Ο Ερντογάν και οι αυταπάτες μας

Κωνσταντίνος Χολέβας 
Πολιτικός Επιστήμων 
Απορροφημένοι –και με το δίκιο μας- με τα νέα φορολογικά μέτρα και με τις πολιτικές εξελίξεις ίσως δεν δώσαμε την πρέπουσα σημασία σε όσα λέχθηκαν με επίκεντρο την πρόσφατη εκλογική νίκη του Ερντογάν στις βουλευτικές εκλογές της Τουρκίας. Ο μετριοπαθής Ισλαμιστής, όπως παρουσιάζεται, αρχηγός του ΑΚΠ βρίσκεται και πάλι στην Πρωθυπουργία έχοντας κερδίσει κυρίως την εμπιστοσύνη των πιο φτωχών περιοχών και των λιγότερο μορφωμένων κοινωνικών στρωμάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ανατολική Θράκη και η περιοχή της Σμύρνης, όπου κατοικούν οι πιο εξευρωπαϊσμένοι Τούρκοι προτίμησαν το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το λεγόμενο Κεμαλικό. Σημειώνουμε με ενδιαφέρον την επάνοδο στη Βουλή του Εθνικιστικού Κόμματος του κ. Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Πρόκειται για τον πολιτικό μανδύα των Γκρίζων Λύκων. Ήταν μάλιστα ένας από τους τρεις κυβερνητικούς εταίρους μαζί με άλλα δύο κόμματα στην κυβέρνηση, η οποία είχε Υπουργό Εξωτερικών τον αείμνηστο Ισμαήλ Τζεμ. Δηλαδή όταν ο σημερινός Πρωθυπουργός μας και τότε ΥΠΕΞ της Ελλάδος κ. Γ. Παπανδρέου χόρευε ζεϊμπέκικο με τον Τζεμ (1999) στην κυβέρνηση μετείχε και η πολιτική έκφραση των Γκρίζων Λύκων. Αμέσως μετά την εκλογική του νίκη ο Ερντογάν είπε πολλά και ενδιαφέροντα. Μένω περισσότερο στον έντονα απορριπτικό τρόπο, με τον οποίο διέψευσε ότι έχει ελληνική καταγωγή.

Επαναδιαπαραγμάτευση τώρα

Κωνσταντίνος Χολέβας 
Πολιτικός Επιστήμων
Πιστεύω ότι το σημαντικότερο γεγονός που προέκυψε από την ιλαροτραγωδία της 15ης Ιουνίου ήταν η γενική πλέον αποδοχή από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς-του κ. Γ. Παπανδρέου συμπεριλαμβανομένου- της πρότασης του Αντώνη Σαμαρά για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου, αλλά και του νέου Μεσοπροθέσμου Προγράμματος. Μάλιστα ο Πρωθυπουργός όταν απευθύνθηκε στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως για κυβέρνηση συνεργασίας έθεσε ως κύριο στόχο την επαναδιαπραγμάτευση αυτών των συμφωνιών. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι οι δανειστές μας, Ευρ. Επιτροπή, Ευρ. Κεντρική Τράπεζα και Δ.Ν.Τ. δεν δέχονται την επαναδιαπραγμάτευση. Κι όμως στην περίπτωση της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας την δέχθηκαν.

