Η λίστα του μήνα που πέρασε

Να μην ξεχάσω, όχι μόνο τα πράγματα που θέλω να κάνω, αλλά και αυτά που γίνανε.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μόνο τα δημοσιεύσιμα



Πράγματα που έμαθα:

Τη θερμοδυναμική ισχύ των λέξεων
(γραπτώς και προφορικώς)

Πότε πρέπει να γράφω «ότι» και πότε «ό,τι»
(με καθυστέρηση 25 χρόνια)

Ότι φελέκι σημαίνει "τύχη", από το τούρκικο φελέκ.
(γαμώτοφελέκιμουγαμώ... αξιότιμε κύριε Panikoval)


Πράγματα που είπα και άλλαξαν το ρου της Ιστορίας:

-Τρομερό, ρε συ! Θα κάνεις φρηλαντζιά με καλόγριες!?!!
(στη καινούργια συνεργάτη της αδελφής Κεχαριτωμένης)

-Τα ρέστα ήταν σωστά! Τα είδα εγώ!
(Σε ψυχωτικό που ήταν έτοιμος να πιάσει από το λαιμό την ταμία στα Goody’s)

-Ναι! Έχω καλό μάτι. Συγκεκριμένα νομίζω ότι είναι το δεξί, γιατί το αριστερό έχει αστιγματισμό…
(Σε πρώτη συνάντηση με υποψήφιο επαγγελματικό συνεργάτη)

-Δε μπορείς να φανταστείς πόσο με συγκινεί που γνωρίζω έναν άνθρωπο που είχε γαϊδούρι!
(αλήθεια, με συγκινεί!)

-to gelio xarizei xronia... tha prepei na me evgnomoneis
twra tha prepei na fainesai to ligotero 62 xronwn
(επιχείρημα υπερ του γέλιου)


Πράγματα που μου είπαν/έγραψαν:

Ai sto kalo, kaulosame meshmeriatika!
(από φίλη με κληρονομικό χάρισμα)

Osa de ftanei h alepou, ta ftanei h alepouda
(γαμώτο! Είναι τόσο καλό! Θα έπρεπε να το είχα σκεφτεί εγώ!)

8a pas thn pemth sto nhpiagwgeio? kindyneueis na meineis apo apousies...
(από ένα φίλο που καταλαβαίνει την πραγματική μου ηλικία)

eisai megalo katharma!!
(είμαι…)

alepouda psila tin oura!!
(εδώ καλά είναι?)


Διάλογοι:

-Eisai sta alhtheia kapnodoxokatharistis?
-De kserw… eisai sta alitheia o Karim Abdul Jabar?
(από ερώτηση που δέχθηκα στο myspace)

-eee, esy den trwgesai me tipota!!!
-den trwgomai, giayto lew na ftiaksw makaronia gia simera
(συνεννόηση για δείπνο)

-Διαστρεβλώνεις αυτά που είπα
-Το κάνω και αυτό. Το χρειάζεται και αυτό ο άνθρωπος. Μα στ’ αλήθεια δε σου αρέσει το ψέμα?
-Προτιμώ τα παραμύθια
-Ερασιτέχνη!
-...
(εσωτερικός διάλογος μεταξύ της ρομαντικής και της κυνικής πλευράς μου)


-sou 'xw ena kalo:
otan ta zwntana tis oikogeneias twn katsikiwn kai twn gidoprovatwn exoun "oistro" ksereis pws to lene oi kritikoi???
h aiga "thymizei"!!!
-ma kala! pws tous irthe na to poune oti "thymizei"?
Des ekei! H aiga thymizei sto kriari oti prepei na tin pidiksei
(prin perasei h anaparagwgiki periodos) Sifalie mou!!! (?)
(απόσπασμα από μάθημα "ξένων" γλωσσών)

-...και μετά πήγαμε στο σπίτι και... συνευρεθήκαμε...
-Συνευρεθήκατε? Εμένα να ξέρεις αυτό δε μου ακούγεται σαν καλό σεξ...
(φίλη μου μεταφέρει τα νέα του σ/κ)



Τα σοφότερα αποφθέγματα (μου)

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες, αλεπούδες και Βησιγότθους…

Ξέρω ότι η ζωή είναι σκατά! Αλλά από την άλλη ξέρω πως δεν υπάρχει καλύτερο λίπασμα από τα σκατά.

