Η φιέστα των φασιστών...

Laternative...

Καθώς οι εκπρόσωποι της ακροδεξιάς κυβέρνησης του τόπου μας με το παπαδαριό και με προσωπικότητες-ογκόλιθους όπως την Βούλτεψη και τον Δένδια, πανηγυρίζουν την λήξη μίας υποτιθέμενης πετυχημένης ελληνικής προεδρίας στην Ευρώπη, εγώ κάθομαι και σκέφτομαι δύο τρεις αποφάσεις που με ντρόπιασαν ως Έλληνα απ' αυτούς τους αλήτες.
Η πρώτη έγινε από τον υπερεγώ Βενιζέλο, ο οποίος αμέσως μετά τις αιματηρές εξελίξεις στην Ουκρανία, επισκέφθηκε το Κίεβο ως "επίσημος" Ευρωπαίος υπουργός εξωτερικών και υποστήριξε το ουκρανικό νεοναζιστικό μόρφωμα που είχε πάρει την εξουσία στα χέρια του εκείνες τις μέρες. Η πρωτοβουλία του έγινε ενοχλητική ακόμα και στους ίδιους τους Ευρωπαίους, οι οποίοι όχι μόνο δε κάλυψαν τηλεοπτικά και δημοσιογραφικά την επίσκεψη του στο Κίεβο, αλλά δήλωσαν πως δεν τους εκπροσωπεί. Φυσικά για το Mega το οποίο κάλυψε το συγκεκριμένο "διπλωματικό" ταξίδι εντυπώσεων, η επίσκεψη του Βενιζέλου ήταν μία επιτυχία της ελληνικής προεδρίας (;).
Η δεύτερη ντροπή για τη χώρα μου ήταν το πράσινο φως που δόθηκε στους Αμερικανούς να διαλύσουν και να θάψουν τα χημικά της Συρίας στην ελληνική θάλασσα. Την ώρα που χώρες όπως η Αλβανία, υπερασπίστηκαν τον τόπο τους, τους κατοίκους τους και το περιβάλλον τους, ο δικός μας υπουργός εξωτερικών, ο Βενιζέλος πάλι, έσκυβε δουλικά το κεφάλι στους ιμπεριαλιστές, καταδικάζοντας έτσι σε καρκίνο τους κατοίκους της Κρήτης και του υπόλοιπου Αιγαίου. Δολοφονικές αποφάσεις με άμεσες και μη αναστρέψιμες συνέπειες στο φυσικό μας περιβάλλον και στον ελληνικό λαό.

Στη χώρα του Σαμαρά και του Βενιζέλου...

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΒΕΛΟΥ*, απο την Ελευθεροτυπια...

Ιδιωτικοποίηση είναι το σύνολο των μέτρων με τα οποία κρατικές επιχειρήσεις ή και ολόκληροι κρατικοί τομείς της οικονομίας περιέρχονται υπό την κυριότητα και τον έλεγχο ιδιωτών.

1 Κι επειδή οι ιδιώτες για να αγοράσουν ένα προϊόν θα πρέπει η τιμή του να είναι ανταγωνιστική, λίγο πριν από την ιδιωτικοποίηση συντελείται απαξίωση του προς πώληση «προϊόντος». Επομένως, ιδιωτικοποίηση είναι το ισοδύναμο της εκποίησης σε τιμή ευκαιρίας, με άλλα λόγια ιδιωτικοποίηση σημαίνει ξεπούλημα.

Τούτο πράττει η σημερινή κυβέρνηση, το πολιτικό εκείνο μόρφωμα που άνευ λαϊκής εντολής συναινεί στη λαφυραγώγηση της χώρας. Κατ' επιταγήν μνημονιακών δεσμεύσεων και των όρων των παράνομων δανειακών συμβάσεων που μας επιβλήθηκαν.
Με τα ίδια προσχήματα, τα ίδια βλακώδη επιχειρήματα που χαρακτηρίζουν τους θρασείς, τα οποία επαναλαμβάνουν οι ψωμιζόμενοι από τους ισχυρούς τηλεοπτικοί αστέρες, επιχειρείται το ξεπούλημα ενός εκ των πλέον σημαντικών, στρατηγικών τομέων της εθνικής οικονομίας, του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας. Οι ιδιώτες πλέον θα διαφεντεύουν τη ΔΕΗ. Δεν θα επενδύσουν, δεν θα αναπτύξουν δραστηριότητες παράλληλες με εκείνες του δημόσιου τομέα, αλλά εκ του ασφαλούς, ως καθολικοί διάδοχοι κι έχοντας αγοράσει σε τιμή ευκαιρίας, θα δημιουργήσουν αντί του δημόσιου μονοπωλίου ιδιωτικά μονοπώλια. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την επιχειρηματικότητα. Εχει σχέση με την απάτη.
Ολες οι μέχρι σήμερα ιδιωτικοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν με τα ίδια ακριβώς προσχήματα. Την καλύτερη και οικονομικότερη λειτουργία των υπηρεσιών, προς όφελος, υποτίθεται, του δημόσιου συμφέροντος. Στην πραγματικότητα, είχαν αποτέλεσμα τη μετατροπή του κρατικού μονοπωλίου σε ιδιωτικό, προς όφελος των ιδιωτών και προς βλάβη του λαού. Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές όχι μόνο δεν προσέφεραν τίποτα στην εθνική οικονομία, αλλά αντίθετα έβλαψαν το λαό και κυρίως τις ευπαθείς ομάδες με την υπεραύξηση των τιμολογίων κ.λπ.
Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση ιδιωτικοποίησης, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, που να ωφέλησε τα έθνη και τους λαούς. Και είναι προφανές, αφού ο λόγος της πραγμάτωσής τους δεν είναι η ανάπτυξη των εθνικών οικονομιών, αλλά η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των πολυεθνικών εταιρειών και των μεγάλων ομίλων.

"Άττικα Άττικα"...

Laternative...Το τίτλος της ανάρτησης βασίστηκε στη γνωστή φράση που επινοήθηκε μετά τη σφαγή στο συγκρότημα φυλακών της πόλης Άτικα (Αττική) στην Αμερική τον Σεπτέμβριο του 1971,

