Doe mee en win

'Wilt u geparfumeerd worden?', vroeg de dame achter de toonbank. Kennelijk keek ik haar zo ontredderd aan dat ze het in jip-en-janneke taal nog eens herhaalde. Of ik een lekker luchtje op wou. Nu was ik in een parfumerie en niet in een ijzerwarenhandel, dus op zich was de vraag zo gek niet, maar ik bewoog mijn neus toch even in de richting van mijn oksel. Stonk ik?

Nee, ik stonk niet. Het was gewoon een vriendelijke vraag. Ik wees op een geur die ik wel eens wilde proberen en de verkoopster spoot mij daar niet zuinig mee in. De hele dag rook ik niet naar mezelf. Ik stonk ook niet, trouwens. Ik rook naar een tuin in de Mediterranée. Althans volgens de verpakking.

Nu heb ik een vrij goed idee hoe een tuin in de Mediterannée ruikt. Ik weet dat zo goed omdat ik een aantal jaar achtereen die geur heb opgesnoven en dan zei: 'Wat ruikt dat lekker!".  Het ruikt er naar eucalyptus, trachelospernum (een soort jasmijn) en osmanthus. Daar rook mijn parfum allemaal niet naar. Dat had meer iets van kruidnagel en citroen. Rook het misschien naar wat je in een mediterane tuin eet, meneer de neus van Hèrmes?

Hèrmes stak ook zijn chique neus in een tuin na de moesson. Een geur die ik al jaren draag. Omdat ik niet weet hoe een echte tuin na de moesson ruikt, breek ik mijn hoofd niet over het werkelijkheidsgehalte van die geur.

Krijgt u ook ineens zin om op reis te gaan? Sehnsucht naar het Zuiden steekt hier de kop weer op. Zin in lome warmte, stadjes in aardetinten, lekker eten en een meter boeken lezen. Komt wel goed. Paspoort en portemonnee mee, tent in de achterbak en we zien wel waar we belanden. Een paspoortmapje was het eerste wat ik onder de naam 'Vervlogen Dagen' maakte, nog zwaar geïnspireerd door het polkadot- en bloementijdperk, hier te zien in mijn allereerste blogje.

Ik had Vlijtig en daarmee het begrip bloggen net leren kennen.  Zij maakte in die tijd paspoortmapjes volgens deze tutorial. Ik maakte een nieuwe van mijn gezeefdrukte Parijsstof. En nog leuker, ik maakte er ook een om te verloten. Zo maar, voor de leuk.

Laat een reactie achter met uw vakantiebestemming en dan loot u mee voor de prijs. U kunt kiezen tussen de roze en de oranje. Beiden hebben een gezeefdrukte voorkant en de roserode heeft ook een gemonoprinte stof van mijn hand aan de binnenzijde. Ze sluiten met een elastiekje. Vermeld het even als u volger bent (hetzij via blogger, hetzij via bloglovin') dan tel ik u dubbel.

Fox for a friend

Lauren gaat vanmiddag even mee om een taartje te eten bij de jarige Merlijne. Het is niet het echte partijtje, maar je wilt toch niet met lege handen komen. Ik zal nog gauw een portemonneetje naaien, bood ik gistermiddag grootmoedig aan, ware het niet dat ik net mijn naaimachine had uitgeleend.  Geen paniek op de prairie: een handgenaaid projectje dan maar. Een sleutelhanger voor de nieuwe fietssleutel. Ik denk dat dat met stip op een staat in de door kinderen zoekgemaakte spullen. Een sleutelhanger, liefst van enig formaat, is dus een absolute noodzaak. Zelfgemaakt doosje erom, kaartje eraan, uurtje later, klaar. Reintje voor Merlijntje.

Wilt u ook een Reintje voor uw kleintje? Ik maakte van het vosje dat ik tekende een snel patroontje. Rechter muisklik op foto, bewaren als afbeelding, uitprinten op A4, uurtje later, klaar. Lees hier de beschrijving.

