Ω, το Βιβλίο, η ομορφότερη Πολιτεία τού κόσμου! ~ Petra
Ειλικρινά, αν με ρωτήσεις τώρα να σου πω τα βιβλία που διάβασα το προηγούμενο διάστημα, στάνταρ θα σου πω πως.. βλέπω ένα σύννεφο, σαν τη Βλαχοπούλου στην ελληνική ταινία. Ε, και δικαίως θα με ρωτήσεις τί θέλω και τα ρημαδοδιαβάζω, αφού μετά δε θυμάμαι Χριστό! Μα για το συναίσθημα, αγάπη! Γι' αυτό που ένιωθα ενόσω έκλεινα το ένα, και άνοιγα το επόμενο! Γι' αυτήν τη γλυκιά διαδρομή που έκανα με το τρενάκι τού συναισθήματος. Που άλλαζα κάθε λίγο βαγόνι, άλλαζε κι η πολιτεία απέξω.
Δεν ξέρω αν οφείλεται μόνο στο γεγονός πως όσο διαβάζω, τόσο κι αποκτώ και το σωστό κριτήριο για την επιλογή τών επόμενων βιβλίων που θα αγοράσω ή απλά υπήρξε μια συντονισμένη συνωμοσία από το σύμπαν (πώς το 'πε ο κρυόκωλος ο Κοέλιο; ..καμία σχέση!), αλλά το ότι εδώ και μήνες συνεχούς ροής διαβάσματος, μόνο ένα βιβλίο μού βγήκε ξενερουά και όλα τα άλλα ήταν πολύ καλά, το λες μεγάλη επιτυχία. Εδώ έχω να παρατηρήσω ότι διάβασα βιβλία που είχαν φανταστικό στόρι, αλλά χάλια εξώφυλλο και τίτλο. Ό,τι πρέπει δηλαδή για να πάει ένα βιβλίο άκλαυτο!
Μα πραγματικά αναρωτιέμαι, οι συγγραφείς δεν έχουν κανένα δικαίωμα στην επιμέλεια και την τελική εικόνα τού βιβλίου τους; Τρανό παράδειγμα το βιβλίο "κρεσέντο εκδίκησης" (μπλιαχ) της Θεοφανίας Ανδρονίκου Βασιλάκη, όπου πρόκειται για μια φοβερή ιστορία με τις σωστές δόσεις σασπένς αλλά και ανατροπών και στο εξώφυλλο φιγουράρει ένα ζευγάρι! Εντάξει, βρε εκδόσεις "χάρτινη πόλη", και λίγη φαντασία όμως δε βλάπτει!
Κι ερχόμαστε στον αντίποδα, με ένα βιβλίο που για μένα είναι πλέον σαν φυλακτό.. Από την ώρα που είδα το υπέροχό του εξώφυλλο, αλλά και τον λιτό του τίτλο "Άμνετ", αυτό το βιβλίο δεν το έκλεισα ποτέ.. Αντιθέτως, με έκλεισε εκείνο μέσα του και με φυλάκισε γοητεύοντάς με στο έπακρο!
Καιρό τώρα είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δε θα βρω τα σωστά λόγια να περιγράψω όσα "συνέβαιναν" όσο το διάβαζα. Αντικειμενικά, πρόκειται για ένα αβάστακτα οδυνηρό θέμα, αφού αφορά το θάνατο ενός μικρού παιδιού, του μικρού γιού τού Σαίξπηρ, του Άμλετ. Κι όμως, δεν μιλάμε ούτε για ιστορικές αναφορές ούτε καν για ιστορικό βιβλίο. Είναι ένα λογοτεχνικό ανάγνωσμα όπου βασίζεται ολοκληρωτικά στην μυθοπλασία, πέρα από το ότι αφορά υπαρκτά πρόσωπα. Αλλά αυτή η γυναίκα -η Μάγκι Ο' Φάρελ- δεν ξέρω πώς ήξερε να επιλέξει μια προς μια τις λέξεις που χρησιμοποίησε -σα να μάζευε ολοζώντανα λουλούδια από ένα ολόδροσο λιβάδι- πώς ήξερε να τις βάλει σε μιά σωστή σειρά, έτσι, που να με κάνει να νιώθω, όχι απλά σα να βρισκόμουν κι εγώ εκεί μαζί με την ηρωίδα της..
κάθε λεπτό, μα σα να οσφριζόμουν τα αρώματα ακόμα και την αποφορά ή τη δυσωδία, η αφή μου ενεργοποιούνταν σα να έπιανα την τσουγκράνα στην αυλή, η ακοή μου οξυνόταν να ακούσω το γέλιο ή το κλάμα τών μικρών παιδιών, έβλεπα την ακαταστασία στα δωμάτια και τη φλόγα στο αναμμένο τζάκι, η προσμονή τής γεύσης μου με οδηγούσε πάνω από την κατσαρόλα με το ζεστό γάλα... Όλες οι αισθήσεις μου ήταν εκεί. Μέσα στις 378 πολύτιμες σελίδες που απλώνονταν τρισδιάστατα μπροστά στα τυχερά μου μάτια! Εκείνο που δε θα μάθω είναι αν όλα αυτά τα μαγικά το βιβλίο, κατάφερε να τα προκαλέσει μόνο σε μένα, ως δώρο εξ ουρανού!
✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛✰❤ ✰ ❤✰˛•*✰♡*•˛❤˛•*✰
~ Η Petra αισθάνεται υπέροχα στην τοποθεσία Βιβλίο ~
Για σένα ποιό είναι το ωραιότερο βιβλίο που διάβασες πρόσφατα;
Art: Francisco Fonseca ~ Elisabeth Ladwig
❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤
