώτη ευκαιρία να σε βλέπουν σαν θύμα προς εξαπάτηση;
• Πότε πχ θα σταματήσουν τα φροντιστήρια και ιδιαίτερα;
• Πότε πχ θα τιμωρηθούν οι κρατικοδίκαιοι εξυπνάκηδες του ιδιωτικού φορέα;
• Πότε πχ η αστυνομία θα στηρίξει το δίκαιο;

Για μένα όσο η κοινωνία, εργασιακά τουλάχιστον, συνεχίζει να πορεύεται με την λογική της ατομικότητας και όχι της συλλογικότητας, όχι σε επίπεδο ομοίων, αλλά σε επίπεδο υπηκοότητας και εθνότητας.

Η επίθεση συνολικά είναι προς όλους, αλλά γίνεται τμηματικά ανά εργασιακή ομάδα. Για πολλά χρόνια όμως, μία κύρια εργασιακή ομάδα ήταν η μόνο που βιαζόταν απροκάλυπτα, χαιρέκακα όπως λέει ο φίλος.

Νομίζω, χρειάζονται έμπρακτες πράξεις αλληλεγγύης. Χρειάζεται, εμπράκτως να φανεί, ότι όλοι Έλληνες όλοι εργαζόμενοι ανεξαρτήτως ειδικότητας και κλάδου.

Χρειάζεται εμπράκτως να φανεί η μετάνοια και προς του πόθους μας για την κατσίκα του γείτονα αλλά και για το συνεχόμενο και παρατεταμένο cry wolf κάλεσμα της αλληλεγγύης.

Κατανόηση εργασίας

Είμαι ο πρώτος που έχω πολύ αρνητικά συναισθήματα προς τους δημοσίους υπαλλήλους. Αναφέρομαι στους καθαρό-αίμους υπαλλήλους, αυτούς που πρωτοστάστησαν στο πάρτι της ασυδοσίας απέναντι στην κοινωνία και συνήθως είναι και αρχηγοί των συνδικαλιστικών οργάνων τους.

Υπάρχει όμως μια κατηγορία εργαζομένων στον κρατικό μηχανισμό που πολύ άδικα στοχοποιείται. Κάπου στην πορεία οι δημόσιοι συνειδητοποιήσαν ότι είναι πολύ large για τις καθημερινές δουλειές και ειδικότερα αυτές στις οποίες συνδιαλέγεσαι με το κοινό. Σαν λοιπόν κοινωνική αλληλεγγύη, και μιας και άλλοι μονιμάδες δεν θα μπορούσαν να προσφληθούν, αποφάσησαν να προσλάβουν συμβασιούχους μισθωτούς για αυτές τις δουλειές. Από τους καθαριστές μέχρι αυτούς που βρίσκονται πίσω από τα γκισέ.

Οι άνθρωποι αυτοί για μένα καλούνται να συνυπάρξουν με μια απίστευτη κατάσταση. Από την μια λόγω της θέσης εργασίας του βλέπουν ακριβώς την κατάσταση με την παλιά φρουρά των μονιμάδων και δεν μπορούν να κάνουν και τίποτα, και από την άλλη ο κόσμος τους αντιμετωπίζει απαξιωτικά σαν να ήταν οι ίδιοι οι μονιμάδες.

Προσπαθώ σε πολλούς φίλους να εξηγήσω ότι όπως δεν μπορείς να ξεσπάς στον υπάλληλο στην υποστήριξη μιας εταιρίας πχ σαν την Forthnet έτσι δεν μπορείς να ξεσπάς και σε αυτούς. Άλλωστε, ο πραγματικός μονιμάς φαίνεται από χιλιόμετρα. Αν πας πχ στα εισιτήρια του ευαγγελισμού, η διαφορά είναι εμφανής με τις κοπέλες στα ραντεβού του ΙΚΑ. Ο λόγος που δεν μπορείς να ξεσπάς, είναι γιατί απλά δεν φταίει αυτός είτε για τον κάλο στον εγκέφαλο του χαρτογιακά διευθυντή του, είτε του λαμογίου καραβανά ξυστη δημοσίου υπαλλήλου.

Από την άλλη πρέπει να αποδεχτούμε ότι και εμείς σαν λαός είμαστε περίεργος. Δεν έχουμε την παιδεία να σεβαστούμε τον έτερο εργαζόμενο. Όλοι θέλουμε τις εργασιακές μας συνθήκες, αλλά εύκολα ξεχνάμε ότι οι συνθήκες ενός υπαλλήλου που συνδιαλλέγεται με το κοινό, εξαρτόνται και από την προστασία του εργοδότη αλλά και από τον ίδιο το κοινό. Είναι χαρακτηριστικό το πρόβλημα, ότι όταν θα απευθυνθούμε σε μια ιδιωτική υπηρεσία όπως μια τράπεζα, θα είμαστε σαφώς πιο πολιτισμένοι από το αν πάμε πχ στο γκισέ μια δημόσια υπηρεσίας. Και με τον όρο πολιτισμένος, δεν αναφέρομαι στο αν θα βρίσουμε ή όχι αλλά στην εξορισμού εχθρότητα που θα δείξουμε.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο υπάλληλος σε αυτές τις θέσεις πρέπει να μπορεί να μην μασάει, αλλά επειδή ο υπάλληλος είναι και άνθρωπος δεν μπορείς πάντα να περιμένεις ότι δεν θα έχει περάσει τα όρια του. Άλλωστε, εσύ πας μια φορά στην υπηρεσία ενώ αυτός το ζεί κάθε μέρα. Και στην περίπτωση αυτών των συμβασιούχων, ζούνε και τους δημόσιους αφεντάδες τους ταυτόχρονα. Προσωπικά, προσπαθώ να είμαι όσο πιο τυπικός γίνεται προς τον υπάλληλο του γκισέ ή του τηλεφώνου, μέχρι ο άλλος να μου δώσει το δικαιώμα. Καταλαβαίνω πλήρως πιο είναι πραγματικά μ@λ@κας και πιο απλά έχει φτάσει στα όρια του.

Μέχρι πριν κάτι χρόνια, μοναδικό πράγμα που δεν αποδεχόμουν σε αυτή την μερίδα των συμβασιούχων ήταν η επιμονή τους να παραμένουν σε αυτή την θέση. Δεν λέω αδερφέ μπες να έχεις να φάς αλλά κοίτα και μήπως βρείς κάτι άλλου. Μεγάλη ιστορία αυτό και φάνηκε ο παραλογισμός του Έλληνα με τα προγραμμάτα Σταζ. Όταν άκουγες τους εκπροσώπους τους να μιλάνε, λίγο πολύ άκουγες ότι το κράτος του ωφείλει να τους μονιμοποιήση μιας και είχαν κάνει το πρώτο βήμα προς το δημόσιο. Άκουγες και κάτι έτσι μου είχε πει το βύσμα μου. Τώρα όμως τα πράγματα είναι δύσκολα και επιλογές δεν υπάρχουν!

Τα τελευταία πολλά χρόνια έχω κάνει μια σαφή στροφή μακρυά από τις εταιρίες που δεν σέβονται τους υπαλλήλους τους. Χαρακτηριστικά, αρνούμαι να κάνω σοβαρά ψώνια σε σουπερμαρκετ εκτός Σκλαβενίτη άντε και Βασιλόπουλο, γιατί βλέπω την κατάσταση των εργαζομένων στα υπόλοιπα. Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, είμαι εργαζόμενος και αν θέλω να σέβονται την εργασία μου, πρέπει και εγώ να σεβαστώ την εργασία των υπολοίπων. Αν μπορώ να το κάνω αυτό και με το μηχανισμό της επιλογής θα το κάνω, εφόσον και μέν δεν θα μου κοστίσει σοβαρά. Τουλάχιστον θα το προσπαθήσω.

Τους καραβάνες όμως δημόσιους υπαλλήλους, θα τους πάρει ο διάολος και τους σηκώσει. Γιατρούς, καθηγητές, υπαλλήλους στις διοικητικές υπηρεσίες του ΙΚΑ και εφοριακούς που έχω και τις περισσότερες σχέσεις. Αναφέρομαι σε αυτούς που είναι προσβλητικοί με τον τρόπο τους είτε μπροστά μου είτε κάθε μέρα στην “εργασία” τους.  Πρέπει επιτέλους αυτή η άθλια μερίδα εργαζομένων, να καταλάβει και να δείξει εμπράκτος των εθνικό της προφίλ. Δυστυχώς, δεν έχω καμιά ελπίδα σχετικά με αυτό το θέμα.

