Het lentefeest van Lili

Liefste Willy Lili,

We wensen dat je later een man vindt (in de mannenwinkel) die heel lekker kan koken, en die alleen maar dingen maakt die jij heel graag lust. Een man die ook goed kan kuisen en die àltijd bloemen voor je koopt.

We wensen dat je mooie lange haren mag krijgen, hélemaal tot op je poep!

Liefste Lili, liefste charmeurke, liefste slimmerik, liefste knuffelbeer! Ons voorzichtige, handige en aanhankelijke plaagstokske. Blijf maar helemaal jezelf want je bent zo fantastisch!

Afgelopen zondag vierden we onze fantastische Lili! Waar is de tijd van de smoelentrekkerij? Waar is de tijd dat ze met haar natgeplaste onderbroek mijn ramen waste? Waar is haar engelenhaar naartoe? Ze is al van in het prille begin ons rustigste maar ons meest excentrieke kind. Geen enkel ander kind kan me zo verbazen; met de dingen die ze kan en weet, met haar absurde gevoel voor humor, en vooral met de dingen die ze zegt. Boenk erop. Ze is de max!

Het lentefeest, of groeifeest, boksten we net zoals vorig jaar in elkaar met een groep ouders.  Het was geweldig!
In de voormiddag legde ze samen met 12 vriendjes een groeiparcours af in de buurt, met onder andere een babyfietsjesrace, een tandenschietkraam en een wensenzoektocht. In de namiddag picknickten we in het park. Ze genoot!

Haar jurk koos ze helemaal zelf. Ik heb geprobeerd haar iets feestelijkers te verkopen maar ze wilde geen kraagjes, paspels, open rugjes, mouwtjes,... neenee ze wilde een jurk in twee verschillende stoffen en een geel satijnlint. En zo geschiedde.
Ik maakte voor haar de Giggle uit Homemade Mini Couture, maat 7 jaar voor mijn smalle Lili en dat zit haar als gegoten. De stof van het rokdeel is painted summer, ooit gekocht bij de Stoffenkamer. De eendenknoopjes waren een rommelmarktvondst.
Haar vestje komt van de Hema, ik verfde er de geweldige beer op zoals ik hier al eens deed.


Ondertussen is ons huis af, verhuisden we dik 5 maanden geleden, is de rug aanzienlijk beter (maar helemaal ok wordt het nooit meer), is er een nieuwe spiegelreflex (deze foto's zijn nog met de oude kapotte dus ja, hargl) én zijn de naaimachines uitgepakt! Tijd voor een nieuwe start? Einde van de winterslaap? Nu nog die duizenden ongelezen blogposts in mijn feedly lezen....

Housewarmingparty!

Barbie heeft haar maten uitgenodigd voor haar housewarmingparty!











Ondertussen zet het klein grut het kot op stelten.

Deze vriendin is ondertussen een BV aan het worden!




Het poppenhuis is van de hand van mijn vent. Het bouwplan vond ik hier, en is op maat van barbiepoppen. Het coole eraan is dat je er langs twee kanten aan kan spelen en het modern oogt. Heel vast is zijn zaaghand niet, nog niet want hij bouwt momenteel mee aan ons eigen huis. Hij bouwde deze villa iets voor kerstmis, de dochters kregen het toen al. Maar de afwerking liet op zich wachten (opschuren, vernissen, gordijntjes). Maar nu is het dus klaar! Schoon he!



Petit Pan gordijntjes!



Bedlinnen zoals ik ze ook in grote versie maakte.



De meubeltjes zijn een mix van erfenis (van mezelf, tantes en mijn zussen), rommelmarktvondsten en nieuwgekocht. Sommige barbiepoppen op dit feest zijn wel vijftig jaar oud. Gaaf!



Mijn liefde voor multiplex is -zoals je hier wel merkt- nogal groot. In ons nieuwe huis zal multiplex de rode draad zijn. Het is zo warm en sober. Het huis kreeg dus geen behang noch vloer maar bleef blanco. In eerste instantie omdat ik dat het mooiste vind maar ook omdat het fijner spelen is als niet alles al van tevoren is gekozen.

Het is niet moeilijk te maken. Het huis is vrij groot en kon net niet uit 1 grote multiplexplaat worden gezaagd. Daarom kozen we voor dak en rug een dunnere en dus goedkopere plaat. Achteraf gezien niet de beste keuze want door het aparte ontwerp heeft het dak wat te weinig steunpunten. Met een dikkere plaat was dat niet zo'n probleem.

Rimpelvoet

Nee geen lichamelijkheden. Wel deze: de rimpelvoet van mijn overlocker.



Ik kocht mijn overlocker dik twee jaar geleden en kreeg daar toen een mysterieus dozeken bij. Een schatkistje vol metaal. Alleen wist ik begot niet wat ermee aan te vangen. Mijn uiterst nieuwsgierige aard kwam nog eens naar boven en voilà de rimpelvoet werd ontdekt.



