Καλό βραδυ σε όλους
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Εκείνοι καπνογόνα...εγώ κάρτες!!!
Καλό βραδυ σε όλους
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011
Μαμά ουάου!!!!
Και για να μην σας αφήσω μόνο με πολυλογίες σας βάζω μια καρτούλα που έφτιαξα για την πρόκληση στις 20 Ιουνίου του Get Creative. Σε αυτή την πρόκληση έπρεπε να ακολουθήσουμε το παρακάτω sketch της Αναστασίας.
Έφτιαξα έτσι μια "μαμά ουάου" καρτούλα όνομα και πράγμα μιας και έβαλα και μια πουκαρινούλα πάνω έτσι για να την κάνω και λίγο πιο προσωπική. Αυτές τις σφραγγιδούλες με τις μικρές γιαπωνεζούλες τις είχα αγοράσει γιατί θα μπορούσα να τις χρησιμοποιήσω και σαν σήμα κατατεθέν χαχα.
Καλή εβδομάδα σε όλους!
Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011
βρουμ βρουμ.....
υγ1: Τελικά το cricut δεν κόβει αλουμίνιο ακόμα και με την λεπίδα βαθειάς κοπής....θα μου πείτε πολλά ζητάς απο ένα μηχανηματάκι σε λίγο θα θες να σου κάνει και μασάζ. Ευτυχώς που δεν το κατέστρεψα με τις δοκιμές μου...
υγ2: Ξέρατε πως τα φύλλα αλουμινίου μπορούν να γίνουν ανάγλυφα το ίδιο εύκολα με το χαρτί? Αν έχετε τα εργαλεία δοκιμάστε το, το αποτέλεσμα είναι πανέμορφο χωρίς να βάζετε σε κίνδυνο ούτε το μηχάνημα ούτε τις μήτρες σας. Όπως καταλάβατε περνάω φάση πειραματισμών και είπα να μοιραστώ μαζί σας τα συμπεράσματα μου. Αφού αρχίζω να νοιώθω λίγο σαν Craft-MythBuster...
Σάββατο 18 Ιουνίου 2011
Τα ανείπωτα
Σήμερα το πρωί ξύπνησα με τον ήχο αυτού του κομματιού...Ο καλός μου είχε ξυπνήσει νωρίτερα και το άκουγε. Απο εκείνη την ώρα οι στίχοι και η μελωδία του γυρίζουν μέσα στο μυαλό μου λες και κόλλησε η βελόνα. "Στάσου λιγάκι μην μιλάς άσε τον χτύπο της καρδιάς..να πεί ότι είναι για να πεί" λέει ο Ζερβουδάκης και λέω για σήμερα να το κάνω. Χωρίς λοιπόν λόγια σας αφήνω να ακούσετε τον χτύπο της δικής μου καρδιάς μέσα απο μερικές καρτούλες και δύο καδράκια που έφτιαξα τις τελευταίες μέρες...
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011
Τικ-Τοκ
1) Χρησιμοποιήσα ένα "shadow box" ή αλλίως ένα καδράκι με βάθος (που αγόρασα απο το ΙΚΕΑ) και ένα μηχανισμό ρολογίου απο ένα ξυπνητήρι, ξέρετε αυτά τα οικονομικά, που άνοιξα με προσοχή και έβγαλα μόνο τον μηχανισμό.
2) Στο πίσω μέρος απο το καδράκι τράβηξα δύο διαγώνιες και σημάδεψα το κέντρο.
3)Με το εργαλειάκι μου που ανοίγω τρύπες άνοιξα μια τρυπούλα στο κέντρο. Η αλήθεια είναι πως ήταν λιγάκι δύσκολο αλλά τα κατάφερα με επιμονή. Μπορείτε να ανοίξετε την τρυπούλα και με ένα κρουστικο δρεπανοκατσάβιδο αν σας βρίσκετε σπίτι.
