με πήρε ο ύπνος κι έγειρα..

1953.. ο πατέρας μου είχε πιάσει πρωινή δουλειά για την οικογένεια.. απογευματινή για το χαρτζιλίκι.. και νυχτερινό σχολείο.. κάποιο σάββατο έφυγε από το νυχτερινό να προλάβει να πάει σε ξάδελφο στο μαρούσι.. να βοηθήσει στην προετοιμασία του γλεντιού του γάμου του την κυριακή.. μια και δε κατάφερε να κοιμηθεί.. κατέβηκε στην αττική και πήρε τον ηλεκτρικό να κάνει καμιά βόλτα να περάσει η ώρα.. τον πήρε ο ύπνος.. και πηγαινοερχόταν πηραια-αττική ώσπου τον πήρε χαμπάρι ο μηχανοδηγός που ήταν γνωστός.. αλλά το γάμο τον έχασε..
1974.. είχα πάει στους προσκόπους.. ο πατέρας μου δε με άφηνε να πάω επι 7ετίας.. και πήγα σχετικά μεγάλος στη μεταπολίτευση. στην πρώτη εκδρομή.. έπρεπε να ετοιμάσω στολές υλικά.. φαγώσιμα πολλά και διάφορα.. κάποιες ξυλοκατασκευές που είχα αναλάβει.. το σάββατο.. τελείωσα αργά απο σχολείο προπονήσεις ωδεία γλώσσες.. κι άρχισα βράδυ να προετοιμάζομαι.. με πήρε το πρωί.. κι εκεί που περίμενα να περάσει η ώρα να ξεκινήσω.. με ΠΗΡΕ Ο ΎΠΝΟΣ!!!.. καθισμένος στην καρέκλα της κουζίνας.. και δε τους πρόλαβα.. έτσι παράτησα στολές και κατασκευές.. πήρα τα φαγώσιμα.. και πήγα με τα ξαδέλφια μου στο πάρκο για πικ-νικ και παιχνίδι..
2010.. συνήθως ετοιμάζομαι για τους αγώνες ιστιοπλοΐας το πρωί λίγο πριν ξεκινήσω.. εχθές με έπιασε προκοπή.. μετά από μια βαριά και άυπνη εβδομάδα.. τελευταία στιγμή.. άρχισα να ετοιμάζομαι. πήρα μακρυμάνικα μακό μήπως βρώ ήλιο.. έψαξα και βρήκα νιτσεράδες και μποτάκια γιατί άκουσα για μπουρίνι.. αγόρασα καινούρια παπούτσια αθλητικά.. έκατσα και έφτιαξα 2 ντουζίνες τοστάκια και έκατσα και τηγάνισα και ομελετίτσες για να τους βάλω.. έβαλα τα μισά στην κατάψυξη. και παγοκίστες και νεράκια.. για να έχουμε και για την επιστροφή.. όταν τελείωσα.. φοβόμουν πιά να κοιμηθώ.. έκανα μερικές δουλειές στο σπίτι.. κατά τις 6 έφαγα ντύθηκα στολίστηκα νοικοκυρεύτικα.. κι έκανα ένα δυνατό καφέ να περιμένω την ώρα της αναχώρησης.. κατά τις 7 με ΠΗΡΕ Ο ΥΠΝΟΣ.. καθιστό στην πολυθρόνα!!!!!.. ξύπνησα 11:25.. 25 λεπτά μετά την εκκίνηση!!
οι δικοί μου πήγαν.. πέσανε σε μπουρίνι.. πάθανε κάποιες μικροζημιές.. βραχύκαννε μέχρι το κόκκαλο.. και τερμάτησαν 4οι..
ηθικό δίδαγμα
α: άλλη φορά θα προτιμώ να κοιμάμαι παρά να ετοιμάζομαι
β: και να μη πάω.. καλά τα καταφέρνουν
το άλλο θα είναι ΠΣΚ.. για πόρο.. ελπίζω να μην επιβαρυνθώ πολύ όλη την εβδομάδα...
το παρόν το γράφω.. χωρίς να ξέρω πότε θα ποσταριστεί.. μέσα σε όλα περνώ και δύσκολες ιντερνετικές εβδομάδες.. αμελώ και να απαντήσω στα σχόλια.. που θα πάει θα φτιάξει..

έχουμε αγώνα αύριο!! (πάλι)

..λοιπόοον.. δε μας θέλει.. 2 μέρες αγώνα την εβδομάδα.. 2 μέρες εκτός έδρας.. και 2 κατά μέσο όρο χωρίς ιντερνετ.. έτσι με πάει από την επιστροφή από τις διακοπές.. θα είμαι σύντομος γιατί έρχεται και φεύγει σε ανύποπτους χρόνους.. από υγεία σκάω.. περνάω καλά.. και αύριο το πρωί φεύγουμε για αγώνα ΣΚ.. πήγαινε έλα αίγινα.. καλό αέρα να έχουμε.. και να περνάτε καλά.. και χωρίς εμένα.. :)

έχουμε αγώνα άυριο!!

πήγαινε έλα αγκύστρι..
επι τη ευκαιρία να παραθέσω κάποιες φωτογραφίες φίλου.. που χρωστώ από τον "κυκλάδες 2010"







καλά μας τα ξύδια..

κυκλάδες.. αγώνος συνεχεια..

