de onmogelijke opdracht

Ik wou nog iets maken voor Oscar. U weet wel, mijn zoon. Waar ik al welgeteld 5 dingen voor maakte. Waarvan er één niet draagbaar is. (dekentje) De anderen waren dat feitelijk ook niet.

Dus ging ik voor iets draagbaars. Ahja. Altijd fijn als ge iets maakt, dat diegene voor wie het is, er ook geniet van heeft.

Ik koos Charlie, compleet gevoerd,lange mouwen,...u kent het wel: voor die koude dagen.

 Met een kijkgat voor een vogeltje. Scoren met beesten noemen we dat

Maar dan. Een foto trekken van mijn kleine man.
Ik weet niet hoe jullie dat doen maar het is me niet compleet gelukt.

Mission accomplished. Not.
Het is te smal. Het spant aan zijn buik. Het onderdeel van zijn lijf waar hij super fier op is en constant naar voor steekt.
Het was te kort. Ik had nochtans de boorband al wat breder gemaakt.
Kortom, ik maakte het te klein.

Jammer. Maar die kleine man keek naar me en lachte eens

Maar nogmaals, ik stond voor de onmogelijke opdracht om dat vast te leggen.