Μνησίλοχος
ὦ Ζεῦ χελιδὼν ἆρά ποτε φανήσεται;
ἀπολεῖ μ᾽ ἀλοῶν ἅνθρωπος ἐξ ἑωθινοῦ.
οἷόν τε, πρὶν τὸν σπλῆνα κομιδῇ μ᾽ ἐκβαλεῖν,
παρὰ σοῦ πυφέσθαι ποῖ μ᾽ ἄγεις ωὖριπίδη;
Εὐριπίδης
5ἀλλ᾽ οὐκ ἀκούειν δεῖ σε πάνθ᾽ ὅσ᾽ αὐτίκα
ὄψει παρεστώς.
Μνησίλοχος
πῶς λέγεις; αὖθις φράσον.
οὐ δεῖ μ᾽ ἀκούειν;
Εὐριπίδης
οὐχ ἅ γ᾽ ἂν μέλλῃς ὁρᾶν.
Μνησίλοχος
οὐδ᾽ ἆρ᾽ ὁρᾶν δεῖ μ᾽;
Εὐριπίδης
οὐχ ἅ γ᾽ ἂν ἀκούειν δέῃ.
Μνησίλοχος
πῶς μοι παραινεῖς; δεξιῶς μέντοι λέγεις.
10οὐ φῂς σὺ χρῆναί μ᾽ οὔτ᾽ ἀκούειν οὔθ᾽ ὁρᾶν;
Εὐριπίδης
χωρὶς γὰρ αὐτοῖν ἑκατέρου 'στὶν ἡ φύσις.
Μνησίλοχος
τοῦ μήτ᾽ ἀκούειν μήθ᾽ ὁρᾶν;
Εὐριπίδης
οὕτω ταῦτα διεκρίθη τότε.
αἰθὴρ γὰρ ὅτε τὰ πρῶτα διεχωρίζετο
15καὶ ζᾦ᾽ ἐν αὑτῷ ξυνετέκνου κινούμενα,
ᾧ μὲν βλέπειν χρὴ πρῶτ᾽ ἐμηχανήσατο
ὀφθαλμὸν ἀντίμιμον ἡλίου τροχῷ,
ἀκοῇ δὲ χοάνην ὦτα διετετρήνατο.
Μνησίλοχος
διὰ τὴν χοάνην οὖν μήτ᾽ ἀκούω μήθ᾽ ὁρῶ;
20νὴ τὸν Δί᾽ ἥδομαί γε τουτὶ προσμαθών.
οἷόν γέ που 'στιν αἱ σοφαὶ ξυνουσίαι.
Εὐριπίδης
πόλλ᾽ ἂν μάθοις τοιαῦτα παρ᾽ ἐμοῦ.
Μνησίλοχος
πῶς ἂν οὖν
πρὸς τοῖς ἀγαθοῖς τούτοισιν ἐξεύροιμ᾽ ὅπως
ἔτι προσμάθοιμι χωλὸς εἶναι τὼ σκέλει;
Εὐριπίδης
25βάδιζε δευρὶ καὶ πρόσεχε τὸν νοῦν.
Εὐριπίδης
ὁρᾷς τὸ θύριον τοῦτο;
Μνησίλοχος
νὴ τὸν Ἡρακλέα
οἶμαί γε.
Μνησίλοχος
ἀκούω καὶ σιωπῶ τὸ θύριον;
Εὐριπίδης
ἐνταῦθ᾽ Ἀγάθων ὁ κλεινὸς οἰκῶν τυγχάνει
30ὁ τραγῳδοποιός.
Μνησίλοχος
ποῖος οὗτος Ἁγάθων;
Μνησίλοχος
μῶν ὁ μέλας ὁ καρτερός;
Εὐριπίδης
οὔκ, ἀλλ᾽ ἕτερός τις: οὐχ ἑόρακας πώποτε;
Μνησίλοχος
μὰ τὸν Δί᾽ οὔτοι γ᾽ ὥστε καί μέ γ᾽ εἰδέναι.
Εὐριπίδης
35καὶ μὴν βεβίνηκας σύ γ᾽, ἀλλ᾽ οὐκ οἶσθ᾽ ἴσως.
ἀλλ᾽ ἐκποδὼν πτήξωμεν, ὡς ἐξέρχεται
θεράπων τις αὐτοῦ πῦρ ἔχων καὶ μυρρίνας:
προθυσόμενος ἔοικε τῆς ποιήσεως.
Θεράπων
εὔφημος πᾶς ἔστω λαός,
40στόμα συγκλῄσας: ἐπιδημεῖ γὰρ
θίασος Μουσῶν ἔνδον μελάθρων
τῶν δεσποσύνων μελοποιῶν.
ἐχέτω δὲ πνοὰς νήνεμος αἰθήρ,
κῦμα δὲ πόντου μὴ κελαδείτω
45γλαυκόν:
Θεράπων
πτηνῶν τε γένη κατακοιμάσθω,
θηρῶν τ᾽ ἀγρίων πόδες ὑλοδρόμων
μὴ λυέσθων.
Θεράπων
μέλλει γὰρ ὁ καλλιεπὴς Ἀγάθων
50πρόμος ἡμέτερος—