Η ζωή έχει πλάκα. Είναι σα να κάνεις jacuzzi μέσα σε σαμπάνια Crystal μαζί με ηλεκτροφόρα χέλια…

Έχω πάντα άδικο! Απλά καμιά φορά αργεί να αποδειχθεί...

Άμα δεν υπήρχαν άνθρωποι να χοροπηδάνε και να θέλουν να κάνουν πράγματα, αυτός ο πλανήτης θα είχε χάσει τη φορά του και θα είχε σταματήσει να γυρνάει!!

Τη χαρά πρέπει να τη χαρίζεις, ή να τη μοιράζεσαι. Οτιδήποτε άλλο μάλλον θα σημαίνει ότι χαίρεσαι εις βάρος κάποιου άλλου…

Ναι, δεν ήταν τρομερό? Αφού κι εγώ, μόλις τώρα μου ζήτησα αυτόγραφο!

Το πρώτο! συλλεκτική έκδοση

Φιπιάς, αυτός ο άγνωστος!

Τι συμβαίνει όταν ο κυρ-Τάσος ο φαναρτζής, ο λογιστής του, ένας πελάτης με δίλλημα, οι γιαπωνέζοι, ένας μακαρίτης, ένας πακιστανός, ένας ακόμη πακιστανός, ένα πλεηστέησον για το παιδί και ο διευθυντής της εφορίας μπλέκουν με αυτόν τον άγνωστο... τον φιπιά

Διαβάστε το απολαυστικό κείμενο του "Χασοδίκη"

Αυτό το γράφω για μένα

φωτo: αλεπουδα

Πριν λίγες μέρες με είπαν ενθουσιώδη και αισιόδοξη, και ακούστηκε στα αυτιά μου σχεδόν σαν κατηγορία. Σα να μου λέγαν «εσύ είσαι έτσι και καθάρισες, ενώ εμείς...»
Μα! Μα η αισιοδοξία δεν είναι χαρακτηριστικό μου! Δεν έπεσα στο καζάνι της αισιοδοξίας όταν ήμουν μικρή. Σε ένα καζάνι έπεσα, είναι η αλήθεια, μα ήταν άδειο και χτύπησα άσχημα το κεφάλι μου. Απο τότε μπορώ και βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Μα αυτό είναι ευχή και κατάρα. Κυρίως κατάρα γιατί καταλαβαίνω πράγματα που δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι και οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν εμένα.
Η αισιοδοξία μου είναι ένα λουλούδι που έχω σε μια γλάστρα. Κι είναι τόσο ευαίσθητο το άτιμο. Με νύχια και με δόντια το κρατάω ζωντανό. Λίγη πραγματικότητα να φυσήξει και γέρνει έτοιμο να ξεριζωθεί. Τρέχω αμέσως να το στηρίξω. Λίγη αρνητικότητα να βρέξει και μαραίνεται. Μου ‘χει σπάσει τα νεύρα σας λέω. Και όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι στα χέρια μου μπορεί να μαραθεί μέχρι και κάκτος. Είναι τόσο δύσκολο το παλιολούλουδο αλλά όταν μου χαρίζει το άρωμα του, αλλάζουν τα χρώματα γύρω μου και ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά.

Δεν είμαι ούφο, δεν είμαι ηλίθια! Ξέρω ότι η ζωή είναι σκατά! Αλλά από την άλλη ξέρω πως δεν υπάρχει καλύτερο λίπασμα από τα σκατά.

Θεωρίες, θεωρίες! Λόγια! Σκέτα λόγια και τι ωραία που ξέρεις να τα λες...

Ωραία! Τώρα μου κάνει αντίλογο και ο εαυτός μου. Σκάσε κι άκου.

«Η ζωή είναι σκατά»
Δύο πράγματα μπορείς να κάνεις γι αυτό.

Κλασσική στάση
Κάθεσαι πάνω τους και στραβομουτσουνιάζεις γιατί σου μυρίζουνε. Στη συνέχεια γίνεσαι μίζερος και όλοι σου φταίνε (ΠΑΝΤΑ φταίνε οι άλλοι. Αυτό είναι κάτι που ισχύει παγκοσμίως. Όποιον να ρωτήσεις το ίδιο θα σου πει.)

Εναλλακτική στάση
Σηκώνεσαι, παίρνεις ένα υγρό χαρτομαντηλάκι, καθαρίζεσαι και αρχίζεις να σκέφτεσαι τι σκατά θα κάνεις με αυτά τα σκατά!

Για μένα, που εύκολα λέω τα λόγια τα μεγάλα, ποτέ δεν φταίνε οι άλλοι. Όχι ότι δεν το προσπαθούν αλλα είναι που τελικά δε χρειάζεται! Τα καταφέρνουμε καλύτερα μόνοι μας.
Το να τα βάλεις με τους άλλους είναι το πιο εύκολο. Κάθεσαι αραχτός με το φραπέ και αρχίζεις! Το εθνικό μας σπορ η γκρίνια. Εκεί να δείτε την αληθινή super league. Όχι ποδόσφαιρο και αηδίες. Αληθινός πρωταθλητισμός.

Μπλα-μπλα-μπλα! Θα μας πεις πολλά ακόμα?

Δεν τελείωσα. Μαζί μου τα’χω. Με μένα τα βάζω. Τρώω το ξύλο της αρκούδας από τον εαυτό μου. Ματώνω, γονατίζω, χάνω. Σχεδόν πάντα χάνω.

Άρχισε το μελόδραμα πάλι

Το έχω κι αυτό. Εμένα που με βλέπεις, κυνικέ μου εαυτέ, μπορώ να κάνω τον Λαρς φον Τριερ να κλάψει σα μωρό. Εκεί να δεις μελόδραμα. Θα σε κάνω να δεις το Dogville και να σου φανεί σαν μιούζικαλ με τον Φρεντ Αστερ.

Δεν ξαναμιλάω, να δούμε που θα το καταλήξεις

Τα πάντα έχουν σχέση με τον τρόπο που τα βλέπεις. Όταν βλέπω τα πάντα γύρω μου στραβά, γυρνάω το κεφάλι μου μέχρι να τα δω ίσια. Η ζωή είναι σαν τη φωτογραφία, χρειάζεται και το φως και τη σκιά. Χωρίς αυτά δεν σχηματίζεται τίποτα.

Άρχισες πάλι τις φιλοσοφίες!

Είπες ότι δε θα ξαναμιλήσεις

Σου είπα ψέματα!

Τέτοια κάνεις και με βάζεις να τα βάζω με το εαυτό μου. Πως μπορείς να λες ψέματα στον εαυτό σου?

Πολύ απλά! Είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Θες να το ξανακάνω?

Δε χρειάζεται, το κατάλαβα

Ο κόσμος χρειάζεται το ψέμα. Δεν την αντέχει την αλήθεια. Εγώ είμαι η σκιά στη φωτογραφία σου

Διαστρεβλώνεις αυτά που είπα.

Το κάνω και αυτό. Το χρειάζεται και αυτό ο άνθρωπος. Μα στ’αλήθεια δε σου αρέσει το ψέμα?

Προτιμώ τα παραμύθια

Ερασιτέχνη!

...

Μπα! Τα κατάφερα. Δεν έχεις κάτι να μου απαντήσεις? Θυμάσαι τη μέρα που σου έκρυψα το χιούμορ?

Τρομακτικό! Ήταν τρομακτικό. Ήθελα να ουρλιάξω, να σκοτώσω κόσμο

Αχ, ναι, ήταν τόσο ωραία εκείνη η μέρα. Αλλά τελικά μου την έκανες...

Κατάλαβα ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από εκείνα με κάναν να θέλω να ουρλιάξω.

Τα ωραία δεν κρατάνε...

Αυτό είναι αλήθεια

Ωχ, όχι! Τώρα θα πεις την ιστορία με το τρένο, το ξέρω, το νιώθω...

Μου ΄χεις σπάσει τα νεύρα. Άσε με! Δε λέω τίποτα...

Βλέπετε με τι έχω να κάνω και νομίζει από πάνω ότι είναι και η αισιόδοξη πλευρά μου...

Σκατά!

Στα λόγια μου έρχεσαι...

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ζεις;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Ματς-μουτς!