A small present, a stocking stuffer so you want. I made a small pattern from the little fox I drew last night to make a key ring for one of Lauren's friends. It takes an hour, max. Fold a little box, draw a nice card and there's your fox for friend. (Right click on picture, safe as jpg., print on A4, ready). Click for tutorial.

Pencil case

Weer naar school of 'la rentrée', zoals de Fransen zo mooi zeggen, gaat altijd gepaard met nieuwe schoolspullen. Als puber spendeerde ik er een klein vermogen aan. Het liefst ging ik er tijdens de vakantie in het buitenland naar op zoek. Zo kan ik mij herinneren dat ik een keer roodwit gestreept kaftpapier heb gekocht in een Zweeds dorpje dat beroemd was vanwege zijn  zuurstokken.

Dertig jaar later taalt mijn puber er totaal niet naar. Het goedkoopste kaftpapier is goed genoeg,  en dat is het natuurlijk ook. (Gekke trend: elastische kafthoezen, misschien eens iets om mij zelf op te storten?) Gelukkig hebben we ook een dochter die maar al te blij is met haar nieuwe etui. Natuurlijk met een vogeltje. Dat hoort sinds ze naar school gaat nu eenmaal een beetje bij haar uitrusting. Die bril niet, die is van mij.

Back to school. It was a big event when I was a teenager. I use to spent a small fortune on new school stuff. My own teenagers lack this attitude. Luckily I have a daughter too, who loves her new pencil case. With a bird of course, just as these bags I made her. 

Polkadot Love, om het af te leren....

Ik doe even een Heintje Davids want dit staaltje naaikunst kon ik toch niet ongezien laten. In september heeft het ook geen zin meer, alhoewel ik 'em dan misschien met bruine schouders en benen zou durven showen.

Een halterjurk wilde ik. Ooit graaide ik er een in de uitverkoop  uit een bak bij H&M. Dat mag  een wonder  heten aangezien ik noch van uitverkoop, noch van graaibakken, noch van H&M houd. Hij is van grijswit gestreepte seersucker en als gevolg van een al te uitnodigend décolleté draag ik hem alleen in de vakantie. Tijd voor een nieuwe.

Ik kocht zowaar een patroon. En naaide dat vlotjes in een achternamiddag in elkaar. Ik voerde meteen maar het hele lijfje en niet alleen de buste. Ik zit hier schromelijk op te scheppen, maar dat mag dan ook wel met zo'n plaatje. Ik kocht drie meter stof, wat zeker vijfenzeventig centimeter teveel was, maar dat mag de pret niet drukken. Het was een heel goedkoop stofje. Ik had geen zin om drie meter Petit Pan te verstjeren want die kans zat er tenslotte ook dik in.

Zo, nu weet u wat ik ga doen deze zomer. Letting my inner Marilyn out. En u? Nu ga ik er echt vantussen. (Maar lees graag uw reacties en uw blogs!)

One more for the road. Couldn't let this beauty be unposted. I wanted to make a halterdress to replace a longtime favorite. I bought a pattern, something I haven't done before, which isn't that strange, since I'm not an experienced seamstress at all. I love the way this dress turned out. I'm letting my inner Marilyn out this summer. How about you? I'm really checking out now, but I will be reading the comments and your lovely blogs!

Kobo to go

Nu vrijwel iedereen zijn vakantie geregeld heeft, zullen wij ook eens aan wat plannenmakerij moeten geloven. Vijf harde eisen heb ik:

• Mooi weer ( Als in "pff, warm he)
• Lekker eten ( is bijna alles behalve Thais en Chinees)
• Mooi plekje op een rustige camping (Als ik een talent mag noemen is het wel dat om het perfecte plekje op een camping te regelen. Dat mijn man en kinderen mij op dat moment even niet willen kennen, neem ik - of  nemen zij- dan maar even voor lief.)
• Overdag leuke dingen doen ( Denk aan: zwemmetje, stadje, lunch in mooie tuin, museum, bergwandeling, bootje. Dus niet: raften, iets met hangbruggen en de Mont Ventoux opfietsen.)
• 's Avonds met een boek en een glas wijn voor de tent. Liefst nog met blote benen.