τερματίζοντας έτσι μία μεγάλη εξέγερση των φυλακισμένων. Η διαταγή δόθηκε από τον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, Νέλσον Ροκφέλερ ο οποίος αμέσως μετά πήρε τηλέφωνο τον Νίξον για να πάρει τα εύσημα για την απόφασή του αυτή. Απολογισμός εκείνης της μέρας ήταν τριάντα τρεις νεκροί φυλακισμένοι κι έντεκα νεκροί σωφρονιστικοί υπάλληλοι οι οποίοι βρίσκονταν στο προαύλιο. Η διοίκηση των φυλακών αρνήθηκε να δώσει τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες του μακελειού ενώ τις επόμενες μέρες οι δεσμοφύλακες βασάνισαν τους πρωτεργάτες της εξέγερσης.
Αφορμή του ξεσηκωμού ήταν οι συνθήκες απομόνωσης. Οι κρατούμενοι είχαν οργανώσει μία συντονιστική επιτροπή με την οποία ζητούσαν βελτίωση των συνθηκών κράτησής τους και να τερματιστούν οι ρατσιστικές συμπεριφορές που δεχόντουσαν. Η βίαιη απάντηση της κυβέρνησης δεν προοριζόταν μόνο στους κρατούμενους αλλά και στα κινήματα εκείνης της εποχής (όπως οι Μαύροι Πάνθηρες). Μετά από καιρό εμφανίστηκαν στην Αμερική οι περιβόητες φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Σαράντα χρόνια μετά η ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά με fast track διαδικασία προσπαθεί να περάσει το φασιστοσχέδιο για φυλακές τύπου Γ. Το νέο σχέδιο νόμου για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας εισάγει ειδική κατηγοριοποίηση των κρατουμένων σε τρεις τύπους (Α, Β, Γ). Στην ειδική κατηγορία τύπου Γ θα ανήκουν όλοι οι φυλακισμένοι που κατηγορούνται για ληστεία ή εκβίαση στα πλαίσια εγκληματικής οργάνωσης (αρθρο 187 ΠΚ), οι πολιτικοί κρατούμενοι (άρθρο 187Α ΠΚ – τρομονόμος), όσοι χαρακτηρίζονται επικίνδυνοι για την ασφάλεια της χώρας ή της δημόσιας τάξης καθώς και όσοι στασιάζουν στις φυλακές, προερχόμενοι από φυλακές τύπου Α και Β, κατόπιν της αποκλειστικής κρίσης ενός μόνου εισαγγελικού λειτουργού. Πόσοι έχουν κατηγορηθεί τα τελευταία χρόνια γι' αυτούς τους λόγους;
Με λίγα λόγια ο ακροδεξιός Σαμαράς φιμώνει τη φωνή των φυλακισμένων για τα δικαιώματα τους ενώ παράλληλα τρομοκρατεί τον απλό κόσμο ο οποίος εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως φυλακισμένος τύπου Γ και να στερηθεί σημαντικά δικαιώματα όπως:

Ποιοι μας κυβερνούν!

απο τον Ημεροδρομο...

Μας κυβερνάει ο Σαμαράς. Ο άνθρωπος που όταν τον ρώτησαν ενώπιον της Μέρκελ γιατί τάχθηκε ενάντια στο πρώτο Μνημόνιο εκείνος σταύρωσε τα χεράκια του και απάντησε: «Ουδείς αναμάρτητος»…
Μας κυβερνάει ο Χαρδούβελης. Ο άνθρωπος που η σημερινή κυβερνητική εκπρόσωπος, η Βούλτεψη, τον είχε αποκαλέσει «εθελόδουλο»…

Μας κυβερνάει η Βούλτεψη. Αυτή είναι που σήμερα εκπροσωπεί και υποστηρίζει όσα κάνει εκείνος που η ίδια τον αποκαλούσε «εθελόδουλο»…
Μας κυβερνάει ο Ντινόπουλος. Αυτός που ο Γεωργιάδης τον αποκαλούσε «γελοίο»…
Μας κυβερνάει ο Γεωργιάδης. Αυτός που ο Ντινόπουλος τον αποκαλούσε «γελοίο»…
Μας κυβερνάει ο Γιακουμάτος (εδώ τα σχόλια περιττεύουν)…
Μας κυβερνάνε οι φίλοι των Μπαλτάκων και των Κρανιδιώτηδων…
Το πολιτικό προσωπικό που κάνει τις δουλειές των Λάτσηδων, των τραπεζιτών, των εργολάβων και των τοκογλύφων, ο θίασος που τον αφήνουμε να ξεπουλάει την Ελλάδα, αυτοί τον απαρτίζουν.
   Αυτοί μας κυβερνούν!
Σε αυτούς είναι που έχουμε επιτρέψει να μας κρατούν υπόδουλους όχι μόνο πολιτικά αλλά και αισθητικά.
   Τι ντροπή.
Και τι καμπανάκι για να ξαναθυμηθούμε τον Ρουσό. Οι λαοί, έλεγε, για να είναι ελεύθεροι πρέπει να εκπληρώνουν μια προϋπόθεση: Να είναι «και άξιοι για να είναι ελεύθεροι»…

Αντί να φύγουν αυτοί στις 26, έφυγαν τα δάση και οι παραλίες

του Γιωργου Ανανδρανιστακη, απο την Αυγη...

«Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν». Το σύνθημα έμοιαζε υπερβολικό, επιτηδευμένα πιασάρικο, ίσως και αλαζονικό. Κι όμως, αμέσως μετά τις εκλογές, αποδείχθηκε ότι έπρεπε να είχαν φύγει απαξάπαντος στις 26, έπρεπε το αποτέλεσμα να είναι τέτοιο που να μην δίνει στους λογής Πρετεντέρηδες - ο Πρετεντέρης δεν είναι άνθρωπος,
είναι επιθετικός προσδιορισμός- το δικαίωμα να πουν «ε, καλά, δεν έγινε και τίποτα, συνεχίζουμε ως έχουμε, μέχρι την επόμενη δημοσκόπηση της GPO, που θα αποκαταστήσει πλήρως την τάξη». Έπρεπε να είχαν φύγει απαξάπαντος στις 26, γιατί ετούτοι δεν είναι κυβέρνηση που δρα προς όφελος του λαού, εντός του θεσμικώς προσδιορισμένου χρόνου, ετούτοι είναι Οργάνωση ειδικού σκοπού, που όσο μένει στην εξουσία προκαλεί βλάβες μη αναστρέψιμες.
Στις 26 έμειναν, στις 27 έπιασαν δουλειά. Έκλεισαν άρον-άρον τη Βουλή για να μην έχουν ανάγκη την πλειοψηφία των 151, έστησαν τα θερινά τμήματα, όπως έστηναν ο Ποντικομαμής με τον Μπουγιαμπέσα -με το καλό να τους καμαρώσουμε και δημάρχους- τα ματσάκια στη Γ' Εθνική και τώρα ετοιμάζονται να φέρουν νομοσχέδια που δεν θα αφήσουν λίθον επί λίθου. Στην κυριολεξία λίθον επί λίθου, διότι με τις δραστικές αλλαγές που θα επέλθουν στη νομοθεσία για τους ελεύθερους χώρους, τα δάση και τον αιγιαλό, ο καθένας θα χτίζει όπου γουστάρει, θα μπαζώσουν ακόμη και τις θάλασσες για να φτιάξουν τις ριβιέρες που ονειρεύεται ο Σαμαράς.

Τα μνημόνια έχουν ήδη επιτελέσει τον σκοπό τους...

του κ. Σταυρου Λυγερου, απο το Real.gr...

 ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ του πρωθυπουργού να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι η Ελλάδα γυρίζει σελίδα, τα γεγονότα οδηγούν στο αντίθετο συμπέρασμα. Οι δηλώσεις του ότι τα μνημόνια θα είναι σε λίγο παρελθόν κι ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα έρχονται σε αντίθεση και με τη δήλωση Σόιμπλε και με την έκθεση του ΔΝΤ. Ο χρόνος θα δείξει εάν θα επιβεβαιωθούν οι δανειστές που μιλάνε για νέο μνημόνιο ή η κυβέρνηση που το αποκλείει.
Η πείρα των τεσσάρων χρόνων, πάντως, μας διδάσκει ότι όποτε είχαμε τέτοια διαφωνία, τελικώς έγινε αυτό που ήθελε η τρόικα.

