...and the Oscar goes to...

Οσοι με ξέρουνε καλά ξέρουνε ότι έχω μια φυσική απέχθεια σε κάθε είδους βράβευση και βραβείο. Το έχω δηλώσει επανηλειμένως και απερίφραστα ότι ποτέ μου δεν κατάλαβα τι νόημα έχουνε οι βραβεύσεις ανάμεσά μας.

Ερχόμενη από έναν άλλον χώρο - όχι πιο αγγελικά πλασμένο - αλλά όπου τα πράγματα λέγονταν με το όνομά τους και δεν χρειαζότανε ποτέ να χρυσώσουμε το χάπι σε κάποιον για να το πάρει, αδυνατώ να καταλάβω γιατί στο μπλογκοχωριό μας βάζουμε όλα τ'αβγά στο ίδιο καλάθι.
Προσωπικά δεν βρίσκω κανένα μα κανένα απολύτως λόγο που θα πρέπει να βαφτίσω ένα παιχνίδι "βραβείο".
Πως να το κάνουμε βρε παιδιά? Είναι βραβείο ένα παιχνίδι ερωτοαπαντήσεων?
Οχι!
Παιχνίδι είναι .... χιουμοριστική συνέντευξη είναι... ευκαιρία για να γνωριστούμε καλύτερα... είναι αλλά βραβείο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!
Δεν είναι ανάγκη μανάρι μου να μου πεις ότι είναι βραβείο για να το παραλάβω.
Το παίρνω και έτσι γιατί είμαι παιχνιδιάρικο κοριτσάκι και δεν μπορώ με τίποτα ν'αντισταθώ σε προκλήσεις - προσκλήσεις.
Πες μου ότι με θες να περάσω απ΄το χώρο σου για να παίξω και θα σου διακτινιστώ αυτοστιγμή με το πιο πονηρό μου χαμόγελο και την πιο παιχνιδιάρικη διάθεση έτοιμη για όλα...
Μα μη μου χρυσώσεις το χάπι με "βραβεία" γιατί θα με περιμένεις μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.
Θεωρώ ότι είναι τιμή να μου δώσει κάποιος πάσα για παιχνίδι, γιατί αυτό δείχνει ότι ενδιαφέρεται για μένα... ότι γουστάρει την παρέα μου και θέλει να παίξουμε μαζί.
Για μένα αυτό είναι αρκετό βραβείο από μόνο του!
Δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο για να "επιβεβαιωθώ"... γιατί περί αυτού δεν πρόκεται άλλωστε?
Για την επιβεβαίωσή μας δεν γίνονται όλα?
Επιβεβαίωση ότι αξίζουμε...
Επιβεβαίωση ότι γράφουμε καλά...
Επιβεβαίωση ότι είμαστε αγαπητοί στους γύρω μας...
Αν ναι... τότε η δική μου επιβεβαίωση λέγεται φιλία και όχι βραβείο...
και αυτή επιβεβαιώνεται μέσα από το γεμάτο μου mailbox, μέσα από τα σχόλια και μέσα από τις πάσσες που μου κάνετε για παιχνίδια.

Ευχαριστώ πολύ που με τιμάτε με την παρέα σας. Αυτή και μόνο μου είναι αρκετή και είναι για μένα πιστέψτε με το καλύτερο βραβείο!

Παιχνίδια παίζω λοιπόν...
Βραβεία δεν παραλαμβάνω και μη σας κακοφαίνεται.

Ηθελα απλά να εξηγηθώ για ποιο λόγο δεν έχω φορέσει κανένα από τα βραβεία που μου χαρίσατε σαν "παράσημο" στη red thin line...
Αντίθετα θεωρώ υπέροχο δώρο αυτές τις εικόνες που χαρίζετε ο ένας στον άλλον και γιατί θα πρέπει να υποβαθμίζουμε την αξία τους λέγοντάς τα βραβεία πάλι δε το κατάλαβα.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο δώρο από την εικόνα που σου στέλνει κάποιος με δυο λόγια φιλίας κι αγάπης που έχει γράψει ειδικά για σένα! Για σένα προσωπικά και όχι για άλλους 10 ως δωρο φιλίας και όχι βράβευσης που το μοιράζει το ίδιο σε άλλους 30.
Και στην τελική δε θεωρώ ότι είμαι ανώτερη για να βραβεύσω τον οποιοδήποτε εδω μέσα.
Γιατί βραβείο δίνει ο ανώτερος στον κατώτερο...

Με όλα αυτά ελπίζω να ξεκαθάρισα τη θέση μου και θα ήθελα να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη σε μια ψυχή που προσπαθώντας να μπω στο κλίμα του χώρου έπεσα κι εγώ στο "ατόπημα" κι έφτιαξα ένα "βραβείο κονσέρβα" και της το έδωσα αν και μέσα μου δε μου καθότανε καθόλου καλά αυτή μου η πράξη.... και παρόλο που η ίδια με ευχαρίστησε με περισσή ευγένεια...

Την επόμενη μέρα έπεσα πάνω σε αυτό το βιντεάκι του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου και κατάλαβα τι ήταν αυτό που δε μου πήγαινε καλά στην όλη πράξη... (τελικά οι συμπτώσεις γίνονται όντως για κάποιο λόγο)
Ελπίζω να αφιερώσετε 4' από το χρόνο σας για να το δείτε γιατί τότε θα καταλάβετε πολλά... τόσο για τη θεωρία των "βραβείων" όσο και για τον υπέροχο αυτό άνθρωπο μέσα από τις αλήθειες που λέει.