Σε σκεφτόμουν όλη μέρα

Άλλη μια συγκινητική ιστορία δύο νέων που αγαπήθηκαν αλλά η αγάπη αυτή είχε τραγικό τέλος..



Βρισκόμαστε κάπου στην δεκαετία του '60, σε ένα από τα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ, όπου πτωχές πλην τίμιες εργαζόμενες βγάζουν το σκληρά δουλεμένο (πλην τίμιο) μεροκάματό τους απαντώντας στις κλήσεις των καραβοτσακισμένων ναυτικών μας από τη Μπαρμπαριά, το Τούνεζι κι άλλα μακρινά μέρη στην Αραπιά. Ας δούμε όμως τους πρωταγωνιστές αυτής της πραγματικά συγκινητικής ερωτικής ιστορίας

Η Μαρια:Πτωχή πλην απεριόριστα τίμια νεανίδα που πατάει κουμπιά, βγαζει καλώδια,σημειώνει σε χαρτάκια, στέλνει τηλεγραφήματα με περισσή χάρη, ενώ στα κλεφτά ρίχνει και μια ματιά στο Ρομάντζο, να μάθει αν τελικά η Αλίκη θα παντρευτεί τον Δημήτρη ή τον διάδοχο.

Ο τηλεφωνικός θάλαμος: Αγνώστου καταγωγής και λοιπών πληροφοριών, όμως το σκηνικό του δράματος που θα εξελιχθεί παρακάτω.

Ο Παύλος: Καλό παιδί, εργατικό, με Κάβα-Ποτά-Ζαχαρώδη στον Κορυδαλλό, γωνιακό μαγαζί κι ευάερο, και με τον αέρα από τρία πατώματα σε νεόδμητο στα Πατήσια, τον έχει τον τρόπο του. Γνώρισε τη Μαρία ένα βράδυ που πήρε τις πληροφορίες καταλόγου να ζητήσει γαστρεντερολόγο για την άρρωστη θεία του που είχε πάθει κολικό, και από τότε την ερωτεύτηκε (τη Μαρία, όχι τη θεία) ακούγοντας και μόνο τη φωνή της.

Κι εδώ αρχίζει το στόρι: Ο Παύλος, αποκαμωμένος να τη σκέφτεται όλη μέρα, είπε να πάρει να της το πει, να καταλάβει κι αυτή ποιος τη μελέταγε και την είχε φάει ο λόξυγγας όλη μέρα. Έλα όμως που η Μαρία είναι παντρεμένη (τι τσούλα) και είναι κομμάτι δύσκολο να μιλήσει στο τηλέφωνο. Κι έτσι η συνομιλία περιορίστηκε στα απολύτως απαραίτητα:

-Μωρό μου καλησπέρα
-Χφθγρμμμμ
-Σε σκεφτόμουν όλη μέρα
-Βργρμμμμμ


Κάτι αντιλαμβάνεται ο Χαράλαμπος, αρπάζει το ακουστικό τη στιγμή που ο άλλος τη ρώταγε τι χρώμα κιλότα φοράει, και γυρίζει και την κοιτάει γεμάτος υποψίες. Αυτή κιουρία, τον κοιτά υποτιμητικά και ξαναπιάνει το Ρομάντζο της.

Είναι αλήθεια, ποτέ της δεν τον αγάπησε το Χαράλαμπο. Γιαυτό και στο γάμο είχε αυτό το χαροκαμενο ύφος (άσε που μοίζει με τη Σοφία Φιλιππίδου). Η οικογενειακή της ζωή ήταν μονότονη. Είχε βαρεθεί να σερβίρει φάβα στην πεθερά της και να κυνηγάει το ξώγαμο του άντρα της που όλη μέρα έπαιζε με το ραδιόφωνο. Είχε μπουχτίσει να την παίρνουν τηλέφωνο και να απαντάει με μισόλογα υπό το μουλωχτό βλέμμα της οχιάς της πεθεράς της.

Και τότε φάνηκε αυτός: Ο πειρασμός με το καλογυμνασμένο στήθος και τη στημένη επιχείρηση. Κι ο Χαράλαμπος το κατάλαβε. Για κάθε φιλί του Παύλου, δως του και ένα χαστούκι της έχωνε.

Διάλειμμα με τον Αντύπα να σφίγγεται να το βγάλει και πάμε μέρος βου.

Η Μαρία αποφασίζει να κάνει την υπέρβαση και να ξανασυναντήσει τον Παύλο, και βγαίνει σαν την τρελή με τις νυχτικιές και τα πασούμια στο δρόμο για να πάει στον γνωστό θάλαμο (ο οποίος κατ'εξαίρεση είναι και φωτισμένος, δεν ξέρω αν προσέξατε). Το κανονίζουν, αλλάζει σαν τον Σούπερμαν και τρέχει να τον βρει. Αλλά φευ, αλλιώς τό χε γράψει το ριζικό τους. Μεθυσμένη από τη χαρά, βλέπει το αυτοκίνητό του και τρέχει σαν την ηλίθια καταπάνω του, να τον αγκαλιάσει άραγε, ποιος ξέρει. Πού να προλάβει κι αυτός ο μαύρος να σταματήσει, τού ρθε λίγο απότομα η συφοριασμένη, σα νά θελέ να τιμωρήσει τον εαυτό της, που λέει και ο ποιητής. Την τρέχει στα νοσοκομεία αυτός, ειδοποιούνται και οι συγγενείς, α την γλίτωσε τελικά ούτε καν την όραση της δεν έχασε , που ήταν και της μόδας την εποχή εκείνη, βαρετό ατύχημα.

ΧΑ, μας την έφεραν! Αγάμητη είναι η Μαρία, τα φανταζόταν όλα αυτά, εμ γλυκιά μου το πολύ το Ρομάντζο θα στην κάνει τη ζημιά, τι νόμιζες;

Και αν γυρίσεις έτσι, ζωή σαν κοκορέτσι...

Και κάτι ανάλαφρο και δροσιστικό για να αποχαιρετίσουμε όλοι μαζί το καλοκαίρι. Σε ρόλο αποχαιρετίστρας το Σοφάκι, που παράλληλα με το τραγούδι κάνει και μια αρπαχτή και διαφημίζει όλη την collection μαγιώ της βιοτεχνίας " Η Μαρίτσα", με έμφαση στους πορτοκαλιούς τόνους, για να ταιριάζουν και με το βαθύτερο μήνυμα του τραγουδιού, τουτέστιν, πώς να κάνεις τη ζωή σου ζαρζαβατικόν και δη εσπεριδοειδές.

Ζωή σαν πορτοκάλι



Το Σοφάκι λοιπόν χτυπάει ένα ουισκάκι στην αρχή και σκέφτεται "Άντε να τη βγάλουμε κι αυτή τη μπούρδα" και στη συνέχεια λικνίζεται ντυμένη πίσω μέρος τέντας και στροβιλίζεται σαν ντερβίσης στην Αγκυρα. Φόντο τα βράχια της Βουλιαγμένης και αρχίζει να αλλάζει μαγιό, ενώ η ενδυματολόγος ξεκάθαρα πασχει από αχρωματοψία. Τεντώνεται νωχελικά το Σοφάκι στο κρεβάτι της Ευριδίκης, φουρ φουρ τα πέπλα γύρω γύρω, πετάγεται και στην αμμουδια να μας κάνει και μια ντανια αλά Γκλόρια Έστεφαν. Και δωστου οι στροβιλισμοί και τα φουρ φουρ και τα σήκω κάτσε στο κρεβάτι. Και καλά όλα αυτά. Εγώ θα σταθώ στον εξής στίχο:


Και το κεντρί σου το καυτό
δυνατό, τρέχει υγρό

Δηλαδή συγγνώμη. Είμαι υπερβολικός; Τι θέλει να πει η ποιήτρια;

Τελοσπαντων. Επειδή θυμάμαι πόσο σας άρεσαν οι εναλλακτικές βερσιόν του Αν πάς με άλλο, θα σου σπάσω τον καβάλο, είπα να ασχοληθώ και με το παρον ασμα, και να δω τον πρωτοπoριακό στίχο του ρεφρέν με άλλο μάτι, επηρεασμένος πάντα από την εύστοχη ρίμα. Για να δούμε λοιπόν:


Εσπεριδοειδή και λοιπά εδώδιμα

Και αν γυρίσεις Ρήνη, ζωή σαν μανταρίνι
Και αν γυρίσεις μόνη, ζωή σαν το λεμόνι
Και αν γυρίσεις Μάτα, ζωή σαν μια ντομάτα
Και αν γυρίσεις Γιούλη, ζωή σαν το μαρούλι
Και αν γυρίσεις ήδη, ζωή σαν κουνουπίδι

Ελεύθερο θέμα

Και αν γυρίσεις Άκη, ζωή σαν γιουβαρλάκι
Και αν γυρίσεις έτσι, ζωή σαν κοκορέτσι
Και αν γυρίσεις φέτος, πες το ανυπερθέτως
Και αν γυρίσετε όλοι, θα ρίξω βιτριόλι
Και αν γυρίσεις Λίτσα, φέρε και μια πίτσα
Και αν γυρίσεις πίσω, τσίμπα με να ξυπνήσω
Και αν γυρίσεις Πέπη, ζέστανε το σαλέπι
Και αν γυρίσεις τώρα, είσαι μια σακαφιόρα
Και αν γυρίσεις Πόπη, θα είμαι στη Ροδόπη
Και αν γυρίσεις Μαίρη, φέρε και το Λευτέρη
Και αν γυρίσεις Θάνο, πες το μου κι ας πεθάνω
Και αν γυρίσεις Γιάννη, το κινητό θα πιάνει
Και αν γυρίσεις Τούλα, ε, φάε μια σκατούλα


Άντε τι κάθεστε; Τι συνδρομή σας παρακαλώ να επεκτείνουμε τη λίστα


Και οι ευγενικές προσφορές σας

sikia: Και αν γυρίσεις Λόλα, ζωή σα τη μπριτζόλα



P.O.V of a G: kai an esy gyriseis, 8a katsw na me g..seis.
kai an gyriseis pisw, de 8a g@m@w to mitso.

One Big DJ: Και αν γυρίσεις από πίσω τη δίψα σου θα σβήσω.


Pygoskelis Tazunii:

(*reproductive rights version*)
Κι αν γυρίσεις Φρίξο, το παιδί θα ρίξω.
(*Χαρτοπαικτικό*)
Κι αν γυρίσεις Τάσο, τότε πάω πάσο.
(*sweet*)
Κι αν γυρίσεις Λέλα, ζωη σαν καραμέλα.
(*With subtext*)
Κι αν γυρίσεις Νίκη, μια ζωή μανίκι.
(*Ντίσνευ*)
Κι αν γυρίσεις Μίνι, μια ζωή πατίνι

VK: Και αν γυρίσεις μια, γράψε μου απ'τη Λαμία.
Και αν γυρίσεις δύο, με πιάνει ένα κρύο.
Και αν γυρίσεις τρία, παράτα μας Ηλία.
Και αν γυρίσεις τέλος, σε πνίγω μές το έλος.
Και αν γυρίσεις Marvin, θα είμαι με τον Darwin.


hourglass: Και αν γυρίσεις τούμπα, ζωή σαν μια γαρδούμπα :P

gay super hero: Αν γυρίσεις Μήτσο,θα σου τον σφυρίξω


g for george: Και αν γυρίσεις πάλι, Θα πιω ένα μπουκάλι


Εφιάλτης: Και αν γυρίσεις Κώστα, φέρε και μια κομπόστα...

Ένας ογκόλιθος της ελληνικής δισκογραφίας

Τις προάλλες έλαβα ένα (καθυστερημένο είναι η αλήθεια) σχόλιο σε ένα παλιότερό μου ποστ το οποίο ζηταει και από εμένα αλλά και από όλους εσάς να πάμε στο website του σπουδαίου Νότη Βολανάκη και να ζητήσουμε γονυπετώς συγγνώμη για αυτά που γράψαμε και σχολιάσαμε στο εν λόγω ποστ.

Αγαπητέ ανώνυμε,

Νομίζω ότι παρεξήγησες τις προθέσεις μου. Σου φαίνομαι εγώ άνθρωπος που δεν εκτιμάει το γνήσιο ταλέντο; Πίστεψες ποτέ ότι έχω κάτι εναντίον του τροβαδούρου της αγάπης Νοτη Βολανάκη, του ανθρώπου που κάνει τη δική του επανάσταση κόντρα στο μουσικό κατεστημένο της χώρας; Σε διαβεβαιώ πως και εγώ και οι αναγνώστες μου (είναι όλοι πολύ καλά παιδιά, τρώνε και όλο το φαι τους, στο λέω με βεβαιότητα) αναγνωρίζουμε στο ακέραιο την τεράστια προσφορά του στον πολιτισμό μας. Και για να στο αποδείξω, σου ετοίμασα ένα μικρό αφιέρωμα με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του,αφου πρωτα όμως σας παρουσιάσω σε αποκλειστικότητα το πρώτο του στιχουργικό πόνημα, σε ηλικία μόλις 10 ετων (συμφωνα με την ιστοσελιδα του
http://www.volanakis.gr/) για το μάθημα της Γεωγραφίας. Το εργο αυτο δικαιολογημένα του έδωσε τον τιτλο του ποιητη του σχολειου:


" Έρημος είναι η μισή,
η άλλη είν' πεδιάδα
τριπλάσια στον πλυθυσμό
είναι απ' την Ελλάδα.
Τον Νείλο έχει ποταμό
την κάνει ευφοροτάτη,
βγάζει σιτάρι και καπνό
μαγειρικό αλάτι,
η διόρυγα της στο Σουέζ
ωρίζει την Ασία
και βοηθά πάρα πολύ
εις την ναυσιπλοΐα..."