Ο ανασχηματισμός, άλλωστε, είναι μία ένδειξη. Στα υπουργεία που συνδέονται με την εφαρμογή των εντολών της τρόικας παραμένουν ή τοποθετούνται «στρατιώτες του μνημονίου». Το διαβατήριο που έκανε τον Χαρδούβελη τσάρο της οικονομίας είναι το ίδιο που είχε στείλει τον Στουρνάρα στο υπουργείο Οικονομικών δύο χρόνια πριν. Και οι δύο τους είναι τέκνα του σημιτικού «εκσυγχρονισμού», αλλά το καθοριστικό είναι οι προνομιακές σχέσεις τους με την εγχώρια ολιγαρχία του χρήματος και με το ευρωιερατείο.

Οπως, άλλωστε, δείχνει και η επιστολή του προς το ΔΝΤ, ο Σαμαράς έχει συνείδηση ότι ο Γολγοθάς δεν τελειώνει. Ο λόγος που δημοσίως φιλοτεχνεί μία παραπλανητική εικόνα είναι ότι εν όψει των εθνικών εκλογών θέλει να συντηρήσει κλίμα αισιοδοξίας για να συγκρατήσει εκλογικές δυνάμεις. Αυτός είναι ο λόγος που αποσιωπάται η έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, σύμφωνα με την οποία η τρόικα συμπεριφέρθηκε σαν χασάπης κι όχι σαν χειρουργός.

Πράγματι, το τίμημα που έχει πληρώσει η κοινωνία είναι δυσανάλογα υψηλό και το αποτέλεσμα αβέβαιο. Το δραματικό 27,8% της ανεργίας μόνο εν μέρει αποτυπώνει το μέγεθος του προβλήματος. Οχι μόνο επειδή σχεδόν 72% των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι, αλλά και επειδή έχει υπολογιστεί ότι σχεδόν 1,5 εκατομμύριο από τα 3,5 εκατομμύρια εργαζομένων είναι απλήρωτοι για πάνω από έξι μήνες.

Η ανανδρία του ακροδεξιού...

Laternative...

 

 Πως ορίζουμε ως ακροδεξιό ένα πολιτικό πρόσωπο; Από την μία είναι τα φασιστοειδή που κρύβουν με κάθε τρόπο το σκοτεινό παρελθόν τους για να ανέλθουν στην εξουσία φορώντας κοστούμια και γραβάτες για να κρύψουν τα ρόπαλα και τα γκεμπελικά τους βιβλία. Από την άλλη όμως είναι και οι λαϊκοί δεξιοί με έλλειψη πολιτικής παιδείας και με σοβαρά ιστορικά κενά, οι οποίοι ενθουσιάζονται με τον εθνικισμό και τον νεοναζισμό, κλείνοντας έτσι πονηρά το μάτι στην άκρα δεξιά.

Η Νέα Δημοκρατία ήταν μέχρι πρόσφατα (πριν το 2010) ένα λαϊκό δεξιό κόμμα. Από την μέρα όμως που την προεδρία της την κέρδισε ο Σαμαράς, άνοιξαν οι πόρτες για όλους του ακροδεξιούς του ΛΑ.Ο.Σ. (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης κ.α.) και παράλληλα απελευθέρωσε τις ακροδεξιές τάσεις πολλών κρυφοακροδεξιών που προϋπήρχαν στο χώρο. Έχοντας επιτυχία η κίνηση αυτή, ο Σαμαράς άνοιξε με ύπουλο και υπόγειο τρόπο την πόρτα για να υποδεχτεί και την Χρυσή Αυγή, αλλά ο Κασιδιάρης του χάλασε τα σχέδια.

Παρά την αποτυχία αυτής της απόπειρας, είναι βέβαιο πως σήμερα οι λαϊκοί δεξιοί αυτού του κόμματος σπανίζουν κι έχουν κρυφτεί αρκετά στο βάθος του πολιτικού παρασκηνίου, διότι ο Σαμαράς προτιμά τους ακροδεξιούς μαϊντανούς μιας κι έχει αποδειχτεί πως κερδίζουν τα φώτα της δημοσιότητας με την ανώριμη και ξεφτιλιστική συμπεριφορά τους.

Μπορούμε όμως να πάρουμε στα σοβαρά ανθρώπους όπως είναι οι ακροδεξιοί που πρωταγωνιστούν στον σημερινό πολιτικό στίβο; Πως μπορείς να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο που κρύβει με αποτυχημένο τρόπο το σκοτεινό του παρελθόν, με την βοήθεια των δημοσιογράφων (που επιλέγουν οι ακροδεξιοί να μιλήσουν), όσων είναι πιόνια του συστήματος κι αποφεύγουν να τους κάνουν επίμαχες ερωτήσεις για το παρελθόν τους, μ' αποτέλεσμα να μην έχουμε καμία εξήγηση για ποιο λόγο κυκλοφορούσε ο Βορίδης με έναν μπαλτά στα Εξάρχεια και γιατί ο Γεωργιάδης αποκαλείται από τον δικτάτορα Παττακό ως αξιότιμος φίλος του.

Τι ψηφίζει ο Κινέζος;

απο την Αυγη...

 "Ψήφος εμπιστοσύνης από την Κίνα" είναι ο τίτλος μεγάλης συστημικής εφημερίδας, που σχολιάζει την επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού στην Αθήνα. Δεν διακρίνεται για πρωτοτυπία, μάλλον αποτελεί ευτελές προπαγανδιστικό μότο, που αλλάζει, κατά την περίσταση, μόνο το υποκείμενο. Τους τελευταίους μήνες επανειλημμένα έχει γραφτεί πότε ότι ο Σόιμπλε ψηφίζει Σαμαρά, πότε ότι οι αγορές δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση κ.ο.κ.

