kussens voor het leeshoekje van Roos #ikeahack

Ik ging onlangs eens door mijn do(o)(s)(zen) stof en vond nog enkele oude flanellen kussenslopen uit de kringwinkel, een lap 'MALIN CIRKEL' stof van IKEA en een koppel theedoeken uit de IKEA. Perfect om de leesmatras van Roos nog van wat kussens te voorzien.

Het werd een hoop rechthoekige en vierkante kussens, een koppel wolkjes (die ik precies beter nog van een gezichtje zou voorzien) en een parmantige flamingo.

Die flamingo is dus gemaakt van 2 theedoeken, die nu niet meer te verkrijgen zijn. In de nieuwe collectie zit echter wel een vis. Een krabbenkussen behoort ook nog tot de mogelijkheden...wie zich geroepen voelt.

pink neon stars

Ik heb een groot flockidool. Janina Modaal maakt met flockfolie zo'n verfijnde en elegante dingen, dat ik telkens met open mond sta toe te kijken. Ze heeft niet alleen oog voor detail, maar ook voor efficiëntie. Tijdens de laatste bijeenkomst van De IJverige Wijven zag ik haar namelijk flockfolie ponsen i.p.v. knippen. How genius.

Zo kwam het dat ik mij op een dag naar de plaatselijk hobbywinkel spoedde om een voorraadje ponsen in te slaan. De dochters ponsten alle sterren...een aan te raden kinderdiyactiviteit dus vanaf een leeftijd van 7 jaar.
De combinatie flockfolie in fluoroze, zachtroze en grijs, fluoroze paspel en een metertje 'IKEA BOMULL' stof leidde tot een toffe kussenhoes.

Meer schoons met geponste flockfolie vind je hier, hier en hier.

Deer pillow

Een dag voor oudjaar te horen krijgen dat er cadeautjes worden uitgedeeld aan de kindjes en geen zin hebben om je in de stadsdrukte te begeven. Dat is een moment waarop ik luidop een gelukzalige zucht slaak van contentement met mijn voorraad stof, fournituren en IKEAkussens (en pennenzakken).

Deze waren klaar in een dik uur en de ontvangers waren er heel blij mee.

Woorden en warmte voor mijn moeder

Ik ben een vrouw van weinig woorden, iemand die het aantal woorden nodig om iets uit te leggen, te vertellen, te beschrijven, te vragen zo beperkt mogelijk houdt...onbewust en ongewild. Het is gewoon zo. Ik kom direct tot de essentie. Enige vorm van diplomatie is mij dan helaas ook totaal niet gegund. Boehoe.

Ik ben ook niet goed met woorden. De kip en het ei...U weet wel.

Het is ook niet mijn gewoonte om hier iets anders te delen met U dan naaisels en trivialiteiten. Voor mijn mama haal ik echter even alles uit de (woorden)kast.

Ik ken haar niet anders dan dat ze in de weer is voor een ander...haar (klein)(onthaal)kinderen,  mijn papa zaliger, haar mama van ondertussen 94 jaar oud, haar mindervalide zus,... Ze stelt het geluk en welbevinden van een ander boven dat van haar. Meer nog, ze haalt plezier uit iemand anders te kunnen helpen, gelukkig te maken.

En dat allemaal zonder klagen of zagen, zonder een slecht woord, zonder je het gevoel te geven dat het haar energie kost, dat het lastig is of dat het teveel zou zijn.

Ik bewonder haar manier van doen, hoe ze verder gaat het met het leven nadat papa haar, na bijna 45 jaar huwelijk, zo abrupt alleen achter liet. Vol goede moed bouwt ze haar leven terug op, is ze er altijd voor ons, spreekt ze af met vrienden, gaat ze naar toneel en musea. Ze draait er haar hand niet voor om ergens alleen naar toe te gaan, maar evengoed trekt ze er graag met ons een dagje of weekendje op uit. Ze is sterk in woord en daad.

Echt, er moesten meer vrouwen zijn zoals mijn mama.

Elke avond denk ik aan haar. Als ik met de wederhelft en het kroost gezellig de dag afsluit...hoe het haar nu zou vergaan, zo alleen.

Om in die lange, donkere winteravonden toch een beetje aanwezig te zijn bij haar naaide ik een tv-dekentje en kussen. Daar gaat ze zo een plezier aan beleven...als ze het tenminste, in al haar goedheid, niet afstaat aan het bezoekende kind, kleinkind of onthaalkind.

Het stofje, daarvan weet ik niet meer waar ik het vandaan haalde. Er zijn zo van die stofjes die maanden liggen te wachten op een bestemming en waarbij alles dan zo keihard klopt.

Het dekentje voorzag ik van de obligatoire superzachte, langharige fleece.

Het kussen kreeg een ondefinieerbaar langharig maar superzacht 'nepbontig' iets. De meisjes waren hier alvast jaloers.