Φίλε ανώνυμε, αγαπητοί αναγνώστες, η στιγμή που όλοι περιμένατε: Φορέστε τις ωτασπίδες σας και ετοιμαστείτε για ένα σύντομο μουσικό ταξίδι στον κόσμο του ονείρου, με τη μαγευτική φωνή του Νότη. Απολαύστε:

Το δάκρυ της μετανάστριας





Ο τραγουδοποιός Νότης γράφει και ερμηνεύει ένα βαθυστόχαστο τραγούδι-κατάθεση για τα βάσανα της μέσης μετανάστριας, στημένος μπροστά σε εναλλασσόμενες εικόνες μεταναστών, βεδουίνων, πεινασμένων παιδιών της αφρικής, προσφύγων και άλλων άσχετων φωτο, τις οποίες βρήκε προφανώς μαζεμένες στο website της Action Aid και σου λέει σχετικές θα ναι ας τις βάλω, που να ψάχνω τωρα για άλλες. Αυτό βέβαια που κάνει πιο έντονο το συναίσθημα είναι η κινησιολογία του καλλιτέχνη, ο οποίος μένοντας πιο ακίνητος κι από το Έβερεστ μιλάει κατευθείαν στην ψυχή μας για το δράμα της μετανάστριας. Τίγκα στο προβλημα όμως η κακομοίρα, λεφτα δεν εχει, εξωση της κανουν, γκομενο δεν προκαμει, παλιοζωη αστα...Από μπουζουκλερί το γυρίζουμε σε μπόλιγουντ και θρηνούμε για τις συμφορες του πρόσφυγα, ενώ καπου εδω βγαινει ο Ξανθοπουλος με τον Βασιλακη Καιλα και την τυφλη αδερφουλα του. Αν το βρισκετε ασυναρτητο, απλα δεν καταλαβαινετε απο υψηλη ποιηση, ενταξει;


Τάνια




Φουρ φουρ τα βελούδα και κάτι πιτσιλιές επάνω, μη με ρωτήσετε σε τι με παραπέμπουν γιατί με διαβαζουν και παιδιά, και η πολλαπλή Τάνια στην ιστορική διαφήμιση του Πατιστα ετοιμαζεται να χορέψει το Σαουντρακ του Ροκυ. Δένει μαλλί, λύνει μαλλί βαριεστημένα με φοντο τα visualisations του media player,ισιώνει το καλτσόν και λικνίζεται στο οριεντάλι, ποιος ροκυ και αηδίες αντε να τελειώνουμε.Να και ο Νοτης σε βάρβαρο γκρο με το προγούλι να ξεχειλίζει οχι μόνο απο το κάδρο αλλά και από την οθόνη του πισι (καντε πιο κει τον καφε θα σας τον χύσει) και με αλλοιωμενη φωνή (γιατί καλύτερη είναι η Σερ;). Η Tάνια λοιπον είναι πρώτη, αστέρι, κούκλα και κάτι άλλο που δεν πιάνω, χέρι, Μαίρη, φέρι κι αντίο στα λίπη, κάτι τετοιο. Ρεφρέν με το Νότη να δυσκολεύεται να ισορροπήσει απο τα τσίπουρα και να πηγαινοέρχεται σαν πιονάκι του Subbuteo ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο οτοκιού για να μην του ξεφύγει κανένα χάρισμα της Τάνιας. Κουπλέ με τον Νοτη να κλωνοποιείται και να μπαίνει ο ίδιος στην διαφήμιση του Πατίστα, ευτυχώς που έχει κλείσει ο Πατίστας γιατί άντε να πουλήσεις αντιρυτιδικές με τον Νοτη μοντελο. Παμ' παρακάτω

Και τι δε θά'δινα




Ρολογάκι από Ηφαίστου και Ασωμάτων γωνία με τους δύο δέιχτες μόνο να γυρίζουν (εμ τι περιμένεις, ενα πεντακοσάρικο έκανε) και η στεντικαμ να περιτριγυρίζει απειλητικά τον Νότη. Σκηνές τσοντούλας από πισω και ο Νότις βουρτσίζει τα δόντια με το μικρόφωνο. Μια Νταλική αγωνία για τον χρόνο τον κατακυριεύει και ψάχνει την καλή του, ενώ το δράμα του αντικατοπτρίζεται στα δραματικά πλάνα του σε σεπια και σε συγκλονιστικα στιγμιότυπα από την υπερπαραγωγή "Η τροτέζα κι ο αχθοφόρος"

Αναστάτωση



Πιο τσαχπίνης εδώ ο Νότης χορεύει μαζί με το ουρί (της κολάσεως επί του προκειμένου) που σιγοτσιτσιρίζεται στη θράκα φορώντας ένα παντελόνι της Έλενας Βέντη, αλλά μολαταύτα συνεχίζει να λικνίζεται γιατί πάνω απόλα είναι καλλιτέχνις και θα πεθάνει στο σανίδι. Ο Νότης μας εντυπωσιάζει με τις φιγούρες που παραπέμπουν σε ανεπίδεκτο πελάτη ινστιτούτου αδυνατίσματος που κανει τζόκινγκ μεχρι να γυρίσει ο γυμναστης την πλάτη. Ιιιιιι καλέ το κορίτσι βγάλτε το από εκεί άρχισαν να λιώνουν τα χείλη της!


Φίλε μου DJ



Λοιπόν Νότη τώρα θα σε απιθώσουμε εδώ να κάτσεις ήσυχος ήσυχος και μην ενοχλείς τα άλλα παιδάκια ενταξει; Κάθεται όμως δεν μπορείτε να πείτε. Καπου εκεί στο 1.00 τον πιάνει μια δυσφορία ένα πράγμα και στραβώνει λίγο και, από τη τσαντίλα πιάνει το μικρόφωνο και τα βάζει με τον ντιτζεη, τι του εκανε ο ανθρωπος εκει που εβαζε τα σιντι του; Βάλε ένα τραγούδι στην καρδιά λουλούδι (α;), βάλε να τα πιούμε να μερακλωθούμε, στο λαιμό του θα τον πάρει τον άνθρωπο, θα χάσει τη δουλίτσα του και ντε να σε παρουν ξανα ε κλαμπ αμα βγει βρώμα οτι μεθοκοπάς, είναι μικρός ο κόσμος της νύχτας. Και μετα του την πεφτει ελαφρως, ενω σκάνε απροειδοποίητα σαμπλακια από Another one bites the dust και Blue Monday,δεν το σχολιάζω.

Να ανοίξει η Αγια Σοφια



Αφιερωμένο σε όσους λαχταρούν να πάρουμε την πόλη Παναγιά μου και την Αγιά Σοφιά (πολσεμαννεν σε σενα αναφερομαι), ένα μικρό οδοιπορικό στο Μέγα μοναστήρι. Μια κυρία βάζει το δάχτυλό της κάπου, δεν ξέρω τι ν τουτο, και ο Νότης μας κοιτάει απορημένα και προσπαθεί μάταια να θυμηθεί τους στίχους γιατί έχει χαλάσει το οτοκιού. Στη συνέχεια πετάει και μια τουρκική βερσιόν, πάντα στο πνεύμα της συναδέλφωσης των λαών (αφού πάρουμε την Πόλη μετά να συναδελφωθούμε εννοείται) με φόντο την Αγια Σοφια χωρίς τους μιναρέδες (courtesy Μιχάλη Ρακιντζη).

Λοιπόν αγαπητέ ανώνυμε; Όχι πες έχει κάνει άλλο μπλογκ τέτοιο αφιέρωμα στον Νότη; ΟΧΙ ΠΕΣ!

ΥΓ: Αφιερωμένο στον Revqueer, γιατί ξέρει να εκτιμάει την καλή ελληνική μουσική

My secret προχειρότης

Κλέβω από τον πρόβατο και αναμεταδίδω: Παρουσιάστηκε το βιντεοκλιπ της Καλομοίρας για τη συμμετοχή στη Eurovision. Πιο ΕΡΤ δε θα μπορούσε να είναι. Δείτε και μόνοι σας:




Η Χούκλη κατα λάθος βρέθηκε εκεί, δεν θα ταξιδέψει στο Βελιγράδι, μη μου ανησυχείτε.

Μα τι'ν'τουτο; Αλέκα Κανελλίδου στο τέλος των 80's? Τι άσπρο βαρετό φόντο είναι αυτό; Το δε μωβουλί της Καλομοίρας απευθείας από το βεστιάριο του Star Trek, σε συνδυασμό με το ίσιο μαλλί της Ευρυδίκης στη μετά Θεοφάνους εποχή. Συνέχεια με κόκκινο της φωτιάς και τζελιφελοπέζικο βλέμμα, για να καταλήξουμε στο ρεφρεν με ντύσιμο Silk Cut και κάτι ανατολικογερμανίδες αθλήτριες με τα κομπινεζά τους για χορωδία.

Καβάλα στην Εντούρο τον κόσμο γύρισε (τι μου θυμίζει, α ναι, 2 unlimited στο maximum overdrive), και αλαλαγμός με την κιθάρα βγαλμένος από βιντεοκλίπ των Whitesnake. Και οι μπαλέτοι από πισω να κάνουν κάτι τσολιαδίστικα ντυμένοι σαν τους άντρες με τα μαύρα.

Συγγνώμη δηλαδή, με ΑΥΤΟ θα προωθηθεί το τραγούδι πανευρωπαϊκώς; Χρόνια έιχα να δω τέτοια προχειροδουλειά. Είπαμε μπουχτίσαμε στις ψαρότρατες και τα ξωκλήσσια, αλλά θα μπορούσε να είναι πιο ενδιαφέρον. Όχι στο Βελιγράδι, ούτε μέχρι τα Τέμπη δε φτάνει αυτό...

(Μήοως να στείλουμε και τη Χούκλη τελικά, έτσι για μπούγιο;)

Ητανε μια φορα-δε σικουελ

Η προσφιλης σας στηλη Ταλεντα επιστρεφει με εναν παλιο γνωριμο: Τον Νοτη Βολανακη, αυτο το ιερο τερας της ελληνικης δισκογραφιας, αυτον τον αγνο καλλιτεχνη που διαλεξε μια μοναχικη πορεια και καταφερε να κερδισει την αναγνωριση απο το ευρυτατο κοινο. Ειναι δε τοσο επιτυχημενος που βρωμαει ο γιουτουμπης απο τα βιντεακια του, δεν ξερω ποιο να πρωτοανεβασω...

Το συγκεκριμενο τραγουδι ωστοσο ειναι μια ξεχωριστη περιπτωση. Γιατι, περα απο τις ρομαντζαδες και τις αλλες αηδιες που μας σερβιρουν, στη ζωη υπαρχει και η πεζη πραγματικοτητα ενος χωρισμου. Αυτη την πτυχη προσπαθει ο Νοτης να αναδειξει. Γιατι δε πα να σαι και αρχοντισσα, αμα ο αντρας σου γυριζει κι αρμενιζει τα πελαγα,πολεμαει και ξενοπηδαει, η σχεση εχει ημερομηνια ληξης φιλεναδα... Για να δουμε...


Μια μικροχωρισμενη



Τι εχουμε εδω? Α ποστερ με καστρο της Σκωτιας και βαλε σου λεω εγω, να μας βαλει στο κλιμα οτι θα μιλησουμε για αρχοντισσα. Να και ο Νοτης με τρια στρεμματα προγουλι να μας πλησιαζει απειλητικα, λιγο ορτσα βεβαια, σα ξεφουσκωτο μπαλονι ενα πραμα, την εχει χασει την ευθεια, οπα ισιωσε, ενταξει. Ετσι που τον βλεπω, σαν ενα βημα απο το κυκλοφορικο επεισοδιο ειναι, λιγο μπουκωμενος να πω, λιγο σαν να του πεσαν βαρια τα σουτζουκακια, το γεγονος ειναι οτι σφιγγεται, αλλα κανει και μια αλφα κινησιολογια,πρεπει να του το αναγνωρισουμε, εντεινει την τραγικοτητα του τραγουδιου. Ο αναπνευστηρας ειναι παραδιπλα,δε φαινεται, μη μας περασουν και για τιποτε γερους. Ντυσιμο Μπρακουλιας μοδα για κυριους, με το πουκαμισο αποξω σαν ανεμελο νιατο που ειναι. Επισης, παρατηρουμε το ριαλ μπακραουντ που μπλεκεται παιχνιδιαρικα με το καστρο, δηλαδη το σαλονι του, που βγαλαν τα καδρα αρον αρον και αμα κανεις ετσι παραδιπλα θα δεις και την σιδερωστρα, και την κυρια Βολανακη να χαζευει Λαμπιρη πατωντας εναν κορσε. Και τι βλεπω, μουσικη Μιχαλης Χαριτατσης; Και πως νομιζα οτι ειναι παραδοσιακη...

Να και ο Νοτης στο στουντιο, σε μεγαλη ψυχικη και σωματικη ενταση (ηταν αμεσως μετα το ρεκτιφιε που ειχε κανει, ξερεις, αιμοκαθαρση, λιποαναρροφηση και τα τοιαυτα, και ειναι ετσι ζωηρουλης) με μαεστρικες κινησεις που θα ζηλευε και ο Καραγιαν, το μικροφωνο εχει σκιαχτει λιγο μονο, στο τσακ τη γλιτωσε. Επομενο κουπλε και επιστρεφουμε στο μπακραουντ καστρο-σιδερωστρα, και ο Νοτης θυμηθηκε οτι μπορει να τον παρακολουθουν ΑΜΕΑ, οποτε περιγραφει και στη νοηματικη τους στιχοι του τραγουδιου, να το γραμμα, το στελνει τωρα κλπ. Ενα θειο φως ξεπηδα απο τα μεσα του (να ναι το φως στην ψυχη της Παπαριζου;).Μετα νομιζω αρχιζει να βαριεται λιγο, κοιταει δεξια , κοιταει αριστερα, παιρνει το ματι του το ματσακι στην τιβι στα δεξια, τρωει γκολ η ομαδαρα, ξαφνιαζεται ο Νοτης, πεφτει σολο για να συνελθει ο καλλιτεχνης και απολαμβανουμε ασχετα πλανα απο τον Μπεν Χουρ. Νεο κουπλε, ο Νοτης τα παιρνει και κουναει το δαχτυλο και το πλανο ανοιγει για να αποκαλυψει κατω δεξια το τραπεζακιμε τη φοντανιερα απο πανω, κληρονομια απο τη γιαγια του τη Μαρουσω. Πωπω τα χει παρει ο Νοτης, λεει και για την πατριδα με σθενος, ανατριχιασα απο πατριωτισμο και συγκινηση, σνιφ...

Θα επανελθω στον Νοτη με το συγκλονιστικο ασμα του "Το δακρυ της μεταναστριας". Προς το παρον ομως, ας δουμε ολοι μαζι τους στιχοι της μικροχωρισμενης, ετσι για να εκτιμησουμε το ταλεντο του δημιουργου και το βαθος της ποιησης.

