2 versies

Hierbij de korte versie:

Dit is de Stevie Hoodie.

Hierbij de lange versie

Het begon bij een hele lieve vraag van Oscar. Of ik alstublieft,allerliefste mama, ook eens een trui wou maken met rits?
Kijk, alstublieft en allerliefste in één vraag, daar kon ik alleen maar bevestigend op antwoorden.

Enter de stofkeuze. Mijn oog viel op een lichtblauw stofje met vliegtuigen. Wonderschoon, lijkt wat wollig.
Dus ik naar de veritas achter een rist, oogjes, touw, boordstof,...Om de een of andere reden kocht ik een witte, blauwe én roze rits.
Voor het patroon tekende ik een 110. Kijk, ik ben van het praktische soort. Oscar draagt nu een 104, helaas gaat dat niet superlang meer duren dus was ik vooruitziend. Meten op uw kind kan ook helpen, maar dat zou dan weer te praktisch voor mij geweest zijn.
Ik knipte patroon uit en begon te puzzelen.
Om er vrij snel achter te komen dat ik onmogelijk een hoodie uit mijn profijtig gekochte stof ging krijgen.
Enter stof 2. Zelfde merk, iets lichter, maar dat geneert niet. Oscar is, voorlopig, nog niet zo moeilijk. Een blauwe rits had ik ook gekocht dus plaatje perfect.

Enter de overlock. Want hey, hoodie, rekbare stof en afwerken staat bij mij gelijk aan: overlocken.
Alles ging goed. Echt goed en proper en... tot in de rits moest doen. Die is deelbaar. Nog steeds vraag ik me af waarom maar bon ik had een deelbare rits gekocht (zoals voorgeschreven hoor) en ik dacht...ik ga dat hier vlug eens regelen met de overlock.

Enter de mislukkingen op een rijtje. Een rits overlocken, ik heb daar duidelijk geen kaas van gegeten. Dat lukte langs geen kanten en op een bepaald moment zat ik zo dicht tegen mijn stof dat ik ze nog onmogelijk dichtkreeg. Trouwens ooit al eens een rits weten uitrafelen? Ik wist zelfs niet dat die dat deden, nu dus wel ;)
Ik foeterde, maakte los en herbegon met schaar in de hand en naaimachine van onder het stof, om dan te ontdekken dat ik in mijn stof had geknipt, ik een naald brak van mijn naaimachine, ik tegen beter weten in terug mijn overlock wou gebruiken, daar ook een naald van brak, mij naar onze garage begaf want daar bevinden zich allerlei schroevendraaiers die ik nodig had om die naalden te vervangen, alweer ik mijn teen keihard pijn deed (oke dat doet er niet toe) ik een koortsaanval kreeg (helaas echt, dus even platgelegen) en keiluid f*ck you riep.

Oscar kwam op dat moment binnen, antwoordde heel rustig dat ik beter niet vloek want dat zijn mama en papa daar niet tegen kunnen en dat daar op tafel nu toch wel de mooiste trui van de wereld lag.
Nadat de dafalgan zijn werk deed, ik mijn innerlijke Boeddha weer gevonden had, knipte ik alles wat met de rits te maken had los, vond gepaste schroevendraaiers, verving 2 naalden, knipte nieuw beleg (want dat was echt naar de vaantjes) herstelde de boordband en boem...ga naar korte versie of kijk eerst eens naar de Stevie Hooide met zoon :)

stof: visjes Lily Balou - mon depot/ streepjes: Veritas
benodigdheden: Veritas
patroon: Stevie Hoodie, La Maison Victor

Jarige Ida

Ida is vandaag jarig.
Serieus, 6 jaar geleden lag ze nu voor het eerst bij mij, op mij, naast mij.