Zo makkelijk als wat! Zolang wij maar zuidwaarts rijden. En in dat rijden zit het venijn. Niet vanwege kilometervrees of wagenziekte, maar vanwege die volgepakte auto. Vijf mensen, die steeds groter worden, met tassen die steeds groter worden, met een tent die een tentje heeft gekregen én een groot krat boeken.

Dus heb ik van mijn verjaardagsfonds een e-reader gekocht. Ik ben overstag. Een Kobo touch is het geworden. Hij kwam als een van de beste uit de test van de Consumentenbond (heb ik horen verluiden...) en, veel belangrijker, de plaatselijke boekhandel verkoopt hem. En de plaatselijke boekhandel moet altijd blijven bestaan. Een mens heeft zekerheden nodig in het leven.

Mijn Kobo heeft natuurlijk een hoesje nodig. Ik koos een folklore-achtig motiefje als tegenhanger voor de opmars van het digitale boek. Met mijn initialen op de achterkant. Wie doet een gokje voor de W?

I'm a booklover. And vacation equals reading to me. As does sunny water and delicious lunches, by the way. But bringing 15 books, and ourselves and two tents is rather a lot for our car. So with some birthday money I bought an e-reader. At the local bookshop, because I want the bookshop to stay forever in my town. Amazon might be convenient, there's nothing better than getting lost in a real bookshop. 

My Kobo sleeve had to be a little folksy. To give some competition to my digital surrender. It has my initials on the back. I bet you'll never guess what my second name is. 

Mijn Vlaamse alter ego

Ik wil een raar fenomeen aan u voorleggen. In het dagelijks leven is mijn Nederlands zo goed als accentloos. Dat denk ik tenminste. Maar zodra ik achter de naaimachine kruip komt er een Vlaams alter ego boven.   Een vastgelopen machine vind ik ineens "ambetant" en ik strooi te pas en vermoedelijk vooral te onpas met "amai". We weten natuurlijk allemaal wie de hoofdschuldige is. Ik maakte nog een rokje uit het "boekske" en "stak daar" zowaar een voering in. Ik speelde wel een beetje vals. Ik maakte het rokje al eerder, maar het scheen gemeen door en aangezien er weinig moois ("schoons") te zien is onder die rok, was een voering "evident". Ik ben net zo handig als lui en verknipte dus een rok die ik nooit meer draag en naaide die voering aan het beleg, dat ik eerder zo mooi met een biasbandje had afgewerkt. ( Anders had ik beslist blauwe voering genomen.)

Toen moesten er nog foto's "getrokken" worden. Door een elfjarige fotograaf. "Het gahaat om het rohokje", en meer van dat soort aanwijzingen roepend. "Je benen mogen toch nooit op de foto?". "Nou, nu dus wel, want anders zie je dat rokje niet". Het is een mooi rokje, met een mooie voering, een lieve fotograaf en lelijke benen. Ach, drie uit vier.

Zsa Zsa's skirt and Betty Draper's shoes

Hiermee ben ik officieel de laatste Nederlandstalige blogger die over "Allemaal Rokjes"  van de Madame blogt. Madame Wie? Onder welke steen hebt u gelegen?

Goed, ik kocht dat boekje ook. Les eén sloeg ik over. Ik denk niet dat ik ooit het type wordt dat patroonverzwaringselementjes gaat gebruiken. Een aantal andere lessen sloeg ik trouwens ook over. Rechtsstreeks naar de klokrok. Zonder tailleband, met beleg én een paspel. Het éen sluit het ander niet uit, tenslotte. Rokjes uit de winkel zijn altijd net twee centimeter te kort. Mijn knieën hou ik graag voor mijzelf. Niet uit religieuze motieven trouwens, mocht u dat gezien de   donkerblauwe kousen van minstens zestig dernier geneigd zijn te denken. Nee, alles is ijdelheid. Zonder knieën is het beter. Zonder zíchtbare knieën....

Maar ondertussen is dit alles er alleen maar om te doen om mijn waanzinnige schoenen te showen. Betty Draper zou er zo op weg oplopen. Joan Holloway is om voor de handliggende redenen trouwens meer mijn voorbeeld.