Η σχέση μας με την εργασία

Είχα μια συζήτηση σήμερα σχετικά με την εργασία. Γενικώς υπάρχει μια σχετική παρανόηση αυτών που λέω, εξαιτίας μια υποτιθέμενης καψίλας μου και καλά με το αντικείμενο μου το οποίο είναι η ανάπτυξη λογισμικού.

Εγώ αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να φροντίζουμε για την εργασία μας. Αν δεν είμαστε ευχαριστημένοι, πρέπει να δημιουργούμε τις βάσεις για να επιλύσουμε το πρόβλημα. Δεν γίνεται σε κάθε κλάδο αυτό, το καταλαβαίνω. Αλλά σε κλάδους που χρειάζονται μια συγκεκριμένη ειδίκευση γίνεται και με το παραπάνω υπό προϋποθέσεις. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω δουλειές, δυστυχώς ελάχιστα μπορείς να κάνεις σε ένα άνομο κράτος αν πχ δουλεύεις στα ράφια των σουπερμαρκετ. Δυστυχώς, με τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων γενικώς δεν μπορείς να κάνεις και πολλά.

Όμως, εγώ δεν βλέπω διαφορά στην νεοτροπία μας σαν λαός. Οι περισσότεροι από μας σαν να θεωρούμε οτι μας χρωστάνε μια καλοπληρωμένη εργασία. Μια εργασία με ελάχιστο φόρτο αλλά εξαιρετικές αποδοχές. Δεν είναι τυχαία η αντιμετώπιση της κοινωνίας όσον αφορά τις θέσεις του δημοσίου. Σήμερα που τα πράγματα έχουν ζορίσει, η προσέγγιση μας στο θέμα ειναι με σκυμένο το κεφάλι έναντι στο τελείωμα των καλών παλιών καιρών.

Στον ιδιωτικό έχω ζήσει καμιά 10ριά διαφορετικές εργοδοσίες, εκ των οποίων άλλες ήταν τρέξε αδερφέ και άλλες ξυστα όλοι μέρα, ενώ πέρασα και κάτι μήνες από κάτι σαν δημόσιο. Αυτό που έχω δει, όταν ήμουν νέος αλλά και τώρα που σχετίζομαι με τις προσλήψεις είναι μια σχετική αίσθηση ότι το πτυχίο σου δίνει και καλά ότι γνώσεις χρειάζεσαι και μετά τέλειωσε το πράγμα. Στον κλάδο μου, που γνωρίζω πολύ καλά, αυτό δεν γίνεται. Δυστυχώς την σημερινή μέρα, η εργασία έχει αποκτήσει μια συσχέτιση με την διαβίου εκπαίδευση. Επίσης βλέπω μια άνγοια με το τι θέλει ο κόσμος να ασχοληθεί. Ένας κλάδος σαν την πληροφορική έχει πολλές ειδικεύσεις. Το καλό είναι ότι την βάση των περισσοτέρων μπορείς να την δεις τσάμπα και μόνος σου. Και σε άλλες δουλείες όμως ισχύει αυτό. Δεν γίνεται να είσαι μηχανικός και να μην ενημερώνεσαι για τον κλάδο, ούτε γιατρός, ούτε δικηγόρος, ούτε διαχειριστής κάθε είδους.Το κακό είναι ότι γενικώς αυτό δεν το κάνουμε σαν λαός. Κάπως περιμένουμε το μάνα εξουρανού και την καλύτερη εργασία.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, και το έζηαα και εγώ από πρώτο χέρι πέρσυ. Όμως ανεξαρτήτως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δημιουργούμε τις βάσεις για κάτι καλύτερο. Τουλάχιστον στην αρχή, εξετάζουμε μόνοι μας αυτά που θέλουμε να μάθουμε, εφόσον το μπουρδέλο κράτος μας δεν κάνει κάτι για αυτό. Επίσης, η δουλειά που έχουμε δεν μας την χρωστάει κανείς. Δεν είναι εγγυημένη. Πρέπει να φροντίζεις για αυτήν.

Ειλικρινά η δικαιολογία του δεν μαρέσει δεν λέει και τίποτα. Επαγγελματισμός είναι να κάνεις ότι χρειάζεται για να είσαι καλός στην δουλειά σου αλλά και για να μπορείς να διατηρείς την εργασία σου. Όχι θεός, όχι δουλεύω και στο σπίτι μου. Απλά σαρέσει δεν σαρέσει ο κλάδος, ε πρέπει να το γνωρίζεις το αντικείμενο γιατί αλλιώς απλά δεν γίνεται. Μόνο στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ αλλά αυτό θα αλλάξει σιγά σιγά ελπίζω. Δυστυχώς δεν θα αλλάξει σωστά αλλά αυτό είναι αλλού παπά ευαγγέλιο. Αν δεν σαρέσει το αντίκειμενο και επιθυμείς να αλλάξεις, τότε πρέπει να δεις τι θες να κάνεις, να το μελετήσεις αν γίνεται να δημιουργήσεις τις βάσεις για να είσαι επιθυμητός προς ένα εργοδότη. Δεν είναι να παρουσιάζεσαι σε μια συνέντευξη και να ζητάς ουσιαστικά να σε κάνουν τεστ για να δεις και εσυ να θα σου αρέσει το αντικείμενο. Και πιστέψτε με φαίνεται πάρα πολύ, όταν ουσιαστικά δεν ξέρεις τι θες. Πτυχία και άλλα δεν λένε τίποτα σε συγκεκριμένα είδη ερωτήσεων. Και μην το ξεχάσω καλό είναι σαν εργαζόμενοι να γνωρίζουμε και λίγο τα εργασιακά μας δικαιώματα. Δεν είναι κρυφά. Ούτε αυτά μας τα χρωστάνε!

Βέβαια όλα τα παραπάνω είναι ψιλά γράμματα. Εϊμαστε η χώρα που στον ιδιωτικό δουλεύουμε περισσότερο από όλους ενώ στον δημόσιο έχουμε μια εντελώς διεστραμένη νεοοτροπία σχετικά με τα παραπάνω. Όπου δουλεύουμε δυστυχώς παράγουμε ελάχιστο πραγματικό έργο λόγω τρομερής αναποτελεσματικότητας σχετιζόμενης με όλες τις διαστροφές μας σχετικά με την εργασία. Το δημόσιο δεν προστάτεψε ούτε το ευατό του ούτε τον ιδιωτικό στο όνομα της αναδουλειάς αλλά και της μη εξέλιξης του καθενώς στο κλάδο του. Ο ιδιωτικός, δυστυχώς εξαρτάται από το κράτος αλλά και από ανθρώπους που ειναι παράγωγα του κρατικού μηχανισμού. Υπάρχουν πολλά στραβά και στον ιδωτικό τομέα, αλλά για μένα πολλά σχετίζονται με την σχέση του Έλληνα με την εργασία.

Όλοι την θεωρούμε την εργασία καταναγκαστική. Δεν λέω ότι θα δούλευα παραπάνω από 8ώρο, αλλά έχει τεράστια διαφορά το καταναγκαστικό της ιστορίας με το είμαι σκλάβος της εργασίας. Τμήμα της ζωής μας είναι, και μόνο αν κάναμε τον μισό κόπο τόσα χρόνια να διδάσκουμε στα παιδιά μας το “κάνε το καλύτερο από κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις” από το "100τρόποι να είστε λαμόγια αν μπορείτε", τότε όλο το σύστημα για μένα θα δούλευε καλύτερα. Υπάρχει κάτι που προκύπτει από την αλληλεγγύη ανθρώπων που μοχθούν πραγματικά για κάτι.