Dit schoon bolleke groeide uit tot een eigenwijze, gevoelige maar toch stoere meid.
Eentje zonder zittend gat
Eentje die graag lacht
Eentje die geen moppen kan vertellen
Eentje die graag liedjes uitvindt, want meezingen is haar ding niet
Eentje die mainstream niet begrijpt
Eentje die heel goed aanvoelt wanneer ze toch maar beter doet alsof ze bij de meute hoort
Eentje die van uitdagingen houdt
Eentje die precies weet wat, hoe en wanneer ze iets wilt.
Eentje die niet snapt als iemand haar niet snapt.
Eentje die falen geen optie vindt.

Eentje die alles wilt weten, alle details onthoudt.

Eentje die keihard uitkeek naar vandaag!

Ik bekeek vorige woensdag met haar wat mijn vestimentair plan was.

Compleet niet haar goesting. 

Dat liet ze dan ook duidelijk verstaan.

We zochten dan samen op pinterest naar een compromis. Ik wou een rok, zij wou strepen. Ik wou een lange rok met strepen, zij een minirok met strepen.

Helaas werd ik ziek, dan oscar, dan Jef, dan Tom (nog altijd, bij mannen duurt dat altijd wat langer voor die kiemen er allemaal uit zijn)

Om dus gisterenavond in actie te schieten.

Ik had enkel een streepjesstof die oké was voor Ida, geen patroon, geen afgelijnd plan.

Wie mij volgt op instagram, zag het al. 38 minuten voor middernacht was ik klaar met haar kledij. Ruim op tijd ;)

Ik ging voor een T - shirt en rok.

Ik begon met de rok.

Ik baseerde me op deze look en nam een streepjesstof die ik ooit had gekocht in de Veritas.

De horizontale strepen waren voor mij ideaal om zakken in te verwerken. Ik wou geen zijnaad.

Door een knipfout kon ik geen 2 evengrote zakken maken dus ging ik voor complete onsymmetrie: een zak links en een grote strik rechts.

 vooraanzichtgewijs werd het dit.

Voor de afmetingen hield ik mij aan deze afmetingen.

Aangezien ik geen zwarte elastiek in voorraad heb (en ook geen witte), nam ik boordstof. 

Voor de afmetingen van de boordstof keek ik naar die van de lulu broek die ik 2 weken geleden maakte. (ahja, zo 's nachts gaan meten bij uw kind, geen aanrader. Geloof me maar op m'n woord, geen aanrader)

Nu Ida heeft niet zot veel kleren en al zeker geen zwart dat hier op pastte.

Dus om 22u34 was mijn rok klaar en 10 minuten later had ik een basis gestikt voor een T - shirt.

(echt waar, lang leve de smartphone die me deze adequate info nu kan verschaffen ;) )

Dit allemaal samen werd dus

Hoe ik nu op dat nachtelijk uur nog aan zo een schoon gesneden velleke flexfolie kwam? In ons team zitten veel talenten, eentje daarvan heeft het talent om last minute collega's te helpen. Zij sneed dit uit voor mij, bracht dit dinsdag mee en het enige dat ik moest doen was een slogan leveren en die dus opstrijken. 

En dat beste kind ooit...

Genoot van haar dagje (echt als zelfs de Colruyt meedoet met jouw verjaardag, hoe cool zijt ge dan?!?)

 Kreeg een basketbalpaal (en bal) cadeau

I ♡ Ida

(al van toen en toen en toen en toen)

mais il est où le soleil?

De vraag die ik me de laatste dagen meermaals in verschillende talen heb gesteld.

Niet dat er geen zon was, maar ik dacht eerder aan een zacht lente zonnetje, zo eentje die mijn sproeten doet verschijnen, zo eentje die blote tenen toelaat, zo eentje dat de mensen niet raar naar jou kijken omdat je per sé met blote benen buiten wilt lopen,...

Zo eentje gelijk vandaag maar dan voor wat langer dus...

En omdat in stilte afwachten niets voor ons is, ging ik aan de slag met een zonnige,zomers, vakantiegevoel oproepend stofje. Allez voor mij dan toch, misschien draait u gewoon met uw ogen als je het ziet. En een broekenpatroon.

Want laat u vooral niet misleiden: je ziet Ida misschien al eens op een feestje in een kleedje, het blijft toch een voorstander van broeken.
(of eigenlijk shorten, maar daar moet de zon toch nog wat meer haar best voor doen ;) )

 Het stofje vond ik bij Veritas. De zakken zijn een overschotje van hier.

Het patroon is de Lulu, uit de laatste La Maison Victor.

En met een wel heel bereidwillige model geeft dit dit....

met veel plezier en onnozelheid presenteert ze haar nieuwe aanwinst...

De kleine broer moest er ook eens bijkomen en let op het strategisch geplaatst drinkbusje, express. Jawel. Mijn dochter denkt na over haar shoots ;)

En dit is één van de weinige kledingstukken die ik maakte die al spontaan door haar gekozen gedragen werden.

Maar betere foto's zijn daar helaas niet van ;)

Conclusie: ♥ toppatroon voor mijn topdochter ♥



patroon: Lulu broek, La Maison Victor mei-juni 2017 - maat 116 gemaakt, van lengte net gepast, ik kon de zoom niet doen zoals ze het voorschrijven
stof (buiten het restje), fournituren: Veritas

Pièce Unique

Toen ik begon te stikken was ik van het hebberig soort.
Een onwetend, hebberig geval.

Onwetend als in: ik koop stoffen maar ik weet niets van stofsoorten, mijn doel, dikten, draagbaar, krimpbaar,...
Hebberig als in: ik koop dan maar al die stoffen tegelijkertijd. Ge kunt er nooit genoeg hebben.Liefst ne meter. Ge weet maar nooit

Nu heb ik er genoeg. Veel te veel, van vele vraag ik me oprecht af wat me bezielde maar sommige blijken pareltjes te zijn.

Zoals dit...

Ik zag het hangen tijdens één of ander stoffenspektakel en ik kocht er van.
ohja dat was ook den tijd dat ik naast onwetend én hebberig ook van alles 1 meter kocht.

Dus één meter van dit mosterdgele pareltje lag ergens in mijn kast te wachten tot het moment dat eu..het moment daar was.
En toen ge, wat jaren later als de aankoop, ineens bij haar dit zag...lichtte jouw ogen op, kreeg je jeukende handen (maar van 't goeie soort) en begon het te kriebelen om er iets gelijkaardigs te maken.

En kijk, er rolde een salopettenkleed, volgens Ida, van onder het machine.

Eentje waar je gewoon jouw gezond (stik) verstand voor gebruikte.

en perfect matchende knopen (het valt misschien niet op maar in het hout zit dezelfde mosterdgele spikkel. Schoon, echt, geloof me maar)

En 't kind is blij met haar kleed. Eu pardon, salopettenkleed.
Ohja, geen idee waarom dat ze altijd haar armen opendoet. Ik ben allang blij als ze haar tong binnenhoudt.

En er zit nog wat speling op dus ze kan er geweldig lang geniet van hebben.
Dat laatste hoop ik vurig, want azo gezond (stik) verstand (of toch het mijne)...er is nog wat werk aan.


stof: atelier brunette
knopen: veritas

voor Annelies

Annelies is de juf van Ida
De nieuwe sinds de paasvakantie want Ida schoof door van leefgroep en liet een pracht van een juf achter. De 6 oudsten maakten toen een portret van zichzelf en dat verwerkten we (of lieten we verwerken, beter gezegd) in oorbellen. Schoon en zonnig, gelijk Anneke

Annelies is ook diegene met wie Ida op driedaagse ging, in een boot ging varen, ... en die Ida nu naar school brengt. Want platliggend rijden is me nog niet lukt.

En daarom..

De herbruikbare boodschappentas, uit zo geknipt.
Als zakje tekende Ida op gewoon witte katoen met textielstiften haar Annelies met ellelange benen en op de achterkant een fiets,want dat kan ze goed.