Μηνύματα συμβιβασμού και μηνύματα αξιοπρέπειας

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων 
 Την ώρα που ο Αντώνης Σαμαράς ζητά με λογική επιχειρηματολογία την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου.
Την ώρα που ο διακεκριμένος Συνταγματολόγος καθηγητής Γεώργιος Κασιμάτης εξηγεί με πειστικό τρόπο ότι η δανειακή σύμβαση είναι αντισυνταγματική και άκυρη, διότι έπρεπε να εγκριθεί από τουλάχιστον 180 βουλευτές.
Την ώρα που ο διεθνούς φήμης Ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης δηλώνει ότι στα εθνικά και στα οικονομικά θέματα οι κυβερνώντες αντικατέστησαν το Μολών Λαβέ μέ το «Πωλών Λαβέ».
Την ώρα που ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης εκφράζει την ανησυχία του για πιθανό ξεπούλημα του εθνικού πλούτου.
Την ώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας θεωρεί αποτυχημένη την εφαρμογή του Μνημονίου.
Και την ώρα που χιλιάδες άνεργοι, απολυμένοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, νέοι, γέροι, κομματικοποιημένοι ή ανένταχτοι κατακλύζουν τις πλατείες των μεγάλων πόλεων για να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά (πλην ελαχίστων που εκτρέπονται σε βιαιότητες και επικίνδυνο αντικοινοβουλευτισμό).
Την ώρα, λοιπόν, που συμβαίνουν όλα αυτά εμφανίζονται 32 διανοούμενοι και επιστήμονες και με ένα κείμενό τους (με τίτλο:Τολμήστε) δίνουν στήριγμα στο αποτυχημένο και αντισυνταγματικό μνημόνιο και στην άδικη κοινωνική πολιτική που αυτό συνεπάγεται.

Το χρονικό των χρεοκοπιών του ελληνικού κράτους και η κρίση σήμερα

Δημήτρη Καζάκη, 
οικονομολόγου -αναλυτή
Η πρώτη μας χρεοκοπία, γνήσια χρεοκοπία σαν ελληνικό κράτος, συνέβη στα 1827. Η πρώτη πράξη που έκανε ο κυβερνήτης τότε ήταν να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των λεγόμενων "δανείων ανεξαρτησίας" που ούτε δάνεια ήταν, ούτε για την ανεξαρτησία της χώρας δόθηκαν και το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 που συνέταξαν οι μεγάλες δυνάμεις, ερήμην φυσικά των Ελλήνων, προσδιόριζε με το άρθρο 6 ότι οι μεγάλες δυνάμεις επειδή ακριβώς τους χρωστάνε οι Έλληνες μπορούν να μπαίνουν όποτε γουστάρουν στη χώρα και να κάνουν ότι γουστάρουν σ' αυτή τη χώρα.
 Η δεύτερη χρεοκοπία έσκασε στα 1843. Εκεί έγινε και η εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη του 1843 που διεκδικήθηκε σύνταγμα. Επειδή όμως το ελληνικό κράτος αδυνατούσε να πληρώσει ή να έρθει σε διευθέτηση με τους χρηματιστές του, του επιβλήθηκε η πρώτη κατοχή (σε απελευθερωμένο ελληνικό κράτος) που είναι η κατοχή του 1853 όταν Άγγλοι και Γάλλοι αποβίβασαν 15.000 πεζοναύτες στο Πειραιά, ασκήσανε κατοχή επί μια σχεδόν 10ετία που ήταν από τις πιο αιματηρές κατοχές που έζησε ο τόπος και ο λόγος ήταν το δημοσιονομικό, η καταβολή του χρέους στους τοκογλύφους, στις μεγάλες δυνάμεις. Όποιος ξέρει από ιστορία γνωρίζει ότι είχαμε τη δική μας οκτωβριανή επανάσταση τον Οκτώβριο του 1862 όταν εξεγέρθηκε ο λαός, καθάρισε τα κόμματα της κατοχής, το αγγλικό και το γαλλικό, διέλυσε τα πάντα, έδιωξε τον Όθωνα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις ενός νέου συντάγματος, μιας νέας συνταγματικής αρχής, που θεωρήθηκε ως η πλέον δημοκρατική της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Ο λαός πάντα δηλαδή έκανε το χρέος του.
 Η 3η μεγάλη χρεοκοπία είναι η μόνη γνωστή (που αναφέρεται δηλαδή στα ιστορικά βιβλία), το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη στα 1893. Πήγε σε διαπραγμάτευση τότε η κυβέρνηση με τους ομολογιούχους, η κυβέρνηση Τρικούπη και ο Τρικούπης έλεγε, "παιδιά τι θέλετε να κάνουμε τώρα, να σας τα δώσουμε όλα άμα θέλετε, με εξαίρεση δυο πράγματα".