En wat een gemak! Hoe is dat nu toch mogelijk dat ik al dik twee jaar een ding in huis heb dat mijn naaiend leven zo vergemakkelijkt EN IK DAT NIET EENS BESEFTE?



Ik legde twee lapjes stof onder en boven de rimpelvoet en letterlijk tien minuten later had mijn dochter een rimpelrok. Ha!



Wat zit er nog allemaal in die schatkist?

Girly Style Wardrobe voor Edith

Voor het nichtje en petekindje van mijn wederhelft viste ik dit mooie patroontje nog eens op. Het maken was opnieuw een eitje en het patroontekenen kon ik gewoon overslaan want ik gebruikte dezelfde maat als toen.



Het stofje ruilde ik eens op een stoffenruil van de Ijverige Wijven. Lang geleden en ik weet ook niet meer van wie het kwam. Het voelt aan zoals Liberty. Door de fijne textuur en de zachte kleuren de ideale bloesjesstof.



De zomen stikte ik met gouden draad. Het nichtje werd benijd door mijn eigen dochters om die kleine portie blingbling.

Bivakmutsen

Voor mijn gehelmden.



Zodat hun oren er niet afvriezen op de fiets. Ik maakte ze een paar weken geleden toen het voor het eerst vroor. Ik kan ze nu pas bloggen want de kleine snotaap wordt hysterisch als we niet direct gaan fietsen als hij de muts op moet. Een koek bracht soelaas.





Ze zijn heel eenvoudig te maken met de overlocker. Steekt op tien minuten in elkaar.
Ottobre heeft een gratis patroontje voor een bivakmuts. Ik maakte maat 50 voor Astor en maat 52 voor de meisjes (al was hun hoofdomtrek ruimer). Voor mijn fietsenmaker maakte ik de groene gebreide en vergrootte ik het patroon zelf naar een 56.

Lili en de Gouden Gesp

Een Antoinetteke voor Lili in het stofje waar het kind van gaat zwijmelen.





Ik had het haar beloofd maar tegen dat die van Stella klaar was had ik er eigenlijk al niet meer zoveel zin in. En dus kocht ik mijn dochter om. In ruil voor het weglaten van zakken en plooien kreeg ze een Gouden Gesp!



Ik knipte rokdeel (zonder plooien) en bovendeel uit 1 stuk, zo wordt het een eenvoudig maar zeer schoon vallend A-lijnjurkje! Ik stikte wat lusjes en een riempje om het drukke patroon toch wat te breken. Het jurkje is net zoals dat van Stella helemaal gevoerd.

Winterjas numero 3

Het is niet zo dat ik het meesterstuk tot op het laatst heb gehouden. Integendeel zelfs want ik vind dit de minst geslaagde jas van de drie. Gelukkig is de dochter ermee in de wolken want ze heeft 'm zelf gekozen! En hij is ook berewarm, dat maakt al veel goed.

Op deze foto lijkt het alsof de voorpanden niet even lang zijn. Lijkt. Want ze zijn wél evenlang en de knopen staan wél goed geschikt (al staan de knoopsgaten niet horizontaal, wat wel zo lijkt te horen in de jassenmakerij precies). Het ene voorpand is gewoon een beetje omgekruld naar binnen.

Stella wilde graag een jas met een kap en met niet teveel truttigheid. Ik versta dat, ik ben zelf eigenlijk ook wel zo. Ze koos resoluut voor jasje 26 uit de Knippie nr 4/2012 (augustus/september). De raglanmouwen, de lummels en de combinatie kap+kraagje leken me heel tof!
Maar het patroon ìs niet tof. Ik vind het veel te wijd, de steekzakken in de zijnaad bijvoorbeeld zitten zover naar achteren dat Stella ze echt moet zoeken op haar rug om haar handen erin te steken. En de kraag flapt omhoog als ze haar kap opzet.

Ook de stoffen koos de juffrouw zelf. Kobaltblauwe ribvelours met dikke ribbels. Een gordijn dat ik ooit eens op een rommelmarkt kocht. Tussen de raglannaden, de kap en de kraag stak ik rode paspel. De hele jas is gevoerd met teddy van bij Artevelde. Als tussenvoering gebruikte ik wattine die ik eerst aan de ribvelours overlockte. De mouwen kregen een gewatteerde doorstikte gladde voering. De rode metalen knopen komen van bij de Veritas.
Het werd een heel dik pakketje met al die lagen tesamen. Ik stikte mijn versch overlockmes ermee bot en kreeg er geen knoopsgaten in gemaakt met mijn knoopsgatenvoet. Gelukkig heb ik sinds kort een boventransportvoetje waarmee het dikke pak vlotjes onder mijn naaimachine schoof!
En alsof al het bovenstaande nog niet erg genoeg was knipte ik mijn stof ook nog eens tegen de vleug in (hetgeen ik pas ontdekte toen een beginnende naaister het mij vroeg). Argh!

Gelukkig is Stella er content mee (en groeit ze zo hard dat ik tegen volgende winter toch zeker weer een nieuwe moet maken).