Όλοι θα πέσετε να με φάτε σχετικά με τα μεγάλα λόγια σε δύσκολες περιόδους. Δεν θα διαφωνήσω, ότι υπό τις παρούσες συνθήκες μάλλον το να έχεις δουλειά είναι το σημαντικότερο και τα υπόλοιπα ιστορίες για αγρίους. Αυτό που λέω είναι ότι ανεξάρτητως ευκολίας, αν θες κάτι πρέπει τουλάχιστον εσυ προσωπικά να το κυνηγήσεις. Δεν είναι δυνατό πχ να θέλω να αλλάξω εργοδότη και να μην ψάχνω εγώ πρωτίστως τις αγγελίες? Άπό τα πλέον απλά στα πιο σύνθετα, πρώτα εμείς πρέπει να τα φροντήσουμε. Και μένα δεν μαρέσουν πολλές σκοπιές της εργασίας μου, αλλά επαγγελματισμός είναι να θέτω και να συντηρώ τις βάσεις για τον βιοπορισμό μου. Τώρα αν μπορώ να εξελιχτώ κιόλας, ακόμα καλύτερα.

Δύσκολοι ή μη οι καιροί άπλά δεν γίνεται να πιστεύουμε στο όνειρο της εργασίας στο δημόσιο όπως την έχουμε μάθει τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια. Δημόσιο ή ιδιωτικός, ο τρόπος που δουλεύουμε είναι προσωπική υπόθεση αλλά και του συνόλου της κοινωνίας. Τουλάχιστον ας φροντήσουμε την προσωπική μας πλευρά.

Περικοπή Μισθών Ιδιωτικών υπαλλήλων

Έχω ξενερώσει την ζωή μου. Μια ζωή σαν οικογένεια σαν Ιδιωτικοί υπάλληλοι και μάλιστα ο πατέρας σε ξένη εταιρία, Βουρ ποτέ δεν επωφέληθήκαμε σαν οικογένεια όταν όλοι πλουτίζαν παράνομα. Όλοι βολευτήκαν, είτε καθαροί ΔΥ, είτε γονείς με παιδιά ΔΥ είτε ελεύθεροι επαγγελματίες που έκλεβαν είτε οικογένειες με κλειστά επαγγέλματα. Όλοι όμως μα όλοι.

Αυτοί πραγματικά πρέπει να τιμωρηθούν για την παθητικότητα τους να στηρίζουν τον μηχανισμό της μάσας, έμεσο ή άμεσο.

Στην Ελλάδα όμως μια ζωή, ο τίμιος, ο προνοητικός, ο εργατικός καλείται να πληρώνει πάντα τον παραλογισμό του οικονομικού βλάκα και ανεύθυνου και μάλιστα αφού του έχει επισημάνει και τον παραλογισμό του. Πάντα αυτοί οι βλάκες και οι ανεύθυνοι, αφου τρώγαν μια χαρά γυρνάν και δαγκώνων το χέρι που τους τάιζε.

Το έχω ζήσει από επίπεδο κράτους και πολίτη όσον αφορά την άποψη μας για τα θύματα τους ξένους που δουλεύαν καιμας επιδοτούσαν όσο και από το σχετικά άμεσο κύκλο μου. Και όπως πάντα ο σωστός ο προνοητικός θα πληρώσει ξανά για τις επιπολαιότητες των ηλιθίων ενώ φυσικά έχει στερηθεί σε κάποιο βαθμό κιολας.

Ενας από αυτούς ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ. Μετρημένα φοιτητικά χρόνια, απευθείας και νωρίς εργασία ενώ όλοι οι συνομίληκοι απλά συνέχιζαν τις διακοπές τους, αυτοκινητο με οικονομίες και όχι δωράκι για να μπας και παρακολουθήσω μια σχολή και παρόλο που σε κάποιο σημείο έχω ένα ικανοποιητικό μισθό που σκαλί σκαλί τον κέρδισα δεν ανοίχτηκα ούτε σπατάλησα. ΕΓΩ λοιπον όπως και κάποιοι ομολογούμένως λίγοι καλούμαστε πάλι να πληρώσουμε για τα τόσα χρόνια ατασθαλίες των συμπολιτών μου.

Και στην τελική καλά να τους κάνουν τους τόσα χρόνια βδέλες τους δημοσίου. Δεν ειδαμε και ποτέ άσπρη μέρα από καμιά κρατική υπηρεσία και δεν με ενδιαφέρει αν κάποιοι μεμονωμένα ξεσκιζόντουσαν κιολας γιατι στο σύνολο τους ήταν επιικώς απαράδεκτοι. Εγώ σαν ιδιωτικός υπάλληλος όμως ζητάω από τον πιθανό εργοδότη μου ένα ποσό το μηνα. Ο εργοδότης τα βάζει κάτω σε ετήσια και βλέπει αν του κάνω για την επιχείρηση του ή όχι. Εννοείται ότι έχει υπολογίσει τον μισθό επί 14. Δηλαδή αν ο μισθός μου περιορίζει την ανταγωνιστικότητα του, ε να μην με προσλάμβανε στο μισθό που του ζήταγα. Εκτός και αν ο υπάλληλος παίρνει τον βασικό και άρα το ελάχιστο ετήσιο κόστος μισθοδοσίας ειναι σταθερό για την πλειοψηφία των υπαλλήλων στο χέρι του ήταν αν θα έπερνε τον καλύτερο ή τον φθινότερο.

Συνεπώς ποιος ο λόγος να κόψουν τους εξτρα μισθούς? Μιλάμε για απλή μείωση του κόστους εργασίας κατά το 1/7. Ξαφνικά η αγοραστική μου δύναμη, ότι μείνει δηλαδή από αυτή, θα μειωθεί στα 6/7 δηλαδή στο 85% περίπου. Θα μειωθούν αντίστοιχα και οι τιμές των προϊόντων? Θα μειώσει η νοικιάρισα μου αναλλόγως το ενοίκιο που μου ζητάει? Θα μειωθεί το κόστος ενός σπιτιού που αγόρασε πρόσφατα ένας φίλος? Θα μειωθούν οι καφέδες και τα σινεμα? Θα μειωθει το ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ? Υποτίθεται ότι σκοπός ειναι να μειωθεί το κόστος ωστε να φαινόμαστε πιο φθηνή σαν χώρα για τους ξένους, αλλά εγώ βλέπω μονο να ειμαστε πιο φθηνό εργατικό δυναμικό για τους ήδη κεφαλαιχούς, γιατί μια μικρή επιχείρηση πρώτο μάλλον ειναι οικογενειακή και δεύτερον θα πάρει να μην πω τι μόλις ο κόσμος χάσει το 15% του μισθού του.

Γιατι δεν νομίζω ότι Καρφούρηδες, ΙΚΕΑ, ΜΑΚΡΟ Κωτσόβολοι και όλα τα υπόλοιπα μεγάλα κεφάλια θα στεναχωρηθούν πολύ αφού τους μικρούς τους έχουν εξαφανήσει και το παραπάνω σκηνικό θα τους εξαφανήσει περισσότερο. Άλλωστε τους παίρνει να μπουν και ενα δυο χρόνια μέσα μειώνοντας τις τιμές και καλά.

Ειλικρινά, ακουω αυτά που ήξερα αλλά ο κόσμος ωχαδέρφιζε για λόγους που ανέφερα σε προηγούμενο μου ποστ και κυριολεκτικά έχω ξενερώσει την ζωή μου. Υποτίθεται ότι οι ΙΥ μπορούν να επαναδιαπραγματευτούν τους μισθούς τους. Δηλαδή εμένα και καλά η εταιρία αν το θελήσω θα πάρει τους δύο μισθούς θα τους διαιρέσει δια 12 και θα μου το προσθέσει το μηνιάτικο??? ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ κλάψ κλαψ

Τα παιδιά των Stage

Καταρχήν δεν μπορώ να καταλάβω την προφορά της λέξης σε Σταζζζζζζζζζζζζζ.

Αλλά άντε έστω και έτσι δεν λέω οτι ειναι οκ να αφήνουν κόσμο να προσλαμβάνεται με τις συνθήκες αυτές, ειδικευόμενος ή όχι. Αλλά ειλικρινά έχουν αρχίσει και μου την σπάνε γιατι κακά τα ψέματα έχουμε ακόμη μια ελληνο-μη χέσω κοντοφθαλμία και στην ζούλα προσδοκία βολέματος σε ένα απροσδόκητο τέλος.

