Ανέκδοτο
Λεει ο κροκόδειλος στον δεινόσαυρο:
- Σε έκανε φίλο ο Νώε στο facebook;
- Όχι.
- Χμμ, κακό αυτό......
Έρευνα και Διάσωση στο Αιγαίο
Όπως μου είχε εξηγήσει ένα φίλος με αφορμή τις κρουαζιέρες των Τούρκικων φραγατών, όλο το παιχνίδι για την έρευνα και διάσωση του Αιγαίου γίνεται! Το διεθνές ναυτικό δίκαιο είναι κάπως περίεργο και οι Τούρκοι μια χαρά ξέρουν τι κάνουν και σε αυτό το τομέα από ότι φαίνεται!
Γυμνή παραμένει η χώρα στον κρίσιμο εθνικά τομέα της έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, την ώρα που η Τουρκία έχει φοβερή σύγχρονη υποδομή και προβάλλοντας αυτό ως πλεονέκτημα διεκδικεί να πάρει την ευθύνη της διάσωσης και έρευνας, που έτσι και το καταφέρει, θα έχει κάνει άλλο ένα σημαντικό βήμα στα σχέδιά της για συνδιοίκηση στο Αιγαίο.
Και η ευθύνη βέβαια θα ανήκει σ’ εμάς, αφού η αναβάθμιση της έρευνας και διάσωσης, ενώ ξεκίνησε πριν από το 2004, έχει έκτοτε και μέχρι σήμερα κολλήσει.Ο διαγωνισμός που έγινε για την προμήθεια νέων πομπών εντοπισμού πιλότων, που έχουν τη δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας και ενεργοποιούνται αμέσως εκπέμποντας κωδικοποιημένο σήμα που δεν μπορεί να το «δει» ο αντίπαλος, κατακυρώθηκε εδώ και πολλά χρόνια στην εταιρεία ΤΕΟΤΕΚ του Ομίλου Θεοχαράκη, αλλά το υπουργείο Άμυνας, άγνωστο για ποιον λόγο, αρνείται να παραλάβει τους πομπούς. Τη στιγμή μάλιστα που η εταιρεία, που προσέφυγε στα Διαιτητικά Δικαστήρια, δικαιώθηκε.
Και ενώ το υπουργείο κινδυνεύει να πληρώσει τεράστιες αποζημιώσεις, ξαναπροκηρύσσει διαγωνισμό για τους ίδιους πομπούς (ήδη σχέδιο προκήρυξης υπογράφηκε εσπευσμένα από τον υπαρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας) και γύρευε έπειτα από πόσα χρόνια και καιρούς θα τελειοποιήσουμε το σύστημα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο.
Κι αυτό φυσικά είναι βούτυρο στο ψωμί της Άγκυρας.Αν βέβαια υπάρχει πρόβλημα στους πομπούς που έχει προσφέρει η εταιρεία, καλά κάνει το υπουργείο Άμυνας και πάει σε νέο διαγωνισμό.
Όμως γιατί η επιτροπή κατακύρωσε τον διαγωνισμό σ’ αυτήν; Στο Διαιτητικό Δικαστήριο δεν προβλήθηκαν οι ενστάσεις από το υπουργείο Άμυνας, αν και η εταιρεία δικαιώθηκε.
Και εν πάση περιπτώσει, σημασία δεν έχει η πλευρά της εταιρείας, αλλά, κύριε υπουργέ Άμυνας, το ότι εξακολουθούμε να παραμένουμε γυμνοί στον τομέα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Και αυτό δεν είναι καθόλου καλό για την εθνική μας κυριαρχία...
Απίστευτα περάσματα.
Μετά το Νο5 αρχίζει η πολύ καφρίλα.
Νο5 και Νο3 παραλίγο αποκεφαλισμός
Νο4 έλεος πόσο χαμηλά πέρασε.
Νο2 πραγματικά απίστευτα με τετρακινητήριο τεράστιο αεροσκάφος.
Και στο Νο1 απίστευτα εντυπωσιακό το σπάσιμο τους φράγματος του ήχου πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας!
