Een onwetend, hebberig geval.
Onwetend als in: ik koop stoffen maar ik weet niets van stofsoorten, mijn doel, dikten, draagbaar, krimpbaar,...
Hebberig als in: ik koop dan maar al die stoffen tegelijkertijd. Ge kunt er nooit genoeg hebben.Liefst ne meter. Ge weet maar nooit
Nu heb ik er genoeg. Veel te veel, van vele vraag ik me oprecht af wat me bezielde maar sommige blijken pareltjes te zijn.
Zoals dit...
Ik zag het hangen tijdens één of ander stoffenspektakel en ik kocht er van.
ohja dat was ook den tijd dat ik naast onwetend én hebberig ook van alles 1 meter kocht.
Dus één meter van dit mosterdgele pareltje lag ergens in mijn kast te wachten tot het moment dat eu..het moment daar was.
En toen ge, wat jaren later als de aankoop, ineens bij haar dit zag...lichtte jouw ogen op, kreeg je jeukende handen (maar van 't goeie soort) en begon het te kriebelen om er iets gelijkaardigs te maken.
En kijk, er rolde een salopettenkleed, volgens Ida, van onder het machine.
Ohja, geen idee waarom dat ze altijd haar armen opendoet. Ik ben allang blij als ze haar tong binnenhoudt.
Dat laatste hoop ik vurig, want azo gezond (stik) verstand (of toch het mijne)...er is nog wat werk aan.
stof: atelier brunette
knopen: veritas
