Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΑΠΟΓΡΑΦΗ

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Τον πρώτο δεκαπενθήμερο του Απριλίου 2011 η γειτονική μας Αλβανία θα διοργανώσει την πρώτη -ας ελπίσουμε αντικειμενική και δημοκρατική- απογραφή του πληθυσμού της. Για την ίδια τη χώρα τούτο είναι σημαντικό, διότι η απογραφή αποτελεί μία από τις προϋποθέσεις πού θέτουν τα όργανα της Ευρ. Ενώσεως ώστε να πλησιάσει ακόμη περισσότερο η Αλβανία στους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς της Ε.Ε. Η καταγραφή των μειονοτήτων , των εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων, με τον τρόπο που θα γίνει και από την ύπαρξη ή μη διαμαρτυριών εκ μέρους των ενδιαφερομένων θα δώσει ένα καλό δείγμα των προθέσεων των Τιράνων έναντι του σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ας μην ξεχνούμε ότι οι έννοιες μειονότητες, θρησκευτικές ομάδες κ.λπ. έχουν ιδιαίτερη φόρτιση στη γείτονα χώρα.
Πρώτον διότι επί κομμουνιστικών κυβερνήσεων του Εμβέρ Χότζα και του Ραμίζ Αλία η Αλβανία ανακηρύχθηκε ως το πρώτο απολύτως αθεϊστικό κράτος στον κόσμο. Ιερείς φυλακίσθηκαν ή εκτελέσθηκαν, Ορθόδοξοι και Ρωμαιoκαθολικοί ναοί μετετράπησαν σε στάβλους, ακόμη και ισλαμικά τεμένη έκλεισαν.
Δεύτερον, διότι το Ισλάμ στην Αλβανία είναι διαιρεμένο σε δύο μεγάλες ομάδες και τώρα θα φανεί για πρώτη φορά πόσοι είναι περισσότεροι: Οι Σουνίτες (ομόδοξοι με την Τουρκία) ή οι Μπεκτασήδες. Τρίτον, διότι ακόμη και μετά την πτώση του Κομμουνισμού το 1990-91 η ελληνική εθνική κοινότητα, που ζει κυρίως στη Βόρειο Ήπειρο, υπέστη μία πολιτική διωγμών , άλλοτε με σκληρό τρόπο (δίκη των 6 στελεχών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ) και άλλοτε με ήπιο αλλά ύπουλο τρόπο (διατάγματα ή δικαστικές αποφάσεις βλαπτικές για το ιδιοκτησιακό καθεστώς ελληνικών περιουσιών).