Ανέκδοτο
Ένας άντρας πλησιάζει μια πολύ όμορφη γυναίκα σε ένα μεγάλο σούπερ-μάρκετ, και της λέει:
-Ξέρετε έχω χάσει την γυναίκα μου στο σούπερ-μάρκετ. Μπορείτε να μιλήσετε μαζί μου για μερικά λεπτά;
-Γιατί; τον ρωτά αυτή.
-Γιατί όποτε μιλώ σε κάποια όμορφη κοπελιά, εμφανίζεται ξαφνικά η γυναίκα μου από το πουθενά!!!
Η ποινή του Τάσο Μαντέλη
Μιλάμε πραγματικά του σκίσαμε τον κωλαράκι! Τα 7500€ μήπως θα εκπίπτονται? Μήπως θα δίνουν καμιά φοροαπαλλαγή?
Κατανόηση εργασίας
Είμαι ο πρώτος που έχω πολύ αρνητικά συναισθήματα προς τους δημοσίους υπαλλήλους. Αναφέρομαι στους καθαρό-αίμους υπαλλήλους, αυτούς που πρωτοστάστησαν στο πάρτι της ασυδοσίας απέναντι στην κοινωνία και συνήθως είναι και αρχηγοί των συνδικαλιστικών οργάνων τους.
Υπάρχει όμως μια κατηγορία εργαζομένων στον κρατικό μηχανισμό που πολύ άδικα στοχοποιείται. Κάπου στην πορεία οι δημόσιοι συνειδητοποιήσαν ότι είναι πολύ large για τις καθημερινές δουλειές και ειδικότερα αυτές στις οποίες συνδιαλέγεσαι με το κοινό. Σαν λοιπόν κοινωνική αλληλεγγύη, και μιας και άλλοι μονιμάδες δεν θα μπορούσαν να προσφληθούν, αποφάσησαν να προσλάβουν συμβασιούχους μισθωτούς για αυτές τις δουλειές. Από τους καθαριστές μέχρι αυτούς που βρίσκονται πίσω από τα γκισέ.
Οι άνθρωποι αυτοί για μένα καλούνται να συνυπάρξουν με μια απίστευτη κατάσταση. Από την μια λόγω της θέσης εργασίας του βλέπουν ακριβώς την κατάσταση με την παλιά φρουρά των μονιμάδων και δεν μπορούν να κάνουν και τίποτα, και από την άλλη ο κόσμος τους αντιμετωπίζει απαξιωτικά σαν να ήταν οι ίδιοι οι μονιμάδες.
Προσπαθώ σε πολλούς φίλους να εξηγήσω ότι όπως δεν μπορείς να ξεσπάς στον υπάλληλο στην υποστήριξη μιας εταιρίας πχ σαν την Forthnet έτσι δεν μπορείς να ξεσπάς και σε αυτούς. Άλλωστε, ο πραγματικός μονιμάς φαίνεται από χιλιόμετρα. Αν πας πχ στα εισιτήρια του ευαγγελισμού, η διαφορά είναι εμφανής με τις κοπέλες στα ραντεβού του ΙΚΑ. Ο λόγος που δεν μπορείς να ξεσπάς, είναι γιατί απλά δεν φταίει αυτός είτε για τον κάλο στον εγκέφαλο του χαρτογιακά διευθυντή του, είτε του λαμογίου καραβανά ξυστη δημοσίου υπαλλήλου.
