Τα Εισόδια της Θεοτόκου, παράδειγμα ουσιαστικής επικοινωνίας

 

... Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου μας διδάσκει την προσευχή ως τρόπο ζωής, γινόμενη η ίδια τύπος και διδασκαλία της προσευχής. Ο Ιωακείμ και η Άννα έχοντας ως προσωπικό τους πρόβλημα την ατεκνία αναλώθηκαν σε μια επίμονη και παρακλητική προσευχή για να μπορέσει ο Θεός να εισακούσει το αίτημά τους. Και όταν ο Θεός άκουσε την προσευχή τους, αυτοί ως ένδειξη ευχαριστίας αφιέρωσαν την τριετίζουσα κόρη τους στα άγια των αγίων.

Με την είσοδο της Παναγίας στον ναό ξεκινά και η ατέρμονη προσευχή της προς το Θεό. Εισοδεύεται στα άγια των αγίων και εκεί κατευθύνει το νου της και συγκεντρώνει όλη την ύπαρξή της στην επαφή με το Θεό. Η προσευχή της Παναγίας είναι τελείως ελεύθερη από υλικές η πνευματικές δεσμεύσεις γιατί γίνεται τρόπος ζωής, βίωμα προσωπικό της και σχέση διαπροσωπική με το Θεό. Στο ιερό που βρίσκεται δεν μιλά τόσο εκείνη προς το Θεό όσο ο Θεός προς εκείνη. Αυτή η εμπειρία της προσευχής είναι που οδηγεί τον Θεό να γίνει άνθρωπος για να σώσει τον κόσμο.

Σε μια εποχή που ο άνθρωπος αγνοεί τον σωστό τρόπο επικοινωνίας με τον πλησίον, παρουσιάζεται από την εκκλησία η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου ως απάντηση στο σύγχρονο επικοινωνιακό αδιέξοδο. Η σύγχρονη κοινωνία χαρακτηρίζεται από νοσηρές διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι ανάγκη να ανοίξουμε το χώρο της καρδιάς μας και εκεί, στα βαθύτατα «Άγια των Αγίων» της ύπαρξής μας να ακούσουμε τα μηνύματα του Θεού. Στο βάθος της καρδιάς θα αναπτύξουμε την θεανθρώπινη συνεργασία με σκοπό τη συνάντηση του άλλου στο τέλος της πορείας. Μέσα από αυτήν την καρδιακή προσευχή με οδηγό την τριετίζουσα Θεοτόκο, θα μπορέσει ο άνθρωπος να βρει τελικά το νόημα της πραγματικής ζωής που τόσο πολύ του λείπει.

Δημήτριος Χοϊλούς, Δρ. Θεολογίας – Εκπαιδευτικός Μ.Ε.

όλο το άρθρο εδώ

15 Αυγούστου

 

Παναγία μου!

 

«Το γένος μας, είναι ιδιαίτερα δεμένο με την Παναγία. Και μόνο από τις καθημερινές εκφράσεις επίκλησης, «Παναγία μου!» «Παναγιά μου, βόηθα», φαίνεται ότι το όνομά της είναι γλυκό εντρύφημα στη γλώσσα του πιστού λαού μας. 

Ίσως δεν υπάρχει Έλληνας Χριστιανός που δεν προφέρει το όνομά της παρακλητικά και αγαπητικά τουλάχιστον μία φορά τη μέρα…»

Από το περιοδικό «Η Δράση μας»

Άλαλα τα χείλη...

 

Πρωτοφανής κοσμοσυρροή στά Ἐγκώμια τῆς Γηροκομήτισσας, στήν Πάτρα.

Μέ τήν συμμετοχή πλήθους εὐσεβοῦς Λαοῦ ἀπό τήν πόλη τῶν Πατρῶν καί ἐκτός αὐτῆς, ἐψάλησαν τά Ἐγκώμια τῆς Παναγίας, στήν Ἱερά Μονή τῆς Γηροκομητίσσης Πατρῶν.

Τά ἐγκώμια εἶναι ποίημα τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν Διονυσίου, ἀπό τό ἒτος 1541μ.Χ.