Εζησε μια φορα ματια μου κι εναν καιρο
Μια ομορφη μικρη λεβεντισσα το χωρισμο
μια μικροχωρισμενη μελαχροινη
παντα θα περιμενει θα ναι πιστη

Της εστειλε ενα γραμμα καλε το ταιρι της
που εγραφε για τερμα καλε στη σχεση της
μα ξαφνικα ενα βραδυ μια χαραυγη
ακουσε στο σκοταδι μια κραυγη

Γυρισε πισω εκεινος καλε με τραυματα
σε κεινη που αγαπουσε καλε με κλάμματα
στη μαχη ηταν πρωτος δε δειλιασε
ολα για την πατριδα θυσιασε

βλεποντας πως το τελος καλε ηταν κοντα
της εστειλε το γραμμα καλε απ τα βουνα
μα ευτυχως στο τελος ενικησε
σε κεινη που αγαπουσε εγυρισε


Τελικα μπερδευτηκα: γιατι τη λεει μικροχωρισμενη, αφου ο ετοιμοθανατος της ειπε να χωρισουνε πριν πεθανει, αλλα ενω εφτασε το γραμμα και αυτη ειχε ηδη βαλέι την πλερεζα, ο ετοιμοθανατος το ξεπερασε και επεστρεψε, ή δεν καταλαβα καλα; Κι αυτος γιατι γυριζε κραυγαζοντας και την τρομαξε, ο νεκροζωντανος; Κι αυτη γιατι παντα να περιμενει, να ναι πιστη, αφου ο αλλος της ειπε τερμα; Κι αν αυτη ειχε βρει αλλον θεωρωντας τον πεθαμενο; τι θα κανε μετα το ζομπι; Βοηθηστε καλε!

Αααα δικο σου ηταν το παιδι; Το παρασκηνιο της αποκαλυψης

Τελικα ειναι του Πασχαλη το παιδι. Τσαμπα οι ορκοι οτι θα πεσει φωτια να τον καψει, θα του πεσουν τα μαλλια και θα του καει το i-pod. Ασ' τα αυτα κυριε Αρβανιτιδη...

Ο Μαρβιν σας, παντα με σεβασμο στον αναγνωστη, σας παρουσιαζει τι προηγηθηκε της αποκαλυψης αυτης. Σε παγκοσμια αποκλειστικοτητα το συνθηματικο τραγουδι με τη συμφωνια που προσπαθησε να κανει ο Πασχαλης με την γκομενιτσα για να μην αποκαλυψει αυτη την κουτσουκελα. Και προσεξτε, σου λεει το κανω τραγουδι για να το ακουει συνεχεια και να εχει τυψεις ετσι και παει να τα ξερασει ολα. Με την ευκαιρια θελω να καταγγειλω οτι το σχετικο βιντεο εχει κατεβει απο τον γιουτουμπι. Ειναι τυχαιο αραγε; Ερωτω...


Χθες αργά, τι κακιά στιγμή κι αυτή (ναι ολο η κακια στιγμη μας φταει, δε μας χεζεις)
ξαφνικά πως ξεφύτρωσες εκεί (σαν την πορδη)
ας ήταν να ΄ταν, ν' ανοίξει η γη (τωρα μας φταιει η γη που δεν ανοιξε, καταλάβες... Μα τι θρασος)
ντρέπομαι να σε αντικρίσω (αλλα να της κανεις δεν ντρεπεσαι ομως)

Καταρχάς ξέρεις πως την αγαπώ (ε καλα εννοειται αυτο)
μη ρωτάς πως το έκανα αυτό (καμα σουτρα σελιδα 25)
μη με σταυρώνεις για πρώτη φορά (γιατι καλε η Σαρρη τι επαθε που τη σταυρωσανε;)
ήταν στιγμή αδυναμίας (ναι κατι το ποτο, κατι η ατμοσφαιρα, πολυ θελει να γινει;)

Μη, μη, μη μη με προδώσεις (μη σου λεω)
μη με μαρτυρήσεις μη (μη με καρφωσεις μαρη)
μη, μη μη γιατί θα φέρεις (μη σου λεω)
την καταστροφή (με περιμενει παντοφλα σπιτι, θα χασω και την προικα)

Αν το πεις ξέρεις πως θα πληγωθεί (ναι για τη γυναικα σου σε κοφτει τωρα θες να μας πεις)
μην το δεις απιστία σοβαρή (για ενα πηδημα ησουνα, τι το κανεις θεμα; δε θα παντρευτουμε κιολας)
φταίω δεν λέω, στο 'πα και πριν (α παλι καλα το παραδεχεσαι)
ήταν στιγμή αδυναμίας (το ποτο η ατμοσφαιρα κτλ κτλ)

Μη, (ποσα;)
μη, (Ποσα;)
μη (ΠΟΣΑ;)
μη με προδώσεις (Πες μου ποσα θελεις;)
μη με μαρτυρήσεις μη (Πες μου ποσα θες μωρη;)


Μη, (ποσα;)
μη, (Ποσα;)
μη (ΠΟΣΑ;)
μη γιατι θα φέρεις (Επιταγες παίρνεις;)
την καταστροφή (ενα οικοπεδακι που εχω στο Ξυλοκαστρο σου αρκει;)


Γιατι να εσπασε αραγε αυτη μετα απο τοσα χρονια;

Εντυπωσεις μιας καθαρα τηλεοπτικης εβδομαδας

Αγαπητη Ελληνικη τηλεοραση,

Πώς εχεις καταντησει ετσι; Εγώ σε αφησα με τα τηλεπαιχνιδια σου, με τα ωραια σου τα σιριαλ, τις επαναληψεις σου εστω, τις χιλιοπαιγμενες ελληνικες ταινιες, πώς σε βρισκω ετσι φετος;

Και ξεκινω:

-Γιατι μαμα φετος για πρωτη φορα στα χρονικα οι διαφημισεις μου φαινονται πιο ενδιαφερουσες απο το κυριως προγραμμα;

-Γιατι απο το πρωι ως το βραδυ ολα τα καναλια εχουν παρομοιες εκπομπες που συζητουν τα ιδια θεματα; Και γιατι αυτες οι εκπομπες τρεφονται με θεματα απο αλλες εκπομπες (πχ αγκωσα στον Λαζοπουλο,ελεος)

-Και επιτελους ποιοι ειναι ολοι αυτοι σε αυτα τα πανελς; Ποιες ειναι οι κυριες με τα πλατινε μαλλια και τα καπελακια, που εμφανιζονται μεσημεριατικα ντυμενες λες και θα πανε σε παραστραση της Ντενιση τουλαχιστον; Και γιατι πιανονται ποστις με ποστις για μια τηλεθεατρια που απατησε τον αντρα της με ενα 18χρονο; Και πως γινεται να εχουν γνωμη για τα παντα, απο το νεο προγραμμα της ΝΑΣΑ μεχρι το πως δενει καλα η μπουγιαμπεσα;

-Τι φταιω μεσημεριατικα να βλεπω τον Παπανωτα να μετραει τα σφραγισματα του Μικρουτσικου σε εξωφυλλο οπου ο Αντρεας ποζαρει με το στομα ορθανοιχτο σαν κροκοδειλος;

-Οχι αλλο Αδωνη Δεν τον αντεχω να τσιριζει σαν αρουραιος που πιαστηκε στη φακα. Και σημερα μαλιστα τον ειχε η Τατιανα με το κουτσοσογο να το παιζει πατερ φαμιλιας, ακολουθουμενος απο την Μαριαννα Τολη με τη χορωδια της. Δυο παρατηρησεις: α) αυτηνα τη φυλανε στη φορμολη και την βγαζουνε να αεριστει που και που; Παντα ιδια ειναι! β) Ή ολα της τα παιδακια ειναι φαλτσα ή εχουν προβλημα τα μικροφωνα του ΑΝΤ1. Γιατι εγω ενα πιανο και ενα τσιροκοπημα ακουγα. Α, ακουσα και ενα childrenS, μαθετε Αγγλικα πριν πειτε κριστμας καρολς ε;

-Γιατι το Logo του ΑΝΤ1 εγινε ετσι; Βγαλανε το χρυσουλι και το κανανε φουξια της κιλοτας; Πολυ εμπνευσμενο, μπραβο

-Για ποιον ακριβως λογο παιζεται το Deal ακομα; Και γιατι ολοι αυτοι κανουν περισπουδαστες και βαθυστοχαστες αναλυσεις για να διαλεξουν ενα κουτι; (Μα να υπαρχουν και γουρλιδικοι νομοι; Το ακουσα κι αυτο...)

-Γιατι οοολοι οι δημοσιογραφοι δε λενε απλα τις ειδησεις αλλα εχουν αποψη; Γιατι οι ειδησεις του Mega εχουν γινει τσιφλικι του Πρετεντερη, που συνηθως λεει ασυναρτησιες;


Αγαπητη μου τηλεοραση θα σου πω κατι αλλα μην τρομαξεις: Εχεις παρακμασει...

Αντε και σ'αλλα με υγεια...

Εν η μανα μου που φταιει

Οδηγιες για να αποστειλετε τραγουδι στη Eurovision ευκολα, γρηγορα και προπαντων οικονομικα:

-Γραφετε τους στιχοι. Αξια 0 ευρω
-Γραφετε τη μουσικη. Αξια 0 ευρω
-Το ενορχηστρωνετε με ενα απλο και λιτο συνθεσαιζερ και πολυ του ειναι. Αξια 0 ευρω
-Το τραγουδατε, ασχετο αν η φωνη σας θα εκανε θραυση στη λαχαναγορα και μονο. Αξια 0 ευρω
-Βγαζετε τη γυναικα απο την κουζινα που τυλιγει shεφταλιες, της φορατε την κακουκα του David Coverdale και με ολο αυτο το θαμνωδες τη βαζετε να κανει φωνητικα. Αξια 0 ευρω
-Φερνετε την κορη σας, της φορατε ενα ξεκωλο και τη βαζετε να χορεψει, να δειτε που πηγαν τα λεφτα που δινατε στα μπαλετα τοσα χρονια. Αξια: Ας οψονται τα λεφτα στο Gene Kelly, που ηθελε και Τσαικοφσκι το σκατοπαιδο

Συνδυαστε τα ολα και ιδου τι εχουμε: Αξια: Ανυπολογιστη



Ααα τι μας λεει η Κοκκινοταγιεριτσα με την ωραια την καρφιτσα; Τραγουδι με κυπριακους στιχους, φτιαγμενο με μερακι απο την οικογενεια Βιολαρη (Εντωμεταξυ τοσοι Βιολαραιοι, ο γνωστος πουθενα). Μεχρι κι αυτη καταλαβε οτι κατι δεν παει καλα και κομπιασε, σου λεει μην μπερδεψω τη Σουλα Βιολαρη και τη Ρουλα Βιολαρη, ουτε μια προβα δεν εκανε η ρουφιανα. Φοραει κι αυτα τα ασορτι με το μικροφωνο σκουλαρικια εκει γκλιγκι-γκλιγκι με ζαλισε. Η Ελιζα Κυριακου μη σας μπερδευει, ειναι το παιδι της Σουλας Βιολαρη απο τον πρωτο της γαμο, που το μεγαλωσε ο Κωστας Βιολαρης σαν να ηταν δικο του, γιατι ειναι και φιλανθρωπος.

Ο Κωστας Βιολαρης λοιπον μοσχανατραφηκε στο Λονδινο οπου επαιζε μουσικη σε διαφορες εκδηλωσεις(=πανηγυρια) αλλα και εκανε σουξε με το τραγουδι "Παμε στην Κυπρο μας για διακοπες", του οποιου αν καποιος απο εσας εχει το μαξι-σινγκλ το θελω ΤΩΡΑ!

Και εκει που βγαινει με το φρακο του και το μουστακι του και περιμενεις να ακουσεις το "Να χαν οι καρδιες αμπαρες" το λιγοτερο, αρχιζoυν κατι ντισκοκλαμπατσιμπανα και μια μουσικη απευθειας διασταυρωση του "Τα παπακια" OST με Modern Talking, ενω η αλλη η παρταλω παραδιπλα κανει κατι χαριτωμενες αναρθρες κραυγες ου, α , ολαλα που καποιος της ειπε οτι ειναι ωραια φωνητικα (και δεν ειχε ξεκινησει και το 3,2,1 τοτε ακομα, πρωτοποριακη η Σουλα).
Για το δε παρον τραγουδι εχω την εξης απορια: Τι ακριβως δουλεια εχει η μανα του στην ολη ιστορια; Για μια Κυπριοπουλα λεει, που τον εβαλε σε μπελα, που αλλαξε τα ουλα πιθανοτατα λογω καποιας περιοδοντιτιδας, με ματια λειζερ, καθημερινα πραγματα δηλαδη. Την μαυρη τη μανα του ποιος την κατηγορησε; Ισως ειναι που δεν κατεχω την ντοπιολαλια, τι να πω...

Οσο για τη Σουλα, μα δεν ειναι ενα χαρμα οφθαλμων; Πρωτα απ'ολα το μαλλι. ΠΟΛΥ μαλλι.. το αυχενικο στο τσεπακι το εχει απο το βαρος. Αμ τα μπιζου; Τετοιο περιδεραιο με φυλλα χρυσου θα ζηλευε και η Κλυταιμνηστρα σου λεω. Και περιττο να αναφερθω στο χρυσοποικιλτο και αργυροκεντημενο σακακι, που σε συνδυασμο με την εξαιρετικη κινησιολογια μου κανει λιγο σε Τζουλη του Γιωργου Μαγκα, παλι καλα που δεν ειναι μελαχροινη δηλαδη, γιατι το εκτοπισμα του μαλλιου ειναι ιδιο, σε διαφορετικο σχημα ισως.


Μ'αρεσουν παντως αυτου του ειδους οι οικογενειακες δουλειες. Δειχνουν τα θεμελια της κουλτουρας μας και ειναι η φυσικη συνεχεια των θρυλικων οικογενειακων επιχειρησεων...Ευγε παντα τετοια...

