Τό φαινόμενο τῶν ῾ἀγανακτισμένων᾽ πολιτῶν τείνει νά κυριαρχήσει τόν τελευταῖο καιρό καί στή χώρα μας. ῾Ολοένα καί περισσότεροι συμπατριῶτες μας θεωροῦν ὑποχρέωσή τους νά διαδηλώσουν τήν ἀντίθεσή τους στά τεκταιμόμενα λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης στήν πατρίδα μας, τεκταινόμενα πού φαίνεται ὅτι ὑπερβαίνουν ἁπλῶς τόν χαρακτήρα μιᾶς ἔστω καί μεγάλης κρίσης στήν οἰκονομία, ἀφοῦ μέ ὅ,τι ἔρχεται σέ φῶς ἀπό σοβαρότατους ἐπιστήμονες στόν οἰκονομικό καί τόν διεθνολογικό τομέα, μέ ὕπουλο καί προγραμματισμένο τρόπο ὑλοποιεῖται μιά ἀπομείωση ἐθνική καί πολιτιστική τῆς ῾Ελλάδος, αὐτό πού χαρακτηρίζεται ἀπό πολλούς πιά ὡς ἐθνική προδοσία. Καί βεβαίως μπροστά στό φαινόμενο αὐτό κανείς ῞Ελληνας πολίτης δέν μπορεῖ ἀδιάφορος. Βλέπουμε πιά ὅτι καί πολλοί ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες κινητοποιοῦνται πρός τήν κατεύθυνση αὐτή τῆς ἀντίδρασης, καλώντας μάλιστα καί τούς πιστούς, ἱερεῖς καί λαϊκούς, νά πλαισιώσουν αὐτό τό κίνημα, πρός σωτηρία βεβαίως τῆς πατρίδας. ῎Ισως μιά σχηματοποίηση μέχρι τώρα τῶν ἀντιδράσεων θά μποροῦσε νά μᾶς βοηθήσει νά κατανοήσουμε καλύτερα τά πράγματα καί νά πάρουμε τήν πιό ἐνδεδειγμένη χριστιανικά στάση.
1. Ἡ κρίση ὡς εὐκαιρία.