Διορθώθησαν ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Πᾳτρῶν Νικόδημον καί κατ’ ἒτος ψάλλονται στό Μοναστήρι τῆς Παναγίας μας στήν Πάτρα.

Στήν Ἀκολουθία ἐχοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, συγχοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου.

Συμμετεῖχαν ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμ. Συμεών Χατζῆς, οἱ Πατέρες τῆς Μονῆς καί ἂλλοι Κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ὁ Σεβασμιώτατος, στό κήρυγμά του ἀνέλυσε τό ἀπολυτίκιο τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί μίλησε γιά τό Ἀειπάρθενο, τήν Κοίμηση καί τήν εἰς Οὐρανούς μετάστασιν τῆς Θεοτόκου καί διά τάς πολλάς πρεσβείας Της πρός τόν Θεόν.

Ἐπίσης ἐξέφρασε τήν μεγάλη χαρά του γιά τήν ἀθρόα συμμετοχή τοῦ πιστοῦ Λαοῦ στήν ἱερά Ἀκολουθία, ἡ ὁποία, ὃπως ἐτόνισε, ἦτο ἡ πολυπληθέστερη τῶν τελευταίων ἐτῶν.

Ἀκόμη ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στήν τελευταία μεγάλη πυρκαϊά, ἡ ὁποία ἒπληξε τήν περιοχή τοῦ Γηροκομειοῦ τῶν Πατρῶν καί εὐχαρίστησε τήν Παναγία γιά τήν θαυμαστή προστασία Της, ὣστε νά διασωθῇ τό Μοναστήρι καί τά Ἱδρύματα, πέριξ τῆς Μονῆς. Ἐπίσης εὐχαρίστησε τήν Πυροσβεστική, τήν Ἀστυνομία, τήν Πολιτική Προστασία, τούς Ἐθελοντές, τούς κατοίκους τῆς περιοχῆς, καί ὃλους ὃσοι συνέβαλαν στήν κατάσβεση τῆς πυρκαϊᾶς.

Τέλος, ἐκάλεσε σέ προσευχή ὃλους, ὣστε ἡ Παναγία μας νά σπεύσῃ καί στίς φλεγόμενες περιοχές τῆς Ἀττικῆς καί νά προστατεύσῃ τούς δοκιμαζομένους ἐκεῖ ἀδελφούς μας, ἀλλά καί ὃλο τον κόσμο πού ταλαιπωρεῖται ἀπό ποικίλαις ἀνάγκες καί δυσκολίες.

Προς τίνα καταφύγω;;;

 

... Στάσου, αδελφέ, συνοδοιπόρε προ της Παναγίας Μορφής της Κυρίας Θεοτόκου. Στάσου μετά σπουδής και πίστεως, με εξομολογητική και αυτοκριτική διάθεση και ενθυμήσου: 

«Πρὸς τίνα καταφύγω ἄλλην Ἁγνήν; 

ποῦ προσδράμω λοιπὸν καὶ σωθήσομαι; 

ποῦ πορευθῶ; 

ποίαν δὲ ἐφεύρω καταφυγήν; 

ποίαν θερμὴν ἀντίληψην; 

ποίαν ἐν ταῖς θλίψεσι βοηθόν; 

εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω, 

εἰς σὲ μόνην καυχῶμαι, 

καὶ ἐπὶ σὲ θαρρῶν κατέφυγον». 

Μετά σπουδής και πίστεως, λοιπόν, 

«τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν».

ΠΗΓΗ: dogma.gr

ΕΓΚΩΜΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΗΡΟΚΟΜΗΤΙΣΣΗΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

Τήν Κυριακή 11 Αὐγούστου 2024 καί ὥρα 7:00 τό ἀπόγευμα στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρῶν, θά ψαλοῦν τά Ἐγκώμια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

Τά Ἐγκώμια τῆς Παναγίας ψάλλονται κάθε χρόνο στήν ὡς ἄνω Ἱερά Μονή καί εἶναι ποίημα τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Πατρῶν Διονυσίου, ἀπό τό ἔτος 1541 .

 Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Η Κοίμηση της Θεοτόκου

Ο θάνατος της υπερευλογημένης Μητέρας του Θεού είναι ένας θρίαμβος, η κοίμησή της η πιο μεγάλη γιορτή.

