Περί Πνευματικής Προσοχής

 

Ποιος είναι ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου;

Ο άνθρωπος, εφόσον ζει, πρέπει πάντοτε να αγωνίζεται. Και ο πρώτος αγώνας είναι να νικήσει τον εαυτό του. Ο πρώτος και ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου δεν είναι ο διάβολος, όχι. Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος εις τον εαυτό του επίβουλος. Και τούτο διότι δεν ακούει τον άλλον, ακούει τι τον λέει ο λογισμός του. 

Ενώ έχουμε τόσους αγίους Πατέρες να τους μιμηθούμε διαβάζοντας τα συγγράμματα τους, εντούτοις όμως το εγώ μας μας κυριεύει πολλές φορές. 

Όταν ο άνθρωπος νικήσει τον εαυτό του, είναι ο μεγαλύτερος μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος και νικηφόρος ενώπιον του Θεού!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Τέμπη: Ο πίνακας που ζωγράφισαν φοιτητές του ΑΠΘ για τα θύματα της εθνικής τραγωδίας

 

Ένα εισιτήριο τρένου με αναγραφόμενο προορισμό τη «Χώρα Ζώντων», δύο βέρες, ένα κλειδί, ένα ρολόι δίχως δείκτες -σύγχρονα αντικείμενα ενταγμένα σε ένα έργο βυζαντινής ζωγραφικής, σε έναν καμβά διαστάσεων 1,61×1 με ακρυλικά χρώματα, συνθέτουν μία εικόνα που εκπέμπει ένα μήνυμα παρηγορητικό και μία υπόσχεση μνήμης και προσευχής.

«Τελειωθέντες εν ολίγω επλήρωσαν χρόνους μακρούς» είναι ο τίτλος του πίνακα, που φιλοτέχνησαν οι φοιτητές Χρυσόστομος Γκιουγκής (Μαθηματικών), Ευστάθιος Κατρέλης (Κοινωνικής Θεολογίας), Αθανάσιος Τερζιάν (Εικαστικών Τεχνών), Samaan Sharback (Θεολογικού) και Μarina Vinogradova (Χημείας), υπό την επίβλεψη του μεταδιδακτορικού Ερευνητή ΑΠΘ (ΕΔΙΠ Θεολογικής), Ιωάννη Σαρηγιαννίδη...

«Ο στόχος του πίνακα είναι παρηγορητικός, αφορά την ανάγκη μας να αμβλύνουμε τον πόνο εκείνων που χάσανε τα παιδιά τους. Θελήσαμε να πούμε κάποια πράγματα μέσω της ζωγραφικής, μας ενδιαφέρει τι γίνανε αυτές οι ψυχούλες» εξήγησε, από την πλευρά του, ο κ. Σαρηγιαννίδης, περιγράφοντας το αφήγημα του πίνακα «ως μία πορεία από το σκοτάδι εκείνης της νύχτας, στο φως και τη λαμπρότητα του Θεού».

Η ανάγνωση των συμβολισμών στην πορεία αυτή των ψυχών προς το φως, όπως διευκρίνισε, ξεκινά με την παρατήρηση στοιχείων και χρωμάτων του πίνακα από κάτω προς τα πάνω. Στο κάτω μέρος του πίνακα απεικονίζεται η γη σχηματοποιημένη, δείχνοντας τα πετρώματα και τους σχηματισμούς των βράχων της περιοχής των Τεμπών. Δύο μαύρα σχήματα παραπέμπουν σε σιδηροδρομικά τούνελ, αλλά και στο σκοτάδι της ημέρας που θα ξημέρωνε. Ανεβαίνοντας προς τα πάνω διακρίνονται προσωπικά αντικείμενα των παιδιών, το πτυχίο που δεν κατάφεραν ποτέ να πάρουν, δύο βέρες κάποιων νέων που ετοιμάζονταν να παντρευτούν, ένα κλειδί από τις αποσκευές τους.

Δύο εισιτήρια αναφέρουν την ώρα αναχώρησης από την Αθήνα και την ώρα άφιξης στον ουρανό, που είναι η ίδια ώρα της σύγκρουσης των δύο τρένων. Ως τελικός προορισμός αναγράφεται στο εισιτήριο η «Χώρα των Ζώντων», δηλαδή εκεί όπου ζουν οι ψυχές. Στο κάτω μέρος δεξιά, εκεί που τα εισιτήρια των τρένων αναγράφουν «καλό ταξίδι», το εισιτήριο στον πίνακα ζωγραφικής γράφει «Καλό Παράδεισο».

Τα αναμμένα κεριά πιο πάνω συμβολίζουν τους φοιτητές του ΑΠΘ που χάθηκαν στο δυστύχημα. Καίνε ως νοητές λαμπάδες και φωτίζουν τη διαδρομή από τη γη στον ουρανό. Το ρολόι δεν δείχνει κάποια συγκεκριμένη ώρα, καθώς δεν υπάρχουν δείκτες και με τον τρόπο αυτό δηλώνεται ότι έχει σταματήσει ο χρόνος και οι φοιτητές έχουν περάσει στην αιωνιότητα. Το κόκκινο φόντο απεικονίζει το πύρινο μαρτύριο στο οποίο υποβλήθηκαν τα θύματα της τραγωδίας.

Δύο κάθετες λευκές γραμμές που ανοίγουν διαγώνια συμβολίζουν τις σιδηροδρομικές γραμμές αλλά και την αγκαλιά του Θεού που υποδέχεται τις ψυχές των παιδιών. Εσωτερικά των γραμμών αναγράφονται με χρυσά γράμματα τα μικρά ονόματα των φοιτητών που έχασαν τη ζωή τους.

Ο τίτλος του είναι “Τελειωθέντες εν ολίγω επλήρωσαν χρόνους μακρούς”. Σκοπός μας ήταν το έργο να είναι ενοποιητικό, δοξολογία προς τον Θεό και να λειτουργήσει ως παρηγοριά για τις οικογένειες των θυμάτων. Αυτό το τραγικό γεγονός μας έχει αφήσει όλους συγκλονισμένους. Δείχνουμε όπως μπορούμε τη συμπόνια μας και τη συμπαράστασή μας. Ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στο ελληνικό κράτος, προσπαθήσαμε να δώσουμε μια μορφή στον θρήνο μας, κάνοντας τον πίνακα ένα έργο που θα μείνει στον χρόνο».

ΠΗΓΗ: newsit.gr

Ομιλία από τον π. Μάρκο Τζανακάκη στη ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΙΓΙΟΥ

 

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης 

π. Μάρκος Τζανακάκης 

Ιεροκήρυκας της Ι.Μ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας 

θα συνεχίσει τον θεματικό κύκλο ομιλιών, 

εμβαθύνσεις στην Θεία Λειτουργία,  

την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024 και ώρα 6:30 μ.μ. 

στην αίθουσα εκδηλώσεων της Χριστιανικής Ενώσεως Αιγίου,

 Ανδρονοπούλου 26. 

Η 7η κατά σειρά ομιλία θα έχει θέμα: 

«Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ»

Ερμηνευτική προσέγγιση στη Θεία Λειτουργία.

Αρχ. π. Αστέριος Χατζηνικολάου: Περί Τελώνου και Φαρισαίου

 

Ομιλία κατά τη διάρκεια του εσπερινού την παραμονή 

της Κυριακής του Τελώνου και Φαρισαίου.

Ι. Ν. Αγ. Χρυσοστόμου (Χριστιανική Εστία Πατρών)

24.2.2024

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και χειροτονία εις πρεσβύτερον π. Γαβριήλ Κωνσταντινίδη, Ι.Ν. Αγ. Ανδρέου, 25.2.2024

πατήστε πάνω στην εικόνα 

για να συνδεθείτε με το ΛΥΧΝΟ

Άξιος!!! (Φωτο 2)

Άξιος!!! (Φωτο1)

Πατρῶν Χρυσόστομος: «…Ὃσοι πιστοί, ὃσοι Ἓλληνες, ἂς ἀντισταθοῦμε στήν καταστροφή τῆς Πατρίδος μας».

