ενδορφίνες

..Οι ενδορφίνες χαρακτηρίζονται παγκοσμίως σαν οι ορμόνες anti-stress και φυσικής αναλγησίας...

Σήμερα λοιπόν που ήταν μια μέρα που ξεκίνησε στραβά από το πρωί, μονάχα αυτές μπορούσαν να με σώσουν.
Γενικά να πω ότι έχω ένα θέμα με το τι ώρα θα ξυπνήσω.Θέλω να έχω το λιγότερο 1 ώρα μπροστά μου, για να φάω πρωινό με την ησυχία μου (χωρίς πρωινό είμαι νεκρή), να ντυθώ με το πάσο μου και να μην βιάζομαι.Μου χαλάει το κέφι άμα βιάζομαι πρωινιάτικο.Γι αυτό προτιμώ να σηκωθώ νωρίτερα και να ξυπνήσω κιόλας ήρεμα, παρά να τρέχω αγουροξυπνημένη.Γκε γκε?
Για κάποιο λόγο που ακόμη δεν έχω καταλάβει όμως, εγώ εχθές το βράδυ έβαλα το ξυπνητήρι 3 τέταρτα πριν από την ώρα που ήθελα να φύγω..Σιγά το πράγμα θα μου πεις.Αλλά ένα τέταρτο είναι υπόθεση.Το ξυπνητήρι όμως δεν χτύπησε.Ή χτύπησε και δεν το άκουσα.Και έτσι σηκώθηκα στο τσακ κυριολεκτικά.Μόλις ένα τέταρτο πριν την ώρα αναχώρησης!Φυσικά αγχώθηκα, φυσικά έφαγα πρωινό (είπαμε, αυτό είναι στανταράκι) και φυσικά άργησα και δεν βρήκα θέση στην βιβλιοθήκη.Πήγα λοιπόν στο κέντρο υπολογιστών που έιχε άπειρη βαβούρα.Έβαλα τα ακουστικά μου και άνοιξα τις διαφάνιες του BPMS όμως τότε θυμήθηκα ότι έπρεπε πρώτα να περάσω από τη γραμματεία για να κανονήσω κάτι για το σπίτι μου και το μεσιτικό γραφείο που συνεργάζεται με το πανεπιστήμιο.Bingo Μαργαρώ μου!Γι αυτό έπρεπε να σηκωθείς πρωι!!!! Τρέχω στη γραμματεία, με στέλνουν στο μεσιτικό γραφείο, από εκεί στην τράπεζα..Με αυτά και με εκείνα πέρασε 1.30 ώρα. Και γυρνάω στο Κέντρο υπολογιστών και να είναι κόσμος και κοσμάκης εκεί και ο καθένας να σε πιάνει και να σου μιλάει και να σου λέει τον μακρύ του και τον κοντό του.Και να σκέφτομαι εγώ "΄ώχου και δεν με νοιάζει, ώχου και δεν με νοιάζει" και καπάκια "Ρε πότε θα προλάβω να τα διαβάσω όλα αυτά..πάει..θα κοπώ..ή θα πάρω 6.Αχ μακαρι να παρω 6(απελπισία)". Ταυτόχρονα και με τέχνη αποφεύγω τους αργόσχολους και τις κουβέντες, μόνο με τον Α. που κάθεται δίπλα μου λέμε καμιά κουβέντα.Αρχίζω να διαβάζω, κινέζικα μπροστά μου, η μουσική στ αυτιά μου, ο Jeff Buckley συγκεκριμένα, να λέει για το lover you should've come over. Και πανικός έρχεται, μεγάλος.Και σκέφτομαι μαθήματα, μετακομίσεις, νοίκια, μπαμπά που είσαι να με ηρεμίσεις?, η Ε. που είναι από το πρωί, λες να έχει πυρετό, απόκληρος στον κοσμο αυτό κλπ κλπ.Βάζω τα κλαμματα, βγαίνω έξω , έρχεται κι ο Γ. με ηρεμεί κάπως, γυρνάω σπίτι να διαβάσω.Μιλάω και με μανα, και Ε, ψήνεται στον πυρετό αυτή, αντιβίωση,την καημένη, σταναχωρια.
Σηκώνομαι και πάω στην πισίνα του σπορτς σέντερ και κολυμπάω μισή ωρα.Μαλάκα.Δεν υπάρχει,ηρέμισα πλήρως.Ενδορφίνες σου λέει.Κι εκεί ήθελα να καταλήξω.Αυτή τη στιγμή ο κόσμος καίγεται από άποψη διαβάσματος, και εγώ στην κοσμάρα μου πίνω ελληνικό καφέ, ακούω Σωκράτη Μάλαμα, και λέω να αρχίσω να διαβάζω. Ενδορφίνες σας αγαπώ.
Κάρτα η αντιμετώπιση μου τώρα.Αλλά πραγματικά..Σκασιλίτσα μου.