Από την άλλη πρέπει να αποδεχτούμε ότι και εμείς σαν λαός είμαστε περίεργος. Δεν έχουμε την παιδεία να σεβαστούμε τον έτερο εργαζόμενο. Όλοι θέλουμε τις εργασιακές μας συνθήκες, αλλά εύκολα ξεχνάμε ότι οι συνθήκες ενός υπαλλήλου που συνδιαλλέγεται με το κοινό, εξαρτόνται και από την προστασία του εργοδότη αλλά και από τον ίδιο το κοινό. Είναι χαρακτηριστικό το πρόβλημα, ότι όταν θα απευθυνθούμε σε μια ιδιωτική υπηρεσία όπως μια τράπεζα, θα είμαστε σαφώς πιο πολιτισμένοι από το αν πάμε πχ στο γκισέ μια δημόσια υπηρεσίας. Και με τον όρο πολιτισμένος, δεν αναφέρομαι στο αν θα βρίσουμε ή όχι αλλά στην εξορισμού εχθρότητα που θα δείξουμε.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο υπάλληλος σε αυτές τις θέσεις πρέπει να μπορεί να μην μασάει, αλλά επειδή ο υπάλληλος είναι και άνθρωπος δεν μπορείς πάντα να περιμένεις ότι δεν θα έχει περάσει τα όρια του. Άλλωστε, εσύ πας μια φορά στην υπηρεσία ενώ αυτός το ζεί κάθε μέρα. Και στην περίπτωση αυτών των συμβασιούχων, ζούνε και τους δημόσιους αφεντάδες τους ταυτόχρονα. Προσωπικά, προσπαθώ να είμαι όσο πιο τυπικός γίνεται προς τον υπάλληλο του γκισέ ή του τηλεφώνου, μέχρι ο άλλος να μου δώσει το δικαιώμα. Καταλαβαίνω πλήρως πιο είναι πραγματικά μ@λ@κας και πιο απλά έχει φτάσει στα όρια του.
Μέχρι πριν κάτι χρόνια, μοναδικό πράγμα που δεν αποδεχόμουν σε αυτή την μερίδα των συμβασιούχων ήταν η επιμονή τους να παραμένουν σε αυτή την θέση. Δεν λέω αδερφέ μπες να έχεις να φάς αλλά κοίτα και μήπως βρείς κάτι άλλου. Μεγάλη ιστορία αυτό και φάνηκε ο παραλογισμός του Έλληνα με τα προγραμμάτα Σταζ. Όταν άκουγες τους εκπροσώπους τους να μιλάνε, λίγο πολύ άκουγες ότι το κράτος του ωφείλει να τους μονιμοποιήση μιας και είχαν κάνει το πρώτο βήμα προς το δημόσιο. Άκουγες και κάτι έτσι μου είχε πει το βύσμα μου. Τώρα όμως τα πράγματα είναι δύσκολα και επιλογές δεν υπάρχουν!
Τα τελευταία πολλά χρόνια έχω κάνει μια σαφή στροφή μακρυά από τις εταιρίες που δεν σέβονται τους υπαλλήλους τους. Χαρακτηριστικά, αρνούμαι να κάνω σοβαρά ψώνια σε σουπερμαρκετ εκτός Σκλαβενίτη άντε και Βασιλόπουλο, γιατί βλέπω την κατάσταση των εργαζομένων στα υπόλοιπα. Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, είμαι εργαζόμενος και αν θέλω να σέβονται την εργασία μου, πρέπει και εγώ να σεβαστώ την εργασία των υπολοίπων. Αν μπορώ να το κάνω αυτό και με το μηχανισμό της επιλογής θα το κάνω, εφόσον και μέν δεν θα μου κοστίσει σοβαρά. Τουλάχιστον θα το προσπαθήσω.
Τους καραβάνες όμως δημόσιους υπαλλήλους, θα τους πάρει ο διάολος και τους σηκώσει. Γιατρούς, καθηγητές, υπαλλήλους στις διοικητικές υπηρεσίες του ΙΚΑ και εφοριακούς που έχω και τις περισσότερες σχέσεις. Αναφέρομαι σε αυτούς που είναι προσβλητικοί με τον τρόπο τους είτε μπροστά μου είτε κάθε μέρα στην “εργασία” τους. Πρέπει επιτέλους αυτή η άθλια μερίδα εργαζομένων, να καταλάβει και να δείξει εμπράκτος των εθνικό της προφίλ. Δυστυχώς, δεν έχω καμιά ελπίδα σχετικά με αυτό το θέμα.