Madame Zsa Zsa's book "Allemaal Rokjes" hardly needs any recommandation anymore. I'm officially the last blogger in Holland and Flanders that didn't blog about her book. But since this is my crafting journal and since I'm pretty proud of my latest project, I'm showing you anyway. It's the wider A-line skirt. With a piping, off course. But this post was really all about showing off my lovely 9cm heels! Will I look like Betty Draper or what? Or Joan Holloway, more likely. 

Request

Je hebt feestjes en partijtjes en daartussen ligt een wereld van verschil. Onze kinderen hebben het allemaal wel eens uitgelegd; een feestje is wat je viert op of rond je verjaardag met je familie en vrienden. Een partijtje is het  festijn met de vriendjes en vriendinnetjes, niet noodzakelijkerwijs in de buurt van je verjaardag.  Ik haal dat, tot grote ergernis van de betrokkenen, regelmatig door elkaar.

Nou ja, wat ik dan wel weer fijn voor mekaar heb, zijn de cadeautjes. Nu de vriendjes van onze kinderen doorhebben dat er iets zelfgemaakt te verwachten valt, dienen ze regelmatig verzoeknummers in. Deze keer was het een etui voor Sophie. Ja, dat rijmt.

Een etui én een ingepakt schriftje .Je moet de verwachtingen wel een beetje overtreffen, tenslotte. Voor het etui paste ik het clutchpatroon van Keyka Lou een beetje aan. En als u, net als ik altijd door lichte paniek wordt overvallen bij de woorden rits en voering, dan is hier een fijne tutorial.

Now that the friends of our children know I'm rather accomplished in the crafts department they hand in requests. Sophie asked for a pencilcase. So, this is what I made for her. I made a notebook too (always surpassing the expectations...) I adapted the Keyka Lou clutch pattern a bit to get a pencilcase like this. And here's a nice tutorial for sewing a zippered pouch. I have a little difficulty everytime I want to sew in a zipper in a lined bag.

Nani Iro Scarf

Months ago I ordered this Nani Iro fabric, just because I loved it so much. But when I saw this scarf, I knew immediately what I would make out of it. My mother had a perfect shawl for the lining, pure thai silk in a strange skin color, but perfectly matching the plum color of the Nani Iro fabric. The giant ochre ric rac was too cheap not to buy and is now the just the finishing touch it needed.

Nice to wear with my burgundy leather jacket and quite posh with the velvet Edith and Ella one. 

I sewed a skirt and I liked it

For some reason there are a lot of Belgian sewing blogs. I like to read their posts for several reasons. First because they exhibit their fine sewing skills of course, but I like their language just as much. Flemish and Dutch are very much alike, but yet so very different. Everytime I read one of their blogs I reconsider writing in Dutch. It's difficult to be funny or profound if it's not your mother tongue you're communicating in. But then again, I love the fact that people all over the world can understand this, when it's in English. Anyway, a few weeks ago I discovered emma en mona, and I'm a huge fan since. These pretty skirts this mother is making for her twin daughters seemed doable for me too. So here it is,  approved by Lauren, so there will be following some more! I've noticed that a lot of you don't like the color purple. I, on the other hand, love it. This fabric is actually lilac with red and burgundy. 

Hoe Michael Imre werd...

Twee jaar geleden dacht ik na wat voor kraamcadeautje ik zou maken voor een zwangere vriendin. In die tijd zag ik overal om me heen afbeeldingen van Joris/Michael die met de draak vecht. Ik kon er niet meer aan ontsnappen. Ik was er heilig van overtuigd dat het kind Michael zou heten. Mijn helderziende gaven bleken zeer beperkt, het werd Imre...En het zal wel met de tijd van het jaar te maken hebben en een onvermoede antroposofische erfenis dat ik in het begin van de herfst Michael waarneem!

Sneeuwwitje

Zoals hiernaast al hoopvol aangegeven staat, ben ik druk bezig met het opzetten van een webshop. Een hele klus. Ik was een beetje zat van het administratieve gedeelte ervan, dus de zinnen maar even verzet met de het afmaken van dit schatje (als je het zo stelt komt er ineens een heel ander einde aan het sprookje...)