Insomnia και εξεταστικές.

Ε δεν έχω ύπνο, και σκέφτομαι και τόσα πάλι,και ακούω και Black Heart Procession πάλι (άφησα τον Γερμανό λίγο στην άκρη-στο χαρουμενιάρικο πλέιλιστ παρέα με τους λαθρεπιβάτες και τους Χατζηφραγκέτα) και it was a crime I never told you about the diamonds in your eyes και είναι αλήθεια πως πολύ θα ήθελα να κοιμηθώ τώρα , αλλά ξέρω πως θα ξαπλώσω και θα γυρνάω πάλι γύρω γύρω και δεν θέλω.

Τέλειωσε ο Μάης πάλι.Δηλαδή άλλη μια μέρα και καλοκαίρι.Και μένει ένας μήνας ακόμη μέχρι τις διακοπές.Πλησιάζει και η εξεταστική και άστα να πάνε.Γαμώτο, γιατί οι εξεταστικές ήταν τόσο πιο ευχάριστες στην Αθήνα;Κυρίως οι 3 τελευταίες. Ξύπνημα το πρωί, λέσχη, Ιπποκράτους, καφές-φραπές τεράστιος- διαλλείματα με ψιλοκουβέντα με Μ, Ε,Μ, Γ και τους λοιπούς, ερχόταν κι ο Π. μετά, πάντα καθυστερημένος,αφού δεν ξύπναγε αν δεν έπαιρνα 30 περίπου τηλέφωνα (-ρε μωρό μου..δίνεις μεθάυριο...σήκω... - έχει θέσεις; -ε λίγες...- θα έρθω πιο μετά..) , πέρναγε και η Ε. μου να τα πούμε και να ξεβαρεθούμε, κι άλλος καφές, και σοκολάτα ή παγωτό, και ταπεράκι με φαγητό το μεσημέρι στα σκαλάκια, και η Σ. να λέει τα δικά της και να μας αφήνει μαλάκες.. Και να δίνεις μάθημα την επόμενη, και κατά τις 9 παρά (το βράδυ) που έχεις κλείσει το 12ωρο, αλλά έχεις πάρει και το κολάι συνάμα, ντριιιιιν το κουδούνι για να φύγεις..ε και που να πας; Σπίτι; Δεν έπαιζε. Παρκάκι ή μπύρα στον Χασαν, ή τελοσπάντων σύντομη εξαρχειοβόλτα ,ο Π. με κρατάει από το χέρι σφιχτά..Και το επόμενο πρωί γράψιμο και μετά πάλι λέσχη, άσχετα με το αν έχεις διάβασμα, έτσι για να πεις ένα γεια και να πιεις έναν καφέ ή να φιλήσεις τον Π..Και κάπου εκεί θα χτυπήσει και το κινητό και θα είναι ο μπαμπάς για να δει πώς έγραψες..και θα χαρεί που όλα πήγαν καλά.

Και έτσι βγήκαν 3 εξεταστικές χωρίς ούτε καν να τις καταλάβω.Οι τρεις τελευταίες, και να νομίζω ότι μου αρέσει πολύ να διαβάζω τελικά.

Ε όχι.Εδώ δεν είναι το ίδιο.Εδώ δεν υπάρχει ούτε Μ. να λες μαλακίες και να γελάς όλη την ώρα ούτε κανείς από τους άλλους.Υπάρχει ο Π. αλλά δεν με κρατάει πια από το χέρι, δεν είναι το αγόρι μου. Δεν υπάρχει φραπές , ούτε ταπεράκι της μαμάς για να φας το μεσημέρι, και στις 9 παρα τέταρτο δεν βαράει κουδουνι. Το κουδούνι χτυπάει στις 11.30 και τότε ούτε όρεξη για βόλτα έχεις, αλλά και να είχες, δεν έχεις εξάρχεια.Και το επόμενο πρωί μετά το γράψιμο, δεν θα θες να πας στην βιβλιοθήκη, γιατί θα είναι ο ρομποτάκης Ολλανδός μόνο, που δεν θες καθόλου να δεις, και τον Π.δεν έχεις πια το "δικαίωμα" να τον φιλήσεις,και ούτε το κινητό θα χτυπήσει. Κι αν χτυπήσει δεν θα είναι ο μπαμπάς..και τίποτα γενικά δεν είναι ίδιο.

Δύσκολες μέρες μας περιμένουν τον Ιούνη λοιπόν.Αλλά γουστάρουμε να σκεφτόμαστε παλιές εξεταστικές..:) χαμόγελο.

ε ρε κάτι ύπνους που κάνουμε

Είχα αναφερθεί σε προηγούμενο ποστ για το όνειρο εκείνο με τα ακέφαλα κορμιά στη Στουρνάρη.
Είναι μια καλή αρχή πιστεύω για να καταλάβει κανείς πως κοιμάμαι τον περισσότερο καιρό από τον Αύγουστο και μετά..Πάνω που έιχα πιστέψει ότι νταξ ρε παιδάκι μου ηρέμισα λιγουλάκι και όλα θα πάρουν το δρόμο τους και όλα θα πάνε καλά, να σου τα όνειρα τα παλαβά και πάλι..Τουλάχιστον δεν είναι από αυτά τα απαίσια που η φάση είναι ότι βλέπεις κάτι καλό και όμορφο και υπέροχο και μετά ξυπνάς και τρως το ξενέρωμα ότι δεν είναι αλήθεια..