Χαιρόμαστε οι πιστοί, διότι η Μητέρα του Θεού είναι Μητέρα όλων μας και γι’ αυτό με την Κοίμησή της δεν εγκαταλείπει τον κόσμο, αλλά πολύ περισσότερο τώρα, με την παρρησία που έχει, πρεσβεύει στον Υιό της για μας και με τις πρεσβείες της σκεπάζει όλους τους πιστούς «λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».

Περιοδικό «Ο Σωτήρ», αριθ. 2006

«Χαίροις Άνασσα» με τον Δημήτρη Μπάση

 Η «Κεχαριτωμένη» είναι ο δεύτερος κύκλος ενότητας τραγουδιών και ορχηστρικών θεμάτων από το μουσικό μου έργο με τον κεντρικό τίτλο «Μεγάλες Ώρες».

Είναι η Παναγία που επιδρά στην ψυχή και δημιουργεί μοναδικές στιγμές πνευματικής ευφορίας σε κάθε άνθρωπο, για τον λόγο αυτό αφιερώνω αυτό το έργο στην «Κεχαριτωμένη» από αγάπη και σεβασμό προς το πρόσωπό της.

Credits:

Τραγουδούν: Δημήτρης Μπάσης και φωνητικό σύνολο Chorus Vivendi

Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης

Στίχοι: Αγίου Ιωσήφ Ησυχαστού, απόδοση από τον Αλέξανδρο Φωτεινό

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Φωτεινός

Μοντάζ: Κώστας Καλπατζίδης

Παραγωγή: Πεμπτουσία

✏️Στίχοι: «Χαίροις Άνασσα Δέσποινα»

Παντάνασσα, Μητέρα μου,

γλυκιά μου Παναγία,

του κόσμου η βασίλισσα

και πάντων η ελπίδα

χαίροις Άνασσα Δέσποινα

Μητροπολίτης Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ: Δεκαπενταύγουστος: Ἕνας θάνατος πού πανηγυρίζεται!

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Τόν Δεκαπενταύγουστο, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἑορτάζουμε τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὅμως, ὁ θάνατος καί ἡ Μετάσταση τῆς Παναγίας μας στόν Οὐρανό, δέν συνοδεύεται μέ κλάματα καί θρήνους καί δάκρυα, ἀλλά μέ πανευφρόσυνη χαρά καί μέ πανηγυρικές ἐκδηλώσεις. Παντοῦ, σ’ ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα, οἱ πιστοί συνωστίζονται στούς μεγάλους Ναούς ἤ στά ταπεινά ἐξωκκλήσια ἤ στά Μοναστήρια, πού ἔχουν ἱδρυθῆ ἐπ’ ὀνόματι τῆς Θεοτόκου, καί μέ Λειτουργίες, μέ προσευχές καί Λιτανεῖες τιμοῦν τό σεπτό πρόσωπο Ἐκείνης, πού ἀξιώθηκε νά γίνῃ ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

-Β-

Πράγματι! Ἡ Παρθένος Μαριάμ ἔγινε ὁ πανάγιος Ναός τοῦ Θεοῦ, πού «ἐδάνεισε στόν Κύριο σάρκα ζωοποιημένη ἀπό ψυχή μέ λογικό, νοῦ καί θέληση», ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Καί εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι γύρω ἀπό τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου καί ἄλλοι πατέρες καί ἱεροί ὑμνογράφοι ἔχουν γράψει ὑπέροχα ἐγκώμια καί λυρικότατους θεοπρεπεῖς ὕμνους. Ἑπομένως, ὁ εὐσεβής Ὀρθόδοξος λαός τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά γιορτάζῃ καί νά πανηγυρίζῃ τήν μεγάλη αὐτή Θεομητορική ἑορτή, διότι ὁ θάνατος τῆς Παναγίας μας δέν ἦταν ἕνας συνηθισμένος θάνατος, ἀλλά ἦταν θάνατος καί ἐκδημία πρός τόν Θεό, ἦταν θεία μετάσταση. Ὁ τάφος δέν μποροῦσε νά κρατήσῃ μέσα στήν παγερότητα καί τό σκοτάδι του τήν Θεοτόκο, τήν ἔμψυχη αὐτή κιβωτό τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ. Τό ὅτι, μάλιστα, δέν ἔχει διασωθῆ τό πανακήρατο σῶμα της, εἶναι λίαν σαφής ἀπόδειξη, ὅτι μετετέθη μέ τό σῶμα στήν ἄφθαρτη μακαριότητα τοῦ οὐρανοῦ, μέ τρόπο πού δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ ὁ πεπερασμένος νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.

