Στη Ρωσία για πρώτη φορά θα μεταφερθεί ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα

Από τις 11 Ιουλίου έως και τις 2 Αυγούστου, ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα θα βρίσκεται στη Ρωσία στο πλαίσιο του εορτασμού για τα 1025 χρόνια από την Βάπτιση των Ρώς. 

Όλες οι μετακινήσεις του Σταυρού από χώρα σε χώρα και από πόλη σε πόλη, (Αγία Πετρούπολη) Μόσχα, Κίεβο (Ουκρανία) και Μίνσκ (Λευκορωσία) θα γίνουν με ειδικά διαμορφωμένο τρένο μέσα στο οποίο έχει φτιαχτεί Ναός όπου θα τοποθετείται ο Σταυρός.


Η αναχώρηση και επιστροφή του στην Ελλάδα θα γίνει με στρατιωτικό αεροσκάφος.

Φεύγει στο εξωτερικό η πρώτη των πρώτων στις πανελλαδικές εξετάσεις

Μπορεί να αναδείχτηκε «πρώτη των πρώτων» στις  Πανελλαδικές εξετάσεις, συγκεντρώνοντας 19,728 μόρια, επίδοση που της ανοίγει το δρόμο για τη Νομική Αθηνών ή οποιαδήποτε Ιατρική Σχολή της χώρας, ωστόσο η ίδια επέλεξε να μεταναστεύσει στο εξωτερικό για σπουδές.

Η 18χρονη Αλεξία Παπαϊωάννου έχει ήδη κερδίσει υποτροφία από τη Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών και θα μετακομίσει στη Γερμανία για σπουδές, χωρίς ακόμη να έχει αποφασίσει το ακριβές γνωστικό πεδίο που θα ακολουθήσει.

Η ίδια αποδίδει την απόφασή της όχι τόσο στην κρίση που μαστίζει τη χώρα και τους νέους της, όσο στην διάθεσή της για αλλαγή.

«Θέλω να τολμήσω να ζήσω στο εξωτερικό, τώρα που είμαι νέα. Από την άλλη, όλοι είμαστε πλέον πολίτες του κόσμου, πολίτες της Ευρώπης», δηλώνει στην Καθημερινή. Βέβαια, «δεν θα βάλω ποτέ καμία χώρα πάνω από την Ελλάδα. Πάντα θα την κουβαλάω».

Πηγή: kathimerini.gr 

"Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί" και τα πήραν όλα... όχι μόνο χρήματα και άλλα υλικά αλλά προπάντων πολύτιμο έμψυχο δυναμικό. Το μέλλον αυτής της χώρας...

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πάντων

 

Πρώτα απ' όλα να επισημάνουμε το γεγονός ότι υπήρξε ευδοκία Θεού πως κατά την εποχή της Σαρκώσες του Υιού και Λόγου του Θεού, στον κόσμο, όλοι σχεδόν οι άνθρωποι ομιλούσαν την Ελληνική Γλώσσα. Αυτό, όπως γνωρίζουμε, συνετέλεσε, ώστε ολόκληρη η Κ. Διαθήκη να γραφεί στην Ελληνική. Ήδη δε από του Γ' π.Χ. αιώνος, και η Π. Διαθήκη είχε αρχίσει να μεταφράζεται από τους Ο' μεταφραστές στην Ελληνική γλώσσα. Έτσι λοιπόν, με τον τρόπο αυτό, ολόκληρη η γραπτή διδασκαλία που κατέχει η Εκκλησία μας, η Αγία Γραφή δηλαδή, ήταν διατυπωμένη στην Ελληνική.

Αλλά και η άλλη πηγή της πίστεώς μας, η Ιερά Παράδοσις, είναι και αυτή στην Ελληνική. Και τούτο διότι οι αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών αλλά και τοπικών Συνόδων διατυπώθηκαν στη γλώσσα αυτή που έχει την δυνατότητα να αποδώσει και τις λεπτότερες αποχρώσεις του ανθρωπίνου πνεύματος (κατά το ανθρώπινον).

Φυσικά, το ίδιο ισχύει τόσο για τα λειτουργικά, όσο και για τα ανεκτιμήτου πνευματικής αξίας υμνολογικά μας κείμενα. 

Και εύκαιρον να μνημονεύσουμε στο σημείο αυτό τον εκ Βορείου Ηπείρου καταγόμενον, αείμνηστο όσιο γέροντα Γεράσιμο τον Μικραγιαννανίτη, τον Υμνογράφο της Μεγάλης Του Χριστού Εκκλησίας, του οποίου το τεράστιο υμνολογικό του έργο, (μέρος του οποίου παραμένει ακόμα ανέκδοτο), αποτελεί όχι απλώς Εκκλησιαστικό ή Εθνικό, αλλά Πανορθόδοξο και Παγκόσμιο πλουτισμό!

Και ας μη μας διαφεύγει και το γεγονός ότι οι ανεκτιμήτου αξίας πνευματικοί θησαυροί των Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας, που είναι θησαυρισμένοι στα συγγράμματά τους, βρίσκονται διατυπωμένοι στην ίδια αυτή Ελληνική μας Γλώσσα.

Το Ελληνικό Έθνος λοιπόν αξιώθηκε της μεγάλης τιμής από τον Θεό, να προσφέρει τη γλώσσα του, για να διατυπωθεί σ' αυτή πρωτοτύπως το θέλημα του Θεού. Αλήθεια, πόσο μας ζηλεύουν γι' αυτό τα άλλα έθνη!