Προχθές το βράδυ και μετά από μια ιδιαζόντως κουραστική και πιεστική ημέρα, που είχε λήξει όμορφα παρόλα αυτά, είδα στον ύπνο μου πως ήμουν με την Ε. σε ένα σπίτι (άλλοτε στο χωριό στην Κρήτη, άλλοτε σε κάποιο σπιτάκι ολλανδικού τύπου) και μας κυνηγούσαν οι 2 τύποι-δολοφόνοι από την ταινία "Funny Games". Την έχετε δει; Αν γουστλάρετε ψυχοπλάκωμα πρώτης τάξης και αρρώστια εμπρός!Μην αργείτε! Έβλεπα λοιπόν αυτά τα παλικάρια να μας κυνηγάνε. Και η αδερφή μου είτε κοιμόταν είτε είχε στο νου της να μαζέψει πράγματα και παπούτσια..Εν τέλει , και σε μια φάση όπου είχαν σπάσει ένα παράθυρο και μπήκαν στο δωμάτιο που είχαμε κλειδωθεί, κάναμε συμφωνία να μας αφήσουν.Εγώ λοιπόν τους είπα αντίο αλλά ο ψηλός ξανθός είπε "μέχρι την επόμενη φορα..." . Και εκεί έληξε το θρίλερ..
Αυτά προχθές...
Χθες το βράδυ έπεσα νωρίς για ύπνο.Είχα περάσει όλη τη μέρα όπως φρόντησα να ενημερώσω στην βιβλιοθήκη..Διάβαζα λοιπόν για τα Black Swan events τα οποία είναι highly improbable events which are unpredictable and carry a massive impact, and after the fact we concoct an explanation that makes it appear less random and more predictable than it was.Καταλάβατε; Δεν σας αδικώ..Μέρες παλεύω..Εν πάση περιπτώση, βλεπω στον ύπνο μου ότι είμαι κολλητή με την Ναταλι Πορτμαν.Με το Ναταλάκι είμαστε μαζί στο μπαλέτο οπότε έχω πάει να την δω να χορεύει την Λίμνη των Κύκνων στο θέατρο.Και μετά από το σόλο του Black Swan όπου γάμησε , πήγα να την συγχαρώ.Και ήταν πολύ συγκινημένη και εκείνη, και μετά συγκινήθηκα κι εγώ που δεν είχα καταφέρει να χορέχω την Λίμνη των Κύκνων.
Έτσι πάνε αυτά.Μεγάλος μου καημός η μη επαγγελματική μου ενασχόληση με τον χορό, και τώρα που ασχολούμαι με πληροφορικές και τέτοια έρχεται και στον ύπνο μου.
Για να δούμε τι έχει για σήμερα το πρόγραμμα..
Ε ρε κάτι ύπνους που κάνουμε..

παρουσα

Η απουσία μου βέβαια εδώ και καμια δεκαριά μέρες άλλο δείχνει.Ήταν εδώ στην Αιντχόφα το αδέρφι μου και περάσαμε υπέροχα..Σήμερα έφυγε πάλι και είμαι σε μαυρίλες, αντιστρόφως ανάλογες με τον καιρό που είναι υπέροχος..Υπερένταση, δεν με χωράει ο τόπος, αλλά δεν έχω τίποτα να κάνω γι αυτό.Οπότε το προσπερνάω.
Τσουπ τσουπ έρχονται και τα δακρυάκια αλλά τα διώχνω με αρκετή προσπάθεια..

Η Μαργαρίτα λοιπόν πρεπει να συνέλθει πάραυτα!

τρεχαλα

Εργασίες πολλές , όλες ταυτόχρονα και τρέχω και δεν φτάνω, αλλά θέλω να τελειώνω γιατί σε 2 μέρες καταφτάνει στην Χολάνδα το αδέρφι μου το όμορφο και θέλω να είμαι ολόκληρη για πάρτη της,άρα σκασίλα μας που τρέχουμε τώρα , θα απολαμβάνουμε μετά!
Με αυτά και με εκείνα δεν έχω κάτσει να σκεφτώ, και πολλά γινήκανε αυτή την εβδομάδα..Την μισή εβδομάδα δηλαδή..Από την Κυριακή και μέτα..Ναι οκ. κατάλαβες.Εν πάση περιπτώση, γεμάτη μισή βδομάδα και δεν έχω σκεφτεί, αλλά μαλλον καλύτερα..
Άκουσα όμως δισκάρα , Gazpacho-Night, και πολύ μου άρεσε.Όπως μου πρότεινε ο φίλος Γ., το άκουσα βράδυ και μόνο βράδυ να το ακούσετε κι εσείς αν το ακούσετε..Έτσι πρέπει μάλλον..Και μάλλον θα πάτε βόλτα μαζί του.Εγώ πήγα τουλάχιστον..
Χαιρετώ και επιστρέφω στα καλά μου project.

