“….Αι μυροφόροι γυναίκες, όρθρου βαθέος επιστάσαι προς το μνήμα του Ζωοδότου, εύρον άγγελον επί τον λίθον καθήμενον, και αυτός προσφθεγξάμενος αυταίς ούτως έλεγε: Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; Τι θρηνείτε τον άφθαρτον ως εν φθορά; Απελθούσαι κηρύξατε τοις αυτού μαθηταίς….…
Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί. Πάσχα Κυρίου πάσχα. Εκ γαρ θανάτου πρός ζωήν και εκ γης πρός ουρανόν Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.
Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται. Πάσχα καινόν, άγιον. Πάσχα μυστικόν. Πάσχα πανσεβάσμιον. Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής. Πάσχα άμωμον. Πάσχα μέγα. Πάσχα των πιστών. Πάσχα, το πύλας ημίν του παραδείσου ανοίξαν. Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς.
Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημας· Συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν: Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος….”
Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά!
