Διεθνής Ημέρα Νεολαίας 2014

Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. το 1999, η 12η Αυγούστου έχει οριστεί ως Διεθνής Ημέρα Νεολαίας. Η Διεθνής Ημέρα Νεολαίας παρέχει μια σημαντική ευκαιρία να εισακουστούν σε ανώτερο επίπεδο οι εκκλήσεις των οργανώσεων νεολαίας και των κρατών σε όλο τον κόσμο για να ενισχυθούν οι πολιτικές για τους νέους και οι μηχανισμοί συνεργασίας με τους νέους μέσα από καινοτόμους τρόπους. Είναι σημαντικό τα Ηνωμένα Έθνη, τα κράτη, η κοινωνία των πολιτών, ο ιδιωτικός τομέας, τα πανεπιστήμια και τα φιλανθρωπικά ιδρύματα να συνεργαστούν στενά και αποτελεσματικά με τους νέους, ιδιαίτερα στους τομείς της απασχόλησης, της επιχειρηματικότητας, της ένταξης στην πολιτική ζωή, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της εκπαίδευσης.

Όπως κάθε χρόνο, η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη σε ένα κύριο θέμα. Χρησιμοποιεί ένα σύνθημα για να μεταδώσει την κατεύθυνση και τους στόχους των πρωτοβουλιών για τη νεολαία στα πλαίσια της Διεθνούς Ημέρας Νεολαίας, αλλά και για να εμπνεύσει τους νέους (και όχι μόνο) να αναλάβουν ενεργό δράση. Το θέμα φετινών εκδηλώσεων και διεργασιών είναι “Νεολαία και Ψυχική Υγεία”.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του ΟΗΕ, το 20% των νέων παγκοσμίως βιώνουν κάποιο είδος ψυχικής διαταραχής κάθε χρόνο! Επίσης, οι νέοι αυτοί συχνά στιγματίζονται ή βιώνουν διακρίσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε κοινωνικό αποκλεισμό ή περιθωριοποίηση.

Ο ΟΗΕ στοχεύει μέσα από αυτή την ημέρα να αναδείξει περαιτέρω το φλέγον αυτό ζήτημα και να συμβάλλει στην αντιμετώπισή του. Η υγεία των νέων αποτελεί, άλλωστε, μια από τις προτεραιότητες τόσο στο “Παγκόσμιο Πρόγραμμα Δράσης για τη Νεολαία”, όσο και στους “Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας”.

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας έχει άμεσο αντίκτυπο και στην ψυχική υγεία των νέων. Με τη νεανική ανεργία να βρίσκεται στο 56,3%, πολλοί νέοι εγκλωβίζονται ψυχολογικά και γίνονται απαισιόδοξοι για το μέλλον τους. Ντρέπονται για την κατάστασή τους, κλείνονται στον εαυτό τους και σιγά-σιγά αναπτύσσουν αντικοινωνικές τάσεις.

Ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο είναι η ραγδαία αύξηση του αριθμού των NEETs (νέοι εκτός εκπαίδευσης, απασχόλησης ή κατάρτισης)! Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο υπολογίζονται σε 7,5 εκατομμύρια, ενώ στην Ελλάδα ανέρχονται σε περίπου 240.000! Οι νέοι αυτοί μη έχοντας εναλλακτικές διεξόδους, συνήθως, οδηγούνται στον κοινωνικό αποκλεισμό με αποτέλεσμα να υιοθετούν επικίνδυνη αντικοινωνική ή εξτρεμιστική συμπεριφορά. Οι κοινωνικές συνέπειες του φαινομένου αυτού είναι ήδη ορατές και θα γίνουν ακόμα εντονότερες στο άμεσο μέλλον.

Πέρα από το φαινόμενο των NEETs, τα τελευταία χρόνια με την αύξηση της νεανικής ανεργίας παρατηρείται και έντονη μετανάστευση των νέων της χώρας μας στο εξωτερικό προς αναζήτηση αξιοπρεπούς εργασίας. Η κινητικότητα αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί αρνητική και σταδιακά οδηγεί σε “διαρροή εγκεφάλων”. Μαζί με τους επιστημονικούς μετανάστες που χάνει η Ελλάδα, χάνει και χρήσιμο ανθρώπινο κεφάλαιο για το μέλλον και την ανάπτυξή της! Οι καλύτερες προοπτικές καριέρας και οι μεγαλύτεροι μισθοί οδηγούν κάποιους από τους πιο μορφωμένους νέους στο εξωτερικό με ενδεχόμενο να μην επιστρέψουν στην Ελλάδα πριν τη συνταξιοδότησή τους.

Δυστυχώς, οι οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες δεν βοηθούν τη νεολαία στην ανάληψη ηγετικού ρόλου στην κοινωνία από μέρους της. Παρ’ όλες όμως τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, οι νέοι αγωνίζονται καθημερινά για να πετύχουν τους στόχους τους σε όλα τα πεδία που είναι ενεργοί: στην εκπαίδευση, την εργασία, την επιχειρηματικότητα, την πολιτική. Ας ελπίσουμε αυτές οι δυσκολίες να μην κάμψουν τους νέους, αλλά να αποτελέσουν αφορμή έμπνευσης και καινοτομίας. Η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν έχουν την πολυτέλεια να “χάσουν” μια γενιά!

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ενημέρωση Μεγάρων & Δυτικής Αττικής".

Read more...

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS σχεδιάστηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 1987 από τους James W. Bunn και Thomas Netter, δύο υπαλλήλους δημοσίων πληροφοριών για το Παγκόσμιο Πρόγραμμα για το AIDS στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στη Γενεύη της Ελβετίας. Οι Bunn και Netter μετέφεραν την ιδέα τους στον Δρ Jonathan Mann, διευθυντή του Παγκόσμιου Προγράμματος για το AIDS (γνωστό σήμερα ως UNAIDS). Στο Δρ Mann άρεσε η ιδέα, την ενέκρινε, και συμφώνησε με την πρόταση πως η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS θα πρέπει να είναι η 1η Δεκεμβρίου 1988.

Ο Bunn, ένας δημοσιογράφος στο K PIX-TV του Σαν Φρανσίσκο, πρότεινε ως ημερομηνία την 1^η Δεκεμβρίου πιστεύοντας ότι θα μεγιστοποιήσει την κάλυψη από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Αφού το 1988 ήταν έτος εκλογών στις ΗΠΑ, ο Bunn πρότεινε ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα είναι κορεσμένα από τη μετεκλογική τους κάλυψη και πρόθυμα να βρουν μια νέα ιστορία για κάλυψη. Οι Bunn και Netter προσδιόρισαν ότι η 1^η Δεκεμβρίου ήταν αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τις εκλογές και αρκετά σύντομο πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων. Στην πραγματικότητα, ήταν ένα “νεκρό” σημείο στο ειδησεογραφικό ημερολόγιο και έτσι αποτελούσε τέλεια χρονική στιγμή για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS.