Προς στιγμήν ας πάρουμε στα σοβαρά το δημοσιογραφικό στερεότυπο. Η πολιτική επιστήμη (και η κοινή λογική) διδάσκει ότι κάποιος ψηφίζει κάποιον επειδή συμφωνεί μαζί του ιδεολογικά ή επειδή εξυπηρετούνται τα συμφέροντά του. Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι ο Κινέζος πρωθυπουργός έχει κοινή ιδεολογία με τον Σαμαρά. Διά γυμνού οφθαλμού μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι η ιδιότυπη περί "ψήφου εμπιστοσύνης" θεωρία εξυπηρετεί τα συμφέροντα των άλλων. Δεν αρνούμαστε την ανάγκη ξένων επενδύσεων και οικονομικής συνεργασίας, αλλά αυτή, κατά τη διανυόμενη περίοδο, πραγματοποιείται μέσα σε κλίμα ξεδιάντροπης εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, καθώς και "κινεζοποίησης" των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος αφιερώματος της γαλλικής εφημερίδας Libération: "Η Ελλάδα πωλεί τα πάντα, οι Έλληνες στον άνεμο".
Ο υπότιτλος του ρεπορτάζ για την επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού θριαμβολογεί ότι υπογράφτηκαν συμφωνίες ύψους 6,5 δισ. δολαρίων. Το ρεπορτάζ μάς πληροφορεί ότι, πέραν από το (σ.σ.: πονηρό) ενδιαφέρον της Κίνας για επενδύσεις στα λιμάνια, τα τρένα και την ενέργεια, το μεγαλύτερο μέρος των 6,5 δολ. αφορά τη χρηματοδότηση Ελλήνων εφοπλιστών για τη ναυπήγηση πλοίων σε κινεζικά ναυπηγεία. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε το όφελος για την ελληνική οικονομία, δεδομένου ότι οι εφοπλιστές εξακολουθούν να μη φορολογούνται. Και επιπλέον μεγάλο μέρος του ελληνόκτητου στόλου δεν φέρει την ελληνική σημαία, ενώ ο αριθμός των Ελλήνων στα πληρώματα μειώνεται, καθώς και οι αποδοχές τους.
Το ίδιο δημοσιογραφικό στερεότυπο, με το οποίο επιχειρείται η συγκάλυψη της ζημίας του δημοσίου συμφέροντος, είχε χρησιμοποιηθεί και παλαιότερα. Τότε που η χρηματιστηριακή απάτη παρουσιαζόταν ως... έκφραση λαϊκής κυριαρχίας! Τα "παπαγαλάκια" της "ισχυρής Ελλάδας" έκρωζαν πως "το Χρηματιστήριο ψηφίζει Σημίτη".

«Καλώς τα κινεζάκια, τα ζουμπουρλούδικα»...

Δημητρα Μυριλλα , απο τον Ημεροδρομο...

Ξενίζει ο τίτλος; Δεν θα ‘πρεπε καθόλου… Διότι αυτό ακριβώς είναι το επίπεδο  της κυβέρνησης. Είναι η λογική της Τρούμπας. Είναι το «καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα» όπου ανάλογα την περίπτωση μπορούν να έχουν διάφορες εθνικότητες. Θα τη θυμάστε την ταινία του Σακελλάριου «Καλώς ήρθε το δολλάριο».

Τότε ήταν αμερικανάκια του στόλου και αγόραζαν γυναικεία συντροφιά. Τώρα οι εθνικότητες ποικίλουν. Ανοίξανε οι δουλειές, ανάπτυξη γαρ… Μπορούν να είναι κινεζάκια, γερμανάκια, αμερικανάκια, αραβάκια και πάει λέγοντας. Και παρά την κατάληξη σε –άκια, η οποία παραπέμπει μάλλον σε άκακες και γλυκές φιγούρες, είναι παραπλανητική αφού πρόκειται για πραγματικά αρπακτικά. Στην μεν Τρούμπα οι μαγαζάτορες και οι «νταβατζήδες» της εποχής εκμεταλλεύονταν την ανέχεια των κοριτσιών, τα οποία γίνονταν φτηνό εμπόρευμα για κάθε είδους ορέξεις εγχώριων και εισαγόμενων πελατών. Στην Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου, της τροϊκας και όλης της αδηφάγας κουστωδίας που τους ακολουθεί, τη θέση των κοριτσιών έχει πάρει όλος ο δημόσιος πλούτος της χώρας. Ο,τι υπάρχει και μας περιβάλλει είναι για πούλημα. Το ρόλο  του καθηγητή των αγγλικών Γιώργου Κωνσταντίνου από τη ταινία «Καλώς ήρθε το δολλάριο», ο οποίος  πηγαινοερχόταν στο λιμάνι, τσακωνόταν με τους ανταγωνιστές από τα άλλα μαγαζιά και ίδρωνε να μαζέψει τα περισσότερα ναυτάκια, στην προκειμένη περίπτωση έχει αναλάβει ο πρωθυπουργός. Τρέχει πάνω κάτω, φωνάζει, χειρονομεί, τους τάζει «μπιούτιφουλ λιμάνια και αεροδρόμια» μην τυχόν και πάνε και ψωνίσουν απ’ αλλού. Και μετά ικανοποιημένος που κατάφερε και έφερε στο μαγαζί τους περισσότερους κάθεται και παρακολουθεί πως τα ναυτάκια απολαμβάνουν το εμπόρευμα. Γιατί εδώ που τα λέμε… πράγματι τι να τους πει κοτζάμ πρωθυπουργός, ενώ αυτοί έχουν έρθει έτοιμα να ψωνίσουν; Ο κήπος είναι ανθηρός; Πάει; Δεν πάει! Και από του χρόνου να δείτε πόσο κινεζάκια ακόμα θα έρθουν στην Ελλάδα. Το είπε και ο Αντώνης Σαμαράς. Πολλά κινεζάκια. Και για επενδύσεις και για γάμους….  Και δεν θα παντρεύονται μόνο στη Σαντορίνη και τα Χανιά. Γιατί όχι και στην Ακρόπολη; Αυτό κι αν είναι είναι διαφήμιση της χώρας….

Το «δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα» του Χαρδούβελη και η τζάμπα σάλτσα του Καραγιόζη...

mao.gr...

«Όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα», τόνισε προχθές ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης στη συνέντευξη τύπου μετά την ολοκλήρωση του ECOFIN στο Λουξεμβούργο.
Yποτίθεται ότι ο όρος «δωρεάν γεύμα» (free lunch ή free meal) είναι γνωστός στους οικονομολόγους,
όπως εξήγησε ο Γκίκας Χαρδούβελης. Κάποτε τον καταλάβαιναν μόνο οι οικονομολόγοι, όμως «τώρα όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν μπορείς να πάρεις τίποτα απ” την κυβέρνηση εκτός αν κάποιος πληρώσει γι” αυτό».
Oι νεοσυντηρητικοί οικονομολόγοι λατρεύουν να κηρύττουν το τέρμα του «δωρεάν γεύματος». Τα κόκαλα του Μίλτον Φρίντμαν, του γκουρού του νεοφιλελευθερισμού, θα τρίζουν ηδονικά όταν θα ακούνε τα πνευματικά του τέκνα, ανάμεσά τους και τον Γκίκα, να επαναλαμβάνουν τα κηρύγματά του. (Βλ. το σχετικό 7λεπτο βίντεο με τίτλο «Ο μύθος του δωράν γεύματος» με ομιλητή τον Φρίντμαν.)
Μόνο που ο Καραγκιόζης είχε συλλάβει την ιδέα του δωρεάν γεύματος πολύ πιο πριν από τους νεοσυντηρητικούς της Σχολής του Σικάγου. Σε έναν πασίγνωστο διάλογο, βλέπουμε τον Καραγκιόζη να μπαίνει σε ένα μαγέρικο και να ρωτά πόσο κάνει ένα πιάτο μακαρόνια με σάλτσα. «Πέντε δραχμές» (λέμε τώρα), απαντά το γκαρσόνι. «Και η σάλτσα;» Η απάντηση είναι ότι η σάλτσα είναι δωρεάν, και τότε ο Καραγκιόζης παραγγέλνει μια μερίδα σάλτσα. Κάπως έτσι βλέπει η κυβέρνηση-δούλα των μνημονίων τους εργαζόμενους και αυτούς που θέλουν να εργαστούν: σαν τα παιδιά του Καραγκιόζη που θέλουν τζάμπα σάλτσα να βουτήξουν το ξεροκόμματό τους (αν υπάρχει).