VIDEO για το ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40

http://www.youtube.com/watch?v=0XmIkotKEoo

Για την 28η Οκτωβρίου 1940

του Χρύσανθου Λαζαρίδη
Το 1895, ο Λόρδος Κέλβιν, κατά κόσμον William Thomson, ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς της εποχής του, διακήρυξε το εξής εκπληκτικό: «μηχανές που πετάνε, βαρύτερες από τον αέρα, είναι αδύνατο να κατασκευαστούν»! Οκτώ χρόνια αργότερα διαψεύστηκε πανηγυρικά από δύο ερασιτέχνες μηχανικούς, τους αδελφούς Wright, οι οποίοι κατασκεύασαν την πρώτη ιπτάμενη μηχανή. Ήταν βαρύτερη από τον αέρα. Και κατάφερε να πετάξει….
Το 1900, ο Λόρδος Κέλβιν έκανε μια ακόμα βαρυσήμαντη επισήμανση: «Δεν υπάρχει πια τίποτε καινούργιο να ανακαλύψουμε στη Φυσική», είπε. «Το μόνο που απομένει είναι να βελτιώσουμε τις μετρήσεις μας με ακρίβεια περισσότερων δεκαδικών ψηφίων» Πέντε χρόνια αργότερα κι αυτή η διαπίστωση διαψεύστηκε εξ ίσου πανηγυρικά. Ένας νεαρός υποψήφιος διδάκτορας, ο Αλβέρτος Αϊνστάϊν, ανέτρεψε τη Νευτώνεια Φυσική με τη Θεωρία της Σχετικότητας.
Λίγα χρόνια αργότερα, μια πλειάδα ακόμα νεώτερων φυσικών, ο ντε Μπρολί, ο Σρέντιγκερ, ο Χάϊζεμπεργκ και ο Ντυράκ θα ανέτρεπαν ότι είχε απομείνει από το Νευτώνειο κόσμο, με την Κβαντική θεωρία. Ο Λόρδος Κέλβιν είχε πέσει έξω, για μιαν ακόμα φορά. Αυτό, ασφαλώς, δεν τον εμπόδισε να συγκαταλέγεται, μέχρι σήμερα, μεταξύ των μεγαλύτερων φυσικών. Βρίσκεται μάλιστα θαμμένος στο αβαείο του Westminster, δίπλα στον Νεύτωνα… Αλλά η Νευτώνεια Φυσική, την οποία θεωρούσε «αιώνια, παγκόσμια κι αδιαμφισβήτητη αλήθεια», είχε πολλαπλά ανατραπεί. Τι ακριβώς είχε συμβεί; Πολύ λίγα χρόνια μετά τις βαρύγδουπες διαπιστώσεις του Λόρδου Κέλβιν, η επιστήμη της Φυσικής μπήκε σε μια νέα φάση ωριμότητας, όπου ξεπέρασε το αυτονόητο και προχώρησε στο αδιανόητο. Ο καμπυλωμένος χωροχρόνος του Αϊνστάϊν, τα κβάντα του Ντε Μπρολί, που ήταν κυματοσωματίδια - κύματα και σωματίδια ταυτόχρονα - η απροσδιοριστία της κβαντικής φυσικής του Σρέντιγκερ και του Χάιζεμπεργκ, όλα αυτά ήταν έννοιες αδιανόητες για το ευρύ κοινό. Αδιανόητες ακόμα και για πολλούς φυσικούς. Και σήμερα ακόμα, δεν υπάρχει πλήρης συμφωνία για το τι σημαίνουν. Εν πάση περιπτώσει, κάθε Επιστήμη κάθε κλάδος της Γνώσης, έρχεται κάποια στιγμή που ωριμάζει και προχωρά πέρα από το προφανές, πέρα από τη συμβατική λογική, πέρα από τα «αυτονόητα» της εποχής της.
Αλήθεια, όμως, τι σχέση έχουν όλα αυτά με την 28η Οκτωβρίου;
Απλούστατα: Υπάρχουν κάποια σημεία, κάποια επίπεδα, κάποιες κλίμακες, κάποιες συγκυρίες, κάποιες ακραίες καταστάσεις, όπου αυτό που φαίνεται «υπό κανονικές συνθήκες προφανές» και λογικό παύει να ισχύει. Όπως αυτό συμβαίνει στη Φυσική, στα Μαθηματικά, και στην Οικονομία, έτσι συμβαίνει και στην Πολιτική, ή στην Ιστορία των λαών.
Υπάρχουν κάποιες μεγάλες στιγμές, όπου αυτό που μοιάζει «υπό κανονικές συνθήκες προφανές», «τετράγωνα λογικό» και «αυτονόητο», ανατρέπεται. Κι ενεργοποιούνται όχι απλώς κάποια άλλα κίνητρα, πέρα από την κοινή λογική. Αλλά αρχίζουν να ισχύουν κάποιοι άλλοι κανόνες, κάποιας άλλης λογικής. Για να έλθουμε στον Πολιτική, λοιπόν, γνωρίζουμε ότι οι συσχετισμοί ισχύος επιτρέπουν κάποιες επιλογές σε ένα λαό και του απαγορεύουν κάποιες άλλες. Και το τίμημα για όποιον λαό αψηφά τους συσχετισμούς ισχύος είναι η ήττα, η υποδούλωση και ο αφανισμός. Αυτά τα γνωρίζουμε καλά. Αλλά δεν ισχύουν πάντα. Υπάρχουν στιγμές, που η λογική της ισχύος και των συσχετισμών, αποδεικνύεται στείρα, λανθασμένη και μυωπική. Είναι τότε που ιδεολογικά προτάγματα ανατρέπουν τη λογική της ισχύος.
Να μερικά πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα που προσφέρει η σύγχρονη Ελληνική Ιστορία:
Ας μεταφερθούμε στο φθινόπωρο του 1940:

