Εὐριπίδης
χαῖρ᾽ ὦ φίλη παῖ: τὸν δὲ πατέρα Κηφέα
ὅς σ᾽ ἐξέθηκεν ἀπολέσειαν οἱ θεοί.
Μνησίλοχος
σὺ δ᾽ εἶ τίς ἥτις τοὐμὸν ᾤκτιρας πάθος;
Εὐριπίδης
Ἠχὼ λόγων ἀντῳδὸς ἐπικοκκάστρια,
1060ἥπερ πέρυσιν ἐν τῷδε ταὐτῷ χωρίῳ
Εὐριπίδῃ καὐτὴ ξυνηγωνιζόμην.
ἀλλ᾽ ὦ τέκνον σὲ μὲν τὸ σαυτῆς χρὴ ποιεῖν,
κλάειν ἐλεινῶς.
Μνησίλοχος
σὲ δ᾽ ἐπικλάειν ὕστερον.
Εὐριπίδης
ἐμοὶ μελήσει ταῦτά γ᾽. ἀλλ᾽ ἄρχου λόγων.
Μνησίλοχος
1065ὦ νὺξ ἱερὰ
ὡς μακρὸν ἵππευμα διώκεις
ἀστεροειδέα νῶτα διφρεύουσ᾽
αἰθέρος ἱερᾶς
τοῦ σεμνοτάτου δι᾽ Ὀλύμπου;
Μνησίλοχος
1070τί ποτ᾽ Ἀνδρομέδα περίαλλα κακῶν
μέρος ἐξέλαχον—
Μνησίλοχος
ἀπολεῖς μ᾽ ὦ γραῦ στωμυλλομένη.
Μνησίλοχος
1075νὴ Δί᾽ ὀχληρά γ᾽ εἰσήρρηκας
λίαν.
Μνησίλοχος
ὦγάθ᾽ ἔασόν με μονῳδῆσαι,
καὶ χαριεῖ μοι. παῦσαι.
Μνησίλοχος
1080τί κακόν;
Μνησίλοχος
1090μὰ Δί᾽ ἀλλὰ γυνὴ πλησίον αὕτη.
Τοξότης
ποῦ στ᾽ η᾽ μιαρά; καὶ δὴ πεύγει.
ποῖ ποῖ πεύγεις;
Τοξότης
λάλο καὶ κατάρατο γύναικο.