Καταρχήν όλους αυτούς που κάνουν πρακτική πχ δικηγόρων 18 μηνες απλήρωτοι με 12 ωρα τους έχει ρωτήσει κανείς? Ή τους πρακτικάριους λογιστών? Αυτούς τους σκέφτεται κανένας Σταζ? Όχι βέβαια. Η διαφορά ειναι σημαντική. Ο δικηγόρος δεν έχει επιλογή να μην το κάνει! Ο σταζίτης όπως τον λένε έχει μια χαρά επιλογή.

Αφορμή για το θέμα αυτο στάθηκε μια συνέντευκη το πρωί στον ΑΝΤ1, από δύο επικεφαλής κάτι του αγώνα τους. Λοιπον όσο και αν θέλαν να το κρύψουν οι κοπελιές, όσο και αν το επιχείρημα τους βασιζόταν στην αδικία, στο παράπωνο και στον εγκλοβυσμό και όσο και αν το προσπαθούσαν να το ενισχύσουν δια του αδικημένου εκνευρισμού τους, εγώ μια απάντηση ξεκάθαρη δεν πήρα ποτέ.

Ναι οκ ήσουν άνεργη για 4 χρόνια, και ναι οκ σε μια τέτοια φάση όπου βρεις χώνεσαι. Όταν ομως ρωτήθηκε γιατί δεν έφυγε κάπου στην μέση, η απάντηση ήταν ότι η σύμβαση ήταν 18 μηνη και μπλα μπλα εξελίχτηκε σε 18 πολλά πλας καθώς κριθήκαν ότι ήταν αναγκαίοι στις υπηρεσίες τους. Καμιά σύμβασή εργαζομένου όμως δεν λέει οτι δεν μπορεί να παραιτηθεί από μια δουλειά. Μονο οι συμβάσεις έργων το έχουν αυτό και φυσικά προσδιορίζουν και τις ρήτρες.

Και φυσικά, όπως εύκολα της ξέφυγε και δεν το ήθελε, όλο το θέμα είναι η μοριοδότηση. Και πολύ σωστά της ειπε ο δημοσιογράφος γιατί εσύ πχ να πάρεις μορια σε σχέση με τον πτυχιούχο ή αυτόν που δινει πληρώνοντας πολλά και διαβάζοντας πολύ στον ΑΣΕΠ? Εεεεεεεεεεεεε ουσιαστικά δεν απαντήθηκε πέρα από την αξιωματική προσδοκία του κόβαμε και ράβαμε μέσα στις υπηρεσίες που κανείς δεν διαφωνεί. Δεν ειναι η μοριοδότηση το θέμα αλλά η εισαγωγή στο δημόσιο και κυριως η πόρωση όλων να βρεθούν εκεί. Και μην μου πει εμένα, οποιοσδήποτε από αυτούς οτι δεν το είδε το πρόγραμμα σαν το ένα πόδι μέσα στο δημόσιο. Ξεχνάει κανείς το θέμα με τους συμβασιούχους της αστυνομίας που τελικά μονιμοποιηθηκαν μέσω δικαστηριων και ειναι ισοδύναμοι με τους εκπαιδευμένους (λέμε τώρα) αστυνομικούς?

Αλλωστε εγώ ξέρω από πρόσφατο γνωστό, ότι χωρίς βύσμα πέρσυ δεν έμπαινες μέσα. Η Ελλάδα μια ζωή βρίσκει τρόπου να παγοποντεύει, και ένας από αυτους ειναι να μπει στο δημόσιο έστω και αν φάει μηνες με 500 το μήνα. Και φυσικά οι γονείς εκεί στήριξη.

Εγω απορώ, αφου απέκτησε πχ τον ένα χρόνο προυπηρεσία άντε τα 2, έψαξαν όλοι δουλειά και δεν βρήκαν έστω και με τον βασικό? Ειναι δυνατόν να μένεις 4 χρονια στο πρόγραμμα με 400 ευρώ το μήνα? Μονο αν πχ υπάρχουν ειδικές συνθηκες όπως εγκυος που δεν θα την αγγίξει κανείς, μεγάλος και άλλα που δεν ξέρω.

Δεν λέω πακέτο όλοι να βρεθούν στο δρόμο, αλλά πραγματικά ποιος και τι ποσοστό κοιταξε να εκμεταλευτεί την προυπηρεσία? Εγώ πιστεύω όλοι περιμέναν να μονιμοποιηθούν.

Για μια ακομη φορά μια μικρή μερίδα ανθρώπων τραβάει το σκοινί πολύ και μάλιστα εριστικά μετά από ένα σημείο. Και ως δια μαγείας αυτή η ομάδα ανθρωπων έχει άμεση σχέση με το Ελληνικό δημόσιο και λαμογιά. Καθηγητές, Βυτιοφορα, ταξί, λιμάνι…..

Όπως πολύ σωστά ειπε ο ένας δημοσιογράφος, άλλο το να πιστεύεις ότι έχεις δικιο και άλλο να πιστεύεις οτι αυτό που θες ειναι δίκαιο. Όλοι πιστεύουμε οτι έχουμε δικιο, όλοι θέλουμε αλλά αν βγάλουμε τις παροπίδες μήπως να δουμε τι ακριβώς ζητάμε σε σχέση με τους υπολοίπους, πόσοι λίγοι είμαστε και πόσο ερριστικό είναι αυτό που λέμε.

Ίσως να μην έχω άποψη εκ των έσω για το θέμα, ίσως πραγματικά να τους αδικώ, όμως εγώ ειμαι σίγουρος οτι αν ήμουν σε μια φάση κακο-εργασίας σίγουρα δεν θα παραιτούμουν, αλλά θα ήμουν κάθε μέρα σε ανεύρεση και βιογραφικά. Εστω θα την έκανα και για ευρώπη. Και ότι δουλειά να ειναι! Ειδικά οι νέοι δεν βλέπω πως δικαιολογούνται γιατί έβλεπα και μανάδες μπλα μπλα, που αν και στην παγαποντιά πρώτες μπορώ να δεχθώ την περιορισμένη δυνατότητα που έχουν.

Μια φίλη λέει οτι το βλέπω ανάποδα. Οτι δεν θα έπρεπε να μειώνονται για ορισμένους αλλά να αυξάνονται των άλλων. Σε ορισμένα ίσως έχει δείξει και ειναι υπό εξέταση, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατι όταν η παρατεταμένη μαλακια έχει καταλήξει λόγω απάθειας σε κάτι που πρέπει να μειωθεί, εγώ πρέπει να σκεφτώ ότι όχι να φέρουμε όλους τους άλλους προς εκεί! Ε πως θα γινει? Να κάνουμε όλη την Ελλάδα βύσμα και δημόσιο?

ΓΣΕΕ και καπνισμα.

Όλοι έχουμε ακουσει για την πολυδιαφημισμένη απογόρευση του καπνίσματος από την πρώτη Ιουλίου. Οι καπνιστές κάνουν θέμα, οι μη καπνιστές χαρούλες το μόνο που ειναι σίγουρο για μένα οτι πολύς λόγος για το τίποτα καθώς τιποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Όμως στον χώρο εργασίες εδώ και καιρό νομίζω απογορεύεται το κάπνισμα. Τουλάχιστον στις όλες τελευταίες εταιρίες που εχω βρεθεί δεν επιτρεπόταν, παρόλο που μερικοι μέσα στην ζούλα το κάναν γιατι ήταν και πολύ μάγκες Ελληνάρες και κανείς για λόγους ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ μαλακια, ε ΑΒΡΟΤΗΤΑΣ ήθελα να πω, δεν θα του έλεγε τίποτα.

Όμως όπως και να έχει, η αγαπημένη μας ΓΣΕΕ που εγώ τόσο πιστεύω ότι φροντίζει για το ξεσκίσημο των ιδιωτικών υπάλλήλων και τα δικαιώματα τους, αποφάσησε οτι ήρθε η ώρα να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο για ένα ζήτημα λεπτό αλλά σημαντικό όσον αφορά τα δικαιωμάτα μου σαν εργαζόμενος. Συνεπώς έκανα επίσημη τοποθέτηση και εγώ πραγματικά νιώθω ήδη καλύτερα. Δεν θα πω περισσότερα. Οι παρακάτω δύο παραθέσεις τα λένε όλα, με την διαφωνία ότι ονειρα θερινής νυκτός η καθολική απογόρευση του καπνίσματος και από τους χώρους εργασίας. Όπου δεν ειναι εταιρία απλά γινεται το τι θέλει ο αφεντικός.

" ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
15/6/2009
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ
ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ
Η ΓΣΕΕ εκφράζει τη διαφωνία της, στη Γενική απαγόρευση του καπνίσματος στους ιδιωτικούς χώρους εργασίας.
Οι βλαπτικές συνέπειες του καπνίσματος είναι αναμφισβήτητες και σοβαρές στην υγεία των πολιτών όπως και η ενόχληση των μη καπνιστών. Επιβάλλεται όμως να γίνουν σεβαστά και τα δικαιώματα των καπνιστών για τους οποίους λαμβάνονται εξοντωτικά- αστυνομικά- μέτρα.
Ειδικότερα η γενική απαγόρευση καπνίσματος σε όλους τους εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού τομέα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις είναι απαράδεκτη, καταπιεστική και ρατσιστική! Χωρίς να λαμβάνονται καν υπόψη οι προβλέψεις του Νόμου 3730/08 (για διαμόρφωση ειδικών χώρων ) και οι ιδιαιτερότητες του ιδιωτικού τομέα, Βιομηχανίες - Βιοτεχνίες - Κατασκευές - Γραφεία - Κατάστημα κ.λπ, η απόφαση για γενική απαγόρευση του καπνίσματος διευκολύνει στα μέγιστα τις επιχειρήσεις (αφού δε θα δαπανήσουν ούτε ένα ευρώ και δε θα ?χάνουν? ούτε ένα λεπτό!
Απαιτούμε πριν εκδοθεί γενική απαγορευτική απόφαση καπνίσματος για τους χώρους εργασίας να πραγματοποιηθεί ουσιαστικός και ειλικρινής διάλογος με σεβασμό στο Νόμο, ώστε να μην καταπατηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και προκληθούν πρόσθετα προβλήματα στις εργασιακές σχέσεις σε βάρος ΟΛΩΝ των εργαζομένων (καπνιστών και μη).
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ"
Σχόλιο vasper:
Έχετε διαβάσει μεγαλύτερη ΜΑΛΑΚΙΑ; Να μην απαγορευτεί το κάπνισμα στους ιδιωτικούς χώρους εργασίας, να συνεχίσουν να μας καπνίζουν γιατί... δεν μπορούν χωρίς την τζούρα τους; Ε όχι. Μέχρι εδώ. Κύριοι της ΓΣΕΕ είστε κατάπτυστοι. Αντί να συμφωνήσετε και να χαρείτε που επιτέλους δεν θα χρειάζεται να καπνίζουμε όλοι μαζί στους χώρους εργασίας μας πετάτε τα περί δικαιωμάτων και λοιπές ανοησίες. Απαιτείτε; Εγώ απαιτώ να βγάλτε τον ΣΚΑΜΟ. Καταλάβατε; Άντε γιατί σας τα έχουμε μαζεμένα κύριοι εργατοπατέρες της δεκάρας... Πότε ήταν η τελευταία φορά που ενδιαφερθήκατε για τους μη καπνιστές; Θα σας πω. Ποτέ. Ε δεν νοιαζόμαστε και εμείς για τις μαλακίες σας.
Έψαξα να βρω στην σελίδα τους αν υπάρχει κάτι για τους μη καπνιστές. Ξέρετε τι βρήκα; Μόνο αυτή την ανακοίνωση και τις οδηγίες για την... γρίπη των χοίρων. Ούτε μία αναφορά στα δικαιώματά μας που τα καταπατάνε τόσα χρόνια οι καπνιστές. Τίποτα...
Ο νόμος θα εφαρμοστεί ως έχει και η ΓΣΕΕ μπορεί να πάει να πνιγεί.

Πηγή

Όταν ο συνδικαλισμός φλερτάρει με την γελοιότητα και το παράλογο είναιεπικίνδυνος για την υγεία του κράτους δικαίου και των πολιτών. Σιγά τονέο θα μου απαντούσες. Όταν όμως αποκτά και επίσημη υπογράφη δεν ειναι ξεδιαντροπιά , θράσσος και πολιτικός αυτοκτονικός ιδεασμός αλλάαπουσία κοινού νου. Και αυτό ίσως το πιο επικίνδυνο.
Η ανακοίνωση της ΓΣΕΕ που καταφέρεται εναντίον της απαγόρευσης τουκαπνίσματος στους ιδιωτικούς χώρους αποτελεί την...
επιτομή τουξεπερασμένου κομματικο-κρατούμενου παλαιο-συνδικαλισμού. Έναςσυνδικαλισμός που στην ουσία του δρα ενάντια στα συμφέροντα τωνεργαζομένων και στην ανάγκη που υπάρχει να προσαρμοστούν στο μέλλον. Άλλα είπαμε στην Ελλάδα ζούμε. Στην χώρα που η πολιτική ξετσιπωσιά βαφτίζεται μεταρρύθμιση ή αλλαγή και η πολιτικάντικη παράνοιασυνδικαλισμός.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ τι σχέση έχει μια συνετή και σκληρή κριτική γιατα εργασιακά ζητήματα με την επίκληση μαξιμαλιστικών και παράλογωνκρίσεων περί καταπάτησης των εργασιακών δικαιώματων. Πρώτη φορά βλέπω συνδικαλιστική οργάνωση να υποκλίνεται στα πολυεθνικές του καπνού .Κύριε Παναγόπουλε τι καπνό φουμάρετε; (Η επίμαχη εδω).

Πηγή

Μάλλον καπνίζουν πολυ στην ΓΣΕΕ γιατι έχουν και πολύ ντέρντι που με τόσους αγώνες, τόσες προσπάθειες και τόσο επίπονο συνδικαλισμό δεν έχουν καταφέρει να βελτιώσουν τις συνθήκες των ιδιωτικών υπαλλήλων. Ας κάνουν κανένα πακέτο ακόμα, γιατι ΧΕΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ χειρότερα έχουν γινει.

Εργασία και κοινωνία στην Ελλάδα

Από το ποστ του g700, παραθέτω δύο παραγράφους με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δεν αφήνουν περιθώρια δικαιολογίας για τα μαύρα χάλια αυτής της κοινωνίας. Υπογραμίζω και τα σημαντικότερα.

Έτσι λοιπόν, δημιουργείται το παράδοξο της “rigidanomy”. Ενός κυκεώνα ανεφάρμοστων εργασιακών αρτηριοσκληρωτικών ρυθμίσεων, εντός μιας καθημερινής εργασιακής ζούγκλας. Βιώνουμε συνεχώς την άρνηση εφαρμογής των ρυθμίσεων, ενώ το κράτος συναινεί, με την απουσία του, αναγνωρίζοντας κάτω από το τραπέζι ότι αυτές οι ρυθμίσεις είναι απλά παράλογες και ανεφάρμοστες, δημιουργώντας έτσι εκατοντάδες παραθυράκια για την παράκαμψη των ρυθμίσεων που το ίδιο έχει θεσπίσει.
Ακριβώς απέναντι από την ελληνική “rigidanomy” βρίσκεται η ευρωπαϊκή flexicurity. Ένα εργασιακό μοντέλο που συνδυάζει το ελαφρύ θεσμικό πλαίσιο στην εργατική νομοθεσία με την ασφάλεια στην απασχόληση πετυχαίνοντας σπουδαίες επιδόσεις για τον ευρωπαίο εργαζόμενο, χωρίς αυτός να χρειαστεί να περιμένει την κομμουνιστική επανάσταση για να δει άσπρη μέρα.
Προσοχή όμως! Το μοντέλο αυτό, που συνδυάζει την ευελιξία με την ασφάλεια, εφαρμόζεται επιτυχώς στις Σκανδιναβικές χώρες, με πρωτοπόρα τη Δανία. Δηλαδή σε χώρες οι οποίες διαθέτουν ένα διαφανή, λειτουργικό, ισχυρό και αποδοτικό κράτος, με προοδευτική και στοχευμένη φορολογική πολιτική και το πλέον αναβαθμισμένο ασφαλιστικό σύστημα, προσαρμοσμένο στους κινδύνους που εγκυμονούν από τη δημογραφική γήρανση του πληθυσμού τους. Πάνω απ’ όλα όμως, οι σκανδιναβικές κοινωνίες συνιστούν οικονομίες έντασης γνώσης με εργάτες γνώσης και επιχειρηματικότητα υψηλών δυνατοτήτων, καθώς και κοινωνίες καλής πίστης μεταξύ των πολιτών, εμπιστοσύνης και σεβασμού των νόμων. Διαθέτουν δηλαδή υψηλής ποιότητας ανθρώπινο και κοινωνικό κεφάλαιο.

Για να λέμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομα τους. Στην Ελλάδα έχουμε ένα κικαιώνα γραφειοκρατίας με αποκλειστικό στόχο, την ύπαρξη παραθύρων. Όποιος ξέρει απο μαθηματικά, ξέρει ότι η ελαχιστοποιήσει παρερμήνευσης πετυχαίνεται μόνο με την αυστηρή και λακωνική έκφραση, και όχι με τις πεντακόσιες χιλιάδες ανούσιες επεξηγήσεις. Βέβαια στην τρομερή μας κοινωνία, στο μάθημα της έκθεσης μαθαίνουμε την νεολαία να γράφει παπαριές, γαρνιρισμένες με 10 τόνους σάλτσα για να γεμίζει σελίδες και όλα αυτά για να εκφράσει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.

Διαφανή, Λειτουργικό και αποδοτικό κράτος? χαχαχαχαχαχαχα θα σας έβαζα το smiley από το msn αλλά....

Τέλος και σημαντικότερο. καλή πίστη και εμπιστοσύνη? Καλά είναι σοβαρή οι ξένοι? Και το εγώ? Πως θα χωρέσει το εγώ στην εμπιστοσύνη και καλή πίστη? Εδώ στην Ελλάδα που γεννήσαμε τον πολιτισμό, θέλουμε και το ΕΓΩ, γιατί αν ο καθέ Δεμελενε θέλει να ξεγελάσει τον συνάνρθωπο του, δεν είναι απόλυτα λογικό και ο συνάνθρωπος να θέλει να ξεγελάσει τον Δεμελένε? Μα απόλυτα. Συνεπώς ΕΓΩ δεν ξεγελιέμαι, ΕΓΩ είμαι έξυπνος, ΕΓΩ θα το κάνω καλύτερα και όπως είχε πει ένας τύπος για το κάπνισμα και ότι ποτέ δεν πρόκειται να απογορευτεί,

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ

Eat crap με γαρνίρισμα την απίστευτη παπαρολογία που μας διδάσκουν στο μάθημα της έκθεσης. Είναι όπως και στο φαγητό. Ποσότητα αντί για ποιότητα. Τουλάχιστον στο φαγητό παίζει να φάς πολύ και φθηνά. Στην Ελλάδα μόνο πολύ ΘΑ θα ακούσεις, αλλά δεν θα φας καθόλου.

Πυραμίδα

Λοιπον μου έκατσε και αυτή η φάση. Λίγο πολύ είναι γνωστό το σχήμα της πυραμίδας αλλά δεν μου είχε τύχει να προσπαθήσουν να μου το πουλήσουν.

Η ιστορία ξεκινάει με ένα τύπο πολύ συμπαθή, που έχω γνωρίσει πρόσφατα να μου λέει ότι έχουμε με μια φίλη μια επιχείρηση και ψάχνουμε δραστήρια άτομα και αν θα με ενδιέφερε.

Προσωπικά δεν με ενδοιαφέρει να αλλάξω επάγγελμα αλλά ούτε και εταιρεία για διαφόρους λόγους, ένας από τους οποίους είναι ότι θεωρώ την συνεργασία μου με ορισμένους ανθρώπους υπεράνω των λεφτών, όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Συνεπώς συμφώνησα έτσι για να δω τι παίζει αλλά και για να γνωρίσω νέο άτομο. Μέχρι εδώ δεν είχα καταλάβει το θέμα πυραμίδα καθώς τα λένε και ωραία.

Πάω λοιπόν στην συνάντηση. Πριν από μένα είναι ένας άλλος τύπος θα έλεγα εντυπωσιασμένος. Φουσκώνει η ιδέα λίγο σχετικά με την σοβαρότητα. Αρχίσει λοιπόν η κυρία, μια συμπαθής γυναίκα κατα τα άλλα να μου λέει για χρόνο, εργασία και αν θα ήθελα να κάθομαι πρακτικά και να έχω εισόδημα.

Πριν προχωρήσω να πω ότι δύο τρόποι υπάρχουν για να βγαίνουν χρήματα από το πουθενά. Ο ένας είναι μια τρομερή ιδέα που έστησε η VISA και ακολουθήθηκε και από άλλες εταιρείες και φυσικά από τυχερά παιχνίδια. Αλλά κακά τα ψέματα αυτές είναι οι περιπτώσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα ότι τσάμπα λεφτά δεν υπάρχουν, παρόλες τις πεποιθήσεις μας σε αυτή την χώρα ότι για κάποιο λόγο ο κόσμος μας χρωστάει λεφτά.

Καθώς λοιπόν άρχισε η κυρία, μέσα σε 10 λεπτά το πράγμα βρώμαγε για διαφόρους λόγους. Πρώτων δεν πιστεύω γενικά στο δωρεάν χρήμα όπως είπα και με βάζει πάντα σε υποψίες όταν μου πουλάνε κάτι τέτοιο. Επίσης μου την έσπασε το οικονομικό-κοινωνικό κύρηγμα σε σημείο εκφρασμένο από αποστήθιση. Συνεπώς αν και δεν συμφωνώ σε πολλά που μου λέγαν κάθησα να δω που θα πάει μήπως και έκανα λάθος.

Ένα δύο άλλα πράγματα που με ξυνήσαν ήταν το δεν συζητάμε για το άν η μέθοδος δουλεύει, η ουσιαστική απροθυμία να μπει στο ζουμί της ιστορίας και φυσικά στο τέλος το μην το συζητήσεις με άλλους. Ένα ακόμα πράγμα που με ξύνησε είναι όταν μου εξύγησε ότι πρώτος τρόπος εισοδήματος είναι από την έκπτωση που έχεις αγοράζοντας προιόντα. Με την ίδια λογική επειδή μια κάρτα μου κάνει επιστροφή 100 για κάθε 5000, έχω εισόδημα 100? Αν είναι δυνατόν σκεφτόμουνα αλλά έκανα την πάπια να δω τι άλλα πουλάνε.

Με τα πολλά λοιπόν αφού τελειώσαμε και κρατιόμουν πόση ώρα να μην θέσω την ερώτηση "Χελλο, την λέξη πυραμίδα την ξέρεται?" γύρισα σπίτι και το έψαξα λίγο στο ιντερνετ όπου και βρήκα αυτά

• Amway Quixtar Business Myths - Quixtar Statistics
• Quixtar Business Analysis - a look at the Amway Quixtar business opportunity
• http://www.geocities.com/apatesgr/

Από την εμπειρία μου με την κυρία αλλά και αυτά που διάβασα είναι ότι η προσέγγιση τους είναι πολύ ψαγμένη. Σε κάθε σημείο σου λένε αυτό που θα ήθελες να ακούσεις και το μόνο που εμένα με έβαζε σε υποψίες είναι ότι κάποια πράγματα είναι λίγο πολύ καλά για να είναι έτσι όπως τα έλεγε. Βέβαια υπήρχε και το θέμα παπαγαλία, δεν συζητάω αυτό και μια φάση να εμφανίζονται πράγματα τυχαία για να στηρίζουν τα λεγόμενα τους. Όπως πχ στο τέλος κάποια δοκιμαστικά προιόντα και το πόσο καλά ήταν και το είχε δοκιμάσει ο τάδε φίλος και μπλα μπλα. Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις και γενικά μου μυρίζουν κάπως τέτοια πράγματα.

Πιστεύω κάποιοι ελάχιστοι στο σχήμα της πυραμίδας βγάζουν λεφτά αλλά όπως λέει και κάποιος στο πρώτο λινκ, έτσι είναι και στον πραγματικό κόσμο. Άλλοι θα βγάζουν πολλά και άλλοι λίγα σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους. Όμως αυτό που δεν μαρέσει στην δουλειά τους είναι ότι ουσιαστικά είναι πλασιέ και μάλιστα από την άσχημη πτυχή αυτών που πλησιάζουν γνωστούς και φίλους. Τουλάχιστον ο πλασιέ που χτυπάει χύμα πόρτες μπορεί να είναι τσουρέκης αλλά και η διαφήμιση στην τηλεόραση τσουρέκι είναι και δεν είναι στοχευμένη σε φίλους και κάθε νέα παρέα. Και έχω κάνει 2-3 φεγγάρια πλασιέ για οδική βοήθεια και ξέρω πως είναι να τα πρίζεις σε άλλους. Αν σε κάποιον αρέσει να βγάζει λεφτά, αντιμετωπίζοντας κάθε νέα γνωριμία σαν πιθανό στόχο-πελάτη τι να πω.

Τέλος σήμερα το συζήταγα με ένα φίλο, οικονομικό στο Ναυτικό και μου έλεγε ότι αυτή η Amway έχει μεγάλη πέραση στους μονίμους μέσα. Και σκεφτηκα φυσικά, λογικό με βάση την τρισάθλια άποψη που έχω για αυτούς γενικά εκτός από έναν. Και μου έλεγε για ένα πλοίο που δύο κεφάλια του, ήταν IBO (έτσι τους λένε) και είχαν καταφέρει να χωρήσουν το πλοίο σε δύο φατρίες. Αυτούς που αγοράζαν από αυτούς και τους υπόλοιπους. Φυσικά μιας και είμαστε στην Ελλάδα οι μέν πρώτη πέρναν άδειες όποτε γουστάραν οι δε άλλη βεντούζα και τρελά χωσίματα. Πολεμικό πλοίο σου λέει αλλά μην επεκταθώ για την μαλακία στο Ελληνικό στράτευμα-δημόσιο.

Το πιο ωραίο πάντως είναι η αυτή η φράση του έχω μια εταιρία με την λογική του είμαι ανεξάρτητος επιχειρηματίας (Independent Business Owners ΙΒΟ).

Τέλος να μην ξεχάσω να πω ότι ο μεγάλος σεναριογράφος των Married With Children είχε κάνει ακριβώς επεισόδιο για αυτό το φαινόμενο χτυπώντας ειδικά το πρώτο τρόπο πληρωμής αυτόν της έκπτωσης.

Πάντως σαν εμπειρία ήταν επιμορφωτική, δε χαλάστηκα πέρα από το γεγονός ότι μου την σπάει να μου λένε τα αυτονόητα και οκ αν κάποιοι επιλέγουν αυτόν τον τρόπο, δεν μου πέφτει και ο λόγος. Μετά όμως πήγα κάπου αλλού και πέρασα πολύ καλά.

Ασφαλιστικό και απεργίες

Ήμασταν λοιπόν χθες με ένα φίλο και μια φίλη του, και κάπως ήρθε η κουβέντα στις απεργίες και θέλω να πω 2-3 πράγματα να κράξω

Αρχικά να πω ότι δεν συμφωνώ με την εννοποίηση των ταμείων πριν την ξεχρέωση τους, αλλά προτιμώ την λύση αυτή από την μη εννοποιήση και στα αρχίδια μου κυριολεκτικά και θα σας πω γιατί.

Το ΙΚΑ και το ΝΑΤ υπήρξαν κάποτε τα δύο πιο εύρωστα ταμεία της Ελλάδας ώσπου μια μέρα μια μεγάλη φυσιογνωμία που όλη στην Ελλάδα λατρεύουμε εκτός από τους λίγους που ξέρουν που πάνε τα 4, τα δήμευσε στο όνομα της κοινωνικής πολιτικής. Ναι αυτός ο τρισμέγιστος λοποδύτης ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Στην 8ετία Παπανδρέου λοιπόν ενώ το μέσο Ελληνικό νοικοκυριο ήταν φτώχο στην αρχή και το δημόσιο δούλευε τουλάχιστον της προκοπής, στο τέλος ο κόσμος είχε λεφτά και το κράτος καταχρεωμένο και φυσικά ούτε λόγος για επιχειρησιακή ικανότητα του κράτους το οποίο είχε γίνει και 10 φορές μεγαλύτερο παρόλη την όποια μηχανοργάνωση.

Που φυσικά βρεθήκαν τα λεφτά? Μα φυσικά από τα ταμεία του ΙΚΑ και ΝΑΤ από των οποίων τα αποθεματικά δανείστικε στο όνομα της κοινωνικής πολιτικής. Ο δανεισμός έγινε μόνιμος και μάλιστα όποτε είχε ανάγκη έβαζε και λίγο χέρι το κράτος.

Ποιοι επωφεληθήκαν? Μα φυσικά τα λαμόγια και οι άχρηστοι που φυσικά αντεπέδωσαν στο χούφταλο ακόμα μια 4 ετία ενώ ήταν ολοφάνερο ακατάλληλως. Ποιοι την πλήρωσαν? Μα οι ιδιωτικοί υπάλληλοι οι οποίοι πάντα αυτοί την πληρώνουν.

Όλα τα χρόνια που ζω και βλέπω τον πατέρα μου αλλά και εργάζομαι αισθάνομαι ο μαλάκας της Ελλάδας. Εμείς δουλεύουμε, τα λαμόγια κάθονται, στην θητεία κάναμε και την δουλειά τους και όποτε γουστάρουν κάνουν και μια απεργία να μην χάσουν τα κεκτημένα τους, και φυσικά δεν πειράζει που πάλι εγώ και κάθε Δεμελένε την πληρώνει.

Τότε όμως που καλοπερνάγαν δεν είπε κανένας τους καημέρνους του Ικατσίζες ούτε φυσικά το λέει κανείς τώρα. Τότε ήταν όλα ωραία και γαμάτα και φυσικά βγάζαν και 10 μέτρα γλώσσα. Ε λοιπόν στα @@ μου τώρα. Να πάνε να γαμηθούν όλοι αυτοί και δεν με ενδοιαφέρει και αν η σημερινή γενιά δεν συμμετείχε στην κλεψιά του 80. Καιρός λοιπόν να δούν τι πάει να πει βεντούζα.

Άντε πας και έτσι καταλάβουμε στην Ελλάδα τι πάει να πει κοινωνική αλληλεγγύη.

Να μην αναφέρω τι έχει κοστίσει στην εταιρεία μου αλλά και σε μένα οι απεργίες των μαλακισμένων στην ΔΕΗ. Φυσικά δεν λέει κανένας στην εταιρεία δεν θα έχεις έξοδα εκείνη την ώρα ούτε τα deadline παίρνουν παράταση. Και όλα αυτά γιατί τα μαλακισμένα εκεί πέρα εδώ και μήνες δεν μπορούν να κάνουν ένα Χαλάνδρι να μην έχει διακοπές ρεύματος. Έχει ικανότατα παιδιά στην ΔΕΗ.

Ένας για μια ακόμη φορά ταλαιπωρημένος μαλάκας από την ασυδοσία και το τεράστιο εγώ του Έλληνα πολίτη, και ειδικότερα θύμα κάποιων συντεχνιακών ομάδων που τα περιμένουν όλα έτοιμα.

Πουρμπουάρ

Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με φίλους και προσπαθούσαν να μου εξηγήσουν ότι όι σερβιτόροι στην Ελλάδα προτιμούν να μην τους αφήσεις τίποτα έξτρα από το να τους αφήσεις 10 ή 20 λεπτά.

Η συζήτηση ξεκίνησε από το ποσό και η αποψη μου είναι ότι, δεν γίνεται να υπάρχει σερβιτόρος που να προτιμάω το τίποτα από τα έστω και 10 λετπά. Καταλαβαίνω το να θέλει παραπάνω, αλλά δεν μπορώ να αποδεχθώ λογικά ότι κάποιος προτιμάει να μην ξεπέσει με το να αποδεχθεί 10 λετπά από το να μην πάρει τίποτα.