 

Σύμφωνα με τη Wikipedia, το «δωρεάν γεύμα» καθιερώθηκε στα χρόνια της Άγριας Δύσης. Οι ιδιοκτήτες των σαλούν πρόσφεραν δωρεάν στους πελάτες του φαγητό, αρκεί αυτοί να είχαν παραγγείλει τουλάχιστον ένα ποτό. Μόνο που ο μεζές που πρόσφεραν ήταν λύσσα στο αλάτι (ζαμπόν, αλμυρά κρακεράκια, τυρί) ώστε να διψούν και να πίνουν περισσότερα ποτά.

Η ΩΡΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ...

Καρτεσιος...

Ιδού πώς εκλογικεύεται το παράλογο, πώς μετατρέπεται ο εξευτελισμός σε πολιτική επιλογή κύρους, πώς μια ανθρωπιστική κρίση παρουσιάζεται ως «προβλήματα», πώς ένας λαός μαλακίζεται ασυστόλως και αντέχει να διαβάζει τον αφανισμό του ως καθημερινή, απλή είδηση:

«Αθήνα
Η Ελλάδα εισέρχεται σε νέα εποχή με έναν πληθυσμό που αντιμετωπίζει τα προβλήματά του και δείχνει τη βούληση να τα επιλύσει» δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης, από το Λουξεμβούργο, όπου προήδρευσε στο τελευταίο επί ελληνικής προεδρίας συμβούλιο Ecofin.
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, η ελληνική κοινωνία πέρασε έξι δύσκολα χρόνια, κάθε οικογένεια βιώνει αυτή την κρίση με άνεργους και με δυσκολίες πληρωμής των μισθών από την πλευρά των επιχειρήσεων.
Ο κ. Χαρδούβελης αναφέρθηκε ακόμη στο αίτημα των Ελλήνων για μια πιο ισορροπημένη πολιτική, ώστε οι υποσχέσεις που δίνονται να ακολουθούνται από την οικονομική στήριξη που απαιτείται.
Επανέλαβε ακόμη ότι ο λόγος, για τον οποίο υπήρξε καθυστέρηση εκπλήρωσης των προαπαιτούμενων ήταν οι ευρωεκλογές και διαβεβαίωσε ότι μέχρι το τέλος Ιουνίου θα ικανοποιηθούν οι πρώτες έξι δράσεις, ενώ τα υπόλοιπα έξι «θα τα εκπληρώσουμε πριν από τις διακοπές του Αυγούστου».
«Η κυβέρνηση έχει κάθε κίνητρο για να κινηθεί γρήγορα στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που υποσχέθηκε» υπογράμμισε.
Όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους είπε ότι δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνία και πως θα αρχίσουν όταν είναι αναγκαίο. Ο υπουργός Οικονομικών τόνισε τέλος ότι υπάρχει εγγύηση του ΔΝΤ για τη χρηματοδότηση της χώρας, ενώ η ευρωπαϊκή εξαρτάται από τα προαπαιτούμενα, δηλαδή τις μεταρρυθμίσεις.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ»

Ο εξευτελισμός των ευνούχων...

απο τον Ημεροδρομο...

Ο νέος υπουργός Οικονομικών πήγε στο πρώτο του Eurogroupγια να δηλώσει: «Η πολιτική της Ελλάδας δεν αλλάζει, μάλλον επισπεύδεται». Καθησύχασε έτσι τους «εταίρους» για τη «μεταρρυθμιστική κόπωση» που διαπιστώνουν στην Ελλάδα. Και διέλυσε όλη την ανοητολογία περί χαλάρωσης κ.λπ.
Παράλληλα όμως ήρθαν οι ίδιοι οι «εταίροι» (δηλαδή οι δανειστές) να ξεκαθαρίσουν πώς βλέπουν το μέλλον της δήθεν διαπραγμάτευσης για το χρέος βάζοντας τρεις προϋποθέσεις:
α. Την ικανοποίηση των προαπαιτούμενων (εδώ εγγυήθηκε ο Χαρδούβελης την «επιτάχυνση»).
β. Την ύπαρξη του πρωτογενούς πλεονάσματος (αυτή η προϋπόθεση προϋπήρχε και θα τηρηθεί ακόμη και αν μείνει λίθος επί λίθου).
γ. Την «εκτίμηση» (των δανειστών) ότι η ελάφρυνση του χρέους είναι αναγκαία. Διότι, όπως είπε γλαφυρά ο Ντάισελμπλουμ, δεν έχουν πειστεί ακόμη αν παρίσταται λόγος να «ελαφρυνθεί» ένα χρέος που τρέχει προς το 180% του ΑΕΠ.
Στο σημείο αυτό ο Όλι Ρεν ήταν ακόμη σαφέστερος: σημαντικότατος συντελεστής για να εκτιμηθεί η βιωσιμότητα του χρέους είναι ο δείκτης ανάπτυξης. Διότι, κύριοι, σημασία δεν έχει αν το χρέος είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί. Εφόσον πετύχετε έστω και την ελάχιστη αναιμική ανάπτυξη που υπόσχεται ο πρωθυπουργός σας, το προϊόν της θα έρθει σε εμάς. Τα υπόλοιπα είναι λαϊκισμός.
Όπως λαϊκισμός είναι η πιθανότητα να δουν φως οι κατεστραμμένοι δανειολήπτες. Όλα τα μοντέλα ρύθμισης των «κόκκινων δανείων» απαιτούν την αποπληρωμή του συνόλου των χρεών ακόμη και σε τεράστιο χρονικό βάθος. Πολιτική ρύθμιση δεν προβλέπεται.
Άλλωστε την πολιτική στην ευρωζώνη την ορίζουν οι διαχειριστές του χρήματος και δανειστές. Οι ευνούχοι που παριστάνουν τους πολιτικούς απλώς φροντίζουν τη διατήρηση της τάξης και την οργάνωση της λεηλασίας. Τίποτε άλλο…

Ο Κινέζος και ο ντίλερ...

του Δημητρη Στουμπου, απο την Αυγη...

Βαθιά τραυματισμένη από την πρόσφατη ήττα στις ευρωεκλογές, η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου προσπαθεί να "ανασάνει" πολιτικά σερβίροντας σαν τεράστιο successstory την επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού ΛιΚετσιάνγκ στη χώρα μας.

