Ik was er bijna in gelopen, in de val van het 4/5 ouderschapsverlof. Want wat heb ik gedaan, twee vrijdagen terug, behalve aan de schoolpoort gestaan en mijn gazet gelezen... inderdaad, gekuist.
Reden hiervoor waren de beestjes in mijn meel. U weet wel, van die minuscule kleine bewegende dingetjes, die op onverklaarbare reden zomaar opeens in de bloem zitten. Ik weet niet hoe lang ze daar al zaten, ik heb ze ook maar ontdekt na het eten van de béchamelsaus. Dood ga je er dus niet van, maar ik kon ze toch moeilijk laten zitten. En die beestjes, dat blijft niet zitten in de bloem, die kruipen blijkbaar ook in de kruiden die naast de bloem staan.
En dus werd de ganse kast uitgekuist en de kast ernaast ook.
En dat gaf me zo een voldoening, zo twee propere kasten dat ik zin kreeg om de volgende vrije dag, de andere kasten onder handen te nemen. Gans de week, overtuigde ik me ervan dat dat wel eens fun zou kunnen zijn, zo een gans propere keuken met propere kasten. En hoe meer de vrijdag naderde, hoe vuiler de niet-gekuiste kasten leken.
Tot het vrijdag werd en ik besefte dat dat niet de afspraak was die ik met mezelf had gemaakt, kasten uitkuisen tijdens het ouderschapsverlof.
En dus vluchtte ik met mijn lief een dagje naar Brussel, alwaar we deden of we op we op reis waren... ver weg van alle kasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten