ΛΕΓΕ ΜΕ ΝΤΑΪΑΝΑ...

1/7/1961-31/8/1997
Η Ιστορία έχει αποδείξει -ανά τον κόσμο- πως υπήρξαν άνθρωποι που έμειναν στην ιστορία με το μικρό τους όνομα και μόνο. Κι όταν αναφέραμε το όνομα τους, δεν θα μπορούσαμε να τους μπερδέψουμε ποτέ με κανέναν άλλον. Έτσι, όταν λέγαμε "Νταϊάνα", όλοι ξέραμε ποιαν εννοούσαμε. Ήταν μια και μοναδική και έτσι παρέμεινε στο διηνεκές.


Μην ψάχνεις να βρεις το λόγο που η Νταϊάνα έγραψε ιστορία. Δεν υπάρχει εξήγηση όπως δεν υπήρξε και για κανέναν άλλον. Όταν έχει αποφασίσει να λάμψει ένα άστρο, δεν υπάρχει "γιατί".

Κι ούτε συνέβη αυτό απαραίτητα επειδή υπήρξε πριγκίπισσα. Γιατί, για όσους το ξεχνούν, αρκετά πριν από το τέλος της ζωής της τον είχε χάσει πια αυτόν τον τίτλο, εξαιτίας του ότι είχε ήδη εκδοθεί το διαζύγιο της με τον Κάρολο. Έναν Κάρολο που δεν είχε ούτε καν την κλασσική συμπεριφορά ενός άπιστου άντρα. Αντιθέτως, είχε την συμπεριφορά ενός ανέντιμου.

Δεν θα μπορούσα να έμπαινα ποτέ έτσι κι αλλιώς στην ψυχολογία ενός "Κάρολου", ο οποίος έμοιαζε σαν να διατηρούσε δεσμό με μιά Καμήλα από τότε που γεννήθηκε, αλλά όταν και καλά, "ενηλικιώθηκε" αποφάσισε να παραπλανήσει μια Νταϊάνα για να κάνει εντύπωση υποθέτω.

Κάτι τέτοιους ανθρώπους, σαφώς και λίγο τους απασχολεί αν παίζουν με καρδιές κι ανθρώπινα συναισθήματα. Τι κρίμα, για μια Νταϊάνα που, νιώθοντας από πολύ μικρή την μητρική εγκατάλειψη, αποζητούσε την αγάπη, πιστεύοντας ενδεχομένως και στον πρίγκηπα με το άλογο.

Εν προκειμένω βέβαια, ο πρίγκηπας ήρθε με.......Καμήλα, αλλά η Νταϊάνα ζούσε την πλάνη της!

Κι όμως, έστω κι έτσι, επειδή όπως είπαμε το αστέρι της είχε...προαποφασίσει, πάλι η Νταϊάνα ήταν εκείνη που τράβηξε επάνω της όλα τα φώτα. Κι αυτό εξακολούθησε ακόμα και μετά θάνατον.

Έναν θάνατο (εν προκειμένω βέβαια, μιλάμε για δυο, μια και σκοτώθηκε μαζί κι ο σύντροφος της Ντόντι Αλ Φαγέντ) που δεν θα μάθει ποτέ κανείς τα ακριβή αίτια. Όχι πάντως κανείς από όλους εμάς τους κοινούς θνητούς.

Η θλιμμένη πριγκίπισσα, όπως την αποκαλούσε ο τύπος, έζησε 36 χρόνια μόνο, μια ζωή δυο ταχυτήτων. Τη φανερή, γεμάτη οικογενειακή ολοκλήρωση, λάμψη, χλιδή, πρωτόκολλο, φιλανθρωπίες, έρωτες, ίντριγκες και πάθη. 

Και την κρυφή, γεμάτη μοναξιά, ερωτική απογοήτευση, προδοσία, μη αποδοχή της πραγματικότητας, νευρική ανορεξία, ανασφάλειες, φοβίες και νύχτες αξημέρωτες.

Όποτε αποφάσιζε να κυκλοφορήσει η πριγκίπισσα, αλλά και όποτε το είχαν αποφασίσει τα ΜΜΕ, η ζωή της ήταν ένα αδιάκοπο πρωτοσέλιδο. Η φινέτσα της, μαζί με το αριστοκρατικό παρουσιαστικό της, αποτελούσαν ένα εκρηκτικό μείγμα. Το μεγάλο της πρόβλημα ήταν ότι δεν ένιωσε ποτέ να αγαπιέται όσο η ίδια το λαχτάρησε..... (Κλικ)

____________ "o pio pistos filos tou skylou" ________  Foto Google _____

ΚΑΙ Τ' ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΤΙΚΟ...

Να γίνω θάλασσα να μ' αγκαλιάσουν τα μάτια σου

να με δροσίσει το κορμί σου φλέγομαι

Να γίνω ιδανικό χάδι ξυπόλητο ψιθύρισμα

κύμα του νου να γίνω αγάπη

Να στάξουν θαυμαστικά

στο όνομα στο ποίημα...

Η θάλασσα είναι

η μόνη μου αγάπη.

Γιατί έχει την όψη του ιδανικού

Και τ' όνομα της είναι ένα θαυμαστικό

Κώστας Καρυωτάκης

Foto   _______________________

"o pio pistos filos tou skylou"

Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι!

Το καλοκαίρι πήρε παράταση. Έτσι, τσαμπουκά! Δεν ρώτησε κανέναν. Αναρχική εποχή τελικά!
Έρχεται όποτε θέλει, φυσάει στα καλά καθούμενα, δεν συννεφιάζει ποτέ και ταράζει τα νερά!
Κι αφού έχει φέρει τα πάνω κάτω, θυμάται προς το τέλος του Αυγούστου πως καλοκαίριασε!

Ναι ρε μάνα μου, αλλά εξόν που οι περισσότεροι έχουν πια γυρίσει από τα πατρικά τους, αυτά τα δόλια τα παιδάκια καθόλου δεν τα σκέφτεσαι; Που, οσονούπω θα ανοίξουν τα σχολεία (μπρρρρ) και θα τρέχουνε πανικόβλητα μέσα στον καύσωνα να διδαχτούν τι εστί βερίκοκο!

Όχι! Δεν θα το χαλάσω το ειδυλλιακό κλίμα της φωτογραφίας της ημέρας! Για όλους εσάς που λατρεύετε το καλοκαιράκι, είναι νομίζω ότι πρέπει να την πιείτε τη θάλασσα στο ποτήρι!
Κι όσοι από σας επιστρέψατε, ελπίζω να κλείσατε λίγο καλοκαίρι μέσα σας, έτσι, για το καλό.

Μα, πως κλείνουμε το καλοκαίρι μέσα μας; Αυτό πια θα το μάθουμε εδώ μέσα σήμερα, ο ένας απ' τον άλλον. Φινάλε με ταξιδιάρικη διάθεση, έτσι, για να σας γλυκάνω την επιστροφή. Κλικ!

Η ΜΑΥΡΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ....

Πλησιάζει η Μαύρη Παρασκευή. Για την ακρίβεια, το Μαύρο Σάββατο! Σε τρόμαξα;; Ok! 

Αφού εξασφάλισα τον πανικό σου, πέτυχα τον στόχο! Μια αποφράδα ημέρα βρήκα αυτόν τον τίτλο σε ένα site και μου τράβηξε την προσοχή -γιατί άραγε;;- και μπήκα να το διαβάσω. 

Στο τέλος του κειμένου έγραφε την "πηγή". Σε πληροφορώ ότι είδα κι έπαθα να φτάσω στην κανονική (πηγή) καθώς το κείμενο είχε περάσει από 3-4 αναδημοσιεύσεις. Όταν, με το καλό (;) έφτασα στην "πηγή", δεν έβρισκα το κείμενο με τίποτα κι ακόμα το ψάχνω. Όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά ήθελα να δω την αρχική ημερομηνία ανάρτησης του. Φευ.