Από την ίδρυσή του μέχρι και το 2004, το UNAIDS έχει ως αιχμή του δόρατος της εκστρατείας για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, ετήσια θέματα σε συνεννόηση με τους άλλους παγκόσμιες οργανώσεις υγείας. Από το 2008, το θέμα κάθε έτους για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS επιλέγεται από την Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή της Παγκόσμιας Εκστρατείας κατά του AIDS μετά από εκτεταμένες διαβουλεύσεις με ανθρώπους, οργανισμούς και κρατικές υπηρεσίες που εμπλέκονται στην πρόληψη και τη θεραπεία του HIV/AIDS. Για κάθε Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS από 2005 έως το 2010, το θέμα ήταν “Σταματήστε το AIDS. Τηρήστε την υπόσχεση.” με ετήσια επιμέρους υποθέματα. Αυτό το γενικό θέμα έχει σχεδιαστεί για να ενθαρρύνει τους πολιτικούς ηγέτες να διατηρήσουν τη δέσμευσή τους να επιτύχουν καθολική πρόσβαση στη θεραπεία, φροντίδα και υποστήριξη των ασθενών του HIV/AIDS έως το έτος 2010. Το διάστημα από το 2011 έως το 2015 η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS θα έχει θέμα “Γνωριμία με το Μηδέν, μηδενίζουμε …τις νέες μολύνσεις, τους θανάτους, τις διακρίσεις”. Είναι μια πρόσκληση αλλά και πρόκληση προς τους δημοσίους και ιδιωτικούς φορείς να κυνηγήσουν αυτόν τον στόχο μέσα από τον επαναπροσδιορισμό των δαπανών για την υγεία και την διαμόρφωση των πολιτικών υγείας.

Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά την παγκόσμια πρώτη “εμφάνιση” της επιδημίας AIDS που συντάραξε τον κόσμο και 15 χρόνια μετά την επιτυχή εφαρμογή ισχυρής συνδυαστικής αντιρετροϊκής θεραπείας (HAART) των ασθενών, η Ελλάδα βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή σε ό,τι αφορά την πορεία της νόσου. Η εξάπλωση του AIDS στη χώρα μας βρίσκεται εκτός ελέγχου! Είναι ενδεικτικό πως στην Ελλάδα στους τοξικομανείς η αύξηση άγγιξε μέσα σε ένα έτος το 1260%, ενώ στον γενικό πληθυσμό της χώρας το 52,7%...

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ.) μέχρι και την 31^η Οκτωβρίου του 2011, έχουν καταγραφεί στο 11.340 περιστατικά HIV λοίμωξης. Από το σύνολο των ατόμων αυτών, 3.235 έχουν εμφανίσει τη νόσο AIDS και 5.500 βρίσκονται υπό αντιρετροϊκή θεραπεία. Συνολικά έχουν χάσει τη ζωή τους 2.152 άτομα. Οι επιστήμονες  έχουν υπογραμμίσει  ότι η πορεία της HIV λοίμωξης παρουσιάζει σταθερά ανοδική πορεία μετά το 2002. Ειδικότερα, ενώ το 2002 ο αριθμός των περιπτώσεων HIV λοίμωξης που δηλώθηκαν στο ΚΕΕΛΠΝΟ ήταν 3,6  ανά 100.000 πληθυσμού, το 2008 ο αντίστοιχος αριθμός έφθασε τις 5,8 περιπτώσεις. Έτσι, το πρώτο δεκάμηνο του 2011 καταγράφεται εντυπωσιακή άνοδος με 7,1 περιστατικά HIV λοίμωξης ανά 100.000 πληθυσμού. Την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου του 2011, δηλώθηκαν στο ΚΕΕΛΠΝΟ 803 νέες περιπτώσεις HIV λοίμωξης, εκ των οποίων οι 686 (85,43%) αφορούσαν σε άνδρες και οι 117 (14,57%) σε γυναίκες. Σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010, η αύξηση το 2011 ανέρχεται στο 52,7%.

Ωστόσο, όσον αφορά τους χρήστες ναρκωτικών, το πρώτο δεκάμηνο του 2011 παρατηρείται μία δραματική αλλαγή στα χαρακτηριστικά της επιδημίας του HIV στην Ελλάδα. Την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2011 δηλώθηκαν 190 περιστατικά HIV λοίμωξης σε χρήστες, ενώ το αντίστοιχο δεκάμηνο του 2010 ο αριθμός των νέων περιστατικών μολυσμένων χρηστών ήταν μόλις 14! Συγκριτικά με το αντίστοιχο δεκάμηνο του 2010, όπου ο αριθμός HIV λοιμώξεων στους τοξικομανείς ήταν μικρός (2,66%), η αύξηση το 2011 είναι περίπου 1.200%...

Το 2011 πιθανότατα θα αποτελέσει ένα έτος καμπής για την αντιμετώπιση του AIDS, καθώς έγινε φανερό ότι η αντιρετροΐκή αγωγή, και ιδίως η πρωιμότερη χορήγησή της, δεν ωφελεί μόνο θεραπευτικά, αλλά προφυλάσσει από την μετάδοση της νόσου και σε ατομικό και σε επίπεδο πληθυσμού. Η HAART σε συνδυασμό, βεβαίως, με τη λήψη και όλων των άλλων πολύ σημαντικών προφυλακτικών μέτρων είναι δυνατόν να περιορίσει την εμφάνιση νέων μολύνσεων και να αναχαιτίσει την εξάπλωση της νόσου.

Πρέπει να τονισθεί ότι η εκρίζωση της νόσου δεν έχει ακόμη επιτευχθεί! Μέχρι τότε η σωστή και συνεχής ενημέρωση, η λήψη προφυλακτικών μέτρων και η έγκαιρη θεραπεία αποτελούν τα αποτελεσματικότερα μέτρα ελέγχου της εξάπλωσης της νόσου. Οι επιστημονικές έρευνες πάντως προχωρούν και έχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ελπίζουμε πως σύντομα αυτή η Παγκόσμια Ημέρα και ταυτόχρονα το AIDS θα αποτελούν παρελθόν για την ανθρωπότητα!

Read more...

Η παγκοσμιοποίηση των τροφίμων και οι επιπτώσεις της στην Ελλάδα

Είναι πολύ πρόσφατη η επιδημία που ξέσπασε στην Ευρώπη, κυρίως στη Γερμανία, και οφείλεται στην ιδιαίτερα λοιμογόνο μορφή του εντεροαιμορραγικού βακτηρίου Escherichia coli. Αρχικά κατηγορήθηκαν τα αγγουράκια Ισπανίας ως η αιτία μόλυνσης, αλλά ύστερα από αρκετές εβδομάδες οι γερμανικές αρχές επιβεβαίωσαν τις ενδείξεις που είχαν για την πηγή της μόλυνσης σε φύτρες από φάρμα της βόρειας Γερμανίας. Η επιδημία αυτή έφερε στην επικαιρότητα μια πρακτική που έχει γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στις δυτικές χώρες και φυσικά στην Ελλάδα: την παγκοσμιοποίηση των τροφίμων!

Όποιος επισκεφθεί ένα τυπικό σούπερ μάρκετ ή μια λαϊκή αγορά, θα διαπιστώσει πως αγοράζει λεμόνια από τη Χιλή, κρεμμύδια από την Αυστραλία, πορτοκάλια από την Ισπανία και άλλα λαχανικά από κάθε γωνιά του πλανήτη! Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Δεν μας επαρκούν τα παραγόμενα στην Ελλάδα λεμόνια, κρεμμύδια και πορτοκάλια; Είμαστε λεμονολάτρεις ή πίνουμε φυσικούς χυμούς πορτοκαλιού σε μεγάλες ποσότητες; Ή μήπως τα εισαγόμενα προϊόντα υπερτερούν των ελληνικών; Φυσικά όλες αυτές οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές δεν αφορούν μόνο φυτικά προϊόντα, αλλά και ζωικά, όπως βοοειδή, αμνοερίφια κτλ.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, μόλις το 12,4% του εργατικού δυναμικού της Ελλάδας, δηλαδή περίπου 630.000 εργαζόμενοι, απασχολείται στη γεωργία. Τα σημαντικότερα παραγόμενα προϊόντα είναι σιτάρι, καλαμπόκι, κριθάρι, ζαχαρότευτλα, ελιές, ντομάτες, κρασί, καπνός, πατάτες, βοδινό κρέας, και γαλακτοκομικά προϊόντα. υπολογίζεται ότι το σύνολο των μη καλλιεργούμενων χωραφιών ξεπερνά το 30%, ενώ οι εισαγωγές τροφίμων χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες η χώρα μας παράγει μόνο το 30% του σίτου που χρειάζεται για την παρασκευή ψωμιού. Αν εξαιρεθούν το ελαιόλαδο και ορισμένα φρούτα, όπως τα πορτοκάλια, τα υπόλοιπα τρόφιμα που παράγονται στη χώρα μας δεν μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση.

Πιο αναλυτικά, στον τομέα των τροφίμων η Ελλάδα ξοδεύει για εισαγωγές:

·        κρέατος και βρώσιμων παραπροϊόντων - 881 εκατ. ευρώ

·        ψαριών και μαλακόστρακων - 270 εκατ. ευρώ

·        γάλακτος, αυγών, μελιού, τυριών και ζωικών προϊόντων - 623 εκατ. ευρώ

·        λαχανικών, φυτών και ριζών - 133 εκατ. ευρώ

·        καρπών και φρούτων – 256 εκατ. ευρώ

·        δημητριακών – 218 εκατ. ευρώ

·        ξηρούς καρπούς – 213 εκατ. ευρώ

·        λίπη και ζωικά λάδια – 178 εκατ. ευρώ

·        κονσέρβες λαχανικών και φρούτων – 153 εκατ. ευρώ

Τα έσοδα από τις αντίστοιχες εξαγωγές:

·        κρέατος και βρώσιμων παραπροϊόντων - 23 εκατ. ευρώ

·        ψαριών και μαλακόστρακων - 267 εκατ. ευρώ

·        γάλακτος, αυγών, μελιού, τυριών και ζωικών προϊόντων - 189 εκατ. ευρώ

·        λαχανικών, φυτών και ριζών - 102 εκατ. ευρώ

·        καρπών και φρούτων – 295 εκατ. ευρώ

·        δημητριακών – 65 εκατ. ευρώ

·        ξηρούς καρπούς – 45 εκατ. ευρώ

·        λίπη και ζωικά λάδια – 216 εκατ. ευρώ

·        κονσέρβες λαχανικών και φρούτων – 385 εκατ. ευρώ

Από όλα τα παραπάνω στατιστικά εξάγεται το συμπέρασμα πως το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών στον τομέα των τροφίμων είναι αρνητικό για τη χώρα μας για περισσότερο από 1,3 δις ευρώ! Κι όλο αυτό το έλλειμμα αφορά μόνο μια χρονιά (2009). Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει αυτό σε βάθος δεκαετίας για την ελληνική οικονομία… Δυστυχώς, οι εξαγωγές μας σε άλλα είδη είναι υποδεέστερες των εισαγωγών και δεν μπορούμε να “μπαλώσουμε” τις τρύπες του ελλείμματος.

Εκτός από τις μεγάλες οικονομικές απώλειες λόγω των εισαγωγών τροφίμων, πλήγμα δημιουργείται και στη δημόσια υγεία! Ποιός μπορεί να ξεχάσει τη νόσο των τρελών αγελάδων; Οι καταναλωτές βρίσκονται καθημερινώς εκτεθειμένοι σε διατροφικούς κινδύνους που μπορεί να έχουν ως αφετηρία τους κάποια φάρμα στην άλλη άκρη του πλανήτη… Φυσικά έλεγχοι υπάρχουν, συνήθως δειγματοληπτικοί, αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί 100% πως στο πιάτο μας φτάνουν τα ποιοτικότερα προϊόντα.

Γίνεται σαφές πως για πολλούς και σοβαρούς λόγους οι Έλληνες καταναλωτές πρέπει να στηρίξουν τη ντόπια γεωργική παραγωγή. Επίσης, η κυβέρνηση πρέπει να δώσει κίνητρα για μεγαλύτερη ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής. Ειδικά σήμερα που εν μέσω της κρίσης η ανεργία πλήττει μεγάλο μέρος του πληθυσμού και κυρίως νέους. Είναι πραγματικά κρίμα να υπάρχουν όλοι οι αναγκαίοι φυσικοί πόροι και να παραμένουν ανεκμετάλλευτοι, ενισχύοντας τις εισαγωγές και υποβαθμίζοντας την εθνική οικονομία!

Read more...