4) Στη συνέχεια έντυσα το ξύλο με ένα χαρτί που μου άρεσε ελέγχοντας ποιό τμήμα θα καλύψει το δεύτερο κομμάτι ξύλο που θα έπεφτε μπροστά και άνοιξα με το εργαλειάκι μια τρυπούλα στο χαρτί στο ίδιο σημείο που ήταν και η τρυπούλα στο ξύλο.
5) Αφού αφαίρεσα με προσοχή τους δείκτες κόλλησα τον μηχανισμό στο πίσω μέρος περνώντας το σημείο που εφαρμόζουν οι δείκτες μέσα απο την τρυπούλα.
6)Διακόσμησα τους δείκτες...για την ακρίβεια προσπάθησα αλλά τους κατέστρεψα στην βιασύνη μου και έφτιαξα καινούριους απο ένα κομματάκι αλουμίνιου και τους τοποθέτησα και πάλι στην θέση τους.
7)Ο συγκεκριμένος τύπος κάδρου έχει και ένα δεύτερο κομμάτι ξύλο που μπαίνει σε επαφή με το γυαλί και είναι ένα περίγραμμα με ένα τετράγωνο κενό στην μέση. Το έντυσα με χαρτί που να ταιριάζει και πάνω σε αυτό το δεύτερο κομμάτι κόλλησα διακοσμητικά και τα νούμερα του ρολογίου που έκοψα με το cricut. Όι φωτογραφίες αυτές είναι που σβήστηκαν δυστυχώς ελπίζω απο το αποτέλεσμα να καταλάβετε τι εννοώ...Τέλος συναρμολόγησα και πάλι το καδράκι και σε λιγότερο απο 2 ώρες το χειροποιήτο ρολογάκι μου ήταν έτοιμο. Ο τοίχος του δωματίου που θα κρεμαστεί είναι γαλάζιο με μώβ γιαυτό και το φωτογράφησα με γαλάζιο φόντο για να μου πείτε αν ταιριάζει.
Εύκολο δεν ήταν??? Σίγουρα θα δοκιμάσω να φτιάξω ακόμα ένα κοριτσίστικο αυτή τη φορά και λίγο πιο τρισδιάστατο...
Καλό βράδυ σε όλους ;)
Υγ Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια στην προηγούμενη ανάρτηση. Ειλικρινά δεν περίμενα πως μερικές σκέψεις μου θα είχαν τέτοια αντίδραση..
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011
Στον μικρόκοσμο μου...
Το τελευταίο όμως χρόνο έχω αλλάξει εντελώς γνώμη. Μέσα απο το μπλόγκ αυτό καθημερινά συναντάω ανθρώπους που μπορεί η ζωή τους να είναι λίγο πολύ νορμάλ αλλά το ταλέντο τους είναι άφθονο. Τελικά και μια εργαζόμενη-μαμά-νοικοκυρα ακόμα και αν δεν πίνει όλημερίς στα σοκάκια της Μονμάρτης, δεν συχνωτίζεται με τοκογλύφους και πόρνες, δεν προέρχεται απο πολύτεκνη καταπιεστική θρησκόληπτη οικογενεία μπορεί να έχει τόσο ταλέντο όσο και ένας μεγάλος ζωγράφος του παρελθόντος. Και πείτε μου αυτό και αν είναι υπέρβαση...να τρέχεις όλη μέρα σαν την Μαίρη Παναγιωταρά και τα βράδυα να θυσιάζεις χρόνο απο την προσωπική σου ξεκούραση για να ανοίξεις τα κουτιά σου με τα χαρτιά και τα ψαλίδια για να φτιάξεις μια σύνθεση η μια κάρτα...!
Η σημερινή επομένως ανάρτηση δεν έχει να κάνει με κάτι που έφτιαξα εγώ είναι αφιερωμένη σε όλους εσάς τους μικρούς "καλλιτέχνες" που γεμίζετε με όμορφες δημιουργιές τις μέρες μου και αποτελείτε τους "μεγάλους" ζωγράφους του μικροκοσμού μου!