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Email: ioil.konitsa@gmail.com

Κόνιτσα

Ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ ἀποστόλου Παύλου

Ο ἀπόστολος Παῦλος μὲ συνοδοιπόρο τὸν ἀπόστολο Βαρνάβα βρίσκονται στὰ Λύστρα τῆς Λυκαονίας στὴν  πρώτη περιοδεία τους. Πῶς ἔχουν φθάσει ἕως ἐδῶ μετὰ ἀπὸ τόσες ταλαιπωρίες ποὺ ὑπέστησαν, μόνο οἱ δυό τους τὸ  γνωρίζουν κι ὁ παντογνώστης Κύριος.

 

Ἀλλὰ δὲν καταβάλλονται ἀπὸ τὰ ἐμπόδια.  Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἱεραποστολική τους  φλόγα, ποὺ μοιάζουν σὰν νά ’χουν φτερὰ  στὰ πόδια τους. Χρειαζόταν νὰ ἔχουν φτερὰ ἀετοῦ, γιὰ  νὰ ξεκινήσουν ἀπὸ τὴν σχεδὸν παραθαλάσσια πόλη Πέργη τῆς Παμφυλίας, νὰ  διασχίσουν τὴν πολύκορφη ὀροσειρὰ  τοῦ Ταύρου καὶ νὰ φθάσουν στὰ ὀροπέδια τῆς Πισιδίας καὶ τῆς Λυκαονίας. Ὁδοιπορία κοπιαστική! Ἄλλοτε βάδιζαν σὲ χαράδρες μὲ ἄγρια βλάστηση, ἄλλοτε διέσχιζαν πυκνὰ δάση, ἄλλοτε γυμνὲς κορυφές.

 

Ἀντιμετώπισαν τοὺς κινδύνους τῆς  νύχτας, τὰ ἄγρια θηρία τῶν δασῶν, τοὺς τρομεροὺς ληστές. Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθαναν ὅλα αὐτά, ἀντιμετώπισαν καὶ διωγμοὺς ἀπὸ κατοίκους τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι ὑποκινοῦνταν  ἀπὸ φανατικοὺς Ἰουδαίους. Στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας τοὺς ἔδιωξαν, στὸ Ἰκόνιο τῆς Λυκαονίας ἔκαναν ἀπόπειρα νὰ τοὺς λιθοβολήσουν.

Dobre: ο «δίκαιος από το Bajlo»

 

Ο Dobre κατάγεται από τη Βουλγαρία και είναι 99 ετών. Όλη του τη ζωή την πέρασε δύσκολα, πολλές φορές σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Ζούσε σε τρώγλες και τρεφόταν με ό,τι έβρισκε στα σκουπίδια ή του έδιναν οι «καλοί άνθρωποι» στο δρόμο όπως λέει ο ίδιος. Ζει σε μια μικρή πόλη της χώρας, το Bajlo, και κάνει καθημερινά πάνω από 30 χιλιόμετρα για να φτάσει στη Σόφια. Εκεί στέκεται για πολλές ώρες στο προαύλιο μιας ορθόδοξης εκκλησίας και ζητιανεύει. Όχι για τον εαυτό τους, αλλά για τους άλλους. Ό,τι χρήματα συγκεντρώσει τα δωρίζει στην εκκλησία, σε γηροκομεία, ορφανοτροφεία αλλά και σε φτωχές οικογένειες «που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από εμένα», όπως επισημαίνει.

Πρόκειται για τον ιδιώτη που κάνει αυτή τη στιγμή τις μεγαλύτερες δωρεές στην εκκλησία, ενώ μέχρι τώρα έχει δωρίσει πάνω από 30.000 ευρώ, χωρίς να κρατήσει τίποτα για τον εαυτό του. Ο ίδιος είναι αυτάρκης, ζει με μια πενιχρή σύνταξη των 80 ευρώ που παίρνει και δείχνει να μην ενοχλείται καθόλου από τις δυσκολίες. Στην πόλη όλοι τον γνωρίζουν με το προσωνύμιο ο «δίκαιος από το Bajlo», αφού και ο ίδιος είναι υπέρμαχος της δικαιοσύνης και της αγάπης. Γιατί ο άνθρωπος αυτός ικετεύει τον συνάνθρωπο όχι για τον εαυτό του αλλά για τους αναξιοπαθούντες. Και συνεχίζει… «Για όσο ζω», λέει ο ίδιος!

 

πηγή 
πηγή 

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013 – ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ και Σύναξις των 12 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Ο Ἀπόστολος
Προς Εβραίους επιστολή Παύλου (ια΄33 – ιβ΄2)

     

Ἀδελφοί, οι πατέρες ἡμῶν διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
Τοιγάρουν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι' ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.

   

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

  

