Uyku düzenimi bilmeyen sağır sultan kalmadı. Sürekli uyuyabilme uğruna bir çabalama içindeyim. Dün gece yani salıyı çarşambaya bağlayan gece ( gündüz yazmaya vakit bulamayınca bu açıklama şart oldu ) gece 2 dolaylarında keyifle yatağıma girdim; oevvvv yeaaahhhh beybiiiii uyuyabileceksin nidalarıyla hem de. Çünkü uykum gelmişti ki nadir yaşadığım bir olay o saatlerde. Bilmeyenler için Teşvikiye caddelerinde yatak odaları hep arka tarafa salon vs ön caddeye bakar. Arka taraflarda da ya apartman bahçeleri ya da bende olduğu gibi semtin nadir parklarından biri vardır. Yani yatak odaları ön cadde cephesine göre daha az ses alır.. mış zamanında.

Arka taraftaki semtin nadir basket sahası o saatte köpeklerini dolaştıran diyemiyceğim de tepiştiren ve bir yandan avaz avaz sohbet eden 3 insan kılıklı tarafından işgal edilmişti. Yanlış anlaşılmasın lafım köpeklere veya onları normal şartlar altında dolaştıranlara değil kesinlikle. Ama saat gece 2 ise, sessizlikte bir basket sahasını çevreleyen binalara seslerin hem de yüksek seslerin nasıl gidebileceğini düşünmeleri gerekirdi o insan kılıklıların. Hadi kendi başlarına düşünemediklerini varsaysak bile pencereyi açıp kibarca " bakın saat gecenin ikisi, sabah 6 da kalkıp okula gidecekler bile var, lütfen sessiz olmaya gayret edin" diye uyarıldıklarında; bu uyarıyı dikkate almalarını, en azından terbiyesizce "burası kamusal alan abla,istersen polis çağır" cevabını vermemelerini beklerdim.

Neyse uykumun peşine o kadar düşmüştüm ki sinirimi yutup aldım yastığımı ve battaniyemi salona geçtim. Bu arada kaçmaya meyilli uykuyu geri döndürme adına da elime bir kitap aldım. İki sayfa ya okudum ya okumadım ki aşağıda ana caddeden canhıraş kadın çığlıkları gelmeye başladı "imdatttt" diye. Her ihtimale karşı elimde telefonla pencereden aşağı bakınca tam apartmanın önünde gördüğüm manzara:

Bir ticari araba, şoför kapısı açık, kapı önünde mini etekli topuklu ayakkabılı bir hatun, ve hatun avaz avaz bağırıyor " arabamı çalıyor imdat 155 arayan yok mu" diye. Kadının alkollü olduğunu anlayınca telefonu elimden bıraksam da olayı 2ci kattan izlemeye devam ettim. Kadın bir yandan adamla bir itiş kakış içersinde, şoför koltuğuna geçmeye çalışıyor, adam onu engellemeye çalışıyor, bir ara arka koltuğa oturtmaya çalıştı ama kadın o kadar dirençli ki oturtamadı. Yine kadını dışarıda bırakıp çekip gitmeyi denedi ama kadın hareket eden arabanın önüne atlayınca onu da yapamadı. Bu arada herhalde bağlı olduğu duraktan olsa gerek ikinci bir boş taksi ardından da ilk polis arabası geldi. Haa polis arabası gelmeden önce ablanın son cümleleri şöyleydi:

- İmdattt öldürüyorlar beni yok mu polis çağıran
- Nerde 155 nerde polis
- İlla ölünce mi polis gelecek bakın beni öldürüyor
( Bu arada gariban adam herhalde içinden sayıyor ama kadına parmak ucuyla bile dokunmamaya çalışıyor)
- İşte ölüyorum
- Öldüm polis..

Bundan sonrasında resmen elime çekirdeğimi patlamış mısırımı alıp yerleştim pencere önüne desem yeridir. Olayı yaratan ablanın kafa bir dünya, taksi şoförünü arada polislere şikayet ediyor " ehliyetimi vermiyor bana" falan diye. Polisler iki saniye ellerini çekseler zavallı şoförün üzerine zıplıyor dövmeye. Neyse bir anda sekiz polis arabası geldi, hani benim dükkanım soyulmaya çalışıldığında alarm şirketi anında polisi yönlendirdiğinde gelen araba sayısı iki taneydi sadece, çok hicap duydum çok bi mini etekli sarhoş kadın kadar olamadık diye. Bu arada gelen ekiplerin bir kısmı Beşiktaş karakolundan bir kısmı Harbiye karakolundan sanırım konuşmalardan çözebildiğim kadarıyla. İlk duran polis arabası " eyteraaa be bunla mı uğraşcam " diyerekten olay yerini ilk terk eden oldu. Diğer arabalardan inen altı polis memuru kadını şoförden uzak tutma adına ileriye götürdüler ama ablanın ses tüm sokağı tutuyor hala. Bu arada tabii ben gibi pencere gülleri de hızla arttı mahallede.

Olay tam binamın altında, pencereyi açınca konuşmalar tüm netliğiyle duyuluyor ve benim pencereyi kapamama sebep olan diyaloglardan biri:

Polis 1- ( sanırsam Harbiye karakolundan ) Amirim bizim ekip 34 saattir nöbette, bu karı susmaz bizim de kafalar kaldırmaz sizin karakol daha büyük, siz alın bunu.
Polis 2- ( sanırsam Beşiktaş karakolundan bir komiser falan) Alın götürün bu amuğa koduumun karısını sabah ayılınca da bana göstermeyin de çarpmayayım.

Kadın " beni karakola götüremezsiniz" çığlıkları arasında dört polis eşliğinde bir arabaya bindirildi, bir polis de ticari arabanın şoförünün yanına oturdu, kalan ekipler de dağıldı. Hee bu sabah o kadının yerinde olmak istemezdim.

Kıssadan hisse neymişşşşş? Şişedeki gibi durmaz abi, sorumluluk taşıyarak için, beceremiyorsanız içmeyin. He içecekseniz de lütfen benim adresimin yakınlarında içip olmayan uykumun hepten içine etmeyin. Bu arada okuduğum kitabın adı " Kusursuz Cinayet Yoktur" idi, bilemem artık mesajı alan alır.