Φουκουσίμα όπως Χιροσίμα;

Είναι ακόμα αρκετά νωπές οι μνήμες από την έκρηξη στη μονάδα παραγωγής ενέργειας Φουκουσίμα 1 της Ιαπωνίας στις 12 Μαρτίου αμέσως μετά από τον καταστρεπτικό σεισμό των 9R. Το όνομα της Φουκουσίμα παραπέμπει ηχητικά σε αυτό της έτερης ιαπωνικής πόλης Χιροσίμα, την οποία οι ΗΠΑ βομβάρδισαν με ατομική βόμβα τον Αύγουστο του 1945…

Στο άκουσμα της είδησης σχετικά με την πυρηνική έκρηξη, το μυαλό όλων πήγε στο αντίστοιχο ατύχημα στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας! Σαν σήμερα, 26 Απριλίου 1986, σημειώθηκε έκρηξη στον αντιδραστήρα 4 του εκεί Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας, ενώ το ατύχημα ήταν της τάξης του μέγιστου προβλεπόμενου ατυχήματος στη Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Συμβάντων.

Τα συμβάντα στη Χιροσίμα, τη Φουκουσίμα και το Τσέρνομπιλ ελάχιστη συνάφεια έχουν ως προς τα αίτιά τους. Μάλιστα, η ρίψη της ατομικής βόμβας δεν μπορεί καν να χαρακτηριστεί ατύχημα, καθώς αποτέλεσε (εσκεμμένη) πολεμική επιχείρηση! Δυστυχώς, όμως, έχουν τεράστια σχέση ως προς τις τραγικές –και ίσως ανυπολόγιστες- επιπτώσεις τους… Η ραδιενέργεια που εκλύθηκε και στα τρία αυτά συμβάντα επισκιάζει τους απλούς βομβαρδισμούς, τις εκρήξεις, τους σεισμούς και τα τσουνάμι!

Πέρα από τις οικονομικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνθήκες που διαταράχθηκαν σε αυτές τις περιοχές, οι σημαντικότερες επιπτώσεις έχουν να κάνουν με την υγεία των ανθρώπινων πληθυσμών! Στη Χιροσίμα 70.000 άνθρωποι πέθαναν ακαριαία, άλλοι 166.000 τους επόμενους τέσσερις μήνες, ενώ μέχρι το 1950 πέθαναν άλλοι 200.000 από αίτια που οφείλονται στη ραδιενέργεια.

Το Τσέρνομπιλ και η γύρω περιοχή αποτέλεσαν άλλον έναν τόπο μαρτυρίου για τους πληθυσμούς τους. Σύμφωνα με έρευνα Ρώσων και Λευκορώσων επιστημόνων, η οποία στηρίχτηκε σε περισσότερες από 5.000 ιατρικές αναφορές αποκλειστικά της ΕΣΣΔ, 985.000 ήταν οι νεκροί μεταξύ 1986 και 2004 εξαιτίας της ακτινοβολίας! Η Λευκορωσία είναι μια από τις χώρες που “χτυπήθηκε” περισσότερο, αφού πλέον ακόμα και σήμερα μόνο το 20% των παιδιών που γεννιούνται εκεί είναι νοητικά και σωματικά απόλυτα υγιή… Οι επιπτώσεις και στον λοιπό ευρωπαϊκό πληθυσμό –και συνεπώς και στη χώρα μας- δεν θεωρούνται αμελητέες. Εντύπωση προκαλεί, πάντως, πως μόλις το 1% των περιστατικών έχουν επίσημα αναφερθεί να αποτελούν επίπτωση της ραδιενέργειας! Κατά πολλούς αυτό οφείλεται σε μυστικοπάθεια και προσπάθεια απόκρυψης στοιχείων από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας και την τότε κυβέρνηση της ΕΣΣΔ.

Και φτάνουμε στο σήμερα και τη Φουκουσίμα. Οι νεκροί από τη ραδιενέργεια είναι ελάχιστοι. Το τσουνάμι οφείλεται για τους χιλιάδες θανάτους Ιαπώνων το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Παρόλα αυτά, οι Ιάπωνες θα πληγούν –για άλλη μια φορά μετά το 1945- άμεσα! Η περιοχή γύρω από το εργοστάσιο θα χρειαστεί πάνω από 100 χρόνια για να επανέλθει και πάλι σε φυσιολογικές συνθήκες, αν και είναι σχεδόν αδύνατο να επανέλθει πλήρως… Τα επίπεδα ραδιενέργειας στη συγκεκριμένη περιοχή είναι 100 φορές πάνω από το όρια, ενώ η μόλυνση στη θάλασσα είναι κατά 7,5 εκατ. φορές πάνω από το όριο!

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος πλέον για τους Ιάπωνες, αλλά και όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους στον πλανήτη, έχει να κάνει με την κατανάλωση τροφών και νερού. Αν αυτά έχουν μολυνθεί με ραδιενέργεια, μπορούν να μολύνουν τους καταναλωτές τους.  Οι επιπτώσεις είναι τραγικές: λευχαιμίες, γενετικές ανωμαλίες και διαφόρων ειδών καρκίνοι, κυρίως του θυρεοειδούς. Από το ατύχημα του πυρηνικού εργοστασίου στην Φουκουσίμα έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής τα ραδιενεργά υλικά ¹³¹I (Ιώδιο-131) και ¹³⁷Cs (Καίσιο-137). Το Ιώδιο-131 έχει πολύ μικρό χρόνο ημιζωής (μια εβδομάδα) αλλά είναι ιδιαίτερα τοξικό, καθώς ο οργανισμός το συγκεντρώνει όλο στον θυρεοειδή. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς αυξήθηκαν δραματικά μεταξύ των ατόμων που εκτέθηκαν στην ραδιενέργεια του Τσέρνομπιλ. Από την άλλη, το Καίσιο-137 είναι διαλυτό στο νερό και ιδιαίτερα τοξικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Πειράματα σε σκύλους έδειξαν ότι μια δόση της τάξεως των 44 μικρογραμμαρίων ραδιενεργού καισίου ανά κιλό επέφερε τον θάνατο σε διάστημα 3 εβδομάδων!

Τα ευχάριστα (αν μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε έτσι) είναι πως σύμφωνα με τις ιαπωνικές αρχές, δεν έχει υπάρξει διαρροή άλλων ραδιενεργών ισοτόπων και τα χειρότερα έχουν προς το παρόν αποφευχθεί. Για παράδειγμα, μια διαρροή ²³⁹Pu (Πλουτώνιο-239) δεν θα αύξανε απλώς τους καρκίνους του πνεύμονα στο άμεσο μέλλον, αλλά οι επιπτώσεις του θα ήταν ανυπολόγιστες καθώς έχει χρόνο ημιζωής 24.000 χρόνια.

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, η Ιαπωνία –και ο υπόλοιπος πλανήτης μαζί- θα πληρώσει βαρύ τίμημα στο βωμό της (δήθεν) φθηνής πυρηνικής ενέργειας. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες της Greenpeace, αλλά και άλλων περιβαλλοντικών οργανισμών και επιστημονικών φορέων, ο μύθος της καθαρής, ασφαλούς και φθηνής πυρηνικής ενέργειας καταρρίπτεται με ακράδαντα στοιχεία και επιχειρήματα! Ο μόνος δρόμος για καθαρή, ασφαλή και σχετικά φθηνή ενέργεια είναι η ανάπτυξη και χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Το ερώτημα που γεννάται είναι: θα πάψουν οι άνθρωποι να επιζητούν το αλόγιστο κέρδος ή θα υποθηκεύσουν ακόμα περισσότερο το μέλλον των ίδιων και των επόμενων γενεών;

Read more...

Η επανάσταση του καπνού

Όταν ο καπνός άρχισε να εισάγεται στην Ευρώπη, με τα ταξίδια του Κολόμβου το 1500 μ.Χ. περίπου, κανείς δεν ήξερε την άνθηση που θα γνωρίσει η χρήση του και την εξάπλωση που εν τέλει θα έχει. Μια από τις χώρες που “τίμησαν” δεόντως τον καπνό και τα παράγωγά του είναι η Ελλάδα.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 38,6 % του πληθυσμού (άνω των 15 ετών) στη χώρα μας καπνίζει καθημερινά. Πιο συγκεκριμένα, το 46 % των ανδρών και το 31,3 % των γυναικών καπνίζουν καθημερινά στην Ελλάδα! Αυτά τα στατιστικά μάς δίνουν θλιβερές παγκόσμιες “διακρίσεις”, αφού οι άνδρες έρχονται τρίτοι παγκοσμίως, ενώ οι γυναίκες κατακτούν την πρωτιά, όπως πρωτιά έχουμε και στο σύνολο του πληθυσμού… Φυσικά, δεν πιστεύω πως υπάρχει Έλληνας που περίμενε τις στατιστικές για να καταλάβει την έκταση του καπνίσματος στη χώρα μας!

Οι περισσότερες βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος είναι ευρέως γνωστές και δεν χρειάζονται περαιτέρω ανάλυση. Όταν συνέταξα, το 2005, μια εργασία με τίτλο “Οι συνέπειες του καπνίσματος στη ζωή των εφήβων”, στα πλαίσια ενός σχολικού μαθήματος, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με πολλές σημαντικές πληροφορίες που αγνοούσα και σίγουρα η πλειοψηφία των καπνιστών, κυρίως, αγνοεί! Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο ή σε κάποια ιατρικά βιβλία αρκεί για να καταλάβει κανείς πώς “στοιβάζονται” 4000 χημικές ουσίες, 43 εκ των οποίων είναι καρκινογόνες, σ’ ένα τσιγάρο.

Ας ξεφύγουμε από τα στατιστικά κι ας πάμε στην αντιμετώπιση του άκρατου καπνίσματος σε δημόσιους χώρους. Επιτέλους, με απόφαση του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου υπάρχει ένας νόμος καπνοαπαγόρευσης που στοχεύει στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής όλων μας, καπνιστών ή μη. Ανάλογες προσπάθειες είχαν γίνει και από τον Δ. Αβραμόπουλο παλαιότερα, αλλά δεν απέδωσαν τελικά. Τι προβλέπει αυτός ο νόμος; Το αυτονόητο, δηλαδή την απαγόρευση καπνίσματος σε χώρους εργασίας, σταθμούς συγκοινωνιών, ταξί, πλοία, καθώς και όλους τους κλειστούς χώρους, όπως εστιατόρια, κέντρα διασκέδασης κτλ. Όλα αυτά μόλις αρχίζουν στην Ελλάδα, ενώ σε άλλες χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ήδη απαγορευτεί η διαφήμιση του καπνού και η προβολή του στον κινηματογράφο!

Ο αντικαπνιστικός νόμος βρήκε σύμφωνη την πλειοψηφία των πολιτών, ενώ υπήρξαν αντιδράσεις από καταστηματάρχες. Και ξαφνικά άρχισε μια ιδιότυπη επανάσταση, η “επανάσταση του καπνού”, άπό φανατικούς καπνιστές και ανυποχώρητους καταστηματάρχες! Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα κινήματα και οι επαναστάσεις γίνονται για την ανατροπή άσχημων εξελίξεων και καταστάσεων για το σύνολο των πολιτών κι όχι για την εξυπηρέτηση αιτημάτων μερίδας πολιτών που βλάπτουν όλους τους υπόλοιπους… Έτσι, οι “θεριακλήδες” και οι καταστηματάρχες που τους υποστηρίζουν κρατούν μια άνευ προηγουμένου στάση απέναντι στους φορείς της Πολιτείας με αποκλειστικό αίτημα “να καπνίζουν όπου τους γουστάρει”. Τα “όπλα” τους είναι τα τσιγάρα και τα τασάκια και δείχνουν ανυποχώρητοι, ενώ δηλώνουν πως θα φτάσουν την κατάσταση στα άκρα!

Τα επιχειρήματά τους στερούνται πλήρους σοβαρότητας και αναλώνονται στο “κάνει κρύο έξω για να βγαίνω να καπνίζω” ή “διασκέδαση χωρίς τσιγάρο δεν γίνεται”. Προσωπικά, θεωρώ γελοία αυτά τα επιχειρήματα όταν έχω δει ιδίοις όμμασι Δεκέμβρη μήνα σε Βαρσοβία (Πολωνία) και Ρίγα (Λετονία) ανθρώπους να βγαίνουν έξω από τις καφετέριες για να καπνίσουν με τη θερμοκρασία να είναι από -5 ^oC έως -15 ^oC! Νομίζω πως η Ελλάδα έχει θερμότερο κλίμα και υποφέρονται τα 2-3 λεπτά κρύου για ένα τσιγάρο. Επίσης, η διασκέδαση και η ψυχαγωγία υπάρχουν και χωρίς το τσιγάρο. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτά τα μέτρα εφαρμόζονται εδώ και χρόνια απρόσκοπτα σε αεροδρόμια και αεροπλάνα και κανείς δεν διαμαρτύρεται ποτέ! Αυτό που χρειάζεται είναι απλή αλλαγή νοοτροπίας. Σίγουρα, η αρχική προσαρμογή είναι δύσκολη, αλλά με τον καιρό τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους…