..το ότι έχω τόση σχέση με την ιστιοπλοΐα. τα τελευταία χρόνια.. όση η φάντης με το ρετσινόλαδο θα το έχετε καταλάβει.. η πρώτη προσπάθεια μου μετά την επεισοδιακή μας γνωριμία. είχε ναυαγήσει στα κύματα του καβοντόρο.. μιά ακόμα προσπάθεια που ευόδωσε πέρσι.. σε ένα πήγαινε έλα κύθνο.. όπου και οι συνθήκες συνωμότησαν να πάρουμε και κουπα.. δε την ανέφερα.. μια και η συμβολή μου στο αποτέλεσμα περιορίστηκε στη φυσική μου παρουσία..
αν και η φυσική μου κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί σημαντικά.. είπα να ακολουθήσω φέτος τον αγώνα των κυκλάδων.. κι όσο αντέξω.. πάλεψα όλο το μήνα να καθαρίσω μια εβδομάδα από υποχρεώσεις.. όχι με τεράστια επιτυχία. κατάφερα να τελειώσω την τελευταία δουλειά παρασκευή βράδυ κατά τη μία.. μέχρι να γυρίσω.. να ετοιμάσω ένα κουβά χωριάτικη σαλάτα να φάω.. κοιμήθηκα 2 και.. κι έβαλα το ξυπνητήρι 4:30.. η πρώτη έκπληξη ήταν ότι το άκουσα.. έκανα μιά τεράστια ομελέτα.. με σκοπό να αδειασω το ψυγείο.. (το κατοχικό μου σύνδρομο. αρρωσταίνω να πετώ φαγητό.. στην απομακρυσμένη πιθανότητα που θα έλειπα όλη την εβδομάδα).. μάζεψα την εκδρομική μου τσάντα.. και ξεκίνησα για τη μαρίνα..
..φορτώσαμε την προίκα μας.. και ξεκινήσαμε.. κατά τις 7.. θέλαμε στο δρόμο για την εκκίνηση στη βουλιαγμένη.. να καθαρίσουμε ότι μπορούσαμε από κάτω από το σκάφος.. μια και ο δήμος Καλλιθέας που ανέλαβε την μαρίνα μας.. κατάφερε να μας αποτρέψει από το να συντηρήσουμε το σκάφος φέτος..
..δεν επιτύχαμε θεαματικά αποτελέσματα.. ο καιρός έδειχνε τα δόντια του ήδη.. και περισσότερο καθαρίσαμε με το κεφάλι.. όπως μας σέρβιρε πάνω κάτω την κοιλιά του σκάφους παρά με τις σπάτουλες.. καταφέραμε πάντως να εξαντληθούμε πρίν την αρχή του αγώνα..
..10:30 είχαμε μαζευτεί.. 11 πήραμε εκκίνηση.. και φύγαμε με μπαλόνι και πρίμα τον καιρό για σούνιο.. και μακρινό προορισμό την τίνο.. λίγο πριν το σούνιο αρχίσαν τα πρώτα.. άρχισε να κόβει ο αέρας και να γυρίζει.. με αποτέλεσμα να μας γυρίσει το μπαλόνι και να μπλεχτεί.. φάγαμε καμιά ώρα να το ξεμπερδέψουμε.. αλλά τουλάχιστον δε το σχίσαμε αυτή τη φορά.. μετά φάγαμε κανα δίωρο άπνοια. πλιτσ πλιτσ.. μέχρι που από σπιλιάδα σε σπιλιάδα.. φτάσαμε στο σούνιο.. εκεί μας περίμενε χαρούμενος ο καιρός από την έβια.. και μας άρχισε τα χαστούκια.. και κάπως έτσι συνέχισε.. με άπνια στη σκιά των νησιών και πολύ ξύλο ανάμεσα.. κατά τις 5 το πρωί.. μετά από 70 μίλια φτάσαμε ενα μίλι από την τίνο.. όπου μας περίμενε ένα 8αρι ή 9αρι.. ανάλογα ποιος το έλεγε.. κατάορτσα.. και μας έφαγε ένα 2ωρο το τελευταίο μίλι για να μπουμε.. καραβοτσακισμένοι στην τινο.. δεν είχαμε το κουράγιο να δέσουμε.. ρίξαμε άγκυρα.. και ξεραθηκαμε.. σίγουροι ότι δε θα συνεχίσουμε..
η κυριακή αφιερώθηκε στην αποθεραπεία. οι υπόλοιποι κοιμήθηκαν όλοι μέρα κι όλη νύχτα.. κι εγώ πάλευα να διαβάσω.. όταν έπεφτε λίγο ο αέρας..
δευτέρα.. είχαμε ξεχάσει μέρος της ταλαιπωρίας. και με ζωηρό κίνητρο την αμοργό.. που δεν είχε τύχει να επισκεφτούμε.. στηθήκαμε πάλι για την εκκίνηση.. παρά το φρεσκάρισμα του καιρού.. αποφασίσουμε να σηκώσουμε μπαλόνι.. που σε συνδυασμό με το κούνημα από τα κύματα και τις αλλαγές του αέρα.. ξανα μπλέχτηκε.. χάσαμε πάλι καμία ώρα να το ξεμπερδέψουμε.. αλλά αυτή τη φορά.. άπνοιες και αηδίες δεν είχε.. και φτάσαμε κουτρουβάλα στην αμοργό.. σε μια ανεπιθύμητη τσίμα.. (στροφή με την πρύμη).. χτύπησε τόσο έντονα η μπούμα που μας έσπασε δυο από τα 4 ροδάκια που την κρατάνε.. αυτή τη φορα.. κοιμηθήκαμε με τη σκέψη ότι ίσως σταματήσουμε λόγω της ζημιάς.. αλλά η προοπτική της 2ήμερης παραμονής στην αμοργό.. μας έφτιαχνε τη διάθεση..
η αμοργός.. Αιγιάλεια συγκεκριμένα. υπέροχη.. αν έβρισκα δουλειά δε θα επέστρεφα.. αλητέψαμε.. ήπιαμε καφέδες.. φάγαμε.. ξενυχτήσαμε στον μπαρ άμμος.. όπου είδα μια καταπληκτική γκαρσόνα.. που άλλες 10 τέτοιες να είχαμε. με το χαμόγελο και τη σβελτάδα της μέσα στο χαμό ο τουρισμός μας δε θα μαράζωνε.. φτιάξαμε κουτσά στραβά την ζημιά.. και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε για τη σίφνο..
πέμπτη 11 πρωί.. εκκίνηση από αμοργό.. και πάλι σκοτωμός.. πάλι κουτρουβάλα.. οι 2 νέοι μας βάρεσαν διάλυση.. ζαλάδα και υποθερμία.. βραδάκι φτάσαμε στη σίφνο.. πλέον έχανε το νόημά της η εγκατάλειψη. με τα ψέματα είχε μείνει ένα σκέλος.. καλό κακό.. κάπως θα το βγάζαμε.. ξεκουραστίκαμε.. φάγαμε και είπαμε μετρημένα.. μια και δεν υπήρχε ΑΤΜ και είχαμε μείνει όλοι ταπί.. βρήκαμε ένα συμπαθέστατο σουβλατζίδικο και μιά χαρά τη βγάλαμε..
σάββατο πρωί.. ο αέρας στο λιμάνι δεν έλεγε να πέσει.. ενδεικτικό για το τι γινόταν παρά έξω.. έδωσαν παράταση στην εκκίνηση μπας και πέσει ο καιρός.. και συντόμεψαν τον τερματισμό στη κύθνο αντί του σουνίου.. κατά τις 12 τελικά ξεκινήσαμε.. πάλι στουμπιχτήκαμε αρκετά.. γίναν διάφορα μπερδέματα γιατί πολλοί δεν άκουσαν την αλλαγή και τραβάγαν για σούνιο.. και οι υπόλοιποι δεν ξέραμε ακριβώς που γινόταν ο τερματισμός και βολοδέρναμε πάνω κάτω μέχρι να το βρούμε.. αλλά το βραδάκι τερματίσαμε!!!!!! και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.. πάλι με αέρα τρελό.. και κύμα.. για να φτάσουμε κατά τι 5 το πρωί σήμερα στη μαρίνα μας..
22 χρόνια είχα να λείψω απο το μαγκανοπήγαδο μου 8 μέρες.. μπορεί να έχει βουίξει το κινητό από τα μηνύματα.. να έχω μείνει ταπί και ψύχραιμος. αλλά ελπίζω να το ξανα καταφέρω..

έχουμε αγώνα άυριο..

.. χάθηκα λίγο παραπάνω τις τελευταίες εβδομάδες.. προσπαθώντας να συμμαζέψω τις δουλειές μου.. ώστε να μπορέσω να λείψω μια ολόκληρη εβδομάδα.. σε ένα ιστιοπλοϊκό αγώνα.. έχει να μου συμβεί από το 2005.. έκτοτε είμαι όλο υποσχέσεις.. όλο αποχαιρετώ για εβδομάδα.. και γυρίζω στις δυόμιση μέρες.. ελπίζω.. αυτή τη φορά να το καταφέρω.. :):)
καλή εβδομάδα και καλά να περάσουμε.. :):)

το πειρατικό του καπετάν κώστα..

(προσοχή οι ορθογράφοι.. το κήμενο βγήκε μεγάλο.. και το spelcheck δε τα κατάφερε μέχρι τέλους..)

είχε περάσει κάνας μήνας χωρίς ιστιοπλοΐα και το έφερα βαρέως.. για επτά χρόνια είχαμε την ευκολία να υπάρχει ένα σκάφος φίλου στο λιμάνι να μας περιμένει τις περισσότερες μέρες του χρόνου.. αλλά δυστυχώς πουλήθηκε το 2001.. έτσι βολευόμουν με ενοικιαζόμενα που άλλοι κανόνιζαν.. και εγώ έμπαινα την τελευταία στιγμή..

..παραμονές τριημέρου του αγίου πνεύματος.. δεν είχε κανονιστεί τίποτα.. αποφάσισα λοιπόν να αναλάβω δράση.. με ελάχιστες ελπίδες.. παραμονή τριημέρου θεωρείσαι τυχερός αν βρεις στρώμα για τη θάλασσα.. πήρα τα άπειρα τηλέφωνα.. και τελικά μέσω του λογιστή ενός φίλου που ειδικευόταν στα ιστιοπλοϊκά. πήρα μια θετική απάντηση.. κατά τα λεγόμενα του ένα σκάφος σαν του φίλου.. γαλλικής σχολής.. λίγο τσιμπημένο στη τιμή.. ένιωθα πλούσιος.. και είπα θα το κλείσω και όποιος θέλει ας ακολουθήσει..

από την αρχή θεωρούσα το μεσάζοντα άκρως αναξιόπιστο άτομο.. αλλά στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι.. πλήρωσα το ναύλο.. πλήρωσα και την εγγύηση. και περίμενα να δω αν θα ερχόταν και κάποιος άλλος να μοιραστεί μαζί μου τη δουλειά της ιστιοπλοΐας.. και το κόστος..

μαζεύτηκαν τελικά άλλοι πέντε που δήλωσαν ότι θα έλθουν.. δυο φίλοι.. δυό φίλες.. και μια φίλη φίλης.. όλοι άσχετοι μεταξύ μας.. κοινώς μπακουροπαρέα..

και ήλθε η ημέρα της αναχώρησης.. πήγαμε στη μαρίνα.. στο τροχοσπιτογραφείο του μεσάζοντα.. εγώ και μιά φίλη.. για να κάνουμε τα χαρτιά και να το παραλάβουμε μέχρι να μαζευτούν οι υπόλοιποι.. ήλιος και ζέστη τρομερή για την εποχή.. το τροχόσπιτο έβραζε..

πρώτη στραβή.. "το σκάφος δεν είναι εδώ.. είναι δίπλα στο δέλτα φαλήρου".. μα δεν έχει μαρίνα εκεί σκέφτηκα. αλλά το άφησα ασχολίαστο.. (σκεπτόμουν σε τι άθλια κατάσταση θα είναι το σκάφος για να ντρέπονται να μας το δείξουν).. αλλά ήμουν πρόθυμος να πάρω γουρούνι στο σακί.. περιμέναμε λοιπόν βράζοντας μεταφορικά και κυριολεκτικά.. να έλθει ο ιδιοκτήτης. κάποια στιγμή ήλθε..

δεύτερη προειδοποίηση.. "θα πάει μόνος του να πάρει τα χαρτιά από το σκάφος και θα πάει στο λιμεναρχείο για να πάρει απόπλου.."..(χμ.. σίγουρα επιπλέει;)..

..και μετά από δίωρη αναμονή.. ήλθε η ώρα να αναζητήσουμε το σκάφος.. και ακόμα ήμασταν δύο.. εγώ και η μελαχρινή όμορφη.. πλήν άναφτη και απρόθυμη για κάθε ναυτική εργασία φίλη μου.. μετά από αναρίθμητα τηλέφωνα για να συνεννοηθούμε.. που είναι το σκάφος; που είσαι εσύ που είμαι εγώ; θα έλθεις; θα έλθω; που θα έλθω; και τάνάπαλιν..

περασμένο μεσημέρι βρήκαμε το σκάφος.. ουαου.. οι ανασφάλειές μου απεδείχθησαν επιεικέστατες.. αντι για ένα σκάφος ιστιοπλοϊκό γαλλικής σχολής αντικρίσαμε ένα μοτορσαιλερ.. κετς.. δικάταρτο φτιαγμένο στο κέιπ ταουν.. το 70.. για τον ατλαντικό.. κειπ ταουν-ριο.. με υπερυψωμένη την πρύμνη. που θύμιζε πειρατικό.. σκεπαστό κοκπιτ στο κέντρο.. κοινώς εντελώς άσχετο με ότι ξέραμε μέχρι τότε.. δεμένο σε μιά σκουριασμένη κρεμαστή προβλήτα.. σα μπαλκονάκι δύο επί δύο.. με καμιά εκατοστή μπερδεμένα σχοινάκια.

εν τω μεταξύ εμφανίστηκε ο πρώτος φίλος.. (ωραία.. δια του τρία..).. και σαν παλιός καραβοκύρης ανέλαβε να ενημερωθεί για τις λεπτομέρειες από το ιδιοκτήτη.. λεπτομέρειες γενικά βασικές σε κάθε σκάφος.. αλλά θεμελιώδεις γι αυτό που δεν είχαμε ιδέα περι τίνος πρόκειται.. ενώ εγώ προσπαθούσα να καθοδηγήσω τηλεφωνικά τους υπόλοιπους στη μέση του τίποτα..

ήλθε η ξανθιά φίλη μου.. πρόθυμη και έχοντας μόλις πάρει πτυχίο ιστιοπλοΐας γνώριζε τουλάχιστον τα βασικά.. η παχουλή φίλη της άλλης φίλης μου.. χαρά θεού στη στεριά.. αλλά δεν είχε ξαναμπεί σε σκάφος.. και τελευταίος ο κολλητός μου.. που συνήθως πετά τη σκούφια για θαλάσσια ταξίδια.. αλλά είχε πήξει στη δουλειά και φαντασιωνόταν το τριήμερο ξάπλα μπροστά στη τιβι..

..επιτέλους.. χαιρετίσαμε το ιδιοκτήτη.. και ήμασταν έτοιμοι να λύσουμε.. αλλά όχι.. χτυπά το τηλέφωνο του (πρόιν καραβοκύρη) φίλου.. κακά μαντάτα για την υγεία της μητέρας του.. μας χαιρετά βιαστικά και οδεύει έντρομος προς το νοσοκομείο.. παίρνοντας μαζί του τις πολύτιμες γνώσεις για το άγνωστο σκάφος..

..κοφεύουμε στις προειδοποιήσεις.. και ετοιμαζόμαστε.. ώριμο απόγευμα πια.. να λύσουμε.. πράγμα που αποδείχθηκε δύσκολο και χρονοβόρο αφού δεν ακολουθήσαμε το παράδειγμα του Μ.Αλεξανδρου.. μας πήρε ώρες να λύσουμε όλα τα σχοινάκια.. κυριολεκτικά.. καταφέραμε να αποσυνδεθούμε από τον επίμονο ιστό που μας συνέδεε πεισματικά με τη στεριά γύρω στις 21:00.. και αρχίσαμε να βαίνουμε μέσα στη σκοτεινή νύχτα πλέον από τον άγνωστο κόλπο..

..ένα από τα λίγα που είχε προλάβει να μου πει ο ιδιοκτήτης πριν αναλάβει ο απόν φίλος μου.. ήταν ότι η μηχανή ήταν πολύ μικρή και κακοσυντηρημένη για τόσο μεγάλο σκάφος.. και η ταχύτητα ταξιδίου με τις προτεινόμενες στροφές. θα μας πήγαινε στο πόρο μετά από 6-7 ώρες ταξιδιού.. αυτό που δε πρόλαβε να μου πει.. ήταν ότι ήταν τόσο μεγαλύτερο το βάρος του σκάφους απο αυτά που ξέραμε.. τετραπλάσιο περίπου.. που θέλει αντίστοιχα μεγαλύτερο χρόνο για να ακούσει το τιμόνι σε αιφνίδια αλλαγή πορείας.. το ανακαλύψαμε με το δύσκολο τρόπο.. περνώντας ξυστά από ένα φάρο στην έξοδο του κόλπου..

..το σκοτάδι ήταν βαθύ.. μαύρο.. ούτε φεγγάρι ούτε αστέρια.. η πυξίδα δεν είχε φωτισμό.. και ήταν τοποθετημένη ψηλά μακριά απο το τιμόνι.. η πορεία αργή.. χωρίς αέρα και θάλασσα.. καταδικασμένοι να πάμε όλη τη διαδρομή με τη μηχανή..

..τώρα τις καλές μέρες.. βλέπεις την αίγινα.. βλέπεις το πετροκάραβο.. περίπου ξέρεις που είναι η είσοδος του πορου.. αν έχεις πάει και 50 φορές.. αλλά εκείνη τη νύχτα δεν.. ούτε την πλώρη δεν έβλεπες.. και ο φίλος μου είχε πέσει ξερός με την εντολή να τον ξυπνήσουμε πλησιάζοντας για να βοηθήσει.. ένα δεύτερο ζευγάρι μάτια.. χρειάζονται σε δύσκολες ώρες.. αλλά ήταν τόσο πτώμα.. που ούτε με χαστούκια δεν αντιδρούσε.. πήρα κι εγώ το δρόμο πρός μέθανα.. με τη μύτη.. ώστε και να μη ξυπνήσει από τη δυσωδία.. θα είχα καλύτερη θέα της εισόδου του πόρου.. συνέβησαν και τα δύο.. είδα τις αντανακλάσεις από τα φώτα του πόρου.. και ο φίλος μου ξύπνησε βήχοντας βρίζοντας και ρωτώντας τί κάνουμε προς τα μέθανα..

..ανέλαβε λοιπόν το τιμόνι.. κι εγώ πήγα μπροστά να δω τι γίνεται με την άγκυρα.. μια ακόμα έκπληξη.. δεν υπήρχε ηλεκτρικός εργάτης.. όλες οι κινήσεις έπρεπε να γίνουν με το χέρι.. κι επειδή εγώ ήμουν ο μούτσος.. με το δικό μου χέρι.. πλησιάσαμε λοιπόν σιγά σιγά προς το νησάκι στο ρώσικο λιμανάκι.. βλέποντας μόνο τη σκιά του στο αντιφέγγισμα των φώτων του πορου.. εγώ πρηνηδόν στην πλώρη να προσπαθώ εις μάτιν να διακρίνω στα μαύρα νερά κάποια αντανάκλαση του βυθού.. και είδα. μπροστά στη μύτη μου πλέον.. ΟΠΑΑΑ.. φώναξα.. αλλά ήταν αργά.. συνέπεσε με τον ήχο σουρσήματος στον αμμώδη βυθό.. την κάτσαμε τη βάρκα.. κυριολεκτικά..

η ώρα ήταν 04:00.. κι αρχίσαμε τα σενάρια και τις προσπάθειες απεγκλωβισμού. το σκάφος ήταν longkeal.. δηλαδή το μολύβι δε κρεμόταν στο κέντρο του σκάφους σα φτερό όπως είχαμε συνηθίσει.. αλλά σε όλο το μήκος.. με αποτέλεσμα να μη πιάνουν οι γνωστές τεχνικές.. μετά απο καμιά ώρα άκαρπων προσπαθειών.. αρχίσαμε να μελετάμε εναλλακτικά σενάρια.. φούσκωσα το βαρκάκι.. του φόρτωσα την άγκυρα.. και με ένα κουπί.. γιατί τα κουπιά δε ταιριάζαν στις βάσεις τους.. πήγα να τη φουντάρω.. και να τη μαζέψω.. σε διάφορα στρατηγικά σημεία.. ώστε τραβώντας μας διαγώνια.. και με τη βοήθεια της ψόφιας μηχανής.. κατά τις 07:00.. μέρα πιά.. καταφέραμε να αγκυροβολήσουμε κανονικά..

..χαλαρώσαμε βουτήξαμε.. φάγαμε.. ήπιαμε καφέ.. κι αποφασίσαμε ότι με τη δεδομένη δυσκολία χειρισμών.. και το δεδομένο σύστημα αγκυροβολίας.. δεν ήταν καλή ιδέα να δέσουμε στο λιμάνι.. είχα από προηγούμενη περιπέτεια το τηλέφωνο ενός βαρκάρη.. τον πήρα.. και ήλθε να πάρει τις δύο κοπέλες να τις πάει για προμήθειες στον πόρο.. ενώ οι υπόλοιποι χαζαλογούσαμε.. χρειάστηκε δύο φορές να μαζέψω και να ρίξω την άγκυρα γιατί την ξέσερνε το ρεύμα..

..με ανανεωμένες προμήθειες και διάθεση.. με την έλευση των κοριτσιών.. επιδοθήκαμε σε ομαδικό μαγείρεμα.. φαί.. και απογευματινή ξεκούραση.. οι άλλοι.. γιατί εγώ συνέχισα να ρίχνω και να σηκώνω την ανεπαρκή άγκυρα.. το απόγευμα πάλι μπάνιο βουτιές αστεία και γέλια.. και μερικά κηνηγητά του σκάφους που εξακολουθούσε να ξεσέρνει.. το βράδυ πιά.. κατανάλωση των απομηναριών του μεσημεριανού.. και ύπνος.. εγώ με τη ξανθιά αποφασίσαμε να βαστάμε τσίλιες στη πλώρη.. και να ξαναρίχνουμε την άγκυρα όποτε χρειαζόταν.

..το πρωί με νέο κέφι.. μπάνιο.. πρωινό καφέδες.. και απόφαση να μην ασχοληθούμε με μαγείρεμα.. αλλά να πάμε με το βαρκάκι.. στις ταβερνούλες της κοντινής παραλίας.. μιά και η βαρκούλα έπαιρνε μέχρι τρις.. θα έκανα δύο δρομολόγια εγώ με το βαρκάκι.. στα μισά είδαμε το σκάφος πάλι να φεύγει. οπότε το κηνηγήσαμε.. και το αγυροβολήσαμε πιό κοντά στις ταβέρνες για να το βλέπουμε.. λόγω των παράταιρων κουπιών..οι δύο.. έπρεπε να κρατάμε ένα κουπί ο καθένας.. και να πηγαίνουμε ζιγκζαγκ λόγω έλλειψης συγχρονισμού.. φάγαμε ήπιαμε χαρήκαμε. και επιστρέψαμε κουτσά.. και κυρίως στραβά στο σκάφος.. σούρουπο πιά..

οι τρις κατακληθηκαν ξεθεωμένοι.. εγώ με τη ξανθιά ρεμβάζαμε.. μελετήσαμε λίγο ένα GPS αφού του βάλαμε μπαταρίες.. δε βρήκαμε άκρη.. ήταν κολλημένο σε ένα στίγμα στη μύτη της αίγινας.. και διαβάζαμε στους καναπέδες της τιμονιέρας.. κατά τις 22:00 κοιταχθήκαμε με νόημα.. κι ανταλλάξαμε το ενδιαφέρον μας για το χοιρινό που γύριζε στη σούβλα την ώρα που φεύγανε από την ταβέρνα.. προσπαθήσαμε ανεπιτυχώς να κινήσουμε το ενδιαφέρον των άλλων.. κατέστη αδύνατον.. πήραμε το βαρκάκι οι δυό μας.. μάλλον το ισχυρό κίνητρο.. μας οδήγησε αυτή τη φορά σε τέλια ευθεία.. στην αυλή της ταβέρνας όπου προλάβαμε να απολαύσουμε τα τελευταία 3-4 κιλά του χοιρινού.. επιστρέψαμε ευτυχισμένοι και πλήρης.. κι αναλάβαμε βάρδια στη πλώρη.. με ανανεωμένες δυνάμεις.. για να σηκώσουμε και να ρίξουμε άλλες 2-3 φορές την άγκυρα μέχρι το ξημέρωμα..

..και ξημερώνει κυριακή.. νόστιμον ήμαρ.. εμείς ξεραινόμαστε στους καναπέδες.. και οι άλλοι τρις χωροπηδούν γύρω μας και ετοιμάζονται για το ταξίδι της επιστροφής.. αναλαμβάνει ο φίλος μου το τιμόνι.. με σκοπό να μας πάει μέχρι τη μονή στην αίγινα για μεσημεριανό μπάνιο.. φτάνουμε και αναλαμβάνω δράση για τα περί της αγκυροβολίας.. και αμέσως βουτάμε.. κάποια στιγμή ενώ κάναμε μακροβούτια ανάμεσα στα βραχάκια.. βλέπουμε τον ιστό του σκάφους μας να απομακρύνεται με ταχύτητα προς την αίγινα.. αρχίσαμε να κολυμπάμε όσο μπορούσαμε.. αλλά συνέχισε να απομακρύνεται.. ευτυχώς μια παρέα διερχόμενη με φουσκωτό που είδαν το περιστατικό.. με μάζεψαν αρον αρον και με πήγαν πετώντας στο σκάφος που με τη βοήθεια του ρεύματος στα στενά μεταξύ αίγινας και μονής.. πήγαινε πιό γρήγορα με την άγκυρα παρά με τη μηχανή..

μαζέψαμε με τα χίλια ζόρια την άγκυρα. κρεμόταν με 40 μέτρα αλυσίδα κάθετα.. και αποδείχθηκε ανδρική δουλειά.. και αποφασίσαμε ότι αρκετές φορές ασχοληθήκαμε με την άγκυρα.. ήταν ώρα να πάμε κατευθείαν φάληρο.. χωρίς καθόλου αέρα πάλι.. με την μηχανή.. πήραμε να ανηφορίζουμε στα πλάγια της αίγινας.. ώσπου απογευματάκι λίγο πριν τη μύτη.. η μηχανή κάνει 2-3 βηξίματα.. και σιγεί οριστικώς.. σηκώνουμε πανιά για να ανακτήσουμε τον έλεγχο.. αλλά κρέμονται σα μαρούλια.. ενώ το ρεύμα μας οδηγεί προς τα βράχια.. πανικόβλητο ρίψημο της άγκυρας.. τηλέφωνα στον ιδιοκτήτη.. μέχρι να στάματήσει να δουλεύει το τηλέφωνο δεν πήραμε σοβαρές πληροφορίες με την ελατωματική μας σύνδεση.. "έχει 2 δεξάμενες που συνδέονται.." αυτό μάθαμε..

..κάναμε σήμα σε φουσκωτό που ερχόταν προς αίγινα.. ήλθαν οι άνθρωποι και με πήραν με ένα τεράστιο μπιτόνι να με πάνε στο λιμάνι της αίγινας.. προς άγραν πετρελαίου.. φτάνοντας αυτοί πήγαν για καφέ.. κι εγώ ανακαληψα ότι ΔΕΝ υπάρχει βενζινάδικο στην αίγινα.. παρα μόνον εκτός.. και οι ταξιτζίδες απαγορεύται να μεταφέρουν καυσιμα.. έναντι αντιτίμου κατάφερα τελικά κάποιον να παρανομίσει.. και έτσι μιά ώρα μετά επέστρεψα νικητής και τροπαιούχος στο σκάφος με τον ίδιο τρόπο..

..βρήκαμε τάπες δεξιά αριστερά.. και βάλαμε στην τύχη το πετρέλαιο στη δεξιά.. με αναπτερωμένο το ηθικό.. δοκιμάζουμε να ξεκινήσουμε τη μηχανή.. κάνει μερικά βηξήματα ακόμα.. και συνεχίζει να γυρίζει και να σφυρίζει αδιάφορη για το δράμα μας.. νυχτώνει σιγά σιγά.. το ρεύμα είναι ισχυρό.. και χωρίς αέρα εξαρτώμεθα από την αναξιόπιστη άγκυρα.. το ηθικό πέφτει μαζί με το φώς.. το τηλέφωνό μου έχει παραδόσει το λίγο πνέυμα του που περιείχε και τον αριθμό τηλεφώνου του ιδιοκτήτη.. τεχνικό συμβούλιο.. ανάλυση της κατάστασης.. οι μηχανές πετρελαίου ευτυχώς είναι απαλαγμένες απο ηλεκτρικό σύστημα.. δηλαδή δε χρησημοποιούν σπινθήρα μπουζί για την ανάφλεξη.. χρηάζεται μόνο σωστό μίγμα αέρα-καυσίμου και συμπίεση.. κάυσιμο βάλαμε.. βρίκαμε μετά από ώρα έρευνας τους διακόπτες του καυσίμου σε ένα ντουλαπάκι κάτω απο το τιμόνι.. τους ανοίξαμε και τους 2.. οπότε υποθέσαμε ότι μάλον χρηάζονται εξαέρωση τα σωλινάκια του καυσίμου..

..και ήλθε η ώρα της δράσης.. και η ψυχολογία του πληρώματος έπερνε διαφορετικούς δρόμους.. εγώ με τη μελαχρινή φίλη είχαμε ένα τρελό κέφι και κάναμε διαρκώς πλάκα.. ο φίλος με τη ξανθιά είχαν εκνευριστεί.. και η πέμπτη της παρέας καντίλιαζε την τύχη της πρώτη φορά σε σκάφος.. και ήθελε να πάει σπίτι της ΤΩΡΑ..

..η μηχανή ήταν τοποθετημένη κάτω απο το πάτωμα της τιμονιέρας.. και είχε πρόσβαση μόνο από δύο μικρά πορτάκια μπρος και πίσω.. αρχίσαμε λοιπόν τη δουλειά με βάρδιες στριμογμένοι και βουτηγμένοι στη μουργά που είχε κάτω στο διαμέρισμα της μηχανής.. μετά απο καμιά ώρα κάθυδροι και βρωμεροί.. είμασταν έτιμοι για μιά ακόμα δοκημή.. και ναι.. μετά απο κάποιους δυσταγμούς πήρε μπροστά.. μαυρη νύχτα πια.. σήκωσα την άγκυρα για τελευταία φορά.. και ξεκινήσαμε.. μετά απο 20-30 μέτρα.. πάλι βιξήματα.. πάλι σιοπή.. ρίξημο πάλι της άγκυρας.. και επανεκτίμηση της κατάστασης.. εντω μεταξί οι δύο να έχουμε τρελαθεί στα γέλια και να ανταλλάσουμε τα τρελά ευιολογήματα.. οι αλλοι δύο να θέλουν να μας δαγκώσουν.. και η πέμπτη να είναι σε κατάσταση πανικού..

ξαναδοκιμάζουμε λοιπόν τη βρωμερή διαδικασία της εξαέρωσης.. ξεκίνησε με ένα καυγά μεταξύ του φίλου και της ξανθιάς φίλης.. με αντικήμενο τις μπαταρίες του φακού.. εκείνος επέμενε να ζητά ΚΕΝΟΫΡΓΙΕΣ.. και αυτή επέμενε να χρησημοποιήσει πρώτα αυτές που βάλαμε την προηγούμενη στο GPS γιατί είναι ΚΕΝΟΥΡΓΙΕΣ.. εγώ με την μελαχρινή γελάγαμε και βάζαμε φυτίλια.. κάποια στιγμή τελείωσαν και οι μεν και οι δε.. και τελειώσαμε τη δουλειά με το αναλάμπον φώς των σωσιβίων..

..ξαναδοκιμάζουμε να εκκινήσουμε τη μηχανή.. αλλά πιά έιχε λιγωθεί η μπαταρία.. όπως κι εμείς άλλοστε.. θημάμαι κάποια στιγμή το τηλέφωνο του φίλου που συνεργαζόταν με το λογιστή.. και μετά απο κάμποσα τηλέφωνα.. καταφέρνουμε να επικοινωνήσουμε με τον ιδιοκτήτη.. το δίκτυο ημιθανές.. του εκθέσαμε την κατάσταση.. και μας είπε να τον περιμένουμε.. το πρωί.. το βράδυ συνέχισε με προσπάθειες να αποφύγουμε τα βράχια ρίχνοντας δεύτερη αγκυρα πιό μακρυά με το βαρκάκι.. και σηκώνοντας διαδοχηκά μια τη μιά μιά την άλλη για να απομακρυνθούμε..

..πρωί πρωί λοιπόν κατέφτασε ο ιδιοκτήτης στην κοντινή ακτή με ταξί.. φρέσκος φρέσκος.. και μας βρίκε ταλέπορους.. άιπνους νυστηκούς και δηψασμένους.. εκτιμήσαμε την κατάσταση.. πήρε τους άλλους τέσσερις που επίγονταν να φύγουν.. και πήγε στην πόλη να πάρει κάνα ανταλακτικό και φαί για μένα που έμηνα να προσέχω το σκάφος..