En als je het openvouwt en niet meer strijkt, krijgt je dit:

Betere foto's zijn er niet.
(gisteren vlug de veritas binnengerold, neem dat laatste maar letterlijk, om daar nog te kunnen profiteren van de 2 + 1 actie van voorgeknipte stofjes, gisterenavond Ida de zak laten tekenen en dan deze ochtend de rest gedaan.  Ik was 5 minuten nadat ik had moeten vertrekken klaar. Nipt, gelijk altijd :)

alles kan beter

Net als ge dacht...tijd voor mezelf.
Net als een geweldige vriendin u ontvoerde om nog eens te gaan tiretten
Net als alles weer wat in plooi viel

Awel net dan werd uwe zoon ziek.
Kijk, hij heeft dat niet express gedaan, dat weet ge nu ook wel. Maar die timing, manneke, hij kan er wat van, die zoon van u. (pas op, die dochter ook zenne)

Dus ge doet nog even voort met korte, krachtige momentjes om dingen te maken.

 Niets spectaculairs. Ge gaat naar de Hema, ge koopt daar 3 longsleeves (en nog wat andere brol waar ge niemand anders dan uw huisgenoten mee wilt lastig vallen)  en dan gaat ge naar de Veritas. En daar komt ge applicaties. Die ge kunt opstrijken.
Ge kunt die ook online kopen maar de gierigaard in mij berekende een klein voordeel(als je er niet meer dan 4 koopt natuurlijk)

 En dan Ida's persoonlijke favoriet. We verstaan elkaar, jong!

En ge ziet aan de gedragenheid van de kledingsstukken dat dat hier wassen, strijken, dragen enzovoort is.
Schot in de roos. Wat was die uitspraak nu weer: maximaal resultaat met een minimum aan inspanning?  Ik ben voor!

un léopard

Ik kocht vorig jaar op het stoffenspektakel meters joggingsstof. Zonder overdrijven. Meters. Want ik ging voor mijn zoon, gezegend met echte rugbybillen, joggingbroekskes in stijl maken. Minstens honderd. Met lichte overdrijving.

Een half jaar later.
Mijn zoon nog steeds gezegend met echte rugbybillen, kreeg nog geenéén broekske van mij. En in mijn kast ligt er nog steeds meters joggingsstof.

Te wachten.

Maar toen ging je naar de Veritas. En ge zag daar een strijkappilactie met luipaardmotief. En ge moet denken aan van die meters joggingsstof. En ge zag het al helemaal voor jou.
Zeker toen ge La Maison Victor in uw bus kreeg en die leather sweater zag. Joggingsstof + luipaard.

Bingo.

 

Allez bingo over een maand of 6. Want 't kind zit nog steeds in een 2 jaar. En die trui is dus te groot. of binnenkort voor de zoon. Heeft die eindelijk iets in zijn joggingsstof ;)

patroon: Leather Sweater uit La Maison Victor
stof: jonggingsstof Stoffenspektakel
luipaard en broodstof: Veritas
dochter: eigen kweek

Feest!

Er wordt blijkbaar nogal wat afgefeest in 2013. Serieus. Er wordt/werd getrouwd, kinders gekocht aan de lopende band, verhuisd, gecommuniefeest,... Geweldig!

En wat helemaal geweldig is, dat wij er ook af en toe mogen bij zijn.
Communiefeestjes voor M. bijvoorbeeld.

6 jaar en ge wilt wat...

Dus kochten we een gezelschapsspel, droedelboek, kleurpotloden en maakte ik 's ochtends* nog vlug een rugzak. (patroon: Zo geknipt!)
Gelukkig bedacht ik me net op tijd om de dag ervoor (ahja feestje was op 1 mei) stof te kopen (veritas), soms kunt ge zo content zijn van uzelve en uw voorbedachtigheid ;)

*Ahja, want 2013 is ook het jaar van de deadlines** hé :)
** Soms zo strak dat een ander cadeautje voor H, vers vanonder het stikmachine meeging (medina ook uit zo geknipt), knopen heb ik er in de auto aangenaaid, en dan waren we nog een uur te laat. :s