Σου μεταφέρω λοιπόν εγώ τι έγραφε το κείμενο, γιατί δεν ήθελα να γράψω εδώ τα site που το αναδημοσίευσαν: μια "ωραία" Παρασκευή θα ξυπνήσουμε κι οι τράπεζες θα'χουν φαλιρίσει, γιατί αυτές τις μέρες του Αυγούστου που είναι παχιές οι μύγες, οι τράπεζες έχουν δεχτεί ομαδική "επίθεση" από καταθέτες, που κάνουν ανάληψη τα λεφτά τους, με ταχύτητα φωτός!

Συγκεκριμένα -σύμφωνα πάντα με το κείμενο- σχεδόν το 1/3 των αποθεματικών των τραπεζών έχει αναληφθεί τις τελευταίες ημέρες (ποιος πήγε από σας ρε και πήρε τα λεφτά;;)

Εντάξει, το ξέρουμε ότι είμαστε μωροί όσο παίρνει, ότι καθόμαστε κι ακούμε την κάθε "είδηση" να γίνεται είδηση, αλλά, πόσο πια ανεγκέφαλους μπορεί να μας θεωρούν κάποιοι;; Αρκετά!!

Από εκείνο το καταραμένο 2010 του Καστελόριζου (βλέπε ΔΝΤ), τι συμβαίνει με τις καταθέσεις; Πάλι θα τα λέμε, ε;;; Σταθερά και μόνιμα -και κατόπιν του κλίματος που καλλιεργήθηκε από πολιτικούς και "δημοσιογράφους"- οι καταθέτες, μικροί, μεγάλοι, φυγαδεύουν αβέρτα τα λεφτά στο εξωτερικό. Και δεν μιλάμε μόνο γι΄αυτούς που διαθέτουν καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, αλλά και για εκείνους με πολύ μικρότερα ποσά απ' αυτά.

Κι υπάρχει κι εκείνη η κατηγορία των Ελλήνων που, είτε δεν έχει φράγκο, είτε δεν έχει τρόπο να φυγαδεύσει τα πενιχρά της εισοδήματα. Τα υπόλοιπα λεφτά λεί-πουν χρό-νια τώ-ρα! 
Συνεπώς, εκείνων που τα έχουν φυγαδεύσει δεν τους καίγεται καρφί (ως σωστοί Ελληνάρες), άρα, οι μόνοι που μένουν είναι οι άφραγκοι και οι ανήμποροι να προστατευτούν.

Ε! Σε εκείνους ακριβώς στοχεύουν τα δημοσιεύματα τέτοιου τύπου! Προετοιμάζουν τις μάζες! 
Για την ακρίβεια, τις ξανα-προετοιμάζουν και παράλληλα τις γαλουχούν και τις πλάθουν.
Και προπαντός; Εκφοβίζουν. Όλους εκείνους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Οι άλλοι κάααααθονται, γιατί τέτοια κωλοφάρα ήμασταν από πάντα. Κουμάσια πολλών ταχυτήτων. 

Είναι λυπηρό κι όμως συμβαίνει: οι έχοντες και κατέχοντες έχουν μετατραπεί σε κωφάλαλους παρτάκηδες, έχουν ταχθεί -συνειδητά ή ασυνείδητα- με την πλευρά όλων εκείνων των παρανοϊκών που μας κυβερνούν, αλλά κι εκείνων που διαμορφώνουν μεθοδικά τη γνώμη μας. 

Με μαθηματική ακρίβεια, οι άρρωστοι κυβερνώντες θα μας πουν οσονούπω ότι κινδυνεύουν οι τράπεζες και με μαθηματική ακρίβεια, όλοι εμείς που δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα (κοινώς, κομπόδεμα στο εξωτερικό) θα πρέπει να θυσιάσουμε κάτι ακόμα για να σωθούν όλοι οι άλλοι, που έχουν στον ήλιο μοίρα, εκτός από μας! Τι να θυσιάσουμε; Τι άλλο έμεινε; Τις σάρκες μας!

Κλείνοντας, αναρωτιέμαι: Γιατί βγήκε μια είδηση σαν κι αυτή στη δημοσιότητα;; Γιατί τώρα;;
(Υ.Γ Όποιος ενδιαφέρεται για την περιοχή που βρίσκεται αυτό το "δάσος" πληροφορίες εντός!)

 

______________ "o pio pistos filos tou skylou" _________ Foto & Πηγή είδησης ___

Η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ....

Δεν υπάρχει κάτι πρωτότυπο να πω για τις ελληνικές ταινίες που δεν έχει ειπωθεί ως σήμερα.

Όμως έχω να σας πω καλά μου παιδιά, ότι μια φορά κι έναν καιρό ήταν η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ!

Η ιστορία της Φίνος Φιλμ είναι πολύ μεγάλη κι έτσι μπορείτε να τη μελετήσετε εδώ ακριβώς!

Όλη μας τη ζωή την περάσαμε βλέποντας ελληνικές ταινίες ή μιλώντας ατελείωτα γι' αυτές.

Ευτυχώς για μας, αν θέλουμε να ξεφύγουμε από την ζοφερή πραγματικότητα, βλέπουμε μια ταινία στην τηλεόραση ή στο you tube ή ανταλλάσσουμε μεταξύ μας τις αθάνατες ατάκες!

Όμως τώρα πια, η Φίνος Φιλμ απέκτησε ένα αποκλειστικά δικό της "κανάλι" στο you tube. 

Το περίφημο: Finos Film Channel, όπου προβάλλονται όλες οι αλησμόνητες ταινίες της!
Πολύ χρήσιμο επίσης είναι ότι κάτω από κάθε βίντεο δίνονται όλα τα στοιχεία για την ταινία.

Ευκαιρία για να δημιουργούμε κλίμα ανεμελιάς κι αθωότητας! Κι επειδή οι συζητήσεις μας, τα σχόλια μας, οι ατάκες μας, τα γέλια μας, δεν θα στερέψουν ποτέ για όλες εκείνες τις ελληνικές ταινίες του παλιού χρυσού κινηματογράφου, ας ταξιδεύουμε μέσω του Finos Film Channel

"Η Παριζιάνα"

- Δεν θα μπει ένας λογικός άνθρωπος 
μέσα σ' αυτό το σπίτι;

________________ "o pio pistos filos tou skylou" _______  Foto Foto ___

ΤΟΥ ΑΥΧΕΝΙΚΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΙΤΕ ΤΟΥ ΠΩΣ ΠΕΘΑΙΝΩ...

Του αυχενικού απέναντι
πείτε του πως πεθαίνω,
κολάρο θέλω το πρωί,
το πρωί,
μα και το μεσημέρι!
Πείτε του πως ξαγρύπνησα
και με τον πόνο δείπνησα,
γυρεύοντας ξεκούραση,
ξεκούραση,
για το κουλό, για το κουλό το χέρι!
♫ ♩ ♬ ♭ ♮ ♯ ♪ ♫ ♩ ♬♫ ♩ ♬ 
Του αυχενικού απέναντι
πείτε του να κοπάσει,
γιατί έχω πολύ δουλειά
πολύ δουλειά,
και δεν τα προλαβαίνω
νύχτα και μέρα τα γραπτά,
έχω φρικάρει γενικά
κι έτσι όπως εξελίσσεται,
εξελίσσεται,
τρελάδικο,
τρελάδικο πηγαίνω!
♫ ♩ ♬ ♭ ♮ ♯ ♪ ♫ ♩ ♬♫ ♩ ♬ 
Του αυχενικού απέναντι
πείτε του πήρα χάπι
για να συνέλθω μια σταλιά,
μια σταλιά,
και να μην υποφέρω.
Πείτε του πως η αντοχή
κοντεύει να εξαντληθεί
και πόση ακόμα υπομονή, 
υπομονή,
να κάνω πια, να κάνω πια δεν ξέρω! Foto
(Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η Αντιγραφή και η Αναδημοσίευση)
♫ ♩ ♬ ♭ ♮ ♯ ♪ ♫ ♩ ♬♮ ♯ ♪ ♫ ♩ ♬

♫ ♩ ♬ ♭ ♮ ♯ ♪ ♫ ♩ ♬ ♭ ♮ ♯ ♪ ♫ ♩ ♬
______________ "o pio pistos filos tou skylou" ______________

Πουλάκι ξένο, ξενιτεμένο, πουλί χαμένο που να σταθώ....

