the brand new project

Σκέφτομαι ότι είναι σαν γλιφιτζούρια ή σαν φουρφούρια, κι επειδή αυτή η δεύτερη λέξη λίγο με ξενίζει, σαν να μην την έχω ακούσει εδώ και χρόνια, ψάχνω να τη βρω και τι βρίσκω;

Φουρφούρι ορισμός: Απλό παιδικό παιχνιδάκι που αποτελείται από μια φτερωτή στηριγμένη σ' ένα ξυλάκι - περιστρέφεται με τον αέρα ή μ' ένα ελαφρύ φύσημα.
(Ω ναι, αυτό ακριβώς εννοώ, άρα τη σωστή λέξη χρησιμοποιησα!)

Και παρακάτω: Βορειοελλαδίτικη λέξη. Στη Νότια Ελλάδα το φουρφούρι λέγεται μύλος, ανεμόμυλος ή ανεμιστήρας.

βιβλία-σταθμοί

Πλάνη είναι να πιστεύει κανείς ότι πρέπει να διαλέξει, ότι πρέπει να κάνει αυτό που θέλει, ότι υπάρχουν όροι για την ευτυχία. Η Ευτυχία υπάρχει ή δεν υπάρχει. Αυτό που βαραίνει είναι η θέληση για ευτυχία, μια απέραντη, ενεργός πάντοτε συνείδηση. Τα υπόλοιπα-γυναίκες, έργα τέχνης, κοσμικές επιτυχίες- είναι απλά προσχήματα. Ένας καμβάς που περιμένει να τον κεντήσουμε.

~ Aπόσπασμα από τον Ευτυχισμένο Θάνατο του Καμύ

~ Vrouw bij een waslijn in de duinen, Anton Mauve, 1848 - 1888

RedHat

Δεν είναι ότι μ' ενδιαφέρει η υφαντική με αργαλειό, ούτε πως με συγκινεί ιδιαίτερα η διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών και εργαλείων.
Αλλά θέλω να μοιραστώ αυτό τον ενθουσιασμό και την καλή διάθεση που σου δίνει η χειρωνακτική απασχόληση. Είναι συγκινητικός και υπέροχος.
Κι επίσης την διάθεση της Μαρίας να μοιραστεί τις γνώσεις της, και μάλιστα με τρόπο απλό και εύστοχο. Σαν να τη βλέπω, να πίνει καφέ με μια φίλη της και να λάμπουν τα μάτια της καθώς εξηγεί πρωτόγνωρες, για την άλλη, πληροφορίες.

Στο pokotali.

Η αυτοκρατορία του μη πραγματικού

...ή, πώς ένας άνθρωπος πέρασε ολόκληρη τη ζωή του μόνος και άφησε πεθαίνοντας πίσω του σε δεκαπέντε χιλιάδες σελίδες που δεν είχε δει ποτέ κανείς, μια ιστορία που έγραψε και εικονογράφησε για τον εαυτό του.

Εδώ ολόκληρο το ντοκιμαντέρ In the Realms of the Unreal (χωρίς υπότιτλους). Ο (ζωγράφος να πω;) λέγεται Henry Darger.

ο κόσμος της Χριστίνας

~ του Anrew Wyeth (1917-2009)

Αντίθετα από ότι φαίνεται, δεν είναι μια κοπέλα που ξαπλωμένη απολαμβάνει τη θέα προς το σπίτι της.
Είναι μια πενηντάχρονη παραπληγική αλλά πεισματάρα γυναίκα, που αρνούμενη να χρησιμοποιεί μπαστούνι και αναπηρικό καροτσάκι, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μετακινούμενη έρποντας, σέρνοντας στο σώμα της μέσα και στην περιοχή γύρω από το σπίτι της.

Ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντερ, εδώ ολόκληρο, με αγγλικούς υπότιτλους.