zet u nogmaals gemakkelijk neer.
Niet omdat ik jullie hier ga verwennen met één of ander geweldig verhaal (hoewel het kent een happy end), niet omdat ik jullie ga omver blazen met een combinatie van naaisels die ge zelf nog nooit had gezien of bedacht had, niet dat ge zo onder de indruk gaat zijn van mijn tempo, niets van dat allen. Daarvoor verwijs ik jullie met veel liefde door naar de echte, heel actieve, steeds schoon fotograferende talenten onder ons.
Neen dames en heren,
de reden dat ge u moogt zetten is omdat ik ontzettend fier ben op mezelf. Jawel, daar hoort een klein applausje bij. Doe nu nog een beetje zuinig, ge weet ten slotte niet waarom ik fier ben op mezelf en als nadien blijkt dat ge gelijk een gekkin hebt zitten klappen voor een onnozelheid (wat ik mijn geval zeker zo kunnen) maakt g u zelfve misschien wat belachelijk. Dus wees gerust zuinig. Maar toch, doe het gerust. Het kan bevrijdend werken.
Al 7 jaar hanteer ik een naaimachine, met wisselend succes. Daar zijt ge steeds bevoorrecht getuige van mogen zijn, maar helaas zijn er in die 7 jaar (amaai jongens als ik dat zo herhaal lijkt me dat wel heel lang) weinig kledingstukken die veelvuldig gedragen werden.
Oké, soms misschien omdat ik mijn eigen kweeksels wat kleiner inschat dan dat ze in werkelijkheid al zijn, mijn eigen gat in een reeds vermagerde (dus nooit gehaalde) afmeting mat, soms misschien omdat ik iets maakte dat ik geweldig vond maar bij nader inzien eerder thuishoort bij een voddenmarsjang, soms omdat ik verzaakte (heerlijk woord trouwens) om de kunst van de afwerking in acht te nemen, allez kortom uitleg genoeg maar bij deze heb ik iets kunnen maken dat al heel de maand gedragen werd.
En dan nu...een heerlijk luid applaus.
Het betreft een short. (ik snap dat het applaus wat minder wordt, maar het hoefde niet zo duidelijk te zijn) Zo ene in een stofje dat eigenlijk niet voor shorten is (maar ik kan u helaas niet zeggen voor wat wel dan) waardoor het er al iets afgedragender uitziet dan het eigenlijk is. Maar dat geneert niet: het kind is blij, ikke fier,... wat wilt een mens nog meer
(ja ik kan ook wel dingen opsommen wat ik nog zou willen, maar laten we even in dit moment van fierigheid blijven ;) )
stof: stoffen van Leuven
patroon: tintin (de meest eenvoudige vorm)
Ik zet me rustig neer en nestel me zo gelijk een beetje. Niet al te veel, want ik begin ook voorzichtig te klappen - voorzichtig, ik mocht niet te geweldig aan doen ;). Ik naai wat langer en ben daar ook wat bezeten in (anders, moeilijker, grenzen opzoeken en zo... nja, ik zei het toch, bezeten) en doe dat alleen maar omdat quasi alles - zo af en toe is er eens een mislukking - hier veelvuldig gedragen wordt en na het Khadetjeshuis een vaste nieuwe bestemming heeft.
BeantwoordenVerwijderenAnyway, ik applaudiseer hartelijk én erg luid en enthousiast want een short naaien! dat vond ik de eerste keer ook een geweldige prestatie. Een die met plezier en liefde gemaakt én gedragen wordt, dat is gewoon een topexemplaar. Staande ovatie vrouw - niet alleen voor de short, maar ook voor de glimlach op mijn gezicht.
you're the best :)
Verwijderen