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ : «Μας ετοιμάζουν κάτι χειρότερο από το Σχέδιο Ανάν»

Στον ΣΠΥΡΟ ΤΡΙΨΑ

Με μια βαρυσήμαντη συνέντευξη που παραχώρησε στα «Επίκαιρα», ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ εκφράζει την απαισιοδοξία του για την τελική έκβαση τόσο των τωρινών διαπραγματεύσεων όσο και για το ίδιο το Κυπριακό. Ο Μακαριότατος πιστεύει ότι υπάρχει σχέδιο με δυσμενέστερους όρους ακόμα και από το Σχέδιο Ανάν και ευελπιστεί στην αντίδραση του κυπριακού λαού για να μην προχωρήσει αυτό. Παράλληλα, επιτίθεται κατά του προέδρου Χριστόφια, με αφορμή τις δηλώσεις του για το ρόλο της Ελλάδας στην τραγωδία του ’74, που τις εντάσσει στην «κομουνιστική ιδεολογία του», ενώ μιλά και για τις σχέσεις των δύο Εκκλησιών, τη γνωριμία του με τους Βατοπαιδινούς και την κρίση στην Ελλάδα.

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Τα ελληνικά είναι τραγούδι.
Πρέπει να σας πω ότι δεν ήμουν πάντοτε υπέρ των τόνων. Τούς θεωρούσα διακοσμητικά στολίδια, κατάλοιπα άλλων εποχών, που δεν χρειάζονται πια. Και καθώς δεν ήμουν ποτέ καλός στην ορθογραφία, το μονοτονικό με διευκόλυνε Βέβαια, η γλώσσα χωρίς τόνους φάνταζε στα μάτια μου σαν σεληνιακό τοπίο, αλλά νόμιζα ότι αυτό ήταν μια προσωπική μου εντύπωση, θέμα συνήθειας. Ώσπου συνέβη το εξής:
Είχα βρεθεί για ένα διάστημα ν’ ακούω συστηματικά, καινούργια ανέκδοτα τραγούδια, επωνύμων και ανωνύμων, για λογαριασμό τής δισκογραφικής εταιρείας “ Λύρα”, προκειμένου αυτή να τα ηχογραφήσει ή να τα επιστρέψει στους συνθέτες. Είναι δύσκολο ν’ απορρίπτεις και ακόμα δυσκολότερο να εξηγείς το γιατί. Όταν βέβαια το τραγούδι είναι τετριμμένο ή άτεχνο, η εξήγηση είναι εύκολη. Μού συνέβη όμως να δω τραγούδια όπου οι στίχοι δεν ήταν άσχημοι και η μουσική δεν ήταν τυχαία, επιπλέον ταίριαζε θεματικά και με τους στίχους. Κι όμως, το τραγούδι συνολικά δεν “ κύλαγε” όπως λέμε( οπότε το επιστρέφαμε στον ενδιαφερόμενο με διάφορες ασάφειες και υπεκφυγές.
Το πράγμα με απασχόλησε.

ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων

Ὁ μήνας Ὀκτώβριος εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένος μέ τή Μακεδονία καί τήν πρωτεύουσά της, τή Θεσσαλονίκη. Στίς 13.10.1904 σκοτώθηκε στό χωριό Στάτιστα τῆς Καστοριᾶς-σημερινό χωριό Μελᾶς- ὁ Ἀνθυπολοχαγός τοῦ Πυροβολικοῦ Παῦλος Μελᾶς πού εἶχε μεταβεῖ μέ ψευδώνυμο στήν τουρκοκρατούμενη Μακεδονία γιά νά βοηθήσει τόν ἀγῶνα τῶν ἐντοπίων Ἑλλήνων κατά τῶν Ὀθωμανῶν Τούρκων καί τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων. Αὐτή θεωρεῖται συμβολικά ὡς ἡ ἔναρξη τῆς ἔνοπλης φάσεως τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος. Ἐξ ἄλλου στίς 26 Ὀκτωβρίου 1912 , τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ πολιούχου της Ἁγίου Δημητρίου, ἐλευθερώθηκε ἀπό τόν Ἑλληνικό Στρατό ἡ Θεσσαλονίκη, συμβασιλεύουσα τοῦ Βυζαντίου (Ρωμανίας) καί σημερινή συμπρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδος. Ἐπειδή αὐτές τίς ἡμέρες (φθινόπωρο 2010) πιεζόμεθα διεθνῶς νά «κλείσουμε» τό ζήτημα τῆς ὀνομασίας τῶν Σκοπίων μέ μία ἀπαράδεκτη ἐθνικη ὑποχώρηση κρίνω σκόπιμο νά θυμηθοῦμε τό ἱστορικό ὑπόβαθρο τοῦ Μακεδονικοῦ ζητήματος καί πῶς αὐτό συνδέεται μέ τόν Μυροβλήτη Ἅγιο Δημήτριο.
Ἡ Μακεδονία ὡς γεωγραφικός, ἱστορικός καί ἐθνολογικός ὅρος εἶναι ἄρρηκτα ταυτισμένη μέ τήν ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν Ἀρχαιότητα καί στό Βυζάντιο. Ἄλλωστε ὁ Ἀλέξανδρος καί οἱ ἐπίγονοί του δημιούργησαν στήν Ἀνατολική Μεσόγειο ἕναν πολιτισμό, ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται ἑλληνιστικός καί ἔτσι γίνεται δεκτός στήν διεθνῆ βιβλιογραφία. Ἀκριβῶς διότι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ὡς Μακεδών, δηλαδή Ἕλλην τοῦ Βορρᾶ, μετέφερε παντοῦ ἑλληνικό πολιτισμό.
Ἡ πρώτη φορά στήν ἱστορία πού ἔγινε λόγος γιά ἔθνος «Μακεδόνων» ἦταν γύρω στό ἔτος 1600.

ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ: Με Γνώση ...και Όραμα

Μέ τήν ὁμιλία τοῦ καθηγ. κ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη ἄνοιξε ὁ Α! Κύκλος διαλέξεων τοῦ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Μέ τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, μέ τόν ἁγιασμό, τόν ὁποῖο τέλεσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ξεκίνησαν καί φέτος, τήν Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου, οἱ δραστηριότητες τοῦ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Κατά τή διάρκεια αὐτῆς τῆς χρονικῆς περιόδου οἱ κατά μήνα διαλέξεις θά ἀφοροῦν σέ Θέματα Παιδείας, τά ὁποῖα μέ γνώση καί ὅραμα θά προσεγγίσουν πανεπιστημιακοί καθηγητές, παιδαγωγοί, ἐπιστήμονες, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν πολύ καλά τά θέματα αὐτά, ὄχι θεωρητικά ἀλλά μέσα ἀπό τήν πράξη καί τή ζωή τῆς Ἐκπαίδευσης. Ὁ καθηγητής καί πρ. πρύτανης τοῦ Πανεπ. Ἀθηνῶν κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης, ὁ πολιτικός ἐπιστήμονας καί συγγραφέας κ. Κων/νος Χολέβας, ὁ καθηγητής τοῦ Παιδαγωγ. Τμήματος τοῦ Πανεπ. Ἀθηνῶν κ. Ἠλίας Ματσαγγούρας καί ὁ ὁμότιμος καθηγητής τοῦ πανεπ. Ἀθηνῶν π. Γεώργιος Μεταλληνός ἀνταποκρίθηκαν στήν πρόσκλησή τοῦ Συνδέσμου Ἐπιστημόνων Πειραιῶς γιά τόν πρῶτο κύκλο διαλέξεων καί θά δώσουν τήν εὐκαιρία στά μέλη καί στούς φίλους τοῦ ΣΕΠ νά γίνουν κοινωνοί τῶν Γνώσεων καί τῶν Ὁραμάτων τους γιά τήν Παιδεία τοῦ τόπου μας στόν 21ο αἰώνα.

Τή σειρά τῶν διαλέξεων γιά θέματα Παιδείας, ἄνοιξε

ΟΜΙΛΙΑ Καθηγ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη (26/9/2010) Α! ΜΕΡΟΣ

Β! ΜΕΡΟΣ

Γ! ΜΕΡΟΣ

Δ! ΜΕΡΟΣ