Παρα ταύτα αισιοδοξώ

Κωνσταντίνος Χολέβας 
Πολιτικός Επιστήμων 
Από παντού λαμβάνουμε μηνύματα απαισιοδοξίας. Για την Ελλάδα, για την οικονομία μας, για την Ευρώπη, για την ανθρωπότητα. Ειδικά στον μέσο Έλληνα καλλιεργείται από διάφορες πλευρές η αίσθηση ότι τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμη. Η αυτοπεποίθηση του Νεοέλληνα κινδυνεύει να καταρρεύσει τελείως. Και οι λόγοι είναι πολλοί. Ακούμε τους δανειστές μας να μάς απειλούν, βλέπουμε υπαλλήλους διεθνών Οργανισμών να ελέγχουν κάθε τομέα της δημόσιας ζωής σαν να είμαστε το προτεκτοράτο του 1830, παρατηρούμε καταστήματα να κλείνουν, διαβάζουμε απειλές για απολύσεις. Η Ευρώπη στερείται μεγάλων ηγετών και οι υπερεθνικοί οργανισμοί διοικούνται από ανθρωπάκια που δεν μπορούν να τιθασεύσουν τον ... ερωτισμό τους. Παρά ταύτα αισιοδοξώ. Συγκρατημένα, μετρημένα, με έντονο προβληματισμό, ναι. Αλλά αισιοδοξώ. Διότι μελετώ την πρόσφατη ιστορία μας και διδάσκομαι ότι ξεπεράσαμε χειρότερες καταστάσεις.

Αγανακτισμένοι πολίτες: Ναι ή Όχι;

πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη
Τό φαινόμενο τῶν ῾ἀγανακτισμένων᾽ πολιτῶν τείνει νά κυριαρχήσει τόν τελευταῖο καιρό καί στή χώρα μας. ῾Ολοένα καί περισσότεροι συμπατριῶτες μας θεωροῦν ὑποχρέωσή τους νά διαδηλώσουν τήν ἀντίθεσή τους στά τεκταιμόμενα λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης στήν πατρίδα μας, τεκταινόμενα πού φαίνεται ὅτι ὑπερβαίνουν ἁπλῶς τόν χαρακτήρα μιᾶς ἔστω καί μεγάλης κρίσης στήν οἰκονομία, ἀφοῦ μέ ὅ,τι ἔρχεται σέ φῶς ἀπό σοβαρότατους ἐπιστήμονες στόν οἰκονομικό καί τόν διεθνολογικό τομέα, μέ ὕπουλο καί προγραμματισμένο τρόπο ὑλοποιεῖται μιά ἀπομείωση ἐθνική καί πολιτιστική τῆς ῾Ελλάδος, αὐτό πού χαρακτηρίζεται ἀπό πολλούς πιά ὡς ἐθνική προδοσία. Καί βεβαίως μπροστά στό φαινόμενο αὐτό κανείς ῞Ελληνας πολίτης δέν μπορεῖ ἀδιάφορος. Βλέπουμε πιά ὅτι καί πολλοί ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες κινητοποιοῦνται πρός τήν κατεύθυνση αὐτή τῆς ἀντίδρασης, καλώντας μάλιστα καί τούς πιστούς, ἱερεῖς καί λαϊκούς, νά πλαισιώσουν αὐτό τό κίνημα, πρός σωτηρία βεβαίως τῆς πατρίδας. ῎Ισως μιά σχηματοποίηση μέχρι τώρα τῶν ἀντιδράσεων θά μποροῦσε νά μᾶς βοηθήσει νά κατανοήσουμε καλύτερα τά πράγματα καί νά πάρουμε τήν πιό ἐνδεδειγμένη χριστιανικά στάση.
1. Ἡ κρίση ὡς εὐκαιρία.