..τον προηπάντησα όλο χαρά κατάτην επιστροφή του.. αδίκως.. είχε ξεχάσει το φαί μου στο μαγαζί με τα ανταλλακτικά.. παιδέψαμε λίγο τη μηχανή.. καταλάβαμε ότι είχαμε μιά σχεδόν γεμάτη δεξαμενή και μιά άδια.. εμείς βάλαμε στην τύχη το πετρέλαιο στη γεμάτη.. και ανοίγοντας και τους δύο διακόπτες η αντλία τράβαγε κυρίως αέρα απο την άδια.. ευτυχώς είχε λιακάδα και είχε φορτηστεί η μπαταρία από τον ήλιο.. και επιτέλους ΠΗΡΕ ΕΜΠΡΟΣ..

πάμε λοιπόν να ξεκινήσουμε και ανακαλήπτουμε ότι γυρνόντας δεν είχε δέσει το βαρκάκι και είχε εξαφανιστεί.. χωρίς άγχος.. κοιτά τον αέρα και το νερό.. και λέει "πίσω απο τη μύτη θα είναι.." και χωρίς κουβέντα τον βλέπω να βουτά.. να κολυμπα ενεργητικότατα μέχρι τη στεριά.. να σκαρφαλώνει στα βράχια.. να ανεβαίνει στην κολυφή.. και να εξαφανίζεται πίσω της.. κουράστικα λίγο που τον έβλεπα.. μετά απο μισή ώρα εμφανίστηκε με το βαρκάκι.. και σήμανε η ώρα της αναχώρησης..

..διανήσαμε την απόσταση μέχρι τη μύτη.. την οποία είχα εμπεδόσει εγώ πλέον.. με μικρή ταχήτητα γιατί φοβόταν για τη μηχανή.. και εκεί η δυναμη της μηχανής έφτανε μόνο για να αντισταθμίζει τη δύναμη του αντίθετου ρεύματος.. με αποτέλεσμα να είμαστε απλά ακίνητοι.. ευτυχώς μαζί με το ρεύμα είχε φρεσκάρει λίγο και ο αέρας.. αν και αντίθετος.. αποφασίσαμε λοιπόν ανοίξουμε το φλόκο.. και ω του θάυματος.. είδα για πρώτη φορά εκείνο το τριήμερο να αναγράφονται 6 μίλια στο δρομόμετρο.. φύγαμε λοιπόν για σαλαμίνα.. κάναμε τάκ.. και το απογευματάκι φτάσαμε επιτέλους στις τζιτζιφιές..

εγώ και η μελαχρινή περάσαμε πολλύ καλά.. ο φίλος και η ξανθιά.. ε τέλος καλό όλα καλά.. η πέμπτη.. ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που μπηκε σε σκάφος..

πήρα την αγαπημενη μου..

...τσαντούλα.. κυριακή πρωί.. και βρεθήκαμε στο μόλο..

(αν και αντίθετα με το κοινώς λεγόμενο εγώ πιστεύω ότι μια λέξη μπορεί να είναι 1000 εικόνες.. το έκανα φωτορεπορτάζ..)

.. φορτώσαμε τα μπγαλάκια μας και λύσαμε..

..σηκώσαμε πανάκι.. με ελαφρό αεράκι και 2 μίλια..

..δισχήσαμε το δύαυλο..

..και φτάσαμε δίπλα στην αίγινα.. στη μονή..

..αγυροβολήσαμε..

..καναμε μπάνιο και αρχίσαμε να ξήνουμε κάτω απο το σκάφος

να φύγει η στριδόνα μέχρι το σούρουπο..

..οπότε και βάλαμε τσουκάλι για ζυμαρικά..

..τις πρώτες πρωινές ώρες το γύρισε σε βοριά..

..άρχισε να μας χωροπηδάει.. και να ξεσέρνει την άγκυρα..

..ξημερώνοντας.. είχαμε φτάσει τόσο κοντά στα βράχια..

..που έπρεπε να σηκώσουμε την άγκυρα..

..και προκειμένου να την ξαναρήξουμε..

..αναχωρίσαμε με ούριο άνεμο για πόρο..

..έτσι φτάσαμε πετόντας στο νησάκι μπροστά στο

ρώσικο λιμανάκι στον πόρο..

..αγκυροβολήσαμε χαλαρά.. μπάνιο.. κι άλλο ξήσημο απο κάτω..

..ξανα μπάνιο.. καφεδάκι στη σκιά..

..και το βραδάκι.. βγήκαμε για BBQ στο νησάκι..

..και νυχτερινό μπάνιο μέχρι τη μία με φεγαράδα..

..το πρωί.. πάλι καφές.. μπανιο.. ξήσημο..

διαδοχηκά.. πολλές φορές..

μέχρι το απόγευμα που ξεκινήσαμε για πόρο..

για ανασύνταξη και ανεφοδιασμό..

..δέσαμε στην καινούρια πλοτή προβλήτα..

και πήγαμε για καφέ και φαί..

..μετά από ένα ωραίο φρέντο..

δύο light μουσακάδες..

ένα δευτερο φρέντο..

και πολλά τηλέφωνα απο πελάτες..

αποφάσισα ότι δε μπορώ να συνεχίσω

την περιήγηση του πόρου..

βρέθηκα να περιμένω το καθυστεριμένο

δελφίνη για την ατιμοτική μου επιστροφή..

εν κατακλείδει.. ηρέμησα.. χαλαρωσα.. κολύμπισα..

έχασα 8 κιλά σε 3 μέρες.. 5 απο τα οποία πήρα τις

επόμενες 2 στην αθήνα..

και ελπίζω του χρόνου να κρατήσει περισσότερο..

για τη φαβούλα και τον πόρο..

..για τη φαβούλα η αγαπημένη μου τσαντούλα..

και είναι αγαπημένη γιατί σημαίνει εκδρομήηηη!!!..

φεύγω για ένα περίπλου του πόρου..

ήραμα και ξεκούραστα ελπίζω..

χρόνια πολλά μας στους εορτάζονατες..

μαρίες.. δέσπινες.. παναγιώτιδες..

πρώτο ταξήδι..

ΠΡΟΣΟΧΉ! το ABC αδρανεί.. οι ορθογράφοι τη βόλτα τους..:)

έτυχε ναύλος για το Πόρο..
αλλά ας το πάρουμε από την προιστορία..
έμαθα να κολυμπώ.. (να επιπλέω μη φαντασήτε ότι έκανα πεταλούδα).. και να περπατώ την ίδια περίοδο.. και τα συμπάθησα και τα δύο εξίσου.. στα έκτα γεννέθλιά μου το 1970.. παρέλαβα μιά τεράστια φουσωτή βάρκα άσπρομπλεκόκκινη.. με την οποία έκανα κάμποσα μίλια.. το 74 ένας θείος μου πήρε μιά ασπρογαλάζια πλαστική βαρκούλα με κουπιά.. με την οποία έκανα ακόμα περισσότερα.. έβλεπα και τα πανιά και ζήλευα.. το 72 παράλίγο να πάρει ο πατέρας μου ένα ιστιοπλοικό που το είχε κι αυτός από μικρός μαράζι.. αλλά έφυγε για εσπευσμένα για ταξίδι και δε τα κατάφερε.. το 79 πήρε ο αδελφός ενός φίλου ένα ιστιοπλοικό.. το επισκεφτίκαμε με τον κολητό μου και μας αναζοπήρωσε τη τρέλα.. αλλά δεν το δοκιμάσαμε εν πλω.. δέκα χρόνια αργότερα βρεθήκαμε με τον ίδιο αδελφό σε διπλάνα κρεβάτια στη βασική εκπέδευση στο ναυτικό.. δεν αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλο.. αλλά μου ξύπνησε πάλι την περιέργια.. και με έμαθε αρκετά απο θεωρία και ονοματολογία σχετικά με το θέμα.. μετά δύο χρόνια σε αντιτορπιλικό και έχοντας οργώσει το αιγαίο αρκετές φορές απολήθηκα αποφασισμένος να βρώ τρόπο να ασχοληθώ.. αλλά βέβαια βρήκα τρόπο να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά πάλι.. δεν τα κατάφερα παρά το φθινόπορο του 93.. και μετά από πιέσεις του κολητού μου να πάρω το δίπλωμα.. στη σχολή πίασαμε φιλιες με κάποιους από τους συμαθητές.. ένας εκ των οποίων πριν ακόμα τελειώσουμε.. άρχισε να ψάχνει γιά σκάφος.. 13 νοέμβρη πήραμε το δίπλωμα.. μέχρι τις 25 είχαμε και σκάφος.. ένα gibsea 41,3 δέκα ετών.. αλλά με μηδενική πήρα όλοι μας.. αρχίσαμε διλά διλά να βγένουμε και να ξαναμπάινουμε στο λιμάνι.. μετά μικρά περα δόθε κοντά στη μπουκα του λιμανιού.. μετά σαλαμίνα για σουβλάκια.. και μετά μακρίτερα ως τι αίγινα..
τελικά μετά τα χριστούγεννα.. το τριήμερο των φώτων αποφασίσουμε να πάμε πέρα απο τα μονοήμερα ταξήδια και να πάμε μέχρι τον πόρο..
η σύνθεση δεν ήταν του γούστου μου.. 6 άνδρες.. ούτε στον παράδησο δε θα πήγαινα με ανδροπαρέα.. αλλά τι νακάνω.. πρώτο μεγάλο ταξήδι..
είμασταν.. εγώ κι ο κολητός μου.. ο ιδιοκτιτης (βουνήσιος αρκάς).. ένας ανηψιός του (βουνήσιος άναυτος και συνεχώς χαπακωμένος και άρωστος χωρίς καν να κουνάει).. ένας πέρσης (αγριοκάτσικο αλλά καμιά σχέση με νερό).. και ένας ΄φίλος του πακιστανός (καμιά σχέση με θάλασσα και συνεχώς άρωστος κι αυτός).. ένα επιπλέον τσίρκο με λίγα λόγια..
η πρώτη μέρα αναλώθηκε σε ετιμασίες και στο ταξήδι μέχρι τον πόρο.. χωρίς αέρα.. όπως είχε απιλήσει η ΕΜΥ.. χωρίς απρόοπτα.. με τη μεγίστη.. και την μηχανή φτάσαμε νωρίς το απόγευμα σε έναν άδιο Πόρο.. πλαγιοδετήσαμε πανηγηρικά μπροστά στο ΟΤΕ.. και πήγαμε για καφέ..
τώρα.. εκτός από άσχετοι στην πλέυση.. είμασταν και άσχετοι το δέσημο.. όσο πήναμε καφέ.. εναλλάξ μιά ο κολητός και μιά ο ιδιωκτήτης.. πήγαιναν να ελεγξουν.. και κάθε φορά π΄ροσθεταν κι ένα σκινι ακόμα.. το ανέκδοτο ήταν οτι ο πέρσης μας που ήταν νέος ωραίος και πέφτουλας.. είχε πλευρισει στο πιτσι πιτσι κάτι γιαπονέζες.. και λέγαμε.. τώρα θα έλθουν τίποτα καρατέκα συνοδοί.. και για να αποδράσουμε θα αναγκαστούμε να κόψουμε τα αναρίθμητα σχινιά που είχαν βάλει οι ανασφαλέις της παρέας..
το πρωί.. αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για να αποφύγουμε τη φουρτουνα που μας είχε υποσχεθεί η ΕΜΥ για την επομένη..
στο πρώτο κομμάτι της επιστροφής πήρα το τιμόνι εγώ.. (φωτογραφία επάνω) βγαίνοντας μεταξί Πορου και Μαιθάνων.. είδαμε κάμποσους ψαράδες να επιστρέφουν και να μας κάνουν κυματιειδή σήματα με τα χαίρια.. εμείς οι αφελείς δε τα σπουδεολογήσαμε.. τα πήραμε για νέες χορευτικές φιγούρες και συνεχίσαμε..
σιγά σιγά άρχισε το κούνημα.. οι λοιποί πήραν τα χαπάκια τους και κατακλήθηκαν στις καμπίνες.. μήναμε πάνω εγώ κι ο κολητός.. εγώ λόγω άνεσης.. είχα διασχίσει το αιγαίο με κάθε καιρό τόσες φορές.. κι ο κολητός.. λόγω πόρωσης και άγνιας κινδύνου..
εκεί στο πίσω μέρος της αίγινας πήρε τον έλεγχο ο κολητός μου.. και αρχισε το χονδρό κούνημα.. είχα περάσει αρκετές φορές το ανατολικό αιγαίο με 10 μποφόρ.. αλλά αυτό δε το είχα ξαναματαδει.. δε ξέραμε που είναι το πάνω και που το κάτω.. ο κολητός έβγαλε το υπόλοιπο ταξήδι.. μποτζαρισμένος όρθιος στον επίτονο.. που έτριζε εφιαλτικά.. και από το ύφος του καταλάβαινα πότε μου έρχετε το χοδρό νερό.. οι υπόλοιποι κάτω γύριζαν στις καμπίνες σα τους γαύρους που τους αλευρώνουν στη λαδόκολα.. εγώ ήταν σα να είμουν κόμικ.. έμπενε το νερό από πάνω στη νιτσεράδα και γέμιζε τόσο πού που άνοιγε τα κουμπιά πρίν βγεί από κάτω.. για μούδες (μείωση της ιστιοφορίας) ούτε λόγος μόνος μου.. και να έχω ακούσει για σπασμένους ιστούς που έχουν γυρίσει και έχουν εμβολήση το σκάφος.. αναρωτιόμουν που να είναι ο κόφτης για τα σιρματόσκηνα.. ούτε μπήκα στον κόπο να τον ψάξω.. ούτε χριάστικε ευτυχώς.. μετά από 4-5 ώρε θαλασσόδερμα.. φτάσαμε σε σχετικά καλη κατάσταση.. εγώ κι ο κολητός.. οι κάτω κάνανε κάποιες μέρες να συνέλθουν από τη ζαλάδα και τις μελανιές.. και εκτός από τον ιδιοκτήτη οι υπόλοιποι δεν ξαναμπήκαν σε πλεούμενο..
εμείς υποσχεθήκαμε να λαμβάνουμε υπόψην τις χειρονομίες των ψαράδων.. να προσέχουμε καλήτερα τις προβλέψεις για τον καιρό και να πέρνουμε μούδες πρίν το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο..

το δεκαήμερο...

...των τεσσάρων ημερών και πως επιτυγχάνεται...