Αυτά που ζω κάθε μέρα δεν τα πιστεύω και δεν είναι αληθινά και δεν τα αντέχω και με διαλύουν. Και δεν ξέρω τι να κάνω και πως να τα αντιμετωπίσω... Είμαι ένα τόσο δα μηδενικό.

Αν ήθελα να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου, έπρεπε να είχα κάνει το αυτοκίνητο περίπτερο ή κινητή μονάδα βοήθειας ή χρυσωρυχείο, για να μπορούσα να ανταποκριθώ και να βοηθήσω όσους συναντώ κάθε μέρα στις διαδρομές μου μέσα στην πόλη.

Ή πάλι, έπρεπε να ξεχειλίζω αντοχές κι αγκαλιές και δύναμη ψυχής και γενναιοδωρία. Και πόσο φοβάμαι πως δεν διαθέτω τίποτα απ' όλα αυτά, παρά είμαι ένα εγωιστικό ανθρωπάκι.

Κι αυτός ο αλλοδαπός εκεί στο φανάρι, λίγο πριν τη λεωφόρο, χρόνια τώρα, τόσο ευγενικός και διακριτικός και πουλάει μπανάνες και ποτέ, κάθε φορά που φτάνω εκεί δεν έχω προνοήσει να έχω κάτι να του δώσω κι αναρωτιέμαι -πάντα μετά- αν έχει φάει ποτέ τίποτα άλλο στη ζωή του εκτός από μπανάνες. Όλο λόγια είμαι καημένε κι από πράξεις, τζίφος.

Κι από την άλλη, πλησιάζοντας στη δουλειά, σε ένα άλλο φανάρι επίσης, συναντώ μια νεαρή και όμορφη, αλλοδαπή νομίζω κοπέλα, που κρατά μια φωτογραφία με παιδάκια -θα μου πεις "σιγά το ασυνήθιστο"- αλλά να, δεν ξέρω γιατί, τόσο, μα τόσο πολύ την πιστεύω ότι πεινάει κι έχει ανάγκη. Κι ούτε εκεί δεν κρατώ κάτι πρόχειρο επάνω μου να της δώσω, δευτερόλεπτα πριν ανοίξει το φανάρι... Μα, γιατί είμαι τόσο αγνώμων κι επιπόλαιη τελικά;...

Και μετά -ω! Θεέ!- εκεί, στο κεντρικό πεζοδρόμιο της πόλης, λίγο πριν στρίψω να παρκάρω, "κατοικεί", ναι, κατοικεί, ένας άντρας γύρω στα 70 κι όλα τα πράγματα του, όλη του η ζωή είναι μέσα σ' ένα καρότσι λαϊκής και όλη μέρα περπατά πέρα δώθε και κρατά ένα πορτοκάλι. 

Και πες μου εγώ τι να κάνω, που μέχρι να φτάσω στη δουλειά, έχω βαλαντώσει στο κλάμα κι από την άλλη, έχει γεμίσει η σκέψη μου χολή για όλα τα καθάρματα που μας έκαναν έτσι, ρημαδιό..... Παρκάρω έξω από τη δουλειά κι εκεί αρχίζουν -καθημερινά- δυο πολύ τρυφερές και συγκινητικές ιστορίες.... Τόσο πολύ συγκινητικές, που σπάει η καρδιά μου κι αύριο θα σου τις πω και σένα. Να σου πω κάτι; Δεν το πιστεύω ότι οι ζωές μας έχουν πάρει αυτήν την τροπή! Foto: MyWall.gr

Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Θα πιω απόψε το φεγγάρι...

Θα ονειρεύομαι για σένα

μέχρι να με βρεις.

Μετά θα αφεθώ

στους στίχους σου

κι έναν έναν θα τους γκρεμίσω,

σε συντρίμμια λέξεων

θα σε ανιχνεύσω.

Θα μετρώ φεγγάρια

μέχρι να με βρεις 

και μετά θα τα σβήσω

ένα ένα,

σε κλειστό ουρανό

θα σε ψηλαφίσω,

ζηλεύω, βλέπεις,

τη σελήνη που σε μαγεύει.

Μαρία Ροδοπούλου

http://lygeri.pblogs.gr/ Foto
Όλες οι αισθήσεις συνυπάρχουν στη Φωτογραφία της εβδομάδας!
    Θα μαγευτώ...θα ονειρευτώ...θα γευτώ..."θα πιω απόψε το φεγγάρι"You Tube
_______________ "o pio pistos filos tou skylou" _______________

ΜΙΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ...

Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός
στς Αμερικής τ' αλώνι
κι έλαμψες κι ήρθες νικητής
και σ' αγαπάμε όλοι!
~Γιάννης Σμαραγδής~

Συγνώμη, εσύ δεν φαγώθηκες τόσο καιρό να βγει ο κόσμος της τέχνης και να μιλήσει; Ε, βγήκε το λοιπόν! Βγήκε που λες καλά-καλά, ο κόσμος της τέχνης κι άνοιξε το κουτάκι και τώρα το έχουμε πικρομετανιώσει και τρέχουμε να το κλείσουμε, αλλά.....τώρα είναι αργά αγάπη μου γλυκιά! Τώρα που είδαμε από τι κουμάσια αποτελείται η "τέχνη", στερνή μου γνώση!

Μην ανησυχείς αν δεν καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα μιλώ. Κι εγώ γιατί είμαι εδώ βρε κουτό; Θυμάσαι μια ταινία "ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι" που βγήκε το χειμώνα στο σινεμά; Ούτε εγώ! Κι επειδή έχουμε θράσος κι οι δυο μας, ο σκηνοθέτης τα πήρε στην κράνα κι είπε: "έτσι μου είσαστε; εμ, δεν ήρθατε να δείτε την ταινιάρα μου, εμ, το ομολογείτε ευθαρσώς;; θα σας κάνω εγώ να ακούτε 'Σμαραγδής' και να ξερνάτε μάντολες!".

Μια και δυό που λες, ρίχνει τα μεγάλα μέσα στο τραπέζι και κανονίζει συνάντηση κορυφής! Με ποιον;;; Τι, με ποιον παιδάκι μου; Κορυφής σου λέω, με τον Αντώνη εξ Αμερικής άρτι αφιχθέντα! Διότι, όπως και να το κάνουμε, αν έχεις γυρίσει μόλις από Αμερική, έναν αέρα τον διαθέτεις! Πόσο μάλλον δε, αν σου έχουν δώσει και το πρωθυπουργικό αεροσκάφος να κάνεις το κομμάτι σου!! Κι είσαι εσύ τώρα ο Σμαραγδής κι ετοιμάζεσαι για νέα ταινία στο σινεμά.

Τι κάνεις; ΜΠΑΜ!! Ε, αυτό επέλεξε να κάνει κι ο (διάσημος) Σμαραγδής κι ο Αντώνης σπαθί!

Στο χωριό μου το λένε "το' να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο", αν και σ' αυτήν την περίπτωση αναζητείται "το πρόσωπο". Όπου "πρόσωπο" να υποθέσω ότι εννοούν το κομμάτι της δημοσιότητας;; Θα σε γελάσω και δεν το θέλω. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ τραβάω κάτι ζόρια τώρα τελευταία, θα έρθει ο Αντώνης να με υποστηρίξει;;; Φτου-φτου! Τα βλέπεις που σου λέω; Δεν μπορεί ο πάσα ένας να καλέσει ολόκληρο πρωθυπουργό για να του κάνει διαφήμιση επειδή έχει κωλοσφυξούρες ή επειδή θέλει να κόψει εισιτήρια ή επειδή ΘΑ γυρίσει νέα ταινία!

Επειδή αρχίζω και πλατιάζω άκου: πάει ο πρωθυπουργός σε μια εκδήλωση να τιμήσει -μεταξύ άλλων- και τον σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή (να το ξέρεις, αυτό που τους κάνω τώρα είναι μεγάλη διαφήμιση!) Πετάει ο πρωθυπουργός μια κολακεία εκεί πέρα: "ο μεγάλος ανηφορίζων" (!!), χέζεται από την χαρά του ο Σμαραγδής (σαν να μην το ήξερε κι έπεσε από τα σύννεφα!!) και κατασυγκινημένος, φτιάχνει "στο πόδι" μια αυτοσχέδια μαντινάδα, που, αν είχε φτιάξει αυτοσχέδια βόμβα, καλύτερα θα την είχε καταφέρει!! Κι ιδού τα ολέθρια αποτελέσματα:

Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός
στς Αμερικής τ' αλώνι
κι έλαμψες κι ήρθες νικητής
και σ' αγαπάμε όλοι!