Σου γράφω πάλι
αν και εχω θυμώσει μαζί σου, γιατί εσύ δε μου γράφεις ποτέ!
Γιατί γαμώτο? Γιατί εσύ δε μου μιλάς ποτέ!?
Εγώ στα λέω όλα και εσύ τίποτα!
Ούτε πως πέρασες τη μέρα σου, ούτε τις πιο απόκρυφες σκέψεις σου
Ξέρεις, όλα αυτά τα βαρετά που ύστερα ούτε κι οι ίδιοι δε διαβάζουμε…

Μπορεί να φταίει κι αυτό…
Ίσως να ήταν όλα αυτά τόσο βαρετά που τελικά σε σκότωσα!
Αγαπημένο ημερολόγιο, πες μου, σε σκότωσα.???

…

Τι άνθρωπος είμαι!!! Θέε μου! Σκότωσα το αγαπημένο μου ημερολόγιο.
Το ένα και μοναδικό. Γιατί άλλο δεν έχω. Δεν υπάρχει για μένα άλλο, λιγότερο αγαπημένο, σχετικά αγαπημένο ή αντιπαθητικό ημερολόγιο. Μόνο εσύ!

Περιμένω νέα σου!

Σε φιλώ σταυρωτά στο σκληρό εξώφυλλο σου,
Ελπίζω να είσαι καλά…

Με πολύ αγάπη,
το θλιμμένο ζουμπούλι

πως να κρυφτείς απ'τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα...

Ρωτήσανε τα μικρά παιδιά του δημοτικού "τι είναι η αγάπη"
και να οι απαντήσεις που δώσανε...



θα συμφωνήσω με τη Χριστίνα, 6 ετών

Beirut - μουσική για ένα μαγικό πάρτυ

Για μένα οι λέξεις είναι εικόνες και οι εικόνες κρύβουν λέξεις. Η μουσική όμως μπορεί να κρύβει τη μαγεία και τα χρώματα χιλιάδων εικόνων και χιλιάδων λέξεων. Τίποτα όμως δεν υπάρχει αν δε θες να το δεις.
Το καινούργιο άλμπουμ των Beirut είναι σα να βυθίζεσαι σιγά-σιγά σε ένα παραμύθι.
Δεν έχει νόημα να μιλήσω για τα τραγούδια. Το καλύτερο θα ήταν να μιλήσω για τις εικόνες που μου ξυπνάει αυτή η μουσική

Στη μέση του πουθενά το αυτοκίνητο σου σταμάτησε. Υπνωτισμένος το παρατάς και ακολουθείς του ήχους που σου φέρνει ο αέρας. Κατεβαίνεις προς το δάσος και ο ουρανός γίνεται σκούρος μπλε. Σα ν’ άλλαξε μόνο και μόνο για να φανούν τα αστέρια πιο καθαρά πάνω του. Κατηφορίζεις ανάμεσα σε ψηλά δέντρα και στην άκρη βλέπεις πολύχρωμα λαμπιόνια, το ποτάμι και τους μουσικούς. Άνθρωποι από παντού είναι μαζεμένοι εκεί. Σε χαιρετάνε σα να είσαι φίλος παιδικός, σα να τους ξέρεις από παλιά. Έτσι νιώθεις γιατί βρήκες ανθρώπους που σου χαμογελούν αληθινά. Μικρά παιδιά παίζουν και γλεντζέδες μουσικοί χορεύουν αγκαλιά με τα χάλκινα πνευστά τους. Μπαίνεις σε μια πολύχρωμη σκηνή και η μάντισσα σου λέει τι θα κάνεις στη ζωή σου. Πριν βγεις σου κλείνει το μάτι και τα ξεχνάς όλα. Πήγες εκεί γιατί θες να μαθαίνεις τα πάντα. Αν μάθεις όμως τα πάντα δεν έχει νόημα να ζεις. Δεν έχει νόημα να ζεις και μόνο να περιμένεις χωρίς να ελπίζεις.
Τα παιδιά σε πιάνουν από το χέρι και τρέχετε να παίξετε κρυφτό στο δάσος. Τα δέντρα είναι ζωντανά και ανασαίνουν. Στις φυλλωσιές κρύβονται δράκοι και τα φυλάνε πάντα αυτοί. Μέσα από την κρυψώνα σου σε βρίσκει και σ’ αρπάζει κάποιος. Πριν προλάβεις να φοβηθείς ερωτεύεσαι και χάνεσαι πάλι μες στο δάσος. Κατηφορίζετε πάλι για το ποτάμι. Λύνετε μια σχεδία και σας παίρνει η νύχτα μέσα στο ρεύμα της. Ο ουρανός με τα αστέρια γλυστράει ανάμεσα στα κλαδιά και η νύχτα κυλάει μες τα φιλιά.

