γραμμα στον αι βασίλη..

αγαπητέ μου αι βασίλη.. ήμουν καλό παιδί όλο το χρόνο.. έτρωγα όλο το φαΐ μου.. (και πολύ παραπάνω..).. έκανα όλες τις δουλειές.. τρέχοντας ανα την ελλαδα (μπιπ μπιμ..βρουμμ).. προσπάθησα να μη στεναχωρήσω κανέναν.. γι αυτό και σου έκανα μια λίστα με αυτά τα ολίγα που θα χρειαστώ για το νέον έτος.. τα ίδια θέλω και για όλα τα παιδάκια του κόσμου.. οι ποσότητες είναι σε τεμάχια κιλά ή λίτρα ανάλογα.. θα καταλάβεις.. έβαλα και τις τιμές παρενθετικά. έκανα και μερικά και γενικό σύνολο.. να ξέρεις τι χρήματα να κρατάς..

• μακαρονια 80 (160)


• ρυζι 40 (80)


• φακες 30 (90)


• φασολια 5 (12 )


• κρεας 50 (250)


• κιμας 40 (200)


• μπεικον 5 (40)


• ζαμπον 20 (180)


• κεφαλοτυρι 50 (400)


• φετα 20 (100)


• ψωμι τοστ 20 (55)


• λαδι 25 (125)


• γαλα 200 (320)


• κρεμα γαλακτος 5 (30)


• τοματοχυμος 20 (200 )


• αλατι 20 (40)


• πιπερι 1 (10)


• μπαχαρι 1 (10)


• κανελα 1 (10)


• κρεμιδια 10 (20)


• σκορδα 5 (10)


• καφε 5 (50)


• ζαχαρι 15 (13)


• καθαριστικα+χαρτια (200) 2605




• παντελονια 2 (30)


• πουκάμισα 2 (40)


• εσώρουχα (30)


• παπουτσια 1 (100)


• μπουφαν 0,2 (10) 210




• καπνος πιπας 150 (1050)


• αναπτηρες 50 (50)


• συντηρηση αυτοκινήτου (700)


• βενζινη 2500 (2500)


• καφές έξω 50 (200)


• μπιρα έξω 3 (20) 4520




• νοικι (3000)


• οικοσκεβη (500)


• ρευμα (1200)


• τηλεφωνα νετ (1400)


• νερο (300) 6400 13735

το πρώτο που θα κατάλαβες είναι ότι καλύτερα να με ντύνεις παρά να με ταΐζεις. αν σου φαίνονται πολλά και μπερδεμένα.. μη πείς "για τον παναγιωτάκι ένα ελαφάκι"..

κράτα τους δικούς μου και τους φίλους μου

υγιείς ευτυχισμένους

και χαρούμενους..

και με 4000-5000 ώρες εργασίας.. ίσως τα

καταφέρω και μόνος μου να εξασφαλίσω τα υπόλοιπα..:):)

χρόνια πολλά και καλή χρονιά

μακάρι όλοι να καταλάβουμε

ότι η ευτυχία δεν είναι να δίνουμε

χρόνο για να κερδίζουμε αγαθά

αλλά να τον μοιραζόμαστε με τους

αγαπημένους μας

μια κουρελού πολύχρωμη..

..είναι ο κόσμος μας.. αλλά από την πολύ βρώμα.. γκριζοσκατουλί μας φαίνεται.. και γλιστρά από τη γλίτσα.. όπου να την πιάσεις σου γλιστράει. προσπαθώ να μπω στη θέση του ενός και του άλλου.. μα δε μπορώ αυτή τη φορά.. δε θα γινόμουν αστυνομικός σε καμία περίπτωση.. θέλει μεγάλη ψυχραιμία και ωριμότητα που δε διαθέτω.. προφανώς ούτε πολλοί άλλοι.. δε θα κατέφευγα σε ακρότητες.. σχιζοφρένεια.. η βία με παρασύρει.. δε ξέρω αν θα μπορούσα να με ελέγξω.. είτε δίπλα σε ένα κουκουλοφόρο είτε δίπλα στα ματ.. δυσκολεύομαι να τα διαχωρίσω έτσι κι αλλιώς.. ο σφιχτός εναγκαλισμός κράτους-παρακράτους.. από συστάσεώς τους.. τα κάνει να μυρίζουν το ίδιο..
αγαπητοί μου συμπολίτες κλέφτες και λωποδύτες (στους λοιπούς δεν αναφέρομαι. ισχνές μειοψηφίες.) αν θέλετε να οργιστήτε.. να ξεσπάσετε.. σε σας το 80% των εκλογών μιλώ. να πατε στον καθρέπτη και να τα πήτε.. σπάστε κάνα πιάτο.. ρίχτε κάνα χαστούκι στο εαυτό σας.. αυτοπυρποληθήτε.. κάντε την επαναστασή σας τέλος πάντων.. αλλά εντός του ιδιωτικού σας χώρου παρακαλώ.. δε σας φταίμε τίποτα το υπόλοιπο 20% που αεροβατούμε.. να μας σύρετε σε αυτές τις θλιβερές καταστάσεις.. και να είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε και την οργή σας μετά..
τώρα το υπόλοιπο 20%.. το ένα πέμπτο.. το ένα δάκτυλο της μούτζας.. ο δείκτης; του ρουφιάνου.. ο μέσος..(μην επεκταθώ).. ο ωτίτης;.. το μικρό που ξύνουμε το αυτί.. και τη μύτη μας;.. εμείς είμαστε καταδικασμένοι.. να βλέπουμε τις εκπομπές που φέρνουν διαφημίσεις.. να έχουμε την παιδεία που βολεύει τους άλλους.. να μας κυβερνούν αυτοί που στην καλύτερη μας αδειάζουν. φοβάμαι ότι η μόνη οδός επιβίωσης.. είναι να αναπτύξουμε την υπομονή μας..
χμ.. δεν αντέδρασα αμέσως.. μήπως αποφύγω τις πολλές μπαρούφες.. δε ξέρω αν είχε αποτέλεσμα..

η τσαντουλα απ'τη φαβούλα

στη γνωστή γκαλερί fava's place (διανυχτερεύον) αναρτήθηκε έκθεση με έργα της καλλιτέχνιδος εμπνευσμένα από τις τσαντούλες μας.. σπεύσατε όπως αναζητήσετε τη ιδικήν σας.. ιδού η δική μου..

35 χρόνια;!