Για να κλεισω, οφειλω να σας δωσω τα φουλ κρεντιτς:

Συνθεση: Κωστας Βιολαρης
Στιχοι: Κωστας Βιολαρης
Ενορχηστρωση: Κωστας Βιολαρης
Ερμηνεια:Κωστας Βιολαρης
Φωνητικα: Σουλα Βιολαρη (συζυγος)
Χορευτρια α: Ρουλα Βιολαρη (κορη)
Χορευτρια βου: Ελιζα Κυριακου (κορη αλλουνου)
Ενδυματολογος: Μονικα Βιολαρη (ξαδερφη)
Μακιγιεζ: Τατιανα Βιολαρη (συννυφαδα)
Κετεριγκ: Αρχοντω Βιολαρη (Γιαγια)
Ηχος:Δωρος Βιολαρης (μακρινος ξαδερφος, τα μπλεξε με μια σουρλουλου και μετα εξαφανιστηκε, μεγαλη ιστορια που να στα λεω)


ΥΓ1: Ατιμε oni με ξενυχτησες με το βιντεακι αυτο... Γιατι μου τα στελνεις αυτα, αφου ξερεις οτι δεν μπορω να αντισταθω...
ΥΓ2: Προσεξτε το σαμπλακι στο 2.33 Σας θυμιζει κατι; (λεω εγω τωρα...)
ΥΓ3: Αυτο το τραγουδι ηταν στον ημιτελικο της Κυπρου το 91. Εκεινη τη χρονια ολα μα ολα τα τραγουδια ειχαν ενα αλφα προβληματισμο, μητερα γη σε καταστρεψαμε, εκπεμπεις ΣΟΣ, τα παιδια στην Αφρικη πεινανε (και τοτε προκριθηκε και η χελωνα σου gsus). Πως ξεφυγε ο Βιολαρης το τρεντ, αποριας αξιο...

Αν πας με αλλο, θα σου σπασω τον καβαλο...

Μετα απο αβασταχτη αναμονη ετων, επιτελους εντοπισα στο γιουτουμπι το παρακατω αριστουργηματικο ντοκουμεντο, εστω και μισο. Αρκετα ομως σας κρατησα σε αγωνια... Απολαυστε:





Η κατα-καστανη Πεγκυ εχει ενα προβλημα με τον Μπαμπη: δεν την κοιταει στα ματια και ειναι λιγο κρυος. Αν συνδυασεις το γεγονος οτι εχει λιγη ψυχρα, παει θα πουντιασει το κοριτσι. Που παει κι αυτη ομως με τη φουστοζωνη μες στον ψωφο; Γυρνα κοριτσι μου σπιτι σου, α μπραβο. Εβαλε και ενα λεοπαρ για να διξει την Τσιταρα που κρυβει μεσα της. Εντωμεταξυ, γιατι φοβαται μην την απαταει ο δικος της τη στιγμη που η ιδια γυρναει στα λουνα παρκ σαν την καλντεριμιτζου δεν καταλαβαινω. Τι να σου κανει κουκλα μου ο ανθρωπος αν σε βλεπει ετσι;

Καπου στο ρεφρεν τα παιρνει στο κρανιο... Στην ιδεα οτι ο Μπαμπης παει με αλλη πεταει εξαλλη το "Παιδι μου κι εγω" και του λεει οτι θα του σπασει το κεφαλι, με υφος αααααχ ετσι και σε πιασω, μονο το δαχτυλο στο στομα δεν βαζει. Κανει και κατι ναζακια για να δειξει οτι σαν αυτη δεν υπαρχει αλλη, σιγα τα ωα, κανε και κατι πιο πρωτοτυπο. Εν ελλειψει κεφαλιου μαλιστα σπαει το μολυβι της την ωρα που ψαχνει αγγελιες στη χρυση ευκαιρια. Και φυσικα μην εχοντας κατι αλλο να κανει ξαναβγαινει στη γυρα να βρε κανα πελατη...

Ουφ, βαρετο το βιντεακι, ουτε ενα στορυ της προκοπης. Το τραγουδι ομως ειναι εξαιρετικα ενδιαφερον, γιατι μπορει να σηκωσει διαφορες βερσιον, αναλογα με τη διαθεση.
πχ

gay version: Αν πας με αλλο, θα σου σπασω τον καβαλο
lesbian version: Αν πας μ'αυτηνα, θα πηδηξω τη Ματινα
summer version: Αν πας με κεινη, θα πεταξω το μπικινι
selfish (and S&M) version: Αν πας με μενα, θα σου σπασω τον αυχενα
κουτσαβακι version: Αν πας με τουτη, θα αρχισω το μπαρμπουτι
travel version: Αν πας με εκεινο, θα σε στειλω στο Πεκινο
revenge version: Αν πας με τοσους, εγω θα παω με διακοσιους
geriatric version: Αν πας με γερο, θα σ'αφησω και το ξερω
army version: Αν πας μ'αυτονα, θα πηδηξω μια στρατωνα

και οι ευγενικες συνεισφορες των φιλων αναγνωστων:

P.o.v.:Τropical version: Αν πας με αλλο, θα σου φαω τον παπαγαλο
moody: Posh version:Αν πας με αλλη, θα σου σκισω το cavalli
constademon: Ψωναρα version: Αν πας με μενα, δε θα θες αλλον κανενα
Τuco : Εκκλησιαστικη version: Aν πας με διάκο, εγώ θα πάρω τον Σουγκλάκο

Sanity: Προχωρημενη version: Να πας με αλλη, με ποναει το κεφαλι.

Kinky version: Φερε και αλλη,εχω ορεξη μεγαλη.

Παραπονο version: Σε λεω αγαπη, μα εσυ πηγαινεις με αραπη.

Χουφτα version: Αν λειπεις εξω,παλι μονος θα την παιξω.

προβατος: version πυροσβεστικής: αν πας με την Λία, θα σου βάλω στον κώλο την αντλία

version σαλεπιτζή: αν πας με την Πέπη, δεν θα ξαναπιείς σαλέπι

version ποδοσφαιριστή: αν πας με τον Λάλα, δεν θα ξαναπαίξω μπάλα

version καντηλανάφτη: αν πας με τον Μιχάλη θα φας κολάρο το μανουάλι

version προβατο: αν κάνεις με άλλονε σεξάκοι, να πας σταδγιάλα πουτανάκι

Redlibra: blogger version:Αν πας με blogger θα σου σκίσω το πουλόβερ

Καμια αλλη ιδεα;

Επιτελους τη σταυρωσανε...

Τις προαλλες στο μπλογκ της εριτιμου Μανταμ Σουσους εντοπισα το παρακατω βιντεακι το οποιο κυριολεκτικα με συγκλονισε! Ειναι τα μεθεορτια μιας αν οχι επιτυχημενης, σιγουρα αξιομνημονευτης προεκλογικης εκστρατειας. Και επιτελους αντιλαμβανομαστε το βαθυτερο νοημα ενος περιφημου συνθηματος, το οποιο χρησιμοποιηθηκε απο την επιδοξο βουλευτη. Αν το ηξερα δε αυτο το βαθυτερο νοημα νωριτερα, κολυμπωντας θα κατεβαινα στην Ελλαδα να την ψηφισω.




Ξεκιναμε με τα πυροτεχνηματα που θα πεφταν αν η Εφουλα εκλεγετο βουλευτης. Πηρε τον πουλο η Εφουλα, της μειναν και τα πυροτεχνηματα, ειπε να τα ριξει να κανει λιγο φαντασμαγορια. Σε ενα υπερβολικα φωτισμενο πλανο, τοσο που νομιζεις οτι την εχει καταπιει η εικονα, η Εφη ποζαρει μες στη γλαδιολα και τη γαρδενια, ετσι που σου'ρχεται να πας να της κλεισεις τα ματια, κριμα ειναι ζωντανη ακομα η κυρια. Α οχι βρε το παρεξηγησα, δεν ειναι φερετρο, ενα απλο κρεβατακι ειναι, με λιγα λελουδα για ομορφια, μια μπακατελα βιτρο απο πανω και την Εφουλα να τουρλωνει τον κωλο(Ειδατε γιατι ειναι ετσι ηλιολουστο το πλανο; Σα δεκαεφταχρονη φαινεται).

Μετα αρχιζουν οι σταυρωσεις σε δυο παραλλαγες:
-"Το κοριτσι του Μαη", σε λουλουδιασμενο σταυρο και την περικοκλαδα να αναρριχαται περιφανα στο γυμνο κορμι της Εφης, καλυπτοντας επιμελως ατημελητα τα επιμαχα σημεια και εξεχοντας με περισση χαρη απο το κεφαλι της σαν κεραια σε Ζασταβα.
-"Απ την κολαση βγαλμενη": Πιο αγριεμενες καταστασεις εδω, η Εφη με σοβαρο υφος να κοιταει αγερωχα τις φωτιες της κολασεως που τη ζωνουν και πεισματικα να αρνειται να ουρλιαξει, γιατι ξερει οτι θυσιαζεται για ιερο σκοπο, ως μια νεα Ζαν ντ'Αρκ.

Στη συνεχεια την βρισκουμε στον πατο του ενυδρειου να χαιρεταει τα ψαρια με την ανεση της βασιλισσας Ελισσαβετ πριν μπει στο Μπακιγχαμ και με χαριτωμενες Μποτιτσελικες ποζες, τοσο που ψαχνω να βρω το κοχυλι απο κατω. Πλαι στο κρεβατι η Εφη, με εα τριανταφυλλο να μισοκρυβει το βυζι και ανοιγωντας τα ματια αργα και μυστηριωδως, σε μια σκηνη κατευθειαν βγαλμενη απο τσοντο-θριλερ. ΤΟ Εφακι εξακολουθει να βολοδερνει στο σταυρο της, αλλα και να αλλαζει σεξουαλικες ποζες στο κρεβατι τις οποιες θα ζηλευε και η Ελενα Βεντη.

Καθοτι και γαμω τα λοου μπαντζετ (ενα σταυρο, ενα κρεβατι, δυο περικοκλαδες, τη Σαρρη γυμνη και εξω απ την πορτα), το βιντεοκλιπ συνεχιζει με τις ιδιες σκηνες να εναλλασσονται ξανα και ξανα. Ιδιαιτερη μνεια πρεπει να ξανακανω στη σκηνη που ειναι ξαπλωμενη στο κρεβατι και φαινονται μονο ματια και στομα ιδια ο εξωγηινος του Ροζγουελ με λιγη παραπανω βλεφαριδα, αλλα επισης και στο λουλουδι κεραια, φτιαγμενο απο αγνο παρθενο συρμα, το οποιο συχνα-πυκνα μπουδουκλωνεται στα χερια της και πεταγεται με ενα χαριτωμενο ντοιιιιιινγκ. Το βιντεακι μαλιστα εχει και art director παρακαλω, ο οποιος τη μερα που το γυριζανε ειτε ειχε ρεπο ειτε κολλησε στην κινηση και δεν προλαβε, και το γυρισανε χωρις αυτον να ξεμπερδευουνε, γιατι το Εφακι δεν ειχε αλλο χρονο, επρεπε να παει για αφισοκολληση.

Δεν θα πρεπε το Εφακι να ειναι ευχαριστημενο; Ακομα κι αν δεν την ψηφισαμε βουλευτη, τουλαχιστον τη σταυρωσε καποιος! Το ονειρο της εγινε πραγματικοτητα!

Έρως φλογισμένος

Ειπα αποψε να επανελθω στο παλιο καλο μου χομπυ,το θαψιμο των βιντεοκλιπιων γιατι το εχω παραμελησει τελευταια και νιωθω οτι χανω την ταυτοτητα μου ο μπλογκανθρωπος.

Με τις καψουρες της Αννουλας εχουμε ασχοληθει και στο παρελθον, τοτε που μεταμορφωνε τους γκομενους σε κουασιμοδους και ρημαζε το νοικοκυριο της. Αφου λοιπον εκδικηθηκε φριχτα τον γκομενο που ολα του ηταν ψευτικα και που εριξε φως στο φιλμ της ζωης τους (δε φταιω εγω, κατι τετοιες αηδιες ελεγε), η Αννουλα μαζεψε τα κομματια της και αποφασισε να αποσυρθει σε ενα ησυχο μερος, να ηρεμησει και να συλλογιστει για τη ζωη, τον ερωτα και τη διεθνη καριερα. Αφου ειδε κι αποειδε, γιατι οπου και να πηγαινε την αναγνωριζαν λογω της διεθνους της καριερας (μην ξεχνιομαστε), αποφασισε να ταξιδεψει στο μακρυνο Γιουκαταν, τη γη των Μαγια, για να ενωθει με τη μητερα φυση. Εκει στο Γιουκαταν ομως τα εξοδα τρεχαν, και ετσι αναγκαστηκε να βρει δουλεια. Μην εχοντας πολλες επιλογες λογω της καρπαζουσας ανεργιας που πληττει την Κεντρικη Αμερικη, επιασε δουλεια σε ενα τσιρκο, να βγαζει κι αυτη λιγα λεφτουδακια να στελνει στη μικρη Σοφια, που τοτε ακομα αλλαζε δοντια. Έλα ομως που εμελλε να ερωτευτει...




Το βιντεοκλιπ ξεκιναει με ενα απο τους πιο επιτυχημενους της ρολους στο τσιρκο, την Ασωματο Κεφαλη. Μην τη βλεπετε ετσι ακινητη, μιλαει,τραγουδαει, φτυνει, καπνιζει, αμε... Στη συνεχεια βλεπουμε τον ακροβατη Φωντα, ο οποιος μας κανει επιδειξη ενα χορευτικο δικης του εμπνευσης, το επονομαζομενο "Τιναζω τα χαλια με μισος"

Το σκηνικο ειναι μια παμπαλαια Μαγιωτικη πυραμιδα οπου ο θιασος αποφασισε να ανεβασει παρασταση.Η Αννουλα ανεβαινει στην κορυφη για να χαιρετισει σεμνα τα πληθη που αλαλαζουν απ τα κατω και ο Φωντας κανει ενα θεαματικο μεταξοπουλικο τιναγμα απο πισω, μονο το ναυτικο καπελο, το τσιγαρο και ο Παπαμιχαηλ λειπουν.

Απο κατω ο Καρβελας ντυμενος γρια ιερεια του θεου Αχταντουλααπ επικλείται τα θεία, καιει κατι μαστουρωτικα και σηκωνει τα φουστανια και σκαρφαλωνει τρεχοντας να κατεβασει τους ιεροσυλους απο την πυραμιδα. Η Αννουλα ομως δεν ειναι χαζη-εχει βαλει μια φρουρα απο Μαγιοπουλα με ωραια ασπρα φουστακια να την προφυλαξουν. Ο αρχηγος τους μαλιστα ειναι μαυρισμενος με τη μεθοδο φουμαριουμ, δεν ξερω γιατι ομολογω.