ακούω την αγαπη

Αλήθεια σας λέω.Φωνάζει.Επιστρέφει.Θα δούμε.
Είμαι για ακόμη μια φορά στην βιβλιοθήκη.Σκέφτηκα πως ο μόνος τρόπος να διώξω τον σταρχιδισμό που με έχει πιάσει, και να διαβάσω λίγο είναι να έρθω εδώ.Έχει ησυχία, διαβάζουν όλοι..
Τους παρατηρώ λίγο..στο οπτικό μου πεδίο 4 ολλανδοί. Μαλλί καστανόξανθο και οι 4. Χμ..Ο ένας λίγο πιο ανοιχτό..Βουτηγμένο στο τζελ.Φίλε ΠΟΣΟ βάζουν.Αν είναι δυνατόν.Οι δύο , εχουν ταπεράκι δίπλα τους με φέτες ψωμιού. Μαλακία το people watching εδώ μέσα.Τίποτα το ενδιαφέρον.
Λοιπόν, μιας και είπα φέτες ψωμιού.Εδώ λοιπόν , έχουν μια μανία να πουλάνε το ψωμί κομμένο σε φέτες. Αυτό εμένα μου την σπάει πάρα πολύ, διότι οι φέτες τους είναι πολύ λεπτές και δεν το φχαριστιέσαι το ψωμάκι σου.Σαν αυθεντική ψωμού, κόβω χοντρές φετάρες, ή ακόμη και κομμάτια ολόκληρα.Πήγα λοιπόν από το σούπερ μάρκετ σήμερα, να πάρω τα υλικά για τόστ (εκεί μάλιστα..κόψε την φέτα) και το κανόνικό μου ψωμί.Έχω σταμπάρει ένα καρβελάκι που συνήθως το πουλάνε αυτούσιο!ουάου!θυμίζει λίγο ελληνικό ψωμί από τοιν φούρνο!Πάω λοιπόν εκεί στα ψωμιά και τι να δω..Το είχαν κομμένο κι αυτό.Νταξ ξενέρωσα.Ρώτησα και το ολλανδό που ήταν πίσω από τον πάγκο αν του χε μείνει κανένα μη κομμένο , μπααα...Γαμώ το τζελ στα μαλλιά σου παλικάρι μου! Θα μου πείτε ότι υπερβάλω..Αλλά είναι αυτά τα pet peeves οπως τα λέμε.. Πραγματάκια που σε ενοχλούν..Διαπιστώνω πως αυτά αλλάζουν κατά καιρούς.Οι νέες εμπειρίες διαμορφώνουν αυτά που σου την σπάνε.Είχα κάνει ένα παλιότερο ποστ.Θα το ανανεώσω και θα επανέλθω στο ζήτημα.
Χθες ήταν Πέμπτη.Σήμερα προφανώς είναι Παρασκευή. Το μυαλό μου μόνο στο ICT Architectures δεν είναι, πρέπει να σταματήσω το μπλογκάρισμα για την ώρα και να στρωθώ, σκέφτομαι και τον Π. (αλοίμονο) που μου μιλάει πολύ τρυφερά 3 μέρες τώρα και μου λείπει απελπιστικά, η αδερφή μου χώρισε και δεν νιώθει καθόλου άσχημα, μια χαρά είναι και χαίρομαι γι αυτήν αλλά ζηλεύω.Μακάρι να μην στεναχωριόμουν κι εγώ. Καλά , πολλά μακάρι υπάρχουν, αλλά άσε τα ήσυχα.
Ήρθε και το δέμα από τη μανούλα και τον μπαμπά..Πολύ φαί μέσα, φακλάνα θα γίνω. Κουλουράκια, ένα πράγμα που έμοιαζε με κέικ, πορτοκάλια από την Κρήτη, φασόλια, κριθαράκι.Ολέ! Στραπατσαρίστηκε το κέικ, λιώσαν κάτι κουλουράκια, κάναν το δέμα κώλο. Αλλά χαρά μεγάλη εγώ που το έλαβα.
Σήμερα έιναι Παρασκευή είπαμε και θέλω να βγω έξω το βράδυ για μια μπύρα, για κάτι.Και ο Φ. που είναι η στάνταρ γυρίστρα, και όλο έξω είναι ,ψήνεται στον πυρετό.Χάνονται οι ελπίδες μου.Ο Γ. μπορεί να θέλει. Αν δεν έχει διάβασμα.Θα τονε πείσω.
Ανυπομονώ για πολλά...Roger Waters τον Απρίλιο , και μόλις σήμερα είδα ότι 6 Απρίλη θα είναι στην Ουτρεχτη οι Noah and the Whale που η Α. του ς πρότεινε και τους ερωτεύτηκα.14 ευρά μόνο.Αμαρτία να μην πάμε.Ανυπομονώ να έρθει ο Μάρτιος και να έχω εδώ την αδερφή μου.Μετά θα έρθουν και τα φιλεναδάκια μου και επίσης κωλοχαίρομαι..Και ανυπομονώ να έρθεις κι εσύ επιτέλους. Ουσιαστικά.Σε μένα.
Και αυτά τα λίγα είχα να πω.
Μπούρδες ώς συνήθως..Αντίο.