πότε πέρασαν; θυμάμαι μιά μέρα.. τετάρτη δημοτικού.. στο άνω καλαμάκι.. κατά τις 10 το πρωί μας είπαν να φύγουμε.. εγώ δεν πηγαινοερχόμουν με σχολικό.. οπότε κανείς δεν ασχολήθηκε με το πως θα επιστρέψω.. ανέβηκα στη βουλιαγμένης.. αριστερά.. και έφτασα μέχρι το πρώτο νεκροταφείο. μέχρι εκεί έφτανε τότε η βουλιαγμένης.. γύρω γύρω το νεκροταφείο.. άκουγα πυροβολισμούς. φωνές.. σαματά. ίσα κάτω από την κεντρική είσοδο. βρέθηκα στο δρόμο πάνω από το κολυμβητήριο. από ψηλά φαινόταν σα πεδίο μάχης κόσμος έτρεχε στρατιώτες αστυνομικοί.. κόλλησα εκεί.. να διευκρινίσω ότι δε μου άρεσαν τα πολεμικά παιχνίδια.. δεν είχα καμιά όρεξη να δώ πολεμικές συρράξεις για ζώσεις. αλλά κόλλησα. με μια απορία.. γιατί;.. φοβόμουν να περάσω ενδιάμεσα στη μάχη.. στο άνοιγμα μεταξύ του καρυοθράυστη και του καλλιμάρμαρου. βασιλέως κωνσταντίνου.. τελικά ο φόβος να μήνω να περιμένω τις αδέσποτες έγινε μεγαλύτερος από το φόβο του να μετακινηθώ.. μπήκα λίγο στο δασάκι του αρδητού.. κολλητά στην πύλη του καλλιμάρμαρου. και από το παράλληλο δρομάκι της βασιλέως κωνστανίνου.. κι έφτασα σπίτι. η τιβι κολλημένη στα εμβατήρια.. τα τηλέφωνα έτσι κι έτσι.. απο στώμα σε στωμα μαθαίναμε διάφορα.. τελικα δε ξέρω αν και τώρα ξέρω περισσότερα. την ώρα του ιστορικού γεγονότος. δεν υπάρχει πληροφόρηση.. αμέσως μετά το πράγμα είναι ζεστό.. δε μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. μετά από 35 χρόνια.. ο καθένας λέει ότι θέλει.. αλήθεια τι να καταλάβουν τώρα τα παιδιά;.. τι μάθαμε εμείς 20-25 χρόνια μετά τη λήξη του εμφύλιου;.. τι καταλαβαίναμε από τις επετείους για το 40 μετά από 30 χρόνια εν μέσω χούντας;.. ξεχνάμε ρε παιδιά ξεχνάμε..

γεννέθλιαααα!!!

update: έπαιξα το παιχνίδι που είδα στη παιδική χαρά της maya αλλά μου βγήκε πάλι έμμετρο και το έβαλα παλι στις μπουμπουλήθρες μου

χωρίς λόγια...

το μήλον.. της έριδος;..

update: έπαιξα στο παιχνίδι που με κάλεσε η diVa μας.. αλλά μου βγήκε έμμετρο και το έβαλα στις μπουμπουλήθρες μου



..το πήρα από ένα μαλακό χέρι.. πως πεινούσα. το δάγκωσα λαίμαργα. δε το είχα ξαναδοκιμάσει. μου κάθισε στο λαιμό.. έφτυσα τα κουκούτσια.. δεν ήταν κακό.. παρά το πνίξιμο. το αναζήτησα και την επαύριο.. και την επομένη.. παρά τις απειλές δε μου έφερε γνώση.. καμιά ξινίλα άμα το παράκανα.. ως εκεί.. εκεί που έφτυσα τα κουκούτσια φύτρωσαν δενδράκια.. αυθαίρετα.. και απούσας κάποιας άλλης άποψης.. αποφάσισα ότι είναι ΔΙΚΆ ΜΟΥ δενδράκια.. και φυσικά και η γη στην οποία βρίσκονται.. και όσο έφτυνα τόσο πλήθαιναν.. και είχα περισσότερα από όσα μπορούσα να φάω.. σιγά σιγά ήλθαν και γείτονες. τι να κάνω.. τους έδωσα μερικά.. αλλά θέλαν περισσότερα κάθε φορά.. ζήτησα λοιπόν να μου δώσουν σε αντάλλαγμα από τα δικά τους που ήταν διαφορετικά.. πιο γευστικά. αλλά αυτό δε το ομολογούσα.. όσο περισσότεροι γινόμασταν.. τόσο αυξανόταν η ποικιλία. άλλα ήταν πιο γευστικά.. άλλα πιο σπάνια.. άλλα θέλαν περισσότερη δουλειά.. δεν ήταν δίκαιο να έχουν όλα την ίδια αξία.. είπαμε να συμφωνήσουμε ότι μια πετρούλα θα αντιστοιχεί με μια βασική μονάδα αξίας.. έτσι άρχισα να μαζεύω πετρούλες.. ξεχνώντας ότι οι πετρούλες αποκτούσαν αξία όταν τις αντάλλαζα με κάτι άλλο.. μάζευα όλο και περισσότερες πετρούλες.. το ίδιο και οι γύρω μου.. έδιναν περισσότερη προσοχή στις πετρούλες από όση στα δενδράκια.. αρχίσαμε να τις καταγράφουμε.. να συγκρίνουμε ποιός έχει τις περισσότερες.. να τις πουλάμε.. να τις δανείζουμε. να στοιχηματίζουμε. να χάνουμε.. να κερδίζουμε.. κι όταν όλοι είχαμε μόνο πετρούλες.. ξαναθυμηθήκαμε ότι δεν μπορούμε να τις φάμε.. δε φταίω εγώ.. ο office με εξαπάτησε..

and the winer is..

με μερικές μέρες καθυστέρηση.. λόγο απουσίας.. τρέχω να διαδόσω το γνωστό πλέων.. δεν έβρισκα και κάτι του γούστου μου σαν εικόνα.. κι αναγκάστικα να να σκαρώσω κάτι πρόχειρο με τη ζωγραφική των win.. sorry σκουλίκι μου.. γκλίτερ δε βρίκα..

αντιγράφω λοιπών από τον συνεγκυητή radiomarkoni :

Δευτέρα, 6 Οκτώβριος 2008

.. and the OSCAR goes to...
Φίλοι και φίλες,Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι, οι συνεντεύξεις της Ζουζούνας που έλαβαν χώρα στο Εξοχικό τελείωσαν. Από την παραπάνω αγωνιώδη και ανοιχτή ψηφοφορία, εξελέγη νικήτρια το Skouliki.Το έπαθλο -που θα ζήλευαν πολλοί- είναι "μια ολόκληρη εβδομάδα δωρεάν φιλοξενίας με την παρέα της στο εξοχικό, με ότι κείμενα ή σκίτσα επιθυμεί".Ευχαριστούμε όλους τους συμμετέχοντες. Στη δε νικήτρια, ευχόμαστε πάντα τέτοιες κατακτήσεις, κυρίως στον δύσκολο στίβο της ζωής. Μπράβο της!

να προσθέσω και τις δικές μου ευχές για την νικήτρια.. πάντα τέτοια και καλήτερα..

μετά τιμής
ο αδιαυθορος
koulpa

..λυκοι και πρόβατα..