Η Άννα βρισκει καταφύγιο μεσα στην πυραμιδα και τριγυρναει με τη νυχτικια αναμεσα στους φρουρους της τραγουδοντας το ποτε θα κανει ξαστερια για να τους εμψυχωσει. Απο την τρομαρα και την καταδιωξη μαλιστα ήρθε το μαλλι της και ανακατευτηκε και εγινε πιο αγριευτικο. Μας ενημερωνει στη συνεχεια οτι αυτη και καποιος αλλος παιζουν επικινδυνο παιχνιδι, αλλα δε μας λεει ποιος. Επισης λεει οτι αμα ακροβατησουν στο σχοινι θα καταγκρεμνιστουν. Αρα δεν ειναι ο Φωντας. Ποιος ειναι λοιπόν; Μα ο κυριος με τις φωτιες στο στομα. Αν σκεφτεις οτι ο ερωτας που ζουνε ειναι φωτια, ε δε θες και πολυ. Ασε που θελει να καουνε, η μαζοχα.

Το καστ συμπληρωνεται με τη Σβετλανα, το κοριτσι-λαστιχο, που στριφογυρναει την κοτσιδα ανελεητα και σεξουαλικα. Φωτια, φωτια και ο Μεταξοπουλος απο πισω να πηδαει δω και κει, ενω καπου μεσα στην πυραμιδα βλεπουμε δυο ασχετους γιαπωνεζους να παιζουν κουνγκ-φου, ξεχασμενοι προφανως απο το υπολοιπο γκρουπ και χωρις μπαταριες στη φωτογραφικη.

Η Αννουλα ξαναβγαινει στην ταρατσα για να φωναξει φωτια φωτια, ιου ιου οι πυροσβεστικες απο κατω αλλα αυτη το χαβα της. Παιρνει και κατι δραματικες ποζες, τρεμουλιαζει λιγο, καλα ενταξει θα σε παρουμε στην Επιδαυρο. Απο κατω οι σφιχτες σφιγγονται αναιτια, και οι προβολεις πεφτουν στον Φωντα, που κανει κατι μαντονικα κατευθειαν απο το Vogue βγαλμενα. Η Σβετλανα μετραει τους ποντους του καλτσον μηπως εχασε κανεναν και οι Γιαπωνεζοι το γυρισαν στο καρατε, με τη διακριτικη παρουσια του φλογοβολου γκομενου της Αννουλας παραδιπλα. Ο Φωντας ξανατιναζει τα χαλια, ενω η Αννουλα περιφερεται αναμεσα σε φωτιες, καπνους και παιδαρους που εξακολουθουν να σφιγγονται.Η γρια -Καρβελας αποξω προσπαθει να ξορκισει τον μαυρο με κατι ξεροκλαδα και αυτος ανταπαντα. Η Αννουλα βαζει τα μεγαλα μεσα, αναβει φωτια και κανει αεροπλανικα ξορκια και βασκανιες απο πανω για να καταπολεμησει τη γρια μαγισσα.Αλι ομως, αρπαζει λιγο το μεταξωτο, λαμπαδιαζει η Αννουλα και ο Φωντας απο πισω ηδονιζεται.Εκμεταλλευεται την ευκαιρια η Καρβελογρια, στριμωχνει τα Μαγιοπουλακια σε μια γωνια, ενω ο Φωντας, βλεποντας το τελος να πλησιαζει, την πεφτει στην Αννουλα, της εξομολογειται τον ερωτα του και κουναει και λιγο τον κωλο, μπας και τσιμπησει.

Το βιντεοκλιπ τελειωνει με την Ασωματο Κεφαλη να καπνιζει, αλλα και με βασικα ερωτηματα: Ποιον πηρε η Αννουλα τελικα; Τους επιασε η Καρβελογρια;

ΥΓ: Αυτο δεν ειναι ποστ, η Αννα Καρενινα ειναι... Και ειναι και συνωνοματη με τη δικια μας εδω. Τι να κανω, τα παλια βιντεοκλιπια της Αννουλας ειχαν στορυ...

...εγω να δεις πως φοβαμαι

Με βαθια γνωση της ευθυνης που το εγχειρημα μου φερει, με χαρα, τιμη και δεος αποφασισα να ξανα-αναφερθω στη γυναικα-ογκολιθο της ελληνικης δισκογραφίας, το άτομο που φιγούραρε στο πρώτο ποστ μου και συνεβαλλε τα μάλλα στην επιτυχια του παρόντος μπλογκ. Αναφερομαι φυσικα στη μια, τη μοναδικη, την ανεπαναληπτη Έλενα Βεντη, τον μόνο άνθρωπο που τόλμησε να προταξει το πλα-στηθος της και να ζητησει το λογαριασμο απο αυτους που την κακολογουσαν επειδη της αρεσει το σεξ.Πειραζει;

Η Ελενα λοιπον ξαναχτυπα. Δεν ξερω τι βεβαια, χτυπα καρτα, χτυπα τη μανα της, χτυπα κανα σφηνακι. τελοσπαντων ξαναχτυπα, και για αλλη μια φορα μετραει θύματα. Παρακολουθήστε το ολοφρεσκο σουξε της και προβληματιστειτε:

Φοβαμαι




Το Λενιω επιστρέφει στο μοτελ "Σκαραμαγκας", ξεθεωμενη απο μια κοπιαστικη μερα στο κοπτοραπτουδικο. Ειχε ντυθεί σεμνα εκείνη τη μερα, γιατι το αφεντικο της εκανε συνεχως ασεμνα σχολια. Εβαλε λοιπον ένα σεμνοτατο μαυρο φορεμα που της κάλυπτε οοοολο το στηθος. Κι ομως, τα σχολια συνεχιζαν, και η κακομοιρη η Ελενα δεν καταλαβαινε το λογο. Απογοητεμενη, εσυρε τα κουρασμενα βηματα της στο ταπεινο δωματιο της και εβαλε να πιει κατιτις να ξεχασει την αδικια της κοινωνιας, που αναγκαζει τα τιμια κοριτσια να ξεπουλαν ο,τι πολυτιμοτερο εχουν για ενα κομματι ψωμι. Και καπου εδω ξεκιναει το εκπαιδευτικο προγραμμα "Τρια μερη για να βαλετε το πουλι σας"

1) Ζουμ στην κολοχωριστρα και στο σημαδι που της εμεινε όταν χτυπησε σε μια ραπτομηχανη, το οποιο μοιαζει επικινδυνα με τατου, αλλα μη γελιεστε, ειναι σημαδι τιμης για μια σκληρα εργαζομενη κοπελα. Γδυνεται και περνει την κιθαρα της, να τραγουδησει μελαγχολικα σαν τη Γαλανη μες στη βαρκα. Και καπου εκει ερχεται ο αρραβωνιαστικός της ο Μελετης, κι αυτη με πονο και οδυνη στο βλεμμα του λεει οτι την κουρασε και δεν τον αντεχει, αλλα τον χαιδευει ταυτοχρονα, για να μπερδεψει και αυτον και εμας. Αυτος παλι, ακλονητος στη θεση του, σαν μπιμπλο, λες κι ηρθε το συνεργειο και τον ακουμπησε εκει χαμω. Το Λενιω ντροπιασμενο φοραει στα γρηγορα ενα συντηρητικο νυχτικο, για να τον πεισει οτι δεν τον θελει πια, και αλλαζει το μακιγιαζ-Ευα Κουμαριανου με κατι πιο απλο και καθημερινο, λιγο σε δελτιο του ΑΝΤ1 ενα πραμα. Ο Μελετης τσαντισμενος ντυνεται και τα πινει να ξεχασει, ενω το Λενιω αλλαζει νυχτικο (γιατι το αλλο την στενευε στο στηθος), απλωνεται στο κρεβατι λες και το διαφημιζει σε εκθεση,χτυπιεται και παιρνει την ξαδερφη της στο κινητο για να της πει οτι φοβαται να μιλησει. Δηλαδη, αν δε φοβοταν να μιλησει, που θα την επαιρνε; Στο σταθερο;

2) Ζουμ στη βυζοχωριστρα και η ξαδερφη της το κλεινει γιατι ειναι με τον γκομενο και βαριεται να την ακουει. Το Λενιω πλανταζει στο κλαμα (προσεχοντας παντα να μην της φυγει και ο γαλαζουλής φακός) και βαραει τα στηθια της(οπου τα χερια της κανουν γκελ οπως αντιλαμβανεστε), τονιζει το κραγιον με κατι πιο τσουλε και πεφτει για υπνο. Ο Μελετης εντωμεταξυ εχει πιει ολο το κτημα Μπουταρη μαζι με τον ιδιο τον Μπουταρη, εχει κανει κεφαλι και βριζει την παλιοχαμουρα που τολμησε να τα βαλει με τον αντρακλα που ολος ο Ασπροπυργος εχει να μιλαει γιαυτον, η παλιοπετουγια.

3) Ζουμ στα αισθαντικα χειλη και η Ελενα εχει αυπνιες με ολα αυτα που της συμβαινουν, και αλλαζει νυχτικο μπας και μπορεσει και κοιμηθει. Αυτη τη φορα ομως το παρακανε, τελειως ξεκολη η επιλογη, ροζ πιτζαμακια με μηλαρακια, ντροπη της! Τα βλεπει αυτα ο Μελετης, φουντωνει, ριχνουν ενα γρηγορο και φτου κι απ την αρχη με τις κιθαρες, τα κρασια και τα κινητα, και τα χειλη του Λενιου να γυαλακιζουν απο τα δακρυα που τρεχουν αφθονα. Ο Μελετης σιχτιριζει, την παραταει, αστο διαολο και εσυ και οι φοβιες σου, και μενει το Λενιω μονο να αλλαζει νυχτικα και να κοιταει μελαγχολικα την κιθαρα, κανοντας τη θλιβερη διαπιστωση οτι φοβαται τον εαυτο της γιατι περασε πολλα. Το βιντεο κλείνει με νεα κοντινο στη χαροκαμενη κορασιδα, η οποια ειναι φτυστη ο Μαο στα νιατα του, αν υποθεσουμε οτι φοραγε περουκα.

Γιατι πρεπει να τελειωνουν ετσι οι μεγαλοι ερωτες...Τραγικο...

ΥΓ 1: Τα φλας που βλεπετε καθ ολη τη διαρκεια του βιντεο ειναι των φωτογραφων του ποικιλης ύλης περιοδικού της κατω Μαγούλας, του " Τουτι Μπουτι" με το οποιο η Έλενα συνεργαζεται επιτελώντας φιλανθρωπικό έργο, γιατί μπορεί η ίδια να είναι φτωχιά, για το συνάνθρωπό της όμως και το βρακί της να δώσει.Τόση φιλανθρωπία δε που δεν της έμεινε κανενα βρακι πια, γιαυτο και δεν φοραει. Κριμα το κοριτσι...

ΥΓ 2: Δεν μπορω επισης να μην τονισω το ότι αυτο το βίντεο λειτουργει συμπληρωματικα με το προηγουμενο της Ελενας, στο να εκτιμησουμε τις βαθύτατες αρετές όχι μόνο του καλλιτέχνη, αλλά κυρίως του ανθρώπου Έλενα.Έχουμε έτσι μια συνολική εικόνα για το τι υπάρχει στο πίσω μέρος (του κεφαλιου) της Έλενας. Είμαι συγκλονισμένος...

Αχ πατρίδα μου γλυκια... (μέρος δεύτερον)

Πιστεύω ότι ωρίμασαν πλέον οι πολιτικές και κοινικοοικονομικές συνθήκες για να δημοσιεύσω το συγκεκριμένο ποστ. Πέρα από τη γνωστή πρόθεσή μου να αφυπνίσω το γένος με τραγούδια πατριωτικού τύπου, πολλοί άλλοι παράγοντες με ώθησαν στο να σας παρουσιάσω αυτό το απαράμιλλο τραγούδι, που όμοιό του έχουμε να ακούσουμε στην Ελλάδα από την εποχή της Βέμπο τουλάχιστον. Και οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής:

α) Πολυ χαμηλή συμμετοχή στην ψηφοφορία μου! Ντροπής! Πρεπέι να σας τονώσω κι άλλο το πατριωτικό αίσθημα μου φαίνεται
β) Οι απαιτησεις των αναγνωστών του προηγούμενου ποστ της ιδιας σειρας
γ) Η εμμονη αλλων μπλογκερς με τη συγκεκριμενη αοιδο (Ειδικα του strahd νομιζω ότι του εχει γινει κρυφός πόθος!)
δ) Το εχω ταξει στον gsus απο τον Ιουλιο
ε) Το οτι θα προτεινω στον Αρχηγο να το κανουμε επίσημο ανθεμ της παραταξης
στ) Το οτι αναχωρω αύριο για την παγωμενη Νορβηγια και γυριζω παραμονες εκλογων, οποτε ενα εθνεγερτικο ποστ σαν αυτο δεν θα ειχε αποτελεσμα τελευταια στιγμη

Ηρθε η ωρα λοιπόν! Το ποστ που ολοι περιμεναμε!






Μια Λαιδη μα τι Λαιδη... Μια Λαιδη που παράτησε τους τιτλους ευγενείας, τις κοσμικές αυλές και τη στοργική αγκαλιά του Λόρδου της (η του εραστή της, γιατί, μόνο η Λαιδη Τσάτερλι θα έχει;) και ξεχύθηκε στους δρόμους και στις χωματερές να διαμαρτυρηθεί για το ξεπούλημα της πατρίδας της... Συγκινητικό... ένα δάκρυ αργοκυλάει στο σκαμμένο από τα χρονια και τις κακουχίες πρόσωπό μου...

Η λαιδη λοιπόν εγκλωβισμενη μεσα σε μια μουσειακης αξιας Μερσεντες-να-ναι-δεν-ξερω-γω-τι συμβολίζει τον εγκλωβισμό του σύγχρονου Έλληνα στα γρανάζια της διαφθορας. Ως γνήσια επαναστατρια όμως, αποδρά από τον εγκλωβισμό και νατη φατσα κάρτα σε μια μαντρα αυτοκινητων, κίνηση παράτολμη γιατι μπορει να την περασουν για αποσυρθέν όχημα και να τη στειλουν στο χυτηριο σουμπιτη. Ας ειναι...