(Και μετά απορείς γιατί δεν έκοψες εισιτήρια!...)

Ώπα!! Μισό! Εμένα ποιος με ρώτησε βρε κύριος κι είπα πως αγαπάω Αντώνη;;; Ε;;; Σε εξουσιοδότησα και δεν το θυμάμαι;; Ή επειδή γύρισε ο Αντώνης από την Αμερική έγινε αυτόματα κι αγαπητός;; Αγαπητός θα είχε γίνει αν είχε χαθεί στα βάθη του Αμαζονίου και δεν τον αναζητούσε άνθρωπος! Κι από την άλλη, τι σόι κατόρθωμα έκανε ο Αντώνης, mister Smaragdis, και το κατάλαβες μόνο εσύ κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι μείναμε στουρνάρια;; 

Καλά, το "αλώνι" το προσπερνώ καθώς κάνω κάτι συνειρμούς! Τους έχω γράψει από πάνω! *

"Μια μαντινάδα θα σου πω
ο κόσμος να χαλάσει,
γιατί το σίδερο κολλά
μόνο πάνω στη βράση!

Κρίμα την Κρήτη "σύντεκνε"!

Ούτε μια μαντινάδα 

της προκοπής δεν έμαθες;; 

Γελάει όλη η Ελλάδα!!

 Μα αν θες να ξέρεις Σμαραγδή

στην εποχή που ζούμε

το "γλείψειν" φέρνει εμετό

και δεν το προτιμούμε!

Άντε, γιατί και σήμερα

σας έκανα διαφήμιση,

αν και σε τύπους σαν κι εσάς

καμιά δεν έχω εκτίμηση!"

Foto: Google

_______________ "o pio pistos filos tou skylou" _______________

CHANEL No 5....

Ντύσου άθλια και θα θυμούνται το φόρεμα. 
Ντύσου άψογα και θα θυμούνται τη γυναίκα.
Coco Chanel 19/8/1883-10/1/1971

 Έχω λατρέψει τη Coco Chanel σε βαθμό κακουργήματος. Το στυλ της και τη φινέτσα της.

Τα ταγέρ και τα σακάκια. Τις τσάντες και το άρωμα. Το μαύρο φόρεμα, τα μπιζού, τα καπέλα. 

Δεν είχα ποτέ ούτε την οικονομική άνεση, μα ούτε και την εμμονή να αποκτήσω ένα chanel. 

Εννοώ original κι όχι imitation. Είχα την τύχη όμως να μου κάνουν δώρο μια τσάντα. Αυτήν με την αλυσίδα. Τα υπόλοιπα, είναι απλά το στυλ μου -έτσι κι αλλιώς- χρόνια τώρα. 

✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･✿*.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ

Οι καινοτομίες της Coco Chanel είναι βασικά κομμάτια της γκαρνταρόμπας πολλών γενεών γυναικών: τα καπέλα, τα jersey ταγέρ και φορέματα, τα ντραπέ τουρμπάνια, τα πουκάμισα, οι πλισέ φούστες, τα γυναικεία πουλόβερ, οι μπλούζες χωρίς γιακά, τα τουίντ (πλεχτά) ταγέρ, τα blazer, οι δίχρωμες (μπεζ με μαύρη μύτη) γόβες χωρίς φτέρνα, τα strapless φορέματα, οι καμπαρντίνες... 

Δημιούργησε επίσης το μικρό μαύρο φόρεμα, τη ζώνη/αλυσίδα, το άρωμα Chanel Νο 5 (το πιο διάσημο άρωμα!), το total look, τα κοσμήματα στα ρούχα, το κασμιρένιο κάρντιγκαν, την καπιτονέ τσάντα με την αλυσίδα, τις γυναικείες πιτζάμες (τις οποίες κατόρθωσε να κάνει και κοινωνικά αποδεκτές), το unisex στυλ, το gypsy look και τα γυναικεία παντελόνια, ενώ, επίσης, αυτή ήταν που καθιέρωσε το μαύρισμα και τα κοντά μαλλιά στις γυναίκες.

Η σχεδιάστρια χρησιμοποίησε επίσης τα ζωηρά χρώματα και τα θηλυκά τυπωμένα σιφόν στα σχέδια της που αφορούσαν στην πρωινή ένδυση. Τα βραδινά της σύνολα ακολούθησαν τη μακριά και λεπτή γραμμή για την οποία η σχεδιάστρια ήταν γνωστή, αλλά και το ενσωματωμένο τούλι, τη δαντέλα και τα διακοσμητικά στοιχεία που μαλακώνουν και κάνουν ρομαντικότερο το ένδυμα. Wikipedia  Η Coco Chanel και το στυλ γεννήθηκαν σαν σήμερα 19/8.

Εδώ αλλά και εδώ είναι 2 κείμενα που αφορούν τη ζωή και την καριέρα της Coco Chanel.

 _____ foto  &  foto _____

   Η φύση σου δίνει το πρόσωπο που έχεις, στα 20. 
    Η ζωή διαμορφώνει το πρόσωπο που έχεις, στα 30. 
Αλλά στα 50, έχεις το πρόσωπο που σου αξίζει.

_______________

Δεν κάνω μόδα. ΕΙΜΑΙ μόδα!

_______________ "o pio pistos filos tou skylou" _______________

ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΑΝ ΒΕΝΤΑΛΙΑ....

Η Κρίση μοιάζει με Βεντάλια.
Όσο ανοίγει, τόσο σου αποκαλύπτει κι άλλες πτυχές.
Πτυχές, που δεν τις φανταζόσουν καν.
Αλλά δεν σε φυσάει ένα αεράκι παρηγοριάς.
Αντιθέτως, σε τυλίγει ένας πνιγηρός αέρας απόγνωσης.
Στερώντας σου το οξυγόνο της ζωής ύπουλα και μοιραία.....

"o pio pistos filos tou skylou"

Αν έχεις περάσει -συνειδητά ή ασυνείδητα- στη φάση της άμυνας, πάει να πει πως κάτι τρέχει.

Αν η ζωή μας είχε φυσιολογικούς καθημερινούς ρυθμούς, τότε η άμυνα θα έμπαινε στη γωνία.

Μόνο που εδώ -τώρα πια- έτσι όπως κατρα-κυλάει η καθημερινότητα, όλα είναι ένα διπλό παιχνίδι, επίθεσης/άμυνας, άμυνας/επίθεσης. Πόσες εκφάνσεις έχει η κρίση στη ζωή μας;

Είναι τόσες πολλές, σαν τις διαστάσεις μιας πυρκαγιάς. Πολλές κι ανεξέλεγκτες. Και σκοτεινές.

Η κρίση μοιάζει με μια πυρκαγιά στην Πάρνηθα. Είχε εμπρηστή μα και δέντρα/σπίτια/θύματα.

Η κρίση μοιάζει με ένα τρόλεϊ στο Περιστέρι. Τραγικό θύμα ένα 19χρονο αμούστακο αγόρι.

Η κρίση μοιάζει με την Εφορία. Αποστέλλει τα εκκαθαριστικά, εκκαθαρίζοντας άδειες τσέπες.

Η κρίση μοιάζει με την αγορά ακινήτων. Είναι όλα τα ακίνητα, απούλητα, άδεια, στοιχειωμένα.

Η κρίση μοιάζει με κάποιους που "την είδαν" λογοτέχνες. Τζαμπατζήδες παιδείας και ήθους.

Η κρίση μοιάζει με τη κλοπή κοσμημάτων μιας οικογένειας. Δράστης η ίδια τους την κόρη.

Η κρίση μοιάζει με τη λαθραία λέμβο στο Καρλόβασι. Μεταφορά απελπισμένων προσφύγων.

Η κρίση μοιάζει με την πλανεύτρα Σαντορίνη. Βουλιάζει στο σκοτάδι της ανεύθυνης ΔΕΗ.