..από τις αγέλες των πρώτων πιθηκανθρώπων.. νομίζω.. ότι ξεκίνησε η δομή.. που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.. που τώρα τάχα έκπληκτοι παρακολουθούμε αγωνιώντας ράθυμα. ανάμεσα στα ζαπ του τηλεκοντρόλ μας..
..ο φόβος είναι αυτό που συγκρατεί τους κοινωνικούς δεσμούς μόλις ξεπεραστούν οι δεσμοί αίματος. ελπίζουμε ότι πολλά πρόβατα μαζί.. θα έχουμε περισσότερες ελπίδες απέναντι στους λύκους.. μα όταν μαζευτούμε αρκετά πρόβατα.. αρχίζουν να δημιουργούνται ιεραρχικές δομές.. κάποιος είναι πιό δυνατός.. πιό έξυπνος.. πιό αδίσταχτος. πιό επιτυχημένος τελικά στην αντιμετώπιση εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών.. πιο επιτυχημένος στον αγώνα της αναπαραγωγής.. και έγινε ο λύκος μέσα στο κοπάδι.. και τα άλλα πρόβατα εξακολουθούν να ζούν στο φόβο.. γιατί ο φόβος φυλά τα έρημα.. φόβος για τους λύκους έξω.. φόβος για το λύκο μέσα.. φόβος για το φοβισμένο διπλανό.. φόβος για τον προστάτη.. φόβος για την έλλειψη του προστάτη..
και κάποια τρελά πρόβατα που ξεπέρασαν την φοβία.. και είναι φοβία γιατί δεν μπορεί ένας λύκος να τα βάλει με πολλά πρόβατα συγχρόνως.. επαναστατούν.. αλλά όσα επιβιώνουν της επανάστασης.. έχουν μεταλλαχθεί σε λύκους..
και χωρίς φόβο δε συντηρείται η εξουσία.. αν δεν έχει λύκους γύρω.. έχει εχθρικά κοπάδια.. και αν έλθει κάποιο κοπάδι με υπέρτερες δυνάμεις.. τα υπόλοιπα συσπειρώνονται και συμμαχούν. αν το χορτάρι εδώ δε είναι ικανοποιητικό.. συμμαχούν για να εκδιώξουν κάποιο άλλο κοπάδι από το λαχταριστό βοσκότοπό του.. και με την ένωση των κοπαδιών περιπλέκονται οι δομές της ιεραρχίας.. μεταλλάσσονται τα διακυβεύματα. δημιουργούνται ποικίλες αποχρώσεις γκρι των λύκων.. αλλά ένα παραμένει.. ο λύκος βρίσκεται ψηλότερα στην τροφική αλυσίδα από το πρόβατο.. και επί το λαϊκότερον.. στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται..
αφερωμένο στις αγαπητές faraona και roadartist που με τη τελευταία τους ανάρτηση μου έδωσαν την τελική σπρωξιά για να πάρω την κατρακύλα του παραληρήματος..

το παιχνιδάκι της maya

..δε με κάλεσε αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον..
και ως σεσημασμένος παιχνιδάκιας πλέον..
αποφάσισα να λάβω μέρος..
αντιγράφω από το blogg της maya

Οι κανόνες έχουν ως εξής:
Πέντε ερωτήσεις που θα έκανες ...
Σε έναν φιλόσοφο,
σε έναν παλιό έρωτα,
σε ένα μέντιουμ,
σε ένα παιδί
και στον καθρέφτη σου.
Από μία στον καθένα.

και ξεκινώ αμέσως

στο φιλόσοφο: αν υπήρχε θεός που θα πίστευε;
στον παλιό έρωτα: γιατί δεν έγινες αγάπη;
στο μέντιουμ: που θα ήμουν αν σε κάποιο σταυροδρόμι έπαιρνα τον άλλο δρόμο;
στο παιδί: το τέλος είναι γνωστό.. η διαδρομή είναι άγνωστη.. γιατί βιάζεσαι;
στον καθρέπτη: όταν βλέπω τον πατέρα μου σε σένα.. γερνάω ή απλά ορημάζω;

οι ερωτήσεις είναι μάλλον ρητορικές.

καλώ τους αγαπητούς
σορολόπ
μαράκι
lifewhisper
μπουρμπουλήθρα
δε κάλεσα περισσότερους για να έχετε κι εσείς κάποιον να καλέσετε

χατζηκυριάκιο..

Hatzikyriakio
Uploaded by koulpa2
Αποβραδίς ξεκίνησα (Χατζηκυριάκειο).
Μπαγιαντέρας
Μουσική/Στίχοι: Μπαγιαντέρας
Αποστολέας: Το Σκρίπτο του Νέου Κιθαρωδού
Στάλθηκε: 21-06-1998 (12 ψήφοι)

Am E Am
Αποβραδίς ξεκίνησα
G Am
μ’ έναν παλιό μου φίλο
A Dm
για το Χατζηκυριάκειο 2x
E Am
και για τον άγιο Nείλο 2x
Που ’χει ρετσίνα δροσερή
και όμορφα κορίτσια
μόνο που σε παιδεύουνε 2x
με νάζια και καπρίτσια 2x
Έχει και μια μελαχρινή
που είναι όλο νάζι
πρώτα με κέρναγε φιλιά 2x
και τώρα δε τη νοιάζει 2x
Και κάθε βράδυ καρτερώ
στο δρόμο να περάσει
κι αν δεν την κλέψω μια βραδιά 2x
ο κόσμος θα χαλάσει 2x
http://www.kithara.vu/

..είπα να μήν αρχίσω τη γκρίνια ακόμα..
..σας παίζω ένα κατι τις στο μπαγλαμαδάκι
που πήρα δώρο στον πατέρα μου..
σε επόμενο χρόνο αν βελτιώσω λίγο την
τεχνική μου.. και πάρω και κάνα μαυρο γυαλί..
μπορεί να τη τσήσω σε καμιά γωνίτσα να δω
τι καζάντια θα κάνω..
ελπίζω να μη βρεθώ κρεμασμένος σα τον
κακοφωνίξ ενώ το υπόλοιπό χωριό γλεντάει..
τουλάχιστον δε τόλμησα να τραγουδίσω..

ασπασία.. η γάτα!!

Aspasia the cat_0001
Uploaded by koulpa2
..από μικρός δεν αγαπούσα όλα τα ζώα..
..είχα ένα κόλλημα με τα σκυλάκια και τα γατάκια..
..αγαπούσα τα πρώτα.. κι ερωτευόμουν τα δεύτερα..


..γύρισα λοιπόν.. και δεν έχω να επιδείξω παρά μερικές σκηνές από το γατάκι που μονοπώλησε τον χρόνο μου το τελευταίο 15ήμερο..

καλό φθινόπωρο.

πήρα την αγαπημενη μου..

...τσαντούλα.. κυριακή πρωί.. και βρεθήκαμε στο μόλο..

(αν και αντίθετα με το κοινώς λεγόμενο εγώ πιστεύω ότι μια λέξη μπορεί να είναι 1000 εικόνες.. το έκανα φωτορεπορτάζ..)

.. φορτώσαμε τα μπγαλάκια μας και λύσαμε..

..σηκώσαμε πανάκι.. με ελαφρό αεράκι και 2 μίλια..

..δισχήσαμε το δύαυλο..

..και φτάσαμε δίπλα στην αίγινα.. στη μονή..

..αγυροβολήσαμε..

..καναμε μπάνιο και αρχίσαμε να ξήνουμε κάτω απο το σκάφος

να φύγει η στριδόνα μέχρι το σούρουπο..

..οπότε και βάλαμε τσουκάλι για ζυμαρικά..

..τις πρώτες πρωινές ώρες το γύρισε σε βοριά..

..άρχισε να μας χωροπηδάει.. και να ξεσέρνει την άγκυρα..

..ξημερώνοντας.. είχαμε φτάσει τόσο κοντά στα βράχια..

..που έπρεπε να σηκώσουμε την άγκυρα..

..και προκειμένου να την ξαναρήξουμε..

..αναχωρίσαμε με ούριο άνεμο για πόρο..

..έτσι φτάσαμε πετόντας στο νησάκι μπροστά στο

ρώσικο λιμανάκι στον πόρο..

..αγκυροβολήσαμε χαλαρά.. μπάνιο.. κι άλλο ξήσημο απο κάτω..

..ξανα μπάνιο.. καφεδάκι στη σκιά..

..και το βραδάκι.. βγήκαμε για BBQ στο νησάκι..

..και νυχτερινό μπάνιο μέχρι τη μία με φεγαράδα..