Αυτή την ανάρτηση την σκέφτομαι πολύ καιρό και ο λόγος που την καθυστερούσα ήταν γιατί μου έλλειπε το νούμερο 5 και θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ...Όλες αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό όταν πρωτοανακάλυψα ένα μπλόγκ οι δημιουργίες του οποίου συνεχώς μου έδιναν την ίδια αίσθηση με αυτή που μου δίνουν οι πίνακες ενός συγκεκριμένου ζωγράφου...Όταν τυχαία έπεσα πάνω σε ένα δεύτερο μπλόγκ που μου προκαλούσε τα ίδια συναισθήματα με αυτά που μου προκαλούν οι πίνακες ενός δεύτερου ζωγράφου είχα πλέον αρχίσει να χτίζω αυτή την ανάρτηση στο μυαλό μου σιγά σιγά. Σήμερα και πολλούς μήνες μετά είμαι πλέον έτοιμη να σας παρουσιάσω τους 5 "μεγάλους ζωγράφους" του μικρόκοσμου μου παραλληλίζοντας τους με αληθινούς μεγάλους ζωγράφους ελπίζοντας να μην χαρακτηριστώ ιερόσυλη. Οι δικοί μου ζωγράφοι δεν ζωγραφίζουν με πινέλα και χρώματα αλλά με ψαλίδια και χαρτιά! Φυσικά όλο αυτό είναι καθαρά προσωπική αίσθηση που μπορεί να βρίσκει κάποιους αντίθετους. Και ξεκινάω...
Νο1 : Ο "Gustav Klimt" μου μπορεί να μην κατάγεται απο την απο την Βιέννη αλλά απο τα όμορφα Γιάννενα (αν δεν κάνω λάθος) και αποτέλεσε το ερέθισμα για να μπώ σε αυτές τις σκέψεις.Μιλάω για την πλέον καλή μου φίλη Alex. Οι δημιουργίες της έχουν πάντα μια χάρη και έναν ρομαντισμό (vintage χαρακτηρίζεται απο πολλούς το ύφος της) που μόνο οι πίνακες του Κλίμτ μου βγάζουν. Της αφιερώνω λοιπόν αυτή την λεπτομέρεια απο το έργο του Klimt Οι τρεις ηλικίες της γυναίκας, 1905.
Αν και αλλοπρόσαλλη και άκρως υποκειμενική η συγκεκριμένη ανάρτηση ελπίζω να μην σας κούρασε...Ελπίζω επίσης τα κόκκαλα των μεγάλων καλλιτεχνών που ανέφερα να μην τρίζουν που τους έβαλα όλους μαζί στην ίδια ανάρτηση χιχι. Ανέκαθεν είχα ένα θεματάκι να βάζω πράγματα στο μπλέντερ και να βγάζω περίεργες μίξεις. Καλό βράδυ σε όλους!
Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011
My new...purse!!
Αφού λοιπόν το δουλέψω αρκετά μέσα μου πατάω με δισταγμό το κουμπάκι "order" και μπαίνω στην φάση της αναμονής για να παραλάβω το δεματάκι μου που συνήθως κάνει αρκετό καιρό να φτάσει στην πόρτα μου...τόσο καιρό που καμιά φορά έχω ξεχάσει τι έχω βάλει στην παραγγελία!
