La colòbra de Fitor

Ger, en passar au ras de Fitor, aus limits de Lengadòc e de Rosselhon, que decidii de m’estancar ua estona. Qu’avèvi besonh de soscar, de tirar plans. Lo temps n’èra pas tròp ensorelhat, que’t bohava un ventàs qui hasèva arrancurar los herèishes. Tot sobte, quan èri a’m pérder dens un laberint escur de pensaments contradictòris, que 'm sentii aperat per un brut de rotlament de pèiras gessit de la paret qui barrava la prada. E que’t vedoi a traversar, juste au davant men, ua serp verda e jauna qui s’en.honsè a hum dens lo pleish vesin. Ne soi pas tròp supersticiós, ja’m coneishetz. Totun, ua colòbra qui’s passeja per la debuta de prima, be seratz d'acòrd dab jo qu’aquò n’ei pas briga normau! E jo no’m podoi empachar d’i véder un maishant signe. Solide, quauquarren de dolent que s'anava escàder. E puishque lo testimòni d'aqueth mauhat qu'èri jo medish, la victima no'n poderé èster nat aute.