ο,τιναναιποστ

Επιστροφή εδώ ξανά σήμερα.Όλη μέρα μέσα, βγήκα για 1 ώρα για να πάω στην τελευταία λεκτσουρ του Εντερπραιζ Ινφορμεισον Συστεμς.Δεν την πάλεψα και ήρθα πίσω, προσπάθησα να φάω λίγο ψωμί, το στομάχι μου διαφωνεί κάθετα με την πρόσληψη τροφής από χθες.Τώρα πριν λίγο μου έκανε τη χάρη και κράτησε μια φετούλα ψωμάκι μέσα, έτσι για το καλό. Τα χείλια μου κατάξερα, η διάθεσή μου στα πατώματα, κακές σκέψεις και φόβος μπαινοβγαίνουν στο κεφάλι μου.Αρκετά με την αρρωστίλα μου όμως..Γράφω τώρα για να φτιάξει η διάθεση.
Φλόιντ ακούω από την ώρα που μπήκα.Είναι κάπως σαν γιατρικό..Πάντα.Και με κάνουν να φεύγω από δω που είμαι και από τη μαυρίλα. Βέβαια..για να είμαι κάπως ειλικρινής..Χθες κοιτώντας τα στατιστικά μου στον λάστ εφεμ, για τους τελευταίους 3 μήνες, από τον Σεπτέμβρη δηλαδή που γύρισα για τα καλά στην αιντχόφα, οι φλόιντ χάνανε από τους χατζηφραγκεταίους 108-84.Ανεπίτρεπτο!Τέσπα.Σήμερα κάνουν καμ μπάκ, και όχι άδικα.Με όλη τους την αξία.
Το δωμάτιό μου είναι πορτοκαλί.Πορτοκαλί μοκέτα, πορτοκαλί το φύλλο της ντουλάπας, πορτοκαλί οι καρέκλες και το τραπέζι, πορτοκαλί η κουρτίνα του μπάνιου.Κλασσικό Ολλανδικό χρώμα.Δεν το διάλεξα και δεν μου αρέσει.Προτιμώ το πρασινάκι στο κουτί του Π. ή το γαλαζάκι στο κουτί του Α.
Κρύο πολύ δεν κάνει σήμερα 2 βαθμούς κελσίου και 275 κέλβιν για τους πιο πανεπιστήμονες.Κατά τις 6.30 το πρωί είχε χιονίσει.όλα άσπρα.Στις 9 έβρεξε και πάει το χιόνι , πάει το χίονι λιώνει στα βουνά -ποια βουνά ρε κακομοίρα, τίγκα ίσωμα είναι εκεί χάμω-.Οπότε τώρα δεν είναι χιονισμένα.Αλλά μπορεί να χιονίσει την Παρασκευή.Έτσι λένε και δεν χαίρομαι , γιατί φαντάσου να κάνει κανένα αστείο και να μην πετάξουν τα αεροπλάνα το Σάββατο;Ή να μην πηγαίνουν τα τρένα στο Αμστερδάμι..Την κάτσαμε.Ας ελπίσουμε ότι θα καταφέρω να γυρίσω στην πατρίδα.
Η οποία πατρίδα, επι τη ευκαιρία, περνάει δύσκολες ώρες.Χθες το βράδυ ο Γιωργάκης πέρασε στα μουλωχτά το νομοσχέδιο που ουσιαστικά καταργεί όλα τα κεκτημένα του εργασιακού τομέα , από το 1886..Και διέγραψε κι έναν βουλευτάκο που τόλμησε να διαφωνήσει.ΝΤΙΜΟΚΡΑΣΙ. Μας γαμούν κανονικότατα.Γενική απεργεία είχε σήμερα, χαμός έγινε στην πορεία, καλά έγιναν όσα έγιναν.