Flockerdeflockerdefloc

 

 

 

Als fan van snelle projectjes kon het ook niet uitblijven dat ik mij eens op het flocken zou smijten. Ik zag al heel veel leuke projectjes in blogland passeren, vaak volledig zelf ontworpen en jaloersmakend mooi afgewerkt. Maar aangezien mijn tijd al even kort is als mijn geduld gooide ik het over een andere boeg, Ge zijt praktisch ingesteld of ge zijt het niet eh :-). Ik vond op de site van de kleine viking voorgesneden leuke flockfiguurtjes, kocht basic pennezakskes bij den dreamland en hop, letterlijk 5 minuten later had ik 5 gepersonaliseerde pennenzakjes. Hoe cool is dat ;-) En dat mijn kinderen eigenlijk helemaal geen pennenzakken nodig hadden gaan we eens geheel terzijde laten se. Mijn cadeautjesschuif is anders wel weer mooi gevuld :-)

Mama van vijf nog eens achter het stikmachien :-)

Het is er eindelijk nog eens van gekomen....mama van vijf achter haar stikmachien :-). En de eer gaat naar 'La maison Victor' een tijdschrift dat ik jullie waarschijnlijk niet meer moet voorstellen.(en het coolste naaitijdschrift ever!)  Maar bij het zien van die geweldige jumpsuit en misschien nog belangrijker...het vinden van een mooi stofke had ik zo goed als onmiddellijk mijn gsm vast om mijn zus op te bellen voor een naaidate. En aangezien zij er al lang eentje genaaid had voor haar dochter (en dus al geknipte patronen had liggen :-)) en dankzij haar engelengeduld en overlockmachien heeft ons Kato (en daarna de rest van de serie) een nieuwe jumpsuit! Olé enne....nog eens een dikke merci lieve zus.

Aaibaar fotomateriaal

Ik sta er niet direct voor bekend de grootste dierenvriend te zijn. Niet omdat ik iets tegen dieren zou hebben, verre van, ik krijg al kippenvel als ik een dikke bromvlieg moet doodslaan. Maar laten we gewoon stellen dat mijn zorgbehoeften ondertussen ruimschoots ingelost zijn met het grootbrengen van mijn eigen kroost :-). Mijn agenda en aandacht zijn nu al compleet overboekt dat ik dus niet meteen zit te wachten op extra monden die ik moet voeden laat staan om terug met zindelijkheidstrainingen te moeten beginnen. Neen dank je...maar op een ander vind ik dat des te schattiger. Zo'n ieniemieniepienie kleine donzige eendenkuikentjes...daar gaat mijn hart toch een beetje van smelten en mijn fototoestel van klikken, luid kikken. Zodat ik de piepstemmetjes van mijn kids niet hoor die stroperig zoet vragen oh mama...wij zouden ook zo graag zo'n eendjes willen hebben thuis :-)