Έλεγα στον Νένε - τι τον ταλαιπωρώ κι αυτον? - οτι αποφάσισα να αλλάξω επάγγελμα και να γίνω αεροσυνοδός, για να έχω τα προνόμια των free πτήσεων. Αυτός μου απάντησε οτι θα έλεγα τη? κόφη? τη? κόφη? τη? κόφη? τη? κόφη? εις το infinity.
Μέσα σε ένα πλαστικό πουλμαν με φτερά, να κάνω την παντομίμα της καταστροφής. Ladies and gentlemen, may I have your attention πληηηηζ. We are going to demonstrate the safety instructions in case of emergency landing, παναγιά μου.
Εγώ με ταγιέρ, γοβα και μαντήλι στο λαιμό να κουνάω τα χέρια μου, πέρα δώθε και να μπατσίζω την business class. Ταυτόχρονα να σκεφτομαι απο μέσα μου, πόσο γελοίο ήταν εκεινο το τραγούδι που χορεύαμε μικροι, τα παπάκια στο νερό κανουν μπάνιο δροσερό, και να αρπάζω τη μάσκα οξυγόνου, να τεντώνω το λάστιχο, μπόοοοιιινγκ, μπόιιιινγκ! Υστερα με απλωτές κινήσεις να δείχνω προς τα πού είναι οι νεροτσουλήθρες του αεροπλάνου.
Και τώρα, κυρίες και κύριοι, μαντάμζ ε μενσιεεζ, δέστε τις ζώνες σας και κατεβάστε αυτα τα
τρια τραγουδάκια που θα σας πετάξουν με προορισμό την άνοιξη...
Τη? κόφη? Τη? κόφη? Τη? κόφη? Τη? κόφη? Τη? κόφη?
Μόλις φτάνουμε, θα στέκομαι στην πόρτα και θα κάνω με αγριώδες ύφος, θενκ γιου, ευχαριστουμε, φιλ ντανκε, αριβερντέρτσι, μπάη-μπάη, τα-ντάα! αστα λουέγο μίστερ όμορφε κι ωρεβουάρ. Μετά θα τρέχω στις τουαλέτες του αεροδρομίου, θα ντύνομαι Ζορρό και θα εξαφανίζομαι στο ηλιοβασίλεμα με την αγάπη μου...