Ἀδελφοί, οι πατέρες μας μὲ τὴν πίστιν ἀνέτρεψαν βασίλεια, ἔκαναν ἔργα δικαιοσύνης, ἐπέτυχαν τὴν πραγματοποίησιν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβησαν τὴν δύναμιν φωτιᾶς, διέφυγαν τὴν σφαγήν, ἔγιναν ἀπὸ ἀδύνατοι δυνατοί, ἔγιναν ἰσχυροὶ σὲ καιρὸν πολέμου, ἔτρεψαν εἰς φυγὴν παρατάξεις τῶν ἐχθρῶν. Γυναῖκες ἔλαβαν τοὺς νεκρούς των δι’ ἀναστάσεως, ἄλλοι δὲ ἐβασανίσθησαν καὶ δὲν ἐδέχθησαν νὰ ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι, διὰ νὰ ἐπιτύχουν μίαν ἄλλην καλυτέραν ἀνάστασιν. Ἄλλοι ἐδοκιμάσθησαν μὲ ἐμπαιγμοὺς καὶ μαστίγωσιν, ἀκόμη δὲ καὶ μὲ δεσμὰ καὶ φυλακήν. Ἐλιθοβολήθησαν, ἐπριονίσθησαν, ὑπέστησαν πολλὰς δοκιμασίας, ἐθανατώθησαν μὲ μάχαιραν, περιπλανῶντο φοροῦντες δέρματα προβάτων καὶ δέρματα αἰγῶν, ἐστεροῦντο, ὑπέφεραν θλίψεις καὶ κακουχίας, (ἄνθρωποι διὰ τοὺς ὁποίους δὲν ἦτο ἄξιος ὁ κόσμος), ἐπλανῶντο σὲ ἐρήμους καὶ σὲ βουνὰ, σὲ σπήλαια καὶ σὲ τρύπες τῆς γῆς. Ὅλοι αὐτοί, ἂν καὶ εἶχαν καλὴν μαρτυρίαν διὰ τὴν πίστιν τους, δὲν ἔλαβαν ὅ,τι εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Θεός, διότι εἶχε ὁ Θεὸς προβλέψει κάτι καλύτερον ἀναφορικῶς μ’ ἐμᾶς διὰ νὰ μὴ φθάσουν ἐκεῖνοι εἰς τὴν τελειότητα χωρὶς ἐμᾶς.
 

Ἑπομένως, ἀφοῦ ἔχομεν γύρω μας ἕνα τόσον μεγάλο σύννεφο ἀπὸ μάρτυρας, ἂς ἀποτινάξωμεν κάθε βάρος καὶ τὴν ἁμαρτίαν, ἡ ὁποία εὔκολα μᾶς ἐμπλέκει, καὶ ἂς τρέχωμεν μὲ ὑπομονὴν τὸ ἀγώνισμα τοῦ δρόμου ποὺ εἶναι ἐμπρός μας, μὲ τοὺς ὀφθαλμούς μας προσηλωμένους πρὸς τὸν ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν τῆς πίστεώς μας, τὸν Ἰησοῦν, ὁ ὁποῖος, χάριν τῆς χαρᾶς ποὺ τὸν ἀνέμενε, ὑπέμεινε σταυρόν, περιφρονήσας τὴν αἰσχύνην, καὶ κάθησε εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ.

Ο Θεός δεν πέθανε

Ο Θεός δεν πέθανε... απλώς αυτοκτόνησε η πίστη των ανθρώπων στο Θεό.

Απ. Νεράντζης, Αντιπρ. της Βουλής και Γενικός Γραμματέας της «Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας» σε συνέντευξη στο http://www.dogma.gr

Ήταν θαύμα της Παναγίας - Γ. Ψαλτάκης

Ἦταν θαῦμα τῆς Παναγίας

50 ἀληθινὲς ἱστορίες

Στὸ βιβλίο μας αὐτό περιέχονται ἀληθινὰ περιστατικά, 

στὰ ὁποῖα κατὰ μέγα μέρος διαφαίνονται θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τῆς χάριτος τῆς Ὑπεραγίας
Θεοτόκου στὴ ζωή μας. 

Σελίδες 202. Τιμᾶται 4 €.

Εκδόσεις: Ο ΣΩΤΗΡ

Είναι η γιόγκα γυμναστική;

Ασυμβίβαστη χαρακτηρίζει την γιόγκα με τη ζωή των Χριστιανών, ο Μητροπολίτης Χίου κ.κ. Μάρκος που τονίζει πως η γιόγκα δεν είναι γυμναστική αλλά «θρησκευτικό σύστημα θεωρίας».

Σε εγκύκλιό του προς τους κατοίκους της Χίου, ο Μητροπολίτης σημειώνει πως «Μπορεί κάποιος να απομονώσει την πρακτική άσκηση από το θρησκευτικό της υπόβαθρο και περιεχόμενο; Μπορεί επίσης κάποιος να παραβλέψει τον σκοπό για τον οποίο χρησιμοποιείται; Αναμφιβόλως όχι».

Συμπληρώνει δε «ότι η θεώρηση της γιόγκας απλώς ως γυμναστικής είναι εσφαλμένη. Και τούτο:

α) γιατί αποτελεί θεμελιώδες γνώρισμα τού συστήματος τού Ινδουισμού,

β) δεν μπορεί να αφαιρεθεί ο θρησκευτικός της χαρακτήρας από τις προϋποθέσεις, το περιεχόμενο και το σκοπό των ασκήσεων,

γ) συνδέεται αναπόσπαστα με τις αντιχριστιανικές αντιλήψεις περί μετενσάρκωσης, και

δ) γιατί αποτελεί ανθρωποκεντρική προσπάθεια αυτολύτρωσης μέσω τεχνικών και ασκήσεων».

Ολόκληρη την εγκύκλιο μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Η Εὐρώπη εἶναι ἀπέραντο νεκροταφεῖο!

Γιατί ἡ τόσο μεγάλη κρίση καὶ οἱ τόσο πολλοὶ φόβοι γιὰ τὴν Εὐρώπη; Γιατί ἡ τόση ἀνεργία; Γιατί ἡ Εὐρώπη ἀντιμετωπίζει μὲ τόσο ἀρνητικὸ τρόπο τὴν οἰκογένεια; Μήπως ἀγνοοῦν οἱ Εὐρωπαῖοι μέντορες ὅτι ὁ πολιτισμὸς κρίνεται ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ ἀντιμετωπίζει τὴ θεοΐδρυτη οἰκογένεια; Γιατί τόση φειδὼ στὰ ἐπιδόματα τῶν ἀνέργων;

Μήπως τὸ καθῆκον πρὸς τοὺς δοκιμαζόμενους αὐτοὺς ἀδελφούς μας δὲν πηγάζει ἀπὸ τὴ βασικὴ ἀρχὴ ποὺ λέει: Ὅλοι ἔχουμε δικαίωμα στὰ ἀγαθὰ τοῦ παρόντος κόσμου, διότι ὅλοι ἔχουμε δικαίωμα στὴ ζωὴ καὶ τὴν αὐτοσυντήρηση.

