Μητροπολίτης Κονίτσης: «Είναι αδύνατον οι αιρετικοί να γιορτάζουν με τους Ορθοδόξους»

 

... "Τοὺς τελευταίους καιροὺς ὅμως, οἱ οἰκουμενιστές, αὐτοὶ δηλαδὴ ποὺ θέλουν νὰ γίνει μία ψευδὴς ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἀποσχισθέντες Παπικοὺς καὶ τοὺς ἄλλους αἱρετικούς, εἶναι σὰν νὰ λένε ὅτι θὰ κρατήσετε ἐσεῖς τὰ δικά σας, θὰ ἔχουμε κι ἐμεῖς τὰ δικά μας καὶ θὰ εἴμαστε ἀγαπημένοι.

Αὐτὸ εἶναι ἡ μεγαλύτερη πλάνη. Καὶ χρειάζεται ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ καταλάβουμε ὅτι θὰ ἀγαπᾶμε μέν, γιατί ἂν δὲν ἀγαπᾶμε δὲν εἴμαστε Χριστιανοί, ἀλλὰ δὲν θὰ κάνουμε καμμία ἔκπτωση στὶς διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία καὶ μοναδική. Ἂν θέλουν νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, νὰ μετανοήσουν, νὰ ὁμολογήσουν τὰ σφάλματά τους καὶ νὰ ἔρθουν μετὰ χαρᾶς.

Ὅλα αὐτὰ τώρα σᾶς τὰ εἶπα γιατί τοὺς τελευταίους καιροὺς ὑπάρχει μία ἀναταραχὴ στὴν Ἐκκλησία.

Καὶ ἡ ἀναταραχὴ αὐτὴ προῆλθε ἀπὸ μία δήλωση ποὺ ἔκανε ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι τὸ 2025, τὴν ἑπομένη δηλαδὴ χρονιά, ποὺ συμπίπτει ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Παπικούς, θὰ γίνει ἕνας κοινὸς ἑορτασμός, ἀλλὰ τί θὰ εἶναι αὐτὸς ὁ κοινὸς ἑορτασμός; Μποροῦν, δηλαδή, οἱ αἱρετικοὶ νὰ γιορτάζουν μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους; Εἶναι δυνατὸν αὐτὸ νὰ γίνει; Εἶναι ἀδύνατον.

Καὶ φοβοῦμαι ὅτι θὰ έχουμε δύσκολες ἐξελίξεις, γι΄αυτό σᾶς ἐνημερώνω, νὰ ξέρετε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία. Δὲν εἴπαμε πρωτύτερα στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως "εἰς μίαν Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν"; Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθοδοξία.

Νὰ μένουμε λοιπὸν σταθεροί, νὰ μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὶς ἀγαπολογίες ποὺ διαδίδουν διάφοροι, κατὰ κανόνα ἄσχετοι. Διαδίδουν καὶ λένε ἀγάπη, ἀγάπη, ἀγάπη... Ἀγάπη ναί, ἀλλὰ ὄχι ἐπαναλαμβάνω ἔκπτωση ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο δόγμα.

Νὰ εἴμαστε λοιπόν, σταθεροί, ἀκλόνητοι, ὅπως καὶ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, μὲ τὶς εὐχὲς καὶ τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ὁποίου, εἴθε ὁ Κύριός μας νὰ διαφυλάττει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του καὶ ὅλους μας νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Γιατί, ξέρετε ἡ Ἐκκλησία, δὲν εἶναι ἕνας ὀργανισμὸς ποὺ μπορεῖ νὰ διεκπεραιώνει διάφορα ζητήματα πολιτικῆς, ὄχι. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεόσδοτος ὀργανισμὸς ποὺ ἀποβλέπει νὰ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴν σωτηρία. Αὐτὸς εἶναι ὁ προορισμὸς τῆς Ἐκκλησίας.

Νὰ εὔχεστε λοιπόν, κι ἐγὼ ὅσο μοῦ δίνει χρόνο ὁ Θεός, νὰ μένω ἀκλόνητος στὶς ἐπάλξεις τῆς Ἐκκλησίας, τὸ εὔχομαι κι ἐγὼ γιὰ ἐσᾶς. Καὶ εἴθε ὅλοι νὰ συναντηθοῦμε στὴν χαρὰ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν".

Απόσπασμα από τον θείο λόγο που κήρυξε ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής κ. Κονίτσης κ. Ανδρέας στον Ιερὸ Ναὸ του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα, (9.11.24)

Όλος ο λόγος εδώ

Ομάδα «Ζευς»: Το μήνυμα του πιλότου - «Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα έρθουν, θα περάσουν»

 

Στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη πέταξε και πάλι η Ομάδα Επιδείξεων «ΖΕΥΣ» της Πολεμικής Αεροπορίας, με τους ακροβατικούς ελιγμούς ακριβείας.

Ο πιλότος που έσκισε τους αιθέρες και έκανε εντυπωσιακούς ελιγμούς με ένα F-16C Block 52+ ήταν ο σμηναγός, Γεώργιος Σωτηρίου, ο οποίος μέσω του ασυρμάτου είπε:

"Καλημέρα Θεσσαλονίκη, καλημέρα Ελλάδα! Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθουν, θα περάσουν. Ας τιμήσουμε τις θυσίες του παρελθόντος με ενότητα και αφοσίωση στην Πατρίδα προσβλέποντας σε ένα λαμπρό μέλλον.

Χρόνια πολλά Ελλάδα!"

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου απάντησε:

"Κύριε Σμηναγέ,

Τιμάμε σήμερα τους ήρωες που θυσιάστηκαν για την ελευθερία μας, καθώς και τις Ένοπλες Δυνάμεις μας που καθημερινά αναμετρώνται με την ιστορία, σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας σε γη, ουρανό και θάλασσα. Ο ελληνικός λαός σας τιμά και σας εμπιστεύεται.

Χρόνια Πολλά!"

Ναυπάκτου Ιερόθεος: Το woke κίνημα και η Εκκλησία

 

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Γράφοντας γιά τό Woke = ἀφύπνηση θά μποροῦσα νά τό προσδιορίσω ὡς κουλτούρα, παράδοση, ρεῦμα, νοοτροπία, ἀλλά θά τό συνδέσω μέ τήν λέξη κίνημα, διότι δέν πρόκειται γιά ἕνα ἁπλό ἰδεολογικό ρεῦμα, ἀλλά γιά μιά ἐπιθετική κίνηση ἐναντίον κάθε παραδοσιακοῦ καί κάθε ἀντίθετης ἄποψης. Δέν πρόκειται γιά μιά ἀποδοχή τῆς διαφορετικότητας, ἀλλά γιά μιά ἐπιβολή τῆς τάσης αὐτῆς ἐναντίον κάθε ἄλλης διαφορετικότητας.

Ὅταν ὁ πρώην Πρωθυπουργός κ. Ἀντώνης Σαμαρᾶς μίλησε στήν Βουλή γιά τόν νόμο περί «γάμου ὁμοφυλοφίλων», ἀναφέρθηκε στό Woke culture λέγοντας: «Δέν εἶναι "ἐκσυγχρονισμός" ἡ θεωρία τῶν ὁμοφυλοφίλων... Δέν εἶναι "μεταρρύθμιση" ἡ προσχώρηση στήν κουλτούρα τῆς ἀποδόμησης τῶν πάντων, στό Woke culture», τότε πολλοί ξαφνιάστηκαν καί δέν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται. Ὅπως εἶναι φυσικό ἔρχονται διάφορες είδήσεις ἀπό τό ἐξωτερικό μέ τά σύγχρονα μέσα ἐνημέρωσης, ἀλλά ἀπαιτεῖται πολύς χρόνος γιά νά κατανοηθοῦν καί νά ἀξιολογηθοῦν.

Ἡ λέξη Woke - ἀφύπνηση, ὡς ὅρος χρησιμοποιήθηκε ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1960 καί γεννήθηκε στά Ἀμερικανικά Πανεπιστήμια ἐναντίον τοῦ ρατσισμοῦ καί τῆς Ἀστυνομικῆς βίας καί οἱ ὁπαδοί του παρουσιάζονταν ὡς προοδευτικοί, ἀκτιβιστές, ἀντισυστημικοί καί ἐκφραστές τοῦ ἀπόλυτου δικαιωματισμοῦ καί ἐναντίον τῶν διακρίσεων καί φθάνει στήν ἀποδόμηση ὅλων τῶν ταυτοτήτων, «στό τέλος τῆς κυριαρχίας τοῦ λευκοῦ ἑτερόφυλου χριστιανοῦ ἄνδρα και τοῦ πολιτισμοῦ του».

Θεωρῶ ὅτι τό κίνημα αὐτό εἶναι ἐξέλιξη τῆς μετανεωτερικότητας, τῆς ὁποίας τά γνωρίσματα, ὅπως ἔχει ἐπισημανθῆ πρό πολλοῦ ἀπό τόν καθηγητή Kenneth Gergen, εἶναι «ἡ ἀμφισβήτηση τῆς αὐθεντίας», «ἡ κατάρρευση τῆς λογικῆς τάξης» καί «ἡ ἀπώλεια τοῦ ἀναγνωρίσιμου» καί αὐτά προῆλθαν ἀπό μιά κοινωνία πού ὑποφέρει ἀπό «κορεσμό», ἀλλά διαμορφωμένα στήν Ἀμερική.

Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε καί ὅτι τό Woke κίνημα εἶναι ἀπόρροια τῶν ποικίλων κινημάτων πού παρατηρήθηκαν στόν δυτικό χῶρο καί τά ὁποῖα ξεκίνησαν ἀπό τήν φεουδαλιστική, ρατσιστική κοινωνία τήν ὁποία ἐπέβαλαν οἱ Φράγκοι στήν Εὐρώπη, πράγμα πού προκάλεσε ἐπαναστάσεις καί ἀνακατατάξεις στόν κοινωνικό χῶρο. Εἶναι εὐνόητο ὅτι τό Woke κίνημα ἄρχισε νά εἰσέρχεται καί στόν χῶρο μας, πράγμα πού θά ἐπιταθῆ στό μέλλον μέ μεγαλύτερο ρυθμό.

Ἀπό πλευρᾶς Ἐκκλησίας θά ἀντιμετωπίσουμε καί αὐτό τό θέμα ὅπως καί τά ἄλλα κινήματα μέ σοβαρότητα, ὑπευθυνότητα, ἠρεμία, μέσα ἀπό τήν διαχρονική ἐκκλησιαστική μας παράδοση.

Τά θέματα αὐτά πού ἀπασχολοῦν τήν κοινωνία στήν ὁποία ἐργάζεται ἡ Ἐκκλησία καί ἐπηρεάζουν κατά ποικίλους βαθμούς τά μέλη της, δέν ἀντιμετωπίζονται μέ ἐπιπόλαια συνθήματα, ἀλλά μέ σοβαρή μελέτη καί προσεκτικές κινήσεις, διότι πρόκειται γιά τό φαινόμενο τοῦ μετανθρωπισμοῦ καί τοῦ νεογνωστικισμοῦ.

Ἡ Ἐκκλησία γιά ὅλα τά θέματα ἀποφαίνεται συνοδικά, αὐτό ἄλλωστε εἶναι τό σύστημα διοικήσεώς της. Τά μέλη της, ἤτοι οἱ Ἱεράρχες, οἱ Συνοδικές Ἐπιτροπές, οἱ Πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι, οἱ Κληρικοί παρακολουθοῦν τίς διάφορες τάσεις πού ἀναφύονται κάθε φορά στήν κοινωνία, καί τά θρησκευτικά, φιλοσοφικά, πολιτιστικά, κοινωνικά ρεύματα, καί ὅταν ὡριμάσουν τά θέματα καί δημιουργηθοῦν οἱ κατάλληλες συνθῆκες, τότε εἰσάγονται προτάσεις στήν Ἱερά Σύνοδο καί τήν Ἱεραρχία γιά ἀποφάσεις.

Γενικά ἡ Ἐκκλησία δέν βιάζεται νά ἀποφανθῆ γιά ἀναφυόμενα προβλήματα τῆς ἐπικαιρότητας, ἀλλά παρατηρεῖ, διαλέγεται, προσεύχεται κρατᾶ τήν παράδοσή της, ὅπως ἐκφράστηκε στίς Οἰκουμενικές Συνόδους, μέ τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις τους πού εἶναι ἡ ἐμπειρία τῶν ἁγίων καί ἀναμένει τήν ὡρίμανση ἑνός θέματος γιά νά ἀποφανθῆ σχετικά. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μιά σταθερή δύναμη γιά τήν μή ἀποδόμηση τῆς κοινωνίας καί τοῦ ἔθνους.

Δημοσιεύθηκε στὴν «Ἀπογευματινὴ τῆς Κυριακῆς» 1η Σεπτεμβρίου 2024

Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ.Ανδρέου γιὰ τὰ Ἐθνικὰ κυρίως, ἀλλὰ καὶ Ἐκκλησιαστικὰ Θέματα κατὰ τὴν Ἀγρυπνία τῆς Μολυβδοσκεπάστου (24.8.2024).

“… Ἀπόψε, ὅμως, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τὰ θέματα ποὺ πρέπει νὰ ἀπασχολοῦν τὴν προσευχή μας, πέρα ἀπὸ τὰ καθαρῶς πνευματικά, εἶναι καὶ ὅσα ἀντιμετωπίζει ἠ Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος μας. Ἔτσι, λοιπόν,

1ον. Εἶναι ὁ περιβόητος Νόμος γιὰ τὸν Γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ ἡ τεκνοθεσία ἀπὸ αὐτόν, νὰ μποροῦν δηλαδὴ νὰ ἀποκτοῦν παιδιά. Ἔχουν γραφεῖ καὶ λεχθεῖ μύρια ὅσα γιὰ τὸ ζήτημα. Ἐδῶ τοῦτο μόνο νὰ τονίσουμε : ὅτι δὲν εἶναι ἀνεκτὸ μιὰ πολλὴ μικρὴ μειοψηφία νὰ ρυθμίζει τὴν πορεία καὶ τὴν ζωὴ τοῦ ἔθνους. Οὔτε εἶναι ὀρθὸ τὰ μικρὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Νηπιαγωγείου ἀκόμη, νὰ διδάσκονται γιὰ τὸν σεξουαλικὸ προσανατολισμό. Γιατὶ ἔτσι δημιουργεῖται μιὰ γενιὰ πλαδαρή, ἠδονική, ἀνίκανη νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ προκύπτοντα σοβαρὰ ζητήματα. Γιὰ τὰ θέματα αὐτὰ ἔχουν γίνει διαμαρτυρίες πολλὲς, ἀλλὰ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, μοιάζει σὰν νὰ ἔχει πάθει κώφωση, ἀφοῦ δείχνει νὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὶς ἀντιδράσεις.

2ον. Μιὰ καὶ ὁ λόγος μᾶς ἔφερε στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, μὲ πολλὴ λύπη εἴδαμε τὴν μεγάληἀποτυχία τῶν ὑποψηφίων στὶς φετινὲς Πανελλήνιες Ἐξετάσεις. Γενικά, τώρα, ὁμιλῶ.Ὅπως, ἐπίσης, μὲ πολλὴ λύπη διαβάσαμε στὸν Τύπο τὴν καθίζηση τῶν μαθητικῶν ἐπιδόσεων στὴν Δύση καὶ τὴν δεινὴ θέση ποὺ βρέθηκε ἡ Χώρα μας σὲ Διαγωνισμὸ τοῦ Ὀργανισμοῦ Συνεργασίας καὶ Ἀναπτύξεως γιὰ τὸ ἔτος 2022. Αὐτὸς ὁ διαγωνισμὸς γίνεται κάθε τρία χρόνια καὶ προκαλεῖ μεγάλο προβληματισμὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ μαθητὲς καὶ οἱ μαθήτριες στὴν Ἑλλάδα ποὺ ἔλαβαν μέρος σ’ αὐτὸν τὸν Διαγωνισμό, κατέγραψαν τὶς χειρότερες ἐπιδόσεις. Ἀντίθετα, ὅσο κι ἄν ἀκούγεται περίεργο, ἡ Ἀσία βρίσκεται, γιὰ ἀκόμη μία φορά, στὴν κορυφή. Πάντως, ἡ γενικὴ πτώση σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο ὀφείλεται, κατὰ τοὺς εἰδικούς, μεταξὺ τῶν ἄλλων, στὸ ὅτι διαρκῶς μειώνεται τὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἡ συμμετοχὴ τῶν γονέων στὴν πορεία τῆς ἐκπαιδεύσεως τῶν παιδιῶν τους στὰ σχολεῖα. Νὰ διερωτηθεῖτε ὅσοι ἔχετε παιδιὰ καὶ ἐγγόνια στὰ σχολεῖα, πόσες φορὲς ἔχετε πάει στὸ Σχολεῖο ποὺ φοιτοῦν τὰ παιδιά σας, νὰ μάθετε γιὰ τὴν ἐξέλιξή τους. Εἶναι ἕνα μεγάλο πρόβλημα αὐτό, ποὺ πρέπει νὰ τὸ κουβεντιάσετε μὲ τὸν ἑαυτό σας.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος: 3 Αγίες

 

Σήμερα θα σου μιλήσω για τρεις Αγίες. Τρεις Αγίες, που αξίζει να τις γνωρίσεις, και να τις πιάσεις φίλες σου καλές…

Η πρώτη είναι η Αγία Απόσταση. Σημαίνει να έχεις διάκριση. Να μην τον πνίγεις τον άλλον με την παρουσία σου. Καμιά φορά ξέρεις, το να πάρεις απόσταση από κάποιον, είναι η μόνη λύση για να μην χαλάσει η σχέση.

Η δεύτερη είναι η Αγία Υπομονή. Μεγάλη Αγία. Ανθρώπους να δεις που έχει βάλει αυτή η Αγία στον Παράδεισο. Αν την κάνεις φίλη, να το ξέρεις,  θα σε βοηθάει να αντιμετωπίζεις όλες τις δυσκολίες της ζωής. Όσο μεγάλες ή τρομαχτικές και αν μοιάζουν.

Και η τρίτη είναι η Αγία Σιωπή. Δύσκολα την πιάνεις φίλη. Ακόμα πιο δύσκολα την κρατάς. Είναι τέχνη να ξέρεις να μιλάς. Είναι όμως τέχνη μεγαλύτερη να μπορείς να σιωπήσεις. Να μην πληγώσεις. Να μην απελπίσεις. Να μην προδώσεις. Να μην περηφανευτείς. Αυτά που βγαίνουν από το στόμα, αυτά είναι που μας κάνουν ακάθαρτους… Απόσταση, Υπομονή και Σιωπή… Τρεις Αγίες που αξίζει να τις κάνεις φίλες…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ναυπάκτου: Ο Άγιος Γερβάσιος Πατρών κατά τον Άγιο Καλλίνικο

 

του Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ἡ πρώτη ἑορτή τοῦ ἁγίου Γερβασίου τῶν Πατρῶν μοῦ ἔφερε ἀναμνήσεις ἀπό τίς διηγήσεις τοῦ Γέροντός μου, ἁγίου Καλλινίκου Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας περί αὐτοῦ. Μοῦ διηγοῦνταν συχνά γιά τόν βίο καί τήν πολιτεία του. Τόν γνώρισε ὡς Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ὅταν ἦταν φοιτητής, καί στήν συνέχεια ἀπό τήν διακονία του στήν Πάτρα ἀπό δύο πλευρές.

