Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ο ήρωας των Δερβενακίων

Από τις ηρωικότερες και αγνότερες μορφές του ‘21, γιος του αγωνιστή Σταματέλου, εγκατεστημένου στο Τουρκολέκα Λεονταρίου και της Σοφίας Καρούζου, αδελφής της γυναίκας του Κολοκοτρώνη. Παντρεύτηκε την Αγγελίνα Μπαρμπιτσιώτη, κόρη του πρωτοκλέφτη Ζαχαριά.

Το 1816 οι Τούρκοι σκότωσαν τον πατέρα του, τον κουνιάδο του Αναγνώστη και τον μικρό του αδερφό Ιωάννη με μαρτυρικό τρόπο στην Μονεμβασιά.

Γαλουχημένος από μικρός  στον αγώνα για την ελευθερία ζώντας ανάμεσα στις μεγαλύτερες οικογένειες κλεφτών του Μωριά και διψασμένος για δικαίωση των δικών του ανθρώπων, ήταν επόμενο να αγωνιστεί με πάθος και ηρωισμό. Διακρίθηκε στις μεγάλες μάχες της επανάστασης στο Λεβίδι, στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά, στα Βέρβενα, στην άλωση της Τριπολιτσάς, στη διπλή μάχη στα Δερβενάκια και στο Αγιονόρι , στην Αράχωβα, κ.ά. και πήρε το προσωνύμιο “Τουρκοφάγος”.

Ο ίδιος αφηγείται:

ΤΣΟΠΑΝΑΚΟΣ- Ο ποιητής της Επανάστασης

Να πως τον περιγράφει ο αγωνιστής και συγγραφέας Φωτάκος στο βιβλίο του  “Βίοι Πελοποννησίων Ανδρών”:
“Κατήγετο απὸ την Δημιτσάναν. Κατὰ δε την αρχὴν της επαναστάσεως μη δυνάμενος να φέρη όπλα, διότι ήτον αδυνάτου σώματος καμπούρης και στραβοπόδης, ούτος ο πυγμαίος, αν και του έλειπαν όλα, είχεν όμως μεγάλον τον Ελληνικὸν αίσθημα κατὰ των τυράννων, διότι έτρεχεν εις τα στρατόπεδα των Ελλήνων, και εις τας πολιορκίας, ενθουσιάζων τους στρατιώτας, και γράφων και στίχους επαινετικοὺς εις τους στρατηγοὺς και τους καπεταναίους, ήτον ο νέος  ποιητὴς της επαναστάσεως. Αγαπούσε πολὺ να βλέπη τον στρατηγὸν Νικήταν Σταματελόπουλον, και όπου και αν επήγαινε και εστέκετο τους στίχους τους οποίους έκαμνε τους ανεγίνωσκε πρώτον του Νικήτα, και έπειτα επήγαινεν εις τους άλλους και τους έψαλλεν.
Ευρεθεὶς δε εις μίαν μάχην, εις την οποίαν ο στρατηγὸς Νικήτας ενίκησεν, και οι στρατιώται του επήραν πολλὰ λάφυρα και ζώα, έλαβεν ένα άλογον, το οποίον του εχάρισεν ο Νικήτας δια να περιπατή καβάλα· αλλ᾿ επειδὴ ήτο πτωχὸς και δεν είχεν έξοδα να το θρέψη, έκαμεν ένα γράμμα του Νικηταρά, ούτως τότε έλεγον, και του έγραφε «Τὸ δώρο σου Νικηταρά, άλογο χωρὶς νουρὰ, ή μου στέλλεις καὶ κριθάρι, ή σου στέλνω το τομάρι». 

Τσοπανάκος- Ο λαϊκός ποιητής της Επανάστασης από την Δημητσάνα

21 Μαρτίου-Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης! Αναγνωρίζουμε την αξία των μεγάλων ποιητών μας με τα αριστουργήματα που μας έχουν προσφέρει!

Ας αφιερώσουμε όμως το άρθρο, εν όψει και της Εθνικής Επετείου στον ταπεινό ποιητή της Επανάστασης, τον Τσοπανάκο από την Δημητσάνα της Γορτυνίας!

 

(Αναδημοσίευση από http://argolikivivliothiki.gr )

Παναγιώτης Κάλλας ή Τσοπανάκος λαϊκός ποιητής του 1821, ο επονομαζόμενος και Τυρταίος της ελληνικής επανάστασης, με τα αυτοσχέδια ποιήματα και τραγούδια του εμψύχωνε τους αγωνιστές ή υμνούσε τα κατορθώματά τους.

 (Η φωτογραφία είναι από  το Φωτογραφικό Αρχείο της Γενναδείου Βιβλιοθήκης).

Ο Τσοπανάκος γεννήθηκε το 1789 στη Δημητσάνα και πέθανε το 1825, σε ηλικία μόλις 36 ετών. Γραφή και ανάγνωση έμαθε στη σχολή της γενέτειράς του. Ο Τσοπανάκος είχε αδικηθεί από τη φύση. Ήταν ραχιτικός, δύσμορφος, κοντός και στραβοπόδης. Και καθώς στα χωριά ο περισσότερος κόσμος ήταν γνωστός με παρατσούκλια, στον Παναγιώτη Κάλλας είχαν κολλήσει το παρατσούκλι Τσοπανάκος – κατά μια εκδοχή

Επειδή δεν μπορούσε να εργαστεί πριν την Επανάσταση του 1821 έφτιαχνε με ευχέρεια στίχους σατιρικούς για τους συμπατριώτες του. Με την κήρυξη όμως της Επανάστασης έβαλε την ικανότητά του αυτή στην υπηρεσία του Αγώνα. Και τα ποιήματά του ήταν πια θούρια που εξυμνούσαν τα κατορθώματα των αγωνιστών και τους παρακινούσαν σε νέους ηρωισμούς. 

περισσότερα εδώ..........