Kussen voor Sophie

Morgen heeft onze dochter een partijtje van een van haar beste vriendinnetjes. Omdat de jarige net twee nieuwe tassen had gekregen bij het begin van het nieuwe schooljaar heb ik maar een kussen voor haar gemaakt. Het silhouet heb ik eerst met vliesofix eropgeplakt en vervolgens vastgestikt en de borduursels zijn met een kettingsteekje. Ik maakte altijd kussens waarbij ik het laatste stukje met de hand dichtmaakte, maar nu heb ik me aan een striksluiting gewaagd. Het is het eerste cadeautje waar ik trots mijn nieuwe 'vervlogen dagen-kaartjes' aan kan hangen die ik bij moo heb besteld.

De tas van cas

En zo is 'ie geworden! Echt stoer zal het onder mijn handen wel nooit worden, maar ik ben toch heel tevreden met het resultaat (en de eigenaar ook!) Nestels in plaats van lint. Vanmiddag heb ik hem even een geshowd bij een vriendin en dat leverde appeltaart op. Dank je wel, Willemijn. Benieuwd of de tas nog meer op gaat leveren... Klanten voor de webshop bijvoorbeeld, die nu steeds serieuzere vormen aan begint te nemen. Nog even wachten... Nog een paar foto's van de details. Zou deze musketonhaak verloren fietssleutels gaan voorkomen? Zo ja, dan is het echt een goeie. Aan de achterkant heb ik een heel cool iPod-zakje gemaakt, met een nestel waar de draad van de 'oortjes' door heen kunnen. Dat is wel heel leuk als je hem vervolgens verbiedt met zijn iPod naar school te fietsen... Moeders!

Dievenwerk

Wat een dievenwerk was dat! Ik had maar liefst zeventien vlinders uitgeknipt en van een vliesofix-achterkant voorzien. Dat was het werk niet, ze erop strijken ook niet, maar toen moesten ze alle zeventien nog vastgenaaid worden. De hoes paste maar net tussen de naaimachine en draaien was al helemaal een klus! Ik maak er binnenkort niet weer in, zoveel is zeker.

Nu wordt het tijd om aan een klus te beginnen waar ik erg veel zin in heb. Bij spoonflower heb ik een yard stof besteld. Bij deze onvolprezen site kun je je eigen stof ontwerpen. Ik heb een stof ontworpen met als basis een bewerkte foto van onze oudste zoon. Ik had hem namelijk een tas beloofd, maar het spreekt voor zich dat ik me hier niet echt uit kan leven met ruches en lint. Een stoere tas dus.

Birdiebag no.2

Dit is 'em dan! Inderdaad, hij lijkt sprekend op de oude, wens van de kleine opdrachtgeefster... Deze is alleen een stuk groter (ongeveer A4 formaat). Deze 'new and improved'-versie heeft een verstelbaar hengsel (ja, ja), een binnenwerk met plaats voor beker en waterfles, een zak met een knoop en een lint met musketonhaak voor de fietssleutel in het zakje. State of the art, zeg maar!

Wat nu. Op stapel staan een dekbed voor de nieuwe kamer van onze dochter, een 'klimboe'(op de een of andere manier heb ik het idee dat ze meer richting gymtoestel denkt dan muggengordijn) die natuurlijk versierd moet worden en nog meer tassenideeën. Ik heb nog een kleine 70 cm. liggen van de jeans van de birdiebag, daar kan nog wel een tasje uit. Of een kussen?

De oogst van een zomer

Een frisse start! De kinderen zijn weer naar school, dus er is eindelijk werk aan de winkel. Letterlijk!. Ik heb tegen zoveel mensen gezegd dat ik een webshop open, dat ik er nu echt eens haast mee moet maken. Deze webshop is het antwoord op al die mensen die in de loop van de tijd tegen me gezegd hebben dat ik "daar iets mee moet doen". Ondertussen laat ik jullie vast de oogst van de zomer zien. En dan te bedenken dat het echte zelfmaakseizoen nog moet beginnen.