Δυστυχώς, όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που δηλώνεται απειθαρχία σε αντικαπνιστικό μέτρο. Ήδη, από το 1856 με διάταγμα του βασιλιά Όθωνα είχε απαγορευτεί το κάπνισμα στις δημόσιες υπηρεσίες. Απ’ ότι φαίνεται το εν λόγω διάταγμα δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αφού μέχρι σήμερα όποιος θέλει καπνίζει οπουδήποτε θέλει. Αυτό είναι και το παράδοξο στην όλη ιστορία. Οι Έλληνες δεν ασχολούνται ιδιαίτερα και δεν δείχνουν ενδιαφέρον για σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές, εξελίξεις που τους αφορούν για το παρόν και το μέλλον, ενώ ξεσηκώνονται αμέσως μόλις κάποιος αγγίξει μια καθημερινή τους συνήθεια (ή εθισμό καλύτερα). Μάλιστα, κάποιος έγραψε πολύ εύστοχα στο twitter: “Στην Μέση Ανατολή παλεύουν για την ελευθερία τους, στην Ελλάδα για να καπνίζουν σε καφετέριες”.

Αναρωτιέται κανείς: αυτοί οι άνθρωποι βιώνουν τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα και πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε; Είναι πλέον καιρός αυτοί οι Έλληνες να ξυπνήσουν από το λήθαργό τους και να καταλάβουν πως υπάρχουν αρκετά πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν στη χώρα μας (και παγκοσμίως) σε σχέση με την απαγόρευση του καπνίσματος. Άλλωστε, τι να το κάνεις αν μπορείς να καπνίζεις ελέυθερα παντού, αλλά δεν έχεις χρήματα να αγοράσεις τσιγάρα;

Read more...

Επειδή το AIDS μας αφορά όλους κι όχι μόνο τους ασθενείς!

Η 1^η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988 αρχικά με απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και εν συνεχεία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Το AIDS είναι μία από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια ιστορία. Γύρω στους 25.000.000 ανθρώπους έχουν χάσει την ζωή τους, ενώ 33.000.000 είναι φορείς του ιού HIV.

Το σύνθημα της καμπάνιας της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας κατά του AIDS είναι «Καθολική πρόσβαση και ανθρώπινα δικαιώματα». Αφορά την καθολική πρόσβαση στην πρόληψη, τη φροντίδα και τη θεραπεία του AIDS και του HIV, κάτι που ο ΟΗΕ αναγνωρίζει ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα!

Ο ιός του AIDS, μολύνοντας τον ανθρώπινο οργανισμό, καταστρέφει σταδιακά το αμυντικό ή ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα να τον αφήνει εκτεθειμένο σε βαριές λοιμώξεις ή διάφορες μορφές καρκίνου. Από το 1981 που πρωτοεμφανίστηκε ο ιός έως σήμερα, επιστήμονες σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται εντατικά κατά του AIDS. Γνωρίζουμε πολλά για τον ιό και είναι απολύτως γνωστό το πως προκαλείται και πως προλαμβάνεται η μόλυνση. Δυστυχώς, όμως, δεν έχει ακόμη παρασκευαστεί εμβόλιο και δεν υπάρχει θεραπεία αποτελεσματική για τη νόσο.

Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά, στην Ελλάδα μέσα στο 2008 δηλώθηκαν περίπου 550 νέα περιστατικά οροθετικών ατόμων και διαγνώσθηκαν περισσότερες από 70 νέες περιπτώσεις AIDS. Ο συνολικός αριθμός των HIV οροθετικών ατόμων, συμπεριλαμβανομένων και των περιστατικών AIDS ξεπέρασε τα 9230 άτομα. Οι θάνατοι από AIDS έχουν ανέλθει συνολικά σε περισσότερους από 1580 από το 1983 έως σήμερα!

Ειδικευμένοι επιστήμονες επισημαίνουν πως ο ιός HIV που ευθύνεται για το AIDS εξαπλώνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη με ξέφρενο ρυθμό, κυρίως εξαιτίας των συνθηκών του σύγχρονου τρόπου ζωής (ελεύθερη σεξουαλική επαφή, κοινή χρήση συρίγγων, από τη μολυσμένη μητέρα στο παιδί κατά την εγκυμοσύνη, τον τοκετό ή το θηλασμό και, σπανιότερα, από μετάγγιση μολυσμένου αίματος ή παραγώγων του).

Η προσπάθεια για τον περιορισμό της εξάπλωσης του AIDS αποτελεί σήμερα πρωταρχική φροντίδα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το AIDS μας αφορά όλους γιατί δεν κάνει διακρίσεις εθνικότητας, ηλικίας και φύλου. Όλοι μας βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή του κινδύνου. Ας μην ξεχνάμε: τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται… Η ωραία εμφάνιση και το ακριβό ντύσιμο ας μην μας παραπλανούν! Δεν αποτελούν στοιχεία για την μη ύπαρξη του ιού… Ο κίνδυνος είναι πάντα υπαρκτός.

Για τους περισσότερους αυτή η μέρα είναι μια υπενθύμιση για τους κινδύνους, που υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να κρύβουν οι ερωτικές επαφές, η χρήση ναρκωτικών, οι μεταγγίσεις αίματος…. Για κάποιους άλλους είναι η υπόμνηση της φρικτής τους καθημερινότητας!

Όλοι μας οφείλουμε να αποβάλλουμε το φόβο και την προκατάληψη. Ανάμεσά μας βρίσκονται πολλοί που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV. Πολλοί που στάθηκαν άτυχοι, επειδή δεν γνώριζαν. Ζουν ανάμεσά μας αλλά είναι ουσιαστικά μόνοι τους, αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου. Σε όλους αυτούς χρωστάμε πολλά. Χάρη σε αυτούς σήμερα γνωρίζουμε, έχουμε κινητοποιηθεί και μπορούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και όσους αγαπάμε. Σε όλους αυτούς πρέπει να συμπαρασταθούμε, να βοηθήσουμε στον καθημερινό τους αγώνα, να απαλύνουμε την μοναξιά τους.

Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε σε ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις, προκαταλήψεις και AIDS. Ας αντιληφθούμε όλοι τη σημαντικότητα του προβλήματος σαν να είναι κάτι που συμβαίνει σε εμάς! Ίσως, τότε, άλλη μια θλιβερή «Παγκόσμια Ημέρα» καταργηθεί.

Read more...

28 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων Σώματος και Μεταμοσχεύσεων

Ελάχιστοι γνωρίζουν πως, εκτός από την εθνική μας εορτή, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων Σώματος και Μεταμοσχεύσεων. Καθιερώθηκε το 2005 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας με σκοπό να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για την αξία της δωρεάς οργάνων σώματος που μέσω της μεταμόσχευσης χαρίζουν το πολύτιμο δώρο της ζωής σε πάσχοντες συνανθρώπους μας.