 

Τήν Κυριακή, 25.2.2024, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐλειτούργησε στόν ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν καί ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερο, τόν εὐλαβέστατο Διάκονο Γαβριήλ Κωνσταντινίδη, τόν ὁποῖον προεχείρισε καί Ἀρχιμανδρίτη.

Στήν νουθετήριο ὁμιλία του, πρός τόν χειροτονούμενο, ὁ Σεβασμιώτατος τόν συνεχάρη γιά τήν ἀπόφασή του νά ἀφιερωθῆ στόν Θεό, εὐχαρίστησε τούς κατά σάκρα γονεῖς του καί τούς πνευματικούς του πατέρες, ἀλλά καί τήν Ἀδελφότητα Θεολόγων, «Ο ΣΩΤΗΡ» ἀπό τά σπλάγχνα τῆς ὁποίας προέρχεται καί τόν προέτρεψε, νά ἀγωνίζεται μέ τήν ζέση ψυχῆς καί τό σφρῖγος πού τόν διακρίνει, στόν ἱερό Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου καί κυρίως στόν τομέα τῆς νεότητος, ὃπου δραστηριοποιεῖται (κατηχητικά, νεανικές φοιτητικές ὁμάδες, κατασκηνώσεις) ἒχοντας ὡς ἐφόδια, τήν προσευχή, τήν ὑπομονή, τήν ταπείνωση, τήν μυστηριακή ζωή καί τήν ἀγάπη πρός πάντας.

Τοῦ  ἐπεσήμανε δέ ὃτι ὁ ἀγώνας, σήμερα, καθίσταται δυσκολώτερος, ἀλλά περισσότερος ἐπιτακτικός, διότι στή χώρα μας, δυστυχῶς πολεμεῖται καί χλευάζεται ἡ ἠθική, ἐμπαίζεται ἡ ἀρετή, νομοθετεῖται ἡ διαστροφή, καταλύεται ἡ παράδοση, ἂλλαξε ροῦν ἡ «παιδεία», ἀποδομεῖται ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας, ἐπαινεῖται ὁ σοδομισμός καί ἡ ἀκολασία, ἀποϊεροποιήθηκαν  ἢδη τά πάντα.

Οἱ συνειδητοί γονεῖς, εἶπε σέ ἂλλο σημεῖο ὁ Σεβασμιώτατος, ἀγωνιοῦν ἢ καί θρηνοῦν. Τά παιδιά παραπαίουν. Ὁ σεβασμός στούς μεγαλυτέρους ἐξέλιπε. Οἱ πάντες πορεύονται, ὡς νυχτωμένοι στρατοκόποι, ἀποσταμένων καί σβησμένων ἐλπίδων. Ἡ βία ἐνδοοικογενειακή, ἐνδοσχολική, κ.λ.π. ἀνησυχεῖ καί προβληματίζει.

Μαίνεται ἢδη ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Οὐχί μόνον ἐκ τῶν ἒσω, ἀπροκάλυπτα πλέον, ἀλλά καί ἐκ τῶν ἒξω.

Παράλληλα μέ τόν πόλεμο ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, πολεμεῖται ἡ ἒννοια τῆς Πατρίδος. Ὃποιος ἀγαπάει τήν Πατρίδα, θεωρεῖται Ἐθνικιστής. Χαίρομαι διότι, στίς ψυχές τῶν νέων μέσα  ἀπό τήν πνευματική ἐργασία στίς νεανικές κατηχητικές ὁμάδες, στίς κατασκηνώσεις, μορφώνεται ὁ Χριστός, ἀλλά καί ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα.

Δυστυχῶς, οἱ νεότερες γενηές, ἀγνοοῦν τήν ἱστορία, ἢ τήν γνωρίζουν ἀλλοιωμένη καί παραχαραγμένη. Ἀγνοοῦν τήν γεωγραφία. Ἀγνοοῦν τήν γλῶσσα. Ἀγνοοῦν βασικά στοιχεῖα τῆς πορείας καί τῆς παραδόσεως τοῦ Λαοῦ μας.. Πουθενά στόν κόσμο δέν ἒχει γίνει αὐτή ἡ ἀπόδομησις ἀξιῶν.

Στήν Ἑλλάδα ἀπό πολλῶν ἐτῶν, θέλουν ἓνα οὐδετερόθρησκο κράτος καί ἢδη ἐφαρμόζουν συγκεκριμένα σχέδια, γιά νά ὁλοκληρώσουν τήν προσπάθειά τους αὐτή.

Θέλουν ἂχρωμους καί ἂγευστους ποιότητος καί ἠθικῆς ζωῆς ἀνθρώπους.

Ἡ Πατρίδα μας, «ἀπό τά βόλια τῶν καιρῶν

ἀπανωτές περίσσιες

κλαίει τίς βαρειές λαβωματιές

πού γιατρεμό δέν ἒχουν» (Παλαμᾶς).

Ἲσχυε καί ἀνδρίζου καί μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω. Καί μη ἀποκάμῃς, μηδέ νά δειλιᾶς στόν ἀγῶνα, διότι:

«Κι’ ἂν εἶναι χίλια τ’ ἂσχημα,

Κι’ ἂν εἶναι τἂδεια ἀφέντες,

Φτάνει μια σκέψη μια ψυχή,

Φτάνεις ἐσύ ἐγώ φτάνω

Νά δώσει νόημα στῶν πολλῶν

τήν ὓπαρξη, ἓνας φτάνει. (Παλαμᾶς).

Ὁ ἂκριτος καί ἂκρατος δικαιωματισμός ἐπιβάλλεται πλέον γυμνῇ τῇ κεφαλῇ.

Ἡ Ἐκκλησία τούς ἐνοχλεῖ καί γι’ αὐτό τόν λόγο μέ τόν τρόπο τους, θεωροῦν ὃτι μποροῦν νά τήν ἀπαξιώσουν. Ἀλλ’ εἰς μάτην, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ μάνα καί τροφός αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ.

Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι σαφής.

«Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται».

Παιδί μου ἀπό σήμερα, ἀκολουθεῖς τήν ζωή καί τήν ὁδόν τῶν ὁμολογητῶν καί μαρτύρων, τήν ὁδόν τῶν δακρύων.

«Ἂν ἒχῃς δάκρυα στάξε τα, μαργαριτάρια θἆ ναι». (Παλαμᾶς)

Ἀγαπητοί μου, κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος, ἐλᾶτε ὃλοι, ὃσοι πιστοί, ὃσοι Ἓλληνες, νά ἀντισταθοῦμε στήν καταστροφή τῆς Πατρίδος μας, μαζί νά ἀναστήσωμε τήν Ἑλλάδα, τήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας.

Ἐλᾶτε νά σώσωμε τά παιδιά μας, τά ἢθη, τήν ἠθική, τήν ἀνρθώπινη ἀξία, τήν οἰκογένεια, τήν παράδοσή μας.

«Νά ἡ χώρα τῶν ἀχάλαστων ὡραίων νεκρῶν, ἀθανάτων προγόνων»...

● Ὁ χειροτονηθείς στήν προσλαλιά του ἐδόξασε τόν Θεόν, ἀνεφέρθη στό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, εὐχαρίστησε τούς γονεῖς καί συγγενεῖς του, τούς πνευματικούς του πατέρες καί βεβαίως τόν Σεβασμιώτατο, ὁ ὁποῖος τόν περιβάλλει μέ πολλήν ἀγάπη.

● Στήν Θεία Λειτουργία συμμετεῖχε καί ὁ Προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀρχιμ. π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου καί πολλοί Πατέρες ἐκ τῆς Ἀδελφότητος.

● Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος, μέ τήν συμπλήρωση ἑνός ἒτους, ἀπό τό φρικτό δυστύχημα στά Τέμπη, ἀνέπεμψε δέηση ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων καί ἐμνημόνευσε ὃλων τά ὀνόματα.