Ἡ ἀπάντηση σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα εἶναι πολὺ ἁπλή: Ἡ Εὐρώπη ἔχει πρὸ πολλοῦ νοθεύσει ἢ καὶ ἀπεμπολήσει τὴν πίστη της στὸν Χριστὸ καὶ τὶς ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου Του. Ὁ Παπισμὸς καὶ οἱ συνεχῶς αὐξανόμενοι Προτεσταντισμοὶ λησμόνησαν ὅτι ἡ Εὐρώπη δὲν πρέπει νὰ στηρίζεται μόνο στὴν οἰκονομία, τὸ χρῆμα, τὸ δίκαιο, τὰ δικαιώματα· ἀλλὰ πρωτίστως στὴν ἀποκαλυφθεῖσα ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἄλλωστε ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο οἱ λεγόμενες «ἐκκλησίες» τῆς Εὐρώπης ἀποδέχθηκαν τὴν ὁμοφυλοφιλία, οἱ δὲ κυβερνήσεις της νομιμοποίησαν ἐπίσημα αὐτὴ τὴ βδελυκτὴ στὸν Τρισάγιο Θεὸ ἁμαρτία, φανερώνει τὸν ξεπεσμὸ τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Ἡ δὲ εὐκολία μὲ τὴν ὁποία ὁμοφυλόφιλοι «ἐ πίσκοποι» χειροτονοῦν ὁμοφυλόφιλους ἢ «εὐλογοῦν γάμους» ὁμοφυλόφιλων ζευγαριῶν, ὁρισμένες φορὲς ζευγαριῶν παστόρων, ἐξοργίζει κατ’ ἐξοχὴν τὸν Τρισάγιο Θεό. Πέραν αὐτῶν ἡ κατάργηση καὶ αὐ τοῦ τοῦ πολιτικοῦ γάμου, ποὺ εἶναι ἀπαράδεκτη ἀπὸ πλευρᾶς ἐκκλησιαστικῆς, καὶ ἡ συμβίωση ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν μὲ μιὰ συμφωνία καὶ μόνο, δηλαδὴ φανερὴ παλλακεία, καὶ μάλιστα ἐκ μέρους ἀρχηγῶν κρατῶν, καὶ τόσα ἄλλα, ἔχουν ἐκτρέψει τὸν πολιτισμό μας σὲ καθαρὴ εἰδωλολατρία.

Μιὰ εἰδωλολατρία ποὺ ὄχι μόνο δὲν σέβεται τὸν Θεό, ἀλλὰ ἀπαξιώνει πλήρως καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τὸν ἄνθρωπο. Ἂς μὴ λησμονοῦμε δὲ ὅτι δυστυχῶς ἡ ὁμοφυλοφιλία εἰσόρμησε ἤδη καὶ στὴν Ἑλλάδα.

Ἡ χριστιανικὴ πίστη, ὅπως μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ θεοκίνητοι Ἀπόστολοι, εἶναι δυστυχῶς ἄγνωστη ἐν πολλοῖς στὸν σύγχρονο Εὐρωπαῖο. Οἱ συνειδητοὶ χριστιανοί, ποὺ εἶναι ἡ κινητήρια δύναμη τοῦ πολιτισμοῦ καὶ ἡ ζωντανὴ ψυχή του, ἀπουσιάζουν. Ὀρθῶς χαρακτηρίσθηκε ἤδη ἀπὸ τὸν Φ. Ντοστογιέβσκι ἡ σύγχρονη Εὐρώπη ὡς ἕνα ἀπέραντο νεκροταφεῖο!

Ἐδῶ ἀκριβῶς βρίσκεται τὸ δράμα τοῦ σύγχρονου εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, ἂν μποροῦμε νὰ τὸν ὀνομάζουμε ἀκόμη πολιτισμὸ καὶ ὄχι βαρβαρότητα. Ποιοὶ ἢ μᾶλλον πόσοι ἐκφράζουν σήμερα ἀληθινὰ τὸν γνήσιο χριστιανικὸ εὐρωπαϊκὸ πολιτισμό; Ποιοὶ καὶ πόσοι στρατεύονται σήμερα στὴν Εὐρώπη γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; Καὶ ὅμως ἀπὸ αὐτοὺς καὶ μόνο μπορεῖ ἡ Εὐρώπη νὰ ἀνακάμψει, νὰ ξεπεράσει τὰ προβλήματά της καὶ νὰ δημιουργήσει ἀληθινὸ πολιτισμό. Ἡ Εὐρώπη «δέρει εἰς ἀέρα», ὅσο συνεχίζει νὰ ἐνεργεῖ διαφορετικά.

 περ. Σωτηρ

Κορίνθου Διονύσιος: Η Δ.Ι.Σ. εμμένει στη θέση της περί της αργίας

Εξ αφορμής ερωτημάτων που δέχθηκε ο Εκπρόσωπος Τύπου της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος, σχετικά με το θέμα της αργίας της Κυριακής απάντησε: 

«Η Ιερά Σύνοδος, όπως παλαιότερα, έτσι και τώρα έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια και ευθύτητα πάνω στο θέμα αυτό. Η ημέρα της Κυριακής, όπως εμφανέστατα δηλώνεται και από το περιεχόμενο της λέξης, είναι ημέρα αφιερωμένη στον Κύριο. Ως εκ τούτου η θέση της Εκκλησίας είναι: η Κυριακή να παραμείνει αργία, ώστε να δίδεται η ευκαιρία στους χριστιανούς όχι μόνο να λατρεύουν το Θεό τους, αλλά και να τους παρέχεται η δυνατότητα να αναπαύονται από τον κόπο της εβδομάδος και να προετοιμάζονται και να προγραμματίζουν τις όποιες κινήσεις τους για την επομένη που ξεκινά.  
Γι᾿ αυτό εκφράζουμε την ευχή να εισακουσθεί η θέση της Εκκλησίας, των χριστιανών και των ανθρώπων του εμπορίου, για να παραμείνει η από αιώνων ισχύουσα αργία της Κυριακής».