Για αρχή χρειάζεται μια μικροαναπηρία να σε κρατήσει σε ακινησία για ενάμιση μήνα (στην περίπτωσή μου θλάση στη γάμπα).. Δυόμιση μήνες πριν την προκαθορισμένη αναχώρηση είναι καλά.. Η, όχι και αξιοζήλευτη, φυσική σου κατάσταση, με ενάμιση μήνα ξάπλα και έξι γεύματα (ανία γαρ) την ημέρα, πιάνει αρνητικά πρόσημα.. Σε αυτή την κατάσταση προσπαθείς στον μήνα που περισσεύει να χωρέσεις εργασίες δυόμιση μηνών.. Φυσικά δε προλαβαίνεις να μεταφέρεις το σκάφος στο προγραμματισμένο σημείο εκκίνησης του αγώνα μια εβδομάδα πριν.. ούτε βρίσκεις το αναγκαίο πλήρωμα.. Καταλήγεις να ετοιμάζεσαι το προηγούμενο βράδυ και φτάνεις στο σκάφος άυπνος ημιθανής από την κούραση και πλημμελώς προετοιμασμένος την ώρα της αναχώρησης.. Πετάς τα πράγματα μέσα και ανάχωρείς παραβλέποντας την πρώτη αβαρία (μια σπασμένη λάμπα στο φαναράκι του σωσιβίου, ασήμαντο αλλά δείχνει μια τάση..).. Κάνεις το πρώτο μπάνιο έξω από το λιμάνι για να φτιάξεις το ροδάκι του δρομόμετρου κάτω από το σκάφος.. Ανοίγεις πανιά.. σβήνεις τη μηχανή και χαίρεσαι.. Βάζεις τον αυτόματο πιλότο (απαραίτητος για υποεπανδρομένο σκάφος) και ανακαλύπτεις ότι, αν και πριν οκτώ ώρες δούλευε στη δοκιμή, τώρα αρνείται. Παίρνεις την πρώτη βάρδια στο τιμόνι και παλεύεις με τα κύματα για επτά ώρες.. Ο αέρας κάπου στα 6 μποφόρ από τα πλάγια, η πλεύση υποφερτή.. Στο Σούνιο πρέπει να τραβήξεις βόρια πολύ κοντά στον αέρα, πρέπει να μουδάρεις (ελάττωση ιστιοφορίας).. Το αναλαμβάνει ο κολλητός. Τον χτυπά ένα κύμα και ξηλώνει τα απέναντι ρέλια (συρματόσχοινα κατά μήκος του σκάφους για ασφάλεια) με το σαγόνι. σαγόνι - ρέλια σημειώσατε ένα, ευτυχώς.. αποκατάσταση ζημιών.. μουδάρισμα επιτυχημένο.. Πορεία βορράς. αλλαγή βάρδιας στο τιμόνι.. ξερός στην κουκέτα.. Ο κολλητός στο τιμόνι για τα επόμενα 30 μίλια.. αέρα 7 μποφόρ.. πλεύση δυσχερέστατη (όσο η πορεία πλησιάζει προς την κατεύθυνση του ανέμου τόσο δυσκολεύει η πλεύση).. Παλεύει οκτώ-εννιά ώρες τις οποίες εσύ κοιμάσαι μακαρίως..

..Πρώτες πρωινές ώρες άφιξη στην Κάρυστο. σπασμένο καράβι.. Πρωινή έγερση.. Λήψη καιρού.. 6-7 μποφόρ και σήμερα.. Ανακαλύπτεις ότι στον πανικό της προετοιμασίας έχουν ξεχαστεί οι φορτιστές των gps.. στα οποία βασιζόσουν μη έχοντας επαρκείς χάρτες για όλη τη διαδρομή.. συμβούλιο.. συνεχίζουμε διστακτικά. τα σημάδια πολλά.. είναι και ο κολλητός που έχει ορκιστεί να μη ξαναπατήσει σε κάποιο από τα νησιά προορισμού (αν τα πιστεύεις).. Αναχώρηση.. έξω από τη Κάρυστο πορεία για κάβο τνόρο.. ανοίγουμε πανιά.. 6 μποφόρ. σπάνε μερικά σκυλάκια της μεγίστης (εξαρτήματα που κρατούν το πίσω πανί στον ιστό).. επισκευή. πάμε πάλι.. κάβο ντόρο 7 μποφόρ. όρτσα.. κόντρα στο βοριά.. κι άλλη μούδα (ελάχιστη ιστιοφορία) μηχανή για ασφάλεια ελιγμών.. ανακαλύπτεις βλάβη στη ρεβέρσα (κιβώτιο για επιλογή πρόσω-ανάποδα).. Σε περίπτωση αβαρίας στην ιστιοφορία χωρίς ρεβέρσα είσαι ακυβέρνητος.. συμβούλιο.. Βέτο.. επιστρέφουμε.. το πίσω μπρος. με το βοριά κατάπρυμα (ούριο) πλέον πετάμε προς Σούνιο. τρία μίλια πριν το Σούνιο μπουνάτσα(νηνεμία).. ταχύτητα μηδέν.. αμπελοφιλοσοφία.. από σπιλιάδα (τοπικές πολύ ελαφρές ριπές ανέμου που τις ξεχωρίζεις από το ρυτίδωμα στην επιφάνεια της θάλασσας) σε σπιλιάδα.. το φεγγάρι εισβάλει στο ναό του Ποσειδώνα. Αγκυροβόλιο κάτω από το ναό τις πρώτες πρωινές ώρες.. Πρωινή έγερση.. πρόχειρη επισκευή ρεβέρσας.. συμβούλιο για επανεξέταση.. παραμονή.. μπάνιο όλη μέρα.. επιτέλους διακοπές.. κατάκλιση. Πρωινή έγερση.. μπάνιο μακροβούτια.. προσπάθεια για πάτο στα δώδεκα μέτρα άκαρπη.. αδυναμία εξισορρόπησης κάτω από τα εννιά (μην είμαστε και πλεονέκτες).. Μεσημέρι απόφαση αναχώρησης.. Άγκυρα βράχωμένη.. στα δέκα μέτρα.. προσπάθεια απεμπλοκής.. σπάσιμο φράγματος εννέα μέτρων.. πολλές προσπάθειες.. επιτυχία! Αναχώρηση.. δοκιμή αυτόματου πιλότου (έτσι..).. λειτουργεί!!!(κάποιος δεν ήθελε να πάμε βόρεια).. Πανιά.. 4-5 μποφόρ. πλεύση ευχάριστη (επιτέλους).. Κατάπλους πανηγυρικός στο Φάληρο.. νομίζεις ότι πέρασαν δεκαπέντε μέρες.. ώρα για πραγματικές διακοπές..

..ας αρμένίσουμε έστω καί στραβά..

Όλα αυτά τα θαλασσινά που τρυπώνουν δεξιά αριστερά στο ιστολόγιο δεν είναι εντελώς τυχαία.. Η ιστιοπλοία μπαινοβγένει στη ζωή μου τα τελευταία 20 χρόνια. Χωρίς τρελό ενθουσιασμό αλλά με μια επίνονη σταθερότητα. Μετά τη σχολή καί το πτυχίο σκίπερ(τρομάρα μου) λόγω μιάς παρέας, που ο ένας διέθετε σκάφος, για 5-6 χρόνια κάναμε βόλτες εντατικά (καινούριο κοσκινακι μου..) , για άλλα τόσα η δοσολογία έπεσε στο άπαξ ετησίως (καί να δούμε..). Μετά μεταπήδησε σε ημιεπαγκελματική σχέση.. Μεταφορά σκαφών ανά το αιγαίο, που τα είχαν παρατήσει πελάτες, λόγω κακοκαιρίας.. Ο κολλητός μου έκανε το σκίπερ εγώ το μούτσο.. Καλά ήταν αλλά ξέχασα πως είναι να ταξιδεύεις με κάτω από 8 μποφόρ.. Προ διετίας ο εν λόγω κολλητός, μετά από επώδινη εσωτερική πάλη, κατέστει περίφανος ιδιωκτήτης μικρού ιστιοπλοικού σκάφους..

Σε αυτή τη διετία, κατάφερα να πάρω μέρος, σε ένα ταξίδι καί τρείς αγώνες, λόγω διαφόρων εξωγενών παραγόντων.. Καί ήλθε η ώρα που ο κολλητός μου θέλει να λάβουμε μέρος σε αγώνα πολυήμερο (18-25/8/07) που χρειάζεται πλήρωμα 4-6 άτομα.. είμαστε δυό, είμαστε τρείς..(όπα ως εκεί καί να δούμε).. καί εκτός της δύσκολίας προσηλιτισμού (θα οδηγηθούμε σε πειρατικές μεθόδους, χτύπημα στο κεφάλι), υπάρχει καί η αντικειμενική δυσοκλία ότι ενώ η διάθεσή μου υψούται αριθμιτικά η φυσική μου κατάσταση φθίνει γεωμετρικά.. γιά να δούμε..