Πλήθη πιστῶν γιά τά ἐγκώμια τῆς Γηροκομήτισσας στήν Πάτρα

 

Τήν Κυριακή 7 Αὐγούστου 2022, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρῶν, ἐψάλησαν τά Ἐγκώμια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὡς ἒθος ἐστί, μέ τήν συμμετοχή χιλιάδων Πατρέων, οἱ ὁποῖοι ἀνῆλθαν στόν λόφο τοῦ Γηροκομειοῦ γιά νά χαιρετίσουν εὐλαβικά τήν Ἀειπάρθενο καί Θεομήτορα.

Τῆς Ἱερᾶς Ἀκολουθίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, συμπαραστατούμενος ὑπό τῶν Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων Εὐκαρπίας κ. Ἱεροθέου καί Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς π. Συμεών καί τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς καί ἂλλων Κληρικῶν.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, μίλησε γιά τήν τρισσήν συγγένεια τῶν ἁγίων μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου καί ἐν συνεχείᾳ ἀνεφέρθη μέ βαθειά συγκίνηση στήν Παναγία τῶν προσφύγων καί κατατρεγμένων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου, μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 100 ἐτῶν ἀπό τήν Μικρασιατική καταστροφή. Θύμησε τήν «Παναγία Σουμελᾶ», τήν «Παναγία τῆς Μηχανιώνας», τήν «Παναγία τῆς Ἀρτάκης καί τῆς Κυζίκου» καί κατέληξε στήν «Παναγιά τήν Σμυρνιά», πού φυλάσσεται στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς Πατρῶν, πού ἀνήγειραν οἱ Πρόσφυγες ἀπό τή Σμύρνη.

 Αὐτήν τήν εἰκόνα ἃρπαξε ἀπό τήν φλεγομένη Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σμύρνης,  ἡ ἀείμνηστη Φιλιώ Μανάρα καί κρατώντας την σφιχτά στήν ἀγκαλιά της πέρασε μέσα ἀπό τήν φωτιά καί τή σφαγή καί τήν γενική καταστροφή τῆς Σμύρνης μας καί κατώρθωσε, μετά ἀπό πολυώδυνα βάσανα, νά φθάσῃ στήν Πάτρα. Τάμα της ἦτο νά ἀσημώσῃ τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ὃπερ καί ἒπραξε ὃταν ἠδυνήθη καί τήν ἐχάρισε στόν ἀναγερθέντα Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς. Σ’ αὐτόν τόν Ναό, ὁ πρῶτος Ἐφημέριος ἦτο ὁ πρόσφυγας Ἱερεύς π. Κωνσταντῖνος Ἀλεξίου, χειροτονημένος ἀπό τόν Ἃγιο Ἐθνοϊερομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης. Ὁ π. Κωνσταντῖνος μετέφερε στήν ἀγκαλιά του, ὡς μόνον «θησαυρόν», τόν Σταυρό εὐλογίας τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης, μέ τόν ὁποῖο εὐλογοῦμε καί ἡμεῖς τόν Λαόν, ὁσάκις λειτουργοῦμε στήν Ἁγία Φωτεινή Πατρῶν, ἐσημείωσε βαθύτατα συγκινημένος ὁ Σεβασμιώτατος.

Ἐπίσης ὁ Μητροπολίτης ὑπενθύμισε ὃτι τό Μοναστήρι τῆς Παναγιᾶς τῆς Γηροκομητίσσης τῶν Πατρῶν, ὑπῆρξε ὁ ἐπιστηριγμός καί ἡ ἀπαντοχή τῶν προσφύγων τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἀγκαλιάζοντάς τους σπλαγχνικά καί δίδοντάς τους γῆ γιά νά κτίσουν τά σπίτια τους, στά ὁποῖα μένουν τώρα οἱ ἒκγονοί τους, πού δέν λησμονοῦν αὐτήν τήν εὐεργεσία τῆς Παναγίας μας.