Σήμερα όταν χτύπησε το κουδούνι ένα καρδιοχτύπι με έπιασε...λές είπα απο μέσα μου τόσο γρήγορα...και ναι ήταν ο κούριερ με το πακέτο στα χέρια του!!! Αυτή μου την αγορά την περίμενα πως και πως γιατί ήμουν σίγουρη πως είχα παραγγείλει κάτι που είχα πραγματική ανάγκη. Όταν αγόρασα το cricut το γεγονός ότι δεν κάνει embossing (ανάγλυφα σε χαρτί δηλαδή) μου είχε φανεί λεπτομέρεια. Και ακόμα και σήμερα δεν μετανοιώνω την επιλογή μου όσον αφορά το μηχάνημα κοπής μοτίβων που αγόρασα. Βλέποντας όμως τα ανάγλυφα σε διάφορες δημιουργίες δεν μπορώ να πώ...ζήλεψα. Δεύτερο μηχάνημα δεν υπήρχε περίπτωση να αγοράσω το θεωρούσα πλεονασμό. Ώσπου έπεσα πάνω στο αδελφάκι του Big Shot που κάνει μόνο ανάγλυφα το "Texture Boutique Embossing Machine" της Sizzix που είναι και αρκετά οικονομικότερο. Ήταν ότι χρειαζόμουν και απο σήμερα το έχω στην κατοχή μου :). Μοιάζει με τσαντούλα και είναι τόσο χαριτωμένο! Οφείλω να παραδεχτώ πως η βιομηχανία του Scrapbooking ξέρει καλά πως απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες και το εκμεταλεύεται κατάλληλα! Άντι λοιπόν να αγοράσω μια Tous τσαντούλα αγόρασα αυτή την τσαντούλα που είναι οικονομικότερη και θα ομορφύνει ευελπιστώ τις δημιουργίες μου.
Ελπίζω με αυτή μου την ανάρτηση να μην θεωρηθώ εκτός τόπου και χρόνου για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Δεν είμαι αναίσθητη και μόνο εγώ ξέρω πόσα μπορεί να στερούμαι για να ικανοποιώ τη δημιουργική μου ανάγκη...Απλά μέσα απο το "χειροποιείν" προσπαθώ να βρίσκω διέξοδο και να ξεχνιέμαι....
Σας παρουσιάζω λοιπόν το καινούριο μου "παιχνιδάκι" και μια καρτούλα που έφτιαξα στα πολύ γρήγορα για να εξοικοιωθώ με την χρήση του.
Τρίτη 7 Ιουνίου 2011
Bee Happy...
Τελευταία όπως έχετε ήδη καταλάβει κάτι έχω πάθει με τις κάρτες και δεν σταματάω να φτιάχνω. Ίσως επειδή ο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος μου, μόνο αυτό μου επιτρέπει. Πηγή εμπνευσής μου πάντα μα πάντα οι προκλήσεις του Get Creative! Για τον μήνα Ιούνιο η πρώτη πρόκληση κάρτας ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Μια κάρτα στην οποία κάποιο στοιχείο έπρεπε να χρησιμοποιηθεί όχι μια όχι δύο αλλά έξι φορές! Όταν διάβασα για την πρόκληση ένα παιδικό τραγουδάκι μου καρφώθηκε στο μυαλό. Δεν ξέρω αν θυμάστε τα τραγούδια με τους αριθμούς που είχαν βγάλει τα ζουζούνια κάποιο φεγγάρι... Το αγαπημένο μου απο αυτά πολύ πριν γίνω μανούλα ήταν το εννιά. Τελευταία το τραγουδάω στον γίο μου σχεδόν καθημερινά μιας και και κάπως πρέπει να τον απασχολώ όταν κάνουμε τις εισπνοές με το aerolin... H παιδίατρος μου είπε πως πρέπει να μετράω αργά μέχρι το δέκα όσο η μάσκα είναι στο προσωπάκι του και για να μην χάνω το μέτρημα τραγουδάω το τραγουδάκι με το εννέα και προσθέτω ακόμα ένα ;) "Οι εννέα μελισσούλες αγκαλιά" λοιπόν για χάρη της πρόκλησης έγιναν έξι , τις άλλες τρεις φανταστείτε τις μέσα στην κυψέλη! Και επειδή όπως έχω ξαναπεί οι μήνες αυτοί είναι γεμάτοι απο γάμους και βαφτίσια έφτιαξα ακόμα μια καρτούλα για γάμο με τις χάρτινες κουκλίτσες του cartridge "paper dolls dress up" που πραγματικά το έχω λατρέψει!
Καλό απόγευμα σε όλους!