Να τη παλι κολλημενη στο τζαμι του αυτοκινητου, σαν παιδακι που περναει απεξω απο το Αλλου φανπαρκ, και μπαινουμε κουπλε με γκρο στην ολοκαινουργια μυτουλα και στο ελαφρως στραβοχυμενο κάτω χείλος, κάτι σαν το στόμα της Φώφης στο ανάποδο (ειδες τι κανουν Αντζελα μου τα πολλά μποντοξ,όπως λες και εσύ; Τουλαχιστον η αλλη το επαθε απο ατυχημα η κακομοιρα). Η σκηνική παρουσία ολοκληρώνεται με ένα πρόχειρο μεταξωτο φορεματάκι, απαραίτητο όταν φυσαει στα εργοστασια μπροστα και στα σκουπιδια πλάι, καλή ώρα, και την Αντζελα να υψώνει αγέρωχα το ανάστημά της και να προτάσσει άφοβα τα στήθια της ως άλλη Μπουμπουλίνα μπροστά από σωρους παλιοσιδερα (για να δω τα κρεντιτς, κινησιολογία δίδαξε η Μιμή Ντενίση μήπως;) Κάπου εκεί που θάβει τους πολιτικούς μάλιστα κοιτάει μια δεξιααα (πολιτικοι) μια αριστεράααα (γαλονάδες), μην την ακουσει και κανεις και φαει ξυλο βραδυατικα.

Ακολουθεί τουτού ανευ ζαντολάστιχου και η Λαιδη μας λέει ότι την υποχρεώνουν να ζει στα υπογεια (προφερεται με j, όπως τα ανώγεια και κατωγια).Και καπου εκει μπροστα στη νταλικα(προσεξτε τη σημειολογια, εχει κανει ζημια η νταλικα στις εγχωριες αοιδους δυο χρονια τωρα) ξεχειλίζει η οργή και μπαίνουμε στο ρεφρεν με εντονα τιναγματα των χεριων. Ανεβαινει και στο καπό του ντατσουν να το βροντοφωναξει, ε τι, δεν πειστηκατε ακομα;

Κουπλε ξανα στο ιδιο σκηνοθετικο μοτιβο, και η Λαιδη βλέπει σαράβαλα όπου και να κοιταξει... Ακομη και στον καθρεφτη της, συμπληρωνω εγω.Σουρνει με βαρια βηματα το πανακριβο φορεμα της, σκυβει και λιγο γιατι κοψομεσιαστηκε απο την ορθοστασια και αρχιζει να τριβεται γιατι την επιασε και η ψυχρα ελαφρως.Χτυπηματα χεριων πανω κατω, αγριαδα στο βλεμμα και καπου στο ρεφεν ξαπλωνει μπροστα στο Ντατσουν σε ποζα "ζωγραφιστε με τωρα".

Καπως ετσι φτανουμε στο χαιλαιτ του τραγουδιου, δηλαδη στο μονολογο-απαγγελια στο 2,30. Με εντονη θλιψη και απογοητευση στο βλεμμα η Λαιδη μοιρολογα για τα δεινα της πατριδας θυμίζοντας έντονα την Τσιταρα απο τους Θαντερκατς, ενω παιρνει ποζες αρχαιας κόρης (αμα φοραγε και μπρασελε, θα έλεγα οτι ηταν ποζα για μπιζου του Καρτιε). Ξανα πανω στο ντατσουν προς το τελος, φερτε της καποιος μια δαδα να κανει τη Mrs Liberty επιτελους, αφου το χει. Το βιντεο τελειωνει με το θλιμμένο βλέμμα της αοιδού και με την κάμερα να περιπλανιεται στη σαβουρα με νοημα.

Σας αρεσε ο βιντεος; Ξερω, πολυ. Ας δουμε λοιπον και τους στιχους πριν παμε για υπνο:


Τώρα κατάλαβα τα χρόνια μου πως χάλαγα
όταν με στέλνανε σχολείο να σπουδάσω.

Αααα ετσι εξηγείται... Χαμένα χρόνια θεωρουσες το σχολείο...

Με υποσχέσεις που δεν είχανε αντάλλαγμα
θέλαν κι εγώ μία ψυχή να εξαγοράσω. Περικαλώ;


Αυτοί τα λόγια τα μεγάλα που φωνάζουνε
- πολιτικοί και γαλονάδες και λαμόγια -
έχουνε μάθει τις ζωές μας να ρημάζουνε,
θέλουν να ζουν στα ρετιρέ κι εμείς στα υπόγεια.

Πες τα συντροφισσα!ΚΑΤΩ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!ΚΑΤΩ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ!

Αχ, πατρίδα μου, θύμα σε κάνανε,
σε ξεπουλήσανε και σε πεθάνανε.

Την πεθανανε ΑΦΟΥ την ξεπουλησανε; Κι αυτοι που την αγορασαν δε ζητησαν τα λεφτα τους πισω;

Αυτοί οι σωτήρες σου που δήθεν νοιάζονται
σου κλέβουν όνειρα και τα μοιράζονται.

Μισο ονειρο εγω, μισο εσυ, εμεινε και ενας εφιαλτης, ποιος τον θέλει;

Εγώ ταξίδεψα στο άπειρο και άντεξα
από φουρτούνες κι από μπόρες να περάσω.

Ναι καλα,και για τον Τιτανικο τα ιδια λέγανε πριν βουλιάξει

Πήρα τον πόνο αγκαλιά μου και τον κράτησα
μήπως μπορέσω και τα λάθη τους ξεχάσω.

Ααααπ πολυ καλη μέθοδος, και πανω απολα σαφης. Είχε αποτέλεσμα;

Δεν ξερω τι αλλο να πω. Υποκλινομαι με δεος μπροστα στη δημιουργια αυτη, αλλα και στη Βεμπο του 21ου αιωνα. Κριμα που δεν κατεβαινει στις εκλογες να τη σταυρωσω με καμαρι...Ναι ρε, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ! (σνιφ σνιφ).

Αντε σας χαιρετω... Εχω ραντεβου με ενα φιορδ...

Αχ πατρίδα μου γλυκιά... (Μέρος πρώτον)

Πάντα σε προεκλογικό mood, αποφάσισα από σημερα να σας βαλω κανα-δυο εθνικοπατριωτικά τραγούδια, ετσι για να σας εμφυσήσω το αίσθημα της αγάπης προς την πατρίδα και της ευθύνης που όλοι έχουμε απέναντι σε αυτή τη χώρα. Εξάλλου, στο πρόσφατο γκαλοπ που διεξήγαγα(και συνεχιζω να διεξαγω) οι απαντησεις ήταν συντριπτικά λιγότερες των επισκέψεων, και αυτο με προβλημάτισε ομολογώ... Προς τι η απαξίωσις του πολιτικού μας γίγνεσθαι; Γιατι η νέα γενιά δεν συγκινείται;

Αποφάσισα λοιπόν σε αυτη την προσπάθεια εθνικής αφύπνισης να στραφω σε πνευματικούς ανθρώπους αυτού του τόπου, οι οποίοι με το έργο τους εκφράζουν τη διάχυτη αγωνία τους για το τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα



Το εθνικό μας κλαρίνο κάνει εισαγωγη με λυπητερο σκοπο και στο καπακι βλεπουμε και τον Βαρδη προφιλ, σε σκηνη που μου θυμιζει το βιντεοκλιπ του Gangsta's paradise (ε όχι και Μισελ Πφαιφερ η Καιτουλα!). Στη συνέχεια, καπου αχνοφαινεται η Καιτουλα με ύφος αγουροξυπνημένο και μαχμουρλίδικο, το οποίο μετα βεβαια της βγαινει σε τσαντιλα. Εμ βεβαια, ξερεις τι ειναι να δουλευεις μεχρι τις 5 το πρωι και μετα να σε σερνουν να τραγουδας για την πατριδα σου; Βαρβαρο, απαπα...Όσο μάλιστα προχωράει το βίντεο όλο και πιο τσαντισμενη φαίνεται αυτη, ριχνει κατι δολοφονικά βλέμματα ποτε στον καμεραμαν, ποτε στον Βαρδη, ποτε σε μας, ποτε στον ηλιο... Ισως όμως να εχει επηρεαστει απο το τραγουδι και απο το ξεπουλημα της πατριδας της... Ναι, οσο το ξαναβλέπω αυτό είναι. Παρατηρηστε πως εκφράζεται η αγωνία και η αγανακτηση της για τα πολιτικά δρώμενα από τις οργισμένες κινήσεις των ματιων, του σαγονιου,των χειλιων και της φράντζας. Μα δεν ειναι πολυ εκφραστικη, όχι πείτε...


Θα ηθελα όμως να σταθουμε στους στιχοι του τραγουδιου, οι οποίοι δεν βγαζουν ακριβως νοημα. Τι ειχατε υπόψη κυριε Φοίβο όταν γράφατε αυτους τους στιχοι; Ε;


Εγώ κρατάω τον έρωτα μα εσύ την καταιγίδα
και πνίγεις μες στο ψέμα σου την ακριβή μου ελπίδα
εγώ κρατάω τον έρωτα μα εσύ κρατάς μαχαίρι
που κάρφωσες στην πλάτη μου με το ίδιο σου το χέρι
μέρα μεσημέρι

Όπα: Τι μελιστάλαχτες μπούρδες ειναι αυτές; "Η πατρίδα μου" δε λέγεται το τραγουδι; Ο ενας κραταει τον ερωτα η αλλη την καταιγιδα. Και ερωτω:
Τιιιι κραταει ο Ναπολεων; (άσχετο θα μου πειτε αλλά όλα ασχετα ειναι εδω, οποτε μια χαρα ειναι)


Είσαι ο ήλιος που έχει γίνει επικίνδυνος
και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου
απ'τους πολλούς πολιτικούς κι εσύ είσαι ένας απο αυτούς
που ξεπουλάνε μ'ευκολία την πατρίδα μου

Παρατηρηση α) Αντιηλιακο επειγόντως, θεριζει ο καρκινος του δερματος, μην ξεχναμε και την τρυπα του όζοντος
Παρατηρηση β) Ποιον αδειαζει ρε παιδια; Τον πρωθυπουργο ή κανα γκομενο; Βοηθήστε με!

Εγώ σου λέω τα όνειρα που κρύβω μες στα στήθια
μα εσύ μου λες κατάμουτρα την πιο πικρή σου αλήθεια
ζωγραφισμένος είναι πια στα μάτια μου ο πόνος
κοιτώντας με σταμάτησε στα μάτια μου ο χρόνος
και με πιάνει πόνος

...κοιτώντας με σταμάτησε στα μάτια μου ο χρόνος... Εεεεεε;;;;


Το βρηκα: αυτη μάλλον τα είχε φτιάξει με κάποιον υπουργό της τότε κυβέρνησης, ο οποίος, εκτός του ότι ήταν παντρεμένος και την κερατωνε και με άλλες γκόμενες, είχε φάει και τις μίζες του από το δημόσιο, οπότε και την πατριδα του ξεπούλαγε με ευκολία, και την Καιτούλα τσουρουφλιζε ως αλλος επικίνδυνος ηλιος! ...ή μήπως όχι;

Στέι τιουντ για το δευτερο μέρος της προσπαθειας εθνεγερσιας...

Το στεγαστικό πρόβλημα της Ευριδίκης (ή επιστρέφοντας στη φύση)

Προσοχη: Ακολουθεί εκτεταμένο ποστ με πολυ σοβαρά μηνύματα. Χτυπήστε τον φραπε σας, έστω τον μοκατσίνο σας, και καθίστε αναπαυτικά.


Το προβλημα του υπέρογκου δανεισμού των Ελλήνων είναι γνωστό. Όλοι ξέρουμε ότι πολλοί άνθρωποι ανάμεσά μας έχουν κατά καιρούς βρεθεί σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και εχουν αναγκαστεί να δανειστούν υπέρογκα ποσά, υποθηκεύοντας όλο το βιος τους σε κάποιες περιπτώσεις. Κι όλοι ξέρουμε τι γίνεται αν δεν καταφέρεις να αποπληρώσεις το δάνειο...

Κάπως έτσι την πάτησε και η Ευριδίκη (γιατί αυτή η οικονομική κρίση έχει αγγίξει και τη Μεγαλόνησο). Πήρε ένα διακοποδάνειο πριν χρόνια για να πάει διακοπές στη γραφική Γουαδελούπη αλλά την δυσκόλεψαν οι δόσεις, και δάνειο στο δάνειο, έχασε το σπίτι και την πετάξανε στο δρόμο. Παρακολουθήστε όλη την τραγική ιστορία καρέ-καρέ:



Η έξωση



Σε πρώτο πλάνο βλέπουμε το αρχοντικό της κυρα-Ευριδίκαινας με τ'όνομα, της προγιαγιας της δικιάς μας. Μεγάλες δόξες στην εποχή του: Βουλευταί, υπουργοί, πρέσβεις, βασιλείς, όλοι είχαν περάσει από εκει μέσα. Και τώρα είχε καταντήσει σκέτη παράγκα. Πού να βρεί λεφτά να το συντηρήσει η Ευριδίκη;
Παρακολουθούμε τη μέρα της έξωσης. Ο κλητήρας μπαίνει και οι πόρτες ανοίγουν μόνες τους. Μέσα βρίσκουμε την Ευριδίκη με βλέμμα δολοφονικό. Κάνει κάτι μαγικά μπας και τον τρομάξει, ανάβει τα κεριά με ένα βλέμμα, αλλά χαμπάρι αυτός. Πρασινίζει τα χορτάρια με ένα χάδι, τιποτις αυτός. Μαδαει τους σοβάδες, κρεμιέται από τις κουπαστές, κλαίει, οδύρεται, άτεγκτος ο εκπρόσωπος του νόμου. Τελικά το παίρνει απόφαση και φεύγει τρέχοντας, φορώντας μια μπλούζα που ενσωματώνει τρεις ζώνες (συν μια κανονική, τέσσερις). Στη συνέχεια περιπλανιέται αλλοπαρμένη στα λιβάδια και ανάβει κάτι φωτιές σαν ιέρεια της Ίσιδας, χωρίς αποτέλεσμα πάλι. Τό'χασες το σπίτι. πάρ'το απόφαση!