Ἐπειδή ἡ Πατρίδα μας, πάντοτε ἐπέρασε δυσκολίες πολλές καί τώρα περνάει, ἂς ἑνώσωμε ὃλοι μας τίς προσευχές μας καί γονυκλινεῖς ἂς ἱκετεύσωμε τήν Θεομήτορα ἐπαναλαμβάνοντες τά λόγια τοῦ Ἱεροῦ Ὑμνογράφου:

Τα εγκώμια στην Ι. Μ. Γηροκομείου

 

Τήν Κυριακή 7 Αὐγούστου 2022 καί ὥρα 7:00 τό ἀπόγευμα 

στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρῶν, 

θά ψαλοῦν τά Ἐγκώμια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Τά Ἐγκώμια τῆς Παναγίας ψάλλονται κάθε χρόνο στήν ὡς ἄνω Ἱερά Μονή καί εἶναι ποίημα τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Πατρῶν Διονυσίου, ἀπό τό ἔτος 1541.

“Θεοτόκος και Παρθένος” – Απάντηση σε ασεβή δημοσιεύματα

 

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου

Το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός που έχει η ζωή της Εκκλησίας μας.

Αυτή «κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος», είναι η πρώτη μετά τον Θεό.

Ο Άγιος Ανδρέας της Κρήτης λέγει σε ένα τροπάριό του για την Παναγία μας: «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα».

Δι αυτής εκφράζει την πίστη στον Θεό και την ευλάβειά του ο λαός μας, σε Αυτήν προσφεύγει στον πόνο, στη θλίψη και στη δυστυχία του.

Αυτήν επικαλείται στους κινδύνους και στα αδιέξοδά του.

Τις πρεσβείες Της ζητά στις στιγμές της μετανοιάς του, σε Αυτήν εναποθέτει την πάσαν ελπίδα του.

Αυτήν δοξολογεί για κάθε ευεργεσία που απολαμβάνει, σε Αυτήν αφιερώνει τους καλύτερους ύμνους του, τους ωραιότερους ναούς, τα ευγενέστερα αισθήματά του.

Αυτήν ονομάζει «άσπιλη, αμόλυντη, άφθορη, άχραντη, αγνή», για την υπερφυσική παρθενία και υπερθαύμαστη καθαρότητά της.

Αυτή ενσαρκώνει την υψηλότερη θεολογία, γι’ Αυτήν ανατριχιάζει, όταν καθυβρίζεται το πανάγιο όνομα και όταν προσβάλλεται ασεβώς το πάντιμο πρόσωπό της.

Στην αειπαρθενία και στο μυστήριό της αφιερώνεται και η σελίδα που ακολουθεί της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, ως απάντηση στην ασέβεια που και πρόσφατα δέχθηκε το πανίερο πρόσωπό της στην πατρίδα μας.

Ροήν μου τῶν δακρύων μή ἀποποιήσῃς...

 

Στερέψαν οι πηγές των δακρύων γι’ αυτό που ζούμε, το βασανιστήριο της φύσης και τον θάνατο του κόσμου. Διότι όταν τα δέντρα πεθαίνουν, είτε από πρόθεσή μας είτε από αμέλειά μας, όταν η φωτιά από εργαλείο γίνεται όπλο καταστροφής, τι να σου κάνουν τα δάκρυα; Είναι ανήμπορα να φέρουν πίσω ό,τι καταστρέφεται. Είναι ανήμπορα να γεννήσουν ένα θαύμα: να ξαναφυτρώσουν, να ξαναψηλώσουν, να ξανασκιάσουν, να ξαναδώσουν ομορφιά σ’ αυτά που έσβησαν.

Ανήμπορα τα δάκρυα, όσο αναπόφευκτα κι αν είναι. Μόνο ένα δάκρυ ήταν αρχή ζωής και όχι αδυναμίας μπροστά στον θάνατο. Αυτό του Χριστού την ώρα που είδε τον τάφο του φίλου Του Λαζάρου. Κι όμως, παρότι ήξερε ότι θα τον αναστήσει, ο Χριστός δάκρυσε. Αυθόρμητα. Ασυγκράτητα. Απρογραμμάτιστα. Ανθρώπινα.

