Seneca, De Vita Beata
John W. Basore, Ed.

17. Si quis itaque ex istis, qui philosophiam conlatrant, quod solent dixerit : " Quare ergo tu fortius loqueris quam vivis ? Quare et superiori verba summittis et pecuniam necessarium tibi instrumentum existimas et damno moveris et lacrimas audita coniugis aut amici morte demittis et respicis famam et malignis sermonibus tangeris ? [2] Quare cultius rus tibi est quam naturalis usus desiderat ? Cur non ad praescriptum tuum cenas ? Cur tibi nitidior supellex est ? Cur apud te vinum aetate tua vetustius bibitur ? Cur aviarium¹ disponitur ? Cur arbores nihil praeter umbram daturae conseruntur ? Quare uxor tua locupletis domus censum auribus gerit ? Quare paedagogium pretiosa veste succingitur ? Quare ars est apud te ministrare nec temere et ut libet conlocatur argentum sed perite servitur² et est aliquis scindendi obsonii magister ? " Adice, si vis : " Cur trans mare possides ? Cur plura quam nosti ? Turpiter³ aut tam neglegens es, ut non noveris pauculos servos, aut tam luxuriosus, ut plures habeas quam quorum notitiae memoria sufficiat ! " [3] Adiuvabo postmodo convicia et plura mihi quam putas obiciam, nunc hoc respondeo tibi : " Non sum sapiens et, ut malivolentiam tuam pascam, nec ero. Exige itaque a me, non ut optimis par sim, [p. 144] sed ut malis melior. Hoc mihi satis est, cotidie aliquid ex vitiis meis demere et errores meos ob- iurgare. [4] Non perveni ad sanitatem, ne perveniam quidem ; delenimenta magis quam remedia podagrae meae compono, contentus, si rarius accedit et si minus verminatur; vestris quidem pedibus comparatus, debilis⁴ cursor sum." Haec non pro me loquor—ego enim in alto vitiorum omnium sum—, sed pro illo, cui aliquid acti est.