Η μεταμόσχευση, δηλαδή η αντικατάσταση φθαρμένων ανθρωπίνων οργάνων από άλλα υγιή, αποτελεί για πολλούς συνανθρώπους μας τη μοναδική ρεαλιστική ελπίδα για μια υγιή και παραγωγική ζωή, έχει καθιερωθεί ως ευρέως αποδεκτό μέρος της ιατρικής θεραπείας και θεωρείται ως μία νίκη του ανθρώπου στην πάλη του με την αρρώστια και το θάνατο. Για να λάβει, όμως, σάρκα και οστά ένα ευρύ μεταμοσχευτικό πρόγραμμα απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δωρεά οργάνων, ένα θέμα δύσκολο όχι τόσο ως ιατρικό-επιστημονικό επίτευγμα όσο γιατί προκαλεί κοινωνικά διλήμματα, και στην πατρίδα μας και σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ, παράλληλα, για την ανάπτυξή του απαιτείται η κοινωνική στήριξη, άνευ της οποίας δεν μπορεί να υπάρξει. Επιπλέον, όπως συμβαίνει με όλες τις ανθρώπινες εξελίξεις, αυτός ο ιδιαίτερος χώρος της ιατρικής επιστήμης, παρά την ελπίδα που προσφέρει, παρουσιάζει επίσης κάποια σοβαρά θέματα που πρέπει να εξεταστούν υπό το φως μιας διορατικής ανθρωπολογικής και ηθικής σκέψης.

Η δωρεά οργάνων αποτελεί δείγμα κοινωνικής ευαισθητοποίησης και είναι μια πράξη που μας αφορά όλους. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν ευεργετηθεί από μια επιτυχημένη μεταμόσχευση και εκατομμύρια ακόμη περιμένουν τη σωτηρία. Το μεγάλο και δυσεπίλυτο πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο παραμένει το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των διαθέσιμων οργάνων προς μεταμόσχευση και του αριθμού των ασθενών στις λίστες αναμονής. Μόνο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 3.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο περιμένοντας το μόσχευμα που θα τους χαρίσει τη ζωή.

Δυστυχώς, ενώ τα μηνύματα από το διεθνές περιβάλλον είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά και οι επιτυχίες των Ελλήνων ιατρών μάς υπόσχονται πολλά και δίνουν ελπίδα για το μέλλον, η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τον αριθμό των πραγματοποιούμενων μεταμοσχεύσεων από πτωματικούς δότες. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2001 η αναλογία του αριθμού μεταμοσχεύσεων από πτωματικούς δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ελλάδα ήταν 2.9, τη στιγμή που στην Ισπανία ήταν 32.5, στην Πορτογαλία 20.2, στην Αυστρία 23.7 και στο Βέλγιο 21.6. Παρόμοια στασιμότητα ή ακόμα και κάμψη στον αριθμό των διαθέσιμων οργάνων προς μεταμόσχευση διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως και οφείλεται, κατά κύριο λόγο, σε απροθυμία των συγγενών στο να συναινέσουν στη δωρεά οργάνων προσφιλών τους προσώπων που χάθηκαν. Οι αιτίες της απροθυμίας αυτής είναι, σίγουρα, πολλές αλλά οι σημαντικότερες πρέπει να αναζητηθούν στην ελλιπή και εσφαλμένη ενημέρωση ή παραπληροφόρηση του πληθυσμού που συχνά πέφτει θύμα διογκωμένης φημολογίας, στην έλλειψη εμπιστοσύνης σε φορείς και γιατρούς και στο φόβο για εμπόριο οργάνων και στις διάφορες προλήψεις και προκαταλήψεις που συνοδεύουν το τέλος της ζωής.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων το α' τρίμηνο του 2008, η πορεία της μεταμοσχευτικής δραστηριότητας στη χώρα μας σημείωσε αύξηση κατά 56% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Οι Έλληνες ευαισθητοποιούνται ολοένα και περισσότερο απέναντι στη Δωρεά Ιστών και Οργάνων και αυτό αποτυπώνεται και στα νούμερα. Κατά τη διάρκεια του α' τριμήνου του 2008 αξιοποιήθηκε το ιδιαίτερα ικανοποιητικό ποσοστό της τάξης του 64,5% των δυνητικών δοτών. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα το 2007, το ποσοστό αξιοποίησης άγγιζε μόλις το 29,2%.

Για να αυξηθούν ακόμα περισσότερο αυτά τα ποσοστά χρειάζεται πάνω απ’ όλα να σπάσουμε τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες που ταλανίζουν και αποθαρρύνουν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού από την πράξη της δωρεάς οργάνων και να εμπεδώσουμε ένα ισχυρό αίσθημα εμπιστοσύνης για τη λειτουργία των φορέων και των θεσμών. Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων συμβάλλει τα μέγιστα στην κατεύθυνση αυτή με τη δράση του. Δεν αρκεί, όμως, αυτό. Η Πολιτεία πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της για ευαισθητοποίηση των πολιτών στο θέμα των μεταμοσχεύσεων και όχι μόνο. Η Εκκλησία έχει αποδεχτεί ανεπιφύλακτα την ιδέα της δωρεάς οργάνων θεωρώντας την υπέρτατη πράξη ανθρωπισμού και φιλαλληλίας. Όλοι, λοιπόν, συμφωνούν πως η δωρεά οργάνων αποτελεί «πράξη σωτηρίας» προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Ας το αποδείξουμε στην πράξη…

Read more...

Οι συνθήκες ζωής των ΑΜΕΑ στην Ελλάδα

Πρόσφατα συμμετείχα σε ένα σεμινάριο στη Βαλένθια της Ισπανίας με θέμα «Εργαλεία για να σπάσουμε τα στερεότυπα». Μέσα στο πρόγραμμα του σεμιναρίου περιλαμβανόταν και μια επίσκεψη σε ένα κέντρο αποκατάστασης ΑΜΕΑ στη Silla, μια μικρή πόλη μόλις 18000 κατοίκων λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Βαλένθια. Αυτό αποτελεί και την αφορμή του άρθρου μου.

Το ΤΟLA (έτσι λεγόταν το κέντρο) αποτελεί ένα πρότυπο κέντρο αποκατάστασης και απασχόλησης ενήλικων (!) ατόμων με ειδικές ανάγκες. Έχει τη δυνατότητα να φιλοξενεί 80 άτομα και να τα απασχολεί πλήρως. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν στα σπίτια τους και πηγαίνουν κανονικά το πρωί στο κέντρο σαν να πήγαιναν στη δουλεία τους. Το μεσημέρι σιτίζονται εντός του κέντρου, ακολουθεί λίγη απασχόληση το απόγευμα και μετά είναι ελεύθεροι να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι χωρισμένοι σε ομάδες και κάνουν διαφορετικές εργασίες. Άλλοι ανακυκλώνουν χαρτί, άλλοι ασχολούνται με το τυπογραφείο, άλλοι εργάζονται ως κηπουροί, ως ξυλοτεχνίτες κ.ά. Οι κάτοικοι της πόλης στέκονται δίπλα στο σπουδαίο έργο του κέντρου αυτού όχι μόνο στα λόγια αλλά έμπρακτα. Είναι αυτοί που πηγαίνουν τα χαλασμένα τους έπιπλα στο κέντρο για επισκευή, αυτοί αγοράζουν πολλά από τα λουλούδια του ανθοκομείου και αυτοί τυπώνουν προσκλητήρια στο τυπογραφείο. Όλα αυτά βεβαίως δεν γίνονται δωρεάν, αλλά πληρώνουν κανονικά το ίδιο περίπου ποσό που θα πλήρωναν σε κάποιον αντίστοιχο επαγγελματία για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Αυτό αποτελεί και οικονομικό πόρο του κέντρου, όπως επίσης η οικονομική στήριξη του τοπικού δήμου, αλλά και του κράτους. Όλα αυτά στην Ισπανία…

Ποιά είναι όμως η κατάσταση στην Ελλάδα την ίδια εποχή; Τα «άτομα με ειδικές ικανότητες», όπως θα ήταν πιο σωστό να αναφέρονται (προσωπικά πιστεύω πως το πώς τους αποκαλεί κανείς είναι το ελάχιστο μπροστά σε αυτά που ζουν καθημερινά), στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται ως πολίτες β’ κατηγορίας. Η πολιτική αναλγησία έχει πλήξει σε μεγάλο βαθμό και τα ΑΜΕΑ. Κάθε τέσσερα χρόνια (τα τελευταία χρόνια και λιγότερο από τρία) οι πολιτικοί υπόσχονται καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και καθημερινότητας για τα άτομα αυτά. Τάζουν κέντρα αποκατάστασης, σχολεία, κονδύλια, επιδοτήσεις… Μάλιστα, για να φανούν και πιο πειστικοί βάζουν και στα ψηφοδέλτιά τους κάποιο άτομο με αναπηρία με καθαρά ψηφοθηρικό σκοπό! Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια σχεδόν τίποτα δεν έχει υλοποιηθεί.

Εκτός από ελάχιστα φανάρια που εκπέμπουν ήχο, βοηθώντας τους τυφλούς συνανθρώπους μας να διασχίσουν με ασφάλεια τη διασταύρωση, εκτός από ελάχιστα και ανεπαρκή σχολεία ειδικής μάθησης στα μεγάλα αστικά κέντρα, τίποτα άλλο δεν έχει επιτευχθεί. Τα πεζοδρόμια δεν διευκολύνουν τα ΑΜΕΑ να τα διασχίσουν άνετα και πάνω απ’ όλα με ασφάλεια. Τα σχολεία ειδικής μάθησης δεν επαρκούν και δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα. Ως αποτέλεσμα πολλοί νέοι και παιδιά με διάφορες παθήσεις να μένουν αμόρφωτοι εν έτει 2009…Όλα αυτά ενώ η χώρα μας έχει σοβαρότατο πρόβλημα ανεργίας και θα μπορούσε να στελεχώσει τα νεοϊδρυθέντα σχολεία και κέντρα με πτυχιούχους άνεργους νέους!

Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κι αυτές μη προσπελάσιμες για τους κινητικά αναπήρους. Το δημόσιο στεγάζεται στα ίδια ακατάλληλα και ενεργοβόρα κτήρια για πενήντα και πλέον χρόνια. Ο εκσυγχρονισμός τους κρίνεται επιτακτικός, όχι μόνο για τη διευκόλυνση των ΑΜΕΑ, αλλά για όλους μας. Εξοργιστικότερη όλων είναι η κατάσταση σε διάφορα υποκαταστήματα του ΙΚΑ που είναι απροσπέλαστα για ΑΜΕΑ και γέροντες. Αποτελεί τραγική ειρωνεία να επισκέπτεται κάποιος το ΙΚΑ για να κάνει εξετάσεις και να μην μπορεί να εισέλθει στους χώρους του…

Όμως, δεν φταίνε πάντα και μόνο οι πολιτικοί. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι πολίτες. Όταν οι ελάχιστοι πολιτικοί που ενδιαφέρονται σοβαρά για όλους τους συνανθρώπους μας και φροντίζουν να κάνουν έργα διευκόλυνσής τους, υπάρχουν κάποιοι άλλοι που αυθαιρετούν απέναντι στο νόμο και τους πολίτες. Ποιός από εμάς δεν έχει δει σταθμευμένο αυτοκίνητο σε θέση στάθμευσης αναπηρικού οχήματος χωρίς να επιτρέπεται; Είναι λίγοι αυτοί που παρκάρουν τα οχήματά τους μπροστά από ράμπες αναπήρων ή σε σημεία που προβλέπεται να χρησιμοποιούνται από αναπήρους; Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο πως η κοινωνία μας πάσχει από έλλειψη κοινωνικής συνοχής απέναντι στα ΑΜΕΑ και δυστυχώς η κατάσταση αυτή θα συνεχίσει να υφίσταται και να γίνεται πιο δυσχερής αν οι πολιτικοί δεν δώσουν έργα-κίνητρα στους πολίτες για να αλλάξουν στάση απέναντι στα ΑΜΕΑ. Άλλωστε η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει με κάθε τρόπο και μέσο τέτοιες ενέργειες και δίνει γενναιόδωρες επιχορηγήσεις για να αναπτυχθούν οι κατάλληλες συνθήκες άνετης και ποιοτικής διαβίωσης για τους συνανθρώπους μας με αναπηρία…

Καλό θα είναι, όμως, να μην τα περιμένουμε όλα από τους πολιτικούς. Η αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς πρέπει να είναι δική μας προσωπική πρωτοβουλία. Αλλάζοντας συμπεριφορά μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο! Έπειτα μπορούμε να πιέσουμε και τους πολιτικούς να ικανοποιήσουν τις επιδιώξεις μας. Επιδιώξεις όχι για το προσωπικό μας όφελος, αλλά για όφελος της κοινωνίας και του τόπου!

Read more...