προσευχή

 

 

Λένε μερικοί άνθρωποι πως αν δεν έχεις διάθεση για προσευχή, ειναι καλύτερα να μην προσευχηθείς. Αυτό όμως δεν είναι παρά διαβολική πανουργία και κοσμική σοφιστεία. Αν προσεύχεσαι μόνο όταν έχεις την ανάλογη επιθυμία, τότε θα σταματήσεις ολότελα την προσευχή. Αυτό θέλει η σάρκα. Όμως "η βασιλεία των ουρανών βιάζεται". Δε θα κατορθώσεις να σωθείς αν δεν βιάζεις τον εαυτό σου. 

 

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης.

Από το βιβλίο : " Η Εν Χριστώ ζωή μου "

Μολών Λαβέ

Εικοσιένα χρόνια πέρασαν, από τη μέρα που ο Αεροπόρος Νίκος Σιαλμάς έδωσε την ζωή του υπερασπιζόμενος το Αιγαίο από τον εξ ανατολών εισβολέα. Άλλη μια επέτειος μέσα στην λήθη της καθημερινότητας για μερικούς. Για άλλους ίσως όχι, ένα βίωμα, ένας φάρος, ένα παράδειγμα φωτεινό, όχι μόνο ανδρείας αλλά ήθους και αξιοσύνης. Ανούσιοι ρομαντισμοί θα πούν οι "ρεαλιστές". Ρομαντισμοί ίσως, ανούσιοι όχι. Σε κάθε περίπτωση ο δρόμος του καθηκοντος δεν είναι ούτε εύκολος ούτε αναίμακτος. 

Εξαρτάται από τις αξίες και τα ιδανικά ενός εκάστου αν θα τον ακολουθήσει. Και ο Νίκος Σιαλμάς απέδειξε ότι ναι, ήταν άξιος να πετάει με τον κωδικό κλήσης "Sparta" και να φέρει περήφανα στο στήθος του το Μοιρόσημο με την ασπίδα το δόρυ και την περικεφαλαία με την ρήση "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ" επάνω. Είχε πλήρη συναίσθηση του ποιός ήταν που βρισκόταν και ποιά είναι η αποστολή του. Γνώριζε τους κινδύνους, μπορουσε πιθανόν να τους αποφύγει. Μακάρι να είχε βγει ζωντανός από αυτη την αναχαίτιση πριν 21 χρόνια αλλά αυτή είναι η μοίρα των Αεροπόρων, κάποιες φορές να παίρνουν του Χάρου το φιλί μες το αεροπλάνο. 

Από τη στιγμή που τα πρώτα Τουρκικά F-16 έκαναν την εμφάνισή τους πάνω από το Αιγαίο άρχισε και η διαδικασία πρώτα εξοικείωσης και στη συνέχεια η σχεδίαση, ανάπτυξη και η εφαρμογή τακτικών αντιμετώπισής τους από μαχητικά παλαιότερης γενιάς. Όσοι έμειναν πίσω, ειδικά της 60ης σειράς ιπταμένων, τον έχουν για πάντα μέσα στην καρδιά τους φάρο φωτεινό μέσα στο σκοτάδι.

Πηγή

Ο πνευματικός πατέρας

Πρέπει βέβαια, ο πνευματικός να είναι όντως "πνευματικός", να είναι πατέρας, να είναι ιερέας, να μπορεί να λειτουργεί, να προσεύχεται, να ξέρει να ακουμπάει στον Θεό και να μην είναι ένας απλός κοινωνικός εργάτης που κάνει ένα «θρησκευτικό χόμπυ». Ο πνευματικός δεν είναι σύμβουλος που δίνει συμβουλές, δεν είναι δάσκαλος που διδάσκει, ούτε εισαγγελέας που ελέγχει. Ο πνευματικός είναι πατέρας που αγκαλιάζει, φίλος που ελευθερώνει, αδελφός που συγχωρεί, είναι μυσταγωγός που ιερουργεί το μυστήριο της ψυχής. Δεν είναι αυτός που ξέρει, είναι αυτός που αγαπά τον Θεό ως πατέρα του και τον κάθε άνθρωπο ως παιδί του Θεού. Ο πνευματικός έχει τη χάρη της ιεροσύνης, αρκεί να την κρατάει ζεστή και ενεργό μέσα του. Αν έτσι την διατηρεί, τότε ο Θεός δίνει πολλά και με πολλούς τρόπους.

Εμείς οι ιερείς είμαστε υπηρέτες, διάκονοι. Τίποτα άλλο. Μόλις το καταλάβουμε, γινόμαστε τα χαλιά πάνω στα οποία πατάει ο Θεός.

Γινόμαστε τα ποδόμακτρα που πατάει ο λαός του Θεού-αυτά τα χαλάκια που είναι έξω από την πόρτα-και μαζεύουμε τις λάσπες για να μπαίνει ο κόσμος καθαρός. Αυτή είναι η διακονία μας. Και είναι υπέροχο όταν αυτό το καταλαβαίνει κανείς και δεν προσπαθεί να κάνει κάτι παραπάνω-εκτός βέβαια αν ο Θεός φωτίσει, οπότε επειδή Αυτός ενεργεί, μας κάνει και μας να ενεργούμε κατά Θεόν.