Πρῶτον, ἀπό τόν ἐπιστήθιο φίλο του Σπυρίδωνα Τσαντίλη, μετέπειτα π. Ἱερόθεο, Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, καί ἀργότερα Μητροπολίτη Ὕδρας. Ἦταν φίλοι ἀπό λαϊκοί καί μαζί συζητοῦσαν γιά τήν εἰσαγωγή τους στήν Ἱερωσύνη. Ὁ π. Ἱερόθεος εἶχε πνευματικό πατέρα τόν π. Γερβάσιο καί αὐτή ἦταν ἡ αἰτία νά τόν γνωρίση καί ἐκεῖνος.

Δεύτερον, στήν Πάτρα ἔμενε ἡ ἀδελφή του μέ τήν οἰκογένειά της πού συνδέονταν μέ τόν ἅγιο Γερβάσιο καί ἄκουγε πολλά γιά τήν ἱεραποστολική δράση του.

Ἔτσι, παρευρέθηκε στήν ἐξόδιο ἀκολουθία του ὡς Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας καί ὁμίλησε διαπρυσίως γι' αὐτόν ἑρμηνεύοντας τό ρητόν «ἔπεσεν ἡ ὑψίκορμος δρῦς».

Στήν Ἔδεσσα, στά ἱερατικά Συνέδρια ἀναφερόταν στίς ἀπόψεις τοῦ ἁγίου Γερβασίου, κυρίως στά Λειτουργικά θέματα, ἀντλώντας ἐπιχειρήματα ἀπό τό βιβλίο του «Ἑρμηνευτική Ἐπιστασία ἐπί τῆς Θείας Λειτουργίας». Σέ μία Ἐγκύκλιό του, τήν ὁποία ἀπέστειλε στούς Κληρικούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, γράφει: «Ὁ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενόμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, Ἱεροκῆρυξ, κυρίως ἐν Πάτραις λίαν καρποφόρως ἐργασθείς, γράφει εἰς τό περισπούδαστον ἔργον του "Ἑρμηνευτική Ἐπιστασία ἐπί τῆς Θείας Λειτουργίας"...».

Στό ἀρχεῖο τοῦ ἁγίου Καλλινίκου βρῆκα μία ὁμιλία του γιά τόν π. Γερβάσιο, χωρίς νά ὑπάρχει ἔνδειξη ποῦ τήν ἐξεφώνησε. Προφανῶς προέρχεται ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1970 καί ἴσως εἶναι ἀπό τό μνημόσυνο τῶν δέκα ἐτῶν ἀπό τήν κοίμησή του.

Στήν ὁμιλία του αὐτή παρουσιάζει τόν ἅγιο Γερβάσιο, «ὡς μιμητήν τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, τῶν παλαιοτέρων καί μεταγενεστέρων Πατέρων, ἐν οἷς καί ὁ Ἱερομάρτυς, Ἐθνομάρτυς καί Ἰσαπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός», θεωρεῖ ὅτι τό ἔργο του ἦταν «ἔργον Εὐαγγελιστοῦ», ἦταν «Ἀπόστολος Χριστοῦ», «ὡμίλει ὡς κῆρυξ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς χρυσῆς πατερικῆς ἐποχῆς», ἦταν «Ἀπεσταλμένος Θεοῦ», ἦταν «ἀγωνιστής τῆς Ἀληθείας», ἦταν «Ἀποστολικός ἀνήρ». Κάνει λόγο γιά «τήν ἁγίαν του ζωήν καί τήν καρποφόρον δρᾶσιν», «τήν ἀσκητικήν μορφήν του» κ.λ.π.

Τήν παραθέτω ὁλόκληρη.

***

Ἑδραῖος καί ἀμετακίνητος

(Ἀρχιμ. π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος)

«Τί ἐξήλθετε εἰς τήν ἔρημον θεάσασθαι;

κάλαμον ὑπό ἀνέμου σαλευόμενον;»

(Ματθ. ια΄, 7)

Ὄχι. Δέν ἦτο «κάλαμος» ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Ἀτρόμητος, ἄκαμπτος, ἀλύγιστος ἦτο. Δέν ὑπεχώρησεν οὐδέ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Ἡρώδου. Ἀπεκεφαλίσθη, ἀλλά δέν ἐκλονίσθη. Ἔπεσε μαχόμενος ὑπέρ τῆς Ἀληθείας, ἀλλά δέν ἐλυγίσθη.

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἦτο τό ἴνδαλμα τοῦ πρό ὀλίγου καιροῦ κοιμηθέντος ἐν Κυρίῳ ἀοιδίμου Ἀρχιμανδρίτου π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου. Ἡ ἀγγελική ζωή καί ἡ ὑπεράνθρωπος δρᾶσις τοῦ ἐνδόξου Προφήτου ἐνεθουσίαζον τόν ἁγνόν Ἱερομόναχον, π. Γερβάσιον. Ἡ μορφή τοῦ λέοντος τῆς Ἐρήμου τοῦ Ἰορδάνου τόν ἠλέκτριζεν.

Ἀπεσπάσθη ὁ ἀείμνηστος ἀπό τούς βράχους τῆς Γορτυνίας καί ἔμεινε διά βίου παντός βράχος. Βράχος εἰς τήν ἠθικήν ζωήν. Ἠγωνίζετο ἕως γήρατος νά μείνῃ πιστός εἰς τά παραγγέλματα τοῦ Κυρίου. Ἁγνός, ὅπως ἐξῆλθεν ἐκ τῆς κοιλίας τῆς μητρός του. Καθαρός, ὅπως μᾶς θέλει ὁ Καθαρός Κύριος. Ἠθικός ἐν τῇ στενῇ καί εὐρυτέρᾳ ἐννοίᾳ. Πιστός εἰς τόν Θεόν. Μαθητής τοῦ Κυρίου ἐκλεκτός, Χριστιανός ζωντανός. Εὐθύς ἐν παντί. Ἀγωνιστής διά νά γίνῃ «τέλειος καί ὁλόκληρος ἐν μηδενί λειπόμενος» (Ἰωάν. α΄, 4). Συμφέροντα δέν τόν ἐλύγιζον. Ὅ,τι θέλει ὁ Θεός ἦτο Νόμος δι’ αὐτόν. Ἔπεσαν ἐπ’ αὐτοῦ αἱ θλίψεις καί αἱ περιστάσεις τῆς ζωῆς καί δέν τόν παρέσυρον. «Ὠκοδόμησε τήν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπί τήν πέτραν καί κατέβη ἡ βροχή καί ἦλθον οἱ ποταμοί καί ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καί προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καί οὐκ ἔπεσε· τεθεμελίωτο γάρ ἐπί τήν πέτραν» (Ματθ. ζ΄, 24-25).

Βράχος ἀμετακίνητος καί εἰς τό ἔργον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ. Ὁ ἀοίδιμος Πατήρ μιμητής τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, τῶν παλαιοτέρων καί μεταγενεστέρων Πατέρων, ἐν οἷς καί ὁ Ἱερομάρτυς, Ἐθνομάρτυς καί Ἰσαπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἤξευρε νά ζῇ καί νά διδάσκῃ τήν Εὐαγγελικήν Ἀλήθειαν ἀνόθευτον, καθαράν καί ἀπηλλαγμένην ἀκόμη καί τῆς μορφῆς τῆς λογοτεχνίας. «Ὁ λόγος καί τό κήρυγμα οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις» (Α΄ Κορ. β, 4). Ἀλήθειαν καί μόνον Ἀλήθειαν ἐκήρυττεν. Ἕν τόν ἐνδιέφερεν: ἡ μετάδοσις τῆς σωζούσης Ἀληθείας. Δέν ἐνέβλεπεν εἰς πρόσωπον ἀνθρώπου. Δέν ἐκολάκευεν. Δέν εἱλίσσετο. Ἤξευρε νά κηρύσσῃ τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν ἀδιαφορῶν διά τάς συνεπείας, τάς ὁποίας θά εἶχεν ἐπ’ αὐτοῦ ἡ παρρησία. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «εἰ ἀνθρώποις ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἄν ἤμην» (Γαλ. α΄, 10) ἦσαν νόμος ἀπαράβατος δι’ αὐτόν. Ἀηδίαζεν ἀπό τούς ἑλιγμούς. Ἠγανάκτει ἀπό τήν σκοπιμότητα. Ἁγνός ἄνθρωπος μεθυσμένος ἀπό τόν πνευματικόν οἶνον τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἤθελε νά ποτίζῃ ἀπό τό ἴδιον ποτόν καί τούς Χριστιανούς του. «Κατά σκοπόν ἐδίωκεν ἐπί τό βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως» (Φιλ. γ΄, 14). Ἀπόστολος Χριστοῦ ἐνδιαφέρον εἶχεν ἕν: νά φωτίσῃ, νά διδάξῃ, νά βοηθήσῃ εἰς τήν σωτηρίαν τῶν ἀθανάτων ψυχῶν τῶν ἀκροατῶν του. Οὔτε οἱ ἰσχυροί τῆς ἡμέρας, οὔτε τά ρεύματα τῆς ἐποχῆς τόν παρέσυραν. Ὡμίλει ἀκριβῶς, ὅπως θά ὡμίλει ἕνας Κῆρυξ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς χρυσῆς Πατερικῆς ἐποχῆς. Ὁ τεχνικός καί τεχνητός πολιτισμός δέν τόν ἐπηρέαζεν. Ἀπεσταλμένος Θεοῦ, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐξήγγειλεν.