Η κρεβατοκάμαρα



Μαζεύει λοιπόν τα λιγοστά υπάρχοντά της και προσπαθεί να βρει κατάλυμα να ξεχειμωνιάσει. Βρίσκει έναν πύργο σε σκηνικό Τρανσυλβανίας και βάλε και χώνεται εκεί. Στήνει και το κρεβάτι της με τον ουρανό και τη μπολικη νταντέλα γύρω-γύρω, απιθώνει τη βιόλα της και προσπαθεί να βολευτεί. Έλα όμως που από τη φύση της είναι φυσιολάτρης και δεν μπορεί τα μπουντρούμια, άσε που είδε και το Δράκουλα τελευταία και σκίαχτηκε λίγο;

Παίρνει λοιπόν τη γενναία απόφαση να εγκατασταθεί στη φύση. Ναι καλά ακούτε. Μια Ευριδικη δε χρειάζεται πολυτέλειες, μπορεί και μαζί με τα ζώα και τα πετεινά του ουρανού. Αυτό που έμενε λοιπόν ήταν να βρεθεί η κατάλληλη τοποθεσία για να βάλει το κρεβάτι. Το βάζει λοιπόν δίπλα στην ακρογιαλιά, για να τη νανουρίζει το κύμα και να την ξυπνάν τα γλαροπούλια. Επειδή όμως την έφαγε η αρμύρα και τα γλαροπούλια την κατακουτσούλησαν, άσε που ξύπναγε μες τη νύχτα γιατί την κουκούλωνε το κύμα, γρήγορα άλλαξε γνώμη (και φόρεμα). Βάζει το κρεβάτι μες στα αγριολούλουδα, ανεβαίνει πάνω και κάνει και μια σεξουαλικιά αγριάδα για να μας δείξει ότι χάρηκε. Δεν της φτούρισε όμως και εκεί, γιατί την πιάσανε και οι αλλεργίες της από τη γύρη, ήρθε και τουμπάνιασε.
Ξαναπαίρνει λοιπόν το κρεβάτι στον ώμο και επόμενη στάση είναι η έρημος, με ένα πιο αναμαλλιασμένο λουκ (τι να σου κάνει και το μαλλί τόση ταλαιπωρία πήγαιν-έλα;).Επειδή όμως την τσίμπησε ένας σκορπιός και δε έβρισκε διανυκτερεύον με τίποτα, αποφάσισε να φύγει και από την έρημο. Σιχτίρισε όμως να κουβάλαει κρεβάτι και οργανοπαίχτη. Κάνει κάτι μαγικά εκεί, τρίβει ένα γιορντάνι με φλουριά της γριάς Βάβως, λίγο χιόνι και λίγη άμμο, και τσουπ! νάτηνα στην κορυφή ενός βουνού με βραδυνό αραχνοϋφαντο συνολάκι και μαλλί κομμωτηρίου. Απρόσεχτη όπως ήταν όμως, αρπάζουν τα τούλια του κρεβατιού από τη λάμπα, παρανάλωμα το κρεβάτι (μόνο ο Κούρκουλος λείπει και το Βρέχει φωτιά στη στράτα μου). Ε καλά να πάθει στην τελική, μας ζάλισε... Τράβα τώρα στο μπουντρούμι να κοιμηθείς στο πάτωμα.

Το μπουντουάρ



Με το κρεβάτι δεν ξέρω τι έκανε τελικά, εδώ όμως βλέπουμε που έστησε το μπουντουάρ της, γιατί μπορεί να είναι άστεγη, πάνω απ'όλα όμως είναι κοκκέτα. Γιαυτό και ντύθηκε και Ιουλιέτα. Ο καθρέφτης μάλιστα δεν είναι ό,τι κι ό,τι, είναι μαγικός, αμέ, και βλέπει το παρελθόν, το μέλλον και γενικότερα ό,τι γουστάρεις. ΄Ετσι και εδώ η Ευριδίκη βλέπει μέσα στον καθρέφτη τα παιδικά της χρόνια στο αρχοντικό της γιαγιάς της και θυμάται τότε που της έκλεβε τα κουβάρια το μαλλί και στραγγάλιζε γάτες... Τι αξέχαστες εποχές... Μετά θυμήθηκε που είχε ερημώσει το σπίτι και μαζεύονταν περιστέρια, και αυτή τα πέταγε έξω τσουρομαδημένα...

Οι αναμνήσεις την κατακλύζουν...τότε που έπαιζε με τα άλλα κοριτσάκια στα δάση και τους έδενε τα κορδόνια γα να φάν τη μούρη τους...ή τότε που πρωτοβγήκε στο θέατρο και δεν ξαναβγήκε ποτέ... Σνιφ σνιφ συγκινήθηκα...

Το μπάνιο



Εδώ βλέπουμε το μπάνιο της αοιδού, το οποίο επέλεξε να είναι στο ύπαιθρο μεν, στη ζεστασιά και τη σιγουριά ενός θερμοκηπίου δε. Γιατί όπως και να το κάνεις, δεν μπορεί μια Ευριδίκη να κάνει το αυτοκρατορικό της μπάνιο με γάλα καμήλας και να βρέχει καρεκλοπόδαρα, έτσι δεν είναι;

Ο κύριος στην αρχή με τα κόκκινα δεν γνωρίζω ποιος είναι και τι ρόλο βαράει. Αν κρίνω όμως από την ικανότητά του να εξαφανίζεται μέσα στο ομοιόχρωμο χαλί, μάλλον περί κάποιου υπερήρωα πρόκειται, και καθώς είναι και κατακόκκινος, θα τον ονομάσω Tomato-man, κατά το Superman, Batman, Κατμαν κτλ...

Να λοιπόν και το μπανιο, εξοπλισμένο φουλ έξτρα: μπανιέρα, νιπτήρας (ΧΩΡΙΣ παροχή νερού οφείλω να τονίσω), λεκάνη, μπιντές και καθρέφτης (έστω το πλαίσιο μόνο). Η Ευριδίκη φοράει την πετσετούλα της και προετοιμάζεται για ένα καλό αφρόλουτρο, ενώ γύρω γύρω βλέπουμε ό,τι θα περίμενε να δει κανείς σε ένα θερμοκήπιο: μαρούλια, μπρόκολα, λαχανίδες, κουνουπίδια, μπάμιες, κολοκυθάκια και άλλα συμπαθή οπωροκηπευτικά. Ο Tomato-man την πέρνει μάτι από μακρυά και τσαλαπατάει τα ζαρζαβατικά και η Ευριδίκη λέει σε ένα άσχετο παγώνι να την κοιτάει με δυό μάτια ξαφνικά πυροτεχνήματα, αν και το παγώνι χέστηκε τελείως και την κοιτάει με ένα βλέμμα περισσότερο προς το τι μας λες μωρή χαρχάλω. Το σκηνικό συμπληρώνεται με χαριτωμένα μυρμηγκάκια τα οποία τα κάνουν μια χαψιά άλλα επίσης χαριτωμένα περιστέρια, national geographic μου το κάνατε το βίντεο.

Στην επόμενη σκηνή, πάντα σαν στο σπίτι της, η Ευριδίκη ξυρίζει τα πόδια της πάνω στον μπιντέ (Tres chic...) και αφού τελειώνει βάφει και τα νύχια της. Προς το τέλος μάλιστα τη βλέπουμε να σηκώνεται από τη λεκάνη, όπου προφανώς σφίχτηκε λίγο, άνθρωπος είναι και αυτή (αν και δε βλέπω πουθενά χαρτί υγείας...).

και το τσαντήρι




Όταν ο Κοργιαλάς πήρε την Ευριδίκη της είπε θα σε κάνω βασίλισσα μάνα μου, θα σου φτιάξω ένα παλάτι να μένεις. Έλα όμως που η δικιά σου είχε καλομάθει με την άγρια φύση και δεν ήθελε να την αφήσει με τίποτα. "Άκου να δεις Δημήτρη", του είπε, " εγώ τα παγώνια μου και τα μυρμήγκια μου δεν τα αφήνω, πρέπει να βρούμε μια συμβιβαστική λύση". Και να η λύση που βρήκανε:

Βλάπουμε μια καταπληκτική σάλα, με τους πολυελαίους της, τα μπουχάρα της στο πάτωμα, τα έπιπλα-μπακατέλες του Λουδοβίκου του 13ου, τα μανουάλια της τίγκα στα κεριά, τις μεταξωτές κουρτίνες της, την Ευριδίκη ντυμένη με Σάνιτας-Σάνιτας, όλα καλά μέχρι εδώ. Αλλά για κοιτάξτε το ταβάνι: ΔΕΝ είναι ταβάνι! Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε σε μια τεράστια τέντα, κάτι σαν το τσίρκο Μεντρανο, στις πλαγιές μιας κατσικοραχούλας. Κι αν κρινουμε από τους προβολείς που σκανάρουν την περιοχή, μάλλον είναι αυθαίρετο το παράπηγμα.

Έτσι λοιπόν ικανοποιήθηκαν οι επιθυμίες και των δυό: και ανάκτορο, και κοντά στη φύση. Είδατε όμως αν υπάρχει συνεννόηση σε ένα ζευγάρι; Όλα τα προβλήματα βρίσκουν τη λύση τους

Ηθικό δίδαγμα: ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΔΑΝΕΙΑ! Μπορεί μια μέρα και εσείς να βρεθείτε να κάνετε μπάνιο μες στα λάχανα....

Μεσαιωνικές εμμονές

Ψάχνοντας για άλλη μια φορά στα αθάνατα ελληνικά βιντεοκλιπια διαπίστωσα ότι κάποια έποχη κόντεψε να γίνει μόδα μια αισθητική τύπου μεσαίωνας-ρενεσάνς ένα πράμα, με μπόλικες πανοπλίες, άλογα και μικρές βοσκοπούλες. Σας παραθέτω λοιπόν δύο χαρακτηριστικά βίντεο εκείνης της εποχής για να βγάλετε και σεις τα συμπεράσματά σας



Ο μικρός Μιχάλης λοιπόν διαβαζει Κλασσικά Εικονογραφημένα μπροστά στον καθρέφτη της γιαγιάς του, ο οποίος είναι έξω στον κήπο για αδιευκρίνιστο λόγο. Από μικρός είχε προτιμηση στα ιπποτικά και τα διάβαζε ανελλειπώς, παρά τις προσεκτικές συμβούλες της γιαγιάς του (Αστα μανάρι μ θα σου κουρκουτιάσουν το μυαλό, πήγαινε να παίξεις μπάλα με τα άλλα παιδια). Τι να πεις και συ γιαγιά, το κακό έγινε. Την είδε ιππότης ο Μιχάλης, βούτηξε και ένα άλογο από τον Μηνά τον αγωγιάτη, βρήκε και ένα σπαθί στο γιουσουρούμ, του τη βίδωσε, δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος. Και να και η χρήση του καθρέφτη βρε: να κάνει πρακτις ο Λανσελότος. Ευτυχώς όμως στην πορεία κατάλαβε ότι ιππότης με το τζιν ως το βυζί δε λέει, οπότε πετάχτηκε ξανά στο γιουσουρούμ και πήρε και μια πανοπλία φούστα-μπλούζα, να κάνει τη δουλειά του.

Ως γνωστόν, κάθε ιππότης που σέβεται τον εαυτό του έχει και μια ιερή αποστολή. Οι επιλογές όμως είναι περιορισμένες, πχ αποστολή είναι να σφάξει όλους τους μουσουλμάνους, να βρει το Άγιο Δισκοπότηρο ή να κλέψει κάποια γκόμενα από άλλο ιππότη. Ο δικός μας εδώ διάλεξε τη γκόμενα, γιατί τα άλλα προαπαιτούν ταξίδι και τον ζαλίζουν τα αεροπλάνα. Αρχίζει λοιπόν να σκαρφαλώνει μάντρες, τις οποίες γκρεμίζει κιόλας ο μαντράχαλος, ένω ένα κομμάτι της πανοπλίας ανεμίζει και χτυπάει ανελέητα το πουλί του, φλαπ φλαπ. Στο μεταξύ,η γκόμενα που φαντάζεται, η οποία θυμίζει επικίνδυνα την Καλή Φέρρη, έχει ξαπλώσει πάνω σε ένα δέντρο και χαίρεται μόνη της με κάτι κολλιέ στα μούτρα, σαν δεμένη να ναι, δεν καταλαβαίνω ο άνθρωπος ...

Ο Μιχάλης φτάνει στο μέγαρο της Πλακεντίας ή σε κάτι παρόμοιο και κρατάει το σπαθί σαν εξαπτέρυγο, χωρίς να είναι σίγουρος τι πήγε να κάνει εκεί. Έχω την αίσθηση ότι παραβιάζει κιόλας την πόρτα με το σπαθί και τρέχει απάνω να βρει την καλή του. Τι κακή τύχη όμως που είχαν γυναίκα εκείνη τη μέρα και μόλις είχε σφουγγαρίσει; Γλύστρισε κι αυτός από το βάρος, πάει να πιαστει από το γιούκα, τίποτα, σαβουριάζεται. Τέλοσπάντων φτάνει με τα χίλια ζόρια και εμφανίζεται μπροστά στην οικογένεια που έτρωγε το στιφάδο της, ενώ η πανοπλία συνεχιζει τα φλάπα-φλουπα στο ευαίσθητο σημείο. Ο κυρ- Αριστείδης όμως είναι από χουριό και δε χαμπαριάζει, οπότε τον πετάει έξω κι αυτόν και τη σαβούρα του, ενώ μετά η οικογένεια αρχίζει το κουτσομπολιό "Αχ αυτό το παιδί της Χαρούλας, δυό μέτρα άντρας κριμα να βγεί έτσι ζαβό. Αλλά από μικρό το βλεπα εγώ, μη κοιτάς που δε μιλάω..."

Ο Μιχάλης ζωχαδιασμένος καθαρίζει τον κάμεραμαν, πώς να αντισταθεί ο μαύρος με ένα έρμο steadycam, και αναζητά άλλους τρόπους να αρπάξει την καλή του, για να αρπάξει τελικά δυο τρεις ξεγυρισμένες σκουπιές. Εμ που πάς βρε κακομοίρη;;; Πάλι με τα Κλασσικά στο χέρι έμεινες... Άντε τώρα, δες τι έκανε ο αποκάτω μπας και πάρεις κανα μάθημα.




