ο αγκυροβολημένος άγγελος

To βρήκα σε προσφορά, μου άρεσε (πολύ) το εξώφυλλο, ο τίτλος, το (υπέροχα Πορτογαλικό) όνομα του συγγραφέα, τίποτα του οποίου δεν είχα διαβάσει.

Το βιβλίο είναι μικρό αλλά -φταίει η μετάφραση; εγώ; δεν ξέρω τι-, πάντως δεν μπόρεσα να (το) καταλάβω.

Δεν τον εγκαταλείπω όμως: πώς να μη διαβάσω κι ένα βιβλίο του με τίτλο Λισαβόνα-Ημερολόγιο Καταστρώματος, γίνεται;

~ Jose Cardoso Pires-Ο Αγκυροβολημένος Άγγελος, εκδ.Στοχαστής

η γραφή του κόσμου

Όταν θα έρθει η ώρα να ψηφίσουμε για Το Βιβλίο Της Χρονιάς -μιλώντας σε πληθυντικό ευγενείας, διότι (να μην τα ξαναλέμε) τα γούστα, οι λίστες και οι αγάπες στα βιβλία είναι (όπως όλες οι αγάπες) θέματα εντελώς προσωπικά κι επομένως υποκειμενικά-,
όταν θα έρθει λοιπόν η ώρα να ψηφίσουμε, το έχουμε ήδη βρει, εδώ, το βιβλίο της φετεινής χρονιάς: H γραφή του κόσμου.

ταξίδι στην Τρίπολη

ημερολόγιο του χειμώνα

What are heavy? Sea-sand and sorrow:
What are brief? To-day and to-morrow:
What are frail? Spring blossoms and youth:
What are deep? The ocean and truth. 

Tα αντί-για-παντοφλάκια τα έφτιαξα προχθές στα γρήγορα, με ένα χρωματιστό απομεινάρι νήματος, κι έτσι προέκυψαν εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Δεν πειράζει, μ΄αρέσει πολύ να τα φοράω πάνω από τις κάλτσες και χωρίς παντόφλες-κι είναι σαν να περπατάω ξυπόλητη και το χειμώνα.

Το ποίημα είναι της Christina Rosseti. Δεν την ήξερα-μας το/την γνώρισε χθες το απόγευμα η κυρία Έλλη στην συνάντηση της λέσχης ανάγνωσης, όπου μιλήσαμε για τον Πεσσόα και τον Ταμπούκι. Τόσο πολύ (θαυμάσια!) ανακατέψαμε τα γραπτά τους, τις ζωές τους, τους χαρακτήρες τους, την συμπάθειά μας, που στο τέλος δεν ξέραμε αν αναφερόμαστε στον έναν ή στον άλλον. 

όταν νυχτώνει...

...μια αράχνη περπατάει στο ταβάνι.

σήμερα το πρωί...

...η αλόη μου φάνηκε σαν ινδική θεότητα
που κάνει γιόγκα
στην κουζίνα.

μπονσαι

Σημερα στον Βυσσινοκηπο ξαναδιαβάζω-με μερικές μέρες απόσταση, το Μπονσαι του Αλεχαντρο Σαμπρα-με μια ανάσα.

Αlvaro Mutis, αυτός είναι ο ονειρευτής των καραβιών

Πού τον ανακαλύψαμε πάλι αυτόν με τη Σταυρούλα; Τυχαία, θα πάρω ένα βιβλίο του εγώ ένα εσύ και θα τα ανταλλάξουμε, και μετά-κυκλοφορούν συνολικά πέντε, τα πήραμε όλα και τα διαβάσαμε όλα.
Πρώτο διάβασα τον ονειρευτή των καραβιών, αυτό με γοήτευσε κι αυτό έμεινε στο μυαλό μου ως το καλύτερο. Στο βάθος όμως όλα είναι ίδια, όλα είναι σαν να διαβάζεις το ίδιο βιβλίο, δεν έχει σημασία η υπόθεση, όσο που ταξιδεύεις σ΄αυτό το θολό κοσμο των Κολομβιανών.

παιχνίδια στον ήλιο