Σε φάση κιόλας ότι θα νομίζει ότι τον κοροιδεύω? Μιλάμε αν το πιστέψω ή το καταλάβω αυτό για κάποιον συγκεκριμένο δε πρόκειται να ξαναδεί έξτρα φράγκο από μένα. Ότι αφήνεις έξτρα καλό είναι και θα πρέπει να λέει ευχαριστώ. Αναλλόγως και με την εξυπηρέτηση ίσως και να είναι διαφορετικό.

Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολα οικονομικά, αλλά υπάρχουν και επαγγέλματα που για λιγότερα λεφτά από αυτούς τον μήνα, σκίζονται περισσότερο και δεν υπάρχει να τους δώσει κανείς έξτρα φράγκο. Συνεπώς δεν μπορώ να δεχθώ την παραπάνω λογική. Ευχαριστώ θα πρέπει να είναι η μόνη τους αντίδραση.

Καταθέστε την εργασιακή σας εμπειρία-μαρτυρία στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα

Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα μας έστειλε την παρακάτω επιστολή και ζήτησε τη βοήθειά μας. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να λάβει μέρος.
Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα πρόκειται να πραγματοποιήσει μία εκπομπή σχετικά με τις οικονομικές δυσκολίες στη σημερινή Ελλάδα, τη δυσανάλογη σχέση κόστους ζωής και αμοιβών, τη γενιά των 700 ευρώ, καθώς και το εργασιακό καθεστώς που "πνίγει" τους Έλληνες εργαζομένους, ενώ καταδικάζει άτομα με σημαντικές σπουδές στην ανεργία ή σε πενιχρούς μισθούς.

Για το θέμα αυτό και θα θέλαμε να μας βοηθήσετε κι εσείς, επικοινωνώντας με την εκπομπή για να καταθέσετε τη δική σας εμπειρία-μαρτυρία και να συμμετέχετε στο ντοκιμαντέρ.

Για το σκοπό αυτό και περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να μας στείλετε e-mail στο info@rwf.gr ή να επικοινωνήσετε τηλεφωνικώς στο 210-6855098.

Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα

 

Πηγή

Η ιστορία μιας ασθένειας

Δευτέρα βράδυ λοιπόν αισθάνομαι λίγο άρρωστος (post) και ενώ αισθάνομαι καλά την Τρίτη το απόγευμα ξεκινάει ο χαμός.

Αναγούλα τρελή, πυρετός και πόνος στο σώμα και πόνος στην κοιλιά. Ευκοίλια και μια μόνιμη τάση να τα βγάλω όλα. ΟΚ λέω δεν θα είναι κάτι σημαντικό τόσο (ο μεγάλος ιατρός μίλησε) και φτοιάχνω ένα απλό στεγνό μακαρόνι να φάω γιατί κάτι έπρεπε. Κάποιες ώρες μετά από επεισοδιακές καταστάσεις, και στην επιστροφή από την τουαλέτα εν μέσω σκοτοδείνης σκοντάφτω σε μια καρέκλα διπλα στο κρεβάτι, ρίχνω όλα τα πράγματα κάτω (κινητό,τηλέφωνο γυαλιά) και ευτυχώς σταματάω στο παράθυρο λες και ήμουν σκηνή σε ταινία αφού προσπέρασα πρώτα το κρεβάτι. Στην όπισθεν πατάω τα γυαλιά, και πέφτω στο κρεβάτι. Απορώ πως βρήκα το κρεβάτι.

Την άλλη μέρα πάω γιατρό. Φαρυγγύτιδα μου λέει και μου δινει αντιβίωση. Βέβαια εγώ ακόμα και σήμερα δεν αισθάνομαι τίποτα στον φάρυγγα.Μαθαίνει ότι έχω και διάροια και μου λέει θα σου δώσω κάτι άλλο αντί για χάπι αντιβίωση, και μου έδωσε κάτι για την διάροια. Πάλι καλά μου έδωσε και κάτι σούπερ αντιπυρετικά από τα οποία είχα ήδη από την προηγούμενη φορά, καθώς τα κλασσικά ούτε γαργαλάνε τον δυνατό πυρετό μου, και κάπως τα πράγματα βελτιώθηκαν. Μου έδωσε και το hexallen αλλά ποτέ δεν κατάλαβα το κόλπο με τις γαργάρες.Πάρε και μια 3 ήμερη στο σπίτι μην ξεκληρήσεις όλη την εταιρεία μου λέει γιατί είσαι και πολύ κολητικός.Καραντίνα και δώσε και αυτό το λουκέτο στον διαχειριστή της πολυκατοικίας. Φαγητό από το μπαλκόνι με σκοινάκι.

Το φάρμακο για την διάροια πρέπει να είναι το πιο σιχαμερό της ζωής μου. Ήταν μια σκόνη που έπρεπε να διαλύσεις σε λίγο νερό. Όταν άνοιγες το φακελάκι αναδυόταν ένα πράγμα σαν σκόνη και αφού το ανακάταβες στο ποτήρι έπερνε ένα χρώμα σαν λασπόνερο που αν το άφηνες λίγο έφτοιαχνε κατακάτι σαν λάσπη. ΜΠΛΙΑΧ και να έκανε και κάτι.

Μόνιμα αναγούλα και δεν μπορούσα να φάω. Έφερε λίγο βραστό κρέας η μαμά και βραστό κοτόπουλο να φάμε. Σπίτι λοιπόν  ατελείωτα και ξάπλα και σειρες. Τι έκανα λοιπόν αυτές τις μέρες?

• Εϊδα το Fallen τρία επεισόδια της μίαμισης ώρας
• Είδα το The Stand του Stephen King τέσσερα επεισόδια της μίαμισης ώρας.
• Είδα άπειρα Married With Children , σχεδόν τον μισό όγδοο κύκλο.
• Είδα Smallville και Desperate Housewives από τους τελευταίους κύκλους.
• Και κάτι άλλα είδα αλλά που να θυμάμαι.
• Είδα τηλεόραση 2 φορές καθώς είχαν τελειώσει όλα και δεν είχα τι άλλο να κάνω. Έχουν και αυτοί οι σεναριογράφοι απεργία.
• Σιχάθηκα την ζωή και αρχίζω και συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι η δουλειά μου είναι και ψυχολογική ανάγκη. Απλά μακάρι να ήταν λιγότερο και να μην έπρεπε να ξυπνάμε νωρίς και να βλέπουμε τον χειμώνα και μέρα.

Όμως όσο πέρναγε η μέρα ζαλιζόμουν όλο και περισσότερο, στο οποίο συνέβαλλε και τα γυαλιά που είχα πατήσει. Συνεπώς Παρασκευή λέω θα βγώ και θα περπατήσω. Εξαντλημένος πήγα στο κέντρο να μου τα ισιώσουν αν και είναι λίγο ότι να είναι. Γύρισα με συγκοινωνία καθώς άλλο δεν τσούλαγε με πόδια.

Τελικά σήμερα Σαββάτο η μάνα μου αφού τα είχα φάει όλα και είχα αρχίσει να νιώθω κανονικά μου έφερε σούπα! Και όπως έστειλα μήνυμα σε ένα φίλο.

Reboot Successfull

Demelene Online

Τελικώς αναλλογισμός λοιπόν.

• Αν είναι να σου τύχει, όλα μαζί έρχονται.
• Το Fallen ήταν μέτριο.
• Το The Stand ώς συνήθως για Stephen King τελείωσε εντελώς μαλακιωδώς.
• Η ελληνική τηλεόραση δεν βλέπεται. Απορώ πως αντέχει ο κόσμος. Αλλά τέτοια τους αξίζουν.Σε κάθε περίπτωση συνειδητοποιήσα ότι πάντα έτεινα να καταλήγω να μένω στο ΣΚΑΙ πρώτα και μετά στην ΝΕΤ.
• Married With Children απλά κορυφή αλλά τελειώνουν επικίνδυνα.
• Mother to the rescue σε λάθος χρόνο
• -4 κιλά, που είναι και το μοναδικό καλό αν καταφέρω να το κρατήσω, που δεν το βλέπω γιατί πρέπει να είναι ψεύτικη απώλεια.
• Ωραία αυτή η σούπα. Να την τρώμε πιο συχνά ανεξαρτήτως αρρώστιας.