Χειροτονία εις Πρεσβύτερον π. Γαβριήλ Κωνσταντινίδη

 

Την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, θα χοροστατήσει του Όρθρου και θα προεξάρχει της Θείας Λειτουργίας, κατά τη διάρκεια της οποίας θα τελέσει τη Χειροτονία εις Πρεσβύτερον του διακόνου π. Γαβριήλ Κωνσταντινίδη, στον Ι. Ναό του Αγ. Ανδρέου Πατρών.

Εσπερινός και ομιλία

 ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ

Μιαούλη 57

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Τό Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024 ὥρα 7.00 μ.μ. στό παρεκκλήσιο τοῦ Ἀγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στή Χριστιανική Ἑστία, Μιαούλη 57, θα τελέσουμε τήν άκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ μέ ἀφορμή τήν ἔναρξη τοῦ Τριωδίου καί θα  μιλήσει ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου, Προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ».

Παρακαλεῖσθε νά τήν παρακολουθήσετε.

Μετά τιμῆς  

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ

ΘΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙΣ;

 

Θα με συγχωρέσεις;

Η Χαρά και η Ιόλη είναι φίλες κολλητές. Γνωρίζονται από το νηπιαγωγείο. Στο σχολείο κάθονται στο ίδιο θρανίο. Μοιράζονται τα πράγματά τους. Λένε τα μυστικά τους. Τα διαλείμματα παίζουν πάντα μαζί.

Μια μέρα, η Ιόλη θα γίνει η αιτία να μην μπορέσει η Χαρά να συμμετέχει στον διαγωνισμό ζωγραφικής. Θα είναι εύκολο για τη Χαρά να συγχωρέσει τη φίλη της; Θα μπορέσει να βρει μέσα στην καρδιά της τη δύναμη να δεχτεί τη συγγνώμη της Ιόλης ή η απογοήτευση και η στεναχώρια θα σταθούν εμπόδιο;

Συγγραφέας: Μαρία Προδρόμου

Εικονογράφος: Λιάνα Δενεζάκη

Ηλικία: Από 5 ετών

Κωδ. Βιβλίου: 05-157

Ὁ ἐθισμὸς στὴν ὀθόνη

 

«Πότε σταμάτησε νὰ εἶναι ἀγένεια τὸ νὰ ψαχουλεύεις τὸ κινητό σου στὸ τραπέζι; Ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισαν νὰ τὸ κάνουν ὅλοι. Ἡ κλινικὴ ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Ἄννα Κανδαράκη λέει χωρὶς περιστροφές: “Πλέον συνδεόμαστε ἢ πιὸ σωστὰ ψευδοσυνδεόμαστε πιὸ πολὺ μὲ τὸ κινητό μας παρὰ μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουμε γύρω μας”. (…)

Εἶναι λύση ἴσως ἡ διαγραφὴ τῶν ἐφαρμογῶν ἀπὸ τὸ κινητό μας;» Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἡ κα Κανδαράκη ἀπαντᾶ: «Ἡ διαγραφὴ θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν μιὰ λύση γιὰ κάποιον ποὺ αἰσθάνεται ὅτι δὲν ἔχει ὁ ἴδιος τὸν ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ του, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅμως ὅτι εἶναι μιὰ συνειδητὴ ἐπιλογή. Ἐὰν δὲν εἶναι μιὰ συνειδητὴ ἀπόφαση, τότε θὰ βρεθεῖ κάποιο ἄλλο ὑποκατάστατο. Μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνα παιχνίδι στὸ κινητό, τὸ φαγητὸ ἢ μιὰ ἄλλη συνήθεια – ἐξάρτηση» («Καθημερινὴ» 4-1-2024).

Στὸν 21ο αἰώνα οἱ ἐφαρμογὲς τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας θεωροῦνται γενικῶς ὡς μεγάλη πρόοδος στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Ὅμως ἡ σχεδὸν τυφλὴ ἐξάρτηση πολλῶν ἀπὸ τὶς ὁλοένα ἐξελισσόμενες συσκευές (κινητὰ τηλέφωνα ἢ μεγαλύτερες ὀθόνες) ὁδηγεῖ σταδιακὰ σὲ βλαβερὲς συνέπειες γιὰ τὴν ψυχοσωματικὴ κατάσταση τῶν συνανθρώπων μας. Πρωτίστως πρέπει νὰ γίνει κατανοητὸ ἀπὸ κάθε Χριστιανὸ ὅτι πίσω ἀπὸ τὶς ἀνεξέλεγκτες ἠλεκτρονικὲς ἐφαρμογὲς παραμονεύει ἡ ἠθικὴ κατάπτωση καὶ ὁ θανάσιμος τραυματισμὸς τῆς ψυχῆς. Ποιά εἶναι ἡ λύση; Ὁ δραστικὸς καὶ συνειδητὸς περιορισμὸς τῆς ἐξαρτήσεως καθενὸς πιστοῦ Χριστιανοῦ ἀπὸ τὰ πολυποίκιλα αὐτὰ ψηφιακὰ μέσα, τὰ ὁποῖα χαλκεύουν ἀόρατα δεσμὰ στὴν ψυχή του. Ταυτόχρονα χρειάζεται θερμὴ προσευχὴ πρὸς τὸν πανίσχυρο Κύριό μας, ὥστε νὰ διασφαλίζει Ἐκεῖνος τὴ σωματικὴ καὶ ἠθικὴ ἀκεραιότητά μας. Εὐτυχεῖς θὰ εἶναι ὅσοι τὰ ἐφαρμόσουν.

Πατρών Χρυσόστομος: «Προσευχόμεθα να οδηγηθούν εις μετάνοιαν»

 

Κατεκλύσθη ἀπό πιστούς ὁ Μητροπολιτικός Ἱερός Ναός Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν, τήν Τρίτη 20.2.2024, κατά τήν Θεία Λειτουργία, μέ τήν συμπλήρωση 19 ἐτῶν, ἀπό τήν, εἰς Ἐπίσκοπον, χειροτονία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

Συλλειτούργησαν μέ τόν Μητροπολίτη Πατρῶν, οἱ Ἀρχιερεῖς, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κινσάσας κ. Θεοδόσιος καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.

Κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν, ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερο, τόν Διάκονο Κωνσταντῖνο Τσίχλα καί προεχείρισε Πνευματικούς τούς ἀδελφούς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρῶν, Πανοσιολογιωτάτους Ἀρχιμ. Ἰωακείμ Σταματόπουλον καί Ἱερόθεον Ἀνδρουτσόπουλον.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, μίλησε γιά τό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, γιά τήν πνευματική πατρότητα καί τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί ἐμνήσθη τοῦ χειροτονήσαντος αὐτόν, ἀλήστου μνήμης Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καί τῶν ἂλλων Ἀρχιερέων, ζώντων τε καί κεκοιμημένων πού συνείργησαν στό θέλημα τοῦ Κυρίου, γιά τήν ἐκλογή καί χειροτονία του, ὡς καί πάντων τῶν εὐεργετῶν αὐτοῦ Κληρικῶν καί Λαϊκῶν.

Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς του, ὁ Μητροπολίτης, εὐχαρίστησε τόν ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ Πατραϊκό Λαό καί ἐτόνισε ἰδιαιτέρως τήν ἀνάγκη ἑνότητος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος, ὡς καί τήν ἀνάκγη πνευματικῶν ἀγώνων, ἐγρηγόρσεως καί πνευματικῆς ἀντιστάσεως ἀπέναντι στή λυσσαλέα προσπάθεια ἀποδομήσεως τῆς κοινωνίας μας καί ἀποψιλώσεώς της ἀπό τά ἱερά καί τά ὃσια, ἀπό τίς ἠθικές ἀξίες καί παραδόσεις μας.

Ἐπαινώντας δέ τόν ἐνθουσιασμό τοῦ Λαοῦ κατά τήν χειροτονία τοῦ Πρεσβυτέρου καί τίς χειροθεσίες τῶν Πνευματικῶν, ὁ Σεβασμιώτατος, εἶπε χαρακτηριστικά: «Μπράβο σας. Ἒτσι πρέπει, νά ἒχωμε ζωντάνια καί ἐνθουσιασμό. Νά μή χάσωμε τό πύρωμα τῆς καρδιᾶς μας... Νά ὑπερασπιζόμαστε τά ἱερά καί ὃσια τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος. Βλέπετε ὃτι ἡ κοινωνία μας ὁδηγεῖται στόν κατήφορο, στόν γκρεμό. Κατέπεσαν τά ἢθη καί ἡ ἠθική...».

Στή συνέχεια, σέ σχέση μέ τά τελευταῖα γεγονότα, ἀνέφερε: «...Δέν θά τούς κάνω τή χάρη νά πῶ περισσότερα σήμερα. Τούς παραδίδομε στήν κρίση τοῦ Θεοῦ. Τούς παραδίδομε εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος. Καί παρακαλοῦμε τόν Κύριο, νά τούς ὁδηγήσῃ εἰς μετάνοιαν καί νά τούς συνετίσῃ, ὣστε νά βουλεύωνται ἀγαθά ὑπέρ τοῦ Λαοῦ...».

Επέτειος τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

 

Τήν  Tρίτη, 20 Φεβρουαρίου 2024, εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

Ὁ Σεβασμιώτατος, κατά τήν ἡμέρα αὐτή, τήν ἐρχομένη Τρίτη δηλαδή, 20 Φεβρουαρίου, θά τελέσῃ τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν καί θά προβῇ στήν Χειροτονία Πρεσβυτέρου.

Σᾶς προσκαλοῦμε στήν Εὐχαριστιακή καί Λατρευτική αὐτή Σύναξη, ὣστε καί τόν Θεόν νά δοξάσωμε καί γιά τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, νά προσευχηθοῦμε.

«Εγώ ειμί η Ανάσταση και η Ζωή»

 

Η απέραντη αγάπη του Πατέρα - Σύντομοι σχολιασμοί στην Παραβολή του Ασώτου

 

Η απέραντη αγάπη του Πατέρα 

 Σύντομοι σχολιασμοί στην Παραβολή του Ασώτου

ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΣ (ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ)

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ “Ο ΣΩΤΗΡ”

Αυτό που κυριαρχεί περισσότερο στην παραβολή του Ασώτου, αυτό που λάμπει πιο πολύ και φωτίζει τα σκοτάδια της ασωτίας και απελπισίας του ασώτου και τον οδηγεί στην απόφαση της επιστροφής, είναι η μορφή του πατέρα της παραβολής, σε τέτοιο βαθμό, που η παραβολή θα μπορούσε ίσως να έχει άλλο όνομα· παραβολή όχι του ασώτου υιού, αλλά παραβολή του οικτίρμονος πατρός…

Τα στοιχεία που συνθέτουν τη μορφή αυτή του πατέρα μελετούμε στο παρόν βιβλίο. Την ανερμήνευτη αγάπη του και την παράδοξη και απροσδόκητη ανοχή του, τη μακροθυμία του, το έλεος και τους οικτιρμούς του. Ώστε να επιστρέψουμε κι εμείς στο σπίτι του Πατέρα, σ’ Εκείνον που με απέραντη αγάπη μας περιμένει, κάθε φορά που η δυσώδης αμαρτία μας νικά και μας απομακρύνει από την πατρική οικία.

«Καί Παπάδες καί ζευγάδες» κ. Πρωθυπουργέ. - Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου

 

Πανηγυρίζουν κάποιοι στόν ξένο τύπο γιά τήν «κατάντια» τῆς χώρας μας, γιατί ἡ Ἑλλάδα ὃπως σημειώνουν εἶναι ἡ πρώτη Ὀρθόδοξη χώρα πού νομοθετεῖ τόν «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων καί βεβαίως ἒχουν τόν λόγο τους νά τό κάνουν.

Ἐμεῖς ὃμως ἐκφράζομε τήν βαθυτάτην λύπη μας γιά τήν  ψήφιση τοῦ Νομοσχεδίου γιά τό «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων ζευγαριῶν καί τήν «τεκνοθεσία» παιδιῶν ἀπό τά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια. Ἡ Ἐκκλησία, ὡς εἶχε χρέος, ἐξέφρασε τήν τεκμηριωμένη, θεολογική καί ὂχι μόνο ἂποψη ἐπί τοῦ ζητήματος αὐτοῦ. Μίλησε μέ λόγον πεπαρρησιασμένον καί μέ ἀκεραία τήν συνείδηση εὐθύνης ἒναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί κατέστησε σαφές γιά μιά ἀκόμα φορά ὃτι: «Γάμος ἐστί ἀνδρός καί γυναικός συνάφεια καί συγκλήρωσις τοῦ βίου παντός, θείου τε καί ἀνθρωπίνου δικαίου κοινωνία» καί ἐτόνισε ὃτι γιά τήν Ἐκκλησία, ὁ γάμος εἶναι «Μυστήριον μέγα».

Ἐπίσης, ἐτόνισε τήν μεγίστην σημασία τῆς ἀποκτήσεως καί ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν, μέσα ἀπό τήν οἰκογένεια, ἡ ὁποία διαχρονικά ἀπεδείχθη, ὃτι εἶναι τό ὑγιές κύτταρο τῆς κοινωνίας. Μιά εἶναι ἡ οἰκογένεια. Πατέρας, Μητέρα καί παιδιά. Ὃποια ἂλλη μορφή «οἰκογένειας» εἶναι ἐν τοῖς πράγμασι ἐλλειματική καί ἡ μεταξύ δύο ὁμοφυλοφίλων προσώπων ἂκρως προβληματική. Γι’ αὐτό οὒτε χρήσιμη, οὒτε ἀναγκαία ἦτο ἡ συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση, ὡς τήν χαρακτήρισε ὁ Πρωθυπουργός, στή Βουλή.

Τό Νομοσχέδιο εἶναι πασιφανές ὃτι δέν  ἐξυπηρετεῖ, ὡς λέγεται, τά δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων ζευγαριῶν, τά ὁποῖα οὓτως ἢ ἂλλως ρυθμίζονται ἀπό τό λεγόμενον σύμφωνο συμβίωσης, τό ὁποῖον, ἢδη ἰσχύει στήν Ἑλλάδα, ἀλλά δυστυχῶς, ναί δυστυχῶς, αὐτό τό νομοσχέδιο, ἀφορᾶ στά παιδιά, τά ὁποῖα, λίγα ἢ περισσότερα, θά υἱοθετοῦνται, θά «τεκνοθετοῦνται», κατά τόν καινοφανῆ αὐτό ὃρο, ἀπό τά ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια. Αὐτά θά μεγαλώσουν, χωρίς μάνα ἢ χωρίς πατέρα. Αὐτά θά ἀντιμετωπίσουν ὠμή πλέον τήν πραγματικότητα ἀπέναντί τους, ἀφοῦ τόσα θέματα θά κουβαλοῦν στήν ψυχούλα τους,, ὂχι κατά, τήν ἰδική μας μόνο ἂποψη, ἀλλά κατά τήν ἂποψη ἐγκρίτων ἐπιστημόνων, τῶν ὁποίων ἡ γνώμη ἒχει κατατεθῆ καί στή Βουλή.

Λυπούμεθα διότι, οὐδόλως ἐλήφθη ὑπ’ ὂψιν ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ φωνή τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ὁ ὁποῖος θρησκεύεται καί ὁ ὁποῖος διετράνωσε, μέ πολλούς τρόπους τήν ἀντίθεσή του σέ αὐτό τό Νομοσχέδιο. Ἀλλά καί πέραν τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων, οἱ φωνές ἦταν ἀρκετά ἰσχυρές γιά νά διαπεράσουν τούς «τοίχους» τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου. Ὃμως εἰς μάτην, ἀφοῦ οἱ βουλευόμενοι, «ὡσεί κωφοί  οὐκ ἢκουον» (Ψαλμ 37, 13).

Παρακολουθήσαμε τήν συζήτηση στή Βουλή καί ἀκούσαμε τά ὃσα ἐλέχθησαν. Ἐκφράζομε τήν βαθυτάτην ὀδύνη μας διά τε τήν ἐπιχειρηματολογίαν καί βεβαίως διά τό ἀποτέλεσμα, ἀφοῦ ἡ θεσμοθέτηση αὐτοῦ τοῦ Νομοσχεδίου, ἒγινε, σύν τοῖς ἂλλοις, ἐρήμην τοῦ Λαοῦ καί βεβαίως ἐρήμην τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.

Ὃταν ψηφίστηκε τό Σύμφωνο Συμβίωσης εἲπαμε ὃτι, δυστυχῶς θά ἀκολουθήσουν καί ἂλλα. Καί ἡ φωνή μας, προφητική, ἆρα γε, ἐπαληθεύτηκε.

Τώρα ἐπαναλαμβάνομε: «Τά χειρότερα ἒρχονται», παρά τίς ὃποιες διαβεβαιώσεις. Ὁ ἰσχυρισμός ὃτι ἀνήκομε στή Δύση καί πρέπει νά υἱοθετήσωμε, ὃλα ὃσα συμβαίνουν ἐκεῖ, καθίσταται προβληματικός καί ἢδη κατέστη ἐπικίνδυνος γιά τήν Πατρίδα μας. Ὃλα στήν Δύση δέν εἶναι τέλεια. Ὑπάρχουν τά ἀρνητικά, τά ὁποῖα δέν ταιριάζουν στήν «στόφα» τῶν Ἑλλήνων.

Καί βεβαίως, οὐδείς, ἐπιβάλλει, ὡς τυγχάνει τοῖς πᾶσι γνωστό, νά τά υἱοθετήσωμε ὃλα, τά τῆς Δυτικῆς κουλτούρας, ὡς Ἑλληνικός Λαός καί ὡς Κράτος.

Ἐκεῖνο ὃμως, τό ὁποῖο μᾶς θλίβει ὃλως ἰδιαιτέρως, εἶναι τό ὃτι, κάποιοι, στήν Ἑλλάδα, δέν ἐκφράζουν ἁπλῶς γνώμη, ἀλλά «ἀπαιτοῦν» ἀπό τήν Ἐκκλησία νά σιωπήσῃ. Νά μήν ἒχῃ λόγο στά θέματα πού ἀφοροῦν στό Λαό μας, στήν κοινωνία. Βεβαίως αὐτοί λησμονοῦν, ἐπειδή διακατέχονται ἀπό ἰδεοληψία, ὃτι οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Ἱερεῖς καί ὁ Λαός πού εἶναι τό ποίμνιο τό λογικό τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι μέλη καί τῆς πολιτείας καί ζοῦν μέσα στήν κοινωνία. Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἒχῃ ὁ οἱοσπήποτε ἂνθρωπος, καί καλῶς ἒχει, ἢ ὁ οἱοσδήποτε φορεύς, ἢ σωματεῖο ἂποψη καί καλῶς ἒχουν καί νά μή δυνάμεθα ἐμεῖς, νά ἐκφέρωμε ἂποψη καί γνώμη γιά τόσο σοβαρά θέματα, τά ὁποῖα ἀφοροῦν, σέ αὐτό τοῦτο τόν ἰστό τῆς κοινωνίας, ὃπως διαμορφώθηκε καί ἂντεξε διαχρονικά μέ θαυμάσια ἀποτελέσματα γιά τόν Λαό μας;

Ἐπιστρατεύτηκαν πολλοί γιά νά ἐκφράσουν τήν «σωτήρια» γνώμη τους καί νά ἐπιβάλλουν στανικά καί ἐτσιθελικά τήν βούλησή τους, ὑποστηρίζοντας ἓνα ἐπικίνδυνο δικαιωματισμό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ κερκόπορτα γιά νά ἀκολουθήσουν τά ὀδυνηρότερα στόν τόπο μας.

Μᾶς χαρακτήρισαν ὁμοφοβικούς, σκοταδιστές,  ἀνθρώπους μίσους ἀπέναντι σέ μιά ὁμάδα ἀνθρώπων, ὃπως εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι-οὐδέν βεβαίως ἀναληθέστερον τούτου-, γιά νά δημιουργήσουν ἐντυπώσεις, ὃπως κάνουν κάθε φορά πού ἡ Ἐκκλησία ἐκφέρει, ὡς ἒχει καθῆκον, τόν λυτρωτικό λόγο της.

Μᾶς εἶπαν μέ θράσος ὃτι δέν νομοθετεῖ ἡ Ἐκκλησία καί ὃτι πρέπει νά περιορισθῇ, στά τοῦ οἲκου της. Καί βέβαια γνωρίζομε καί σεβόμεθα μέ εὐλάβεια τούς διακριτούς ρόλους, ὃμως οὐδείς ἒχει τό δικαίωμα νά μᾶς φιμώσῃ, ὡς Ἓλληνες πολίτες καί ὡς ἓνα Θεοΐδρυτο θεσμό, πού ὀρθοτομεῖ τόν λόγον τῆς ἀληθείας καί βεβαίως  σέβεται τούς νόμους τοῦ Κράτους, ὡς ὑπαγορεύει τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, τό ὁποῖον φέρει ὡς «ἐπικεφαλίδα» τό, «εἰς τό Ὂνομα τῆς Ἁγίας καί Ὀμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος» καί προστατεύει τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία, τά Δόγματα, τούς Ἱερούς Κανόνας, τήν οἰκογένεια, τήν μητρότητα, τήν πατρότητα κ.λ.π.

Τό Ἀποκορύφωμα, ὁ λόγος τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος στήν Ἐκκλησία, μεταξύ τῶν ἂλλων, εἶπε: «Τά τοῦ Καίσαρος τῷ καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» καί προχώρησε, «γιά νά τό πῶ μέ ἂλλα λόγια ἢ παπᾶς παπᾶς, ἢ ζευγάς ζευγάς». Μέ ἂλλα  λόγια, μᾶς εἶπε: «ὃτι δέν ἒχετε τό δικαίωμα νά μιλᾶτε γιατί εἶσθε παπάδες...»

Τί κρῖμα γιά ἂλλη μιά φορά ἀπαξιώνεται ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία στάθηκε καί στέκεται ἡ κολώνα, ὁ στῦλος ὁ ἀκλόνητος αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ. Καί τό ἁγιογραφικόν χωρίον τό ὁποῖον ἐχρησιμοποίησατε κ. Πρωθυπουργέ, ἀλλά καί ἡ λαϊκή ρήσις, ἒχουν μεγάλο βάθος καί βαθυτάτην ἑρμηνείαν.

Ἂν οἱ Ἱερεῖς, κ. Πρωθυπουργέ, ἦτο μόνο Παπάδες καί περιορίζονταν μόνο στίς ἱερές Ἀκολουθίες, ὃπερ εἶναι καί τό πρώτιστο καθῆκον τους καί δέν ἒδιναν τό αἷμα μας γι’ αὐτόν τόν τόπο καί τόν Λαό, δέν θά εἲσασταν ἐσεῖς σήμερα σ’ αὐτή τή θέση, οὒτε ἡ Ἑλλάδα, βεβαίως, θά ἢταν ἐλεύθερη. Ἡ ἱστορία, παρακαλῶ μελετεῖστε την εἰς βάθος, δέν ἐπικυρώνει τήν ρῆσιν σας, ἡ ὁποία στηρίζεται σέ παροιμία τοῦ Λαοῦ, τήν ὁποία δυστυχῶς δέν ἑρμηνεύετε σωστά καί τήν ὁποία χρησιμοποιήσατε διά νά ἀπαξιώσετε τόν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐάν ἦταν ὁ Παπᾶς περιορισμένος στούς τέσσερις τοίχους τοῦ Ναοῦ, ἐπί τόσες ἑκατονταετίες, δέν θά εἶχε διασωθεῖ  οὒτε ὁ Ἑλληνικός πολιτισμός, οὒτε ἡ γλῶσσα, οὒτε ἡ ἐλευθερία μας.

Καλό θά ἦτο νά κάνετε μιάν ἐπίσκεψη σέ ὀρεινά χωριά τῆς Ἑλλάδος γιά νά διαπιστώσετε ὃτι οἱ ἣρωες Παπάδες μας, κρατᾶνε ἀπό τό ἓνα χέρι τῆς καμπάνας τό σχοινί καί ἀπό τό ἂλλο τό ἀλέτρι γιά νά καλλιεργήσουν τήν γῆ πού ρήμαξε, ἓνεκα τῆς καταστροφικῆς πολιτικῆς, ἀνέκαθεν, γιά τήν ὓπαιθρο τῆς Ἑλλάδος. Καί ὁ πατέρας μου ἦτο καί Παπάς καί ζευγάς γιά νά μᾶς μεγαλώσῃ, σέ δύσκολες ἐποχές.

Πάντως, οὐδείς ἀνέμενε, ἀπό τά δικά σας χείλη, τοιοῦτον λόγον περί τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Λειτουργῶν της.

Μήπως γνωρίζετε κύριε Πρωθυπουργέ, τί προσφέρει ὁ Παπᾶς, πού εὐτυχῶς δέν κάθεται σέ κάποιον καναπέ, ὣστε νά πηγαίνῃ μόνο στήν Λειτουργία;

Ρίξτε μιά ματιά, στό κοινωνικό ἒργο τῆς Ἐκκλησίας, τήν προσφορά της στόν Λαό πού παίνεται ἀπό τήν ἀνεργία, τήν ἀνέχεια, τήν ἐγκατάλειψη τῆς ὑπαίθρου, τήν ὑπογεννητικότητα, τό μεταναστευτικό, τήν παραβατικότητα, τήν ἐνδοοικογενειακή σχολική βία καί τόσα ἂλλα. Εὒκολα μπορεῖτε νά διαπιστώσετε μέσα ἀπό τά ἢδη λειτουργοῦντα πλεῖστα ὃσα Ἱδρύματα τῆς Ἐκκλησίας τήν προσφορά της, ὃπως λέμε ἐμεῖς, μετά τήν Ἁγία Τράπεζα, στήν κοινωνία. Τό κάνομε, καί δέν θά σταματήσωμε νά τό κάνωμε, γιατί δώσαμε ὑπόσχεση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὃτι θά ὑπηρετοῦμε τό θέλημά Του, θά λειτουργοῦμε καί θά διακονοῦμε μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἳματός μας, ἂν χρειασθῇ, αὐτόν τόν Λαό, ὁ ὁποῖος πολλάκις ἀπαξιώθηκε καί περισσότερες φορές ἀγνοήθηκε.

Εὐτυχῶς κύριε Πρωθυπουργέ, πού σταθήκαμε ὡς Ἱερεῖς ἀπό ἑκατοντάδων ἐτῶν καί στεκόμαστε, στό ὓψος τῶν περιστάσεων, τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί τῆς Διακονίας τοῦ Λαοῦ. Καί σᾶς διαβεβαιοῦμε ὃτι οὒτε τώρα, οὒτε στό μέλλον θά ἀλλάξωμε, οὒτε νερό στό κρασί μας, θά ρίξωμε, ὑπερασπιζόμενοι τά ἱερά καί τά ὃσια τοῦ τόπου μας καί τοῦ Λαοῦ μας καί κηρύττοντας τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, τήν ὁποία τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ὑπερασπίζεται.

Σᾶς διαβεβαιοῦμε ἐπίσης ὃτι εἲμαστε καί ἒτσι θά παραμείνωμε: «Καί Παπάδες καί ζευγάδες».

Ἂ, καί μη λησμονεῖτε κ. Πρωθυπουργέ.

1) Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν (Ἰακ, 4,6) καί

2) Κριτής καί ἀφέντης εἶναι ὁ Θεός καί δραγουμάνος του ὁ Λαός.

 Σέ αὐτό τό πνεῦμα κινήθηκε καί ἡ ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου κατά τήν Θεία Λειτουργία τήν ὁποία ἐτέλεσε στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Μαρίνης Πατρῶν τήν Κυριακή, 18 Φεβρουαρίου 2024,  μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 15 ἐτῶν ἀπό τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐνορίας καί τῆς συνάξεως νέων ζευγαριῶν πού παντρεύτηκαν καί βάπτισαν τά παιδιά τους στήν, ὡς ἂνω, Ἐνορία κατά τό παρελθόν ἒτος. Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος ἐχειροτόνησε Διάκονον τόν εὐλαβέστατον Κωνσταντῖνον Τσίχλαν, οἰκογενειάρχη, πατέρα πέντε τέκνων, ἀπό τό χωριό Βούντενη, Πατρῶν.

π. Σπυρίδων Σκουτής: Ας γίνουμε λιβάνια ανάμεσα σε κάρβουνα

 

Ας γίνουμε λιβάνια ανάμεσα σε κάρβουνα. “Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται”. Αυτή η φράση του Ντοστογιέφσκι είναι ο νόμος της νέας τάξης πραγμάτων. Εκεί στηρίζονται όλα. Σε έναν τάφο χωρίς συνέχεια. Αυτός είναι ο πυρήνας, η αρχή και το τέλος όλων αυτών που βιώνουμε σήμερα. Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει “σκοτώσει” τον Θεό και έχει βάλει στον θρόνο της υπαρξιακής νοηματοδότησής της το χρήμα και στο σύνθρονο την ηδονή. Αφού δεν υπάρχει Θεός και ζωή μετά θάνατον, πώς πρέπει να περάσουμε τις μέρες μας εδώ; Η απάντησή τους είναι απλή. Ζήσε με όλες τις ηδονές σε υπερθετικό βαθμό, απλά μην πειράξεις τον διπλανό σου. Αφού έχεις λίγο χρόνο, άρπαξε ό,τι μπορείς μέχρι τον θάνατο, ώστε να κλείσεις τα μάτια σου χορτασμένος.

Η ηθική έχει πλέον πεθάνει. Η αμαρτία έγινε μόδα και αρετή, ενώ «όντως αρετή» είναι μεσαιωνισμός και ακρότητα. Η τεκνοθεσία για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια είναι το “τυράκι”. Από τη στιγμή που ανοίγεις αυτή την πύλη για τη θεσμοθέτηση ενός σεξουαλικού προσανατολισμού και την τεκνοθεσία, γιατί να μην προχωρήσουμε και σε άλλες θεσμοθετήσεις; Μήπως στο μέλλον θα δούμε κάτι ανάλογο για την κτηνοβασία ή για την παιδοφιλία;

Μήπως τότε μας πουν ότι επειδή υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πολύ στενή επαφή με τα ζώα στο σπίτι τους και κοιμούνται μαζί, ίσως μάλιστα έρθουν και σε σεξουαλική επαφή, θα πρέπει να κάνουμε κάτι και γι’ αυτούς;

Μήπως κάποια στιγμή θα μας πουν ότι ένα 10χρονο πλέον είναι ένα ώριμο παιδί σωματικά και πνευματικά, οπότε μπορεί να επιλέγει σεξουαλικό σύντροφο από αυτή την ηλικία;

Μήπως στα επόμενα χρόνια υπάρξει κάποια νομική θεσμοθέτηση μεταξύ ανθρώπου και ρομπότ; Ενός πολιτικού γάμου και ισότητας με αντικείμενα;

Σας φαίνονται όλα αυτά περίεργα και παράλογα; Εύχομαι να μην τα δούμε στο μέλλον, αλλά δεν βάζω το χέρι μου, όχι στη φωτιά, αλλά ούτε στο νερό. Μπροστά θα πάμε μόνο αν κοιτάξουμε πίσω. Πρόοδος ναι, αλλά πάνω σε ρίζες, αξίες και βάσεις. Όχι μια πρόοδος σε φαντασιώσεις, ηδονές, ανηθικότητα και σκοταδισμό. Αν είναι δυνατόν να θεωρούμε προοδευτική μια κοινωνία που απλά θα νομοθετεί σύμφωνα με τις φαντασιώσεις και τις επιθυμίες των πολιτών χωρίς κανένα φραγμό. Οδεύουμε σε μια κοινωνία βίας και κανιβαλισμού που θα βασιλεύουν τα άκρα. Ο καθένας με την ομάδα του, τις επιθυμίες του και τα δικαιώματά του. Σαν μια ταινία “Mad max”.Δεν τους ενοχλεί η Εκκλησία, οι παπάδες και οι δεσποτάδες. Τους ενοχλεί ο Χριστός. Αυτή η σχέση ευθύνης και ελευθερίας. Εκεί είναι το πρόβλημα. Πού είναι όλες αυτές τις μέρες ο ακαδημαϊκός κόσμος, ο νομικός κόσμος, ο κόσμος της τέχνης (όσοι πνευματικά υγιείς μείνανε κι εκεί). Παντού ένοχη σιωπή. Παντού βρωμιά, βόλεμα και σαπίλα εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Σε έναν κόσμο που μυρίζει κόλαση, εμείς αντί για κάρβουνο ας γίνουμε λιβάνι. Αντί για ξύλο, να γίνουμε χρυσός.

Το μόνο που έχουμε να φοβόμαστε γενικά στη ζωή μας είναι τον εαυτό μας. Τίποτε άλλο. Εξάλλου για όσους πιστεύουν στον Χριστό, οι πειρασμοί είναι στεφάνια, ο θάνατος επεισόδιο, αρχή και συνάντηση και αυτή η ζωή μια προετοιμασία μετάνοιας μέσα από την άσκηση της αγάπης. Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος”. (Φιλιπ. 1,21)“

Καλή μετάνοια και καλό κουράγιο σε όλους.

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh .gr

Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους: Ξανασταυρώνεται ὁ Χριστός

 

«Ἄρχοντες λαοῦ συνήχθησαν κατά τοῦ Κυρίου

καί κατά τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» (Ὄρθρος Μεγ. Παρασκευῆς)

Στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ὁ Χριστός ξανασταυρώνεται.

Ὁ Κυβερνῶν τά σύμπαντα ὑβρίζεται ὑπό κριτῶν ἀνόμων, πλήν τῶν ἀξιεπαίνων.

Ὁ «χριστός Κυρίου», ὁ βαπτισμένος λαός μας, στό στόχαστρο. Οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους, ξένες καί ἐγχώριες, συνένοχοι στό ἐγχείρημα. «Ὁ δράκων ὠργίσθη» κατά τῶν «ἐχόντων τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ» (Ἀποκ. 12, 17). Ὅσοι δέν συμβιβάζονται μέ τίς ἐντολές τῶν παγκοσμιοποιητῶν εἰσέρχονται σέ μεγάλο πειρασμό. Ἀρχαί ὠδίνων ταῦτα.

Ἡ Ἐκκλησία, ἡ Σύνοδος, ὁ Κλῆρος καί λαός, ὡμίλησαν, ὕψωσαν φωνήν οὐρανομήκη: «εἶναι ἔγκλημα»! Ἀλλ΄ εἰς ὦτα ἀρχόντων μή ἀκουόντων.

Ἡμέρα ἀποφράς. Ὠχριᾷ ἡ Ἅλωσις· καί τῶν Πατρίδων, ἀκόμη, ἡ ἀποστέρησις. Πλήν, ἔστι δίκης ὀφθαλμός.

Οἱ βαρειές συνέπειες πέφτουν πλέον ἐπάνω στούς δικούς μας ὤμους, καί τῶν παιδιῶν μας. Καί ὁ ἡλικιωμένος, καί ὁ νεαρός, καί ὁ ἀγέννητος, ὅλοι θά τίς ὑποστοῦμε. Ἰδιαίτερα τά ἀθῶα παιδιά, γιά τά ὁποῖα ἑτοιμάζεται τό πιό ἐπαίσχυντο παιδομάζωμα.

Ὅ,τι ἀντίθεο νομοθετήθηκε, ἑδραιώθηκε ὡς κοινωνική δῆθεν πρόοδος. Καί ἡ μοιχεία, καί ἡ ἔκτρωση, καί τό αὐτόματο διαζύγιο. Τώρα ὁ “ὁμοφυλοφιλικός γάμος” θά ἐπιταχύνει τήν “πρόοδο”. Πέφτουμε ὅλο καί πιό χαμηλά. Παρασυρόμαστε στόν ἀνθρωποκεντρισμό, στήν εἰδωλολατρεία. Γιά εὐκολία, καί μέ εὐκολία. Εἶχε ἀπόλυτο δίκαιο ὁ Ἰονέσκο. Στό Παρίσι ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον γίνονταν ρινόκεροι. Ἕνας μόνο ἀντιστάθηκε λέγοντας: «Ἐγώ θά μείνω ἄνθρωπος».

Γνωρίσαμε καί ζήσαμε τά δεινά τῆς σοβιετικῆς ἀθεΐας. Τώρα ὑφιστάμεθα τά φρικτά τῆς «λευκῆς Δαιμονίας» (ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος).

Ὅμως, ἄς ἔχουμε θάρρος. Ὁ Χριστός εἶπε: «Ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον». Ἡ Ἐκκλησία μένει εἰς τόν αἰῶνα.

Ἀπομένει νά ἀκυρώσουμε τόν νόμο στήν πράξη. Νά στηρίξουμε τά παιδιά μας στήν ἀρετή καί τήν σωφροσύνη. Καί αὐτό θά εἶναι κάτι μεγαλειῶδες. Νά μείνουμε μέ τόν Χριστό. «Οὗτοι ἐν ἄρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου ἐπικαλεσόμεθα» (Ψαλμ. 19, 8). Δύναμή μας ἡ προσευχή. Ἡ Ἐκκλησία ἄλλωστε ὀφείλει νά καταφεύγει στήν «ἔρημο». Ὅποια καί ἄν εἶναι αὐτή ἡ προφητική ἔρημος. Μακρυά πάντως ἀπό τήν σύμπλευση μέ ἁμαρτωλά νομοθετήματα καί ἄνομους νομοθέτες. Ἄς μή μᾶς ἐπηρεάσει ὁ φόβος τῆς φτώχειας, τῆς κοινωνικῆς καί ψυχολογικῆς ἀπομόνωσης. Μᾶς συνοδεύει τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Σέ παρόμοιες περιπτώσεις οἱ ἅγιοι Πατέρες μας νίκησαν μέ τήν ἀνδρεία τους. Προτίμησαν τόν κόπο τῆς ἀρετῆς, καί, ὅταν χρειάσθηκε, τήν ἐξορία, τήν θλίψη, τήν στέρηση. Εἴτε ἐπρόκειτο γιά αἱρετικά δόγματα, εἴτε γιά ἀντιευαγγελικά ἤθη. Στήν Βαβυλώνα ἡ καλοπέραση δέν ἦταν τό φρόνημα τῶν Τριῶν Παίδων, ἀλλά ἡ ὑπομονή στήν Κάμινο.

Ὁ πατριάρχης στήν Κων/πολη, ἐπί Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, συνέστησε κόλλυβα ἀντί γιά τά ἐπιβεβλημένα στήν ἀγορά εἰδωλόθυτα. Σύμβολο τῆς ἑκούσιας πτωχείας, χάριν τοῦ Χριστοῦ. Γιά νά μείνει καθαρή ἡ συνείδησή μας, ἀνεπηρέαστη ἀπό δελεάσματα.

Ἡ νίκη ἀνήκει στό ἐσφαγμένο Ἀρνίο. Τελικά θά νικήσῃ ὁ Χριστός, ὁ Ἐσταυρωμένος, καί ὅσοι θά εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ, συνεσταυρωμένοι μαζί Του. Ἀπό ἐμᾶς περιμένει νά Τόν ἀκολουθοῦμε. «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε» (Β΄ Κορ. 6, 17). Γιά νά μείνει στήν ζωή μας.

Ἀνοίγει σέ λίγες μέρες τό Τριώδιο, πλησιάζει ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ ζωή τῆς μετανοίας δέν εἶναι φολκλόρ, οὔτε εὐσεβοφάνεια. Εἶναι ἡ ἔμπρακτη καί ἔμπονη ἀποστασιοποίηση ἀπό κάθε ἀνομία. Γιατί μᾶς περιμένει ἡ Ανάσταση!

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

16.2.2024

Ελ. Παπαδοπούλου: Όταν το αφύσικο γίνεται φυσιολογικό

Είναι πολύ απλό το αφύσικο να γίνει φυσιολογικό. Πρώτα βάζεις το θέμα στο τραπέζι. Πάντα υπάρχουν οι καλοθελητές που θα κάνουν την αρχή. Το τυλίγεις με ένα αμπαλάζ πιασιάρικο, ευαισθητούλικο, να έχει κάτι από «ανθρώπινα δικαιώματα», «ισότητα», «δημοκρατία». Και το δίνεις σε πολιτικούς «προοδευτικούς» και συνεργαζόμενα ΜΜΕ για να ξεκινήσει η προπαγάνδα στην κοινωνία.

Συγχρόνως οργανώνεις τη διαπόμπευση, τον τραμπουκισμό, τη συκοφάντηση, ακόμη και το κυνήγι όποιου τολμήσει να πει ότι ο γάιδαρος δεν πετάει. Διότι κατά τον «προοδευτικό νου» ο γάιδαρος φυσικά και πετάει. Και εκτός από τον ιπτάμενο γάιδαρο, έχουν δικαίωμα σε πτήσεις και η κατσίκα και ο ασβός και άλλα ζώα, τα οποία ναι μεν δεν τα προίκισε η φύση με φτερά, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία στις μέρες μας.

Αφού, λοιπόν, βομβαρδίσεις την κοινωνία με όλες τις μουρλές θεωρίες και πεποιθήσεις διαφόρων που σε παλαιότερες εποχές θα ήταν του γιατρού, αλλά τώρα τους ακούμε με ανοιχτό το στόμα, το παράλογο, το αφύσικο, το εξωφρενικό αρχίζει και φαίνεται συμπαθές. Εξοικειώνεται το κοινό με τον ιπτάμενο ασβό. Σου λέει, αυτός δηλαδή γιατί να μη δει τη γη από ψηλά όπως ο αετός; Και έτσι αρχίζει η κοινωνία να σκέφτεται πόσο αδικημένα είναι από τη φύση ο ασβός, το κουνάβι, ο τράγος και πώς θα αποκατασταθεί η αδικία. Έρχεται, λοιπόν, ο «προοδευτικός» πολιτικός και δίνει λύση. Με έναν νόμο και ένα άρθρο όλα αυτά τα ζώα που δεν μπορούν να πετάξουν θα αποκτήσουν φτερά.

Υπάρχουν βέβαια και μερικοί γραφικοί, κάτι συντηρητικοί, καθόλου ανοιχτόμυαλοι που επιμένουν πως αυτό δεν γίνεται. Και έχουν καταντήσει στις μέρες μας οι λογικοί να φαίνονται ζουρλοί και οι ζουρλοί κανονικοί άνθρωποι.

Ό,τι ακριβώς συνέβη και στο θεατρικό έργο του Ιονέσκο «Ρινόκερος». Όταν εμφανίστηκε ο πρώτος ρινόκερος στην πόλη, όλοι ήταν ανάστατοι. «Τι είναι αυτό;» έλεγαν. Σιγά σιγά οι ρινόκεροι πολλαπλασιάζονταν. Ο κόσμος άρχιζε να τους συνηθίζει. Δεν προκαλούσαν πια εντύπωση. Μέχρι που τελικά όλοι στην πόλη έγιναν κι αυτοί ρινόκεροι και ο ήρωας έμεινε ο μόνος άνθρωπος. Δεν είναι τυχαία η επιλογή του ζώου από τον συγγραφέα.

Έτσι και τώρα. Οι ρινόκεροι γίνονται κανονικότητα και ο κόσμος συνηθίζει. Μόνο που όσοι αποδέχονται τους ρινόκερους μετατρέπονται και οι ίδιοι σε παχύδερμα. Οι άνθρωποι τελικά σε αυτήν τη χώρα θα μείνουν μία μειοψηφία;

*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III-Sorbonne Nouvelle

Το λάθος

 

«Το λάθος δεν παύει να είναι λάθος επειδή εγκρίνεται από την πλειοψηφία»

Λέων Τολστόι

"Η επίμονη κραυγή μιας πονεμένης μάνας"

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ "ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ" ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΟΣΙΟΥ ΑΝΘΙΜΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

"ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ"

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

 

Την προσεχή Πέμπτη, 15/2/2024, ο Ιερός Ναός του Νοσοκομείου μας «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ» θα τιμήσει τη μνήμη του Οσίου Ανθίμου τού εν Χίω.

 

ΤΕΤΑΡΤΗ 14/2  ΑΠΟΓΕΥΜΑ · Ώρα 6:00 - 7:30 

Αρχιερατικός Εσπερινός υπό του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ.

 

ΠΕΜΠΤΗ 15/2  ΠΡΩΪ · Ώρα 6:30 - 9:15. 

Αρχιερατική Θ. Λειτουργία υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.

Θα αναπέμψει δέηση υπέρ υγείας των ασθενών και όλων των εργαζομένων

ΠΕΜΠΤΗ 15/2 ΑΠΟΓΕΥΜΑ · Ώρα 6:00 – 7:00 

Ι. Παράκλησις προς τον Όσιο Άνθιμο.  

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαος με θέμα: «Γονείς παιδαγωγούμενοι και μαθητεύοντες».

 

Μεγάλη συμμετοχή στην ημερίδα με θέμα «Γάμος και οικογένεια στο στόχαστρο» στο ΣΕΦ (video)

 

Κατάμεστη ήταν η αίθουσα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) στην ημερίδα που διοργανώθηκε την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 το απόγευμα από Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία και υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.

Στην ημερίδα που είχε κεντρικό θέμα «Γάμος και οικογένεια στο στόχαστρο» κεντρικοί ομιλητές ήταν ο κ. Απόστολος Νικολαΐδης, ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ και Πρόεδρος του Ινστιτούτου «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός», με θέμα «Πατρότητα και μητρότητα: αναγκαίοι όροι υγιούς ανατροφής των παιδιών» και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ με θέμα «Γάμος ομοφυλοφίλων: νομική θεώρηση».

Ο καθηγητής κ. Νικολαΐδης προσέγγισε το θέμα θεολογικά, ηθικά και κοινωνικά και τόνισε ότι «ο θεσμός της οικογένειας με τα τρία δομικά συστατικά του (πατέρας, μητέρας, παιδιά) είναι και θεοΐδρυτος και βαθιά θεμελιωμένος στην ιστορία και τη συνείδηση του ανθρωπίνου γένους».

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, κατά τη νομική προσέγγιση του ζητήματος αναφέρθηκε στην ιστορία του οικογενειακού δικαίου, υπογράμμισε τη συνταγματική κατοχύρωση του θεσμού του γάμου και της οικογενείας και επεσήμανε ότι «ο νομοθέτης δεν επιτρέπεται να νομοθετήσει τη σύσταση οικογενειών γονέων από άτομα του ιδίου φύλου διότι έρχεται σε αντίθεση με το σύνταγμα το οποίο ορίζει την οικογένεια ως “θεμέλιο της συντήρησης του έθνους”. Το δίλημμα “υπέρ ή κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων” είναι νομικά παραπλανητικό και ψευδές διότι με το σύμφωνο συμβιώσεως τα ομόφυλα ζευγάρια απολαμβάνουν ένα καθεστώς προσωπικών και περιουσιακών σχέσεων ανάλογων με εκείνων του γάμου των ετεροφυλοφίλων, πλην της υιοθεσίας των παιδιών». Ειδικά για το νομικό καθεστώς υιοθεσίας των παιδιών ο Μητροπολίτης τόνισε ότι «πάντοτε προέχει το συμφέρον του παιδιού. Και το παιδί, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, έχει δικαίωμα να ανατραφεί σε υγιές περιβάλλον μέσα στο οποίο διαφυλάσσεται αυθεντικά και ο πατρικός και ο μητρικός ρόλος».

Στο τέλος της ημερίδας οι περίπου 1500 συμμετέχοντες ενέκριναν ψήφισμα το οποίο καλεί όλους τους βουλευτές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφύλων.