Fietsen en paardenmeisjes

In de jaren zeventig waren alle fietsen donkergroen, behalve de donkerbruine en de donkerblauwe. Heel overzichtelijk. Gekleurde fietsen met een iele bagagedrager ('achteropje') zag je wel een enkele keer, maar ik herinner mij dat ik dat typisch iets voor Duitsers vond, net als schooltassen die je op je rug draagt. En geloof me, 'typisch iets voor Duitsers' was in die jaren nog bepaald geen aanbeveling.

Zoals er nu mensen zijn - altijd vrouwen, maar dat zijn ook mensen- die gekleurde bloemenslingers om hun stuur vlechten, zo spaarden wij vroeger de gekleurde doppen van de melk- en yoghurtflessen. Die doppen vouwden we om de spaken van onze fiets zodat ze bij iedere omwenteling van het wiel verschoven. Ja, ja, cool in de jaren zeventig. Blits heette dat, geloof ik. Als je meer geluid wilde, vouwde je  een stukje karton dubbel en maakte dat met een wasknijper vast aan je spaak. Alsof je kwam aanzetten in een Datsun met een kapotte uitlaat. Bloemenslingers vonden we typisch iets voor mensen uit Hawaii. Dat was vermoedelijk wél een aanbeveling, maar veel te ver weg om lang bij stil te staan.

Ik herinner me dat ik altijd zeurde of het zadel hoger mocht. Vaak mocht dat wel. De hoogte van het zadel ging vooraf aan de groei. Met platte voeten op de grond, dat vonden we typisch iets voor overbezorgde moeders. Veiligheid, dat was rechts fietsen en goed uitkijken. Een fietshelm hadden we nog nooit gezien. Daar hadden we typisch geen referentiekader voor gehad.

Ik hou van kinderen die fietsen. Zonder helm en zonder voeten aan de grond. Kinderen die nooit hun hand uitsteken om richting aan te geven, maar toch weer heelhuids arriveren. Kinderen die alleen fietsen. Omdat ze het kunnen. Omdat ouders niet overal met hun snufferd bovenop hoeven te zitten.

Deze tas maakte ik voor Pleun, een vriendin van Lauren. Fietsen en paardenmeisjes, soms zijn de jaren zeventig nog dichtbij.

I made a bag voor Pleun, a friend of Lauren's. Is the horse loving girl a universal phenomenon? The bag is lined with oilcloth, so it's easy to carry muddy and wet things in it.

The scarlet pimpernel

Kent u het verhaal van de Scarlet Pimpernel? Ik las het op de middelbare school toen ik een tijdlang niets anders deed dan historische romans lezen. De essentie is me ontschoten. Niemand is wie die lijkt, zoiets. Wel een toepasselijke naam voor een tas die ik in opdracht van Sinterklaas maakte. 

Hij bestelde een tas van vilt voor Lauren, dus blauw. Ik maakte hem, dus folkore.  Hoeveel ik ook houd van eenvoud, van scandinavisch en japans design, ik kan het niet maken, noch bedenken.

De tas is natuurlijk zwaar geïnspireerd door deze. Van haar kan ik designsgewijs ook nog een hoop leren. Zij naaide de tas volledig met de hand. Ik liet de naaimachine het meeste werk doen, maar festoneerde de ronde hoeken op de bodem met de hand. De bevestiging van de hengsels is ingenieus en dan ook afgekeken bij Hetty. Dat ik het hengel door liet lopen in een sleutelhanger bedacht ik dan wel zelf. 

Sinterklaas asked me for a bag for Lauren. A blue one, of course. And since I made it, a folk one, of course. I made it by hand, looking closely at hers. She sew the bag by hand, I let my sewing machine did most of the work, but I blanketstitched the rounded edges by hand.

Bags for boys

Belofte maakt schuld. Voor zijn verjaardag beloofde ik Wisse een tas, maar al wat er kwam; geen tas. Soms zijn er van die projecten die als een molensteen om je nek hangen. Wisse's tas was er zo een. Toch is het leuk dat er jongens zijn die om een tas vragen! Eerder maakte ik er een voor Casper en Valentijn, maar heel vaak komt het toch niet voor.

Ik jatte het cirkeltje van Eloleo. Het freehand stikken met de naaimachine rondom het cirkeltje doet wel heel jongensachtig aan en was daarbij strikte noodzaak. Netjes rond stikken bleek zo makkelijk nog niet.

A bag for a boy, not the easiest thing, but it's nice when they ask for it, I guess. I did it before for Casper and Valentijn and now for Wisse. The circle shaped pocket I saw at Eloleo's.

Last bag of 2011

Deze foto geeft aardig weer wat ik deed als ik de afgelopen dagen niet in de keuken stond, aanschoof aan een diner of met vrienden rond de tafel zat om de kerstrestjes op te maken onder het genot van een borrel. Boodschappen, boodschappen en nog meer boodschappen. Ik voel me soms de crazy bag lady op die fiets. Of ik met de vrachtwagen ben, vragen ze me op de markt.... Het overviel me dan ook even dat Lauren nog een verjaardagspartijtje had vlak na de Kerst. Hoe was het mogelijk, want de dames praatten al weken over niets anders. Dit werd hun eerste slaappartijtje! Doorwaakt partijtje, vermoedelijk. Diepe bewondering én medeleven voor de betrokken ouders. Blij dat ik maf, 's nachts...

Toen ik voorstelde om dan maar een cadeautje in de winkel te kopen werden de grote blauwe ogen van onze dochter langzaam vochtig. OK, OK, mijn naaikunst is klaarblijkelijk haar unique sellingpoint. Dus in allerijl, van voorhanden zijnde stof, toch maar een zwemtas gemaakt. De laatste van dit jaar. En nu gaat dat fototoestel echt naar de reparateur!

The heirons took over my life, the last couple of days. At least when I wasn't cooking, or dining, or drinking with friends and finishing christmas leftovers. I sometimes feel like the crazy bag lady on that bike. "I see you brought your truck", as the greengrocer at my local market puts it. No wonder, sewing a birthday present for one of Lauren's best friends kind of slipped my mind. 

Lauren made it very clear however, that there was no buying involved. Apparantly my sewing skills are her unique selling point! I made another swimming bag, with fabric that was in my stock.  And that was the last bag of 2011! 

Lara's bag

Today we had a party next door. Lara's sixth birthday. She made it quite clear what present she would appreciate, and off course I didn't let her down. "Mooi, mooi, mooi, mooi", Dutch for beautiful,  was the verdict.

I bought this fabric a long time ago at Ikea. I loved it, but it appeared to be difficult to use. The goats or capricorns are a bit odd, but with a big iron-on velvet L it's OK.  For the inner bag I used a kind of lightweight oilcloth, from Ikea as well.  Viva Ikea. 

Birdiebag no.2

Dit is 'em dan! Inderdaad, hij lijkt sprekend op de oude, wens van de kleine opdrachtgeefster... Deze is alleen een stuk groter (ongeveer A4 formaat). Deze 'new and improved'-versie heeft een verstelbaar hengsel (ja, ja), een binnenwerk met plaats voor beker en waterfles, een zak met een knoop en een lint met musketonhaak voor de fietssleutel in het zakje. State of the art, zeg maar!

Wat nu. Op stapel staan een dekbed voor de nieuwe kamer van onze dochter, een 'klimboe'(op de een of andere manier heb ik het idee dat ze meer richting gymtoestel denkt dan muggengordijn) die natuurlijk versierd moet worden en nog meer tassenideeën. Ik heb nog een kleine 70 cm. liggen van de jeans van de birdiebag, daar kan nog wel een tasje uit. Of een kussen?