Παρακαλούμε την Μάνα μας, την Κυρία Θεοτόκο, να μην επιλέξει την αποποίηση των δακρύων μας. Οι άνθρωποι αποποιούμαστε κληρονομιές,  προνόμια, το κακό που συνέβη στο παρελθόν ή που μπορεί να συμβεί στο μέλλον, το δικαίωμα, τον τίτλο, την περιουσία. Δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε τα δάκρυά μας. Και ζητάμε από την Παναγία να αφαιρέσει από τον καθέναν μας «παν δάκρυον», γιατί κυοφόρησε Αυτόν που δάκρυσε μπροστά στον θάνατο. Κι εκείνη αυτό μας δείχνει τούτη την  ώρα της καταστροφής. Ψηλά το κεφάλι. Ό,τι διορθώνεται ας διορθωθεί. Μόνο που όποιος εμπιστεύεται τον Χριστό καλά γνωρίζει ότι η πίστη γεννά ανάσταση αληθινή. Και η αγάπη. Ό,τι μας λείπει και ό,τι είναι αιτία για τόσο θάνατο. 

Δεν θα μας αφήσει η Παναγία.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Πότε εἰσακούεται ἡ παράκλησή μας πρός τήν Παναγία;

 

Ὅταν ἡ πίστη μας εἶναι ἀληθινή καί δέν παρασύρεται ἀπό ἀμφιβολίες καί δυσπιστίες στή θεία βοήθεια. Ὅταν δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς μας, ἀλλά μέ θέρμη ἐσωτερική καί μέ βεβαιότητα προστρέχουμε στή στοργική Μητέρα τοῦ Θεοῦ γιά τή λύτρωση τῶν δεινῶν μας. Ἐκεῖνος πού στηρίζεται ὁλοκληρωτικά στό Θεό δέν ἀμφιβάλλει γιά τή θεία βοήθειά Του. “Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι” (Μάρκ. θ΄ 23).

Ὅταν προστρέχουμε μέ ταπείνωση στήν Παναγία, γεγονός πού κρύβει τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία μας, δείχνουμε τήν ἀγάπη μας πρός τό θεῖο πρόσωπό Της. Ὅπως ὁ Θεός εὐλόγησε ὑπέρ τό δέον τήν Παναγία, καθ’ ὅτι “ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ”. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν ὑπερηνεύεται πού κατέστη Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀντιθέτως ταπεινώνεται συνεχῶς μέσα στήν προσευχή της καί στή ζωή διαβιώντας ταπεινά καί ἀπέριττα χωρίς τή δόξα τοῦ κόσμου. Τό φρόνημα τῆς ταπεινώσεώς Της παραμένει παράδειγμα πρός μίμηση γιά νά ἀποφεύγουμε κάθε ἐγωϊστική διάθεση τῆς ψυχῆς μας. Μόνο μιά ταπεινή προσευχή πού δείχνει τήν καθαρή ζωή μας χωρίς ἐγωϊσμό γίνεται δεκτή ἀπό τό Θεό: “ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν προσευχὴν τῶν ταπεινῶν καὶ οὐκ ἐξουδένωσε τὴν δέησιν αὐτῶν” (Ψαλμ. ρα΄ 18).

Ὅταν δείχνουμε ἀπεριόριστη ἀγάπη στό Θεό, πού φαίνεται ἀπό τήν καθαρή προσευχή μας καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. “Ὁ ἔχων τὰς ἐντολὰς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με” (Ἰωάν. ιδ΄ 21). Εἶναι σημαντικό νά ἀγαποῦμε τό Θεό μέ ὅλη μας τήν καρδιά, γιά νά εὐεργετηθοῦμε πλουσιοπάροχα μέ τίς θεῖες δωρεές Του. Ἡ καρδιά μας μᾶς φανερώνει πόσο ἀγαποῦμε τό Θεό, ἀπό τό πόσο χρόνο σκεπτόμαστε Αὐτόν. Ὅσο περισσότερο ἀγαποῦμε τό Θεό, τόσο περισσότερο ζοῦμε ἀληθινά ἐν Χριστῷ καί τιμοῦμε τήν Παναγία καί ὅλους τούς ἁγίους. Γι’ αὐτό μιά προσευχή ἀγαπητική πρός τό Θεό θά εἶναι περισσότερο εὐπρόσδεκτη, διότι θά δείχνει τήν καρδιά μας, πόσο τόν ἀγαποῦμε καί τόν τιμοῦμε μέ τή ζωή μας.