..το πρωί.. πάλι καφές.. μπανιο.. ξήσημο..

διαδοχηκά.. πολλές φορές..

μέχρι το απόγευμα που ξεκινήσαμε για πόρο..

για ανασύνταξη και ανεφοδιασμό..

..δέσαμε στην καινούρια πλοτή προβλήτα..

και πήγαμε για καφέ και φαί..

..μετά από ένα ωραίο φρέντο..

δύο light μουσακάδες..

ένα δευτερο φρέντο..

και πολλά τηλέφωνα απο πελάτες..

αποφάσισα ότι δε μπορώ να συνεχίσω

την περιήγηση του πόρου..

βρέθηκα να περιμένω το καθυστεριμένο

δελφίνη για την ατιμοτική μου επιστροφή..

εν κατακλείδει.. ηρέμησα.. χαλαρωσα.. κολύμπισα..

έχασα 8 κιλά σε 3 μέρες.. 5 απο τα οποία πήρα τις

επόμενες 2 στην αθήνα..

και ελπίζω του χρόνου να κρατήσει περισσότερο..

για τη φαβούλα και τον πόρο..

..για τη φαβούλα η αγαπημένη μου τσαντούλα..

και είναι αγαπημένη γιατί σημαίνει εκδρομήηηη!!!..

φεύγω για ένα περίπλου του πόρου..

ήραμα και ξεκούραστα ελπίζω..

χρόνια πολλά μας στους εορτάζονατες..

μαρίες.. δέσπινες.. παναγιώτιδες..

bloggογεννέθλια!!

..μετά από προτροπές της a-lexia.. περιέργειας από ποστ της diVa.. και ενός μήνα εντόνου σχολιασμού. 27/7/07 κατά τις πρώτες πρωινές ώρες.. έκανα το πρώτο μου post στο πρώτο μου blogg.. βρήκα πολλούς φίλους με τους οποίους πιθανότατα δε θα ερχόμουν σε επαφή αλλιώς.. κάποιοι έφυγαν.. κάποιοι νέοι ήλθαν.. δε περίμενα ότι θα έκλεινε μήνα.. πόσο μάλλον χρόνο.. μπορεί να μην είμαι ιδιαίτερα τακτικός (σαν ιατρικός επισκέπτης.. που λέει η diVa).. αλλά είμαι ακόμα εδώ.. ευχαριστώ όλους τους επισκέπτες που άφησαν έστω κι ένα σχόλιο.. και βρίσκονται αριστερά κατά σειρά εμφανίσεως.. και όλους όσους απάντησαν στα σχόλιά μου.. να τα εκατοστίσουμε!!

πρώτο ταξήδι..

ΠΡΟΣΟΧΉ! το ABC αδρανεί.. οι ορθογράφοι τη βόλτα τους..:)

έτυχε ναύλος για το Πόρο..
αλλά ας το πάρουμε από την προιστορία..
έμαθα να κολυμπώ.. (να επιπλέω μη φαντασήτε ότι έκανα πεταλούδα).. και να περπατώ την ίδια περίοδο.. και τα συμπάθησα και τα δύο εξίσου.. στα έκτα γεννέθλιά μου το 1970.. παρέλαβα μιά τεράστια φουσωτή βάρκα άσπρομπλεκόκκινη.. με την οποία έκανα κάμποσα μίλια.. το 74 ένας θείος μου πήρε μιά ασπρογαλάζια πλαστική βαρκούλα με κουπιά.. με την οποία έκανα ακόμα περισσότερα.. έβλεπα και τα πανιά και ζήλευα.. το 72 παράλίγο να πάρει ο πατέρας μου ένα ιστιοπλοικό που το είχε κι αυτός από μικρός μαράζι.. αλλά έφυγε για εσπευσμένα για ταξίδι και δε τα κατάφερε.. το 79 πήρε ο αδελφός ενός φίλου ένα ιστιοπλοικό.. το επισκεφτίκαμε με τον κολητό μου και μας αναζοπήρωσε τη τρέλα.. αλλά δεν το δοκιμάσαμε εν πλω.. δέκα χρόνια αργότερα βρεθήκαμε με τον ίδιο αδελφό σε διπλάνα κρεβάτια στη βασική εκπέδευση στο ναυτικό.. δεν αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλο.. αλλά μου ξύπνησε πάλι την περιέργια.. και με έμαθε αρκετά απο θεωρία και ονοματολογία σχετικά με το θέμα.. μετά δύο χρόνια σε αντιτορπιλικό και έχοντας οργώσει το αιγαίο αρκετές φορές απολήθηκα αποφασισμένος να βρώ τρόπο να ασχοληθώ.. αλλά βέβαια βρήκα τρόπο να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά πάλι.. δεν τα κατάφερα παρά το φθινόπορο του 93.. και μετά από πιέσεις του κολητού μου να πάρω το δίπλωμα.. στη σχολή πίασαμε φιλιες με κάποιους από τους συμαθητές.. ένας εκ των οποίων πριν ακόμα τελειώσουμε.. άρχισε να ψάχνει γιά σκάφος.. 13 νοέμβρη πήραμε το δίπλωμα.. μέχρι τις 25 είχαμε και σκάφος.. ένα gibsea 41,3 δέκα ετών.. αλλά με μηδενική πήρα όλοι μας.. αρχίσαμε διλά διλά να βγένουμε και να ξαναμπάινουμε στο λιμάνι.. μετά μικρά περα δόθε κοντά στη μπουκα του λιμανιού.. μετά σαλαμίνα για σουβλάκια.. και μετά μακρίτερα ως τι αίγινα..
τελικά μετά τα χριστούγεννα.. το τριήμερο των φώτων αποφασίσουμε να πάμε πέρα απο τα μονοήμερα ταξήδια και να πάμε μέχρι τον πόρο..
η σύνθεση δεν ήταν του γούστου μου.. 6 άνδρες.. ούτε στον παράδησο δε θα πήγαινα με ανδροπαρέα.. αλλά τι νακάνω.. πρώτο μεγάλο ταξήδι..
είμασταν.. εγώ κι ο κολητός μου.. ο ιδιοκτιτης (βουνήσιος αρκάς).. ένας ανηψιός του (βουνήσιος άναυτος και συνεχώς χαπακωμένος και άρωστος χωρίς καν να κουνάει).. ένας πέρσης (αγριοκάτσικο αλλά καμιά σχέση με νερό).. και ένας ΄φίλος του πακιστανός (καμιά σχέση με θάλασσα και συνεχώς άρωστος κι αυτός).. ένα επιπλέον τσίρκο με λίγα λόγια..
η πρώτη μέρα αναλώθηκε σε ετιμασίες και στο ταξήδι μέχρι τον πόρο.. χωρίς αέρα.. όπως είχε απιλήσει η ΕΜΥ.. χωρίς απρόοπτα.. με τη μεγίστη.. και την μηχανή φτάσαμε νωρίς το απόγευμα σε έναν άδιο Πόρο.. πλαγιοδετήσαμε πανηγηρικά μπροστά στο ΟΤΕ.. και πήγαμε για καφέ..
τώρα.. εκτός από άσχετοι στην πλέυση.. είμασταν και άσχετοι το δέσημο.. όσο πήναμε καφέ.. εναλλάξ μιά ο κολητός και μιά ο ιδιωκτήτης.. πήγαιναν να ελεγξουν.. και κάθε φορά π΄ροσθεταν κι ένα σκινι ακόμα.. το ανέκδοτο ήταν οτι ο πέρσης μας που ήταν νέος ωραίος και πέφτουλας.. είχε πλευρισει στο πιτσι πιτσι κάτι γιαπονέζες.. και λέγαμε.. τώρα θα έλθουν τίποτα καρατέκα συνοδοί.. και για να αποδράσουμε θα αναγκαστούμε να κόψουμε τα αναρίθμητα σχινιά που είχαν βάλει οι ανασφαλέις της παρέας..
το πρωί.. αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για να αποφύγουμε τη φουρτουνα που μας είχε υποσχεθεί η ΕΜΥ για την επομένη..
στο πρώτο κομμάτι της επιστροφής πήρα το τιμόνι εγώ.. (φωτογραφία επάνω) βγαίνοντας μεταξί Πορου και Μαιθάνων.. είδαμε κάμποσους ψαράδες να επιστρέφουν και να μας κάνουν κυματιειδή σήματα με τα χαίρια.. εμείς οι αφελείς δε τα σπουδεολογήσαμε.. τα πήραμε για νέες χορευτικές φιγούρες και συνεχίσαμε..
σιγά σιγά άρχισε το κούνημα.. οι λοιποί πήραν τα χαπάκια τους και κατακλήθηκαν στις καμπίνες.. μήναμε πάνω εγώ κι ο κολητός.. εγώ λόγω άνεσης.. είχα διασχίσει το αιγαίο με κάθε καιρό τόσες φορές.. κι ο κολητός.. λόγω πόρωσης και άγνιας κινδύνου..
εκεί στο πίσω μέρος της αίγινας πήρε τον έλεγχο ο κολητός μου.. και αρχισε το χονδρό κούνημα.. είχα περάσει αρκετές φορές το ανατολικό αιγαίο με 10 μποφόρ.. αλλά αυτό δε το είχα ξαναματαδει.. δε ξέραμε που είναι το πάνω και που το κάτω.. ο κολητός έβγαλε το υπόλοιπο ταξήδι.. μποτζαρισμένος όρθιος στον επίτονο.. που έτριζε εφιαλτικά.. και από το ύφος του καταλάβαινα πότε μου έρχετε το χοδρό νερό.. οι υπόλοιποι κάτω γύριζαν στις καμπίνες σα τους γαύρους που τους αλευρώνουν στη λαδόκολα.. εγώ ήταν σα να είμουν κόμικ.. έμπενε το νερό από πάνω στη νιτσεράδα και γέμιζε τόσο πού που άνοιγε τα κουμπιά πρίν βγεί από κάτω.. για μούδες (μείωση της ιστιοφορίας) ούτε λόγος μόνος μου.. και να έχω ακούσει για σπασμένους ιστούς που έχουν γυρίσει και έχουν εμβολήση το σκάφος.. αναρωτιόμουν που να είναι ο κόφτης για τα σιρματόσκηνα.. ούτε μπήκα στον κόπο να τον ψάξω.. ούτε χριάστικε ευτυχώς.. μετά από 4-5 ώρε θαλασσόδερμα.. φτάσαμε σε σχετικά καλη κατάσταση.. εγώ κι ο κολητός.. οι κάτω κάνανε κάποιες μέρες να συνέλθουν από τη ζαλάδα και τις μελανιές.. και εκτός από τον ιδιοκτήτη οι υπόλοιποι δεν ξαναμπήκαν σε πλεούμενο..
εμείς υποσχεθήκαμε να λαμβάνουμε υπόψην τις χειρονομίες των ψαράδων.. να προσέχουμε καλήτερα τις προβλέψεις για τον καιρό και να πέρνουμε μούδες πρίν το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο..