Πότε δεν γούσταρα τα σπασίματα και τους τίτλους "με επισόδεια αμαυρώθηκε η σημερινή πορεία" , αποπροσανατολίζουν τον κόσμο και τέτοια-αυτό πιστεύω-.Αλλά στην παρούσα φαση, μάλλον θα πω, ΣΠΑΣΤΑ, ΤΑ ΧΕΙΣ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ.Μίλησα και με την Ε. Και στα Γιάννενα είχαν κινητοποιήσεις,πήγε το καμάρι μου στην περιφρούρηση της απεργείας, και μετά στην πορεία, με κίνδυνο να χάσει εργαστήριο και να κοπεί, τελικά μάλλον δεν θα κοπεί, κατάφερε όμως να λιποθυμήσει. Μπράβο αγωνιστρία μου :-Μ
Δεν ξέρω, σκέφτομαι αν έχει νόημα το όλο θέμα σπουδάζω και παλεύω για ένα καλύτερο προσωπικό μέλλον.Αφού εκεί πίσω δεν υπάρχουν προοπτικές..Για να μένουμε εκτός μας βλέπω.Και γυρνάμε πίσω, σε χρόνια μετανάστευσης.Εκεί μας φτάσανε.Δεν ξέρω λοιπόν αν έχει νόημα η πάλη για καλύτερο προσωπικό μέλλον, η πάλη όμως για ένα καλύτερο συλλογικό μέλλον αξίζει και παρααξίζει. Ένα πράγμα που μου τη σπάει είναι ότι απο εδώ που είμαι δεν μπορώ να κάνω τίποτα.Τίποτα απολύτως. Απλώς λέω λέω, μιλάω μιλάω, σε έλληνες, σε ξένους, τα αυτιά βουλωμένα οι πιο πολλοί, ούτε σε ακούνε. Στο θέμα του "ακούω αυτόν που μιλάει , και δεν αναπαράγω τη δικιά μου γνώμη, ό,τι κι αν μου λέει ο συνομιλητής μου, όπως και να μου την καταρίπτει" έχω πολλές αρνητικές εμπειρίες.Ξέρεις, αν πας να κάνεις κουβέντα, σου λένε πάντα χιλιοειπωμένα πράγματα , χιλιομασιμένες καραμέλες χωρίς βάση καμία.Και ακόμα χειρότερα ΔΕΝ ακούνε τι λες.Γαμημένο συναίσθημα.Θες να τους σπάσεις τα μούτρα.Αλλά δεν το κάνεις.Λυπηρό επίσης, γιατί οι εν λόγω τύποι είναι συνήθως και οι παντελώς άσχετοι επί του θέματος-"Ακούω μια παπαριά που φαίνεται περισπούδαστη και την αναπαράγω με πάθος και αυταπάρνηση"- που είναι και άκρως επικύνδινοι.Εν πάση περιπτώση.Μ αυτούς αναρωτιέσαι αν τσάμπα σπαταλάς το σάλιο σου.
Αλλάζω θέμα και πάλι, καθώς από την αρχή του ποστ πηδάω από το ένα θέμα στο άλλο.
2 μέρες ακόμα στην Αιντχόφα.Φόβος για τον γυρισμό, αλλά και γλυκιά αναμονή και χαρά. Αστείο φάκτ, έχω "κλείσει" πολλά ραντεβού και να δω ποιους θα πρωτοδώ.Χι.
Το στομάχι μου ακόμα είναι ήρεμο, και λέω να του ζητήσω να κρατήσει λίγη τροφή ακόμη..
Χαιρετώ.Και κόβω το ποστ έτσι απότομα!