Πιο μεταφυσική η προσέγγιση σε αυτό το βίντεο. Ίσως και γιαυτό να την έριξε την γκόμενα. Ξεκινάμε με αστραπές, βροντές, φεγγάρια κτλ, πολύ πιασάρικη σεκάνς για τα βιντεοκλιπ της εποχής, και τον Δάντη να κάνει το σκιάχτρο (δε χρειάζεται καλέ μου, θα βρέξει, δεν το βλέπεις; δε θα έρθουν πουλια). Μαζεύεται μέσα τελικά και ξαγρυπνά πάνω από μια βίβλος-ειντούτη; και σπάει το κεφάλι του να θυμηθεί που την ξέρει την γκόμενα που πήδηξε πριν λίγο. Μην την έχει ξαναπάρει; μην του'φερνε τα κοινόχρηστα παλιά; μηπως πηγαίνανε μαζί αγγλικά; μήπως δούλευε ταμίας στο Βερόπουλο; Τον παίρνει χαμπάρι η Λίτσα και πλησιάζει, και τότε αυτός αρχίζει τις γαλιφιές περί προηγούμενης ζωής και άλλες τέτοιες μπούρδες. Ανάβει και αυτή και πάει και του κάθεται, πάνω ακριβώς που το τραγούδι λέει κάτι για επαφή. Κατάλαβες; Δεν ειναι τυχαίο

Στην προηγούμενη ζωή λοιπόν η Λίτσα είναι μια ταπεινή χωριατοπούλα ονόματι Γερτρούδη ενώ ο Χρήστος ένας ένδοξος ιππότης ονόματι Χριστιανός (σιγά μην άλλαζε το όνομα), με νταντελωτά πουκάμισα και την πάλαι ποτέ χαίτη του Ρόκκου. Στο συγκεκριμένο στιγμιότυπο ο Χριστιανός γυρίζει από μια σταυροφορία τρώγωντας ένα μήλο και η Γερτρούδη πεταρίζει από την χαρά της, γιατί επιτέλους το γύρισε στην υγιεινή διατροφή. Μετά αρχίζουν να κυνηγιούνται εντελώς κλισεδιάρικα και κρυβονται σε κάτι πουρνάρια και αγριομολόχες να χαρούν τον έρωτα τους.

Ο Χρήστος συνεχίζει τη διήγηση και η Λίτσα ακούει εκστασιασμένη, ενώ ένα άσχετο μάτι εμφανίζεται κατά καιρούς που δεν ξέρω και σε ποιον ανήκει, μπρρρρ ανατρίχιασα. Τώρα της λέει για τότε που τους την πέσανε κάτι κλεφταρματωλοί την ώρα που χαριεντίζονταν, ένας πιο κίνκυ με δερμάτινα και καρφιά και ένας πιο προς γυφτος θα έλεγες. Ο ηρωικός ιππότης έβγαλε το τεράααααστιο σπαθί του (γιατί το μέγεθος μετράει, έστω κι αν είναι από αφρολέξ) και καθάρισε τον έναν, γονάτισε δίπλα του και άρχισε τα σπαστικά του χαιλάντερ, στο τέλος θα μείνει μόνο ένας και τα γνωστά, ενώ ο άλος μάλλον την κοπάνισε. Φουντώνει πάλι η Λίτσα, τον βάζει κάτω για έναν ακόμη γύρο. Ε άδικο έχει που της λέει όλες αυτές τις παπαριές; Τα θέλει ο κώλος της...

Και ζήσανε αυτοί καλά, και εμείς τα ίδια...

Πώς να εκδικηθείτε έναν χωρισμό

Όσοι από εσάς διαβάζετε φανατικα τον gsus θα θυμάστε πρόσφατο πόστ του σχετικά με το πως ξεπέρασε η Βίσση το χωρισμό της από ξανθό σαξοφωνίστα. Θα θυμάστε πιο συγκεκριμένα ότι αφού σουρομαδήθηκε, έσπασε ποτήρια, τηλεοράσεις, λάμπες, ψυγεία και ό,τι άλλο είχε πρόχειρο, κάπου εκεί στο τέλος της γυρίζει το μάτι τούμπα και ξεχυνεται αλλοπαρμένη και αναμαλλιασμένη στους δρόμους για να εκδικηθεί τον αλητήριο οργανοπαίχτη που της τα φόρεσε. Πόσοι όμως από εσάς αναρωτηθήκατε τι συνέβη μετά; Πήρε η ατιμασμένη και εγκαταλλελειμένη Αννούλα την εκδίκησή της; Παρακολουθήστε την κάτοθι αλληγορία για να σας λυθούν όλες οι απορίες



Αν και το βιντεακι είναι σχετικώς ασυνάρτητο, θα προσπαθήσουμε όλοι μαζί να βγάλουμε μια άκρη. Για αρχή θα διαφωνίσω οριζοντίως και καθέτως με τον φίλτατο gsus. Όχι αγαπητέ μου, η Αννούλα δεν είναι η κακιασμένη κατίνα που νόμιζες... Δεν καταδέχεται αυτή να κάνει μάγια με τρίχες σαββατογεννημένης και σμιχτόφρυδης παρθένας. Αυτά είναι για παρακατιανές. Όπως όλοι βλέπουμε, η Αννούλα είναι χαι τεκ γκόμενα με εξαιρετικές γνώσεις χημείας.

Γιαυτό λοιπόν επιλέγει να σχεδιάσει την εκδίκησή της σε παρακείμενο χημείο (ξέρετε, απο αυτά που όλοι έχουμε στη γειτονιά μας). Υπέροχη ατμόσφαιρα όμως. Κάτι σωλήνες με υγρά που βράζουν, κάτι ροζ σαπουνάδες που προχωράνε μόνες τους, κάτι ποτήρια που ξεχειλίζουν(ιδού και η αλληγορία, το ποτήρι ξεχείλισε σου λέει,τώρα θα σου δείξω εγω). Μπαίνει και η Αννούλα με την ατίθαση περμανάντ και με μια φωτογραφική του προπερασμενου αιώνα, η οποία προφανώς τη γλίτωσε από την καταστροφική μανία του προηγούμενου βίντεο (με τετοια κάμερα κούκλα μου γιατί απορείς που το φίλμ σου πήρε φως, ε;). Με ύφος μισοκλαμένο-μισοένοχο (ποιον πας να κοροιδέψεις καλή μου;) αρχίζει να παίζει με τα μικροσκόπια και να γυρνάει κουμπάκια. Ανακατεύει και την ψαρόσουπα που κόχλαζε παραδίπλα (γιατί καλή και η εκδίκηση, αλλά όχι και με άδειο στομάχι), ρίχνει και μια ματία στη συνταγή μήπως ξέχασε κάτι, και ξαφνικά να σου την ντυμένη Μάτζικα ντε Σπελ με μαύρο γάντι, κόκκινη κομπινεζόν και σινιέ ράσο να κηνυγάει έναν ιμιτσιόν Κουασιμόδο. Καλά το μαντέψατε: Αυτός είναι ο ξανθός οργανοπαίχτης του προηγούμενου βιντοεκλιπ. Κοιτάξτε τι του έκανε η κακιασμένη με τα ματζούνια που ανακάτευε στο χημείο της. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, συνεχίζει να το κυνηγάει το δύσμοιρο το μόγγολο με το βλέμμα της Αστέρως, και αυτός το σκάει κατατρομαγμένος, σαν την άλλη που της δίνανε μύγδαλα και φοβότανε. Μετά από πολύ κυνήγι τον στριμώχνει τελικά και εκεί κάπου πετιέται ένας με καπαρντίνα και μπανγκ! την ανάβει στο τέρας. Χαίρεται η άλλη και αρχίζει να κάνει κάτι τρομαχτικά με τα χέρια και να ξεφωνίζει Φώς και ξανα Φώς.

Φαίνεται όμως ότι το τέρας ήταν χοντρόπετσο, όπως κάθε τέρας που σέβεται τον εαυτό του, γιαυτό και ο πυροβολισμός δεν τον λάβωσε. Το καταλαβαίνει η άλλη, δως του πάλι κυνήγι. Όπως ανεβαίνει τη σκάλα, κάνει και μια στάση να πει καναδυό Φως στην κάμερα, έτσι για να γίνει πιο πειστική, και συνεχίζει μάλιστα ενώ την πέρνει άλλη κάμερα από τα πίσω (που κοιτάς καλέ τσαπρρρρρ).

Με κάποιο μαγικό τρόπο ο Κουασιμόδος βρίσκετα στο πλατό που γυριζόταν το Όνομα του Ρόδου και κάτι κουκουλωμένοι καλόγεροι τον αρπάζουν και τον μαυρίζουν στο ξύλο, ενώ η άλλη παρακολουθεί απτα ψηλά με μακάριο ύφος σαν τον Ξέρξη όταν παρακολουθούσε τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, και μας λέει ότι μοιάζει σα φάρσα, σαν δε ντρέπεται λίγο. Με μαγικό πάλι τρόπο ο Κουασιμόδος ξεφύγει από τους ιεροεξεταστές, ενώ η Αννούλα τεντώνεται και χτυπιέται και σιχτιρίζει που δεν έχει ξεφορτωθεί το κτήνος ακόμα, τι τα΄θελε και έμπλεκε;

Το σκηνικό μεταφέρεται σε ένα λιγνιτορυχείο όπου κάποιοι παπαράτσι τον παίρνουνε από πίσω ενώ η άλλη ωρύεται σαν τον Μαμ-Ρα των Θάντερκατς όταν έβγαινε από την κάσα. Τελικά οι ιεροεξεταστές εμφανίζονται στο λιγνιτορυχείο και οδηγούν τον Κουασιμόδο στην καρμανιόλα, την ίδια στιγμή που η άλλη με τρελή χαρά επικαλείται τις δυνάμεις του σκότους και έρχεται σε πολλαπλούς οργασμούς. Με τη χαρά μένει όμως γιατί το τέρας ξεφεύγει και από την καρμανιόλα, κατρακυλάει στο ορυχείο και την αρπάζει, ενώ οι παπαράτσι τους παίρνουν το κατόπι, ρόμπα θα γίνει η σταρ. Το τρελο κυνηγητό τελειώνει με άλλον ένα πυροβολισμό, και αυτή τη φορά το τέρας δε τη γλιτώνει, ενώ την Εσμεράλδα την πιάνουν τα ψυχοπονιάρικά της, γονατίζει δίπλα του και αρχίζει τα άντρα μου που με άφησες και όλα τα σχετικά (εδώ ξυπνάει και η κατίνα, δε φτάνουν όσα του έκανε του ανθρώπου, τώρα θρηνεί κιόλας) . Στο τέλος, επιστρέφει στο χημείο, βάζει τα ρούχα της, ισιώνει την περμαναντ και φεύγει γιατί έχει να πάει και σουπερμαρκετ.

Τσρρρρρρ... Φλασσσσσσσγκλουμπγκλουμπγκλουμπ

Αν και δε συνηθίζω να βαζω βιντεάκια του Θέμου, δεν μπόρεσα να αντισταθω στο συγκεκριμένο, το οποίο και είναι συλλεκτικό κομμάτι. Εγώ πάντως κόντεψα να πάθω αυτό που έπαθε η γιαγια όταν το είδα!

Και μια συμβουλή: Ναι μεν να πίνετε πολλά νερά εσείς εκει κάτω τώρα με τις ζέστες, αλλά μην παραβλέπετε τις παρενέργειες!

Μα τι αϊτός είσαι εσύ...

Αρκετά με τα ποιοτικά ποστ τις τελευταίες μέρες! Καιρός να ξαναρίξω το επίπεδο! (πιο χαμηλά δεν πάει, πιστέψτε με!)

Ο γιος του αετού




Τι να πω και τι να μολογήσω για το συγκεκριμένο βιντεάκι....

Ξεκινάμε με μια μακρυμαλλούσα οπλισμένη μπουρεκομπεμπέκα, η οποία θα μας απασχολήσει σε λίγο. Στη συνέχεια βλέπουμε τον γιό του αετού, τον βασιλιά του κόσμου, ο οποιός, κρίνοντας από το φιζίκ μου κάνει κάτι σε καντινιέρη που μόλις πούλησε την τελευταία ζαμπονοτυρόπιτα και έπιασε το τραγούδι. Φώναξε και την ξαδέρφη του τη Λουκία, έτσι για να έχει και μια αιθέρια παρουσία το βιντεοκλίπ (ο θεός να την κάνει) και ιδού το αριστούργημα. Ο αιτός λοιπόν πέταγε πολύ ψηλά, και μας το δείχνει με πόζα λές και απαγγέλλει Κική Δημουλά, ενώ δεν κοιτούσε χαμηλά. Έτσι δεν πρόσεξε τη Λουκία που λιαζότανε ξένοιαστα, σαν τις φάλαινες που ξέβρασε το κύμα. (Τα σωστικά συνεργεία της Greenpeace που έσπευσαν στο σημείο κόπηκαν στο μοντάζ). Έτσι βρήκε ευκαιρία και αυτή, έβγαλε τη Μπερετα και μπανγκ μπανγκ, πάει, τον λάβωσε τον αετό (και γελαέι και σαν ηλίθια, σιγά μαντάμ, έτσι κάνουν τα καψούλια, δεν έχεις ξανακούσει;). Τον βρίσκει στο λαιμό προφανώς και ο αετός σφίγγεται λίγο και σωριάζεται (προσεχτικά πάντα, μη φάμε και τα μούτρα μας), ενώ η Λουκία Λούκ τον κοιτάει με το ύφος του Τζον Γουέιν αφού είχε ξεπαστρέψει έναν καταυλισμό Τσερόκι (Ινδιάνων, όχι τζιπ).

Ο καλλιτέχνης,προφυλαγμένος στα βραχάκια μη τού'ρθει κι άλλη, μας εξιστορεί τον πόνο του αϊτού με χειρονομίες του στυλ "Πάλι δε μαγείρεψες μωρή το στανιό μου", ενώ άσχετοι αετοί πάνε κι έρχονται ολόγυρα. Δυστυχώς όμως η Λουκία τον ανακαλύπτει και του χαμογελάει προκλήτικα, εδώ κρύφτηκες βρε πούστη, τώρα θα σου δειξω, ενώ το κακόμοιρο το αετόπουλο κρύβεται τρομαγμένο πίσω απ τα βραχάκια.

Μη μου πείτε ότι δε σας συγκίνησε η ιστορία;

Και επειδή ξέρω οτι τον λατρέψατε τον καλλιτέχνη, απολαύστε και το παρακάτω βιντεάκι που εντόπισα, πιο κουλερ λοκάλ αυτό, με 11χρονες καραγκουνίτσες να χορεύουν γύρω γύρω με πολύχρομες μπροστομούνες, που λένε και στο χωριό μου.



Στη Βεργινα και στην Έδεσσα
με χρυσό κι ασήμι σ'εδεσα
και μια Κυριακή στη Νάουσα
Πήγαμε και σε στεφάνωσα (άρα έγινε ο κουμπάρος τελικά;Δεν κατάλαβα)

Θειτσοκαυγάς

Γραφικότατο βιντεάκι βγαλμένο από την Ελληνική πραγματικότητα! Γιατί τέτοιες σκηνές μπορεί να εκτιλυχθούν κάλλιστα έξω από το Πολυτεχνείο αλλά και έξω από το μανάβικο!

Enjoy!



Μα τι στόμα!