Οικονομοτεχνική Ανάλυση
Διαγράφω το προηγούμενο κείμενο για όσους πρόλαβαν να διαβάσουν την αρχική ανάρτηση
Μόλις λοιπόν το ολοκλήρωσα και ειλικρινά έχω μείνει άφωνος. Είχα διαβάσεις αριστερά δεξιά για διάφορα από αυτά που αναφέρει ο κ. Καζάκης, αλλά στην ομιλία του πρώτη φορά τα είδα τόσο συγκεντρωμένα και απλά εκφρασμένα. Ειλικρινά, ο Κάζάκης φάνηκε το κατέχει βαθιά το θέμα.
Ειλικρινά, βλέπω δύο εντελώς αντικρουόμενες απόψεις για το τι πρέπει να κάνουμε. Το μόνο σίγουρα, που αισθάνομαι και εγώ, είναι ότι το € μόνο κακό έκανε στην χώρα, ενώ ο κ. Πρωθυπουργός μας είναι ο μεγαλύτερος προδότης όλων από τους πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών. Αυτά που λέει μέσα το μνημόνιο δεν υπάρχουν κυριολεκτικά. Είναι χαρακτηριστική η σύγκριση με την δοσύλογη κυβέρνηση υπό ναζιστική κατοχή, που όπως και να έχει είμασταν κατακτημένοι. Έχω αναφέρει πάρα μα πάρα πολλές φορές στο μπλόγκ σχετικά με την συστηματική προδοσία από την πλευρά των πολιτικών μας. Και θα το ξαναπω μπας και χωρέσει σε κανένα μυαλό ακόμα. Σε μια δημοκρατία, αξιωματικά και μόνο, χωρίς κανένα άλλο επιχείρημα, υπεύθυνος για την εξέλιξη της χώρας είναι ο λαός, που περιοδικά επιλέγει τους προδότες αυτούς με την κοντόφθαλμη προσδοκία του πως θα “βολευτεί” κάπως.
Με λύπη μου βλέπω ακόμα και σήμερα να συνεχίζουμε να καβγαδίζουμε για τα κόμματα, όταν και με βάση αυτά που ανέφερε ο κ. Καζάκος, επαληθεύονται οι υποψίες που είχα ότι το πράγμα είχε συμφωνηθεί επί ηγεσίας ΝΔ, σε συνεργασία πάντα και με το πράσινο ηγέτη μας. Είναι τραγικό επίσης να βλέπεις, πως παρουσιάζουν τα πράγματα τα ΜΜΕ, όταν πχ οι ίδιοι οι Γερμανοί καθηγητές έχουν προσφύγει στα δικαστήρια κατά αυτών που κάνει η κυβέρνηση τους στις χώρες μας, και εμείς τους παρουσιάζουμε σαν τους κακούς που μας μισούν.
Είναι όλα τραγικά αυτά που λέει ο κ.Καζάκης και δυστυχώς πολύ συγκεντρωμένα. Σε ένα μόνο σημείο θα διαφωνήσω μαζί του, σε αυτό σχετικά με το πόσο ενήμερος είναι ο λαός, κάτι που θα φανεί και στις επόμενες εκλογές. Μπορεί να έχουμε κινηματα όπως “Δεν πληρώνω” που δείχνουν μια σχετική κινητοποιήση, δυστυχώς όμως η αντιμετώπιση του λαού δείχνει γενικά ύπνο. Χαρακτηριστική είναι η αντιμετώπιση ενός τύπου που φώναζε με μεγάφωνο στην περιοχή του Κολωνακιού, για το οποίο υπάρχει και σχετικό video.
Επίσης, για μια ακόμη φορά με προβληματίζει η απουσία αναφοράς στο θέμα πόλεμο σε περίπτωση που σηκώσεις τσαμπουκά σε αυτούς που κρατάνε από τα @@ μας. Ή εγώ είμαι συνωμοσιολόγος, ή απλά και οι οικονομολόγοι μπορού να δούν μόνο μέχρι νούμερα και όχι ευρύτερα γεωπολιτικά. Δηλαδή, τόσα χρόνια τι γίνεται με τους Αμερικάνους, την Τουρκία και το Αιγαίο? Φαντάσου να τους πεις κιόλας δεν πληρώνω, τι έχει να γίνει! Και όχι δεν πληρώνω, αλλά διαγράφω και το χρέος. Ίσως η πιο σωστή εποχή να το κάναμε να ήταν στον πόλεμο στο Ιράκ, όπως το έκαναν και κάτι χώρες τις λατινικής Αμερικής.
Το πιο καταθλιπτικό είναι ότι και αν το δει κάποιος το συγκεκριμένο video, απλά μετά θα επιστρέψει στον λήθαργό του. Αρκεί να παίξει κανένα παιχνιδάκι στον υπολογιστή, να πάει για καφέ, να γκομενίσει και να κάνει κανένα χιλιόμετρο με την μεγαλύτερη του κατάκτηση, το αυτοκίνητο του και όλα αυτά καφουφλαρισμένα κάτω από το ωχ αδερφέ τώρα….. και το δεν μπορώ να αγχώνομαι τώρα…. και το μας χάλασες πάλι την μέρα. Ίσως γιατί αυτό έρχεται σε πλήρη κόντρα με το αίσθημα ευθύνης ή ενοχής – αν υπάρχει – σχετικά με αυτό που ανέφερα πιο πάνω, την προδοσία τδηλαδή ων πολιτικών αλλά πολιτών της χώρας αυτής.
Είναι πραγματικά λυπητερό να πηγαίνεις με αυτή την γνώση για ύπνο.
Καληνύχτα μας.
Χρεοκρατία
Είδα χθες το ντοκιμαντέρ debtocracy του προσφάτως απολυμένου από τον ΣΚΑΙ κ. Χατζηστεφάνου.
Με αφορμή αυτό λοιπόν θέλω να σχολιάσω κάποια πράγματα. Έχοντας διαβάσει πρόσφατα κάποια βιβλία αλλά και επειδή εδώ και αιώνες διαισθανόμουν το πρόβληματισμό του συστήματος, μπορώ να πω ότι εν γένη συμφωνώ με το ντοκιμαντέρ εκτός από δύο σημεία που κανείς δεν αναφέρει και αυτό με προβληματίζει.
- Πόσο αθώος υπήρξε ο Ελληνικός λαός! Δηλαδή, πόσο βοήθησε ο Ελληνικός λαός με τις επιλογές του να φτάσουμε εδώ?
- Πόσο φρόνιμο είναι να κάνεις αναδιάρθρωση του χρέους.
Και εγώ πιστεύω ότι χωρίς το κόψιμο του χρέους δουλειά δεν θα γίνει. Οι δύο σημαντικές ερωτήσεις που υπάρχουν όμως είναι
- Γεωπολιτικά σε παίρνει ή θα βρεθείς στο επόμενο εξάμηνο να πολεμάς?
- Ο λαός έμαθε κάτι από την όλη ιστορία ή μέσα σε κάποια χρόνια θα κάνουμε ακριβώς τα ίδια.
Η αίσθηση μου είναι ότι ένα πολιτικός με σοβαρή θέληση μπορεί να τα κάνει όλα, εκτός από το να μας προστατέψει από πόλεμο, καθώς δεν εξαρτάται ακριβώς από μας αυτό.
Η μαύρη αλήθεια είναι είναι ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, ο λαός δεν θα αφήσει ποτέ ένα τέτοιο πολιτικό να λάμψει. Είναι τόσο τραγικό συνολικά το σύστημα, που δεν ξέρουμε αν καν υπάρχει.
Ότι και να λέμε, οι λαοί αυτοί που αντέδρασαν έφτασαν πραγματικά σε ένα πάτο που εμείς δεν έχουμε δει, και κυρίως δεν θέλουμε να τον δεχτούμε σαν πιθανότητα. Όσο βλέπουμε οάσεις μέσα στην έρημο, και όσο ακόμα κάτι έχουμε να πιούμε, στην Ελλάδα τουλάχιστον από το εσωτερικό δεν θα αλλάξει τίποτα.
Ίσως μοναδική σοβαρή προσπάθεια να είναι το κίνημα του δεν πληρώνω, που ενώ ποια έχει ωριμάσει ιδεολογικά σε κάτι παραπάνω από τα διόδια, η μαύρη αλήθεια είναι ότι ξεκίνησε γιατί ενοχλήθηκε ο μικρόκοσμος του καθενός.