Καί τί ἐκέρδισε μέ τήν ἀκαμψίαν αὐτήν θά εἴπουν ἴσως οἱ κατ’ ὄψιν κρίνοντες; Τί ἐκέρδισεν; Ἔμεινεν εἰς τό περιθώριον! Πλάνη οἰκτρά! Ὁ Ἱερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου εἰς τό περιθώριον; Ὁ Λειτουργός τοῦ Φρικτοῦ Μυστηρίου, τῆς Ἀναιμάκτου Μυσταγωγίας, εἰς τό περιθώριον; Ὁ ἁπτόμενος τοῦ Θείου Σώματος ἄνθρωπος εἰς τό περιθώριον; Ὁ βιβλικός ἀνήρ π. Γερβάσιος εἰς τό περιθώριον; Μεγίστη ἀφροσύνη νά παραδεχθῶμεν ἕν τοιοῦτο πρᾶγμα. Ὁ Πατήρ Γερβάσιος ζῶν ἔτι ἐδοκίμασε χαράν, ἱκανοποίησιν, ἀγαλλίασιν, τιμήν, τήν ὁποίαν δέν ἐδοκίμασαν ἄλλοι ἀξιωματοῦχοι. Βράχος ἐπάνω εἰς τόν βράχον τῶν αἰώνων ἠσθάνετο βαθυτάτην ἱκανοποίησιν, ὅταν ἔβλεπεν, ὅτι «πολλά τά τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἤ τῆς ἐχούσης τόν ἄνδρα» (Γαλ. δ΄, 27), ὅτι ὡς Ἱερομόναχος περιεστοιχίζετο ἀπό ἀναρίθμητα τέκνα, τά ἄσματα δέ τῶν ἀθώων παιδίων ἦσαν δι’ αὐτόν ἀγγελικά ἄσματα. Μόνον ὅποιος ἀντελήφθη τί σημαίνει Ἀπόστολος Χριστοῦ εἶναι εἰς θέσιν νά ἀντιληφθῇ, ὅτι εὐτυχέστερος ἄνθρωπος εἰς τόν κόσμον δέν ὑπάρχει ἀπό «τόν ἀνεπαίσχυντον ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου» (Β΄Τιμ. β΄, 15). Οἱ κόποι, οἱ μόχθοι, οἱ διωγμοί, αἱ περιφρονήσεις, αἱ στερήσεις καί ὁ θάνατος ἀκόμη ὁ μαρτυρικός ἀποτελοῦν παράσημα, δόξαν, μεγαλεῖα, τιμήν, ἀνυπολόγιστα ἀγαθά.

Ἐκέρδισεν ὁ π. Γερβάσιος εἰς τόν κόσμον αὐτόν. Ἐκέρδισε καί τήν αἰωνιότητα. Ἐκέρδισε τό πᾶν. Ἀγωνιστής τῆς Ἀληθείας θά λάβῃ τόν στέφανον τῆς Ἀληθείας. «Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου καί δώσω σοι τόν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀπ. β΄, 10). Θά λάβῃ ἀπό τόν Κύριον τό δίκαιον ὄφλημα, ἀπό τόν Ἐξαποστείλαντα αὐτόν τόν μισθόν τῆς ἐργασίας. «Ἄξιος ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ» (Α΄Τιμ. ε΄, 18). Ἐκέρδισεν «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη» (Α΄ Κορ. β΄, 9).

Ἐκέρδισεν καί ἡ κοινωνία ἀπό τό πέρασμα τοῦ μακαριστοῦ ἀνδρός ἀπό τόν κόσμον αὐτόν. Μυριάδες ψυχῶν ὠφελήθησαν ἀπό τήν Διδασκαλίαν του. Μυριάδες προβάτων τοῦ Χριστοῦ ἐδροσίσθησαν ἀπό τό ὕδωρ τό ζῶν, τό ὁποῖον ἔδιδε καί ἐπί τῆς κλίνης ἀκόμη. Μυριάδες ἀπολωλότων εὗρον διά τοῦ π. Γερβασίου τόν Καλόν Ποιμένα. Πλήθη πολλά ἔτρεχον πρός αὐτόν καί εὕρισκον «ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν», διότι οὗτος τούς ὡδήγει εἰς τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν. Καί μόνον ὁ ἀριθμός τοῦ πλήθους, τό ὁποῖον παρηκολούθησεν ἐν πολλῇ συγκινήσει καί βαθεῖ πόνῳ τήν ἐξόδιον αὐτοῦ Ἀκολουθίαν, μαρτυρεῖ τό τί προσέφερεν ὁ ἀποστολικός ἀνήρ εἰς τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα. Ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἔδιδεν ἔλαιον πρός τροφήν καί φωτισμόν εἰς κύματα εὐσεβοῦς Λαοῦ τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν καί μακράν αὐτῆς. Μόνον ὁ Καρδιογνώστης Κύριος γνωρίζει ἀκριβῶς τό μέγεθος τῆς προσφορᾶς τοῦ π. Γερβασίου.

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ ἀείμνηστος Λειτουργός Αὐτοῦ. Ἐκοιμήθη. «Ἀναπαύεται ἐκ τῶν κόπων αὐτοῦ» (Ἰωάν. ιδ΄, 13). Μένει ὅμως τό παράδειγμά του, ἡ ἁγία του ζωή καί ἡ καρποφόρος δρᾶσις του. Μένουν μεταξύ τῶν γνωρίμων αὐτοῦ ἡ ἀσκητική μορφή του, ὁ δυναμικός του χαρακτήρ, ἡ ἀκεραιότης καί ἡ ἀκαμψία _. Μένει εἰς τούς Κληρικούς καί Λαϊκούς τό παράδειγμα τῆς εὐλαβείας, τῆς ὀρθοπραξίας καί Ὀρθοδοξίας. Καί ἔχομεν ἀνάγκην, τήν σημερινήν ἐποχήν μάλιστα, τοιούτων ἀνδρῶν, τοιούτων Μορφῶν, τοιούτων ἑδραίων καί ἀμετακινήτων. Εἰς τήν γενεάν μας, εἰς τήν ὁποίαν ἡ ἐπάρατος σκοπιμότης κλείει τά στόματα, αἱ ὑλιστικαί θεωρίαι καί πεποιθήσεις ξηραίνουν τά ἄνθη τῆς Πίστεως καί τῆς Ἁγιότητος, χρειάζονται εὐθαρσεῖς Πατέρες Γερβάσιοι.

Ἄς εὐχηθῶμεν, ὅπως ὁ Κύριος καί Ἰδιοκτήτης τοῦ Θείου Ἀμπελῶνος, τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἀναστήσῃ μιμητάς τοῦ μακαριστοῦ Πατρός. Ἄς δεηθῶμεν «τοῦ Κυρίου τοῦ θερισμοῦ, ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τόν θερισμόν αὐτοῦ» (Ματθ. θ΄, 38).

***

Φαίνεται ὅτι ἰσχύει γιά τά πνευματικά, ὅ, τι ἰσχύει καί γιά ὅλα τά θέματα, ὅτι οἱ ἅγιοι γνωρίζουν καλύτερα τούς ἁγίους!!!

ΠΗΓΗ: ROMFEA.GR

Κήρυγμα τοῦ Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος στόν πρῶτο ἑορτασμό τοῦ Ἁγίου Γερβασίου στήν Πάτρα.

 

Πάτραι χορεύουσι καί ἀγάλλονται ἐπί τῇ θείᾳ μνήμῃ

 Γερβασίου τοῦ πάνυ

Σεβασμιώτατε καί περισπούδαστε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας κύριε Χρυσόστομε,

Σεβασμιώτατοι καί προσφιλέστατοι ἀδελφοί καί συλλειτουργοί ἅγιοι Ἱεράρχαι,

Ἐξοχώτατοι καί ἐντιμότατοι Ἄρχοντες,

Τίμιον Πρσβυτέριον, ἐν Χριστῷ Διακονίᾳ, Ἀδελφοί καί Ἀδελφαί ἐν Χριστῷ,

Τῶν σήμερον τιμωμένων πάντων τῶν Ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑορτάζομεν συγχρόνως τήν σύναξιν τῶν  Δώδεκα Ἀποστόλων  τοῦ Χριστοῦ, τῶν τῇ σαγήνῃ τοῦ κηρύγματος διαδραμόντων τήν Οἰκουμένην καί ζωγρησάντων τά ἔθνη εἰς εὐσέβειαν, «τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καί τόν λόγον βεβαιοῦντος διά τῶν ἐπακολουθούντων σημείων». Κυρίως, ὅμως, τελοῦμεν πανήγυριν ἱεράν Γερβασίου τοῦ Ὁσίου   τοῦ ἐν Πάτραις, τοῦ ἄλλου συγχρόνου ἰσαποστόλου,  τοῦ οἰκείου ἰδιαιτέρως εἰς σᾶς∙ τοῦ διά τῆς πολιτείας καί τῆς ἐνθέου βιοτῆς του μεγαλύνοντος τό ὄνομα τῆς ἱστορικῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πόλεως.

Ὁ  Ὅσιος Γερβάσιος ἔζησε καί ἔδρασε εἰς τήν ἀποστολοβάδιστον, μαρτυροβάδιστον καί ὁσιοβάδιστον γῆν τῆς Ἀχαΐας, καί μιμούμενος τόν πολιοῦχόν της Πρωτόκλητον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν ἐκήρυξε καί ἔδρασεν καί ἐσταυρώθη καί αὐτός ὂχι ὡς ὁ Ἀπόστολος, ἀλλά πολυμερῶς καί πολυτρόπως ἐσήκωσε ὡς ἄλλος κυρηναῖος καί συγκυρηναῖος πολλούς σταυρούς πασχόντων, πονεμένων, θρηνούντων βιοτήν καί τέκνα, πατέρας καί μητέρας καί ἀδελφούς καί ἀδελφάς καί μύρια ἄλλα τραύματα κατά τήν μαρτυρικήν ἐκείνην μετά τό 1923 προσφυγικήν περίοδον   καί τήν ἄλλην άργότερον  κατοχικήν. Καί  ἀπέβη καί ὁ  ἴδιος ἀπόστολος καί ἰσαπόστολος ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ. Καί ἄν οἱ συντιμώμενοι σήμερον Δώδεκα μαθηταί τοῦ Κυρίου ἀπεστάλησαν καί ἐπορεύθησαν εἰς τά ἔθνη, κατά τήν Κυριακήν προτροπήν, βαπτίζοντες αὐτά «εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» καί ἐδίδαξαν «τηρεῖν ὅσα ἐνετείλατο» ὁ Κύριος καί Δημιουργός τοῦ παντός, ὁ Ὅσιος Γερβάσιος ὑπῆρξεν ἀπόστολος τῆς ζωῆς καί ἀνεκούφισεν ἀποστολικῶς τόν ἀνθρώπινον πόνον καί ὡδήγησε καί ὁδηγεῖ εἰς σωτηρίαν καί παρηγορίαν καί δωροφορεῖ χάριν καί ἔλεος, ἀλήθειαν καί ζωήν, χθές καί σήμερον και αὔριον  καί εἰς τόν αἰῶνα.

Ὁ Ἅγιός μας, ὁ ὄντως δικός μας, ἕνας ἅγιος τοῦ καιροῦ μας, τοῦ τόπου μας καί τοῦ τρόπου μας, ἀνεδείχθη εἰκών τῆς ἀληθινῆς εὐαγγελικῆς βιοτῆς καί ἡ πολιτεία του ἀποτελεῖ αὐτήν ταύτην τήν βιωματικὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας, συνιστᾷ τήν ἴδια τήν Ὀρθοδοξία ὄχι ὡς θεωρία, ἀλλά ὡς βίωμα καί ὡς ἐμπειρία· εἶναι ἐπιβεβαίωσις καί ἐκπλήρωσις «ἐπαγγελίας, αὐθεντίας, ἐλευθερίας, ὑπακοῆς». Εἶναι «τό σύγχρονο σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τήν Ἐκκλησία τῶν Πατρῶν καί τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία εὐρύτερα».

Μητροπολίτης Δημητριάδος ΙΓΝΑΤΙΟΣ: «Ώρες ευθύνης για όλους»

 

Σε καιρούς συστηματικής απαξίωσης αρχών και αξιών, οι οποίες στήριξαν το γένος μας επί αιώνες, ο ελληνικός λαός δείχνει να στρέφεται στην Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία και να αναζητά σε αυτήν ελπίδα και νόημα ζωής. Σε σειρά πρόσφατων δημοσκοπήσεων, τα αποτελέσματα αποδεικνύουν πως πραγματοποιείται έντονη στροφή προς τον Θεό, με εντυπωσιακότερο στοιχείο την αναθέρμανση της πίστης στις ψυχές των νέων ανθρώπων.

Οι δημοσκοπήσεις αυτές επιβεβαιώνουν μία κοινή διαπίστωση: Ήδη από την εποχή μετά τον κορονοϊό, παρά τις αντίθετες προβλέψεις, είναι εμφανής η μαζική προσέλευση στους ιερούς ναούς, η αυξημένη συμμετοχή στο μυστήριο της Εξομολόγησης και η διαρκώς εντονότερη προθυμία των ανθρώπων να συμμετάσχουν σε όλες τις εκδηλώσεις της ενοριακής ζωής.

Το γεγονός αυτό δεν πρέπει επ΄ ουδενί λόγω να οδηγήσει την Εκκλησία στην αντιμετώπιση της στροφής αυτής όπως θα την αντιμετώπιζαν τα πολιτικά κόμματα. Η Εκκλησία δεν αναζητά οπαδούς, ούτε έχει ως βασικό της στόχο την αύξηση του ακροατηρίου της. Βασική της επιδίωξη είναι η προάσπιση της ανόθευτης αλήθειας του Ευαγγελίου, η μίμηση της ζωής των Αγίων και η προβολή του ορθόδοξου ήθους, ως της μόνης οδού που μπορεί να οδηγήσει την κοινωνία στη γαλήνη, την αγάπη, την καταλλαγή και την ανεκτικότητα. Η Εκκλησία δεν αντλεί την ταυτότητά της από τις δημοσκοπήσεις, αλλά υπάρχει ως προσφορά ζωής προς τον κόσμο.

Αν οι δημοσκοπήσεις προσθέτουν κάτι στο σώμα της Εκκλησίας, αυτό είναι η αυξημένη ευθύνη προς τους ανθρώπους, ιδιαίτερα προς τους νέους, που αναζητούν στους κόλπους της όλα εκείνα που ο σύγχρονος τρόπος ζωής τούς έχει στερήσει. Πρόκειται για το αίσθημα της ματαιότητας, τον εγκλωβισμό στην ατομικότητα και τη θλίψη που προκαλούν η μοναξιά και οι επιφανειακές ανθρώπινες σχέσεις. Σε αυτές τις ανάγκες, η Εκκλησία προβάλλει αντίστοιχα, την αιώνια προοπτική της ανθρώπινης ύπαρξης, την ψυχική πληρότητα της προσφοράς και την βαθιά και ουσιαστική αγάπη.

Στο όνομα αυτής της ευθύνης, η Εκκλησία οφείλει να ενδυναμώνει διαρκώς την ενότητα εντός του σώματός της, να εμβαθύνει στην πνευματικότητά της και να δημιουργεί σύγχρονες και αποτελεσματικές δομές κατήχησης και επιμόρφωσης των μελών της. Εάν παραμελήσει τους παράγοντες αυτούς, θα αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων και θα αφήσει περιθώρια διάσπασης, επιφανειακής πίστης, θρησκοληψίας, αλλά και εμφάνισης συμπεριφορών ριζικά αντίθετων με την αλήθεια και το ήθος της, όπως συνέβη με πρόσφατες απαράδεκτες βίαιες ενέργειες εναντίον προσώπων και μάλιστα, εντός του χώρου των ιερών ναών.

Σε εποχές βαθιάς αλλοτρίωσης, είναι βέβαιον πως, στην ψυχή του λαού μας, θα ενεργοποιηθεί το αίσθημα της πνευματικής αυτοσυντήρησης. Αυτό δε σημαίνει πως η Εκκλησία πρέπει να αρκεστεί στις εύκολες συνταγές μιας μαγικής θρησκευτικότητας και ενός τυποποιημένου λόγου. Οι άνθρωποι θα στραφούν προς την Εκκλησία με σύγχρονες ανάγκες, πρωτόγνωρα αιτήματα και κριτικό πνεύμα. Στο χέρι μας είναι να μην τους απογοητεύσουμε.

Απογευματινή της Κυριακής, 28.4.24

Όσιος Στάρετς Βαρσανούφιος: Εσύ δεν το καταλαβαίνεις, μα τα δαιμόνια το καταλαβαίνουν μια χαρά...

 

"Μου γράφει ένας διανοούμενος καταταραγμένος:

"Είμαι πολύ άσχημα. Εξωτερικά όλα πάνε καλά. Η οικογένειά μου είναι ενωμένη και αγαπημένη. Η γυναίκα μου είναι καλή. Το κακό είναι, ότι δεν έχω κανένα που να μπορώ να του ανοίξω την καρδιά μου. Και γι΄ αυτό είμαι συνεχώς ψυχικά κουρασμένος. Η γυναίκα μου δεν το καταλαβαίνει. Τα παιδιά είναι μικρά. Τι μου μένει να κάμω; Πώς θα απαλλαγώ από αυτή την πίκρα και την ψυχική κόπωση;"

Του απάντησα με την συμβουλή να διαβάσει το ψαλτήρι. Εκεί, στον ψαλμό 93, θα ιδεί τα λόγια: "Κύριε, κατά το πλήθος των οδυνών μου εν τη καρδία μου, αι παρακλήσεις σου εύφραναν την ψυχή μου" (Ψαλμ. 93,19). Πιάσου από τον στίχο αυτό. Και βάλσου να το διαβάσεις το ψαλτήρι ολόκληρο. Πιστεύω, πώς ο Θεός θα σε αναπαύσει.

Περνάει λίγος καιρός, λαμβάνω ένα γράμμα. "Έκαμα υπακοή. Άρχισα να διαβάζω το ψαλτήρι. Μα δεν καταλαβαίνω τίποτε!".

Του απαντώ: "Ο όσιος στάρετς Αμβρόσιος σε μια ανάλογη περίπτωση έδωκε την εξής απάντηση: "Συ, δεν το καταλαβαίνεις. Μα τα δαιμόνια το καταλαβαίνουν μια χαρά. Και θα φύγουν μακρυά σου. Διάβαζε το. Και ας μη το καταλαβαίνεις. Εγώ δεν ξέρω, τι θα γίνει, μα σου επαναλαμβάνω: Διάβαζε το ψαλτήρι. Κάθε ημέρα. Έστω και από λίγο. Και ο Κύριος δεν θα σε αφήσει. Θα έλθει με το έλεος Του. Και θα σε βοηθεί. Και θα σε παρηγορεί. Για πάντα".

Όσιος Στάρετς Βαρσανούφιος, εκδ. Ι. Μ. Νικοπόλεως

Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως κ. ΑΝΔΡΕΑΣ: Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία φρουρὸς καὶ τροφὸς τοῦ Ἔθνους.

 

25ῃ Μαρτίου 1821 - Ἐλευθερία ἤ Θάνατος

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, 

Μετά τήν Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Τούρκους, στίς 29 Μαῒου 1453, τό Γένος τῶν Ἑλλήνων βρέθηκε κάτω ἀπό τόν ὀθωμανικό ζυγό, τετρακόσια χρόνια στήν νότια Ἑλλάδα καί πεντακόσια στό βόρειο τμῆμα τῆς Χώρας.