Η ψυχή είναι τόσο ιερή! Την πλησιάζει ο πνευματικός όπως τον άγιο Άρτο την ώρα που λέει «πρόσχωμεν, τα άγια τοις αγίοις». Και με τα δύο δάχτυλα, δηλαδή με τις κατά το δυνατόν λιγότερες κινήσεις, Τον υψώνει, Τον προσφέρει στον Θεό και Τον κατεβάζει. Το ίδιο κάνει και με την ψυχή. Δεν παρεμβαίνει άτσαλα διαλύοντας και συντρίβοντάς την, αλλά απλά την αγγίζει. Αποδίδει το σεβασμό που της ανήκει αφού είναι εικόνα Θεού-και την επανατοποθετεί στο δισκάριο της ελευθερίας της και του ελέους του Θεού. Όπως στην θεία Ευχαριστία, έτσι κι εδώ, ο ιερέας καλείται να κάνει την μεταβολή: Παίρνει τον άνθρωπο, τον τεθραυσμένο, τον σπασμένο, τον κομματιασμένο από την αμαρτία, τον συντετριμμένο από τις δοκιμασίες, και τον εκθέτει στην χάρη του Θεού, και αυτή τον μεταμορφώνει. Αυτή είναι η ιερουργία της ανθρώπινης ψυχής.

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

Άνθρωπος μεθόριος

Εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ

από σελ. 111 έως 113

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013 – ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Ο Ἀπόστολος
Πράξεις Αποστόλων (β΄1-11)

     

Ἐν ταις ημέραις εκείναις, ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό.
Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.
Ἦσαν δὲ ἐν Ἱερουσαλὴμ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. Ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; Καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;

   

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

  

Τις ημέρες ἐκείνες, όταν ἔφθασε ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἦσαν ὅλοι μαζὶ εἰς τὸ ἴδιο μέρος. Καὶ ἔξαφνα ἦλθε ἀπὸ τὸν οὐρανὸν βοή, σὰν νὰ φυσᾷ δυνατὸς ἄνεμος, ὁ ὁποῖος ἐγέμισε ὅλο τὸ σπίτι ὅπου ἐκάθοντο. Καὶ παρουσιάσθησαν γλῶσσες σὰν φλόγες φωτιᾶς νὰ διαμοιράζωνται εἰς αὐτοὺς καὶ νὰ κάθεται εἰς τὸν καθένα μία, καὶ ἐπληρώθησαν ὅλοι ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ ἄρχισαν νὰ μιλοῦν ἄλλας γλώσσας καθὼς τὸ Πνεῦμα τοὺς ἔδινε δύναμιν λόγου.
Κατοικοῦσαν δὲ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ κάθε ἔθνος ὑπὸ τὸν οὐρανόν. Ὅταν ἔγινε ἡ βοὴ αὐτή, ἐμαζεύθηκε πλῆθος καὶ ἦσαν ὅλοι κατάπληκτοι, διότι ὁ καθένας τοὺς ἄκουε νὰ μιλοῦν τὴν δικήν του γλῶσσαν. Καὶ ἐξεπλήσσοντο ὅλοι καὶ ἐθαύμαζαν καὶ ἔλεγαν μεταξύ τους, «Δὲν εἶναι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ μιλοῦν Γαλιλαῖοι; Πῶς συμβαίνει λοιπὸν νὰ τοὺς ἀκοῦμε ὁ καθένας μας εἰς τὴν δικήν μας μητρικὴν γλῶσσαν; Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται καὶ οἱ κατοικοῦντες τῆν Μεσοποταμίαν καὶ τὴν Ἰουδαίαν καὶ τὴν Καππαδοκίαν, τὸν Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, τὴν Φρυγίαν καὶ τὴν Παμφυλίαν, τὴν Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης, ἡ ὁποία ἐκτείνεται πρὸς τὴν Κυρήνην, καὶ οἱ ἐδῶ ἐγκατεστημένοι Ρωμαῖοι καὶ Ἰουδαῖοι καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, τοὺς ἀκοῦμε νὰ μιλοῦν στὶς δικές μας γλῶσσες διὰ τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ».

Ψυχοσάββατο

Το Σάββατο πριν απὸ την Κυριακὴ της Πεντηκοστής, λέγεται – «Σάββατο τῶν Ψυχῶν» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το δεύτερο απὸ τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το πρώτο επιτελείται το Σάββατο πριν απὸ την Κυριακὴ της Απόκρεω). 

Ο λόγος που τὸ καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ’ ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδὴ πολλοὶ κατὰ καιροὺς απέθαναν μικροὶ ή στην ξενιτιὰ ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνοὺς ή και μερικοί, λόγω πτωχείας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημόσυνων, «οἱ θεῖοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι θέσπισαν τὸ μνημόσυνο αὐτὸ ὑπὲρ πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος εὐσεβῶς τελευτησάντων Χριστιανῶν».

ΜΟΝΟ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΒΙΩΝΕΤΑΙ Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Το Πνεύμα το Άγιον εξαγνίζει και αναγεννά τον πιστό άνθρωπο. Χαρίζει στην όλη ύπαρξη που θα δεχθεί όπως πρέπει την επίσκεψή Του ένα κάλλος πνευματικό και ουράνιο. Την κάνει αγνή, όμορφη και λαμπρή. Τις χαρίζει δύναμη και πόθο, ώστε να βιώνει την αγιότητα και να ακτινοβολεί. Αυτή ακριβώς την κατάσταση παρουσιάζει και ο σχετικός ύμνος. «Αγίω πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται...», και αυτή την ευλογία ζούν σε κάθε εποχή οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Οι υπάρξεις δηλ. που με την ζωή τους φανερώνουν την παρουσία και την χάρη των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος.

