Σκουλαρικάκια από αλουμίνιο και βιβλίο και ταινία!

Καλημέρα!


Πάει και η Οικονομίααααααα!!Ένα μάθημα ακόμα!!Ολέ ολέ ολέ,αλέ ολά ολέ!!:)))
Εντάξει ευκολούτσικα βάλανε(ευτυχώωως δεν μπήκε τίποτα με το χρηματιστήριο!!) αλλά δυσκολεύτηκα σε μερικά σημεία και σίγουρα δεν περιμένω εικοσάρι!!Αλλά αφού τελείωσε,τι με νοιάζει???:)))
Τώρα λίιγο διαβασματάκι γα γεωμετρία και freeeeee!!Mετά που θα τελειώσουμε την Δευτέρα κανονίσαμε να πάμε όλα σχεδόν τα παιδιά στη θάλασσα!!Βέβαια εγώ έχω ''διαροές'' οπότε δεν θα κολυμπίσω αλλά να πω την αλήθεια δεν πολυθέλω κιόλας!Φτάνει που θα έχω καλή παρέα:))Και μετά το απόγευμα θα κάνουμε πρόβα...Ωραία μέρα θα είναι!Και θα είναι η πρώτη του καλοκαιριού!Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται,έτσι δεν λένε??Το ελπίζω!!!


Να σας δείξω λοιπόν ένα ζευγάρι σκουλαρίκια που έφτιαξα προχθές,όχι τίποτα σημαντικό απλά για να δοκιμάσω μια ιδέα που είχα:)
Πήρα δηλαδή δύο ζευγάρια κομμάτακια αλουμινιου,τα ζωγράφισα λιγάκι ,ένωσα, και VOILA!

Τέλος πάντων δεν είναι και από τα καλύτερα μου αλλά θα το εξασκήσω!:))

Λοιπόν,θέλω να τώρα να σας προτείνω ένα βιβλιο( όλα τα κάνω σε αυτό το μπλογκ τελικά!χαχα).

Έχετε διαβάσει το ''Νησί''? όποιος δεν το έχει διαβάσει,να το διαβάσει! Μιλάμε το βιβλίο είναι απλά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!Εγώ το είχα διαβάσει πριν ένα χρόνο. Είχαμε πάει στην Σπιναλόγγα και την Πλάκα το καλοκαίρι του 2008 και ήταν υπέροχα! Πιστεύω ότι είναι πολύ όμορφο μέρος για εκδρομή, ειδικά για όποιον γοητεύεται από την ιστορία και τα παλιά εγκαταλελημένα κτίρια. Εμείς πήγαμε με μια βαρκούλα τουριστική( δηλαδή με ότι πάει όλος ο κόσμος,εκτός και αν έχεις κότερο:)).Αρχικά το ''ταξίδι'' ήταν απίθανο γιατί είχε και ωραία μέρα και το απολαύσαμε.Και μετά στο νησί, τι καλά που ήταν!! Το πιο συναρπαστικό απ'όλα για μένα ληταν το ότι έβλεπες τα σπίτια και τα χαλάσματα,τους δρόμους και την εκκλησούλα και δεν μπορείς να πιστέψεις ότ πριν πολλά χρόνια εδώ έμεναν άνθρωποι οι οποίοι ήταν εξορισμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο και αναγκασμένοι να ζουν όλοι τους τη ζωή σε ένα νησί! Είναι τόσο περίεργο να σκέφτεις ότι σε αυτό το πεζούλι καθόταν άνθρωποι που πραγματικά ζούσαν εδώ πριν τόσα χρόνια!Αυτό το συναίσθημα έγινε πιο έντονο όταν μπήκαμε μέσα στο τότε νοσοκομείο.Μπορείτε να φανταστείτε ότι εκεί μέσα γιατροί έτρεχαν πάνω κάτω,άνθρωποι έμεναν εκεί, φώναζαν από τον πόνο, κάποιοι πέθαναν κιόλας στα κρεβάτια αυτού του κτιρίου! Όταν σκέφτομαι αυτούς τους ανθρώπους,του λεπρούς,που όταν το έλεγαν αυτό ακουγόταν σαν βρισιά, νιώθω μεγάλη λύπη για τη ζωή που τους επέβαλαν να ζουν εξαιτίας της αρρώστιας τους..Αλλά τους θαυμάζω κιόλας γιατί παρά τις τόσες δυσκολίες,καταφεραν να αναπτύξουν πολιτισμό,να φτιάξουν σπιτικά και ακόμα και οικογένειες!Και τελικά να αναπτύξουν συνθήκες ζωής καλύτερες από αυτές στον ''έξω'' κόσμο! Αλλά μπορείτε να σκεφτείτε πώς θα ένιωθαν? Μήπως και τώρα δεν νιώθουν έτσι πολλοί σύγχρονοι ''λεπροί'' που έχουν αποκλειστεί από την κοινωνία λόγο κάποιων χαρακτηριστικών τους? Τελικά οι άνθρωποι φαίνεται ότι σε κάθε εποχή έχουν ανάγκη να διαχωρίζουν τους ανθρώπους και να κρεμάνε ''ταμπέλες''...Ίσως για να ξεχωρίσουν κάποιοι..χμμ...

Αχ όμως εγώ αυτό που ήθελα να πω ήταν ότι πρεπει να διαβάσετε αυτό το βιβλίο!Είναι τόσο όμορφα γραμμένο,τόσο συγκινητικό! Έχει και πολύ ωραίο love story!Αμ τι περιμένατε να μου αρέσει εμένα?:))

Επίσης,από τον Οκτώβρη θα αρχίσει και ένα σίριαλ το οποίο θα είναι βασισμένο σε αυτό το βιβλίο,με πολλούς γνωστούς ηθοποιούς. Σήμερα είχε πάει στον όμορφο κόσμο η Κατερίνα Λέχου που θα παίζει και αυτή στο σίριαλ και έδειξαν μερικές σκηνές.Πραγματικά ανατριχιάζεις!Ανυπομονώ να αρχίσει!

Αλλά όχι τώρα που το σκέφτομαι δεν ανυπομονώ γιατί για να αρχίσει θα πρέπει να είναι οκτώβρης και για να είναι οκτώβρης θα πρέπει να έχει τελειώσει το καλοκαίρι,που δεν θέλω με τίποτα!Αρά ας αργήσει όσο θέλει!!!

Και να πω και για μια ταινία τώρα(πάλι!).Τη Τετάρτη το βράδυ ήμουν home alone και πήρα να δω το ''FAME'' που είχε βγει πριν κάτι μήνες στο σινεμά αλλά δεν το πρόλαβα. Και παιδιά ενθουσιάστηκα!!!Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα ματια μου από την οθόνη! Το πιο πιθανό αν την δείτε εσείς είναι να μην σας φανεί  κάτι το ιδιαίτερο γιατί αν το δεις αντικειμενικά δεν ειναι κάτι πολύ διαφορετικό.Αλλά εγώ δεν ξέρω τι έπαθα και το λάτρεψα! Προκειται για μια ταινία μιούζικαλ( σας έχω πει ότι μαρέσει πολύ το μιούζικαλ?) στην οποία παρακολουθούμε ΄κάποια παιδιά στις 4 χρονιές ενός καλλιτεχνικού λυκείο μέχρι την αποφοίτηση.Κάθε παιδί έχει το δικό του όνειρο και φιλοδοξίες,δοκιμάζει χαρές,λύπες,επιτυχίες και απότυχίες και γενικά επικρατεί μια ατμόσφαιρα συναρπαστική! Συνέχεια υπάρχουν τραγούδια και χοροί σε κάθε ευκαιρια! Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ευχόμουν να πήγαινα και γω σε τέτοιο σχολείο και ας μην ασχολούμαι ούτε με μουσικη ούτε με χορό ούτε με θέατρο ουσιαστικά!:) Είναι πολύ νεανική και ξεσηκωτική ταινία γενικά!

Εδώ βάζω μια από τις αγαπημένες μου σκηνές,που είναι μια "συναυλία" που ξεσπάει στα ξαφνικά την ώρα του μεσημεριανού!

(Επειδή πολύ πιθανόν να έχω κάνει κάτι λαθος και να μην παίξει το βίντεο,όποιος ενδιαφέρεται να το δει ,να το πατήσει θα τον βγάλει στην σελίδα του youtube όπου θα παίξει-ελπίζω- κανονικά!)

Η ταινία αυτή υποτείθεται ότι είναι η συγχρονη έκδοση του Fame που ήταν μια σειρά στη τηλεόραση με το ιδιο περίπου θέμα,που έπαιζε όταν οι γονείς μου ήταν σαν εμένα( πριν κάαααμποσες δεκαετίες δηλαδή!:))Οι γονείς μου λένε ότι ήταν η αγαπημένη τους σειρά και την παρακολουθούσαν ανελειπώς! Μακαρι να έπαιζε και τώρα!Την πρόλαβε κανείς??

Είχα δεν είχα,έγραψα το κατεβατούλι μου πάλι!Τι να κανω βρε παιδιά,μαρέσει το μπλα μπλα!!
Σας αφήνω!!
Πολλά πολλά φιλιά!!!!

Απλά είπα να σας πω ένα γεια...

Γεια λοιπόν!!:))
Και πάλι δεν εχω τίποτα να παρουσιάσω,κάτι που να έφτιαξα δηλαδή, γιατί είπαμε,διαβάζω και δεν μπορώ να κάτσω να κάνω κάτι και να σκέφτομαι ότι εκείνη την ώρα θα μπορούσα να διαβαζω.Άσχετα που καταλήγω πολλές φορές να κάνω οτιδήποτε άλλο εκτός από διάβασμα!!:))

Αχ να σας πω για την άλγεβρα??Καλά εγώ θα πω. Λοιπόν γράψαμε την Δευτέρα.Να σημειώσω ότι είχα προετοιμαστεί πολύ καλά και είχα λύσει και τις απορίες μου σχεδόν όλες αλλά και πάλι είχα πολύ αγχος!Ή ταν το μάθημα που με προβλημάτιζε από την αρχή πιο πολύ από όλα!Και τελικά την πάτησα εκεί που φοβόμουν,στις απόλυτες τιμές.Καλά δεν έχει σημασία τώρα τι είναι αυτό!όσοι δεν ξέρουν,να μην προσπαθήσουν να μάθουν,άχρηστο είναι έτσι κι αλλιώς!!Και όσοι ξέρουν,χαρά στο κουράγιο τους έχω να πω!Τέλος πάντων,ήταν μία άσκηση που είχε δύο υποερωτήματα με απόλυτες.Ε,εγώ έκανα το πρώτο λάθος,δηλαδή μείων 3 βαθμοί!Σπαστικό εε?Για ένα λάθος να παίρνεις 17 και αν δεν έχεις κάνει και τίποτα άλλο λάθος! Γενικά φέτος που είναι πρώτη χρονιά στο Λύκειο,μου φαίνεται πολύ παράξενο το ότι δεν διαλέγουμε από τα 9 θέματα π.χ. τα 6 όπως στο Γυμνάσιο αλλά πρέπει να τα γράφουμε όλα!Και για ποιο λόγο?Για να μαθουμε πώς είναι στις Πανελλήνιες.Και γιατί δεν βάζουν και στις Πανελλήνιες επιλογή των θεμάτων?Έλα μου ντε! Για να μας βασανίζουν!! Τουλάχιστον χαίρομαι που πέρασε η άλγεβρα!!Γιούπιιιιιι!! Και σήμερα έγραψα και αγγλικά. Νομίζω μια χαρά τα πήγα,όπως όλοι σχεδόν..Αλίμονο δηλαδή,τα αγγλικά ήταν το μόνο μάθημα που δεν με αγχωνε!
Και έτσι λοιπόν μας μένουν μόνο 3 μαθήματα!!Απίστευτο μου φαίνεται! Σαν χθες δεν ήταν που έλεγα ότι πως θα κάτσω να διαβάσω αρχαία που είναι πολλά?? Ο χρόνος τρεχει και πίσω δεν γυρνά λοιπόν! Οπότε τι μας μένει να κάνουμε? όχι βέβαια να τρέξουμε και μεις!Να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή καλέεε!! Ευκολο να το λες αυτό,δύσκολο να το κάνεις.Εγώ προσωπικά δηλαδή! Και από την άλλη,τι εννοούμε να απόλαμβάνεις την στιγμή?Πώς μπορείς να απολάυσεις το διάβασμα ή το να είσαι κολλημένος στην κίνηση μέρα μεσημέρι με τον ήλιο να καίει και εσύ να πεινάς σαν λύκος?Χμμμ...αυτό θέλει εξάσκηση!!:))
 Τι άλλο ήθελα να πω? Μ'αρέσει που είχα σκεφτεί τι θα γράψω και τώρα τα ξέχασα...Α ναι! Ήθελα να πω ότι τώρα που θα τελειώσουμε με τις εξετάσεις(την Δευτέραααααα!!!Ζητωωωω!!) θα ξαναρχίσουμε πρόβες για το θεατρικό που θα γίνει τέλος Ιούνη.Για όσους δεν θυμούνται ,θα κάνουμε ένα θεατράκι τα παιδιά της θεατρικής ομάδας,θα παίξουμε το ''Η Τελευταία μαύρη γάτα'' του Τριβιζά που είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο.Αν ψάχνετε κάτι για να διαβάσουν τα παιδιά σας ή ακόμα και εσείς,να το πάρετε,είναι υπέροχο!
Να κάνω τώρα μια ερώτηση?Ή μάλλον τρεις! Οκ τις κάνω:)
1)Μα μπορεί να μου πει κάποιος πώς μπορώ να αλλάξω το φόντο του μπλογκ όπως έχουν κάνει πολλοί μπλογκερ?Δηλαδή να βάλω ένα έτοιμο backround από αυτά που δίνουν σε κάποια sites.Ξέρω περίπου πώς γίνεται,που πρέπει να πας στη διαμόρφωση και να αλλάξεις το HTML,αλλά όσες φορές το έχω προσπαθήσει ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΦΤΙΑΞΩ!Και κάθε φορά βρίσκω τέλεια θέματα για φόντο και ενθουσιάζομαι,και μετά τίποτα! Πλιιζ χελπ!

2)Επίσης,πώς μπορώ να αλλάξω αυτό που λέει ''5 ΣΧΌΛΙΑ'' για παράδειγμα και να γράψω ότι θέλω εγώ,πχ ''5 ΓΝΩΜΕΣ''?? Καταλάβατε τι εννοώ?Γιατί εγώ στη θέση σας δεν νομίζω ότι θα καταλάβαινα!!:))

3)Και η τρίτη που είναι λίγακι άσχετη.Μήπως ξέρει κανείς πότε στο καλό θα βγει η σούπερ Κατερίνα?? Είναι Ιούνης και ακόμα δεν έχει βγει το τευχος του Μαίου! Ελπίζω να μην σταμάτησε γιατί είχα πάρει μέρος σε ένα διαγωνισμό!χαχαχ:)

Όποιος ξέρει παρακάλω πολύ να μου απαντήσει σε όποια ερώτηση μπορεί!Καλά στν τρίτη δεν νομίζω να μπορείτε αλλά εγώ την έβαλα γιατί έχω προβληματιστεί!(Καλά μην νομίζετε ότι δεν κοιμαμαι και από την αγωνία!:))
 Και κάτι τελευταίο,γιατί απ'ότι βλέπω αν συνεχίσω να γράφω θα λεω βλακείες οπότε καλυτερα να πάω να διαβάσω τον Καβάφη (Για τις εξετάσεις στα κείμενα καλέ!Είπαμε προβληματισμούς έχω και από μόνη μου!).
Την κυριακή είδα σε dvd το ''Τα μάθατε για τους Μόργκαν?" με τον Χιού Γκράντ και την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ.Παιδιά έμένα μάρεσε.Θα μου πείτε,περιεργο. Από τις 10 ταινίες που θα δω θα μου αρέσουν οι 9. Επιτηδες νομίζω το κάνουν....ή εγώ απλά διαλέγω ταινίες που θα μου αρέσουν..χμμ μάλλον αυτό θα είναι τώρα που το σκέφτομαι!χαχα:))Πάντως θυμάμαι όταν ήμουν πιο μικρή όταν τελείωνε μια ταινία ή διάβαζα ένα βιβλίο που μου άρεσε,έλεγα σχεδόν πάντα "Αυτή η ταινία/βιβλίο θα είναι η αγαπημένη μου!" και την επόμενη φορά πάλι το ίδιο,Γι'αυτό όταν ρωτάνε ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία,δεν μπορώ να πω με σιγουριά!όλες!

Ναι λοιπόν αυτή με τους Μόργκαν ήταν πολύ καλή.Καλά αυτός ο Γκράντ είναι τέλειος! Ταινίες με αυτον έχω δει μόνο το "3 γάμοι και μία κηδεία" και το "μια βραδιά στο Νότινγκ χιλ".Ξέρετε τι μάρεσει πιο πολύ?Η προφορά του!!!Και δεν νομίζω να είμαι η μόνη!!:) Τέλος πάντων,αν δεν έχετε τι να κάνετε και θέλετε μια ταινία αλλά δεν ξερετε ποια,πάρτη αυτήν.Έμενα μου άρεσε πάντως:))

Ας πάω τώρα να διαβάσω λίγο(χεχε η προ-προτελευταία φορά που το λέω αυτό)..Αν και στα κειμενα δεν ξέρω και πολύ τι να διαβάσω!! Νομίζω είναι ότι σου έρθει εκείνη τη στιγμή.Αλλά θα διαβάσω τις σημειώσεις που μας έχει δώσει η σπαστ...εεεε η καλή μας κυρια εννοώ!!:))

Σας στέλνω πολλά φιλιά από την Κρήτη!!

υ.γ.:Σας αρέσει ο Πυροβολάκης??Εμένα πολύ!!όχι επειδή είναι κρητικός,αλλά δεν ξέρω έχει ωραία τραγούδια και μάρεσει και η λύρα που βάζει μερικές φορές!Μην νομίζετε ότι είμαι του κρητικού τραγουδιού και τέτοια,,Μα έχετε ακούσει(οι μη-κρητικοί) τραγούδι κρητικό?Εννοώ βαρύ κρητικό. Προσωπικά δεν μαρεσουν.Και το έχω ξεκα8αρίσει στον πατέρα μου,εγώ τέτοια στο γαμο μου δεν βάζω!!:))

''A walk to remember''...τέλεια ταινία...

Hello!:)
Έγραψα φυσική σήμερα! Καλά,δεν ήταν και ότι πιο ευκολο αλλά γενικά είμαι ευχαριστημένη!Δηλαδή ήταν μια ασκηση που σχεδόν όλοι λάθος την κάναμε,αν είναι σωστό αυτό που λέει ένα κορίτσι! Βασικά εγώ πρώτη φορά έβλεπα τέτοιου είδους άσκηση να σας πω την αλήθεια...Τελοσπάντων!

Σήμερα είπα να σας γράψω για μια υπέροχη ταινία που είδα προχθές σε dvd.Ναι,το ξέρω πως δεν έχει σχέση με δημιουργία,αλλά αποφάσισα να κάνω και ταινιοκριτική μέσα από το μπλογκ γιατί η παρακολούθηση ταινιών είναι από τα αγαπημένα μου χόμπυ! Ήταν απλά τέλεια! Λοιπόν λέγεται ''A walk to remember'' ή στα ελληνικά ''Κεραυνοβόλος 'ερωτας''.Χμμμ νομίζω καταλάβατε ότι είναι ρομαντικούλα!Από τα αγαπημένα μου είδη! Γενικά λατρεύω τις ρομαντικές ταινίες!Όχι αυτά τα μελό,ξέρετε, τα πολύ βαριά.Μου αρέσουν ταινίες του στιλ,ένα αγόρι και ένα κορίτσι που είναι παιδικοί φίλοι καταλαβαίνουν ότι είναι ερωτευμένοι και τέτοια.Μ'αρέσουν πάρα πολύ και οι εφηβικές ταινίες με τέτοια θέματα,αρκεί να μην είναι πολύ ανώριμες...Γενικά πιστεύω ότι σε κάθε ταινία χωράει ένα love story.Και προτιμώ δηλαδή τις ταινιες που συνδιάζουν ιστορίες αγάπης και περιπέτεια και κωμωδία:) Λίγο δύσκολο ε?:)) Και παρόλο που ξέρω ότι σχεδόν το 90% αυτών που βλέπουμε σε ταινίες δεν είναι και τόσο πιθανό να συμβούν στην πραγματικότητα(πράγμα για το οποίο θέλω να πω κάτι  παρακάτω) ,εγώ συνεχίζω να λατρεύω να παρακολουθώ ταινίες! Και οι ρομαντικές ταινίες,παρόλο που στις πιο πολλές ξέρω από την αρχή ότι ο ήρωας πχ θα καταλήξει με την κολλητή του ή ότι θα τα φτιάξει στάνταρ με την συνάδελφο που μισεί θανάσιμα, θα είναι πάντα οι αγαπημένες μου,όσα κλισέ και αν περιέχουν,όσες φορές και αν έχω δει παρόμοιες ταινίες!
Πάω λοιπόν επιτέλουν να πώ για την ταινία που είδα.Θα πω μια μικρή περίληψη για να έχετε και εσείς κάτι να δείτε αν αποφασίσατε να την δανειστείτε και κυρίως θα σταθώ σε ένα πράγμα που θέλω να σας ρωτήσω όλους και να σας πω τον προβληματισμό μου.

Το ''Awalk to remember'' λοιπόν, μας παρουσιάζει την ιστορία δύο 18χρονων, ο ένας από τα πιο δημοφιλή και περίζητητα αγόρια του σχολείου,με όλα τα χαρακτηριστικά του ''αλητόπαιδου'' που λέμε σήμερα(μάγκας,όμορφος,συνεχώς απών από το σχολείο,πνεύμα αντιλογίας,),και η άλλη ένα ΄κορίτσι του στιλ Μαρία η Άσχημη (άριστη σε όλα τα μαθήματα,με χάλια ρούχα,με πατέρα ιερέα και ζωή σύμφωνα με όλα τα χριστιανικά πρότυπα).Αυτά τα δύο παιδιά ενώ δεν έχουν τίποτα κοινό φαινομενικά,αναγκάζονται να δουλέψουν μαζί για ένα θετρικό έργο( το αγόρι σαν τημωρία) .'ετσι΄έρχονται πιο κοντά,ειδικά μετά την παράσταση, ερωτεύονται, το αγόρι αλλάζει και ο ένας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον άλλο.Μέχρι που συμβαίνει κάτι τραγικό αλλά δεν θα σας το πω για να σας κρατήσω σε αγωνία! Εγώ αυτό που θέλω να πω είναι το εξής:
Κατά τη διάρκεια της ταινίας παρακολουθούμε την κοπέλα να μην αλλάζει ούτε τρόπο ντυσίματος,ούτε συνήθειες,ούτε συμπεριφορά.Είναι δηλαδή χαμηλών τόνων,πιστεύει απίστευτα στον Θεό,ζει με κάπως παλιομοδίτικες ιδέες.Και όμως το αγόρι την ερωτεύεται,αυτός που ήταν ο πλέον απίθανος για κάτι τέτοιο,και δένεται μαζί της όσο κανένας άλλος. Και ρωτάω εγώ: Είναι πάντα αρκετό να είσαι ο εαυτός σου? Την συμβουλή ''να είσαι ο εαυτος σου'' την έχω ακούσει άπειρες φορές είτε από γονείς είτε από την τηλεόραση είτε από περιοδικά είτε από ταινίες σαν αυτή καλή ώρα. Όμως πώς θα ξέρω εγώ ποιος είναι ο εαυτός μου? Και γιατί να αρέσει στους άλλους αυτό? Και που ξέρουν οι άλλοι ποιος είναι ο εαυτός μου για να τους αρέσει αυτό? Πάντα το να είσαι αυτό που είσαι σε οδηγεί στην ευτυχία? Και επίσης,αυτοί που δεν είναι ο εαυτός τους και υποκρίνονται,στο τέλος αποκαλύπτονται? Αυτές τις απορίες τις έχω εδω και πολύυ καιρό,μαλλον επειδή είμαι σε αυτήν την ηλικία που 'ανακαλύπτω'' τον κόσμο όπως λένε όλοι. Αλλά πραγματικά,θέλω τη γνώμη σας! όποιος μπορεί ας απαντήσει στους προβληματίσμους μου.Έχετε κανένα προσωπικό παράδειγμα?Ακόμα και αν δεν θέλετε να το διηγηθείτε,απλά πείτε το συμπέρασμα που έχετε καταλήξει σχετικά...Γιατί ακόμα και από την μικρή εμπειρία που έχω από τη ζωή,έχω δει κάμποσους ανθρώποθς να προσποιούνται για να είναι αρεστοί και να το καταφέρνουν,κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το κλασσικό ''be yourself''...

Ουφ,αυτά ήθελα να πω.όσο για την ταινία,σας...προκαλώ να την δείτε!:)
Περιμένω με αγωνία να ακούσω τι έχετε να πείτε,έστω και αν είναι μια γραμμούλα:))
Πολλά φιλια και να έχετε μια καλή εβδομάδα!!

Υ.Γ.; Ο πρωταγωνιστής ήταν κουκλος παρεπιπτόντως!
Υ.Γ.2: Η επόμενη ταινά που θέλω να δω είναι ο πρίγκιπας της Περσίας!άντε να δω πότε θα προλάβω!!
Υ.Γ.3: Αποφάσισα επίσης να βάζω όποτε μπορώ ένα ρητό ή στιχάκι ή μαντινάδα στο τέλος κάθε ανάρτησης,αστείο ή τρυφερό,από αυτά που συναντάω καθημερινά σε μπλογκ,περιοδικά τηλεόραση κλπ...


Για σήμερα:
''Προτιμώ να με μισούν για αυτό που είμαι,παρά να με αγαπούν για αυτό που δεν είμαι''
:))