Καί τό σπουδαιότερο, ὅταν ἔχουμε ὑπομονή στίς παρακλήσεις μας. Μέσα στήν ὑπομονή μας δοκιμάζεται ἡ πίστη μας, πόσο ἀνθεκτική εἶναι στούς ἀνέμους τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς ὀλιγοπιστίας. “Τό δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν” (Ἰακ. α΄ 2). Ἡ ὑπομονή γίνεται γέφυρα ἑνώσεως μετά τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά εἰσακουσθεῖ ἡ προσευχή μας. Χαρακτηρίζει ἀνθρώπους μέ ὑπομονή, ἐκείνους πού ἔχουν διαπεράσει ἀπό πολλές θλίψεις στή ζωή τους καί εἶναι ἀνθεκτικοί στούς ἐρχόμενους πειρασμούς, διότι ἡ πίστη μας εἶναι στήριγμα στά δεινά τῆς ζωῆς μας.

Ὅταν ὑπάρχει θερμή προσευχή πού νά συγκλονίζει τήν καρδιά μας ἀπό τήν ἀγάπη πρός τό Θεό. Μιά προσευχή πού ἔχει δείγματα ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης καί ἀφοσιώσεως στό Θεό γίνεται δεκτή καί εὐάρεστη. Ἡ προσευχή μᾶς βοηθεῖ νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά πάθη μας καί κάθε κακή ἐπιθυμία μας. Ἡ καθαρή προσευχή δείχνει πόσο ἀγαποῦμε τό Θεό καί πόσο εἰσακούει ὁ Θεός τήν καρδιακή προσευχή μας...

Από το βιβλίο του π. Δαμιανού Ζαφείρη “Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ”

Θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Μολυβδοσκεπάστου

 

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

 

H Μαρία, εκτός από μοναδική, είναι και το πρότυπό μας. Διότι και σ’ εμάς έχει δοθεί προ πάντων των αιώνων μια διακριτή και ανεπανάληπτη κλήση. Έχει και εμάς επιλέξει ο Θεός να επιτελέσουμε κάποιο συγκεκριμένο έργο, που η Θεία Πρόνοια δεν έχει αναθέσει σε κανέναν άλλον σε όλη την ιστορία αυτού του κόσμου. Έχουμε προσκληθεί, κάθε ένας από μας, να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο με τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο. Προ πάντων των αιώνων, ο Θεός με τον θείο Του νου είδε όλους εμάς, τον καθένα με την ιδιαιτερότητά του. Αγαπά καθέναν μας με ειδική αγάπη και απ’ τον καθένα μας περιμένει κάτι που δεν το περιμένει από κανέναν άλλον.

Η Μαρία, συνεπώς, δεν είναι μόνο μοναδική αλλά και το υπόδειγμα του βίου μας. Της είχε ανατεθεί, προαιωνίως, ένα μοναδικό καθήκον, αλλά και σ’ εμάς έχει ανατεθεί, πάλι προαιωνίως, κάτι μοναδικό. Πολύ σωστά έχει ειπωθεί ότι αναφορικά με τον άνθρωπο, ο Θεός ποτέ δεν κάνει κάτι δυο φορές και, επιπλέον, ο κόσμος έχει ανάγκη από κάθε έναν μας ξεχωριστά. Δεν είμαστε τυποποιημένα ή ανταλλάξιμα αντικείμενα, αλλά καθένας από μας είναι διαφορετικός και ξεχωριστός. Έργο ολόκληρης της ζωής μας είναι να ανακαλύψουμε τι το ιδιαίτερο και εξαιρετικό μας έχει επιμερίσει ο Θεός ως κλήση.