Ο ήλιος θα ανέβει πάλι και θα’ναι μόνος του στον ουρανό. Το πάρτυ θα έχει τελειώσει και όλα θα έχουν εξαφανιστεί σα να μην υπήρξαν ποτέ.

Αν βάλεις πάλι να παίξει το ίδιο cd θα είναι σα να’ χεις την πρώτη νύχτα και το πρώτο φιλί?

Ό,τι θέλεις από μένα... Θέλεις να σου χαρίσω το φεγγάρι;

Κάπου εκεί στη μακρινή Ρωσία, κάποιοι αποφάσισαν ότι κάθε ρομαντικός άνθρωπος μπορεί να έχει το δικό του φεγγάρι. Τέρμα τα μεγάλα λόγια.
Τώρα μπορείς, πραγματικά, να χαρίσεις το φεγγάρι στην αγάπη σου!
Αμα θες βέβαια, μπορείς να το κρατήσεις για σένα και να γλυτώσεις τις μετακινήσεις, αν τα πράγματα δεν έχουν ευτυχές τέλος...

-Έλα να πάρεις τα πράγματα σου, όταν λείπω. Σου έχω σε μία άκρη, το κράνος, τις πετσέτες με τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη, την οδοντόβουρτσα που χάλασε, σαράντα τάπερ της μάνας σου και το φεγγάρι που μου πιάνει όλο το σαλόνι!!!
Αμα δεν έρθεις μέχρι αύριο κακομοίρη μου, θα το πετάξω από το μπαλκόνι, για να 'βρει κάποιον που κρυώνει. Α! και τώρα που το θυμήθηκα... να πάρεις και τα cd που μάζευες από το Δίφωνο.








ινφο:
Προσπαθώντας να βγάλω άκρη από το ρώσσικο site, κατάλαβα ότι δεν έχει βγει στην παραγωγή. Πρόκειται μάλλον για κάποιο μάστερ με χορηγία, του Leonid Tishkov και Boris Bendikov σε κάποιο τμήμα design του πανεπιστημίου. Ως τώρα παρουσιάζεται σαν έκθεμα και με διαφορετικό concept σε διάφορες εκθέσεις.

Βέβαια, μπορεί να κάνω λάθος γιατί δεν την κατέχω τη γλώσσα
(Τα ρώσσικα ήταν προαιρετικά στον πλανήτη μου και προτίμησα να πάρω το μάθημα εντατικής ονειροπόλησης για προχωρημένους)

Αν θέλετε να δείτε κι άλλες εικόνες ή διαβάζετε ρώσσικα, θα βρείτε την παρουσίαση του πρότζεκτ εδώ.


Ευχαριστώ...
τη Λυδία που μου έστειλε αυτό το λινκ και τώρα...
θέλω κι εγώ το προσωπικό μου φεγγάρι!!!

Πρόταση:
...Γιάννη! θέλεις να συνεργαστούμε και να φτιάξουμε δυό-τρία φεγγάρια??
σοβαρολογώ!

Όταν θύμωσε ο Μορφέας

Ένα μικρό, μικρό παραμύθι

Θύμωσε ο Μορφέας,
σαν έμαθε πως κείνο το παιδί
τον είπε κλέφτη ονείρων, κλέφτη της νύχτας και μεγάλο χασομέρη.
Του θύμωσε τόσο πολύ που του 'κανε χουνέρι.

Έτσι κάθε που η νύχτα πέφτει,
περνάει από το παράθυρο
και αντί για ύπνο
του πετάει ένα τσουβάλι σκέψεις.

Τι να τις κάνω τόσες σκέψεις, τώρα που απεργούν οι λέξεις,
είπε στη Μούσα το τρελό παιδί.
Γέλασε αυτή, όπως γελάν οι φίλοι.
Έσκυψε πάνω του και του ‘μαθε πως λύνονται τα μάγια.

Έτσι σαν βγήκε πάλι το φεγγάρι,
πήγε κι άνοιξε διάπλατα τα παράθυρα στη νύχτα...
Βγήκε και φώναξε ο πρίγκιπας-παιδί

Το βασίλειο μου για ένα φιλί!

και τ’άστρα αναβόσβησαν
σα να ‘κλειναν το μάτι



Text, photo & illustration by alepouda