Η κρίση μοιάζει με το amber alert. Καθημερινά ανυποψίαστα θύματα άνοιας και παράνοιας.

Η κρίση μοιάζει με το Σισμανόγλειο Νοσοκομείο. Συγχώνευση; Κινητικότητα; Απόλυση;

Η κρίση μοιάζει με την κυβέρνηση. Δειλή, μοιραία κι άβουλη αντάμα, λειώνει τις ζωές μας.

Η κρίση μοιάζει με μια βεντάλια. Όσο ανοίγει τόσο σε τυλίγει ένας πνιγηρός αέρας απόγνωσης.

Foto & Foto
______________ "o pio pistos filos tou skylou" ______________

Η Φωτογραφία της εβδομάδας: άδεια η πόλη, που πήγαν όλοι...

Σκέφτηκα να καθιερώσω από σήμερα μια στήλη με τη φωτογραφία της εβδομάδας.

 Αν πούμε δε, ότι η εκάστοτε φωτογραφία θα εκπέμπει κι ένα συναίσθημα ή ακόμα-ακόμα, θα αντανακλά και την ίδια την επικαιρότητα, 

θα μπορούσα μ' αυτή την συγκεκριμένη φωτογραφία να καταγράψω

 τις επιθυμίες όσων δεν έχουν πάει διακοπές 

ή κάποιων που, απλά, θέλουν να ταξιδέψουν νοερά. 

Ή και τα δυο, γιατί όχι; 

Κάποιων που πήγαν κι επέστρεψαν με αναμνήσεις

ή κάποιων που αλλιώς τις περίμεναν τις διακοπές τους

κι αλλιώς τους προέκυψαν τελικά...

Τίτλος της σημερινής φωτογραφίας της εβδομάδας:
  Άδεια η πόλη, που πήγαν όλοι.... (Foto: Google)

ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ...

Μακάρι να ήταν η καθημερινότητα μου στους ελληνικούς δρόμους όπως αυτή της παραπάνω φωτογραφίας. Αλλά είναι ακριβώς το ανάποδο. Δες περιγραφή από μια μέρα μου στο δρόμο.

Που -άμα θες το πιστεύεις- αυτά που θα σου πω μου συνέβησαν όλα, πως λέμε στην Ελλάδα της Ευρώπης;; Καμία σχέση! Κι έχω πια πειστεί πως δεν υπάρχει σωτηρία για αυτόν το λαό.

Οδηγώ σε κεντρική λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας. Μπροστά μου στη μεσαία πηγαίνουν 2 μηχανάκια, που τα οδηγούν δυο νεαροί -20 ετών περίπου- όχι μόνο χωρίς κράνη, όχι μόνο οδηγούν σαν κότες (παραδόξως), αλλά, επειδή είναι παρέα έχουν πιάσει και ψιλή κουβέντα!!!

Αριστερά μου πάλι, πιάνει το μάτι μου ένα κόκκινο 500άκι, το οποίο κάνει την εξής...γυναικεία πατέντα: πρώτα αλλάζει λωρίδα και αμέσως μετά βγάζει κι ένα φλας για να της βρίσκεται!!

Και θα μου πεις, τι θες και σκοτίζεσαι;; Άκου τώρα γιατί έπαθα βλακ-άουτ και εννοώ σώνει και ντε να παρακολουθώ τον (επικίνδυνο) τρόπο που ελίσσεται, να δω ως που θα το φτάσει:

Είμαι αρκετά κοντά της και συμβαίνουν τα εξής: η γυναίκα αλλάζει αιφνιδίως λωρίδες, από δεξιά στη μεσαία και τούμπαλιν, με γκάζια! Μιλάει με τη διπλανή της στο πολύ χαλαρό και πίσω ένα κοριτσάκι -προφανώς η κόρη της- περίπου 4 ετών, όχι μόνο δεν είναι δεμένο, αλλά σηκώνεται και μπαίνει ανάμεσα στις δυο γυναίκες, σχεδόν ολόκληρο στην μπροστινή θέση!!! Όσο κι αν θέλησα να την φτάσω (να της τα χώσω για το μωρό!) ακόμα να την προφτάσω!

Κι όπως κινούμαι φίλε μου στη δεξιά λωρίδα, επειδή ετοιμάζομαι να βγω στην πρώτη έξοδο κι έχω μειώσει ταχύτητα, έρχεται και κολλάει πίσω μου ένα αμάξι (δεξιά λωρίδα είπαμε ε; για να μην ξεχνιόμαστε!) αρχίζει να μου κορνάρει σαν δαιμονισμένο κι αναβόσβηνε και τα φώτα!! Λέω, τι στο διάολο συμβαίνει; Γιατί κάνει σαν παλαβός;; Ξαφνικά με προσπερνάει.

Όταν βρίσκεται πια αριστερά μου, βλέπω τον άντρα γύρω στα 60 με τη γυναικούλα του προφανώς, σχεδόν συνομήλικη. Μπαίνει το κουτσαβάκι μπροστά μου κι αρχίζει να μου κάνει, εκείνος το διάσημο ελληνικό σήμα -και καλά θα σε γαμήσω/σιγά τον αρχιμαλάκα!- και η τσουλαρομπεμπέκα από δίπλα έχει ανοίξει όοοοο το τζάμι και με μουντζώνει με χέρια και πόδια! Κι όλα αυτά γιατί πήγαινα να βγω στην έξοδο! Όλα τους τα κόμπλεξ σ' ένα τιμόνι!

Δεν σου κρύβω ότι τα πήρα στην κράνα και προσπάθησα να τους φτάσω (αηδίες δηλαδή), οπότε ο αρχιαλήτης, μόλις ήμουν πολύ κοντά τους πάτησε ξαφνικά το φρένο και κόντεψα να τους τρακάρω κι από πάνω! Συνέχισαν την τρελή πορεία τους σταθερά κι αμετανόητα στη γνωστή αρχική κατάσταση: "θα σε γαμήσω εκείνος" "πάρτα μωρή να μην στα χρωστάω" εκείνη!

Εύχομαι να τσακίστηκαν στην αμέσως επόμενη κολόνα επειδή ήταν 2 πολύυυ μεγάλα καθίκια!

Φτάνω επιτέλους στη δουλειά (μετά τον πανικό και την ομίχλη) και παρκάρω έξω από μια παμπάλαιη και πάμφτωχη πολυκατοικία: 2 ηλικιωμένες κυριούλες συζητούν γυρνώντας απ' τη λαϊκή: -Ψώνισες; ρωτά η μια. -Ναι, αλλά τώρα πια δεν έχω άλλα λεφτά γι' αυτόν το μήνα.......

Στις κεντρικές λεωφόρους οι ανεύθυνες μάνες και τα αλητοζεύγαρα, ζουν απλά σ' έναν κόσμο σουρεαλιστικό.. Το μεσημέρι θα δω το έργο ξανά. "Αυτή" η Ελλάδα την άξιζε την κρίση της......


Foto:  royalty free

"o pio pistos filos tou skylou"   _____________________________

ΜΙΑ ΤΡΥΦΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ...

Ήταν ένα τετράχρονο αγοράκι.

Έμενε δίπλα στο σπίτι ενός ηλικιωμένου ανθρώπου,

ο οποίος πρόσφατα είχε χάσει τη γυναίκα του.

Μόλις το μικρό παιδί είδε τον άνθρωπο έτοιμο να κλάψει,

πέρασε στην αυλή του και πήγε στην αγκαλιά του.

Ύστερα απλώς κάθισε έτσι εκεί, για ώρα.

Η μητέρα του, όταν εκείνο γύρισε αργότερα στο σπίτι,

το ρώτησε τι είπε στον ηλικιωμένο αυτόν άνθρωπο.

Το μικρό παιδί είπε:

-Τίποτα, τίποτα δεν του είπα, απλά τον βοήθησα να κλάψει......."

Λεο Μπουσκάλια 11/6/1924-11/6/1998

Κείμενο & Foto & Foto

______________ "o pio pistos filos tou skylou" ______________

ΜΑΘΕ ΑΝ ΑΠΟΛΥΕΣΑΙ. ΑΝ ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΒΕΒΑΙΩΣ...

Ακολουθούν οι κατηγορίες εργαζομένων που είναι στην ομάδα υψηλού κινδύνου για "αποχώρηση". Όπου "αποχώρηση" βλέπε "απόλυση"!

   

  Πτυχιούχοι ΑΕΙ – ΤΕΙ

• Οσοι έχουν μικρό βαθμό στο πτυχίο τους.
• Οσοι δεν έχουν δεύτερο πτυχίο ή έχουν δεύτερο πτυχίο που δεν είναι ίδιας κατηγορίας με το βασικό τίτλο σπουδών.
• Οσοι δεν έχουν διδακτορικό ή έχουν διδακτορικό που δεν είναι συναφές με το αντικείμενο του φορέα.
• Οσοι δεν έχουν μεταπτυχιακό ή έχουν μεταπτυχιακό που το αντικείμενό του δεν είναι συναφές με το αντικείμενο του φορέα.
• Οσοι δεν γνωρίζουν ξένες γλώσσες.
• Οσοι έχουν προϋπηρεσία πάνω από 15 χρόνια στο Δημόσιο. Από εκεί και πάνω τα χρόνια μετρούν με το μικρότερο συντελεστή και υπάρχει πλαφόν 5 μονάδες για τα επόμενα 20 χρόνια.
• Οσοι δεν έχουν θητεύσει σε θέσεις γενικού διευθυντή, διευθυντή ή προϊστάμενου.
• Οσοι στην υπηρεσιακή τους αξιολόγηση έχουν μέσο όρο βαθμολογίας κάτω από 8, διότι δεν παίρνουν κανένα μόριο.
• Οσοι έχουν υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα.
• Οσοι έχουν προσληφθεί με επετηρίδα.
• Οσοι έχουν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ με οποιονδήποτε τρόπο.
• Οσοι μετέτρεψαν τις συμβάσεις τους από έργου ή ορισμένου χρόνου σε αορίστου είτε με το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου (περίπου 35.000 πρώην συμβασιούχοι) είτε με μονιμοποίηση συμβασιούχων που είχε γίνει όταν υπουργός Προεδρίας ήταν η Βάσω Παπανδρέου (περίπου 10.000 υπάλληλοι).
• Οσοι εργάζονταν ως μετακλητοί σε υπουργικά ή βουλευτικά γραφεία και μετέτρεψαν τις συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου.

  Απόφοιτοι Λυκείου

• Οσοι έχουν απολυτήριο Λυκείου με χαμηλή βαθμολογία.
• Οσοι δεν έχουν μεταλυκειακές σπουδές.
• Οσοι εργάζονται πάνω από 15 χρόνια στο Δημόσιο.
• Οσοι δεν έχουν θητεία σε θέσεις ευθύνης (προϊστάμενοι, διευθυντές).
• Οσοι έχουν βαθμό στην υπηρεσιακή τους αξιολόγηση κάτω από 8.
• Οσοι έχουν προσληφθεί εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ.
• Υπάλληλοι Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης
• Οσοι έχουν απολυτήριο Δημοτικού ή Γυμνασίου με μικρό βαθμό.
• Οσοι δεν μιλούν ξένες γλώσσες.
• Οσοι έχουν προϋπηρεσία πάνω από 10 χρόνια.
• Οσοι έχουν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ.
• Οσοι έχουν βαθμό αξιολόγησης στα υπηρεσιακά τους φύλλα κάτω από 8 κατά μέσο όρο τα τελευταία οκτώ χρόνια.
• Οσοι έχουν πειθαρχικά παραπτώματα.

  Επιπρόσθετα και για όλες τις κατηγορίες το «πάνω χέρι» έχουν εκείνοι που είναι παντρεμένοι με παιδιά, καθώς σε περίπτωση ισοβαθμίας στη διαθεσιμότητα θα βρεθεί εκείνος που δεν έχει παιδιά ή είναι άγαμος.

______________________________________________________________________________________________________________

Σχόλιο "ο πιο πιστός φίλος του σκύλου":
Το άρθρο το αντέγραψα από την iefimerida.gr/ αν και απ' όσο σημειώνει η ίδια, η είδηση είναι από την Ελευθεροτυπία. Φυσικά αφορά τους δημόσιους υπαλλήλους. Υποτίθεται βέβαια ότι τα ρεπορτάζ γίνονται για να ενημερώνουν τον κόσμο, αλλά προφανώς κάτι είχα καταλάβει λάθος..

Διότι, αυτό το ρεπορτάζ, μάλλον μας δουλεύει ολίγον τι κι όχι βεβαίως γιατί δεν είναι αλήθεια οι απολύσεις -εξάλλου, έχουνε γίνει ήδη- αλλά γιατί, έτσι όπως είναι σημειωμένες οι κατηγορίες και τα "προσόντα" των υπαλλήλων, δεν βγαίνει άκρη για το ποιες κατηγορίες κινδυνεύουν τελικά. 

Υπάλληλοι με ολίγον πτυχίο ή καθόλου πτυχίο. Με ολίγη προϋπηρεσία ή καθόλου προϋπηρεσία. Όσοι δεν υπήρξαν διευθυντές και προϊστάμενοι(!) Όσοι έχουν πολλά χρόνια στο δημόσιο!

Όσοι έχουν προσληφθεί εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ, αλλά και όσοι έχουν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ!

Εδώ ποια η διαφορά κύριοι, γιατί προφανώς μιλάμε για μια εντελώς παρανοϊκή λίστα κριτηρίων!!!

Όσοι έχουν βαθμό στην υπηρεσιακή τους αξιολόγηση κάτω από 8, αλλά και όσοι έχουν βαθμό αξιολόγησης στα υπηρεσιακά τους φύλλα κάτω από 8, κατά μέσο όρο τα τελευταία 8 χρόνια!!!

Όσοι έχουν υποπέσει σε πειθαρχικά παραπτώματα, αλλά κι όσοι έχουν πειθαρχικά παραπτώματα!!!

Όσοι ήταν ψηλοί, μελαχρινοί, με μια ελιά στο μάγουλο, στη συνέχεια πήραν ένα δάνειο κι έκαναν ένα ωραιότατο φρεσκάρισμα και πέταξαν επιτέλους τις βάτες από τα διπλοκούμπωτα σακάκια!  

Καιρός δλδ να καταλάβουμε ότι η ξε-πουλημένη κυβέρνηση, με τη συμβολή των Μέσων Μαζικής "Ενημέρωσης", απλά προσπαθεί να μας αποτελειώσει και τα καταφέρνει με πολύ δούλεμα!!!

Παρεμπιπτόντως, στις μαζικές απολύσεις των καθηγητών των ΕΠΑΛ δεν ίσχυσε κανένα κριτήριο κι όσα διέρρευσε η κυβέρνηση είναι απλά, παραμύθια της Χαλιμάς! Οι άνθρωποι απολύονται σε 8 μήνες οριστικά και αμετάκλητα κι εκείνα που διαδίδει η κυβέρνηση -περί επαναπροσλήψεων- είναι απλά φούμαρα! Η....."επαναπρόσληψη" ισχύει για το επόμενο 8μηνο ως την οριστική απόλυση !!! 

Κλείνοντας, αναρωτιέμαι: πόσοι από τους δημόσιους υπαλλήλους έχουν προσληφθεί αλήθεια με ΑΣΕΠ, αφού ο θεσμός του ΑΣΕΠ δεν υπήρχε από τότε που άρχισαν οι προσλήψεις στο δημόσιο;

Για όσους χαίρονται που -επιτέλους!- απολύονται ΚΑΙ δημόσιοι υπάλληλοι, έχω να πω πως, τέτοιοι νοσηροί τύποι ήμασταν πάντα ως φάρα και γι' αυτό λουζόμαστε ΔΝΤ και τρόικες παντός τύπου....

______________________________________________________ "o pio pistos filos tou skylou" Foto __________________________________________________

ΓΡΑΝΙΤΑ ΑΠΟ ΛΕΜΟΝΙ...