Φυσικά, το πόσο είναι ζηλευτή μια τέτοια κατάσταση, ούτε καν το συζητούμε, αφού γι΄αυτό ακριβώς και ζει ο άνθρωπος, όπως εκήρυττε ο μεγάλος άγιος του βορρά, ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ: «Σκοπός της ζωής μας, ετόνιζε, είναι να αποκτήσουμε και να ζούμε τη ζωή του Αγίου Πνεύματος»!

π. Ιωήλ - Κόνιτσα

π. Σεραφείμ Ζαφείρης: Η Θεία Λατρεία

Το φρούριο

«Το φρούριο». Ταινία αποκάλυψη.  

Είναι μια δοκιμασία για την ψυχή. Αν καταφέρεις να τη δεις έως το τέλος σημαίνει πως η κάρδια σου δεν έχει σκληρύνει ακόμα, δεν αποστασιοποιήθηκες από τον υπόλοιπο κόσμο κρυμμένος πίσω από ψηλούς τοίχους. Ταινία για το θαύμα. Θαύμα πραγματικό και όχι φανταστικό. Ταινία για τη θεραπεία των άρρωστων παιδιών και για την ίαση των ενήλικων. Στον κινηματογράφο πια η έννοια του ήρωα ταυτίζεται με σκληρότητα και μυϊκή δύναμη. Όμως βλέπετε πως γίνεται και αλλιώς. Ο ήρωας είναι αυτός που με τη δύναμη της καρδιάς μπορεί να κάνει το καλό. Εξάλλου υπάρχει τόσο λίγο καλό γύρω μας. Ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι η ζωή. Είναι μια περίοδος εργασίας πριν από την αιωνιότητα ή μία απλή βολτούλα από το ένα σημείο στο άλλο;

Παραγωγή: 2007
Σκηνοθέτης: Μιχαήλ Σάδριν
Προβολή: ορθόδοξο τηλεοπτικό κανάλι «Γκλας»
Το 2009 η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ ορθόδοξης ταινίας και πήρε τα πρώτα βραβεία σε όλες τις κατηγορίες, με ομοφωνία κοινού και επιτροπής.

Τα γυρίσματα διήρκεσαν ένα χρόνο στο μοναστήρι Σβιάτο-Βαζνεσένσκι (Της Αναλήψεως) στα σύνορα με την Ρουμανία. Ο σκηνοθέτης μας δίνει την ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις αξίες της ζωής, μέσα από τα παραδείγματα των μοναχών, εφαρμόζοντας καθημερινά την εντολή της αγάπης.

Τα κεντρικά πρόσωπα είναι: ο ηγούμενος του μοναστηριού (που έγινε ο πατέρας για 29 υιοθετημένα παιδάκια, έχοντας ήδη τρία δικά του, δύο αγόρια και ένα κορίτσι), η αδελφότητα και τα παιδιά από το μοναστηριακό ορφανοτροφείο (150 ορφανά), πολλά από τα οποία είναι βαριά άρρωστα.

Αυτή η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα μεγάλο πνευματικό γεγονός. Μια ουράνια αγάπη εμφανίζεται πάνω στη γη.

Έκθεση Oρθόδοξου Χριστιανικού Βιβλίου

Παρασκευή    21 Ιουνίου      18.00 - 21.00

Σάββατο         22 Ιουνίου      10.00 - 17.00

Έκθεση Ορθόδοξου Χριστιανικού Βιβλίου οργανώνεται στην Πάτρα την Παρασκευή 21 και το Σάββατο 22 Ιουνίου στην αίθουσα του Ξενοδοχείου  “Βυζαντινό“, Ρήγα Φεραίου 106.

Οι βιβλιόφιλοι επισκέπτες θα βρουν μια μεγάλη ποικιλία τίτλων ορθόδοξης πνευματικότητας από πολλούς γνωστούς εκδοτικούς οίκους και μοναστήρια σε πολύ ελκυστικές τιμές, με έκπτωση έως και 70%! 

Εκτός από τις μεγάλες εκπτώσεις στις τιμές των βιβλίων, θα επιστραφεί σε ευρώ σε όλους τους επισκέπτες το βάρος των βιβλίων που θα αγοράσουν!

Είσοδος ελεύθερη

Χορηγοί επικοινωνίας είναι το ραδιόφωνο του Σκάι Πάτρας 89,4 και ο τηλεοπτικός σταθμός intv.gr

Πληροφορίες: 211 11 98 900

Δώστε χρόνο στα παιδιά, όχι χρήματα

Ο π. ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΣΑΠΙΟΣ, ηγούμενος ΙΜ Αγίου Γεωργίου Στυλίδας, τραγουδά...

Καταχειροκροτήθηκε ο πατέρας Ιγνάτιος για το... από LAMIASTARGR

ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ δια ανηλίκους!

Η νέα τάξη πραγμάτων και άλλα ύποπτα μηνύματα περνάνε στα παιδιά μας και μέσα από κινούμενα σχέδια. 

Τυχαίο;;; δεν νομίζω! 

Ρίξτε μια ματιά στο video

Η «Απόδοσις» των Εορτών και η ιστορία της

Ο όρος «απόδοσις», συναντάται στη λειτουργική γλώσσα με την εξής έννοια: Μετά την πάροδο οκτώ συνήθως ημερών επανάληψης κάποιας εορτής, η διάρκεια της οποίας παρατείνεται και μετά την εορτή, μέχρι και την ημέρα της απόδοσης.

Με ρητή διάταξη του Μωσαϊκού Νόμου, οι μεγάλες Ισραηλιτικές εορτές διαρκούσαν 8 ημέρες. (Έξοδος 2/β: 15-19, Λευϊτικό 23/κγ: 36-39 και Αριθμοί 29/κθ: 35). Αυτή τη συνήθεια την κληρονόμησε και η Χριστιανική λατρεία. Πρώτη μαρτυρία περί παράτασης Χριστιανικής γιορτής για οκταήμερο, παρέχεται από τον Ευσέβιο, και πρόκειται για τα εγκαίνια των βασιλικών Τύρου και Ιεροσολύμων (355). Αυτό όμως ήταν κάποιο έκτακτο γεγονός. Πάντως πολύ ενωρίς επικρατούσε η συνήθεια, (τουλάχιστον στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων), να παρατείνεται ο εορτασμός των μεγάλων Χριστιανικών εορτών του Πάσχα, των Επιφανείων και της Πεντηκοστής για οκτώ ημέρες.

Κατά την μαρτυρία της Αιθερίας (τέλος Δ΄ αιώνα), κατά τις οκτώ ημέρες της εβδομάδος του Πάσχα τελούντο καθημερινές Λειτουργίες. Τη Δευτέρα και Τρίτη στο Μαρτύριο, την Τετάρτη στον Ελαιώνα, την Πέμπτη στην Ανάσταση, την Παρασκευή στην Αγία Σιών, το Σάββατο στον Σταυρό και την Κυριακή και πάλι στο Μαρτύριο. (Itinerarium 39, έκδ. H. Pétré, Ethérie, Journal de Voyage, Sources Chrétiennes 21, Paris 1948, σ. 242).

Ιστορίες της Βίβλου - εκδ. Εν πλω

Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΓΙΟΣ 

(Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ) 

ΈΝΑΣ ΔΥΝΑΤΟΣ ΉΡΩΑΣ (Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΑΜΨΩΝ)    

Συγγραφέας: ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ-ΜΠΑΘΡΕΛΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ
Εκδόσεις: Εν πλω

Η σειρά “ιστορίες της Βίβλου” προσπαθεί να φέρει τις πιο γνωστές ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης κοντά στα παιδιά με τρόπο παραστατικό, αλλά ταυτόχρονα πιστό στο βιβλικό κείμενο. Κάθε βιβλίο συνοδεύεται από CD, στο οποίο συμμετέχει η θεατρική ομάδα “Μαγικές Σβούρες”, υπό την ηχοσκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη. Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο διαφέρει από το σενάριο του CD, είναι γραμμένο με συντομία και σε πιο απλή γλώσσα γιατί απευθύνεται στα μικρότερα παιδιά, που ίσως δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το πιο απαιτητικό ακουστικό σενάριο.
 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

1. Ἡ αἰώνια ζωὴ

 

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν 318 ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων οἱ  ὁποῖοι συνῆλθαν τὸ 325 μ.Χ.  στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας καὶ συνεκρότησαν τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ  Σύνοδο, ἡ ὁποία καταδίκασε τὴ φοβερὴ αἵρεση τοῦ ἀρειανισμοῦ.

 

Πρὸς τιμὴν τῶν ἁγίων Πατέρων ἀναγινώσκεται ἀπὸ τὸ ἱερὸ  Εὐαγγέλιο ἕνα τμῆμα τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου, τῆς προσευχῆς τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα Του κατὰ τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης μετὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο. Σ’ ἕνα σημεῖο αὐτῆς τῆς συγκλονιστικῆς προσευχῆς ὁ Κύριος ὁμιλεῖ γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ ἐξηγεῖ τί εἶναι ἡ αἰώνια ζωή: «Αὕτη ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν», εἶπε. Δηλαδή, αἰώνια ζωὴ εἶναι ἡ διαρκὴς πρόοδος στὴ γνώση τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τὸν Ὁποῖο ὁ Θεὸς Πατὴρ ἀπέστειλε στὸν κόσμο. Ἡ γνώση αὐτὴ δὲν εἶναι θεωρητικὴ ἀλλὰ ἐμπειρία τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ. Οὐσιαστικὰ αὐτὴ ἡ θεογνωσία παρέχεται ὡς δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς ψυχὲς ποὺ πιστεύουν καὶ ἀγαποῦν τὸν Κύριο κι ἐπιθυμοῦν νὰ Τὸν γνωρίσουν προσωπικά.

Ἂς καλλιεργοῦμε λοιπὸν τὸν πόθο νὰ γνωρίσουμε καὶ νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Θεό, γιὰ νὰ ζοῦμε σὲ κάποιο βαθμὸ ἤδη ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ τὴν ἀνέκφραστη χαρὰ τῆς αἰωνιότητος. Στὶς ἱερὲς ὧρες τῆς προσευχῆς, τῆς μελέτης τοῦ θείου λόγου, τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ τῆς συμμετοχῆς στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, συναντοῦμε τὸν Χριστὸ ὁ

 

Ὁποῖος ἔρχεται καὶ κατοικεῖ ἐντός μας καὶ γεμίζει τὴ ζωή μας μὲ χαρὰ καὶ εἰρήνη. Ἀσύγκριτα ὡραιότερη ὅμως θὰ εἶναι ἡ ζωὴ μὲ τὸν Κύριο στὴν αἰωνιότητα... Ἐκεῖ θὰ πλέουμε μέσα στὸν ὠκεανὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν θὰ χορταίνουμε τὴ θέα τοῦ προσώπου Του!