Κάλλιστος Ware

ΤΟ ΕΣΧΑΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

"ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ..." από χορωδία και ορχήστρα Ινδών

 

Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου

 

Ζούσε την ιερά ησυχία, τη στάση του νου και του κόσμου, τη λησμονιά των κάτω, την μύηση των άνω, την απόθεση των νοημάτων προς το καλύτερο, δια της παιδείας από την ησυχία που θεωρούμε μέσα το Θεό. Αφού λύθηκε από κάθε υλικό δεσμό ανυψώθηκε πάνω και από αυτή τη συμπάθεια προς το σώμα της, σύνηψε το νου της με τη προς τον εαυτό στροφή και προσοχή και με τη αδιάλειπτο θεία προσευχή. Και δι' αυτής ερχόμενη τελείως στον εαυτό της και υπερβαίνοντας το πολύμορφο συρφετό των λογισμών, διέκρινε νέα και απόρρητη οδό στους ουρανούς, που θα την έλεγα νοητή σιγή.

Αφού έτσι μυήθηκε στα ανώτατα μυστήρια με αυτές τις ακρότατες θεωρίες και κατά το τρόπο αυτόν ενώθηκε και αφομοιώθηκε με το Θεό, μόνη αυτή στους αιώνες επετέλεσε αυτή την υπερφυά πρεσβεία για χάρη μας και μόνη της την αποπεράτωσε, πραγματοποιώντας το μέγα και το πάνω από το μέγα κατόρθωμα. 

Ποιος μπορεί να περιγράψει τα μεγαλεία σου, παρθένε; Έγινες Θεομήτωρ, ένωσες το νου με το Θεό, ένωσες το Θεό με τη σάρκα, έκανες το Θεό υιό ανθρώπου και τον άνθρωπο υιό Θεού, συμφιλίωσες τον κόσμο με τον ποιητή του κόσμου. 

Έκαμες τους ανθρώπους ομοδίαιτους με τους αγγέλους, ή μάλλον αξίωσες και μεγαλύτερων βραβείων, αφού συνέλαβες από το άγιο Πνεύμα θεανδρική μορφή και την γέννησες παράδοξα και κατέστησες την ανθρώπινη φύση απορρήτως συμφυή και, θα λέγαμε, ομόθεη με τη θεία φύση.

Ας φυλάττουμε επομένως τη προς το Θεό και προς αλλήλους ενότητα, που έχει εντυπωθεί σ' εμάς από το Θεό θείως, δια των δεσμών της αγάπης. Ας βλέπουμε πάντοτε προς τον άνω γεννήτορα. Ας υψώσουμε άνω προς αυτόν τη καρδιά μας. Ας παρατηρήσουμε το μέγα τούτο θέαμα, τη φύση μας να συνδιαιωνίζει αύλως με το πυρ της Θεότητος, και, αποβάλλοντας τους δερμάτινους χιτώνες, που έχουμε ενδυθεί από τη παράβαση, ας σταθούμε σε αγία γη, αναδεικνύοντας ο καθένας μας τη δική του γη αγία δια της αρετής και της προς το Θεό σταθερής αφοσιώσεως, να φωτισθούμε και φωτιζόμενοι να συνδιαιωνίσουμε σε δόξα της τρισηλίας Θεότητος που πρέπει κάθε δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνηση τώρα και στους ατέλειωτους αιώνες. Γένοιτο...».

Αγ. Γρηγορίου Παλαμά 

Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου

"Άρπαζε στην αγκαλιά σου την Εικόνα της Παναγίας..."

 

«Άρπαζε εις την αγκαλιά σου την Εικόνα της Παναγίας ως να είναι ζώσα η Παναγία, ωσάν την μανούλα σου όταν ήσουν μικρή. Λέγε της όλον τον πόνον σου και βρέχε την με τα δάκρυά σου τα καθαρά και θα εξαντλής παράκλησι συνεχή. Η Παναγία είναι η μεγαλυτέρα ασφάλεια του ανθρώπου… Και είναι αδύνατον ένας άνθρωπος να κάνη ευχή και να μην ανακαλύψει την Παναγία μέσα εις την ζωήν του…»  

Άγιος Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής