Ἀδελφοί μου,
Ἓνας καινούργιος χρόνος ἢδη ἀνέτειλε καί ὃλοι μας κινούμεθα μέσα σέ κλῖμα ἑορταστικό.
Ἡ προσμονή καί ἡ ἐλπίδα γιά καλύτερες ἡμέρες κατά τό νέον ἒτος, εἶναι βαθυκάρδιος πόθος καί γίνεται ὁλόθυμη εὐχή, τήν ὁποίαν ἐκφράζομε ὃλοι μας.
Μέσα ὃμως σ’ αὐτό τό ἑορταστικό κλῖμα φοβοῦμαι ὃτι ὑπάρχει πολύς συναισθηματισμός καί ἲσως πολύ ὀλίγος ρεαλισμός.
Ὁ χρόνος ρέει, ἀδυσώπητος καί παρασύρει σ’ αὐτόν τόν ροῦν καί τήν ἰδική μας ζωή. Ἑκόντες-ἂκοντες ἀκολουθοῦμε ταχύτατα τήν ροή τοῦ χρόνου, ὡς νά εἲμεθα μέσα σέ ἓνα ὂχημα, πού ἀφήνει πολύ γρήγορα πίσω του, τοπία καί καταστάσεις.
Καί ὃμως, αὐτός ὁ χρόνος πού τρέχει τόσο γρήγορα, εἶναι τό δῶρο τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς, ὣστε νά ἀπολαμβάνωμε τά θεῖα δωρήματά του καί νά ἀξιοποιοῦμε τίς ἡμέρες του, ἢ τί λέγω τήν κάθε στιγμή του. Εἶναι ἀδιανόητο νά ἀφήνωμε ἀναξιοποίητο τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας. Ὣσπου νά κλείσωμε ἀδελφοί μου τά μάτια μας καί νά τά ἀνοίξωμε ἒχουν περάσει τά χρόνια μας. Τήν βρεφική ἡλικία τήν διαδέχεται ἡ παιδική καί ἑκείνην ἡ ἐφηβική, ὣστε νά ἐπέλθῃ ἡ νεότης καί ὁ ἂνθρωπος νά φανῇ μεσήλικας καί ἢδη ἒγινε γέρων μέ λευκασμένη τήν κεφαλή.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὡραιότατα μᾶς διδάσκει: «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἂσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὃτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσίν». (Ἐφεσ. 5, 15-17)Σύμφωνα μέ τόν οὐρανοβάμονα Ἀπόστολο, ὁ χρόνος εἶναι ὁ καιρός πού μᾶς προσφέρεται προκειμένου νά ὡριμάσωμε πνευματικά καί νά ἐπιτύχωμε σέ ὃ,τι ἒχομε θέσει ὡς σκοπόν στή ζωή μας, βεβαίως πάντοτε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, τήν πρώτη σημασία καί ἀξία ἒχει ἡ πνευματική μας ὡριμότητα καί τελείωση. Γι’αὐτό καί παραγγέλλει : «Μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς ἑνότητα τῆς πίστεως, καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἂνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». (Ἐφεσ, 4,13).