Άσκηση Τρίτη – Τηλεοπτική συνέντευξη με τον συγγραφέα ενός Best-Seller

On camera

-Σήμερα στην εκπομπή μας έχουμε τον πολυβραβευμένο συγγραφέα του best-seller «Η λίστα του σούπερ-μάρκετ». Καλησπέρα. Ευχαριστούμε που δεχθήκατε την πρόσκληση μας
-Καλησπέρα. Εγώ σας ευχαριστώ.
-Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Πότε ξεκινήσατε να γράφετε?
-Μικρός. Ήμουν πέντε-έξι χρονών νομίζω.
-Τόσο μικρός!
-Δεν ήταν και κάτι τρομερό. Από ό,τι θυμάμαι σε όλους φαινόταν πολύ φυσιολογικό.
-Η οικογένεια σας, σας στήριξε λοιπόν. Ήθελαν να γράφετε?
-Ναι, μπορείτε να το πείτε κι έτσι. Ήθελαν να γράφω και να διαβάζω.
-Πολύ σημαντικό αυτό.
-Ναι… φαντάζομαι πως ήταν.
-Παρότι γράφατε από τόσο μικρή ηλικία, τελικά το πρώτο σας βιβλίο εκδόθηκε πέρσι, αν δεν κάνω λάθος.
-Ναι, πέρσι.
-Δε σας σταμάτησε αυτό το γεγονός. Εννοώ πως δε σας αποκαρδίωσε που δεν είχατε εκδώσει μέχρι πέρσι?
-Όχι, ποτέ δε μου κακοφάνηκε.
-Πως αισθάνεστε που το βιβλίο σας έχει τόσο μεγάλη επιτυχία?
-Έκπληκτος
-(γέλια)
-(απορημένο χαμόγελο)
-Μάλιστα. Πείτε μου, γιατί γράφετε?
-Εεε…
-Αυτό είναι κάτι που το ρωτώ σε όλους τους συγγραφείς. Μια δύσκολη ερώτηση
-Γράφω για να μην ξεχνάω.
-Καταπληκτικό, καταπληκτικό… πολύ βαθιά φιλοσοφία αυτή
-Ναι, ε? Ξεχνάω εύκολα. Πρέπει να τα γράφω. Γι’ αυτό…
-και… μιλήστε μας, αν θέλετε, για το βιβλίο
-Βεβαίως. Πρόκειται για την συλλογή από τις λίστες του σουπερ-μάρκετ που είχα συμπληρώσει τα τελευταία χρόνια. Γάλα, τυρί, ζαμπόν, σαλάμι αέρος, κωλόχαρτα, μακαρόνια, σάλτσες…
-…!
-χαρτοπετσέτες, απορρυπαντικά πλυντηρίου, απορρυπαντικά για το χέρι, εκείνο το άλλο για το… να είδατε… πάλι ξεχνάω… για αυτό ακριβώς έπρεπε να τα σημειώνω. Αυτό, το.. για… κάτω
-κάτω?
-στο πάτωμα
-στο πάτωμα?
-που κάνεις… που βάζεις αυτό για να γυαλίζει
-παρκέ?
-Ναι! Αυτό! Είδατε? Καταλαβαίνετε? Σας είπα, γράφω γιατί ξεχνάω.
-…και αυτό… το… πως τελικά το εκδώσατε?
-Τυχαία. Είχα πάει στο σουπερ-μάρκετ (γέλια) και είχα μαζί μου όλες τις λίστες μου, καμιά 200ρια σελίδες. Ήμουν λοιπόν στα τυριά.
-…στα τυριά… (αποσβολωμένος)
-…ναι. (χαμόγελο)… εεε, τι έλεγα?
-Ήσασταν στα τυριά!!
-Ναι! Πράγματι, στα τυριά και από πίσω μου περίμενε και ένας κύριος να πάρει τυρί. Δε θυμάμαι τι τυρί.
-Δεν έχει και τόση σημασία μάλλον
-Ναι, δεν θυμάμαι καν αν το ξέχασα ή αν δεν το έμαθα ποτέ αυτό (πέφτει σε βαθιά σκέψη)
-Συνεχίστε σας παρακαλώ.
-Ο κύριος αυτός δούλευε σε μία εκδοτική. Με πλησίασε λοιπόν γιατί θεώρησε ότι κρατούσα χειρόγραφο βιβλίου. Εγώ του έδειξα τις σελίδες και αυτός τις κοίταξε για λίγη ώρα και μου έδωσε το τηλέφωνο του.
-Τις λίστες?
-Ε, μα για τι μιλάμε τόση ώρα? Η εκδοτική είχε σχέδια να προωθήσει τα βιβλία της στα ράφια των σούπερ-μάρκετ. Δεν υπήρχε λοιπόν ιδανικότερο βιβλίο για τον καταναλωτή από ένα βιβλίο γεμάτο με λίστες. Ο κόσμος δε θα χρειαστεί να γράψει λίστες, είναι ήδη γραμμένες. Δε θα χρειαστεί να θυμηθεί κάτι. Ακόμα και να έχει ξεχάσει τη λίστα του την ίδια, θα μπορεί να αγοράσει «τη λίστα του σουπερ-μάρκετ» από το ίδιο το σουπερ-μάρκετ!
-…
-το μόνο που χρειάζεστε είναι να θυμάστε που είναι το σούπερ-μάρκετ! Το γράφει και το εξώφυλλο!
-…(χαμόγελο απόγνωσης)
-…(ηλίθιο χαμόγελο)
-Γκουχ! Γκουχ! Σας ευχαριστούμε που ήρθατε στην εκπομπή μας!
Εμείς αγαπητοί τηλεθεατές θα κάνουμε ένα μικρό διάλλειμα για διαφημίσεις και επιστρέφουμε με τον συγγραφέα του ιστορικού μυθιστορήματος «Το μυστικό κάρο του Αρχιδούκα και η χορεύτρια που έκλεψε την πατάτα»

Off camera

Δημοσιογράφος: Που είναι ο αρχισυντάκτης αυτής της εκπομπήηηηηης??? (έξαλλος ψάχνει στα πλατό)

Αρχισυντάκτης: Δεν πάω πουθενά, του έχω πει χιλιάδες φορές, πρώτα να τα διαβάζει και μετά να τα παρουσιάζει. Το βλήμα!

Άσκηση Δεύτερη – Συνέντευξη με ένα πρότυπο

-Σκέφτεστε το Θάνατο?
-Όχι! Αυτός? (με ανήσυχο ύφος)
-Δηλαδή σας φοβίζει…
-Όχι, δε μπορώ να πω ακριβώς πως με φοβίζει…
-Αλήθεια?
-Ναι. Δε ξέρω γιατί, αλλά έχω την αίσθηση πως είναι το τελευταίο πράγμα που θα μου συμβεί...
-Τι σας φοβίζει στ’ αλήθεια?
-…η διάρκεια αυτής της συνέντευξης…
-Ω, είστε πολύ πνευματώδης, είναι γνωστό, αλλά το κοινό θέλει να μάθει...
-Τις φοβίες μου?
-Είστε διάσημος, είστε πρότυπο!
-Να, κάτι τέτοια είναι που με φοβίζουν.
-Α! μα είστε εξαίρετος, εξαίρετος (γελώντας τεχνητά)
-Αλήθεια?
-Μα βέβαια! Είναι προφανές.
-…και καραφλός είμαι, αλλά δε λέτε «Είστε καραφλός, είστε καραφλός», που είναι και προφανέστερο!
-Σταματήστε! Δεν αντέχω άλλο.
-Ομολογώ πως είναι αμοιβαίο…

Άσκηση Πρώτη - Ο Ψυχαναλυτής

-Καθίστε
-Ευχαριστώ
-Την τελευταία φορά, απ' ότι βλέπω, είχαμε μείνει στο σημείο όπου πήρατε τα βουνά
-Μάλιστα
-Και γιατί δεν τα επιστρέψατε πίσω?
-Δε θυμόμουν από που ακριβώς τα είχα πάρει
-Ήρθατε εδώ λοιπόν γιατί έχετε πρόβλημα μνήμης?
-Ήρθα εδώ γιατί ο κόσμος είναι παράλογος
-Λυπάμαι, δε μπορώ να το αλλάξω αυτό
-Τότε μήπως γίνεται να αλλάξετε εμένα?
-Φυσικά!
-Αλήθεια, μπορείτε?
-Όχι, δεν μπορώ… αυτό ήταν ένα επαγγελματικό ψέμα. Κάτι έχω πάθει σήμερα, από το πρωί, δεν αισθάνομαι καλά, με κατακλύζουν κύματα ειλικρίνειας.
-Ξαπλώστε
-Όχι, δεν είναι σωστό, είμαι ο γιατρός σας
-Μα τι λέτε τώρα…
-Καλά, κάντε πιο πέρα τότε
-Ναι, βεβαίως
-…
-…
-…ε…
-γιατρέ, θέλετε κάτι?
-…εεμμμ…
-μιλήστε ελεύθερα
-ξέρω πως δεν συνηθίζεται…αλλά μήπως μπορείτε να με κρατήσετε αγκαλιά?
-... ε… εντάξει…
-…ευχαριστώ
-…
-…
-Να σας ρωτήσω κάτι… αυτή την ώρα θα μου τη χρεώσετε?
-Φοβάμαι, πως ναι…
-…