gouda

Τυρι Γκουντα και φρυγανια..Αυτο τρωω τωρα.Νοστιμο ειναι.
Πριν μου αρεσε στο μπαλκονι με την αδερφη μου.Καναμε απο ενα τσιγαρο και λεγαμε.Ελεγε.Νιωθει.Την νιωθω.Δεν ξερω πως να μιλησω και τι να πω.Μας διεκοψε ο daddy cool.Οχι οτι αν συνεχιζαμε την κουβεντα θα εβγαζε καπου.Τι να κανω? Τι να πω?Πως να την κανω να νιωθει καλυτερα?Μπορω? Μακαρι να μπορω.Ισως μπορω.Ισως οχι. Με εχουν πιασει και μενα οι ανασφααλειες μου αυτο το καιρο και παλευω να χειριστω τον εαυτο μυ.Ζοριζομαι πολυ με το φαγητο παλι.Πολυ περισσοτερο απο τον προηγουμενο μηνα.Θελω να τελειωνω μ αυτη τη κατασταση.Λες και τα γαμημενα νουμερακια στη ζυγαρια εχουν καμια σημασια.Γιατι εχουν τοση για μενα?Μπορει να νιωσω σκατα αν δω 48,2 και πολυ καλυτερα αν δω 47,9.Ποτε θα σταματησει αυτο?Γινεται τωρα???Εν τω μεταξυ νιωθω κιολας.Μου αρεσει αυτο το παιδι.Πολυ.Αλλα τι να κανω που ειναι στη δουλεια.Καλα, παιζει να με εχει παρει χαμπαρι κι αυτος και οι υπολοιποι.Χεστηκα για τους υπολοιπους.Αυτος ομως με νοιαζει.Εχει πει πολλες φορες οτι τα ματια μιλουν.Γενικα..Εγω ετσ του μιλαω.Γιατι ετσι μιλαω κιολας.Αν δεν εχω και πολλα να πω.Ή αν αυτα που εχω να πω δεν μπορω να τα πω με το στομα.Ματια λοιπον.Και εχει τοσο ομορφα ματια..Και ειναι υπεροχος..Αληθεια..Αλλα με πιανει η τρελη απαισιοδοξια μου.Σιγα μην ειναι μονος.Κι αν ειναι..Σιγα μην γινει τιποτα..Δεν ξερω..Θελω να εχω καλο προαισθημα, ομως δεν εχω καν προαισθημα.Νιωθω σαν να πηγαινω γυμνασιο.Και να περιμενω τον ομορφο συμμαθητη να ερθει στο σχολειο.Μπορει και να το υπεραναλυω.Θα δουμε.Ακουω το Drive των REM τωρα.Ομορφο που ειναι.Πολυ.Ο καλος μου φιλος απο τη δουλεια ο Αντωνης σημερα μου ειπε να διαβασω Τομ Ρομπινς.Θελω μαλλον.Θα κοιταξω.Αν και ηθελα αλλο ενα βιβλιο του Χρηστιδη στο καπακι τωρα.Γιατι τα "Χαστουκοψαρα" τα λατρεψα.Αυτα.Δεν εχω να πω και τιποτα αλλο.Λιγες σκεψεις ηταν μονο.