Μια τριήμερη φιέστα με πολλά "βεγγαλικά" προσφέρεται για εσωτερική κατανάλωση και "φυγή" από τις ενδοκυβερνητικές κόντρες και τις καταφανείς αρνητικές "επιδόσεις" των μνημονιακών πολιτικών.
Την απολεσθείσα εμπιστοσύνη των συμπολιτών μας αναζητούν όπως - όπως στην ηγεσία του Πεκίνου, που ως γνωστόν συνεχίζει τη διεθνή καμπάνια του για ισχυροποίηση της παρουσίας του, κάνοντας, όπως λέμε, "shopping" στον κόσμο!
Οι συγκυβερνητικοί εκποιητές της δημόσιας περιουσίας της χώρας μας βλέπουν τους Κινέζους αρχιμανδαρίνους περίπου σαν "σωσίβιο" στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, αδιαφορώντας για τις ευρύτερες αντιδράσεις για το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά κ.ά.
Όταν άκουσε τον Κινέζο πρωθυπουργό να "υπόσχεται" αγορά ελληνικών ομολόγων, ο κ. Σαμαράς μάλλον φαντασιώθηκε και "έξοδο" από την κρίση. Όμως το ασήκωτο βάρος του χρέους παραμένει "εδώ" και κανένα "χάπι" δεν απαντά στο αδιέξοδο.
Ξεπουλώντας τον ΟΛΠ κ.ά. ο ντίλερ πρωθυπουργός δεν "λύνει" τα ζητήματα της οικονομίας μας, αντίθετα βυθίζεται στον έλεγχο (σχεδόν απόλυτο) της Cosco και άλλων.
Είναι βέβαιο ότι με μεμονωμένες κινήσεις -έστω με τον γίγαντα της Ανατολής- δεν λύνεται η κρίση στην Ελλάδα και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη μονομερής "πρόσδεση" μας δημιουργεί και νέες αντιθέσεις, ζητήματα στην Ευρώπη, όπου "παρακολουθούν" την ενδεχόμενη διαμόρφωση μονοπωλιακών δεδομένων.
"Όταν ο δράκος ξυπνήσει, θα συγκλονίσει τον κόσμο" είχε πει κάποτε για την Κίνα ο Ναπολέων και στην εποχή μας ζούμε ήδη σε μεγάλο βαθμό το πανίσχυρο "ξύπνημα" του δράκου!
Σε βαθμό που, όπως έγινε γνωστό προχθές, το κινεζικό υπουργείο Εμπορίου αντέδρασε σφοδρά στη συμμαχία των τριών μεγαλύτερων εταιρειών μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων P3 "παγώνοντας" τη σύστασή της. Το αναφέρουμε γιατί η συμμαχία - κοινοπραξία των τριών κολοσσών (MMS, Maersk, CMA - CGM) είχε ήδη εγκριθεί από τα αρμόδια όργανα της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Ουσιαστικά διαπιστώνουμε τις συνέπειες του διαρκούς "πολέμου" των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και των ισχυρών οικονομικών δυνάμεων και βλέπουμε τις "πολλαπλές" - αντιφατικές στάσεις που εκδηλώνονται και στην Ε.Ε.

Το μέλλον είναι απρόβλεπτο...

του Δημητρη Παπαχρηστου, απο το Εθνος...

Ποια είναι τα προαπαιτούμενα; Και ποια είναι τα αντισταθμίσματα και τα συμφωνηθέντα των μνημονίων, που μένουν απαρέγκλιτα στο όνομα της σταθερότητας και της σωτηρίας της πατρίδας, αλλά και της Ευρωζώνης; Γιατί δεν τα ομολογούν ξεκάθαρα οι συγκυβερνώντες. Είπαν και δήλωσαν ότι το μήνυμα των εκλογών ελήφθη, γι' αυτό συνεχίζουν την πολιτική της λιτότητας και των απολύσεων.
Η απάντηση, για παράδειγμα, μπορεί να δοθεί από τη μείωση των εισιτηρίων στα «δημόσια» λεωφορεία. Μειώνονται οι τιμές των αστικών συγκοινωνιών, με προσθέσεις, πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις, για να «κερδίζεις από το σακάκι, αλλά να χάνεις από το παντελόνι και στο τέλος να μένεις χωρίς σώβρακο». Υπάρχει και χρησιμοποιείται κατά κόρον η πολιτική επικοινωνιακή αλχημεία, πόσο όμως μπορεί να κρατήσει και να εξαπατήσει, όταν τα φορολογικά βάρη έγιναν ο εκσυγχρονιστικός δυνάστης για τους μισθοσυντήρητους, τους συνταξιούχους και θηλιά στον λαιμό για τους μη έχοντες, και οι κατέχοντες συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν και να βγάζουν κέρδη από την κρίση, που δεν τους αγγίζει.
Ακούμε για αναπτυξιακή πολιτική, για αγορές και επενδυτές, σε ποιους τομείς γίνονται παραγωγικές επενδύσεις; Και πόσες θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί; Το 27% της ανεργίας δεν μπορούμε να το δούμε ως ποσοστό γενικώς και αορίστως. Κρύβονται πίσω του άνθρωποι, καταστρέφονται ανθρώπινες ζωές. Κόβονται τα όνειρα των νέων που, είτε σπουδάσουν είτε όχι, αισθάνονται ότι είναι μάταιο. Αυτή η παράμετρος δεν λογίζεται από τους ιθύνοντες, που προκαλούν με την πολιτική τους ψυχολογικές παρακρούσεις στους νέους, οι οποίοι αναγκάζονται να ξενιτευτούν ή να δεχθούν τον φόβο, που όμως στρώνει τον δρόμο στο κοινωνικό εκφασισμό. Και, το χειρότερο, απαξιώνεται η παιδεία και η γνώση και επιβάλλεται με τις διάφορες μεταρρυθμιστικές συγχωνεύσεις η εργαλειακή εκπαίδευση που φτιάχνει εξειδικευμένους «ηλίθιους» και υποτακτικούς. Χιλιάδες θέσεις εκπαιδευτικών είναι κενές και, από την άλλη, παίζεται το «παιχνίδι» των αξιολογήσεων. Αλήθεια ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες μας;
Το 60% των νέων στη χώρα μας είναι άνεργο και πάνω από πεντέμισι εκατομμύρια σε όλη την Ευρώπη. Δυστυχώς για τους νέους έχουν μπει στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον» και εν πολλοίς στην ιδιώτευση και στον ατομικισμό. Δεν έχουν χειραφετηθεί και δεν δημιουργούν συλλογικότητες που οδηγούν στην αντίσταση. Οι συγκυβερνώντες και τραπεζομεσίτες της ζωής τους τούς έχουν καταστήσει εφεδρικό «προλεταριάτο», που σημαίνει πως αντί να επαναστατήσουν και να αλλάξουν αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα, περιμένουν να πάρουν τη θέση αυτού που εκβιάζεται και απολύεται. Τα μπάνια του λαού ήταν του παρελθόντος πολιτική ταχυδακτυλουργία. Το μέλλον είναι ζοφερό και αόρατο, αλλά και απρόβλεπτο...

Η αδύνατη εξίσωση...

απο την Αυγη...

Από την επομένη της πρόσφατης εκλογικής ήττας της, η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου επιχειρεί να εξωραΐσει τη σκληρή μνημονιακή πολιτική. Υποστηρίζει ότι μπορούν να "διορθωθούν" πλευρές του Μνημονίου, ώστε να δοθεί προτεραιότητα στον άνθρωπο κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. Ο νέος υπουργός Οικονομικών, ωστόσο, ξεκαθάρισε ότι θα κινηθεί στη γραμμή Στουρνάρα.
Και στην πρώτη επαφή του με το Eurogroup εισέπραξε αυστηρές πιέσεις... "μετ' επαίνων"! Οι πιστωτές περιμένουν να συνεχιστεί πιο εντατικά, δηλαδή χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αντοχή της κοινωνίας, το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών. Κι όταν λένε διαρθρωτικές αλλαγές, εννοούν περαιτέρω διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και εγκατάλειψη της αρχής της κοινωνικής αναδιανομής, ώστε οι συντάξεις να μετατραπούν σε επιδόματα φιλανθρωπίας. Ακόμη, πιέζουν για την ουσιαστική κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων, προσχωρώντας στον αντικομματικό - αντικοινοβουλευτικό λαϊκισμό, με στόχο να νομιμοποιηθεί η ανοιχτή εξάρτηση των κομμάτων από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Με τέτοιες "διαρθρωτικές αλλαγές" αποδιαρθρώνεται ό,τι απέμεινε από το κράτος πρόνοιας, αλλά και βασικές πρόνοιες για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Επιπλέον οι "διαρθρωτικές αλλαγές" ταυτίζονται με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, καθώς οι όποιες "επενδύσεις" συνδέονται άμεσα με το γενικό ξεπούλημα. Και μέσα απ' αυτή τη διαδικασία αμφισβητούνται ζωτικά κοινωνικά δικαιώματα, που ανάγονται στη σφαίρα των δημοσίων αγαθών, των οποίων η ιδιωτικοποίηση απειλεί την ποιότητα ζωής, ακόμη και την ίδια την επιβίωση των απλών ανθρώπων. Το άμεσο μέλλον εκατομμυρίων πολιτών διαγράφεται σκοτεινό. Χωρίς δουλειά, χωρίς ασφάλιση, χωρίς θέρμανση, χωρίς ισότιμη πρόσβαση στο σχολείο, χωρίς νερό...

Θα μας βάλετε φυλακή δηλαδή;

tkant...

Κοίτα γκαντεμιά !!
Πάνω που έστελναν στη Βουλή τη δικογραφία που αφορά το Βενιζέλο και τον Παπακωνσταντίνου για τα υποβρύχια που γέρνουν, αυτή έκλεισε και παραγράφηκαν τα αδικήματα
και μαζί με τα δικά τους αδικήματα πάνε και στις Ελληνικές καλένδες και τα αδικήματα των φίλων τους των Χρυσαυγιτών που περιμένουν στη φυλακή πως και πως για να βγουν.

Εντάξει συμβαίνουν αυτά. Κι εμάς δεν μας έχει τύχει καμιά φορά να τρέχουμε να προλάβουμε ένα κατάστημα ανοιχτό και τη στιγμή που στρίβουμε στο στενό, βλέπουμε το μαγαζάτορα που κατεβάζει τα ρολά;
Ε, έτσι έγινε και με τη Βουλή. Έτρεχε ο κλητήρας να πάει να παραδώσει τις δικογραφίες και επάνω που έβγαινε από Ακαδημίας για Βασιλίσσης Σοφίας, είδε το Βενιζέλο με το Σαμαρά να σβήνουν τα φώτα.
Τους φωνάζει “παιδιάαααα, παιδιάααα μην κλείνετε, φέρνω δικογραφίες από την εισαγγελία“. Με το που ακούει ο Μπένυ εισαγγελία, αισθάνεται ένα ρίγος να διαπερνάει τη ραχοκοκκαλιά του και κρατώντας το Σαμαρά σφιχτά από το μανίκι πετάγεται έξω από το κτίριο με ταχύτητα που θα ζήλευαν αρκετά αιλουροειδή επάνω στον πλανήτη. Κατεβάζει γρήγορα τα ρολά, περνάει το λουκέτο και καταπίνει το κλειδί αφήνοντας μέσα κλειδωμένους το Γιακουμάτο, δύο καθαρίστριες και μερικούς αστυνομικούς ενώ αποκρινόμενος στον κλητήρα λέει “Συγνώμη, είμαστε κλειστά. Ραντεβού το Σεπτέμβρη“. Ο κλητήρας έμεινε με τη δικογραφία στο χέρι να κοιτάει σαν χαζός τους δύο συγκυβερνώντες που στέκονταν μπροστά στην πόρτα και δεν τον άφηναν ούτε να τις θυροκολλήσει. Μετά από λίγο ακούστηκαν από μέσα οι φωνές των αστυνομικών που φώναζαν “Αντώνηηηηη, Βαγγέληηηη, ελάτε παιδιά, τέρμα η πλάκα, ανοίξτε μας”. Όταν ο κλητήρας τους επισήμανε το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι μέσα που θέλουν να βγούνε, του απάντησαν να κοιτάει τη δουλειά του και να μην ανακατεύεται στις δουλειές των άλλων.
Όταν ρωτήθηκε η κυβερνητική εκπρόσωπος για το θέμα που προέκυψε με το κλείσιμο της Βουλής, απάντησε: “Το θέμα αυτό είναι μία σαχλαμάρα και μισή. Ο κύριος Βενιζέλος είναι αξιόλογος άνθρωπος και δεν υπάρχει περίπτωση να έκανε ποτέ οτιδήποτε μεμπτό. Γι’ αυτό άλλωστε είναι στην κυβέρνηση.  Μη με κουράζετε όμως άλλο. Το μαλλί μου πως είναι σήμερα; “

Το τρελλό πάρτυ της Κινέζικης μίζας...

Ermippos Ermippiou, απο ToPortal...

Οι Κινέζοι, μας λέει το ΒΗΜΑ, σχολιάζουν θετικά (και μάλλον ευγνώμονες θα έλεγα) το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, τους έδωσε το προσωπικό του κινητό τηλέφωνο, για να μπορούν να τον βρίσκουν όποια ώρα τον χρειαστούν.

Πρόκειται πλέον για σενάριο θεατρικής παράστασης σε αποφοίτηση νηπίων από παιδικό σταθμό. Το έλλειμμα σοβαρότητας χτυπάει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο.

Κατά τα λοιπά η κινεζική ηγεσία έχει σίγουρα καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Βρήκαν εύκαιρη μια αποτυχημένη χώρα δικτατορίσκων και ολιγαρχών, που ξεπουλάει για πενταροδεκάρες το βιος των κατοίκων της και κάνουν τα στραβά μάτια στην απύθμενη ανοησία, μέχρι να αρπάξουν φτηνά όσα μπορέσουν περισσότερα.

Οι Κινέζοι θα έρθουν και αφού δέσουν καλά τα δικαιώματα τους, με υπαγόμενα σε διεθνείς διατησίες σκληρά συμβόλαια, θα κάνουν το απολύτως αυτονόητο. Θα εκμεταλλευτούν με κοινή λογική και κοινότατες μεθόδους, μεθόδους γνωστές σε όλους, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου, χρησιμοποιώντας τους ιθαγενείς, τα πρώην αφεντικά, σαν φτηνοπληρωμένους υπαλλήλους.

Θα φάμε γλάρο!..

Ουδεν Σχολιον...

     Τώρα τελευταία το blog ακούει πολλά και αισιόδοξα περί πρόωρων εκλογών!

     Και γελάει απ' έξω του, ενώ από μέσα του κλαίει..
     Δεν είναι δυνατόν να είμαστε τόσο εύπιστος λαός, να πέφτουμε τόσο εύκολα στις επικοινωνιακές και άλλες παγίδες που μας στήνουν!
     Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι άνθρωποι ανύπαρκτης ηθικής, ξετσίπωτοι και ιταμοί σαν τους αρχηγούς των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης του αίσχους,
     ..υπάρχει ποτέ περίπτωση να εγκαταλείψουν οικειοθελώς την εξουσία, ενώ μπορούν να την διατηρήσουν έστω και ένα δευτερόλεπτο ακόμα;
     Πώς νομίζουμε ότι θα εγκαταλείψουν έτσι εύκολα την ασυλία για τα πολλαπλά πολιτικά τους εγκλήματα, που τους παρέχει η ''καρέκλα'';
     Πώς θα απεμπολίσουν τα οφέλη, οικονομικά και άλλα που τους έχουν τάξει για να εκτελέσουν αυτό το ''συμβόλαιο θανάτου'' εναντίον της ίδιας τους της πατρίδας;

     Υπάρχει ποτέ περίπτωση να δείξουν και την παραμικρή ευαισθησία προς την αλήθεια, το δίκαιο και τους δημοκρατικούς θεσμούς;
     Να νοιώσουν ντροπή που ενώ εκπροσωπούν κι οι δυό μαζί, και με το ζόρι,  μόνον το 30% των πολιτών, κατέχουν το 50+% των εδρών στην Βουλή;
     Να θεωρήσουν ότι απειλούνται, ή έστω πιέζονται από έναν λαό άνευρο, αποχαυνωμένο και απασχολημένον να κυνηγάει την καθημερινή  του επιβίωση;

Περί Παγετώνων...

Τζινα Πολιτη, απο την Αυγη...

Φαίνεται πως οι φωστήρες που συναποτελούν την επικοινωνιακή ομάδα της συγκυβέρνησης ορθώς επεσήμαναν στον κ. πρωθυπουργό ότι ο ρητορικός τόπος του «νοσούντος κοινωνικού σώματος» και οι συνακόλουθες ιατροφαρμακευτικές μεταφορές πάνω στις οποίες πλέχτηκε ο μύθος της επιτυχούς (με δικά του έξοδα) ίασης του ασθενούς,
έτσι ώστε συντόμως να εξέλθει από την εντατική και δυναμικά να εισέλθει στην τροχιά της «φυγής προς τα μπρος» έχει πλέον χάσει τόσο την επικοινωνιακή όσο και την αντιπολιτευτική του ισχύ.
Συνακόλουθα, ένας νέος ρητορικός τόπος έπρεπε να βρεθεί ώστε να αναζωογονηθεί ο επικοινωνιακός λόγος και να προβληθούν με παραστατικότερο τρόπο από τη μία οι πολιτικές αρετές της συγκυβέρνησης και από την άλλη οι πολιτικές κακίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υποθέτω ότι ο νέος ρητορικός αυτός τόπος βρέθηκε, ωστόσο, όχι από τον χώρο της Παθολογίας αλλά από εκείνον της ιστορικής Γεωλογίας.
Έτσι, σε μια πρόσφατη ομιλία του, ο κ. πρωθυπουργός κατέπληξε το ακροατήριό του όταν επεσήμανε πως ο Τσίπρας θέλει να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στην Εποχή των Παγετώνων! Σύμφωνα με τη θεωρία της Λογοτεχνίας, η ρηματική αυτή τακτική ονομάζεται «παραξένεμα», με την έννοια ότι απρόσμενα μεταφέρει την αναγνώστρια από την ασφάλεια του οικείου και κοινότοπου αφηγηματικού λόγου σε εκείνον του αλλόκοτου και του καινοφανούς.
Ο ευφυής αυτός ρητορικός τόπος, ωστόσο, ο οποίος, αντί του σώματος, επενδύει τώρα τις γεωλογικές εποχές με μεταφορές οικονομικοκοινωνικών σημασιοδοτήσεων, κινδυνεύει να παράξει έναν μύθο που ενδέχεται να οδηγήσει στα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δεδομένου ότι η σειρά του γεωλογικού χρόνου είναι επιστημονικά αδιαμφισβήτητη, η αντίθεση που στοχεύει να καταδείξει, ότι από τη μία έχουμε τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις της σταθερής εξέλιξης και προόδου, ενώ από την άλλη εκείνες της παγερής, θανατερής στασιμότητας, δεν ευσταθεί.

Βρώμισε αντιμνημονιακίλα...

Τα κουρελια  τραγουδαμε ... ακομα...

Τον αντιμνημονιακό μέσα στο σπίτι της έβαλε η συγκυβέρνηση και άντε τώρα να τον βγάλει. Ο λόγος για τον νέο υπουργό Παιδείας, Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος όπου βρεθεί και όπου σταθεί διατυμπανίζει τα αντιμνημονιακά του ιδεώδη. Σε αντίθεση με την κυβέρνηση που διατυμπανίζει τα μνημονιακά της ιδεώδη.

Μάλιστα για να μην παρεξηγηθεί ο Ανδρέας Λοβέρδος και θεωρηθεί μνημονιακός , αποφάσισε να κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που είχε αποφασίσει ο προκάτοχος του και καραμνημονιακός,  Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

 

Έτσι τα σχολεία δεν θα ξεκινήσουν νωρίτερα, δεν θα μειωθούν οι σχολικές αργίες, θα καταργηθεί  η τράπεζα θεμάτων, δεν θα απολυθούν οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, δεν θα φορέσουν οι μαθητές την στολή της Ε.Ο.Ν., δεν θα φυλακίζονται οι κακοί μαθητές και δεν θα γίνει ιδιωτική η εκπαίδευση.

 

Έπειτα από αυτά, προβληματισμός επικρατεί στην συγκυβέρνηση και κυρίως στον Αντώνη Σαμαρά ο οποίος ακόμα δεν έχει καταλάβει πως απέτυχε να μυρίσει έγκαιρα την αντιμνημονιακίλα που αναδύει  ο Ανδρέας Λοβέρδος. Γιατί ο Αντώνης Σαμαράς αυτούς τους μυρίζεται από χιλιόμετρα και τους αποφεύγει.

 

Μάλλον μπερδεύτηκε από την μπόχα του Πασόκ που καλύπτει τα πάντα. Ή ίσως να πέρασε την αντιμνημονιακή μυρωδιά του Ανδρέα Λοβέρδου για μυρωδιά που προέρχεται από τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλησιάσει πολύ και δύσκολα μπορεί πλέον ο Αντώνης Σαμαράς να τον αποφύγει. Άλλο πράγμα το 4% και άλλο το 26%. Ιδίως όταν βρίσκεσαι στο 22% με συνεχή καθοδική πορεία.

 

(Πάντως είτε είσαι μνημονιακός είτε αντιμνημονιακός , αν είσαι καπιταλιστής τα ίδια σκατά είσαι.)