                                                                    
Συνταγή Γρανίτα Από Λεμόνι: 1 φλιτζάνι χυμό λεμονιού και 1 φλιτζάνι παγωμένο νερό, το χτυπάμε στο μίξερ μαζί με 1/2 φλιτζάνι ζάχαρη (καλύτερα καστανή) και 12 παγάκια!

Υπολογίζουμε πως βγαίνουν περίπου 2 ποτήρια. Αν θέλουμε παραπάνω διπλασιάζουμε!

Κι αν νομίζεις ότι τρελάθηκα και βγήκα εκτός προβλεπόμενης ύλης, έσω έτοιμος/η ανά πάσα στιγμή, γιατί θα επιστρέψω. Πάντα επιστρέφω. Στην επικαιρότητα. Σήμερα όμως είναι μια Αυγουστιάτικη Κυριακή και κάνοντας βουτιά στο χρόνο, θα πρότεινα μια παγωμένη γρανίτα και μια μουσική αναδρομή με κάτι ρομαντικό. 

Απροπό, η ταινία "Γρανίτα από λεμόνι" είχε κάνει πάταγο στην εποχή της κι η μουσική του δίσκου (τι θα πει "τι είναι δίσκος" μάνα μου;;) ήταν σε ρετρό ρυθμούς. Το σημερινό τραγούδι είναι από την συγκεκριμένη ταινία (παραγωγής 1978) και το θεωρώ πολύ νοσταλγικό και ταξιδιάρικο. Ακούγεται δυνατά και μια γρανίτα από λεμόνι επιβάλλεται!     

Εδώ όλα για την ταινία και το υπέροχο soundtrack

______________ "o pio pistos filos tou skylou" ______________

Η ΑΛΛΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ...

                                                                 "o pio pistos filos tou skylou"

Η ζωή έχει έναν παράξενο τρόπο να βρίσκει το δρόμο της. Υπάρχουν εποχές που όλα χάνονται.
Όλη η δυστυχία του κόσμου κάνει κύκλους ομόκεντρους γύρω από σένα. Ξαφνικά όλα τα χρώματα εξαφανίζονται εκτός από το μαύρο.

Βλέπεις αυτό που ζεις να καταρρέει και δεν μπορείς να κάνεις κάτι, τέλος πάντων, για να το σώσεις. Σε πιάνει πανικός και πηγαινοέρχεσαι μέσα στις καταστάσεις σαν ετοιμόγεννη γυναίκα.

Αρχίζεις να αμφιβάλλεις για πράγματα και πρόσωπα που στο παρελθόν ήσουν τόσο σίγουρη γι' αυτά. Αναρωτιέσαι -μήπως ονειρεύομαι;- και τσιμπάς το χέρι σου με καχυποψία.

-Τι μου συμβαίνει; Ξαναρωτάς. Είναι δυνατόν να ζω εγώ αυτή τη συμφορά; Αυτά συμβαίνουν στους άλλους, όχι σε μένα, Εγώ είμαι έξω από όλα αυτά. Δε με αγγίζει τίποτα. Εγώ είμαι καλά βολεμένη. 

Κι εκεί που συμβαίνουν τα τόσο άσχημα, ξαφνικά γίνεται κάτι κι όλα αλλάζουν.
Αλλάζουν ή εσύ τα βλέπεις με διαφορετικό μάτι, δεν έχει σημασία. Εκείνο που μετράει είναι ότι μπόρεσες. Πέτυχες να δεις την άλλη θέση του ήλιου. Αλίμονο αν δεν την έβλεπες.

Γι' αυτό όμως φροντίζει η ίδια η ζωή, σωστή καμωματού και ναζιάρα, που στα φέρνει από δω, στα φέρνει από κει, στο τέλος σου δείχνει ότι υπάρχει πάντα και κάτι άλλο. Τότε είναι που πρέπει να βρεθείς στην κατάλληλη οπτική γωνία και να το δεις.

Να το δεις και να το αρπάξεις. Θέλω να πω να το γαντζώσεις και να πεις: "Εδώ σ' έχω κυρά-Ζωή, δίγνωμη σαν τον καιρό του Μάρτη" "Μέρες Βροχής" Φ. Καραγιώργου Εκδόσεις Δαρδάνος

________________________________   "o pio pistos filos tou skylou"   _______________________________

ΠΥΡ, ΣΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ....

Η Φωτιά έσμιξε μια μέρα με το Σεισμό κι είπανε να παλέψουν.

Όποιος νικούσε στα σημεία θα κέρδιζε μια Θάλασσα.

-Ποια; Αυτήν την ανταριασμένη; Ρώτησε πρώτος ο Σεισμός.

-Ναι, πες μας πως δεν σου κάνει! Απάντησε με θράσος η Φωτιά.

-Φυσικά και όχι! Εγώ θέλω κάτι πιο τροπικό! 

Αν σου αρέσει εσένα όμως, δε βλέπω την ώρα πότε να πας να πνιγείς!

-Τότε ρε φίλε, τι μου στρώθηκες κατά δω; Είναι η Λαμία τροπική και δεν το ξέρω;;

Η κατάσταση είναι πάρα πολύ απλή. Μόλις παρακολουθήσατε έναν σουρεαλιστικό διάλογο, ανάμεσα σε 2 καιρικά φαινόμενα για 1 στοιχείο της φύσης. Ο λόγος που μιλούν μεταξύ τους;;; Μα, η έλλειψη διακοπών μάνα μου, όχι βέβαια των φυσικών φαινομένων, αλλά εμού της ιδίας! Διότι, η θάλασσα κι ο σεισμός, που να πάνε; Έχουν ήδη μια κινητικότητα μέσα τους, αν κι αυτή τη λέξη δεν τη λέμε Φάνννννη μου παλλλλικάρι μου, στο σπίτι του κρεμασμένου! Πάει τώρα, μου ξέφυγε! Παρακάτω. Η φωτιά, τι λες κι εσύ; Είναι φυσικό φαινόμενο;;;;;; Φυσικό φαινόμενο το λες, όταν το ίδιο το φυσικό φαινόμενο διαθέτει μια αυτονομία 100% κι όχι κουραφέξαλα! Διότι εδώ, σ' αυτόν τον τόπο, θα ξεχάσουμε κι αυτά τα λιγοστά που ξέραμε! Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, με τέτοιο πάντα τρελό αέρα (επίτηδες το κάνει πια κι αυτός;; εκεί καταλήγω!) το φυσικό φαινόμενο "φωτιά" αποφασίζει να μας επισκεφτεί, έτσι, αφ' εαυτού του και δεν ντρέπεται λέω εγώ λιγάκι! Δλδ ρε άνθρωπε, πόσο θα δουλευτούμε ακόμα μεταξύ μας; Και προπαντός, πόσο θα καούμε ακόμα μεταξύ μας!Διότι, μέσα σ' αυτό το μπο@ρδέλο που το λέμε και κράτος, είτε με πλούτη, είτε με φτώχεια, είτε με δάνεια είτε με δανεικά, τις φωτιές μας θα τις φουντώσουμε κι ας πάει και το παλιάμπελο, δε νοιάζομαι σταλιά για το εάν θα βλέπω γύρω μου καμμένη γη και χάος και θα "ζω" μέσα στην άνευ οικοδομικής αδείας βίλα με μια μάσκα οξυγόνου παραμάσχαλα! Κάψτε τα ρε γουρούνια του κερατά, να δω τι θα καταλάβετε ρε αρχιλαμόγια πληρωμένα, εγκληματίες στυγνοί, τσιράκια των μεγαλοαπατεώνων! Πάρτε τα όλα, πάρτε τα, βάλτε φωτιά και κάφτε τα, που λέει κι ένα "κουλτουριάρικο" σουξεδάκι! Γιατί, σε μια τριτοκοσμική χώρα, αυτό της αξίζει! Φωτιά και στουπί κι εμείς οι μαλάκες στη μέση! Με φουντώνεις και δεν το θέλω, το άτομο. Ποιος να πάρει χαμπάρι βρε όρνεο και γιατί;;; Εδώ σου λέει, ο Καραμανλής, το 2007, εν μέσω εμπρησμών και 70τόσο νεκρών ανθρώπων (από τους εμπρησμούς!!), όχι μόνο είχε προκηρύξει εκλογές, μα κατάφερε και να τις κερδίσει κιόλας, πανηγυρικότατα!!! Λες να μας πτοήσει εμάς τώρα το δάσος της Βαρυμπόμπης;;;;;; Κι ούτε ένας νεκρός;;; Σιγά τα ωά! Πφφφ! Σε παρακαλώ, μην με απασχολείς με πεζότητες. Κι απαγορεύτηκε και η κυκλοφορία μετά τη δύση του ηλίου προς τα δάση και τα βουνά, που όλο το χρόνο δεν πήρανε κανένα μέτρο δασοπροστασίας και τώρα απαγόρευση κυκλοφορίας! Μου θυμίζει το Φράγμα του Έβρου (τι, ποιο φράγμα; δε χτίστηκε ακόμα!), που θα μας έσωνε από τους λαθρομετανάστες που το ίδιο το κράτος τους είχε δώσει το ελεύθερο κι ύστερα πάρε κι ένα φράγμα. Σου λέει, τέτοια οργάνωση (!) που είναι σαν να έχουν μαντρώσει τα δάση με φράγματα ασφαλείας και τώρα φυλάνε τις εισόδους για να μην εισβάλει κάνα κακοποιό στοιχείο και τους ξαφνιάσει!. Δλδ να θες να πάρεις τα βουνά και να μην σ' αφήνουν! Την ημέρα των εκλογών έπρεπε να σου απαγορευτεί η κυκλοφορία κυρά μου! Που θα μου ντυθείς επίσημα, θα βάλεις και το κραγιόν σου και θα πας -τίγκα στο αλτσχάιμερ- να μου ξαναψηφίσεις τους ίδιους εμπρηστές, τόσα χρόνια! Μην με συγχύζεις κι άλλο και ρημαδοφυσάει κι είμαι ήδη στην τσίτα! Τίποτα σοβαρό έχουμε να πούμε; Ο Γκλέτσος κυκλοφόρησε μετά το σεισμό, να μετακινηθούν κι άλλο οι πλάκες Λαμίας και περιχώρων ή τσάμπα κουνηθήκαμε;;; Αυτά είναι θέματα μαντάμ! Όλα τα άλλα -περί εμπρησμών και λαμογιών τελειωμένων- είναι....καμένα χαρτιά! 

Υ.Γ Διάβασε εδώ να "ξεκαρδιστείς" κι άλλο στα γέλια: "Ο πρωθυπουργός της χώρας (βλέπε Καραμανλής) κήρυξε (το 2007 με τους εμπρησμούς ντε!) όλους τους νομούς της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης"! Να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι! Ηθικό δίδαγμα: ή με ξαναψηφίζεις ή σε κάνω αποκαϊδι πάραυτα!

ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ...

Και ξυπνάω και δεν μπορώ να αναπνεύσω 
και λέω "δεν μπορεί, με σφίγγει το πουλόβερ στο λαιμό"
κι ύστερα κοιτάζω και φοράω μόνο ένα μακό 
και μετά σκέφτομαι: "να δεις που θα πεθάνω"....

"o pio pistos filos tou skylou"

Το ξυπνητήρι χτυπάει σαν δαιμονισμένο, αλλά εγώ είμαι κάπου βαθιά. Με ενοχλεί αλλά το αφήνω να κάνει το κέφι του, άστο να βαράει ώσπου να τα παίξει και να το βουλώσει. Μετά ξαφνικά βλέπω την ώρα και σηκώνομαι με πανικό. Έχω αργήσει ως συνήθως. Κι αυτό το πουλόβερ που φοράω, πάλι με σφίγγει στο λαιμό. Δεν θα ξαναβάλω ποτέ ζιβάγκο στον ύπνο μου. Τρέχω στο μπάνιο να ρίξω νερό στο πρόσωπο μου. Και στον καθρέφτη διαπιστώνω ότι φοράω μόνο ένα λεπτό αμάνικο καλοκαιρινό μπλουζάκι που δεν έχει ούτε καν γιακά. Ο λαιμός μου συνεχίζει να με τροφοδοτεί με εκείνο το σύμπτωμα, που άμα το έχεις πνίγεσαι και δεν προλαβαίνεις να πιεις ούτε νερό. Θα πάω σε γιατρό να μου πει τι έχω. Αποκλείεται να πάω σε γιατρό. Αφού το ξέρω πως θα πεθάνω, δε θέλω να μου το επιβεβαιώσει κανείς. Η αναπνοή μου έχει κοπεί και δυσφορώ. Τα βάζω με τον εαυτό μου και με τη μοίρα. Γιατί ρε πούστη μου να πεθάνω τώρα που έκοψα το τσιγάρο, ε; Δεν είναι μεγάλη "αχαριστία" αυτό, να έχω καπνίσει εκατομμύρια τσιγάρα τόσα χρόνια και να με κυνηγάει ο θάνατος τώρα που το έκοψα; Γιατί δεν με πέθανε εκείνες τις νύχτες που υπήρχαν 22 γόπες στο τασάκι μου κι είχα κατεβάσει κι ένα ποτήρι κρασί; Κανονικά με τόσα τσιγάρα έπρεπε να πίνω περισσότερο, αλλά πάντα φοβόμουν το ποτό περισσότερο από το τσιγάρο, δεν ξέρω γιατί... Στο θέμα μας τώρα: κάτι έχω στο λαιμό και μου φράσσει την αναπνοή κι όλο φαντάζομαι πως εκεί μέσα -στο λαιμό μου- είναι μια ορχήστρα από σαπισμένα κύτταρα κι έχουνε στήσει επιθανάτιο πανηγύρι ερήμην μου. Πλένω τα δόντια μου, πίνω νερό, ντύνομαι με αγωνία και άγχος. Σε ποιον να το πω πρώτα ότι πεθαίνω και ποιος θα με παρηγορήσει εμένα, ε; Κανείς σας δε μιλάει; Δεν μπορώ σου λέω καθόλου να αναπνεύσω, κάτι έχω πάνω στο λαιμό, κάτι που δεν ξέρω πραγματικά ως που έχει σκοπό να το τραβήξει και να με κάνει έρμαιο του. Βγαίνω οδηγώντας στην κεντρική λεωφόρο. Σχεδόν 2 ώρες μετά η αναπνοή μου είναι βελούδινη. Να δεις που θα πέθανα.

(Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η Αντιγραφή και η Αναδημοσίευση)

  "o pio pistos filos tou skylou" Foto: Xetobyte

________________________________

ΟΣΟ ΜΕΝΕΙ Η ΑΝΩΜΑΛΙΑ, ΤΟΣΟ ΠΡΟΧΩΡΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ...

Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν 

πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις 

ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, 

ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. 

Γιώργος Σεφέρης (1900-1971) Νόμπελ Λογοτεχνίας

"o pio pistos filos tou skylou"

Αφέσου και διάβαζε σα να μην ξέρεις την εποχή και πες μου: έχει καμιά διαφορά;...

Ὁ Γιῶργος Σεφέρης στὰ πρῶτα χρόνια τῆς δικτατορίας εἶχε ἐπιλέξει τὴ σιωπὴ

καὶ τὴν ἄρνηση νὰ δημοσιεύσει δουλειά του στὴν Ἑλλάδα. 

Στὶς 28 Μαρτίου τοῦ 1969, δυὸ χρόνια πρὶν τὸ θάνατό του, 

ἀποφασίζει νὰ μιλήσει γιὰ πρώτη φορὰ δημόσια καὶ νὰ καταγγείλει τὴ Δικτατορία. 

Ἡ δήλωσή του στὸ BBC ἔκανε τεράστια αἴσθηση στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ 

καὶ ἔδωσε δύναμη καὶ ἐλπίδα στὸ ἀντιδικτατορικὸ κίνημα.

«Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου.

Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. 

Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου - δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία - ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου. 

Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα: 

Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. 

Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. 

Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους. Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. 

Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. 

Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. 

Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.

Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. 

Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. 

Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή. 

Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. 

Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω».

Δυο χρόνια αργότερα, στις 20 Σεπτεμβρίου του 1971, 

ο Γιώργος Σεφέρης πέθανε

κι η κηδεία του εξελίχθηκε σε σιωπηρή πορεία κατά της Δικτατορίας...

_______________________________