Ἦταν πολλά, πάρα πολλά τά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς. Καί μεγάλη, πολύ μεγάλη, ἡ σκληρότητα καί ἡ ἀπανθρωπιά τῶν ἀλλοφύλων καί ἀλλοδόξων κατακτητῶν. Ὁ Ἕλληνας εἶχε γίνει «ραγιᾶς», δοῦλος καί σκλάβος, πού δέν εἶχε κανένα δικαίωμα στήν οἰκογένεια, στή μόρφωση, στήν Ὀρθόδοξη πίστη του, στήν περιουσία του, ἀκόμη καί στήν ἴδια τή ζωή του. Μόνο ὑποχρεώσεις ἦταν φορτωμένος: Νά δίνῃ φόρους καί συνέχεια φόρους, νά δίνῃ, ἀκόμη καί χωρίς τήν θέλησή του, καί τά παιδιά του, πού οἱ Τοῦρκοι ἁρπάζοντάς τα βίαια, τά ἔκαναν Γενίτσαρους. Καί εἶναι γνωστό, πώς αὐτοί ἀκριβῶς οἱ Γενίτσαροι ἦταν τρισχειρότεροι καί πολύ πιό μισέλληνες κι’ ἀπό τούς ἴδιους τούς Τούρκους.

Γι’ αὐτό, κάποιοι ἀπό τούς σκλάβους, γιά νά γλυτώσουν ἀπό τά δεινά τους ἤ κι’ ἀπό τίς φοβέρες τοῦ κατακτητῆ, ἀλλαξοπιστοῦσαν. Γινόντουσαν δηλαδή, μουσουλμᾶνοι, ἀρνητές τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτό, ὅμως, ἐσήμαινε οὐσιαστικά καί ἄρνηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ἡ κατάσταση εἶχε γίνει ὄχι ἀπλῶς ἀφόρητη, ἀλλά ἐξαιρετικά ἐπικίνδυνη γιά τήν πορεία τοῦ Ἔθνους. Κι’ ἐδῶ ἀκριβῶς, εἶχε ἐφαρμογή ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ ἱεροῦ Ψαλμωδοῦ: Ἐπέτρεψες, Θεέ μου, καί «ἔθου ἡμᾶς ὄνειδος τῆς γείτοσιν ἡμῶν, μυκτηρισμόν καί χλευασμόν τοῖς κύκλω ἡμῶν ˙ ἔθου ἡμᾶς εἰς παραβολήν ἐν τοῖς ἔθνεσι» (Ψαλμ. μγ΄ 14 - 15). Ἐγίναμε, δηλαδή, ντροπή στούς γειτονικούς λαούς, καί ὁ ξεπεσμός μας καί ἡ ταπείνωσή μας κατάντησε παροιμιώδης. 

Τότε, ὅμως, μέσα σ’ ἐκεῖνο τό βαθύ σκοτάδι τῆς σκλαβιᾶς, πού οἱ κάπως μορφωμένοι καί ἱκανοί Ἕλληνες μετανάστευσαν στήν Εὐρώπη, ἀφήνοντας τόν ταλαίπωρο λαό μόνο του, μέ τά βάσανα καί τήν δυστυχία του, τότε ἀκριβῶς, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἔδωσε δυναμικά τό «παρών» καί στάθηκε φρουρός καί τροφός τοῦ Ἔθνους. Μέ τήν Θεία Λατρεία, ὅπως καί ὅπου ἦταν δυνατόν, μέ τό «κρυφό σχολειό», μέ τόν παρηγορητικό της λόγο (ὅπως, γιά παράδειγμα, ὁ ἐθνοϊερομάρτυρας Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός καί ἄλλοι) στήριξε ἀποφασιστικά τόν Ἑλληνισμό, λέγοντας – σύμφωνα μέ τόν ποιητή – στούς σκλαβωμένους Ἕλληνες: «Μή σκιάζεστε τά σκότη. Τῆς λευτεριᾶς τό φεγγοβόλο ἀστέρι, τῆς νύχτας τό ξημέρωμα θά φέρῃ».

Κι’ εἶναι αὐτή, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μέ ἐκπρόσωπό της τόν ἀτρόμητο Μητροπολίτη Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, ὕψωσε τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως στό ἱστορικό Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας, τήν 25ῃ Μαρτίου 1821, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Τό σύνθημα, πού τὄκαναν δικό τους ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἦταν «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος». Ἦταν αὐτή, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία στόν βωμό τῆς Ἐλευθερίας τοῦ Ἔθνους ἔδωσε τόν Ἐθνομάρτυρα Πατριάρχη Ἅγιο Γρηγόριο τόν Ε΄, πολλούς Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πού ἐσφαγιάστηκαν, τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Πελοποννήσου, πού πέθαναν μέσα σέ ἄθλιες συνθῆκες στά μπουντρούμια τῆς Τριπολιτσᾶς, τόν Σαλώνων Ἡσαῒα, τόν Ρωγῶν Ἰωσήφ, τόν Παπαφλέσσα, τόν Ἀθανάσιο Διάκο κι’ ἄλλους πολλούς, τούς ὁποίους ἄν ἤθελα νά ἀναφέρω «ἐπιλήψει με διηγούμενον ὁ χρόνος» (Ἑβρ. ια΄ 32), δέν θά μοῦ φτάσῃ ὁ χρόνος νά διηγοῦμαι … 

Αὐτή, λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας συνεχίζει μέχρι σήμερα νά στηρίζῃ καί νά ἐμψυχώνῃ τό Ἑλληνικόν Ἔθνος. Τό 1941, μόνο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος ὁ ἀπό Τραπεζοῦντος ἀρνήθηκε νά ὁρκίσῃ τήν Γερμανοπρόβλητη κατοχική Κυβέρνηση καί μίλησε μέ γλῶσσα θαρραλέα καί ἐπιτιμητική στόν Γερμανό στρατηγό Στοῦμε, πού τόν ἐπισκέφθηκε στήν Ἀρχιεπισκοπή. Στήν Κύπρο, ἡ Ἐκκλησία πρωτοστάτησε στόν ἀπελευθερωτικό ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ (1955-59). Καί τώρα, πάλι ἡ Ἐκκλησία μας δίνει τόν καλόν ἀγῶνα γιά νά μή γίνῃ τό «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» τρόπος ζωῆς γιά τήν κοινωνία καί τήν οἰκογένεια τήν Ἑλληνική.

Ἄς θυμώμαστε, λοιπόν τήν προσφορά καί τίς θυσίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Κι’ ἄς ἀγαπήσουμε πιό πολύ τόν Ἀρχηγό Της, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τοῦ ὁποίου ἡ χάρις καί τό ἔλεος εἴθε νά εἶναι μέ ὅλους σας. Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα, Χριστιανικά καί Ἑλληνικά. Χρόνια ἡρωϊκά!  

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

Ελευθεριάδης Ελευθέριος: 25 Μαρτίου

 

Όταν κάποτε χρειάστηκε, είπαμε «Μολών Λαβέ».

Χρονιά μετά, χρειάστηκε ξανά, φωνάξαμε «Ελευθερία ή Θάνατος» και πέσαμε στη μάχη.

Πέρασε καιρός… Και πάλι, η ανάγκη μας έκανε να πούμε με ένα στόμα, μια φωνή, «ΟΧΙ» και «ΑΕΡΑ».

Τούτο το Γένος, είναι ταγμένο στο να πολεμά. 

Είναι που η Ρωμιοσύνη, δεν το μπορεί το άδικο... 

Μήτε τη σκλαβιά. Μήτε τον αφέντη.

Πολλά όχι είπαμε. Πολλές μάχες δώσαμε. 

Τη μεγαλύτερη αξία όμως, θα έχει εκείνο το όχι που θα πούμε, στον Αντίχριστο και τη Νέα  Εποχή Του.

Χρόνια πολλά αδελφοί.

Καλή Ανάσταση Πατρίδα.

Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Ψυχολόγος 

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος: Η διαχείριση από την εκκλησία του νόμου για τον «πολιτικό γάμο των ομοφυλοφίλων»

 

Τό νομοσχέδιο γιά τόν πολιτικό γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων ψηφίσθηκε ἀπό τήν πλειοψηφία τῶν Βουλευτῶν τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων καί εἶναι ὁ νόμος 5089/16-2-2024 μέ τίτλο «ἰσότητα στόν πολιτικό γάμο, τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα σέ ἄλλες διατάξεις». Τά ἐπιχειρήματα καί ἀπό τίς δύο πλευρές διατυπώθηκαν καί ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος θά ἐξετάση τό θέμα αὐτό μέ εὐθυκρισία καί ἀντικειμενικότητα.

Ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ἔπρεπε νά κάνη, διά τῆς Ἱεραρχίας ὁμολόγησε τήν πίστη της γιά τόν ἄνθρωπο, τόν γάμο καί τήν οἰκογένεια, ἀλλά καί διετύπωσε τήν γνώμη της στούς Βουλευτές μέ ἰσχυρά νομικά ἐπιχειρήματα. Οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας ἦταν συγκεκριμένες, νηφάλιες, προσεκτικές, χωρίς ἀπειλές, ἔδειξαν τόν συδυασμό ἀγάπης καί ἀλήθειας. Ὅμως, δέν εἰσακούσθηκε ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου, γιά διαφόρους λόγους. Παρά ταῦτα, πολλοί Βουλευτές ὅλων τῶν πολιτικῶν παρατάξεων συντονίσθηκαν, γιά διαφόρους λόγους, μέ τήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας, παρά τήν ψυχολογική πίεση πού δέχθηκαν.

Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐκφράσθηκε συνοδικῶς, ἀλλά καί συνοδικῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίση τήν ὅλη κατάσταση πού δημιουργεῖται μετά τήν ψήφιση τοῦ νέου νόμου 5089/2024.

Τό ζητούμενο εἶναι πῶς ἡ Ἐκκλησία θά διαχειρισθῆ τήν κατάσταση πού προῆλθε ἀπό τήν ψήφιση τοῦ νόμου αὐτοῦ καί ὅπως ψηφίσθηκε. Θά διατυπώσω μερικές σκέψεις γιά τό θέμα αὐτό.

Κατ’ ἀρχάς ἡ Ἐκκλησία δέν πρέπει νά θεωρήση ὅτι ἠττήθηκε στόν ἀγώνα αὐτόν. Ἡ ἀλήθεια ποτέ δέν ἠττᾶται, ἀμφισβητεῖται πρός τό παρόν, ἀλλά παραμένει ἄφθαρτη στούς αἰῶνες. «Μεγάλη ἡ ἀλήθεια καί ὑπερισχύει». Ἡ λέξη ἀλήθεια ἀποτελεῖται ἀπό τό στερητικό α καί τήν λήθη πού δηλώνει κάτι πού βγαίνει ἀπό τήν ἀφάνεια, τήν λήθη. Αὐτό πολύ περισσότερο ἰσχύει γιά τήν ἀλήθεια περί Θεοῦ, ἀνθρώπου, γάμου, οἰκογένειας, κοινωνίας.

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει πείρα εἰκοσιένα αἰώνων καί κεφαλή της εἶναι ὁ Χριστός. Ὅσοι πολέμησαν ἤ ἀμφισβήτησαν τήν Ἐκκλησία περιῆλθαν στήν ἀφάνεια, ὅμως ἡ Ἐκκλησία καί ὡς θεσμός παραμένει καί θά παραμείνη στούς αἰῶνες. Ἔτσι, ἐπ’ οὐδενί λόγῳ πρέπει νά ἐπικρατήση ἀπογοήτευση, οὔτε νά παρατηρηθοῦν σπασμωδικές κινήσεις ἀπό Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, γιατί τέτοιες κινήσεις δείχνουν ἀδυναμία.

Ὅμως, στήν παροῦσα φάση πρέπει μέ τήν πεῖρα πού διαθέτει ἡ Ἐκκλησία νά διαχειρισθῆ κατά τόν καλύτερο τρόπο τήν κατάσταση πού δημιουργήθηκε μέ τήν ἀλλαγή τοῦ θεσμικοῦ ρόλου τῆς οἰκογένειας, ὕστερα ἀπό τήν τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα.

Προφανῶς, ἀπαιτεῖται ἑνότητα στήν Ἱεραρχία καί τήν Ἐκκλησία, ὥστε νά μή ἐπιχειρηθοῦν διασπάσεις, πράγμα πού θά εὐχαριστήση τούς «ἐχθρούς» της. Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν πρέπει νά γίνονται διασπαστικές ἐνέργειες, μεμονωμένες ἐνέργειες καί ἐπιβολές διαφόρων δημοσίων ἐπιτιμίων σέ ὅσους ψήφισαν τόν νόμο. Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο θά διαχειρισθῆ ἡ Ἐκκλησία τό πρόβλημα αὐτό πρέπει νά εἶναι ἀποτέλεσμα συζήτησης καί ἀπόφασης τῶν Συνοδικῶν Ὀργάνων της. Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά ἐνεργῆ συντεταγμένα.

π. Σπυρίδων Σκουτής: Παράπονα

 

Παραπονιέσαι πολλές φορές ότι σε πετάνε οι άνθρωποι σαν χαρτοπετσέτα στα σκουπίδια.

Σε πληγώνουν, δεν σε εκτιμούν, δεν αντιλαμβάνονται τίποτα και εσύ στεναχωριέσαι. Οφείλουμε να καταλάβουμε κάτι. Μην περιμένουμε τίποτα και από κανέναν. Ούτε από την μάνα που μας γέννησε διότι και σε αυτήν τη σχέση μπορεί η αγάπη να πάσχει από ιδιοτέλεια και εξαναγκασμό. Το μόνο μας κατάρτι που μπορούμε να κρατηθούμε στις φουρτούνες της ζωής είναι ο Σταυρός του Χριστού. Να πιαστείς από εκεί και μην φοβάσαι. Μην περιμένεις τίποτα από ανθρώπους: γονείς, συγγενείς, φίλους, συνεργάτες. Ελάχιστοι θα δουν και θα εκτιμήσουν την καρδιά και το είναι σου. Οι περισσότεροι θα σε πετάξουν σαν χαρτοπετσέτα στον κάδο των απορριμμάτων της ζωής τους. Αυτές τις χαρτοπετσέτες θα τις πάρει το χέρι του Θεού και θα τις μετατρέψει σε κεντήματα του Παραδείσου. Μην ξεχνάς αδερφέ ότι: Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται (Ματθ, 24:13) και Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι (Ματθ, κ΄16). 

Ο Άγιος Νεκτάριος συκοφαντήθηκε μία, δύο, τρεις. Με το κουτάλι κατάπινε τη λάσπη. «Βλέπει ο Θεός», επαναλάμβανε, την ώρα που η λάσπη κατάπεφτε σαν να ξεφορτώνουνε μπουλντόζες και να κλείνουν τους πόρους της ανάσας του. 

Μην στεναχωριέσαι λοιπόν αν δεν σε θέλει κανείς, δεν σου φέρονται καλά ή δεν νοιάζεται κανείς για σένα. Το όνομά σου είναι γραμμένο στο βιβλίο της ζωής του Παραδείσου και η φωνή του Χριστού ακούγεται πάντα σε εκείνες τις σκοτεινές στιγμές της μοναξιάς σου «Μα εγώ σε αγαπώ παιδί μου».

Ό,τι και να σου κάνουν εσύ να απαντάς προσευχητικά την τελευταία φράση του Κυρίου επάνω στο Σταυρό «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. 23,34).

Nα θυμάσαι να κρατήσεις ανθρώπους στη ζωή σου που θέλουν εσένα και όχι κάτι από σένα, διότι όποιος θέλει κάτι από σένα δεν θέλει πραγματικά εσένα.

Δεν σε αγαπάνε; Δεν σου μιλάνε; Σε αγαπάει και σου μιλάει ο Θεός. Τι άλλο θέλεις; 

Τόσο απλά…

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh. gr

Ποιος είναι ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου;

Ο άνθρωπος, εφόσον ζει, πρέπει πάντοτε να αγωνίζεται. Και ο πρώτος αγώνας είναι να νικήσει τον εαυτό του. Ο πρώτος και ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου δεν είναι ο διάβολος, όχι. Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος εις τον εαυτό του επίβουλος. Και τούτο διότι δεν ακούει τον άλλον, ακούει τι τον λέει ο λογισμός του. 

Ενώ έχουμε τόσους αγίους Πατέρες να τους μιμηθούμε διαβάζοντας τα συγγράμματα τους, εντούτοις όμως το εγώ μας μας κυριεύει πολλές φορές. 

Όταν ο άνθρωπος νικήσει τον εαυτό του, είναι ο μεγαλύτερος μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος και νικηφόρος ενώπιον του Θεού!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος για τον γάμο και την οικογένεια

 

Την πρώτη του συνέντευξη, μετά την εισήγησή του στην Ιεραρχία της 23ης Ιανουαρίου 2024, παραχώρησε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος στη δημοσιογράφο Μαρία Γιαχνάκη και την εκπομπή «Σημεία και Άνθρωποι». Ο Ιεράρχης αναφέρθηκε στο μεγαλείο της οικογένειας και στους τρόπους υποστήριξης και διαφύλαξης αυτής, στην υπογεννητικότητα αλλά και στην ιερότητα του γάμου και της ένωσης δυο ανθρώπων.

Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΣΠΙΣΗ ΓΑΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΑΤΟΜΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΦΥΛΟΥ

 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΣΠΙΣΗ ΓΑΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΑΤΟΜΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΦΥΛΟΥ

Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος

Όμιλία στην Έκτακτη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, 23 Ίανουαρίου 2024

Θέλω πολύ νά Σας ευχαριστήσω, Μακαριώτατε, για την τιμή καί τήν εμπιστοσύνη νά παρουσιάσω ενώπιον των Σεβασμιωτάτων Μη­τροπολιτών αδελφών, πού συγκροτούν το ιερό σώμα τής Ιεραρχίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, μάλιστα μέσα στήν ιδιαιτέρως φορτισμένη ατμόσφαιρα τών ήμερών, κάποιες σκέψεις γύρω από τό πολυσυζη­τημένο θέμα τής προαγγελθείσης ψήφισης τού νόμου, πού γιά πρώτη φορά θεσπίζει γάμο μεταξύ ατόμων τού ιδίου φύλου στή χώρα μας. Νά έχω τήν εύχή Σας.

Θεωρώ πώς δεν ύπάρχουν πολλά περιθώρια νά πώ πράγματα πού μέχρι σήμερα δεν ακούσθηκαν. Τό ύπ’ αριθ,. 6315/286/18.12.2023 Εγκύκλιο Σημείωμα τής Ίεράς Συνόδου «Περί τών θέσεων τής Εκκλη­σίας της Ελλάδος διά τόν γάμον καί τήν υιοθεσίαν υπό ομοφύλων Ζευγαριών», ή Ανακοίνωση τής Ίεράς Συνόδου τής Εκκλησίας τής Κρήτης, τοποθετήσεις πλειάδος αδελφών άρχιερέων είτε μέσω Εγκυκλίων, δη­λώσεων καί δημοσιεύσεων είτε καί μέσω συνεντεύξεων, όπως καί παρεμβάσεις εγκρίτων νομικών, πιστεύω πώς έχουν εξαντλήσει τό θέμα. Είναι γνωστή σε όλους ή θέση τής Εκκλησίας.

Παρά ταύτα θά προσπαθήσω νά κάνω μία σύνοψη τών παρα­πάνω, μία εκτίμηση τής όλης καταστάσεως καί τού σχετικού προβλη­ματισμού από βιοηθικής, επιστημονικής, κοινωνικο-ψυχολογικής καί πολιτικής πλευρας, χωρίς νά επαναλάβω γνωστες σε όλους μας θεολογικές αναλύσεις, αφήνοντας δέ γιά τή συζήτηση τίς προτάσεις γιά τήν αντιμετώπιση τής όλης καταστάσεως από πλευράς τής Εκκλησίας μας...

σε μορφή.pdf

Σεβ. Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών: Ο γάμος των ομοφυλοφίλων

 

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἐπικοινωνώντας μαζί σας μετά τήν εἴσοδό μας στόν καινούργιο χρόνο, εὔχομαι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός νά εὐλογήσει τό νέον ἔτος. Νά ἔχετε ὑγεία, ἀγάπη καί πνευματική προκοπή. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ νά σκεπάζει τίς οἰκογένειές σας καί νά τίς κατευθύνει κατά τό θέλημά Του.

Ἀφορμή γιά τήν γραπτή αὐτή ἐπικοινωνία μας εἶναι ἡ ἐξαγγελθείσα πρωτοβουλία τῆς Κυβερνήσεως νά εἰσηγηθεῖ μέ νομοσχέδιο τήν ἐπέκταση τοῦ πολιτικοῦ γάμου καί γιά τά λεγόμενα «ὁμόφυλα ζευγάρια».

Ἤδη ἀνακοινώθηκε τό νομοθετικό πλαίσιο τῆς ρύθμισης καί ἔχουν ἀνάψει ἔντονες συζητήσεις σέ ὅλα τά ἐπίπεδα μέ ὁρατό τόν κίνδυνο νά διχαστεῖ βαθιά ἡ ἑλληνική κοινωνία.

Ἡ σύγχυση πού ἔχει δημιουργηθεῖ καί τά ἐρωτήματα πού γεννιοῦνται καί σέ σᾶς τούς Χριστιανούς μας μοῦ ἐπιβάλλουν νά ἐπικοινωνήσω μαζί σας καί νά σᾶς ἐνημερώσω γιά τή σχετική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Νά σᾶς ἐπισημάνω μέ εἰλικρίνεια καί πατρική ἀγάπη τό αἰώνιο θέλημα τοῦ ζῶντος καί ἀληθινοῦ Θεοῦ γιά μᾶς τά παιδιά Του. Αὐτό ἐπιτάσσει ἡ ἐπισκοπική μου εὐθύνη.

 Ἡ ὁμοφυλοφιλία γιά μᾶς τούς Χριστιανούς συνιστᾶ βαρύ σαρκικό ἁμάρτημα. Ἀποτελεῖ παρέκκλιση ἀπό τή φυσική τάξη πού ὅρισε ὁ Δημιουργός σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τά δύο φύλα, τόν ἄνδρα καί τή γυναίκα. Ὁ ἄνδρας ἕλκεται ἀπό τή γυναίκα καί ἡ γυναίκα ἀπό τόν ἄνδρα. Τρίτο φύλο δέν ὑπάρχει. Γι᾽ αὐτό καί ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι θεμιτή σεξουαλική ἐπιλογή, ἀλλά παρέκκλιση καί ἀνατροπή τῆς φύσεως. Ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἐμπειρία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ἐδῶ καί δυό χιλιάδες χρόνια εἶναι ὁμόφωνη πάνω σ᾽ αὐτό τό θέμα. Κατά τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἶναι τόσο βαρύ τό ἁμάρτημα πού ἄν ὁ ἄνθρωπος πού τό διαπράττει δέν μετανοήσει καί δέν ἀλλάξει τρόπο ζωῆς, δέν ἔχει θέση στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Α’ Κορ. 6, 9-10).

Δυστυχῶς, ἡ μαχητική προπαγάνδα τῶν διαφόρων λόμπυ τῶν ὁμοφυλοφίλων μέσω τῶν καναλιῶν τῆς σύγχρονης ἐπικοινωνίας ἔχει ἀμβλύνει τό ἠθικό αἰσθητήριο πολλῶν· ἀκόμη, δυστυχῶς, καί χριστιανῶν —γιά νά μήν πῶ καί ἱερωμένων.

Ἀπό τότε πού στάθηκε ὁ κόσμος ἡ ἕλξη καί ἡ σχέση τῶν δύο φύλων, τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας, συνέτειναν στή διαμόρφωση τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου. Τόν γάμο ὡς κοινωνικό φαινόμενο τόν συναντοῦμε παντοῦ. Ἀποτελεῖ τό θεμέλιο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καί ὀργάνωσης ὅλων τῶν κοινωνιῶν καί ὅλων τῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων. Ἀξεπέραστος ὁ ὁρισμός τοῦ Ρωμαίου νομοδιδασκάλου Μοδεστίνου: Ὁ γάμος εἶναι ἡ συνάφεια τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας μέ σκοπό τήν κοινή πορεία καί τό μοίρασμα ὅλου τοῦ βίου, συγχρόνως δέ κοινωνία τοῦ θείου καί τοῦ ἀνθρώπινου δικαίου.

Ὁ γάμος γιά μᾶς τούς Χριστιανούς ἀποτελεῖ ἐπιπλέον μυστήριο· «μυστήριον μέγα» κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο (Ἐφεσ. 5,32). Εἶναι ἡ πηγή καί τό λίκνο τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Εἶναι ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ στήν τελειότητα συζύγους καί παιδιά. Ἡ Ἐκκλησία μας εὐλογεῖ αὐτή τήν ἔγγαμη σχέση καί ἀποδίδει κεφαλαιώδη σημασία στόν Χριστιανικό γάμο μέσω τοῦ ὁποίου συγκροτεῖται ἡ οἰκογένεια. Γι᾽ αὐτό καί δέν ἀποδέχεται κανενός ἄλλου εἴδους γάμο γιά τά μέλη της εἴτε πολιτικός γάμος εἶναι αὐτός εἴτε σύμφωνο συμβίωσης.

Πέτρος Ρηγάτος: Κρίση Θεσμών και Αξιών

 

Άρθρον υπό του κ. Πέτρου Ρηγάτου

Δικηγόρου παρ΄Αρείω Πάγω

Μ.Δ.Ε.

Νομικού Συμβούλου της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

   Στην κοινωνία μας η ηθική σήψη και η διαφθορά πλεονάζουν, η αρετή και το ήθος τίθενται στο περιθώριον, τα δε πρότυπα τα οποία πρέπει να προβάλλομε στην νεολαία μας αλλά και στο κοινωνικόν σύνολον αποκρύπτονται εσκεμμένα. Κυριαρχεί η αρχή της ήσσονος προσπάθειας, το εύκολο κέρδος, το ατομικό βόλεμα και ο ακραίος εγωκεντρισμός. Η Πολιτεία διαχρονικά έχει οδηγήσει το κοινωνικό σύνολο σε οριακό σημείο, σε Κοινωνία Ώρα Μηδέν. Δεν προβάλλονται πλέον οι ηθικές και πνευματικές διαχρονικές αξίες με τις οποίες έζησαν, ανατράφηκαν και γαλουχήθηκαν γενεές γενεών, δεν προβάλλεται η Ορθοδοξία, οι αρετές, οι ηθικές αξίες, ο Χριστιανικός βίος, η οικογένεια, οι μορφές πρότυπα των Αγίων μας, των μεγάλων μορφών της Ιστορίας μας, των ενδόξων προγόνων και των ηρώων της Εθνικής Παλιγεννεσίας, των κληρικών και λαϊκών που εθυσιάσθησαν στο βωμό της ελευθερίας του Έθνους, του ηρωικού και αγωνιστικού φρονήματος, του γενναιόφρονος Ελληνικού Λαού, των Εθνικών Ευεργετών, των εναρέτων επιστημόνων, των καλών, συνετών και πραγματικά αγωνιστών οικογενειαρχών οι οποίοι μοχθούν καθημερινά με συνέπεια και εντιμότητα για να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να συντηρήσουν την οικογένειά τους προσφέροντας παραλλήλως με την νοοτροπία που τους διακατείχε στην κοινωνία και την πατρίδα, αλλά προβάλλεται έντονα και κατά τρόπον προκλητικόν ο άνετος, υπερπολυτελής και προκλητικός τρόπος ζωής.

Θεσμοθετούνται και νομιμοποιούνται μέχρι πρότινος κοινωνικά κατακριτέες και ηθικά ασύγγνωστες συμπεριφορές όπως το σύμφωνο συμβίωσης, ο γάμος των ομοφυλοφίλων  και πολλά άλλα τα οποία κατά τον Απόστολο Παύλο αισχρόν εστίν και λέγειν.

 Και όλα αυτά δημιουργούν την εικόνα ενός κόσμου αποδιοργανωμένου, όπου η ηθική πρόοδος δεν συμβαδίζει με την τεχνική πρόοδο και δεν την ελέγχει, όπου οι παραδεδεγμένες αξίες έχουν παραμερισθεί, χωρίς όμως να έχουν αντικατασταθεί από νέες, όπου ιδιαίτερα η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει απολεσθεί και όπου χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας είναι η ηθική ανασφάλεια που συχνά συμβαδίζει με την οικονομική.

Ειρήνη

 

"Βρες την ειρήνη μέσα σου και χιλιάδες άνθρωποι θα ειρηνεύσουν δίπλα σου". 

Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ

Εορτάζει 2 Ιανουαρίου

Χριστούγεννα

 

"Τι παρηγοριά είναι η Γέννηση του Χριστού μέσα στον άπιστο κόσμο που ζούμε! Τι πνευματική δροσιά νοιώθουμε, μέσα σε τούτον τον ψυχικό ξέρακα που τα έχει ξεράνει όλα τα πάντα! Τι πνοή αθανασίας μας χαρίζει ο Χριστός μέσα σε τούτο τον κόσμο που είναι κολλημένος στην ακολασία και στην αμαρτία κάθε λογής, και που μυρίζει τη βαριά μυρουδιά του θανάτου! Για μας τους Ορθοδόξους, η Γέννηση του Χριστού δεν είναι μια απλή ανάμνηση, που γιορτάζει η Εκκλησία μας, αλλά αληθινά γεννιέται ο Χριστός μέσα στην ψυχή του καθενός μας...". 

Φώτης Κόντογλου