Τι έχουν οι έλληνες στο μυαλό τους;

..ρωτά μια διαφήμιση τηλεπαιχνιδιού.. αν κρίνω από το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών.. το 80% περίπου.. ΤΙΠΟΤΑ..
κι αυτό μου θυμίζει το παιχνίδι που με κάλεσε η amelie μας εδώ και 15-20 μέρες και δεν κατάφερα να ανταποκριθώ.
αντιγράφω από το ποστ της:
1. πάρε μια πένα
2. βουτα την στο μυαλό σου
3. γράψε 3 προτάσεις που θα έλεγες μπροστά σε όλους τους λωποδύτες που μας κυβερνούν
4.προσκαλέστε όσους θέλετε..

κατεβαίνω κι εγώ λοιπόν με προτάσεις.. μου έρχονται πολλές αλλά θα περιοριστώ σε τρις για την ώρα:

1.αγαπητέ κωστάκη.. δεν είσαι ούτε κατάλληλος ούτε πρόθυμος. ούτε καν καλός ψεύτης.. δλδ ότι περίπου μας αξίζει..
2.αγαπητέ γιωργάκη.. εκτός από όλα τα παραπάνω.. προκαλείς και μια θλίψη που δε συγχωρείται από τους ψηφοφόρους..
3.αγαπητοί εξ-αλέκο, αλέξη,αλέκα (τι γίνεται με τα ονόματα στην αριστερά;).. ο κομουνισμός και ο χριστιανισμός στην ουσία τους δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία των περισσοτέρων.. οι προσπάθειες εφαρμογής τους κατέληξε πάντα σε τρομοκρατία.. μάλλον θα αρκεστείτε στην ψήφο των υπόλοιπων 20-25% εξ ημών που είμαστε αιθεροβάμονες.

προσκαλώ κι εγώ με τη σειρά μου τους:
diVa
σορολοπ
μαράκι
topatsiouri
μπουρμπουλήθρα

και όποιον άλλο χρειάζεται ευκαιρία να εκτονωθεί..:)

οι αγαπημένες μου μπουρμπουλήθρα, ζουζούνα και σορολόπ κατά σειρά εμφανίσεως με κάλεσαν και σε άλλο παιχνιδάκι εδώ και μέρες.. και μιά και πήρα φόρα και καθυστέρησα την διακοπή για φαί.. ας ανταποκριθώ.
10+1 άχρηστες πληροφορίες για μένα..
1.ενοχλητικά και εκνευριστικά υπομονετικός
2.με ύψος κάτω από 1.80 φορώ 45 νούμερο παπούτσι.. το μπόζο τον θυμάστε οι παλαιότεροι;
3.εδώ κι ένα χρόνο έχω στρογυλοκαθήσει στα 100 κιλά.. και δε βλέπω διατεθημένο να επιστρέψω στα 80..
4.αισθανόμουν πάντα μεγάλη ταύτιση με τον οβελίξ και το γουρούνι του αρκά.. τώρα δικαιολογείται.
5.εδώ και 30 χρόνια φορώ σχεδόν αποκλειστικά μπλουτζιν πουκάμισο και παντελόνι.. και στο ναυτικό!.. την ντουλάπα του ρουρκ στο 9 1/2 βδομάδες τη θυμάστε;.. σε μπλέ..
7.όλες τις εποχές φορώ τα ίδια ρούχα.. ούτε ζέστη ούτε κρύο..
8.καταφέρνω να κουρευτώ μιά φορά το χρόνο.. μαζί με τα πρόβατα μάλλον.
9.με αηδιάζουν τα χρήματα.. κι αυτά μου ανταποδίδουν στα ίσα αποφεύγοντάς με.. δε καταφέρνω ούτε τις βασικές μου ανάγκες να καλύψω.
10.δεν έχω αντέξει δουλειά γραφείου παραπάνω απο 2-3 μήνες.. δεν έχω καταφέρει να δοκιμάσω τελευταία για να δω αν ισχύει ακόμα..
+1.μπορώ να τρώω το ίδιο φαγητό 1-2 χρόνια συνέχεια πριν το βαρεθώ.. αρκεί να μου αρέσει..
δεν καλώ κάποιον συγκεκριμένο.. γιατί το είδα σχεδόν σε όλους.. μήπως είμαι ο τελευταίος;

ωράρια και bloging..

προσοχή!! οι ορθογράφοι να αποφύγουν την ανάγνωση του παρόντος!!
..ας αρχίσω πάλι από την αρχή..
η μητέρα μου άρχισε να δουλεύει από μωρό στο μανάβικο του πατέρα της, στα 10 πήγε να μάθει ραπτική τα απογεύματα και στα 11.. τελιώνοντας το δημοτικό.. άρχισε να να δουλεύει κανονικά όλη μέρα για ψύχουλα.. για να "μάθει τη δουλειά".. στα 15 για να απομακρυνθεί από έναν δεσποτικό πατέρα και την επαρχιακή νοοτροπία που την καταπίεζε.. ήλθε στην αθήνα.. δούλεψε σε οίκο ραπτικής μέχρι τα 18-19 που άνοιξε το δικό της..
ο πατέρας μου.. αν και στερνοπαίδι.. αναγκάστηκε από τις συνθήκες και από το χαρακτήρα του.. να επομιστεί απο νωρίς κάποιες από τις υποχρεώσεις της οικογέννιας.. στα 12 πήγε σε νυχτερινό σχολείο.. έκανε διάφορες δουλειές.. πάντα μιά πρωινή για την οικογένεια και μιά απογευματινή για το χαρζτιλίκι του και το βράδυ σχολείο.. από τα 13 ως τα 23 είχε μιά μόνημη πρωινή δουλειά στους ηλεκτρικούς σιδηροδρόμους και διάφορες απίθανες δουλειές απογεματινές.. από τυπογράφος ως χωροδιδάσκαλος.. μετά τα 18 που τέλειωσε το σχολείο όταν μπορούσε έκανε και κάποιες τρίτες δουλειές για να καλήπτει τα έξωδα της διατροφής του γιατί κι αυτός ήταν ιδιαιτέρως φαγανός.. και περασε διάφορες επαγελματικές σχολές.. ηλεκτρολόγος εφαρμωστής συγγολητής..
οι ζωές τους συναντήθηκαν όταν ήταν και οι δύο κάπου στα 20.. στα 23 παντρέφτικαν και και ο πατέρας μου άνοιξε ένα σφαιριστήριο και έκανε και απισκευές φλίπερ σε όλη την ελλάδα.. τα έσωδα ήταν τόσα που αποφάσισε να αφήσει την σταθερή δουλειά στους σιδηροδρόμους..
κάπου σε αυτή την κατάσταση.. στα 24 τους κάναμε την πρώτη μας συνάντηση..
από τότε που θυμάμαι τα ωράριά τους ήταν 18-20 ώρες τη μέρα.. αλλά είχαν κέφι.. και για διαλήματα για μπάλα με τα κορίτσια του ατελιέ.. και για εκδρομές με πουλμαν τρένα και πλοία κάθε τόσο.. μεγαλόνοντας κι εγώ θεωρούσα φυσιολογικά αυτά τα ωράρια.. αλλά και να χαίρεσαι με το αποτέλεσμα της δουλειάς σου.. από την αρχή είχα την αίσθηση ότι κάτι πρέπει κι εγώ να προσφέρω.. έκανα δουλίτσες του ατελιέ ή του σπιτιού και ένοιωθα περίφανος.. άρχισα να δουλεύω τα καλοκαίρια απο τα 13 σε διάφορες δουλειές.. όχι γιατί είχαν ανάγκη οι δικοί μου.. αλλά γιατί δεν ένοιωθα καλά να με πληρώνουν χωρίς να προσφέρω.. και ήθελα να μάθω κι άλλα πράγματα.. δεν είχα σκεφτεί ότι θα χρειαστεί να συνεχίσω να κάνω κάποια δουλειά που δε με διασκεδάζει.. έτσι πάντα έφευγα μώλις έυρισκα ευκαιρία από καθε δουλειά πριν βαρεθώ.. δουλεψα σε οικοδομές, βοηθος υδραυλικού, βοηθός ηλεκτρολόγου, σιδεράς, τζαμάς, μπογιατζής, ράπτης, τυπογράφος, γραφίστας, μηχανικός αυτοκινήτων, βοηθός λογιστού, εμπόριο εξαρτηματων επίπλων, ξυλουργός κλπ.. κάθε ένα ενάμιση χρόνο αλλαγή.. και το ναυτικό σα δουλειά το αντιμετώπισα.. παρα τα βαριά ωράρια είχα την πολιτέλεια να ασχολούμαι και με άλλα πράγματα.. πήγαινα για μπάνιο 2-3 φορές τη βδομάδα έστω και νυχτερινό όλο το χρόνο.. ράφτινγκ καγιακ ορηβασία ιστιοπλόία.. το pc είχε μπει στη ζωή μου το 1983 αλλά το internet μώλις το 2000 κυρίως το google.. ο χρόνος που διέθετα ήταν ελάχιστος.. και δεν είχα την ανάγκη γρήγορης σύνδεσης.. κάποια στιγμή συζητούσα το ενδεχόμενο κάποιου ιντενετικού καταστήματος και στο ψάξημο έβαλα και adsl για να ψάχνω πιό έυκολα..
το 2004 μετά από 22 χρόνια που πήγαιναν έτσι τα πράγματα άρχισα να έχω τα πρώτα δίγματα κόποσης.. ίσως γιατί λόγω κάποιων εμπλοκών με την εφορία δε είχα τη δυνατότητα να αλλάξω δουλειά.. ίσως γιατί 22 χρόνια με 18-24 ώρες δουλειά την ημέρα ήταν αρκετά.. ίσως γιατί έφτανα τα 40.. άρχισα να μην αισθάνομαι πιά σα superman.. δεν έδοσα όμως σημασία και συνέχισα με τους ίδιους ρυθμούς..
..και στις 2/6/2007 το σώμα μου που τόσα του είχα κάνει και ποτέ δε είχε παραπονεθεί.. με πρόδοσε για πρώτη φορά.. μετά από μιά ακόμα μέρα στη δουλειά με τα σχετικά κουβαλήματα στις σκάλες σηκώματα επικήψεις και γωνατίσματα.. κατέβηκα να φύγω και ανακάληψα ότι είχα αφήσει τα φώτα του αυτοκινήτου αναμένα.. η μπαταρία νεκρή.. δε με ενόχλησε και πολύ.. είχα συνηθίσει να σπρώχνω ένα transporter φορτηγάκι μερικά χρόνια πρίν που είχε το διπλό βάρος απο τα starletάκι.. άρχισα να το σπρώχνω λοιπόν μπρος πίσω στην ανοιφόρα αρκετές φορές σε πικνή κίνηση.. να το παρκάρω για να περάσουν και ξανά.. αλλά τίποτα.. στο τέλος αποφάσισα να το πάω στο τέλος της ανιφόρας και να σ΄τρίψω δεξιά που ήταν κατηφόρα να τελειώνω.. πάνω στη στροφή όμως έιχε μιά λακούβα.. μπαλατζάρησε και γήρισε πάνω στο αριστερό μου πόδι που ένειωσα ότι μου το έκοψαν.. με μιά τελευταία έκριξη αδρεναλίνης έσπροξα με το δεξί.. πήδιξα μέσα και πήρα την κατηφόρα ευχαρισιμένος που πήρε επιτέλους μπροστά.. περίμενα λίγο να περάσει το πόδι όπως όλα τα προηγούμενα.. αλλά τίποτα.. ευτυχώς είμουν πολύ κοντά στην αττική οδό και με κάρφωτές τις ταχύτητες κατάφερα να φτάσω σπίτι μου.. ακόμα δεν είχε περάσει.. πέρνοντας διαφορες γελίες και αναξιοπρεπείς πόζες κατάφερα να φτάσω στον πρώτο όροφο.. συνήθως τα πάντα μέχρι τότε περνούσαν με ένα καλό γεύμα και ένα καλό ύπνο.. ζις γουοζ λαστ γιαρ.. την προηγούμενη ημέρα είχα βερθεί στο blog της a-lexia.. την ημέρα της αμαλίας.. και μια και είμουν σε ακινησία το διάβασα απο την πρώτη ανάρτηση και όλα τα σχόλια.. ακόμα πίστευα ότι η κατάστασή μου ήταν θέμα μιάς δυό ημερών.. αλλά έκανα λάθος.. έτσι είχα άφθονο χρόνο να περιηγηθώ και σε άλλα blog.. και λόγο μιας πρόσκλησης ενός φίλου για συζήτηση στο gmail είχα και λογαριασμό.. έτσι την ημέρα του ατυχήματος έκανα διλά διλά και το πρώτο μου σχόλιο.. και άρχισε να με διασκεδάζει το θέμα.. κάθε μερα νόμιζα ότι την επόμενη θα βγώ.. αλλά την σκάλα που με τόσο αστείο τρόπο ανέβηκα στις 2/6.. με εξίσου αστείο τρόπο την κατέβηκα 20 μέρες μετά για να πάω με ένα βοήθό να τελειώσω την δουλειά που είχα αφήσει στή μέση.. την ξανα ανέβηκα και την ξανακατέβηκα άλλο ένα δεκαήμερο μετά.. για πρώτη φορα στην ενήλικη ζωή μου για έναν ολόκληρο μήνα είχα κάνει μόνο μιά μερα δουλιάς.. κι αυτό καθαρή επίβλεψη.. ένειωθα σα το γουρούνι που το ταίζουν περιορισμένο για να παχύνει.. και πολύ σωστά ένοιωθα.. περίμενα πως και πως τον αγώνα του βορείου αιγαίου.. και όταν έφτασε η στιγμή εγώ είμουν σε απαγορευτική φυσική κατάσταση.. σχεδόν δύο μήνες χωρίς δουλειά.. και το πόδι ακόμα κουτσό.. είχα αρχίσει να αναπτήσω συνήθειες συνταξιούχου.. και το ενδιαφέρον είναι ότι δε με πείραζε και τόσο.. αν αφαιρέσουμε το οικονομικό.. το σεπτέμβρη άρχισα διλά διλά να δουλεύω αλλά τετραωρα και με στάσεις καθε λίγο για ξεκούραση.. αλλά είχα αρκετόχρόνο για περιηγήσεις στο διαδίκτιο.. και με βασανιστικά αργό ρυθμό άρχισαν να αυξάνονται οι ώρες.. αλλά πάντα είμουν στα όρια της εξάντλησης.. το δεκαήμερο πρίν το πάσχα έκανα τα πρώτα δεκάωρα δωδεκάωρα.. αλλά χρηάστηκα δεκα μέρες ξεκούρασης τις ημέρες του πάσχα.. μετά το πάσχα άρχισα να αυξάνω πάλι τις ώρες αλλά με πολύ κούραση που δεν ένειωθα ποτέ στην ζωή μου με τα πολύ βαρύτερα ωράρια.. στις 2/6/08.. επετιακά.. έμεινα πάλι με τον ίδιο ηλίθιο τρόπο από μπαταρία.. πήγα στην αρχή να το σπρόξω.. αλλά ένας πόνος στη γάμπα μου θήμισε την κατάστασή μου.. ευτυχώς βρήκα έναν έυσωμο και πρόθυμο φορτηγατζή.. να'ναι καλά ο άνθρωπος.. και με βοήθησε.. στις 3/6.. μετά από 12 ώρες δουλειά.. ξαφνικά έγινε ένα κλικ.. δεν αισθανόμουν κούραση.. μάλον θυμήθηκα τα παλιά.. σταμάτησα να τα έχω με το σώμα μου που δεν είναι σιδερένιο.. θυμήθηκα ότι στην αρχή μικρός κουραζόμουν.. αλλά είχα καταλάβει ότι όταν πέυτεις κάτω από την κούραση.. μπορείς να σηκωθείς και να κάνεις αλλο τόσο.. έτσι οι ώρες των περιηγήσεων μιώθηκαν για 10-15 μέρες.. αλλά δε σκοπεύω να ξαναγυρίσω στα παλιά.. ελπίζω από τα μέσα της επόμενης εβδομάδας να καταφέρω να μοιράσω καλήτερα το χρόνο μου.. και αν δε με διασκεδάζει πια αυτή η δουλειά να την αλλάξω..

η λύση του μυστηρίου..

..καθυστερημένη.. αλλά έχω αρχίσει πάλι τα βαριά ωράρια.. 16ωρα και 18ωρα.. που είχαν διακοπεί βιαίως στις 2 Ιουνίου πέρσι.. θα αναφερθώ εκτενέστερα σε επόμενο ποστ.. ίσως..
έχουμε λοιπόν..
1. Τα 100 μέτρα τα θεωρούσα μέτρια πριν μερικά χρόνια.. δε λέω ότι είναι το περισσότερο που έκανα.. είναι το μόνο ασφαλώς μετρημένο σε πισίνα.. τώρα τα 50.. και τώρα μπορεί να τα κάνω στο πρώτο μακροβούτι της μέρας.. αλλά γενικά το 15-20 είναι το σωστό..
2. Άρχισα να τρώω μετά τα πέντε.. ο πατέρας μου θεωρούσε φυσιολογικό να κάθεσαι να τρως 15-20 μερίδες.. εγώ στα 6 έτρωγα μόνο 6-7..στα δέκα 10-15.. στα ΤΕΙ με ταίζανε στο εστιατόριο μερικές φίλες που έπαιρναν κουπόνια και δε πολυτρώγαν.. 20-25 μερίδες ήταν φυσιολογικό.. στο αντιτορπιλικό που υπηρέτησα τη θητεία μου.. μου κρατούσαν 30-40 μερίδες κάθε μέρα.. ε μιά φορά έφαγα υπερδιπλάσια.. μετά το ναυτικό που έπρεπε να πληρώνω το φαί μου άρχισα να το μειώνω. μέχρι που έφτασα στις 2-3 μερίδες του σήμερα..
3. Αντιπαθώ οτιδήποτε χρειάζεται να κάθομαι για να γίνει.. μέχρι πριν ένα χρόνο και μερικές μέρες τουλάχιστον.. γι αυτό και προτιμούσα πάντα να ταξιδεύω με τρένο ή πλοίο.. περάσαμε ένα βράδυ πηγαίνοντας καρπενήσι τη λαμία.. αλλά δε φτάσαμε ούτε στη λάρισσα.. αυτό λοιπόν είναι το ψέμα..
4. Ε τα σκαλιά ήταν από τα αγαπημένα μου παιχνίδια όταν ήμουν μικρός.. είχα μια φίλη που έμενε στον έκτο.. το παιχνίδι ήταν όταν χτυπούσε κάποιος το κουδούνι.. να τρέχω κάτω να ανοίγω την εξώπορτα.. να τον βάζω στο ασανσέρ και να τρέχω από τις σκάλες να του ανοίγω την πόρτα επάνω.. σε πολλές μετέπειτα δραστηριότητες τα σκαλιά αποτελούσαν μέρος του καθημερινού προγράμματος γυμναστικής.. και στη δουλειά μέχρι πέρσι δε χρησιμοποιούσα βοηθούς για κουβάλημα για να κρατιέμαι σε φόρμα..

πες με πινόκιο..

η αγαπημένη μας diVa με κάλεσε νέο παιχνιδάκι..

αυτό με την αλήθεια και το ψέμα..

νόμιζα ότι πρέπει στις τέσσερις προτάσεις να είναι η μία αληθινή.

θα ακολουθήσω το παράδειγμα της και θα είναι μία μόνο ψεύτικη..

ουφ κι αυτό δύσκολο είναι..

1.νεότερος έκανα 100 μέτρα μακροβούτι τώρα πια με το ζόρι 15-20..

2.έχω χορτάσει 3 φορές στη ζωή μου.. τη μία στο ναυτικό.. νόμιζα ότι θα σκάσω..

έφαγα πάνω από 90 μερίδες μουσακά.

3.ένα βράδυ ξεκίνησα να πάω Καρπενήσι. ξεχαστήκαμε με την κουβέντα και κόντεψα να φτάσω Θεσσαλονίκη.

4.αναρωτιόμουν γιατί έσκασε το άλογο του Κολοκοτρώνης. μέχρι πριν 2-3 χρόνια υπήρχαν μέρες που ανέβαινα αντίστοιχα σκαλιά με 15-20 παλαμήδια.. τρέχοντας και φοτρωμένος..

επειδή και στα καλά και στα κακά.. υπήρξα πάντα υπερβολικός.. δε κατάφερα να βρω ξεκάθαρο ψέμα.. σε κάποια από τις προτάσεις άλλαξα κάποια στοιχεία.. αυτοί που με ξέρουν χρόνια θα έβρισκαν άμεσα το ψέμα.. εσείς;

καλώ λοιπόν

τη μπουρμπουλήθρα

(δε καλώ το ροδοψαράκι για να το καλέσει η μπουρμπουλήθρα)

το σορολόπ

το geokalp

και τη ζουζούνα

αν δεν έχουν παίξει.. και όποιον άλλο θέλει βεβαίως..:):)

θα καλούσα αλλους 10.. αλλά μετά ποιόν θα καλέσετε εσείς;

δεύτερη blogoσυνάντηση!!

ήλθε η ώρα λοιπόν για τη δεύτερη συνάντηση της παρέας..

μας οργάνωσε πάλι η ζουζούνα.. ίδια ώρα ίδιο μέρος..

αυτή τη φορά διόρθωσα το λάθος της περασμένης..

κάλεσα και την diVa μας στην παρέα..

συναντηθήκαμε στο σταθμό για να ανηφορίσουμε μαζί..

φτάσαμε λίγο νωρίτερα και βρήκαμε τη ζουζουνα στην ίδια θέση..

λίγο μετά ήλθε το laxanaki και ο kitsosmitsos.. νέο αίμα στην παρέα..

ήλθε και η ralou με εμφανώς καλύτερο κέφι..

ο melomenos, o radio markoni, o kaveiros.. με χαμόγελα..

το natasaki με το asteraki της.. κι άλλο νέο αίμα..

ο antonios.. και ο alexis b..

ελπίζω να μη ξέχασα κάποιον:)

μηλήσαμε.. γελάσαμε.. γράψαμε σχολιάκια στα μπλοκάκια μας..

ο μικρός asterakis έκανε ζωγραφιές στα μπλοκάκια όλων μας..

μας έλειψαν κάποιοι από την προηγούμενη φορά..

σε εμένα ιδιαίτερα το μαράκι το elafini και η an lu ..

που δεν είχαμε προλάβει να τα πούμε την πρώτη φορά..

αλλά και η μικρή γελαστή fira..

ε ότι θυμάμαι χαίρομαι..

έφυγα πριν διαλυθεί η παρέα.. ενάντια στη συνήθειά μου..

αλλά πεινούσα.. ανηφόρισα την Απ.Παύλου..

και μετά από χρόνια πέτυχα έκθεση βιβλίου!!

την είδα επί τροχάδην.. κρατήθηκα κρατήθηκα..

αλλά τελικά πήρα ένα βιβλίο..

τα περισσότερα του Τσιφόρου τα είχα πάρει γύρω στο 1978..

αυτό μου είχε γλυτώσει τότε και είπα να επανορθώσω..

γύρισα σπίτι.. όπου είχα στήσει μιά μακαρονάδα με κοκκινιστό..

και με περιμένανε και οι μπογιές μου.. να δοκιμάσω μετά από 18 χρόνια..

δεν κατάφερα κάτι συμπαθητικό.. αλλά σιγά σιγά κάτι θα γίνει..

για την ώρα μου αρκεί που έχω πάλι διάθεση..

και που περνώ καλά στην προσπάθεια.

χρόνια πολλά μανούλες:)

χωρίς πολλά λόγια

σας αγαπάμε και σας σκεπτόμαστε

..δια χειρός..

update

η μπουμπουλήθρα μας

το σορολόπ μας

και το ροδοψαράκι μας έπαιξαν

το είδα στην diVa μας και μου άρεσε η ιδέα.. δε με κάλεσε.. αλλά άφησε να εννοηθεί ότι μπορώ να πάρω μέρος..

..το ξέρω.. μου το λένε συχνά.. ζωγράφισέ το.. ή πέσ'το με λουλούδια..

οδηγίες στο:

http://autographcollectors.blogspot.com/

να καλέσω αν και ακάλεστος..

τους

σορολόπ

ζουζούνα

μπουρμπουλήθρα

ροδοψαράκι

amelie

fava

ο μάιος μας έφτασε!!

..προσθέτω και νέο τέκνο στα παραμελημένα παραπαίδια μου..

..μηδέ εστιαίτω..

..έκανα κι εγώ λοιπόν ένα στεφάνι για το καλό μετά από 8-9 χρόνια..

καλό μήνα και

καλό καλοκαίριιι!!!

..και ένα γατομπαλάκι.. να μη ξεχνιόμαστε..

ήθελα το πάσχα..

..να ασχοληθώ λίγο με το jetski.. περιμένει έναν άξωνα και μιά ευθυγράμιση..

η με τη βαρκόυλα που παρατημένη χρόνια περιμένει καλαφάτισμα και μιά μηχανή..

..ή με την κενούρια βάρκα που πριμένει βάψημο και κουβέρτωμα..

αλλά μάλον τις λίγες ώρες που δε θα είμαι ξαπλωμένος.. θα τις περνώ χαζέυοντας τα χνουδογατομπαλάκια μας..

αυτά για την ώρα.. αναχωρώ για το χωριό εντός ολίγου.. χωρίς adsl.. αλλά με το laptop και dailup.. δε θα χαθούμε εντελώς..

Καλή ανάσταση και

κυρίως αγάπη σε όλους